เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 37 เจ้านายคนใหม่
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 38 ฉันอยากเจอเธอ
ไม่มีเวลาที่แอเรียน วินน์ จะพินิจพิเคราะห์ว่าเธอได้ยินเสียงนี้มาจากไหน ดังนั้นเธอจึงแปลกใจเมื่อก้าวเข้ามาในห้องทำงานละเห็นเอริก นาธาเนียล"คุณ…"เอริก นาธาเนียล ประกายยิ้มเล็ก ๆ ให้เธอ “ใช่ ผมเป็นเจ้านายของคุณแล้ว อย่างไรก็ตามอย่าคิดว่าผมจะช่วยคุณใต้โต๊ะนะ ผมไม่เล่นพรรคเล่นพวก นั่งก่อนสิ. ผมมีบางอย่างจะบอกคุณดอนน์”ไซมอน ดอนน์ รู้สึกประหลาดใจที่เอริก นาธาเนียล รู้จักแอเรียน วินน์ และรู้สึกหวาดหวั่นโดยไม่รู้ตัว เขารีบยิ้ม "คุณนาธาเนียล มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างครับ?”เอริกดูเป็นมิตรและยินดีต้อนรับ แต่เขายิ้มอย่างน่ากลัวที่มุมริมฝีปากของเขา นอกจากนี้เขายังอวดรูปลักษณ์ที่งดงามของเขา แม้แต่ไซมอน ดอนน์ ซึ่งเป็นผู้ชายก็พบว่าเขามีเสน่ห์เย้ายวน อย่างไรก็ตามเมื่อคำพูดของเขาก่อนกน้านี้ คำพูดของเขาไม่ค่อยต้อนรับซะเลยเรียกค่าตอบแทนของคุณที่ฝ่ายบุคคล และออกไป”รอยยิ้มบนใบหน้าของไซมอน ดอนน์ แข็งทันที “อะ–อะไรนะครับ? ทำไมกัน? ผมทำงานได้ไม่ดีเหรอครับ?”เอริก นาธาเนียล เลิกคิ้วโค้งเมื่อเขาตอบว่า “ไม่ ผมแค่ไม่ชอบคุณ”ไซมอน ดอนน์ ถึงกับสลบ เขาคิดว่าเจ้านายคนใหม่จะต้องมีอารมณ์ดี เพราะเขายิ้มเก่ง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 39 แอเรียน วินน์ เธอมันแพศยา
มาร์ค เทรมอนต์ เย้ยหยันอย่างเยือกเย็น คุณอยากเจอเธอหรืออยากรู้ว่าวิล ซีวาน เป็นอย่างไรบ้างกันเเน่?แอเรียนกลั้นหายใจและลุกขึ้นพูดว่า “ฉันทานอาหารเสร็จแล้ว”มาร์ค เทรมอนต์ มองเธออย่างเย็นชา “ผมบอกเหรอว่าให้คุณออกไปได้?”“มีอะไรอีกไหม?” แอเรียนมองกลับมาที่เขาขณะที่ยืนอยู่ที่เดิม“กลับบ้านตรงเวลาพรุ่งนี้หลังเลิกงาน ถ้าคุณทำอย่างนั้นไม่ได้ก็อย่าแม้แต่จะออกไปข้างนอก” มาร์คเทรมอนต์พูดแล้วขึ้นไปชั้นบนโดยปล่อยให้เธอไม่ทันได้พูดอะไรถ้าเป็นเรื่องอื่น แอเรียนสามารถอดกลั้นไว้ได้ แต่เธอต้องเจอทิฟฟ์ในวันพรุ่งนี้เธอกัดฟันเดินตามเขาไป“มาร์ค เทรมอนต์! ฉันแค่อยากเจอทิฟฟานี่!”เสียงฝีเท้าของมาร์ค เทรมอนต์ หยุดลง “ผมถามคุณแล้ว แต่คุณเลือกที่จะไม่ตอบ ไม่มีโอกาสอีกแล้วแหละ”แอเรียนเหมือนลูกโป่งที่เหี่ยวเเฟบ เธอรู้สึกไร้พลังต่อเขาอย่างไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตามเธอนึกถึงสิ่งที่แมรี่บอกเธอว่าเธอควรทำตามสิ่งที่เขาต้องการและหัวใจของผู้ชายจะอบอุ่น... เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินตามเขาไปอีกครั้ง“ฉันขอโทษ คุณให้ฉันไปได้ไหม?เมื่อเข้ามาในห้อง มาร์ค เทรมอนต์ นั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 40 พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหน?
