เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 190 วิเคราะห์คำพูดของนีน่า
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 191 นีน่ากับอาหารรสเผ็ดของเธอ
ในตอนบ่ายมาร์คกลับมาพร้อมกับนีน่า ไม่เพียงเท่านั้นพวกเขายังกลับมาเร็วกว่าปกติอีกด้วย มันยังไม่ถึงเวลาที่มาร์คจะเลิกงาน มาร์คมักจะเข้มงวดในการทำงานเสมอ เขาจะไม่กลับบ้านเร็วนอกจากจะอยู่ภายใต้สถานการณ์พิเศษนีน่าถือข้าวของถุงใหญ่และถุงเล็ก มือของมาร์คก็เต็มไปด้วยเช่นกัน ทันทีที่นีน่าผ่านประตูเข้ามา เธอก็ตะโกนขอความช่วยเหลือ “แมรี่มาช่วยถือของพวกนี้ที!”แมรี่เดินออกมาจากห้องครัวช้า ๆ เมื่อเธอเห็นข้าวของเธอกล่าวว่า “ที่บ้านไม่ได้ขาดของเหล่านี้ ทำไมถึงซื้อมาเยอะแบบนี้?”นีน่ายิ้มให้เธอ “ฉันไม่ต้องการเอาเปรียบ! ฉันคงรู้สึกไม่ดีที่ทำแบบนั้นถ้าฉันอยู่ที่นี่นาน ๆ ของพวกนี้คือสิ่งที่มาร์คและฉันชื่นชอบ ดังนั้นใช้ของพวกนี้ในอาหารมื้อเย็นในคืนนี้”เมื่อเห็นว่ามาร์คไม่ได้พูดอะไร แมรี่จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอาของทั้งหมดเข้าไปเก็บในครัวแม้จะได้ยินเสียงวุ่นวายที่ด้านล่าง แอเรียนก็ไม่ได้พยายามไปมีส่วนร่วม เธออ่านหนังสือของเธอบนเตียงต่อไป เมื่อเธอได้ยินเสียงมาร์คเดินขึ้นมาชั้นบน เธอเคลื่อนย้ายเจ้าข้าวปั้นที่อยู่ใต้ผ้าห่มไปที่พรม“วันนี้คุณรู้สึกดีขึ้นหรือยัง?” มาร์คถามทันทีที่เข้ามา“ดีขึ้นทีเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 192 ขโมยของเหลือ
มาร์คยิ้มจาง ๆ “เธอสุขภาพไม่ดี ไม่ต้องเป็นห่วงเธอและทานอาหารของคุณไปเถอะ”นีน่าตักอาหารใส่ชามของมาร์ค “นี่ ลองชิมดู คุณเคยชอบกินแบบนี้ ฉันขอให้เชฟทำให้คุณโดยเฉพาะ อีกเรื่องหนึ่ง ทำไมแอเรียนถึงสุขภาพไม่ดีล่ะ? เธอดูอ่อนแอ และฉันได้ยินว่าเธอเพิ่งออกจากโรพยาบาล เกิดอะไรขึ้น?”ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมาร์ค “เธอมีเลือดออกมาหลังจากการแท้งลูก มันเป็นความประมาทในส่วนของผม แต่โชคดีที่ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้ว”นีน่าแลบลิ้นออกมา “ดูเหมือนว่าฉันถามอะไรที่ฉันไม่ควรถาม ฉันขอโทษ อีกอย่างหนึ่งถ้าฉันขอถามว่าคุณแต่งงานกับเธออย่างไร? ฉันได้ยินมาจากพ่อว่าเธอเป็นเด็กกำพร้าที่คุณรับมาในตอนนั้น เป็นความผิดของพ่อของเธอที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตกที่คร่าชีวิตครอบครัวของคุณ ฉันอยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย ทำไมคุณเลือกที่จะอยู่กับเธอ? ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนใจดีดังนั้นจึงไม่มีอะไรผิดที่พาเธอเข้ามา อย่างไรก็ตามจากสถานะทางสังคมของคุณ ฉันจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าคุณทั้งคู่มาอยู่ด้วยกันได้อย่างไร...”มาร์คกำมือแน่นและใบหน้าของเขาปราศจากความเป็นมิตรไปเล็กน้อย “กินข้าวไปเถอะ อาหารจะเย็นหมดแล้ว ช่วงนี้ผมยุ่งมากจึงไม่มีเว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 193 ปฏิกิริยาแปลก ๆ
