เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1170 แมรี่วิตก
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1171 นั่นฟังดูไม่เหมือนบทสนทนาที่มีความสุขเลย
มาร์คดูเหมือนจะคิดไว้ว่าแอเรียนหลับไปแล้วเพราะขณะที่เขาเดินเข้าประตูมาเขาก็ยังคุยโทรศัพท์แทนที่จะปิดบังบทสนทนาเหมือนที่เขาชอบทำ “ผมไม่สนใจว่าคุณคิดจะทำอะไร” เขาตะคอก “ถ้าคุณต้องการก็เชิญคุณสร้างปัญหาจนโลกแตกเลยก็ได้ ผมไม่สน ขอโทษที่อาจจะทำลายความฝันของคุณ แต่ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่มีศีลธรรมแน่นอน”เมื่อได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของเขา แอเรียนก็วางปากกาลงแล้วเงยหน้ามองเขาพวกเขาสบสายตากัน สีหน้าของมาร์คเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะวางสายทันที “ยังไม่นอนอีกเหรอ? มานั่งทำอะไรที่ห้องนั่งเล่น?”แอเรียนกอดแบบที่เธอยังวาดไม่เสร็จเอาไว้ “ก็รอคุณไงคะ เมื่อกี้คุณคุยกับใครเหรอ? คุณดูไม่พอใจมากเลยนะ”ความกังวลแว่บผ่านดวงตาเขา “ไม่มีอะไร ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เธอก็รีบเข้านอนได้แล้ว”แอเรียนค่อนข้างไม่พอใจที่เขาหลีกเลี่ยงคำถาม เธอได้ยินทุกคำที่เขาพูดขณะที่เขาคุยโทรศัพท์ และสัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่า ใครก็ตามที่อยู่อีกฝั่งของสายคือผู้หญิง ถึงอย่างนั้น มาร์คก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกเธอแอเรียนแค่อยากจะเข้าใจเขาหรืออย่างน้อยก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังต้องเจอกับอะไร นี่ไม่ใช่เรื่องที่สามีภรรยาควรจะแบ่งปันกันหรอกเหรอ? เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1172 รอยยิ้มของซิลแวง
เหตุผลแรกที่เข้ามาในความคิดของแอเรียนคือซิลแวงอาศัยอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ ซึ่งจะเป็นคำอธิบายที่สมเหตุสมผลโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เนื่องจากแอเรียนพบว่า การเข้าไปกล่าวอรุณสวัสดิ์เขานั้นจะดูเยอะเกินไป เธอจึงตัดสินใจที่จะหันหลังกลับและใช้เส้นทางอื่นทันใดนั้นซิลแวงก็เปิดกระจกรถลงและโบกมือให้เธอ “อรุณสวัสดิ์! เราทำงานที่เดียวกันไม่ใช่เหรอ? ไปด้วยกันเลยไหม?”แอเรียนไม่อาจมองเห็นสีหน้าของเขาจากจุดยืนของเธอได้ แต่เขาทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มารอเธออยู่แล้ว?แน่นอนว่าการทักทายของซิลแวงนั้น เธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเขาคงไปไม่ได้ เธอจึงขึ้นรถเขาไปแบบไม่สบายใจและถามว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่?” ซิลแวงมองเธอด้วยรอยยิ้มที่สดใสและมีเลศนัย “แล้วถ้าผมบอกคุณว่าผมมารอคุณตรงนี้ แล้วก็ตั้งใจจะชวนคุณขึ้นรถด้วยล่ะ? คุณจะทำอะไรเหรอ?”แอเรียนจับประตูเขายิ้มตาหยีพลางดูเหมือนจะชอบใจกับปฏิกิริยาของเธอ “อ๋อ ผมล็อกประตูเรียบร้อยแล้ว คุณจะไม่ได้ลงจากรถนี้ เพราะฉะนั้นนั่งให้สบายเถอะ” เขาหยอก “อีกอย่าง ผมก็แค่แกล้งคุณเล่น ใครจะเสียเวลาและเปลืองแรงขับรถรับและส่งคุณไปทำงานและกลับบ้านทุกวัน? สบายใจได้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1173 พรรคการเมือง (หรือ การเมืองในพรรค)