แอเรียน วินน์ ยืนขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา "คุณพูดอะไรนะ?"แอรี่ คินซีย์ ยังคงตะโกนด้วยเสียงแหลมของเธอ “ฉันพูดผิดเหรอไง? คนทั้งเมืองรู้เรื่องอื้อฉาวของเธอกับ วิล ซีวาน ลูกชายคนที่สามของซีวาน เมื่อสามปีก่อน เธอกล้าเสนอหน้าไปรอบ ๆ พี่มาร์คได้อย่างไร? ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันคงฆ่าตัวตายไปนานแล้ว! ฉันยังคงสงสัยว่าใครกันที่เข้ามาระหว่างฉันกับพี่มาร์คสุดที่รักของฉัน ในที่สุดก็พบว่านั่นคือเธอ! น่าขยะแขยง!”ฝูงชนที่เฝ้าดูส่งเสียงกระซิบเมื่อมีการกล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน“มันคือเธอ ฮะ… นั่นคือเหตุผลที่ฉันคิดว่าเธอดูคุ้น ๆ ฉันไม่คาดคิดว่าคนเงียบ ๆ อย่างเธอจะกลายเป็นคนแบบนี้ เธอไม่สามารถตัดสินอะไรได้จากภายนอกจริง ๆ ... เธอไม่ไยดีตอนที่ไซมอนจีบเธอก่อนหน้านี้ พวกเขาอาจจะมีอะไรลับหลังเราก็ได้ใช่ไหม? แต่เธอก็ทำตัวเหมือนว่าตัวเองสูงส่งและมีอำนาจ”“ แน่นอน คุณนาธาเนียลไล่ไซมอนออกทันที บางทีเธออาจจะอยู่กับคุณนาธาเนียลตอนนี้ก็ได้ จึ จึ การเป็นเด็กและน่ารักคือสิ่งที่คุณต้องการในทุกวันนี้ เสียดายที่เธอเป็นผู้หญิงสำส่อน…”เมื่อได้ยินคำซุบซิบความอดทนของแอเรียนก็ถึงขีดจำกัด เธอค้นหาหมายเลขของเฮเรน คาเมราน บน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 41 ดินเนอร์กับทิฟฟานี่
เอริก นาธาเนียล ขมวดคิ้วทันทีที่เดินเข้าไปในร้านอาหาร มันเป็นของชั้นต่ำและราคาถูกที่ไหนสักแห่งที่เขาไม่เคยกินโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสังเกตเห็นคราบไขมันบนโต๊ะ เอริกถูกกระตุ้นให้หันส้นเท้าเเละออกไป อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงความโปรดปรานของมาร์ค เทรมอนต์เขากล้ำกลืนการบีบบังคับของเขา“แอริ ทางนี้!” ทิฟฟานี่ เลน เห็นแอเรียนในทันทีและโบกมือเรียกอย่างไม่อายในที่สุดรอยยิ้มที่แจ่มใสก็เผยออกมาจากใบหน้าของแอเรียน วินน์ ขณะที่เธอรีบเดินไปหาเธอ ทิฟฟานี่ทำเหมือนเมื่อสามปีก่อนไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดเหมือนที่แอเรียนคิดว่าเธอจะเปลี่ยนไปแล้วเสียอีกทิฟฟานี่ไม่ได้มาคนเดียว นอกจากนี้ยังมีเอธาน คอนเนอร์ เมื่อเทียบกับสามปีที่แล้วเขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แต่รูปลักษณ์ที่ขี้เล่นในอดีตของเขาได้เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ลึกลับ ดวงตาของเขายิ้ม แต่ดูเหมือนช่องว่างสองช่องทิฟฟานี่แปลกใจเมื่อเห็นเอริก นาธาเนียล "นี่คือ…"“ผมชื่อเอริก นาธาเนียล” เอริกแนะนำตัวเองอย่างง่าย ๆ ทิฟฟานี่ เลน ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมในขณะที่เธอพนักงานเพื่อสั่งอาหาร“แอริ เอริก พวกคุณอยากกินอะไร?”ก่อนที่แอเรียนจะพูดอะไร แอริก นาธาเนียลก็โพล่ง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 42&43 รายงาน
