Share

บทที่ 1250 เจนิซกลัวแอเรียน

Author: สาวน้อยสุดจี๊ด
ในที่สุดสายก็ถูกเชื่อมต่อหลังจากที่ผ่านไป 10 วินาที เสียงของมาร์คดังขึ้นจากปลายสาย “ฉันยุ่งอยู่แอริ ถ้าว่างแล้วจะโทรกลับนะ”

แอเรียนพูดนิ่ง ๆ ว่า “ไม่เป็นไร ฉันจะถามคุณแค่เรื่องเดียว ตอนนี้ฉันอยู่ที่บริษัทของคุณและกำลังจะไล่เจนิซออก เธอไม่พอใจและบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้น ฉันขอความคิดเห็นจากคุณหน่อย”

หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่มาร์คก็ตอบว่า “ฉันไม่จำเป็นต้องแสดงความคิดเห็นอะไรกับเรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ เธออยากทำอะไรในบริษัทก็ทำได้เลย”

หลังจากที่วางสายแอเรียนก็ฉีกยิ้ม เธอเฝ้าดูความโกรธและสิ้นหวังปรากฏบนใบหน้าที่ซีดของเจนิซ เธอไม่รู้สึกเห็นใจเจนิซแม้แต่นิดเดียว เจนิซไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปและแอเรียนรู้ดี ยิ่งเธอกำจัดเจนิซได้เร็วแค่ไหน เธอก็จะได้สบายใจเร็วขึ้นเท่านั้น เธอเกลียดที่สมอร์ชอบอยู่กับเจนิซ และเธอก็เกลียดที่เจนิซโผล่มายุ่งเกี่ยวในชีวิตของเธอและมาร์คอยู่เสมอ ไม่ว่าจะบังเอิญหรือไม่

เจนิซยืนตัวแข็งอยู่กับที่เป็นเวลานานก่อนที่เธอจะเริ่มเก็บข้าวของส่วนตัวของเธอ คนส่วนใหญ่มองเจนิซอย่างเห็นอกเห็นใจและคิดว่าแอเรียนทำเกินไปหลังจากที่ได้ฟังคำพูดของเจนิซ พวกเขาต่างไม่ได้มีปัญหากับการ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1251 อเลฮานโดรไง จะใครอีก

    ลิฟต์มาถึงชั้นล่างพร้อมกับเสียง ‘ติ๊ง’ แอเรียนเป็นคนแรกที่ก้าวออกจากลิฟต์ ตามด้วยทิฟฟานี่ก็วิ่งตามเธอไป เธอยกนิ้วโป้งให้แอเรียนและพูดว่า “แอริ เมื่อกี้เธอเจ๋งมาก โคตรเท่เลยเพื่อนรัก!”สีหน้าของแอเรียนดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพวกเขาขึ้นรถ “การร่างภาพวันนี้ล้มเหลวอีกครั้ง ทิฟฟ์ เธอจะกลับไปทำงานเมื่อไหร่?”ทิฟฟานี่คาดเข็มขัดนิรภัย “น่าจะพรุ่งนี้นะ ลูกไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว และฉันก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ฉันควรจะทำให้ตารางงานของฉันแน่น ๆ เพื่อที่จะได้ไม่ขี้เกียจ เธอจะไปไหนต่อไหม? ไปช้อปปิ้งกันไหม?”แอเรียนส่ายหัว “ฉันเหนื่อยนิดหน่อย กลับกันเถอะ ไว้เธอว่างเราค่อยเจอกันใหม่ ไปส่งฉันที่บริษัทหน่อยนะ ฉันมีบางอย่างต้องไปจัดการ”ทิฟฟานี่เป็นห่วงเมื่อเห็นว่าแอเรียนไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว “เธอก็ไล่เจนิซออกไปแล้ว บางทีเธอควรจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปดีไหม? หรือ… เธอจะคุยกับมาร์คเรื่องนี้อีก? แจ็คสันดูเหมือนไม่ได้โกหกนะ มันอาจจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับมาร์คเลย ดีแล้วที่เธอไล่เจนิซออก ไม่อย่างนั้นหล่อนจะต้องสร้างปัญหาในไม่ช้าก็เร็วแน่นอน เธอก็บอกเองว่าปกติมาร์คจะเย็นชาและห่างเหิน แค่เขาดื่มกับเจนิซก็แปลกม

