เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 32 ทำให้หัวใจของเขาอบอุ่น
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 33 แม่ของแอรี่ คินซีย์
ตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นแอเรียน วินน์ ตรงไปที่ทำงานโดยไม่ทานอาหารเช้า เอกสารจำนวนมากปรากฏขึ้นอย่างลึกลับบนโต๊ะทำงานของเธอทำให้แอเรียนถึงกับขมวดคิ้ว“นี่คือใคร?”มีคนพูดด้วยเสียงกระซิบจากด้านข้าง “คุณดอนน์มอบหมายให้คุณ คุณทำให้เขาขุ่นเคืองหรือเปล่า? เขาโยนเกือบทุกอย่างในแผนกให้คุณ คุณอาจต้องทำงานล่วงเวลาในวันนี้…”แอเรียนไม่ได้พูดอะไรโดยที่เดาได้ว่านี่คือการแก้แค้นที่อาฆาตของเขาสำหรับการปฏิเสธและความอับอายเมื่อวาน เธอนั่งลงเพื่อทำงานตามเธอได้รับข้อความระหว่างรับประทานอาหารกลางวันซึ่งอ่านว่า “ฉันเป็นแม่ของแอรี๋ คินซีย์ เจอกันหน่อย ฉันจะรอคุณที่มอคค่าคาเฟ่”เมื่อค้นหาความทรงจำของเธอ แอเรียนจำชื่อ แอรี่ คินซีย์ ไม่ได้เธอจึงตอบว่า “ดิฉันไม่รู้จักแอรี่ คินซีย์ ค่ะ”เธอได้รับอีกข้อความสั้น ๆ “ฉันรู้จักคุณก็เพียงพอแล้ว แล้วเจอกันที่นั่น”ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดใบหน้าของผู้หญิงที่มาร์ค เทรมอนต์ พามาที่สนามบินก็ผุดขึ้นมาในความคิดของแอเรียนราวกับว่ากำลังนี้ล่อลวงเธอด้วยความสงสัยเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน แอเรียนก็ออกจากห้องทำงานไปที่มอคค่าคาเฟ่่ ลูกค้าเป็นกลุ่มคนชั้นกลางถึงชั้นสูงบรรยากาศจึงเงี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 34 รังเกียจ
กลับไปที่ทำงาน แอเรียนไม่สนใจการปั่นป่วนที่มาจากในท้องของเธอ จิตใจของเธอหมกมุ่นอยู่กับการมองเห็นใบหน้าของเฮเลน คาเมราน เธอไม่เคยคิดเลยว่าแม่ที่เสียไปนานจะปรากฏตัวในชีวิตของเธอเช่นนี้ เธอไม่รู้ว่าเธอโกรธหรือรังเกียจ แต่เธอก็ประสบกับกระแสแห่งอารมณ์ในตัวเธอเนื่องจากเป็นเวลาหลายปีมาแล้ว แอเรียนจึงดูแตกต่างออกไป เฮเลน คาเมราน จำเธอไม่ได้ แต่เธอแยกแยะได้! ใบหน้าของเธอฝังลึกลงไปในความทรงจำของเธอมานานมีบางอย่างที่เธอไม่เข้าใจเฮเลน คาเมราน จากไปเมื่อเธออายุได้หกขวบ แม้ว่าเธอจะแต่งงานใหม่ทันที แอรี่ คินซีย์ จะต้องอายุน้อยกว่าเธอเจ็ดปีโดยไม่คำนึงเลย ดูเหมือนว่าแอรี่ คินซีย์ จะยังไม่บรรลุนิติภาวะ ...ถ้าเธอไม่ใช่ลูกสาวโดยกำเนิดของ เฮเลน คาเมราน ก็คงไม่สามารถดูแลเธออย่างทุ่มเทในฐานะแม่เลี้ยงได้ แอเรียนเป็นอะไรสำหรับเธอ ... เแอรี่ คินซีย์ เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเธอใช่หรือไม่?!“แอเรียน วินน์ คุณวางแผนที่จะอยู่ที่นี่ทั้งคืนเพื่อทำงานล่วงเวลาใช่ไหม?” ไซมอนต์ ดอนน์ ดูเหมือนจะไม่ดีเมื่อเขาเข้ามาควบคุมโดยไม่มีอะไรทำอย่างที่เห็นแอเรียนกำลังพักผ่อนบนโต๊ะแอเรียนยืดตัวขึ้นและทำงานต่อไปโดยไม่มองไซมอน ดอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 35 โอกาศคืนนี้
