เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 417 โดนจับได้
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 418 คนขับที่ถูกกำหนด
โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น มันเป็นสายจากแจ็คสัน เธอปฏิเสธสายโดยไม่มีเจตนาที่จะรับมัน จิตใจของเธอยุ่งเหยิง เธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับตัวเองอีกแล้วสองนาทีต่อมาเธอได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เธอ เธอหันไปรอบ ๆ โดยสัญชาตญาณและพบกับการจ้องมองที่รุนแรงของแจ็คสัน เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยในตอนนี้และสอดโทรศัพท์ของเธอลงในกระเป๋าด้วยใบหน้านิ่งขณะที่เธอพูดว่า “ฉัน…โทรศัพท์ของฉันแบตหมด…”เขาเลิกคิ้ว “ถ้าแบตเตอรี่คุณหมด สายของผมก็ไม่น่าถูกเชื่อมต่อ มันตัดการเชื่อมต่อระหว่างการโทรได้อย่างไร? คุณคิดว่าผมเป็นเด็กสามขวบหรอ?”ทิฟฟานี่ไม่ตอบกลับ เธอก้มศีรษะลงและจ้องไปที่เท้าของเธอ ถ้าเธอสามารถพบเพียงหลุมบนพื้นดินเธอยินดีที่จะฝังตัวเองลงไป!แจ็คสันไม่ได้อยากทะเลาะกับเธอเรื่องการปฏิเสธสายของเขา แต่เขาหัวเราะเบา ๆ “ลืมมันซะ ผมจะพาคุณกลับบ้าน”เมื่อเธอเห็นเขาดึงกุญแจรถออกมา ทิฟฟานี่ก็เตือนเขาทันทีว่า “คุณดื่มไปสองสามแก้วแล้ว คุณไม่ควรขับรถ”เขาจ้องมองเธออย่างไม่ใส่ใจ “คุณแน่ใจหรือว่าผมดื่มไม่กี่แก้ว?”ดวงตาของเธอพมองไปรอบ ๆ อย่างฉุนเฉียวเพื่อปฏิเสธที่จะมองเขา เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาดื่มแอลกอฮอล์ไม่กี่แก้วถ้าเขาไม่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 419 เช้าวันต่อมา
เธอนั่งลงที่โต๊ะอาหารจิตใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย เธอโทรหาทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ยังคงนั่งที่บาร์หลังจากที่เธอกลับเมื่อวานนี้ แม้ว่าแจ็คสันจะอยู่ที่นั่น แต่เธอก็ยังกังวลโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่ทิฟฟานี่จะตอบด้วยเสียงอู้อี้ “มีอะไรเหรอแอริ? ทำไมเธอถึงตื่นเช้าขนาดนี้?”แอเรียนลดเสียงตัวเองลง “เช้าเหรอ? นี่มันเลยสิบโมงเช้าแล้ว ฉันเพิ่งตื่น หลังจากที่ฉันกลับ แจ็คสันไปส่งเธอที่บ้านหรือเปล่า? เธอดื่มไปเยอะแค่ไหน?”ทิฟฟานี่ผงะและนิ่งเงียบไปนานมาก ทันใดนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบาร์ก็ท่วมท้นกลับมาหาเธอ เธอ… จูบกับแจ็คสัน! เธอรู้ดีเพราะตอนนั้นเธอยังดื่มไปไม่พอ! เธอจำได้ทุกอย่าง!แอเรียนเริ่มกังวลเมื่อฟังความเงียบเป็นเวลานานของทิฟฟานี่ “มีอะไรหรอ ทิฟฟ์? มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?"ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “ไม่มีอะไร ไว้ค่อยคุยครั้งหน้าที่เจอกัน ฉันชวนอีธานมากินข้าวเที่ยงวันนี้เพื่อที่จะได้คุยกันดี ๆ ไว้ค่อยคุยกันนะ ฉันต้องไปเตรียมตัวก่อน ถ้าเธอไม่โทรมาฉันได้เบี้ยวนัดเขาแน่ ๆ”หลังจากสิ้นสุดการโทรก็มีข้อความปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของแอเรียน มันมาจากมาร์ค เธอรู้สึกระแวดระวังเมื่อเห็นชื่อของเขาในโทรศัพท์