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1252 งานออกแบบของซิลแวง

    ซิลแวงยิ้ม “ผมรู้ ต่อให้งานของผมจะเลิศเลอแค่ไหนก็ไม่มีใครจะกล้ารับพวกมันหรอก มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมขอพบคุณ คุณช่วยเอางานเหล่านี้ไปขายแทนผมได้ไหม? ช่วงนี้การเงินของผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่”แอเรียนตกใจ นี่ซิลแวงกำลังขอความช่วยเหลือจากเธอจริง ๆ เหรอ? นี่มันเทียบเท่ากับการแก้ผ้าต่อหน้าเธอเลยนะ ซิลแวงยอมที่จะขอความช่วยเหลือจากเธอแต่ไม่ยอมแสดงด้านที่อ่อนแอของตัวเองให้โรบินเห็น ในความเป็นจริง ความคิดของเขาเข้าท่า ถ้าเธอขายผลงานเหล่านี้จะไม่มีใครสงสัยเธอ ท้ายที่สุดคนซื้อจะเชื่อว่าพวกเขาซื้อมันจากนายหญิงเทรมอนต์ พวกเขาจะไม่มีทางรู้ว่าจริง ๆ แล้วมันคือผลงานของซิลแวง หลังจากที่คิดดูแล้วเธอก็ตอบตกลง “ฉันจะลองดูนะ คุณอยากได้เท่าไหร่? เฉพาะบริษัทเท่านั้นที่จะซื้องานออกแบบแบบนี้ และบริษัทขนาดใหญ่จะสามารถจ่ายในราคาที่เหมาะสมได้ด้วย แต่มันก็จะยังไม่มากอยู่ดี ถ้าไม่ติดเรื่องของเจสสิก้านะ ต้องมีคนมากมายแย่งกันจ้างคุณแน่นอน…”ซิลแวงยักไหล่ “ผมยอมรับความจริงได้ ผมไม่เสียดายวันเวลาที่รุ่งเรืองของผมเลย คนเรามีวิธีที่จะเอาตัวรอดเป็นหมื่น ๆ วิธี คุณตัดสินใจเรื่องราคาได้เลย ผมยังไงก็ได้ ผมจะให้ค่าคอมฯคุณ 30% เพร

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1253 คอมมิชชัน 30%

    หลังจากนั้นในที่สุดมาร์คก็กลับมามีสติ เขาหันกลับไปพบว่าแอริสโตเติลยืนอยู่ข้าง ๆ เขาและกำลังดึงเสื้อของเขาอยู่ แอริสโตเติลตะโกนออกมาด้วยการออกเสียงที่ชัดเจน “ปะป๊า! ปะป๊า!” เมื่อเห็นดังนั้นสีหน้าที่เย็นชาของมาร์คก็ละลายหายไปและถูกแทนที่ด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน เขาอุ้มแอริสโตเติลขึ้น “ร้องหาฉันทำไม? เดี๋ยวมื้อค่ำก็จะเสร็จแล้ว หิวเหรอ?”ทันใดนั้นแอริสโตเติลก็กอดคอมาร์คและจุ๊บแก้มเขาโดยทิ้งน้ำลายไว้บนใบหน้าของเขา มาร์คตกใจ “นายแทบจะไม่น่ารักแบบนี้กับฉันเลยนะ ดื่มนมเสียมาหรือไงกัน? นายเปลี่ยนไปนะ”มุมปากของแอเรียนกระตุก “ไม่ใช่อย่างนั้น เขาเพิ่งจะดื่มนมเสร็จและยังไม่ทันได้เช็ดปาก เขาทนไม่ได้เลยเช็ดปากบนใบหน้าคุณแทน เสื้อคุณเลอะด้วย”มาร์คหน้าเสียทันที “แล้วฉันก็นึกว่าเขาเปลี่ยนไป ช่างมันเถอะ นายคือลูกชายของฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะยกโทษให้ครั้งนี้ครั้งเดียว”หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ มาร์คก็พาแอริสโตเติลไปเล่นที่ลานบ้าน เขาได้สร้างสนามเด็กเล่นเล็ก ๆ เพื่อสร้างความบันเทิงให้กับแอริสโตเติลไว้ ที่นั่นมีทั้งสไลเดอร์ ชิงช้า ครบทุกอย่าง ก่อนหน้านี้ที่ลานว่างเปล่า ในที่สุดพวกเขาก็ได้นำมันมาใช้ให้เกิดปร