โรบินไม่เคยปฏิเสธเก่ง เพราะฉะนั้นเพื่อช่วยไม่ให้เธอต้องลำบากใจ แอเรียนจึงรับแก้วและกล่าวว่า “ชนค่ะ”สิ่งนั้นทำให้ซิลแวงพอใจผู้ซึ่งนั่งลงระหว่างโรบินและแอเรียนทันที “ต้องอย่างนั้นสิ”โรบินไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายมาก่อน ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจึงทำให้เธอตัวแข็งทื่อ เด็กหญิงผู้น่าสงสารนั่งหลังตรงก่อนและนั่งตัวแข็งทื่อ ทว่าซิลแวงเป็นคนที่กันเองและไร้กังวลมาก เขาโอบไหล่ของโรบิน“ผมได้ยินมาว่าเธอคือเบ๊ของแอเรียน ผมว่าเธอไม่ควรเลียนแบบรุ่นพี่มากไปนะ การที่เธอเก็บตัวเงียบ ๆ และไม่ค่อยพูดจาไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่” เขาชี้แจงแอเรียนรีบแจ้ง “ขอโทษนะ แต่เธอไม่ใช่ ‘เบ๊’ ของฉัน คำที่ถูกต้องควรจะเป็น ‘ลูกศิษย์’ เข้าใจไหม? ‘เบ๊’ เหรอ? ถามจริง? มันฟังดูน่าหงุดหงิดนะ อีกอย่าง เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย เพราะฉะนั้นให้เกียรติเธอหน่อย คุณทำให้เธอกลัวหมดแล้ว”ตอนนั้นเองที่ซิลแวงสังเกตเห็นสีหน้าที่แดงก่ำของโรบิน เขาชะงักมือกลับมาจากไหล่ของเธอทันที “โทษที นิสัยเคยตัวน่ะ หวังว่าเธอจะไม่ถือสานะ”“อ๋อ เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ” โรบินรีบตอบเมื่อบรรยากาศของปาร์ตี้เริ่มดีขึ้น โรบินก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง จ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1174 เครื่องดื่มที่น่าสงสัย
เมื่อออกไปข้างนอกโรบินก็ระเบิด “พี่จะห้ามฉันทำไม? พวกเขานินทาพี่นะ ไม่โกรธลยเหรอ? ฉันนึกมาตลอดว่าฉันขี้ขลาด แต่พี่ใจเย็น ใช่ไหมล่ะ? หรือพี่ก็ขี้กลัวเหมือนฉัน? พี่กลัวปัญหาที่จะตามมาเหรอ?” แอเรียนทรงตัวกับต้นไม้ริมทางเดิน “ไม่ใช่ แต่เพราะมันไม่มีประโยชน์มากกว่า เธอก็ได้ยินพวกหล่อนไม่ใช่เหรอ? พวกหล่อนรู้ว่าฉันคือนางเทรมอนต์ ถ้าฉันทะเลาะกับพวกหล่อนเพียงเพราะเรื่องแค่นี้มันจะทำให้ฉันดูแย่แค่ไหน? อีกอย่าง ฉันจะทำให้สามีฉันอับอายไปด้วย! เอาจริง ๆ ฉันแค่ไม่อยากเสวนากับคนพวกนี้ เธอเข้าใจไหม? ตราบใดที่พวกหล่อนแค่นินทาฉัน ฉันก็ไม่สนใจหรอก แต่เมื่อไหร่ที่พวกหล่อนล้ำเส้นเกินไปล่ะก็ ฉันจะไม่ยอมเหมือนกัน” โรบินยิ้มอย่างเมา ๆ “โอ้โห ใช่เลย! พวกเราจะไม่ต่ำต้อยเหมือนพวกหล่อน การทะเลาะกับพวกขี้แพ้อย่างนั้นจะเสียศักดิ์ศรีเปล่า ๆ เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นไว้เจอกันนะพี่แอเรียน ฉันจะไปเรียกแท็กซี่แล้ว พี่ล่ะ? มีใครมารับไหม?”แอเรียนหยิบโทรศัพท์ออกมาและดูเวลา ตอนนั้นเป็นเวลา 3 ทุ่ม มาร์คคงจะยังทำงานอยู่ หลังจากที่รีบคิดเธอก็ตอบว่า “ฉันจะเรียกแท็กซี่เหมือนกัน ฉันมึนนิดหน่อยแต่ยังมีสติอยู่ เพราะฉะนั้นฉันไม่ต้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1175 สุราที่ถูกเติมสารไวไฟมากจะทำให้คนลุกเป็นไฟได้