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 420 แค่ของหวาน
เขารู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย เขาหยุดแกล้งเธอทันที “ใช้สิ เธอคิดว่าฉันจะไม่ใช้จริง ๆ เหรอ? ฉันสั่งของหวานมาให้เธอ เธอชอบกินของหวานใช่ไหม? เธอลองชิมดูนะ นี้เป็นขนมที่น่าสนใจที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมา”หลังจากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะของเขาและกดโทรออก “เอาเข้ามาเลย แล้วเอาอะเมริกาโนมาด้วยสองแก้ว”หลังจากวางสายเขาสังเกตเห็นว่าแอเรียนยังคงก้มหัวลงด้วยหน้าที่แดง เขาจ้องมองเธออย่างครุ่นคิดและถามว่า “เธอคงไม่รู้สึกเขินอายใช่ไหม? เรารู้จักกันมากว่าสิบปีแล้ว มันไม่แปลกเหรอที่เธอจะรู้สึกเขินอายรอบตัวฉัน?”“ฉันไม่ได้เขิน!” เธอปฏิเสธอย่างฉุนเฉียวด้วยใบหน้าแดงก่ำแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอโกหก แต่เขาก็ไม่ได้เปิดโปงเธอ เขากลับพูดอย่างมั่นใจว่า “เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกเยอะ ฉันไม่อยากให้เธอต้องเขินเวลาอยู่กับฉันจริง ๆ นะ ผ่อนคลายบ้าง ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอสักหน่อย”หลังจากนั้นไม่นานเอลลี่ก็เคาะประตู “คุณมาร์ค ของหวานมาถึงแล้ว”“อืม” มาร์คตอบเอลลี่ผลักประตูเข้ามาและเดินเข้าไปวางกล่องขนมที่ห่ออย่างประณีตไว้บนโต๊ะกาแฟหน้าแอเรียนพร้อมกาแฟสองแก้วแอเรียนแกะกล่องออก เผยให้เห็นขนมที่น่ารัก เธอรู้สึกประหลาดใจมาก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 421 ฉันต้องการเวลา
แอเรียนรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ฉันแค่ถามเฉย ๆ โต๊ะทำงานของคุณอยู่ที่นี่มาตลอดเลยเหรอ?”เอลลี่ยิ้มและพยักหน้า “ชั้นนี้ค่อนข้างเงียบ จริง ๆ มันไม่สำคัญหรอกว่าโต๊ะฉันจะอยู่ที่ไหน คุณเทรมอนต์เขาใจดีนะคะ เขาไม่ชอบให้คนมายุ่งเวลาเขาทำงาน แต่ฉันต้องพร้อมที่จะช่วยเหลือเขาตลอดเวลา มันจึงดีที่สุดถ้าฉันทำงานจากตรงนี้”แอเรียนไม่เข้าใจความหมายของเอลลี่ที่เรียกมาร์คว่า ‘ใจดี’ เธอนึกว่ามาร์คโหดเหี่ยมกับเอลลี่มาตลอด “คุณได้เงินเดือนเท่าไหร่? ทำงานเป็นเลขาเขาน่าจะเหนื่อยน่าดู”คำถามเกี่ยวกับเงินเดือนเป็นเรื่องส่วนตัวมาก ไม่ว่าจะในโอกาสใดก็ตาม อย่างไรก็ตามเนื่องจากคนที่ถามคือ แอเรียน เอลลี่จึงไม่ได้หลีกเลี่ยงเรื่องนี้ “เงินเดือนขั้นพื้นฐานของฉันคือ 3500 มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น แถมยังมีโบนัสสิ้นปีอีกด้วย ค่อนข้างดีเลยแหละ งานก็ไม่น่าเบื่อด้วย”เมื่อได้ยินตัวเลขนั้น แอเรียนก็ไม่รู้สึกว่าเอลลี่ถูกปฏิบัติอย่างโหดเหี้ยมอีกต่อไป เงินเดือนของเลขานุการสูงกว่าแฟชั่นดีไซเนอร์อย่างเธอ ทุกอาชีพมีนายของตัวเอง เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับการได้รับเงินเดือนของนักออกแบบแฟชั่นที่ดีที่สุดข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 422 เป็นไปด้วยดีตามแผนการของเขา