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1254 ความสุขคืออะไร?

    ”ดีแล้ว” แอเรียนตอบ “ในที่สุดแม่เธอก็ยอมรับว่าเธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไป”โรบินยิ้มราวกับเด็กไร้เดียงสา แม้กระทั่งแววตาของเธอก็ยังเปล่งประกาย “พี่แอเรียนอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะ เงินเดือนฉันเพิ่งออก เพราะฉะนั้นไม่ต้องเกรงใจนะคะ”อย่างไรก็ตาม แอเรียนสั่งเพียงแค่สองอย่าง เธอสองคนคงไม่สามารถทานได้เยอะกว่านี้แน่นอนท่ามกลางบทสนทนาของพวกเธอ ทันใดนั้นแอเรียนก็ถามว่า “แล้วซิลแวงเขาได้คุยเรื่องเธอสองคนตอนที่เขาติดต่อเธอมารึเปล่า?”โรบินส่ายหัว “เขาแค่ติดต่อฉันให้เอาเงินมาให้พี่ค่ะ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องของเราเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาติดต่อฉันมาหลังจากคืนนั้นด้วย แต่ไม่เป็นไรค่ะ เขาไม่ได้บังคับให้ฉันช่วยเขา ฉันยังคงคิดว่าเขาเป็นคนที่น่าทึ่งมากแม้เรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเขา ฉันคิดว่ายังไงฉันก็ไม่คู่ควรกับเขาอยู่ดี แค่เราเป็นเพื่อนกันได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ฉันจะตั้งใจทำงานให้เก่งได้เหมือนเขาค่ะ! ถ้าวันไหนเขามีแฟนฉันก็จะยอมถอยและปล่อยเขาไป”แอเรียนถอนหายใจ “ซื่อบื้อเอ๋ย ความรักไม่มีเรื่องที่ว่าใครจะคู่ควรกับใครหรือไม่หรอก มันขึ้นอยู่กับความรู้สึกล้วน ๆ คนที่ชอบกันจริง ๆ สุดท้ายก็จะวนกลับมาหากัน คนที