แอเรียนไม่สามารถตอบเดวี่ได้ เธอจึงโบกมือบอกลาแทนคำตอบเมื่อมาร์คสังเกตว่าเธอเดินไม่มั่นคงแค่ไหนและว่าเธอต้องจับกรอบประตูอย่างไร เขาก็ทิ้งกระดาษในมือแล้วรีบวิ่งมาประคองเธอ“ใครทำให้เธอดื่มแอริ? เธอไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองเหรอ?” เขาตำหนิแอเรียนซุกหน้าอกของเขาแล้วบิดตัวไปมา “มีนัดสังสรรค์ของบริษัท และ อืม ฉันไม่ไปไม่ได้ ฉันก็เลยดื่มไปนิดหน่อย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่จริง ๆ มันไม่เหมือนเวลาที่ฉันเมาตามปกติ มัน… เอ่อ แปลก…”มาร์คขมวดคิ้วและรู้สึกว่าหน้าผากของเธอร้อนจนเหมือนมีไข้เล็กน้อย เขาตระหนักขึ้นได้และถามว่า “เธอมาที่นี่เองเหรอ?”“ฉันเรียกแท็กซี่ แต่ฉันทนจนกว่าจะกลับถึงบ้านไม่ไหว ฉันไม่ไหว” เธอบ่นพึมพำ “ฉันจึงมาที่ทำงานคุณ พระเจ้า ทำไมที่นี่ร้อนจัง คุณตั้งองศาแอร์สูงเกินไป…”เธอเหวี่ยงกระเป๋าของเธอลงพื้นและเริ่มถอดเสื้อเผยให้เห็นโหนกแก้มที่บอบบางคู่หนึ่งและผิวที่ขาวนวลราวกับหิมะของเธอนั่นเพียงพอให้มาร์คเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดี เขาเดาได้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ต้องมีคนเอายาใส่เครื่องดื่มของแอเรียนโดยไม่ต้องสงสัย!มันเป็นความคิดที่น่ากลัวและทำให้เขารู้สึกผิด เขาไม่ควรละเล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1176 อะไรอยู่ในแชมเปญ?
แอเรียนยิ้มเจื่อน “โทษที… เมื่อคืนฉันน่าจะดื่มเยอะไปหน่อย”มาร์คนึกถึงเรื่องเมื่อคืนและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “เธอไม่ได้ดื่มเยอะเกินไป แต่มีคนใส่บางอย่างในเครื่องดื่มของเธอต่างหาก ในเมื่อตอนนี้เธอสร่างเมาแล้ว ลองคิดให้ดีสิว่าใครเป็นคนทำ? ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธอไปทำงานโดยไม่กังวลได้แน่นอนถ้ามีพวกไม่หวังดีใกล้เธอ”แอเรียนถูกเตือนถึงรายละเอียดเพิ่มเติมจากเมื่อคืนนี้ด้วยการเตือนของเขา ถูกต้อง เธอคงไม่รู้สึกร้อนผ่าวขนาดนั้นเพียงเพราะแอลกอฮอล์ และเธอยังถูกครอบงำด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ด้วย ความรู้สึกนั้นผลักดันให้เธอไปหามาร์คถึงห้องทำงานของเขาและขอมีเซ็กส์กับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า...เธอนึกถึงแชมเปญจากซิลแวงเมื่อคืนนี้ เขาจงใจเน้นย้ำว่าแชมเปญขวดนั้นสำหรับเธอคนเดียว และห้ามไม่ให้เธอแบ่งปันมันกับคนอื่น คนอื่น ๆ ต่างก็ดื่มสุราอื่น ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้นกับคนอื่น ๆ ถ้าเป็นเพราะแชมเปญจริง ๆ นั่นหมายความว่าซิลแวงอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้เปล่า?เธอไม่กล้าตั้งสมมติฐานทันที ถ้ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดล่ะ? ระหว่างเธอกับซิลแวงไม่มีความขุ่นเคืองใจกันสักหน่อย และพวกเขาก็เพิ่งจะรู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1177 รอยดูดของโรบิน
