LOGINShare
บทที่ 558 การแลกเปลี่ยน
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 559 หมดหนทางและสิ้นหวัง
เธอรอจนกว่าลูกชายของเธอให้ยาจนเสร็จ จากนั้นจึงอุ้มเขาไปเรียกรถแท็กซี่และไปที่ร้านขนมของแอเรียน เธอได้สืบไว้นานแล้ว ดังที่นายพลซุนวูสมัยจีนโบราณได้กล่าวไว้ว่า ’จงรู้จักตัวเองและศัตรูของคุณและคุณจะไม่มีวันพ่ายแพ้’เธอจำทิฟฟานี่ได้ทันทีตั้งแต่เดินเข้าไปในร้านกาแฟ ผู้หญิงมีสัญชาตญาณที่แม่นยำ อันที่จริง สัญชาตญาณของเธอแม่นยำมากจนสามารถระบุแฟนสาวคนปัจจุบันของแจ็คสันได้โดยเพียงแค่อาศัยสัญชาตญาณ เธอไม่ได้เริ่มเอะอะทันทีแต่เธออุ้มลูกของเธอไปหาโต๊ะแล้วนั่งลง ทารกรู้สึกไม่ค่อยสบาย เขาจึงโวยวายตลอดเวลา นายาที่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงเด็กจึงเข้ามาหาและถามว่า “ต้องการความช่วยเหลือไหม?”จอร์จินาจงใจแสดงสีหน้าที่อ่อนแอและเปราะบาง เธอขดริมฝีปากอย่างอ่อนแรง “ฉัน… ข้างนอกมันร้อนเกินไป… ฉันแค่อยากจะเข้ามานั่งข้างใน ลูกของฉันก็ป่วย เขาอารมณ์เสียมาก ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อตากแอร์ฟรี ๆ นะ แค่ชงชาเย็นให้ฉันสักแก้วก็ได้ รสอะไรก็ทำ”นายาอุ้มเด็กขึ้นในอ้อมแขนของเธอโดยอัตโนมัติ “ไม่เป็นไร ฉันจะให้คนทำเครื่องดื่มให้คุณ ฉันจะอุ้มลูกของคุณสักครู่เพื่อให้คุณได้พักผ่อน การเป็นคุณแม่วัยสาวไม่ใช่เรื่องง่ายเลย พ่อเขาอยู
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 560 มาร์คมาช่วยแล้ว
มาร์คยิ้มเยาะเย้ย “เฮ้… คุณกลัวว่าคุณจะไม่ได้รับเงินแม้แต่เซ็นต์เดียวเมื่อผลลัพธ์ออกมาใช่ไหมล่ะ?”ความตื่นตระหนกแวบผ่านดวงตาของจอร์จินา เธอทำหน้านิ่งและพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร ฉันไม่เคยตั้งใจให้แจ็คสันรับผิดชอบ แต่ความเป็นจริงได้จัดการกับฉันอย่างหนักหน่วง ฉันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลูกโดยไม่มีรายได้ ฉันไม่มีที่ให้ไป ฉันไม่ต้องการที่จะรบกวนชีวิตของเขาเช่นกัน เขาปฏิเสธที่จะแต่งงานกับฉันและยอมรับฉันและลูก ดังนั้น เงินจึงเป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะได้ ฉันรู้ว่าคุณทั้งคู่เป็นผู้ชายที่มีอำนาจมาก แต่คุณไม่จำเป็นต้องผลักผู้หญิงที่อ่อนแออย่างฉันไปมาใช่ไหม?”แววตาที่ครุ่นคิดแวบผ่านดวงตาของมาร์ค “เราไม่จำเป็นและเราจะไม่ทำ จากที่รู้จักแจ็คสัน เขาคงจะใจดีมากกับค่ารักษาพยาบาลของเด็ก คุณกลับไปกับลูกชายของคุณได้แล้ว เมื่อผลการตรวจดีเอ็นเอออกมา คุณจะได้รับการชดเชยอย่างเหมาะสมโดยไม่แม้แต่จะขาดเซ็นต์เดียว แต่ผมขอแนะนำว่าอย่ามาให้เขาเห็นหน้าอีก”จอร์จิน่าหัวเราะคิกคัก “ฮี่ฮี่… ฉันสามารถลิ้มรสคำขู่ของคุณได้เลย… เขาให้เงินฉัน 30,000 ดอลลาร์สำหรับค่ารักษาพยาบาลของลูกชาย พวกคุณทุกคนขอให้ฉันจาก
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 561 แพะรับบาป