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1255 ข่าวดีสำหรับซิลแวง

    ไบรอันจอดรถและเดินเข้ามาหาพวกเขา เขาชมแอริสโตเติลจากใจจริง “นายน้อยน่ารักมากเลยครับ! โตไปจะต้องสาวตรึมแน่ ๆ!”“คุณชอบเด็กเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรีบมีแล้วล่ะ” แอเรียนแซวเขา “คุณจะแต่งงานเมื่อไหร่คะ? คุณย้ายออกไปตั้งนานแล้ว มีเรื่องอัปเดตบ้างไหม?”ไบรอันซึ่งเป็นผู้ชายที่โตเต็มวัยแล้วพลันหน้าแดง “อย่าแซวผมสิครับนายหญิง สำหรับผมแล้ว มันยังเร็วเกินไป ผมไม่มีเหตุจำเป็นที่จะต้องรีบแต่งงาน เพราะฉะนั้นผมจะไม่รีบหรอกครับ ถ้ามีอะไรนายหญิงจะได้รู้เป็นคนแรกแน่นอน ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะมาใหม่ครับ”หลังจากที่เล่นกับแอริสโตเติลอยู่สักมาร์คก็พูดว่า “ฉันไปอาบน้ำก่อน เธอเล่นกับเขาไปก่อนนะ ตอนแรกฉันไม่ได้จะทำงานล่วงเวลาหรอก แต่ฉันเปลี่ยนใจตอนที่เธอบอกว่าฉันไม่ต้องไปรับเธอ”แอเรียนรับแอริสโตเติลมาอุ้มและพึมพำว่า “ถึงคุณจะยุ่งกว่าฉัน แต่สมอร์ก็ยังชอบคุณมากกว่าฉันทั้ง ๆ ที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขามากกว่าคุณอีก นี่เขาชอบเพศเดียวกันหรือเปล่า?”มาร์คเลิกคิ้วและพูดอย่างบูดบึ้งว่า “อาจจะ แต่เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่พวกเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ เดี๋ยวตามไปข้างบนหน่อยนะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1256 นอนหลับฝันดีไหม?

    เขามองแอริสโตเติลในอ้อมแขนของเขาและนิ่งไปสองวินาทีก่อนที่จะเรียกหาแมรี่ที่อยู่ชั้นล่าง “แมรี่ มาเอาสมอร์ไปข้างล่างก่อน!”แอเรียนรู้ว่ามาร์คกำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม เธอยังคงปล่อยให้แมรี่พาแอริสโตเติลไปข้างล่างโดยไม่มีเหตุผลเมื่อประตูปิดลง เขาก็เอื้อมมือออกไปดึงเธอเข้ามากอดและมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างเร่าร้อน “อะไรกัน? ถึงขั้นนี้แล้วแต่เธอก็ยังเฉยเมยอีกเหรอ? หัดเริ่มก่อนบ้างสิ… เข้าใจไหม?”กลิ่นกายของเขาปกคลุมเธอและทำให้เธอหายใจเร็วขึ้น “แมรี่พาสมอร์เข้านอนไม่ได้หรอก เดี๋ยวเขาก็จะร้องหาฉัน…”มาร์คเอื้อมมือและลูบริมฝีปากของเธอเบา ๆ ด้วยนิ้วโป้งของเขา “ฟังจากน้ำเสียงเธอแล้วดูเหมือนว่าเธอจะเห็นมันเป็นหน้าที่ประจำของเธอมากกว่า ไม่เคยคิดแบบนั้นเหรอ?”แขนและขาของเธอปฏิเสธที่จะเชื่อฟังเธอ ความคิดของเธอมัวมึน หัวใจของเธอเต้นแรงขณะที่เธอสบตาเขา “ฉัน… ไม่…”เขาเม้มริมฝีปากเบา ๆ ก่อนที่จะก้มหน้าลงประทับจูบเธอ เขาชอบสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกและประหม่าของเธอเมื่อใดก็ตามที่พวกเขากำลังจะมีเซ็กส์ เขาชอบที่เธอหน้าแดงและหลบสายตาเหมือนเด็กวัยรุ่น เขาชอบที่ได้ทำลายรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูสงบและไม่แยแส

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1257 ซิลแวงชวนแอเรียนไปทานมื้อเที่ยง