อีธานยิ้มให้ทิฟฟานี่อย่างไม่เต็มใจและถามเธอด้วยความเยือกเย็น “แน่ใจเหรอว่าเธอไม่ได้แค่พยายามทำให้ฉันเร่าร้อนจนกว่าเธอจะพอใจและยอมกลับมาหาฉัน? ฉันพูดชัดเจนมากว่าที่ผ่านมาฉันยอมรับว่าฉันเคยทำร้ายเธอมาก่อน ตอนนี้หัวใจฉันเหมือนถูกแขวนไว้บนเส้นดายเมื่อฉันอยู่ใกล้ ๆ เธอ เธอต้องการให้ฉันทำอะไรอีก? เธอสามารถทรมานฉันหรือทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ฉันหวังว่าจะมีบ้าน บ้านที่เป็นของเรา เงื่อนไขเดียวของฉันคือต้องแต่งงาน ฉันรอนานขนาดนั้นไม่ได้ เธอสามารถทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ฉันสามารถยอมได้ทุกอย่างที่เธอต้องการได้ ฉันแค่ต้องการแต่งงาน วันนี้ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอ ฉันแค่อยากจะพูดคุยกับเธอดี ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ คิดให้ชัดเจนก่อนที่จะตอบนะ ฉันกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้”แม้ว่าอีธานจะลดท่าทีลงเล็กน้อย แต่ทิฟฟานี่ก็ยังรู้สึกได้ว่าเขามีการบังคับแค่ไหนเบื้องหลังการประนีประนอมของเขา เงื่อนไขเดียวของเธอคือไม่อยากแต่งงานเร็วเกินไปซึ่งขัดแย้งกับเงื่อนไขเดียวของเขาในการแต่งงานนี้ เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดว่า “เงื่อนไขเดียวของฉันคือไม่อยากแต่งงานเร็วเกินไปซึ่งมันตรงกันข้ามกับนายอย่างสิ้นเชิง นี่เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 423 ฉันควรรู้สึกเป็นเกียรติไหม?
การแสดงออกของมาร์คดูไม่เป็นธรรมชาติ “ส่วนที่เหลือ… เขามีส่วนร่วมไม่มากก็น้อย ถ้าฉันเป็นเขา ฉันอาจจะทำสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้น เธอพยายามจะสื่ออะไร?"แอเรียนคิดว่ามาร์คฟังดูเหมือนว่าเขากำลังปกป้องอีธาน ซึ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเขาไม่ได้เป็นตัวของตัวเองตามปกติ ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้แสดงความสงสัย “ฉันแค่คิดว่า… ถ้าคุณสามารถให้อภัยการกระทำของเขา ฉันก็ทำได้เช่นกัน ตราบใดที่เขาสำนึกผิดและเริ่มต้นใหม่หลังจากที่เขากลับมาอยู่กับทิฟฟ์ ใช้ชีวิตของเขาให้ดีและปฏิบัติต่อคุณเหมือนพี่ชายของเขา”มาร์คไม่พูดอะไรอีกและกลับไปที่ห้องทำงานเขาหลังอาหารค่ำ การแสดงออกบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ส่งข้อความไปหาแจ็คสัน “ทิฟฟานี่ เลน จะย้ายไปอยู่กับ อีธาน คอนเนอร์”เมื่อแจ็คสันได้รับข้อความนั้นเขากำลังรับประทานอาหารที่บ้านของครอบครัวเวสต์กับแม่ของเขา หลังจากอ่านข้อความแล้วเขาก็วางโทรศัพท์ทิ้งไว้เงียบ ๆ เขาต้องไม่ตอบกลับ! ถ้าตอบกลับไปมันจะเหมือนยอมรับกับมาร์คว่าเขาชอบทิฟฟานี่ ‘ชอบ’ เป็นคำที่ไร้สาระในพจนานุกรมของเขา มาร์คกล้าดียังไงที่คิดว่าเขาชอบทิฟฟานี่ในเมื่อเขายังไม่แน่ใจกับความรู้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 424 ใช่, เขาพิเศษ