ทิฟฟานี่ไม่สามารถสบัดความรู้สึกที่แจ็คสันโกหกเธอออกไปได้ “คุณช่วยเขาปกปิด คุณหมายความว่าอะไร 'คุณไม่ตระหนัก'? ฉันแน่ใจว่าคุณรู้เรื่องนี้ แอริ ไปหย่ากับเขาเดี๋ยวนี้เลย เธอปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้!”แอเรียนพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันเห็นด้วย ฉันควรหย่า...”แจ็คสันคร่ำครวญอยู่ภายในพลางพูดว่า “พอแล้ว ทั้งคู่เลย อย่าเริ่มอะไรทั้งนั้น ผมจะไปคุยกับมาร์คเอง คุณไม่ต้องไปดูแลธุรกิจของคุณเหรอ? คุณสองคนอยู่ที่นี่แหละ!”“ฉันขอโทษ แอริ…” นายาขอโทษอย่างเขินอายหลังจากที่แจ็คสันจากไป “ฉันไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้จักกับสามีของเธอ ฉันยังช่วยอุ้มลูกของเขาด้วย…”แอเรียนรู้สึกยินดีอย่างประหลาดที่มาร์คเป็นคนรับผิดทั้งหมด ตอนนี้เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษ “ไม่เป็นไร กลับไปทำงานเถอะ ฉันจะกลับไปที่ห้องครัวละ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีจนเกือบจะร้องเพลงนายารู้สึกว่าแอเรียนแค่แสดงว่ากล้าหาญแต่ลึก ๆ แล้ว เธอคงรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก นายาขมวดคิ้วและรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้นแจ็คสันรีบเดินไปที่ห้องทำงานของมาร์ค เมื่อตระหนักว่าจอร์จินาไม่อยู่ให้เห็นเขาจึงถามอย่างระมัดระวังว่า “เกิดอะไรขึ้น? เธออยู่ที่ไหน? นายจัดการเรื่องนี้ได้
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 562 ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูนะ
ทิฟฟานี่จ้องไปที่มาร์ค เมื่อมาร์ครู้สึกว่ามีคนจ้องมองเขา เขาจึงเงยหน้าขึ้นในขณะเดียวกับที่แอเรียนผลักทิฟฟานี่เข้าไปในครัวอย่างรวดเร็ว “ไปช่วยแจ็คสันไป!”ทันใดนั้น โทรศัพท์ของแจ็คสันซึ่งอยู่บนโต๊ะกาแฟที่ห้องนั่งเล่นก็ดังขึ้น มาร์ครับสายแทน เสียงของซัมเมอร์ดังทะลุลำโพง “ไอ้เด็กเหลือขอ แกทำอะไรกับเงิน 150,000 ดอลลาร์? ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าบริษัทต้องการเงินทุน แกเอาไปใช้กับอะไรกันแน่? แกไม่ได้วางแผนทำอะไรไม่ดีใช่ไหม?”มาร์คดึงอุปกรณ์ออกจากหูพลางรู้สึกว่าแก้วหูของเขาร้องไห้เล็กน้อย "คุณเวสต์ ผมเอง มาร์ค แจ็คสันไม่ว่าง ผมรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่ได้ใช้จ่ายอะไรโดยไม่จำเป็น ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวล เขาไม่ใช่เด็กแล้วด้วยและเงิน 150,000 ดอลลาร์ก็ไม่ได้มากนัก”เมื่อซัมเมอร์ได้ยินเสียงของมาร์ค น้ำเสียงของเธอก็อ่อนโยนขึ้นมาก “โอ้ คุณเองเหรอมาร์ค… ได้ ๆ ฉันสบายใจที่คุณคอยดูเขาอยู่ ตอนนี้เขาคบกับทิฟฟานี่ไม่ใช่เหรอ? ฉันแค่กังวลว่าเขาจะออกไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่นอีก ปกติฉันไม่สามารถควบคุมเขาได้ คุณเป็นพี่ชายของเขา ช่วยฉันดูเขาด้วยด้วยนะ คุณแต่งงานไปแล้วในขณะที่เขายังเป็นอยู่แบบนั้น ฉันกังวลจริง ๆ ปกติฉ
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 563 ล้างจาน
