เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1236 มาร์คเชียร์คู่นี้
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1237 ถ้าเธอมองผู้คนตามท้องถนนเยอะ ๆ เธออาจจะเจอแรงบันดาลใจก็ได้
โรบินยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะคะพี่แอเรียน”อย่างที่บางคนชอบพูดกันว่า บางทีชีวิตจะยื่นอุปสรรคมาให้เรา แต่ก็จะยื่นคนมาคอยช่วยเหลือด้วยเช่นกัน นั่นคือสถานการณ์ของโรบินในตอนนี้ แม้ว่าชีวิตของเธอจะวุ่นวาย แต่การงานของเธอดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อย ๆ คุณเยลแมนที่เป็นที่รู้จักกันดีว่าชอบบ่นไม่เป็นเรื่องและยังใจร้ายกับคำพูด เพิ่งจะเรียกเธอไปที่ห้องทำงานของเขาเพื่อที่จะชมผลงานของเธอดูเหมือนคุณเยลแมนจะพอใจกับการพัฒนาและความขยันหมั่นเพียรของโรบิน เขาถึงกับบอกเธอว่าหากมีตำแหน่งงานใดว่าง ตัวเลือกแรกของบริษัทจะเป็นเธอ แม้ว่าส่วนหนึ่งของคำชมที่พรั่งพรูออกมาจากคุณเยลแมนอาจเกี่ยวข้องกับการที่เขาพยายามจะทำให้แอเรียนประทับใจในตัวเขา แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขารู้สึกทึ่งกับการทำงานหนักและความทุ่มเทของโรบินจริง ๆโรบินออกจากห้องทำงานเขาด้วยความปิติยินดี แต่ก่อนเหตุผลเดียวที่คุณเยลแมนจะเรียกเธอคือเพื่อตะโกนใส่เธอ เธอไม่เคยฝันว่าจะมีวันที่เขาจะยกย่องเธอด้วย มันแปลกจนเธอสงสัยว่า แอเรียนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่ เธอจึงถามว่า “พี่แอเรียน! คุณเยลแมนเพิ่งจะเรียกฉันไปที่ห้องทำงานของเขาเพื่อชมฉัน! พี่ได้ แบบว่า
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1238 ความสงสัยมักทำให้เรากลัวที่จะเดินบนเส้นทางแห่งชัยชนะ
ซิลแวงมองเธอด้วยความสงสัย “เดี๋ยวก่อนนะ คุณรู้ได้ยังไง?”“โรบินทะเลาะกับแม่เธอหลังจากที่เธอกลับไปบ้าน” แอเรียนกล่าว “เธอเลยหนีออกจากบ้านและอยู่ที่สวนสาธารณะตอนดึกดื่นคนเดียว ฉันเลยไปหาเธอ คุณได้โทรหาเธอหลังจากที่ตื่นแล้วหรือเปล่า?”ซิลแวงส่ายหัว “เปล่า จะให้ผมโทรหาเธอแล้วพูดว่าอะไรล่ะ? ผมผิดเองที่เหวี่ยงใส่เธอเมื่อวานนี้… ผมเดาว่าเธอคงจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้คุณฟังแล้วด้วย พระเจ้า ผมล่ะปวดหัวจริง ๆ” คำพูดของซิลแวงทำให้เข้าใจได้ว่าเขาไม่ได้วางแผนที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเขาและโรบิน อย่างไรก็ตาม แอเรียนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ เธอเพียงแค่ต้องการคำตอบที่ชัดเจนจากเขา “ใช่ ฉันรู้ แต่คุณจะคิดมากทำไม? คุณกล้าทำ คุณก็ต้องกล้าที่จะยอมรับผลที่ตามมาสิ ทำไม? คุณที่จะปัดความรับผิดชอบที่จะตามมาเหรอ?”ซิลแวงดูค่อนข้างจะกระวนกระวายจากความสับสนของเขา “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย โอเคไหม? ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเพราะผมรู้ดีว่าปัจจุบันผมไม่สามารถให้อะไรได้นอกจากคำสัญญาที่เป็นลมปาก ผมรู้ว่าเธอถูกเลี้ยงดูมายังไง เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เติบโตมาในครอบครัวหัวโบราณ สิ่งเดียวที่เธอเคยทำระหว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1239 แม่ยังไงก็คือแม่