การแสดงออกของแจ็คสันยังคงปกติ “คุณจะย้ายไปอยู่กับเขาจริง ๆ เหรอ? การอยู่ร่วมกันลำบากมากกว่าการคบกันนะ พวกคุณจะต้องเผชิญกับเรื่องเล็กน้อยที่คู่แต่งงานคู่นึงจะต้องเผชิญ ไม่เพียงแค่นั้น แต่การอยู่ด้วยกันยังทำให้ง่ายที่จะสูญเสียความตื่นเต้นเพราะพวกคุณย้ายไปอยู่ด้วยกันเร็วเกินไป นั่นอาจทำให้มีโอกาสเลิกรากันได้สูงขึ้น คนหนุ่มสาวในปัจจุบันต่างรีบเร่งที่จะมีประสบการณ์ชีวิตแต่งงาน เมื่อถึงเวลาคุณจะรู้ว่ามันไม่ได้น่าทึ่งอย่างที่คิด คนส่วนใหญ่เสียใจที่แต่งงานเร็วเกินไป”ทิฟฟานี่รำคาญกับน้ำเสียงของเขา “คุณอย่าคุยกับฉันเหมือนว่าคุณแก่กว่าฉันมากได้ไหม? มันเป็นเรื่องของคุณหากคุณไม่ต้องการแต่งงาน แม้ตัวเลขอายุของคุณก็ตาม ถ้าผู้หญิงอย่างเราไม่แต่งงานจนอายุเท่าคุณ เราจะโดนกล่าวหาว่าขึ้นคาน เอาล่ะ เลิกคุยเรื่องนี้กันเถอะ ฉันจะไม่ออกมาดื่มและทานอาหารกับคุณอีก”ใช่แล้ว ถ้าเธอย้ายเข้าไปอยู่กับอีธาน เธอก็จะไม่สามารถออกไปเที่ยวกับแจ็คสันได้อีกแจ็คสันรู้สึกเดือดร้อนด้วยโดยไม่ทราบเหตุผล “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันหนึ่งคุณตระหนักว่าอีธานคือคนที่คุณไม่มีทางอยู่ด้วยได้? คุณควรมีแผนฉุกเฉินก่อนที่จะทำอะไรบางอย่าง อย่า
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 425 ในที่สุดก็ยอมแพ้ในตัวเขา
ทิฟฟานี่รู้สึกว่าอีธานกำลังทำตัวหยาบคาย แต่เธอรู้ว่าถ้าเธอพูดอะไรตอนนี้จะทำให้เรื่องทั้งหมดมีแต่จะแย่ลง ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแต่มองไปที่แจ็คสันอย่างขอโทษแจ็คสันหรี่ตาและพูดอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็นที่นายจะต้องตอบแทนบุญคุณที่เธอติดฉันหรอก ฉันไม่ได้ช่วยในนามของนายตอนที่นายไม่อยู่เพราะตอนนั้นนายทั้งคู่เลิกกันแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยนะที่นายจะพูดในลักษณะแบบนี้ พระเจ้าเฝ้ามองอยู่เสมอ บางครั้งนายต้องให้อภัยคนอื่นเพื่อสามารถให้อภัยตัวเองได้ ความผิดพลาดสามารถให้อภัยได้ แต่ความผิดพลาดซ้ำ ๆ จะพิสูจน์ได้ว่าเสือดาวไม่เคยสละจุดของมัน”ทิฟฟานี่ถึงกับอึ้ง เธอไม่คาดคิดว่าแจ็คสันจะเถียงกลับอีธาน เพราะผู้ชายคนนั้นไม่เคยถือเรื่องใดเป็นส่วนตัว เธอคาดคิดว่าเขาจะจากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าอีธานกำมือแน่นเมื่อได้ยินความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของแจ็คสัน แต่ใบหน้าเขายิ้มเย้ยหยัน “ดูเหมือนว่าคุณมีปัญหาใหญ่กับผม คุณต้องการจะพูดอะไรเหรอ? พูดต่อหน้าผมเลย ไม่ต้องกลั้นไว้หรอก”ไม่มีทางที่แจ็คสันจะทำแบบนั้นได้และอีธานก็รู้ แจ็คสันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอดทนเพราะเห็นแก่มาร์ค เขาเหลือบมองทิฟฟานี่และไม่สนใจการยั่
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