“ดิฉันบอกคุณไปแล้ว ไปหามาร์ค เทรมอนต์ ถ้าคุณต้องการให้ฉันจากไป ฉันไม่พูดในเรื่องนี้ นอกจากนี้ฉันกำลังบอกคุณอย่างชัดเจนในตอนนี้ - ฉันจะไม่ไป! มาร์ค เทรมอนต์ เป็นสามีของฉัน เราแต่งงานกันแล้ว!”หลังจากที่เธอโวยวาย แอเรียนก็วิ่งเข้าไปในหิมะ น้ำตาสองไหลอาบแก้มสองข้างของเธอ การได้พบแม่ของเธอเช่นนี้ไม่พบกันจะดีเสียกว่าเธอไม่รู้ว่าเธอเดินมาไกลแค่ไหนเมื่อเสียงแตรรถดังขึ้นข้างหลังเธอเมื่อคิดว่านั่นคือเฮเลน คาเมราน เธอก็เพิกเฉย เมื่อรถขับผ่านเธอ ไบรอัน เพียซ ก็โผล่หน้าออกมาจากหน้าต่าง“นายหญิง ขึ้นมาสิครับ”แอเรียน เช็ดน้ำตาที่แห้งบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัวและมองไปที่เบาะหลัง มองเห็นโครงร่างของ มาร์ค เทรมอนต์ อย่างคลุมเครือเธอรู้สึกว่าตัวเองถูกแช่แข็งและค่อย ๆ กลับคืนสู่ความอบอุ่นหลังจากเข้าไปในรถ ในช่วงเวลาที่ลังเลเธอถามว่า “คุณรู้ว่าแอรี่ คินซีย์ เป็นน้องสาวคนเล็กของฉันใช่ไหม? นี่เป็นการแก้แค้นของคุณด้วยหรือ?”“คุณสามารถคาดเดาได้ถ้าคุณต้องการ” มาร์ค เทรมอนต์ ตอบความเงียบเป็นสิ่งที่ยังคงอยู่ในรถ หลังจากนั้นไม่นานแอเรียนก็ร้องไห้“ฮ่าฮ่า… มาร์ค เทรมอนต์ จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนฉันเกลียดคุณ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 36 หมดความอดทน
แอเรียนแข็งทื่อก่อนที่เธอจะค่อย ๆ หันมาเผชิญหน้ากับเขาและโอบแขนของเธอรอบคอของเขามุ่งเน้นไปที่ผู้ชายที่อยู่ใกล้เธอมากเธอบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่า เธอสามารถจากไปได้เมื่อเธอตั้งครรภ์และให้กำเนิดลูก ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถขยับต่อไปได้ เธอไม่มีสมาธิและเธอพูดอย่างโง่ ๆ ว่า “ผมของคุณยังชื้นอยู่เลย…”ในวินาทีต่อมาริมฝีปากที่นุ่มของแอเรียนก็ถูกประกบสนิท ความรู้สึกของพวกเขาหลอมรวมกันในคืนอันเงียบงันขณะที่การหายใจของพวกเขาค่อย ๆ ติดขัดในที่สุดพบกับแววตาอันลึกซึ้งของมาร์ค เทรมอนต์ โดยไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาคู่ที่แอเรียนไม่สามารถเข้าใจความหมายได้นั้นตอนนี้เปรี่ยมไปด้วยความลึกซึ้ง เขาถูกครอบงำด้วยแรงปรารถนา…คราวนี้แอเรียนไม่คิดจะหนีอีกต่อไป มือของเธอวางลงบนหน้าอกของเขา ความอบอุ่นแผ่ออกมาสู่ฝ่ามือของเธอ ทำให้รู้สึกคุ้นเคยมันเป็นความรู้สึกเดียวกับวันนั้นที่มือของเขาจับเธอตอนเป็นเด็กสาว มันคุ้นเคยและอบอุ่น แต่ต่างถิ่นและห่างไกล…เธอกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก กลัวว่าจู่ ๆ เขาจะจำได้ว่าเธอเสียพรหมจรรย์เมื่อสามปีก่อน เธอกลัวว่าความคิดนั้นจะผลักเขาไปและส่งผลให้เขาเสียใจที่ให้โอกาสเธอด้วยแรงที่ซ่อนเร้น แอเรียน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 37 เจ้านายคนใหม่