โรบินโทรหาแอเรียนเมื่อตกกลางคืน ในระหว่างการสนทนา หญิงสาวบอกว่าซิลแวงไม่ได้โทรหาเธอ แอเรียนรู้สึกได้ถึงความบูดบึ้งของเธอเพียงจากเสียงของเธอแอเรียนเงียบไปขณะที่ชั่งใจว่า เธอควรจะบอกโรบินว่าเธอเจอซิลแวงมาหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เธอลังเลเพราะเธอไม่แน่ใจว่าคำอธิบายของซิลแวงเกี่ยวกับความไม่แน่ใจของเขานั้นเป็นเรื่องโกหกหรือไม่ เขาโกหกว่าไม่ชอบโรบินหรือเขาพูดตามความจริง? ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปและเปลี่ยนเรื่องคุย “ตอนนี้เธออยู่ที่บ้านใช่ไหม? กับแม่ดีขึ้นไหม?”หญิงสาวถอนหายใจ “เปล่า ฉันบอกพ่อว่าฉันจะไม่กลับบ้านสักพักและจะอยู่กับป้าสักสองสามวัน แค่นึกถึงแม่ฉันก็คลื่นไส้แล้ว ฉันไม่ได้เกลียดแม่นะคะ แต่ทุกครั้งที่ฉันมองแม่ฉันจะหายใจไม่ออก ความรู้สึกนี้มันโตมากับฉัน” โรบินพึมพำ “ก็ในเมื่อฉันตัดสินใจที่จะหนีกรงเล็บแม่ ฉันก็น่าจะเข้มแข็งและไม่มองย้อนกลับไป ถ้าฉันยอมแพ้ ฉันก็จะต้องกลับไปในกรงเก่าของฉัน… ไม่เป็นไรค่ะพี่แอเรียน ขอโทษที่ทำให้พี่เป็นห่วงนะคะ… และที่ต้องรบกวนพี่ตลอด เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”แอเรียนถอนลมหายใจที่เธอกลั้นเอาไว้หลังจากที่วางสาย ความสิ้นหวังของโรบินแพร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1240 เพลโต แพนเดโมเนียม
มาร์คนั่งลงแล้วรินเครื่องดื่มให้ตัวเอง “เอาล่ะ ไหนบอกมาซิ เกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับทิฟฟานี่ เธอถึงได้ปล่อยให้นายมาสถานที่แบบนี้คนเดียวได้?”แจ็คสันทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วถอนหายใจ “ให้ตายเถอะ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันพูดถูกเกี่ยวกับประโยชน์ของการอยู่เป็นโสด! เดี๋ยว ๆ ก่อนที่นายจะเรียกฉันว่าไอ้โง่ที่คิดแบบนั้น ฟังฉันก่อน ฉันเหนื่อยกับลูกที่บ้านแล้ว! จริง ๆ นะ เด็กคนนั้นไม่เคย! หยุด! ร้อง! ทั้งวัน ทั้งคืน เขาไม่สน เขาร้องจนไม่มีใครได้หลับได้นอน ฉันสาบานว่าฉันจะต้องเหนื่อยตายแน่ ๆ ถ้ายังขืนเป็นแบบนี้ต่อไป” เขาระบาย “นายรู้ไหมว่าอะไรที่แย่กว่านั้น? ทิฟฟานี่อดทนอย่างมากกับเจ้าตัวแสบตัวน้อย แต่เธอเอาอารมณ์ร้าย ๆ ของเธอมาระบายใส่ฉันหมด! เธอหมดความอดทนกับลูกจนไม่เหลือให้ฉันเลย! ราวกับว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น! เอาจริง ๆ นะ มาร์ค นายเคยรู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้บ้างไหมตอนที่เพิ่งจะเริ่มเป็นพ่อคน?”มาร์คคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบว่า “เอ่อ จริง ๆ แล้วฉันโอเคนะ ลูกชายฉันไม่ใช่เด็กประเภทอารมณ์ฉุนเฉียว ยิ่งโต ยิ่งดูแลง่าย จริง ๆ แล้ว ฉันไม่มีคำแนะนำอะไรที่ดีไปกว่าการบอกให้นายอดทนอีกหน่อย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1241 คุณเกลียดฉันหรือเปล่าคะคุณเทรมอนต์?