เมื่อคิดว่านีน่าทำสิ่งนี้ให้กับมาร์ค แอเรียนอยากจะล้างจานทั้งหมดขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ได้เธอกัดเข้าไปคำแรก ดวงตาของเธอเบิกขึ้น มันเผ็ดนิด ๆเธอกัดเข้าไปคำที่สองและไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากหายใจแรง มันเผ็ดเกินไป! เธอสงสัยว่านีน่าคงติดอาหารรสชาติเผ็ดร้อน สิ่งนี้ทำให้คนกินจริง ๆ เหรอ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงแทบไม่แตะ!“แอริ ถ้าคุณว่างก็ไปเตรียมชาสักถ้วยให้นายท่าน...”เมื่อได้ยินว่าแมรี่กลับมา แอเรียนแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและแอบออกจากครัว “ได้ ได้ค่ะ หนูจะไปทำ!”เมื่อแอเรียนวิ่งไป แมรี่จึงเตือนเธอ “ช้าลงหน่อย! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณล้มลง?”จะให้เธอช้าลงได้อย่างไร? ตอนนี้ลิ้นของเธอกำลังจะไหม้! เธอต้องการน้ำ!เมื่อเธอกลับไปที่ห้องของเธอ ความร้อนในปากของเธอค่อย ๆ ลดลง หลังจากที่เธอดื่มน้ำไปหนึ่งแก้วเต็มและนมอีกหนึ่งกล่องเมื่อหายดีแล้ว เธอจำได้ว่าเธอจะชงชาให้มาร์ค เธอรีบเตรียมชงชาดำสักถ้วยแล้วนำไปที่ห้องทำงาน ทันทีที่ผลักประตู เธอก็เห็นนีน่านั่งพิงเก้าอี้ของมาร์ค ความใกล้ชิดทำให้เธอมองด้วยความขุ่นเคือง“มาร์ค ฉันไม่อยากไปต่างประเทศอีกแล้ว บริษัทของคุณขาดพนักงานไหม? คุณพอจะพิจารณ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 194 ความหมายที่ซ่อนอยู่
ก๊อก ก๊อก...ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นแอเรียนเปิดประตูออก พบว่ามีเพียงนีน่าที่ยิ้มให้เธอ เธอเข้าไปภายในห้องโดยที่ไม่รอคำอนุญาตจากแอเรียน“มาร์คยุ่งและฉันก็เบื่อ เพราะอย่างนั้นฉันจึงหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจที่ฉันมาที่นี่เพื่อคุยกับคุณ!”แอเรียนสามารถบอกได้ไหมว่าเธอรังเกียจ?“ไม่ ฉันไม่รังเกียจ เชิญนั่งก่อน ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายดังนั้นฉันจึงนอนก่อน”นีน่าเฝ้าดูแอเรียนกลับไปที่เตียง จากนั้นก็หาเก้าอี้สำหรับนั่งลง “เกิดการแท้งลูกได้อย่างไร?”แอเรียนกำมือแน่นโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่เธอฝืนยิ้ม “เป็นอุบัติเหตุ”นีน่าเม้มริมฝีปากด้วยความเห็นใจ “อุบัติเหตุ? ยังไง...ไม่ระมัดระวัง มันคือชีวิต ตระกูลเทรมอนต์ขาดอะไรไป ยกเว้นการที่มาร์คจะมีลูกเมื่ออายุมาก น่าเสียดายอะไรแบบนี้ที่ต้องสูญเสียลูกไป”แอเรียนหมดความต้องการที่จะสนทนาต่อไป “ตอนนี้ฉันอยากพักผ่อน”นีน่าลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู “พักผ่อนให้เพียงพอ ดูแลตัวเอง ไม่เช่นนั้น มันจะเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับฉันถ้ามีแค่ฉันอยู่คนเดียว”เมื่อประตูปิดลง แอเรียนก็ขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าประโยคสุดท้ายของนีน่ามีความหมายบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 195 การนัดบอดที่ไร้สาระ
เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ของเขาขึ้นมาและเปิดมันออก มีการ์ดหลายสิบใบอยู่ด้านใน เมื่อครั้งที่แล้วเธอจำได้ว่าเขาพูดถึงแบล็คการ์ด เธอมองลงไปที่ตัวหนังสือสีทองที่ประทับอยู่ทันใดนั้นเองเธอก็เหลือบไปเห็นรูปถ่ายในกระเป๋าสตางค์ มาร์คเก็บรูปของใครไว้ในกระเป๋าสตางค์และพกติดตัวไปด้วย?ก่อนที่เธอจะทันได้เห็นคนที่อยู่ในรูปนั้น จู่ ๆ มาร์คก็กระชากกระเป๋าสตางค์ออกไปและหยิบแบล็คการ์ดออกมาให้เธอ “ไปนอน”แอเรียนหยิบการ์ดขึ้นมาและถามขึ้น “คนในรูปคือใครเหรอคะ? รักแรกของคุณเหรอ? ฉันคิดว่าเป็นผู้หญิง... แต่ฉันมองไม่ชัด...” ภาพนี้ถ่ายจากระยะไกลจึงยากที่จะบอกว่าเป็นใครเว้นเสียแต่เธอจะมองใกล้ ๆเขามองเธออย่างขบขับและเลิกคิ้วของเขาขึ้น “ใช่ มันเป็นรักแรกของฉัน”แอเรียนหยุดพูดแต่แอบรู้สึกรำคาญเล็กน้อย รักแรกของเขาเป็นอิสระและสามารถรักใครก็ได้ที่เขาต้องการ ไม่เหมือนเธอ วิลเป็นคนเดียวที่เธอเคยชอบ แต่มาร์คก็ทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาลงและทำให้เรื่องต้องลงเอยแบบนี้...เช้าวันต่อมา มาร์คและนีน่าไม่อยู่บ้าน แอเรียนได้รับข้อความจากทิฟฟานี่: ‘แอริ แม่ของฉันจัดการนัดบอดให้กับฉัน ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเธอไปทำแบบนั้นทั้ง ๆ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 196 ประสบการณ์การรับประทานอาหารแสนแพง
“ขอโทษนะลุง... ฉันหมายถึง คุณน่าเกลียดเหมือนคางคก เอาความมั่นใจมากจากไหนอ่ะ? ย้อนกลับไปในวันนั้น ผู้ชายอย่างคุณไม่มีค่าพอที่จะช่วยฉันถือรองเท้าด้วยซ้ำ อย่าไปคิดว่าคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการที่นี่เพียงเพราะคุณมีเงินเหม็น ๆ คุณคงจะใช้เวลาสองสามปีในการรวบรวมเงินให้เพียงพอต่อการจ่ายค่าบ้านใช่ไหม? ดี ฉันจะวางบิลตั้งแต่อาหารยังไม่มาเสิร์ฟ และคุณจะไม่ได้กินมันแม้แต่คำเดียว ไม่ต้องคิดจะกิน ทิ้งไป เห็นแก่มารยาทฉันจะไม่ตะโกนใส่คุณที่นี่ คุณช่วยหมุนตัวอ้วน ๆ ของคุณออกไปจากตรงนี้ได้ไหม?”ชายหัวโล้นลุกขึ้นยืนและจ้องมองเธอ “คุณพูดอะไรของคุณ? ทำไมคุณยังพูดแบบนั้นอยู่อีก? ฉันสามารถหาผู้หญิงแบบคุณได้อย่างง่ายดายที่ไนต์คลับที่ฉันไปเที่ยว อย่าคิดว่าคุณจะเป็นอย่างนั้น! ทำไมฉันถึงต้องพยายามและทำให้เงินในกระเป๋าหมดไป ในเมื่อฉันสามารถจ่าย 100 ดอลล่าร์ สำหรับแพ็คเก็จบริการแบบเต็มรูปแบบจากผู้หญิงลักษณะแบบคุณ”ทิฟฟานี่กลอกตามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปหาที่ไนต์คลับได้เลย เงิน 100 เหรียญอาจจะน้อยไปสำหรับคุณ ฉันขอแนะนำให้คุณไปเที่ยวสถานที่หรูหรากว่านี้ดู คุณคงไม่เคยลองของที่ราคาเป็นหมื่นเห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 197 ออกจากสถานการณ์ฉุกเฉิน