เมื่อได้รับข้อความนั้น มาร์คก็ลบมันทิ้งหลังจากที่อ่านมันจบ สิ่งที่ไม่เหมาะสมเช่นนั้นไม่มีที่ให้อยู่ในโทรศัพท์ของเขา…เขาพับแขนเสื้อเพื่อช่วยแอเรียนเรื่องภาชนะใส่อาหาร เมื่อแอเรียนเห็นว่าเขากำลังจะทำงานบ้านจริง ๆ เธอจึงหยุดเขาอย่างรวดเร็ว “ไม่จำเป็นต้องช่วยฉัน แค่ล้างจานเอง คุณไม่รู้วิธีล้างอยู่แล้ว…”มาร์คพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันเรียนรู้ได้ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น เดี๋ยวฉันจัดการเอง”ทั้ง ๆ ที่ยังสงสัยเขาอยู่ สุดท้ายแอเรียนก็อนุญาตให้เขาเข้าไปในครัวตามลำพังพลางตรวจดูเขาเป็นครั้งคราวเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องกังวลและเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะทำงานออกมาได้ดีจริง ๆกลิ่นหอมจากดอกไม้บนชั้นวางของกระจายสู่ตัวบ้านผ่านเครื่องปรับอากาศ เมื่อมองดูดอกกุหลาบที่มากมายอยู่ที่บ้าน แอเรียนก็รู้สึกพูดไม่ออก มาร์คไม่ได้ฟังเธอ เธอขอให้เขาไม่ส่งดอกไม้ให้เธออีกต่อไป แต่เขาก็ยังส่งช่อดอกไม้ให้เธอทุกวัน หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เธอจะไม่มีพื้นที่ว่างที่บ้านเพื่อเก็บพวกมันและร้านก็ไม่ต้องการดอกไม้มากขนาดนั้นด้วยจู่ ๆ โทรศัพท์ของมาร์คก็ดังขึ้น เขาใส่โทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง เขาจึงไม่สะดวกที่จะยิบมันด้วยมือที่เปียกและไม่ว่
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 564 ให้เวลาฉันหน่อย
เสียงของเธอถูกปิดลงด้วยปากของเขาแอเรียนไม่สามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาได้ เมื่อมาร์คจูบไปถึงข้างหูของเธอ เธอก็โพล่งขึ้นว่า “คุณแน่ใจเหรอว่าคุณรักฉัน? หรือคุณแค่อยาก? มาร์ค ถ้าคุณอยากจะอยู่กับฉันจริง ๆ ให้เวลาฉันยอมรับคุณและยอมรับอดีตหน่อย ไม่ใช่บังคับให้ฉันทำแบบนี้ตลอดเวลา! ตอนนี้ฉันรับไม่ได้ที่จะต้องอยู่กับคนที่ทำให้พ่อของฉันต้องตาย!”มาร์คชะงัก “ถ้าฉันให้เวลาเธอ เธอจะยอมรับฉันไหม?”แอเรียนไม่รู้คำตอบเหมือนกัน ถ้าเขาให้เวลาเธอเพียงพอ เธอจะยอมรับเขาและสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตได้จริงเหรอ? เธอคิดว่าเธอน่าจะทำไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่เธอเห็นเขา เธอจะนึกถึงการตายอย่างเข้าใจผิดของพ่อของเธอและพบมันเป็นเรื่องยากที่จะปล่อยไป คนที่เธอเคยคิดว่าเป็นคนที่สำคัญที่สุด กลับกลายเป็นคนที่ทำให้เธอสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง เธอจะปล่อยให้มันผ่านไปได้อย่างไร?ความเงียบของเธอทำให้มาร์คตกใจ “พูดอะไรหน่อยสิ! เธอจะพยายามยอมรับฉันไหมถ้าฉันให้เวลาเธอ?”แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ “ฉันไม่รู้… ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำได้หรือเปล่า… อย่าบังคับฉันเลย…”ถ้า... ถ้าเธอแจ้งเวลาเขา แม้ว่ามันจะเป็นเพียงการประมาณคร่าว ๆ หรือสัญญาอ