แอเรียน วินน์ ถูกปลุกทันทีมันเป็นเวลาเพียงสองชั่วโมงหลังจากที่มาร์ค เทรมอนต์ ออกไป แต่เขาก็เมาแล้ว?เอ่อ…โอเค รอก่อนนะคะ ฉันกำลังไป!” ขณะที่เธอพูดเธอก็ลุกออกจากเตียงไปแล้วและใส่เสื้อผ้าเมื่อเธอมาถึงบาร์พร้อมกับพ่อบ้านเฮนรี่ เอริก นาธาเนียล และแจ็คสัน เวสต์ ก็เพิ่งออกมาขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปหามาร์ค เทรมอนต์ แอเรียนดึงเสื้อคลุมของเธอและเดินเข้าไปหาพวกเขา"ขอโทษสำหรับปัญหานะคะ"เอริกยิ้ม “ไม่มีปัญหาเรารู้จักกันมากว่าสิบปีแล้ว คุณ…ทำงานที่ ไกลด์ ดีไซน์…ใช่ไหม”แอเรียน ไม่รู้ว่าทำไมเอริก นาธาเนียล ถึงถามเธอเรื่องนี้ แต่เธอก็พยักหน้า"ใช่ค่ะ"เอริกไม่ได้พูดอะไรอีกและช่วยพามาร์ค เทรมอนต์ เข้าไปในรถระหว่างทางกลับ พ่อบ้านเฮนรี่เตือนแอเรียน “นายหญิงครับ ดูว่าถ้านายท่านต้องการที่จะอาเจียน เพราะว่าเมามาก ถ้าเขาอาเจียนในรถ เขาก็คงทิ้งรถคันนี้เช่นกันครับ”แอเรียนฮัมเสียงในคอสำหรับความเห็นด้วยของเธอ ว่าพ่อบ้านเฮนรี่พูดถูก มาร์ค เทรมอนต์ คงจะทำอะไรแบบนั้นจริง ๆครั้งนี้เขารู้สึกมึนงงอย่างมาก ไม่ตื่นขึ้นมาเลย แม้ว่าพวกเขาจะกลับถึงบ้านแล้วก็ตาม วางเขาลงบนเตียงแอเรียนก็ล้มตัวลงนอนด้วยความเห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 38 ฉันอยากเจอเธอ
ไม่มีเวลาที่แอเรียน วินน์ จะพินิจพิเคราะห์ว่าเธอได้ยินเสียงนี้มาจากไหน ดังนั้นเธอจึงแปลกใจเมื่อก้าวเข้ามาในห้องทำงานละเห็นเอริก นาธาเนียล"คุณ…"เอริก นาธาเนียล ประกายยิ้มเล็ก ๆ ให้เธอ “ใช่ ผมเป็นเจ้านายของคุณแล้ว อย่างไรก็ตามอย่าคิดว่าผมจะช่วยคุณใต้โต๊ะนะ ผมไม่เล่นพรรคเล่นพวก นั่งก่อนสิ. ผมมีบางอย่างจะบอกคุณดอนน์”ไซมอน ดอนน์ รู้สึกประหลาดใจที่เอริก นาธาเนียล รู้จักแอเรียน วินน์ และรู้สึกหวาดหวั่นโดยไม่รู้ตัว เขารีบยิ้ม "คุณนาธาเนียล มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างครับ?”เอริกดูเป็นมิตรและยินดีต้อนรับ แต่เขายิ้มอย่างน่ากลัวที่มุมริมฝีปากของเขา นอกจากนี้เขายังอวดรูปลักษณ์ที่งดงามของเขา แม้แต่ไซมอน ดอนน์ ซึ่งเป็นผู้ชายก็พบว่าเขามีเสน่ห์เย้ายวน อย่างไรก็ตามเมื่อคำพูดของเขาก่อนกน้านี้ คำพูดของเขาไม่ค่อยต้อนรับซะเลยเรียกค่าตอบแทนของคุณที่ฝ่ายบุคคล และออกไป”รอยยิ้มบนใบหน้าของไซมอน ดอนน์ แข็งทันที “อะ–อะไรนะครับ? ทำไมกัน? ผมทำงานได้ไม่ดีเหรอครับ?”เอริก นาธาเนียล เลิกคิ้วโค้งเมื่อเขาตอบว่า “ไม่ ผมแค่ไม่ชอบคุณ”ไซมอน ดอนน์ ถึงกับสลบ เขาคิดว่าเจ้านายคนใหม่จะต้องมีอารมณ์ดี เพราะเขายิ้มเก่ง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 39 แอเรียน วินน์ เธอมันแพศยา