    เห็นได้ชัดว่าโรบินมีเรื่องที่หนักใจ เธอพูดขณะที่กัดฟันว่า “แม่ฉันโกหกด้วยการบอกว่าเธอจะยอม แต่แม่เพียงแค่ต้องการให้ฉันกลับบ้านเพื่อที่จะได้สอบถามว่าซิลแวงคือใคร เธอถึงขั้นแอบดูโทรศัพธ์ฉันตอนที่ฉันไม่ได้มองด้วย เธอค้นหาเขาในอินเทอร์เน็ตและยังพบรูปของเขาด้วย เมื่อเธอค้นเจอเรื่องอื้อฉาวกับเจสสิก้าเธอยังโทรหาเขาและต่อว่าด้วย! เธอเรียกเขาว่าไอ้แมงดาและเตือนเขาว่าให้อยู่ห่างจากฉัน… ฉันกับแม่ทะเลาะกันจนถึงเที่ยงคืน พวกเราต่างแทบจะไม่ได้นอนกันเลย ถ้าพ่อฉันไม่ได้เข้ามาห้ามเพราะเห็นว่าแม่ทำเกินไป ฉันว่าฉันคงจะไม่ได้ออกจากบ้านด้วยซ้ำ”แอเรียนไม่สามารถรู้ได้เลยว่าความเจ็บปวดที่แม่ของโรบินได้สร้างให้โรบินจะสาหัสเพียงใด ยิ่งกว่านั้น การกระทำของแม่โรบินยังได้ทำร้ายซิลแวง ความสัมพันธ์ระหว่างโรบินและซิลแวงที่เดิมทีก็เปราะบางอยู่แล้วตอนนี้น่าจะเปราะบางยิ่งกว่าเดิมเพราะเรื่องนี้ ถึงจุดนี้มันอาจจะพังทลายไปหมดแล้วก็ได้ “ถ้าอย่างนั้นแม่เธอทำเกินไปแล้วจริง ๆ ต่อให้ไม่ชอบซิลแวงขนาดนั้นก็ไม่เห็นจำเป็นที่จะต้องทำถึงขั้นนั้นเลย”ดวงตาของโรบินเริ่มแดง “ก็หวังว่าตอนนี้เธอจะพอใจแล้วนะ ตอนที่ฉันพยายามจะโทรหาพี่ซิล

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1258 โอกาสที่สองของซิลแวง

    โรบินผิดหวังเล็กน้อย “อ๋อ ได้ค่ะ… พี่แอเรียน… พี่… ไม่ได้หลีกเลี่ยงฉันเพราะสิ่งที่แม่ฉันว่าพี่ใช่ไหมคะ? ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เธอพูดแบบนั้นนะคะ ฉันห้ามเธอไม่ทันจริง ๆ”แอเรียนรีบพูดว่า “ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันไม่ได้จะหลีกเลี่ยงเธอ เธอคิดมากไปแล้ว ไปทานข้าวเถอะ ฉันจะรีบกลับมา”โรบินพนักหน้า ทั้งคู่เดินออกจากออฟฟิศด้วยกันแอเรียนไม่ได้คาดคิดว่าซิลแวงจะขับมาถึงที่บริษัทและรอเธอที่ทางเข้า เธอมองไปรอบ ๆ และถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อไม่เห็นโรบิน “รีบไปกันเถอะ โรบินตามฉันมาติด ๆ ถ้าเธอเห็นพวกเราเธอจะต้องเข้าใจผิดแน่ ๆ เธอชวนฉันไปทานมื้อเที่ยงแต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องปฏิเสธเธอเพราะคุณไม่อยากเจอเธอ”ซิลแวงพยักหน้าและขับออกไปพร้อมกันแอเรียนพวกเขาไม่รู้เลยว่าโรบินเห็นทั้งหมดแล้ว เธอรีบแอบเมื่อแอเรียนหันมามองว่าเธออยู่แถวนั้นไหม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแอเรียนต้องปิดบังเรื่องที่เธอจะออกไปทานข้าวกับซิลแวง มันทำร้ายเธอมากและทำให้เธอยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวไปใหญ่ในช่วงเวลาที่เธออ่อนแอที่สุด...หลังจากที่สั่งอาหารในคาเฟ่ ซิลแวงก็เริ่มพูดคุยเรื่องเทรนด์แฟชั่นล่าสุดกับแอเรียน ความคิดเห็นและไอเดียของเข

Latest chapter

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ

    แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน

    เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น

    อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ

    ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1266 เล่นใหญ่

    ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ

    ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา

    ”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า

    หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว

    หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status