เจนิซมองไปที่มาร์คและเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร เธอจึงนั่งลงข้าง ๆ เขา “ฉันรับงานพาร์ทไทม์เพราะฉันไม่มีอะไรทำหลังเลิกงานค่ะ ที่แบบนี้ให้ค่าจ้างเยอะด้วย และเขาก็จ่ายเป็นรายวัน ฉันเลยคิดว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไรนะคะ…” “เธอร้อนเงินเหรอ?” มาร์คถามโดยไม่ได้คิดอะไร เขาเชื่อว่าครอบครัวของเธอคงจะยากจนเนื่องจากเธอเองก็เคยได้ทุนการศึกษาจากเขา ที่เธอต้องทำงานพาร์ทไทม์ก็น่าจะเป็นเพราะเธอร้อนเงินเจนิซก้มหน้าลง “เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้ร้อนเงินขนาดนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็โตแล้ว และต้องเข้าสังคมบ้าง มันเลยต่างจากตอนที่ฉันยังเรียนอยู่ ตอนนี้ฉันใช้เงินเยอะกว่าเดิมมาก ฉันเลยต้องทำงานเยอะขึ้นค่ะ แบบนี้ฉันจะได้มีชีวิตที่พอจะมีศักดิ์ศรีหน่อยและจะได้ไม่ต้องรู้สึกไม่เข้าพวกกับคนรอบข้างค่ะ”แจ็คสันเมาเล็กน้อย เขาจึงพูดเก่งขึ้น “เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยนะ ตราบใดที่เธอไม่ได้ทำงานที่ผิดกฎหมาย เธอก็ไม่มีอะไรต้องอาย เธอไม่ได้อายเพราะเจอเจ้านายตัวเองใช่ไหม? ไม่ต้องห่วงนะ นี่มันนอกเวลาทำงานแล้ว เธอจะทำอะไรหลังจากเลิกงานมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย”มาร์คหยิบแก้วตัวเองขึ้นมาและจิบเครื่องดื่มเจนิซเห็นว่าเขาดื่มหมดไปเกือบครึ่งแก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1242 ภรรยาซื่อบื้อที่ขี้สงสัยและคุณแม่ที่ขี้บ่น
มาร์คลุกขึ้นยืนและจัดเสื้อผ้าตนเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะตอบห้วน ๆ “เธอควรหลีกเลี่ยงความคิดเพ้อฝันและตั้งใจทำงานของตัวเอง มันไม่สำคัญหรอกว่าฉันจะหลีกเลี่ยงเธอหรือไม่ ยังไงฉันก็เป็นเจ้านายเธอ นั่นคือความสัมพันธ์เดียวระหว่างเรา ฉันช่วยเหลือผู้คนมามากมาย ฉันไม่เคยคิดที่จะขอให้พวกเขาตอบแทน”จากนั้นเขาก็ออกจากบาร์ทันที เขาดมคอเสื้อของตนเองเมื่อขึ้นรถเพื่อให้แน่ใจว่ากลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวเขาไม่แรงเกินไปก่อนที่เขาจะผ่อนคลาย เขารู้สึกได้ว่าแอเรียนไม่ชอบให้เขาดื่ม เมื่อนึกถึงสีหน้าที่เธอทำเวลาที่ไม่พอใจนั้นทำให้เขาปวดหัว เขาหมดหนทางอย่างแท้จริงเมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้อง...ทิฟฟานี่ระเบิดด้วยความโกรธทันทีที่แจ็คสันกลับมาถึงบ้านพร้อมกับกลิ่นเหล้าอย่างที่คาดไว้ “ไหนคุณบอกว่าคุณไปทำงานล่วงเวลาไม่ใช่เหรอ? แต่คุณกลับไปดื่มมา?” หน้าอกของเธอขยับขึ้นลงอย่างรุนแรงจากความโกรธของเธอแจ็คสันรู้สึกคันหัว “แม่ผมบอกไว้ว่าคุณแม่ให้นมลูกห้ามโกรธนะ เดี๋ยวนมจะเสีย…”ทิฟฟานี่หัวเราะทั้ง ๆ ที่โกรธ “แม่คุณพูดเสมอว่าไม่ให้คุณออกไปสังสรรค์ด้วย ทำไมคุณไม่ฟังแม่ล่ะ? ทำไมคุณต้องโกหกฉันด้วย? คุณไปดื่มกับ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1243 สามีและภรรยาที่ผิดปกติ