แอเรียนตกใจกับคำถามที่วุ่นวายของทิฟฟานี่“ไม่ ไม่ ฉันทำตัวเองเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่เคยตีฉัน อย่าสงสัยเลย เขาค่อนข้างดีสำหรับฉันจริงๆ เขาเป็นแบบนี้มาตลอด”รอยช้ำบนหน้าผากของเธอเกิดจากแอรี่ คินซีย์ เมื่อเช้านี้ อย่างไรก็ตามสถานการณ์ซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายได้ทิฟฟานี่ถอนหายใจและอุทาน “อันที่จริง…มาร์ค เทรมอนต์ ก็ค่อนข้างดีเหมือนกัน เขาหล่อและรวยและพวกเธอก็อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว ตราบเท่าที่เธอชอบเขา ฉันก็จะสนับสนุนเธอ ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป”แอเรียนขยับ สิ่งหนึ่งในโชคดีที่สุดอย่างหนึ่งของชีวิตคือการมีคนที่สนับสนุนคุณโดยไม่มีเงื่อนไขไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ เมื่อทิฟฟานี่ เลน เห็นว่าเอริก นาธาเนียล ไม่กินเธอก็ไม่พอใจ เธอมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยเช่นกัน แต่เธอรังเกียจคนที่โอเวอร์ หน้าซื่อใจคด และชอบทะเลาะวิวาท เธอจึงตักอาหารใส่จานของเอริก“เอริก กินสิ ในฐานะเพื่อนของแอริ คุณก็เป็นเพื่อนของฉันเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทหรอกนะ”เอริก นาธาเนียล มองไปที่แอเรียนและพยายามที่จะลองอาหารที่วางอยู่บนจานของเขา เมื่อไม่คำนึงถึงรสชาติเขาก็รู้สึกหวาดหวั่นกับสภาพแวดล้อมแล้ว มันบังคับการกระตุ้นให้เขาแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 44 หลบหลีก
แอเรียนถึงกับไปไม่เป็นเลย“ฉันไม่รู้… ฉันใส่เสื้อผ้าของเขาตอนตื่นนอน… ฉันดื่มมากเกินไปในวันนั้นแถมมันยังนานเกินไป… ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ฉันคิดว่า... แค่นั้นเอง ฉันคิดว่าอะไรที่ทำไปแล้วไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ลืมมันเถอะ ฉันยังคงต้องกลับไปทำงานหลังจากนี้ โอ้ และเอริกไม่ได้เป็นคนหน้าซื่อใจคด ท้องของเขาบอบบางจริง ๆ วันนี้เขาไม่อยู่และเขาเป็นเจ้านายของฉัน ฉันจะออกจากงานถ้าเธอทำให้เขาแย่อีกครั้ง ทำตัวให้น่ารักกว่านี้หน่อยนะ".ทิฟฟานี่ เลน ทำเฉยเมย “มันไม่ฆ่าเขาหรอกน่า หรือว่าฆ่าล่ะ? แล้วฉันยังเกรงใจเอธานด้วย เขาชอบร้านอาหารนั้นตั้งแต่ครั้งที่แล้วแล้ว สุขอนามัยทั่วไปไม่ค่อยดี แต่เขามีความสุขกับบรรยากาศ ครอบครัวของเขาไม่สู้ดีนักและเขามักจะทำหน้าเศร้าเวลาฉันพาเขาไปที่ที่แพงกว่าทำให้เราทั้งคู่ไม่มีความสุข มันไม่รบกวนฉันอยู่แล้ว เอริกเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ? ที่ผ่านมาเขาไม่เคยอยู่ใกล้เธอเลยนี่นา”จากนั้นแอเรียนก็ระบุตัวตนของเอริก นาธาเนียล “เขาเป็นเพื่อนของมาร์ค เทรมอนต์ เธอคิดได้เลยว่าเมื่อวานนี้เขาคอยจับตาดูฉันให้มาร์ค เทรมอนต์”“คุณพระ…ไม่แปลกใจเลยที่เธอไม่กล้าพูดกับฉันเกี่ยวกับวิล พวกผู้ชายนี่ช่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 45 มันสำคัญไหม?