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 565 เจอกัน
มาร์คพูดราวกับว่าอ่านใจเธอออก “ฉันสามารถให้เวลาเธอได้ แต่ไม่ใช่เพื่อที่เธอจะได้ละเลยฉันและเสียเวลาของฉันไปด้วย เธอต้องพิจารณาความสัมพันธ์ของเราอย่างจริงจัง ถ้าเธอทำไม่ได้ ฉันจะพาเธอกลับไป อย่าขอให้ฉันยอมแพ้ในตัวเธอ ฉันทำไม่ได้หรอก”แอเรียนรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอขมวดคิ้ว “นี่มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันต้องตกลงที่จะกลับไปอยู่กับคุณหรือถ้าไม่งั้นฉันจะถูกบังคับให้กลับไปกับคุณงั้นเหรอ? ฉันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเลยเหรอ? ถ้าฉันยังทำไม่ได้หลังจากที่พิจารณาแล้ว ไม่ว่าอย่างไงฉันก็ต้องกลับไปกับคุณอยู่ดี แล้วจะให้เวลาฉันเพื่ออะไร? เพื่อให้ฉันชักชวนตัวเองให้ไปอยู่กับคุณเหรอ? คุณไม่คิดว่าคำขอของคุณไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยเหรอ? จริง ๆ แล้วคุณควรให้เวลาฉันพิจารณาและหากฉันไม่สามารถผ่านมันไปได้เราจะแยกทางไม่ใช่เหรอ?”มาร์คมองเธอและออกเสียงแต่ละคำอย่างชัดเจน "ถูกตัอง ฉันให้เวลาเธอเพื่อให้เธอคุ้นชินกับมัน ยอมรับความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถและจะไม่มีวันจากฉันไปได้เท่านั้น ไม่ใช่เพื่อให้เธอพิจารณาว่าเธอจะอยู่หรือจะไป”ถึงแม้ว่าแอเรียนจะรู้สิ่งนี้ดีอยู่แล้ว เธอก็ยังรู้สึกหมดหนทางอยู่ดี ถ้าเธอปฏิเสธเขาตอนนี้ เ
Last Updated : 2024-10-29เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 566 ครอบครัว
เอริกไม่ได้แก้คำพูดของเธออีกต่อไปเพราะเขามัวแต่กินอยู่ สิ่งที่เรียกว่า "ไว้เจอกัน" จะไม่เกิดขึ้นอยู่ดี มันเหมือนกับ "ไม่เจอกัน" มากกว่า เขาจะไม่มาที่เมืองนี้โดยเปล่าประโยชน์ ทริปนี้เป็นเพียงอุบัติเหตุตั้งแต่แรกหลังจากนั้นไม่นาน ธัญญ่าก็ถามด้วยความคาดหวังว่า “ริกกี้ บ้านเกิดของคุณก็อยู่ที่เมืองหลวงด้วยเหรอ? เมืองหลวงใหญ่ไหม? ด้วยตึกระฟ้าทุกหนทุกแห่งที่ดูยิ่งใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อใช่ไหม?”เอริกไม่เคยเจอใครที่ถามคำถามโง่ ๆ แบบนี้มาก่อนและตอบแบบสบาย ๆ ว่า “ไม่มากก็น้อย ทุกอย่างก็ปกติดี มันใหญ่กว่าที่นี่มากและดีกว่ามาก มีประชากรหนาแน่นด้วย เธอไม่เคยไปที่นั้นเหรอ?”ธัญญ่าส่ายหัวอย่างโศกเศร้า “ไม่ ฉันไม่เคยจากที่นี่เลย อันที่จริง ฉันอยากพาคุณปู่ของฉันออกไปเที่ยว ออกไปดูโลกภายนอก แต่ฉันมีเงินไม่มาก ฉันกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บออมบ้าง ตอนนี้คุณปู่แก่แล้วและเขาก็ป่วย เขาจำทางไม่ได้อีกแล้วและเขาอาจจะจำฉันไม่ได้ในเร็ว ๆ นี้ด้วย… ฉันอยากพาเขาไปเที่ยวเมืองหลวงตอนที่เขายังอยู่ที่นี่ ด้วยเงินที่คุณให้มา มันช่วยฉันได้มากเลย แผนที่จะพาคุณปู่ออกเดินทางคืบหน้าไปเยอะเลย!”จู่ ๆ เอริกก็รู้สึกว่าอาหารม
Last Updated : 2024-10-29
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