“ทิฟฟานี่ เลน พนักงานจากบริษัทของผมเอง” แจ็คสันตอบอย่างใจเย็นแล้วมองไปที่ทิฟฟานี่ “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ คุณมาคนเดียวเหรอ?”ทิฟฟานี่รู้สึกอึดอัดพอสมควร “ไม่... ฉันมากับเพื่อน แต่เขากลับไปก่อนแล้ว”แจ็คสันยิ้มให้เธอ “ถ้าอย่างนั้นสนใจกับอาหารกลางวันเถอะ ผมจะออกไปแล้ว”“อืม...” ทิฟฟานี่พูดไม่ออก ถ้าแจ็คสันไปจริง ๆ ใครจะช่วยเธอออกไปจากที่นี่ล่ะ? “หืม?...” แจ็คสันหยุดมองเธอ เธอเรียกความกล้าและลากเขาไปข้างหน้า “ขอฉันยืมเงินและหักออกจากเงินเดือนของฉัน... ฉันลืมเอาเงินมา” เธอกระซิบแจ็คสันรู้สึกขบขันและมองไปที่เธอด้วยความใจเย็น “เท่าไร?”“6,600 เหรียญ...” เธอบังคับตัวเองให้พูดจำนวนออกไป“บริกร จ่ายของโต๊ะแปด” แจ๊คสันเรียกพนักงานเสิร์ฟมานำบัตรใบรูดอย่างมีน้ำใจหลังจากที่รับบิลแจ๊คสันก็ออกไปกับผู้หญิงคนนั้นทันที ทิฟฟานี่แบกอาหารที่เหลือที่แพ็คเอาไว้แล้วออกจากร้านอาหารด้วยไหล่ตก ๆ วันนี้ไม่ใช่วันของเธอจริง ๆ...ทันทีที่เธอกลับมาที่บริษัท ลิเลียนก็โทรหาเธอเนื่องจากทิฟฟานี่มีลูกบอลไฟลุกโชนอยู่ในท้องของเธออยู่แล้วจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะรู้สึกโกรธ “อะไร?”“มันเป็นยังไงบ้าง? ลูกไปเจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 198 อีเมลที่ทำให้ไม่สบายใจ
ทิฟฟานี่ไม่แปลกใจเลยที่วิลกับเวนดี้ถอนหมั้นกัน แต่เขาบังเอิญไปเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุในช่วงบ่ายได้อย่างไร? วิลขับรถแข็งมาตลอด สิ่งนี้ทำเธอสงสัยว่าสิ่งนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิดง่าย ๆ สิ่งแรกที่เธอทำคือโทรหาแอเรียน ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นกำลังดูแลเจ้าข้าวปั้นอยู่ แอเรียนตกใจเมื่อได้รับข่าวของวิลและเวนดี้ที่ถอนหมั้นกัน รวมไปถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับวิล “อะไรนะ? มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?” เธออุทานทิฟฟานี่ส่งต่อบทความข่าวให้เธอทันที “ไปดูด้วยตัวของคุณเอง ไม่มีอะไรผิดพลาด อุบัติเหตุได้รับการรายงานภายในสองชั่วโมงหลังจากเกิดขึ้น ฉันสงสัยว่าตระกูลกาลีน่าบงการอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุรถยนต์เพราะอายที่ถูกถอนหมั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าวิลจะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เพราะความผิดพลาดของเขา!”แอเรียนสงบลงครู่หนึ่งและพูด จากนั้นก็พูดว่า “ทิฟฟ์ ช่วยหาทีว่าวิลอยู่โรงพยาบาลไหน และสอบถามเกี่ยวกับอาการของเขา จองเวลาไปเยี่ยมเขาด้วย”เมื่อเธอวางสาย จู่ ๆ เธอก็ได้รับอีเมลทางโทรศัพท์ เธอเปิดดูและพบว่าหัวข้อเรื่องมีชื่อว่า ‘เกี่ยวกับวิล ซีวาน’ และมีคลิปเสียงแนบมาด้วย เธอกดมันและเสียงของมาร์คก็ดังออกมา “ผมบ
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