“แอเรียน วินน์ และเพื่อนของเธอ” เอริก นาธาเนียล ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยแอรี่ คินซีย์ ตัวแข็งทื่อและปิดปากของเธอเพื่อสังเกตการแสดงออกของมาร์ค เทรมอนต์ อย่างระมัดระวัง เมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่ได้ตบตาอะไรเมื่อพูดถึงแอเรียน วินน์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงชัยชนะ เธอกำลังจะตายเพราะหลังจากได้เห็นเธอและมาร์คอยู่ด้วยกันเอริก นาธาเนียลยั่วให้เขาโกรธโดยแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่สนอะไรของมาร์ค เทรมอนต์ และตั้งใจจะอธิบายต่อไป “จู่ ๆ เพื่อนของเธอก็โผล่มากจากไหนไม่รู้มาล้อเลียนฉันและขอให้ฉันเพิ่มเวลาอาหารกลางวันของบริษัทเป็นสองชั่วโมงอย่างน้อยที่สุด ถ้าไม่อย่างนั้น แอเรียน วินน์ ต้องรีบเร่งมื้ออาหารของเธอ ฉันสับสนน่ะ เวลาอาหารกลางวันเพียงพอมาโดยตลอดและยังไม่ถึงเวลา มีเวลามากพอสำหรับมื้อกลางวันอีกครั้งด้วยซ้ำ… ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรีบ…”มาร์ค เทรมอนต์ ตัวแข็งทื่อในขณะที่การจ้องมองของเขาดุดันทันทีเช่นกันแม้ว่าจะไม่สามารถสังเกตเห็นได้เอริกปิดปากอย่างตั้งใจหลังจากรับปฏิกิริยาของก่อนหน้านี้เมื่ออาหารกลางวันถูกเสิร์ฟ จู่ ๆ มาร์คเทรมอนต์ ก็ลุกขึ้นพร้อมกับเสื้อโค้ทและออกไป“ฉันจะไปก่อน”แอรี่ คินซีย์ รีบจับ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 46 ถั่วแห่งความรัก
กลับจากทำงาน แอเรียนอาบน้ำอุ่นจากนั้นเธอก็จิบชาดำที่แมรี่ให้กับเธอ“ขอบคุณค่ะ แม่นมแมรี่!”แมรี่เฝ้าดูเธอด้วยความรัก “แอริ เธอน่ารักขึ้นด้วยคำพูดของเธอเมื่อกี้นี้ ฮะ เธอเคยเป็นคนขี้อายมาก เป็นเรื่องจริงที่ผู้คนเปลี่ยนไปหลังจากการเรียนจบและเข้าสู่โลกแห่งการทำงาน เธอควรพยายามพูดคุยกับนายท่านให้มากขึ้นด้วย โดยปกติเขาไม่ใช่คนพูด เธอควรจะใช้เวลาร่วมกันอย่างไร ถ้าคุณทั้งคู่เก็บตัวไม่พูด?”ความจริงที่กล่าวถึงมาร์ค เทรมอนต์ ทำให้แอเรียน วินน์ ยิ้มได้ แต่เธอไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรทันใดนั้นเสียงของพ่อบ้านเฮนรี่ก็ดังขึ้นจากประตู "ท่านครับ!"เมื่อเห็นว่ามาร์ค เทรมอนต์ อยู่บ้าน แมรี่จึงเดินเข้าไปในครัวเพื่อกระตุ้นให้พ่อครัวเตรียมอาหารเย็นแอเรียนหยิบชาดำและนั่งบนโซฟา ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจธุระของตัวเอง อย่างไรก็ตามจิตใจของเธอกลับฉายภาพโดยอัตโนมัติเมื่อแอรี่ คินซีย์ เข้าไปในร้านอาหารในขณะที่เกี่ยวแขนกับมาร์ค เทรมอนต์ เธอไม่สามารถระบุได้ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไร แต่เหมือนมีหมอกควันหนาปกคลุมหัวใจของเธอเขาถอดเสื้อโค้ทของเขาออกซึ่งสัมผัสได้จากสภาพอากาศ เขาส่งให้เฮนรี่ จากนั้นเขาก็ขึ้นไปชั้นบนโดยไม่
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