แจ็คสันคว้าข้อมือของเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “ผมแค่ไปดื่มกับมาร์คมาและไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั้น นี่คือความจริง ช่างมันเถอะ ผมบอกความจริงคุณก็ได้ นี่ไม่ใช่ชีวิตแบบที่ผมต้องการเลย ผมแค่อยากมีคุณอยู่ในชีวิตของผม ไม่รวมถึงแม่ผมที่ย้ายมาอยู่กับเราหรือแม้แต่ลูก ผมไม่สามารถที่จะยอมรับจำนวนคนในบ้านที่เพิ่มอีกสองคนกะทันหันแบบนี้ได้ ที่นี่เสียงดังทุกวัน สำหรับผมแล้วมันไม่ได้ครึกครื้นเลย แต่มันอึดอัดมากกว่า มันเป็นการทรมานผมดี ๆ เลย ทุก ๆ ครั้งที่ลูกร้องตอนกลางคืนผมจะตื่นด้วย แล้วก็กลับไปนอนต่อไม่ได้อีก ผมจะตายจากความเหนื่อยอยู่แล้ว” ทิฟฟานี่จ้องเขาด้วยความตกใจ “ถ้าคุณรักฉัน คุณก็ควรจะยอมรับทุกอย่างเกี่ยวกับฉันได้สิ เขาเป็นลูกของเรานะ ใช่ว่าฉันไปท้องกับคนอื่นมาสักหน่อย คุณคือพ่อแท้ ๆ ของเขา! และอีกอย่าง นั่นก็แม่ของคุณ คุณจะอึดอัดทำไม? ใช่ว่าคุณจะไม่อยากมีลูกสักหน่อย นี่คุณเป็นอะไรของคุณ?”ด้วยความกล้าที่แอลกอฮอล์มอบให้แจ็คสันถึงหายใจเข้าลึก ๆ และระบายความรู้สึกของเขา “ใช่ ผมไม่ได้ปฏิเสธ แต่ผมไม่เคยมีลูกมาก่อน ผมไม่รู้ว่าบ้านเราจะเสียงดังขึ้นขนาดนี้ คิดซะว่ามันเป็นความผิดของผมเองแล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1244 คนซื่อบื้อที่ไม่เข้าใจและเชื่องช้า
แจ็คสันหมดหนทาง “นี่คุณไม่ได้อ่านคำแนะนำแพทย์หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลใช่ไหม? คุณต้องรอสองเดือนนะครับ ผมขอเวลาไปอาบน้ำก่อน แล้วจะตามไปนอนด้วย คุณไปนอนก่อนเลยก็ได้ มันดึกมากแล้ว ถ้านอนดึกมาก ๆ เดี๋ยวจะไม่มีน้ำนมนะ แค่นี้คุณก็มีน้อยอยู่แล้ว”ทิฟฟานี่มองเขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำด้วยความสงสัย เธอคิดว่าเธอจะต้องรอแค่เดือนเดียว อย่างไรก็ตามปัญหาการผลิตน้ำนมแม่เป็นเรื่องที่แปลกมาก แอเรียนอ่อนแอกว่าเธออีก แต่แอเรียนกลับมีน้ำนมมากพอที่จะเลี้ยงแอริสโตเติลได้ เธอมีสุขภาพที่ดีกว่าแอเรียนมาก แต่เธอกลับต้องเสริมนมผงให้ลูก ไม่ว่าเธอจะทานสารอาหารมากมาย มันกลับไร้ประโยชน์ไปหมด...วันถัดมา ทิฟฟานี่พูดถึงเรื่องนี้กับซัมเมอร์หลังจากที่แจ็คสันไปทำงานแล้ว “คุณแม่คะ แม่พาเพลโตไปเลี้ยงที่บ้านก่อนได้เลยนะคะ หนูเริ่มเบื่อ ๆ แล้วก็เลยอยากจะกลับไปทำงาน หลังเลิกงานเราจะไปทานมื้อค่ำที่บ้านคุณแม่ทุกวันเพื่อที่จะได้ไปเยื่อมลูกก่อนที่จะกลับมาบ้าน เสาร์อาทิตย์เราค่อยพาเพลโตออกไปเที่ยว” ซัมเมอร์จ้องเธอเป็นเวลาสองวินาที “อย่าแบกทุกอย่างไว้คนเดียวนะ เธอไม่ได้ยอมให้ฉันเอาลูกไปเลี้ยงเพราะอยากไปทำงาน แต่เป็นเพราะแจ็คสั
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