มาร์ค เทรมอนต์ เย้ยหยันอย่างเยือกเย็น คุณอยากเจอเธอหรืออยากรู้ว่าวิล ซีวาน เป็นอย่างไรบ้างกันเเน่?แอเรียนกลั้นหายใจและลุกขึ้นพูดว่า “ฉันทานอาหารเสร็จแล้ว”มาร์ค เทรมอนต์ มองเธออย่างเย็นชา “ผมบอกเหรอว่าให้คุณออกไปได้?”“มีอะไรอีกไหม?” แอเรียนมองกลับมาที่เขาขณะที่ยืนอยู่ที่เดิม“กลับบ้านตรงเวลาพรุ่งนี้หลังเลิกงาน ถ้าคุณทำอย่างนั้นไม่ได้ก็อย่าแม้แต่จะออกไปข้างนอก” มาร์คเทรมอนต์พูดแล้วขึ้นไปชั้นบนโดยปล่อยให้เธอไม่ทันได้พูดอะไรถ้าเป็นเรื่องอื่น แอเรียนสามารถอดกลั้นไว้ได้ แต่เธอต้องเจอทิฟฟ์ในวันพรุ่งนี้เธอกัดฟันเดินตามเขาไป“มาร์ค เทรมอนต์! ฉันแค่อยากเจอทิฟฟานี่!”เสียงฝีเท้าของมาร์ค เทรมอนต์ หยุดลง “ผมถามคุณแล้ว แต่คุณเลือกที่จะไม่ตอบ ไม่มีโอกาสอีกแล้วแหละ”แอเรียนเหมือนลูกโป่งที่เหี่ยวเเฟบ เธอรู้สึกไร้พลังต่อเขาอย่างไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตามเธอนึกถึงสิ่งที่แมรี่บอกเธอว่าเธอควรทำตามสิ่งที่เขาต้องการและหัวใจของผู้ชายจะอบอุ่น... เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินตามเขาไปอีกครั้ง“ฉันขอโทษ คุณให้ฉันไปได้ไหม?เมื่อเข้ามาในห้อง มาร์ค เทรมอนต์ นั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 40 พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหน?
แอเรียน วินน์ ยืนขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา "คุณพูดอะไรนะ?"แอรี่ คินซีย์ ยังคงตะโกนด้วยเสียงแหลมของเธอ “ฉันพูดผิดเหรอไง? คนทั้งเมืองรู้เรื่องอื้อฉาวของเธอกับ วิล ซีวาน ลูกชายคนที่สามของซีวาน เมื่อสามปีก่อน เธอกล้าเสนอหน้าไปรอบ ๆ พี่มาร์คได้อย่างไร? ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันคงฆ่าตัวตายไปนานแล้ว! ฉันยังคงสงสัยว่าใครกันที่เข้ามาระหว่างฉันกับพี่มาร์คสุดที่รักของฉัน ในที่สุดก็พบว่านั่นคือเธอ! น่าขยะแขยง!”ฝูงชนที่เฝ้าดูส่งเสียงกระซิบเมื่อมีการกล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน“มันคือเธอ ฮะ… นั่นคือเหตุผลที่ฉันคิดว่าเธอดูคุ้น ๆ ฉันไม่คาดคิดว่าคนเงียบ ๆ อย่างเธอจะกลายเป็นคนแบบนี้ เธอไม่สามารถตัดสินอะไรได้จากภายนอกจริง ๆ ... เธอไม่ไยดีตอนที่ไซมอนจีบเธอก่อนหน้านี้ พวกเขาอาจจะมีอะไรลับหลังเราก็ได้ใช่ไหม? แต่เธอก็ทำตัวเหมือนว่าตัวเองสูงส่งและมีอำนาจ”“ แน่นอน คุณนาธาเนียลไล่ไซมอนออกทันที บางทีเธออาจจะอยู่กับคุณนาธาเนียลตอนนี้ก็ได้ จึ จึ การเป็นเด็กและน่ารักคือสิ่งที่คุณต้องการในทุกวันนี้ เสียดายที่เธอเป็นผู้หญิงสำส่อน…”เมื่อได้ยินคำซุบซิบความอดทนของแอเรียนก็ถึงขีดจำกัด เธอค้นหาหมายเลขของเฮเรน คาเมราน บน
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