เธอเขย่งเท้าและโอบแขนรอบคอเขาก่อนที่จะจุ้บแก้มเขาและรีบเดินหนี “เลิกงานแล้วอย่าลืมมารับฉันล่ะ! ถ้าคุณต้องทำงานล่วงเวลาฉันจะไปอยู่เป็นเพื่อน!”มาร์คยกมือขึ้นแตะแก้มของเขาอย่างโหยหาขณะที่เขามองเธอจากไป มุมปากของเขาโค้งขึ้นช้า ๆ วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกแน่นอน...เขากลับเข้าไปในรถและจำได้ว่าเธอถูกวางยาเมื่อคืนนี้ เขาหยุดกังวลไม่ได้ เขาจึงส่งข้อความไปหาเธอ: ‘ระวังตัวด้วยนะ ถ้าต้องการอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอด อย่าโอ้อวดหรือพยายามแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยตัวเอง ฉันจะต้องตามแก้ที่หลังถ้าเธอทำพลาด นั่นจะยิ่งทำให้ฉันลำบากมากขึ้นไปอีก’แอเรียนตอบกลับข้อความของเขาด้วยสติกเกอร์หน้ายิ้ม เธอรู้ดีว่าเธอจะต้องทำอย่างไรโรบินมักจะมาถึงที่ทำงานเร็วกว่าที่เธอ ทว่าวันนี้เป็นครั้งแรกที่โรบินยังมาไม่ถึงแม้ว่านี่จะใกล้เวลาเข้างานแล้วก็ตาม แน่นอนว่าซิลแวงจะไม่มาเร็ว ๆ นั้น ในหัวของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและเป็นผลให้เธอไม่สามารถทำงานได้ เธอจึงนั่งจ้องมองไปในอากาศที่โต๊ะทำงานของเธอในที่สุดซิลแวงและโรบินก็มาถึงที่ออฟฟิศทีละคนเมื่อประมาณเที่ยงวัน แอเรียนดึงโรบินไปคุยด้วยส่วนตัว “เมื่อคืนนี้มีอะไรเกิดขึ้นกั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1178 ความเป็นห่วงโรบิน
ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว แต่ในออฟฟิศก็ยังมีคนพลุกพล่าน แอเรียนจึงไม่ได้คุยกับซิลแวงในออฟฟิศแต่กลับชวนเขาออกไปทานข้าวแทน ซิลแวงตกลงทันทีและแนะนำให้ไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศสแห่งหนึ่งเมื่อพวกเขาได้ที่นั่งแอเรียนก็ตรงเข้าประเด็นทันที “เมื่อคืนมีคนวางยาฉันและโรบิน ฉันสงสัยว่ายาจะต้องอยู่ในแชมเปญที่เราดื่ม คุณคิดว่าไง?”ซิลแวงจ้องเธอกึ่งยิ้ม “แล้วคุณคิดว่าผมเป็นคนทำเหรอ? ผมจะมีจุดประสงค์อะไร? จริงอยู่ว่าผมเป็นคนให้แชมเปญขวดนั้นกับคุณ และคุณกับโรบินก็ดื่มมันอยู่สองคนจนเมา ทั้งหมดมันก็จริงอยู่ แต่ผมไม่ได้แตะต้องขวดนั้นเลย ผมอาจจะดูน่าสงสัยแต่คุณก็ไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดผม ถูกไหม?”แอเรียนพูดไม่ออก เธอไม่อาจอ่านซิลแวงออกได้เลย เขาดูไม่ตกใจหรือตื่นตระหนกใด ๆหลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ถามว่า “แล้วคุณจะเอายังไงต่อกับโรบิน? ครอบครัวของเธอล้วนเป็นนักวิชาการทั้งหมด เพราะฉะนั้นเธอจึงเรียบร้อยมาก เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วยซ้ำ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้กลับบ้านมาหนึ่งคืน คุณจะต้องรับผิดชอบไม่มากก็น้อย” ซิลแวงดูเหมือนจะขบขัน “มีอะไรให้ผมต้องรับผิดชอบด้วยเหรอ? พวกเราก็โต ๆ กันแล้วทั้งน
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
