เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1165 มาร์คสั่งให้แอเรียนทำตามสัญญา
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1166 แอเรียนลองอ้อน
มาร์คกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น“ฉันทำไม่เป็นค่ะ” เธอตอบแสร้งทำเป็นซื่อบื้อเขาเป่าลมใส่หูเธอเบา ๆ “ก็พูดว่า ‘ฝันดีนะคะที่รัก’ นะ ๆ”แอเรียนได้ยินเสียงหัวใจตนเองเต้นอย่างบ้าระห่ำ เธออ้าปากและพูดอย่างกระอักกระอ่วน “ฝันดีนะคะ… ที่รัก?”เสียงของเธอไม่ได้ออดอ้อน น่ารัก หรือหวานแหวว มาร์คจึงยังไม่พอใจ “ถ้าเธอจะทำตัวน่ารัก เสียงของเธอก็จะต้องน่ารักกว่านี้ เข้าใจไหม? หรือ… จะให้ฉันสอน?” ทันทีที่เขาพูดจบ มือของเขาก็เริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของเธออย่างซุกซนเธอรู้สึกหายใจติดขัด “ฉันขอนอนคิดก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะคะ”มาร์คไม่ขัดขืนอีกต่อไป อาจจะเป็นเพราะเขาเหนื่อยเกินไป ลมหายใจของเขาค่อย ๆ เบาลง และสุดท้ายเขาก็หยุดเคลื่อนไหว...เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนก็ตื่นขึ้นพร้อมกับความงัวเงีย ทันทีที่เธอลืมตาเธอก็พบกับการจ้องมองของมาร์คดูจากความตาโตและสีหน้าที่สดชื่นของเขาแล้ว เขาน่าจะตื่นได้สักพักแล้ว เขาวางศีรษะไว้บนมือและจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตาทำให้เธอสะดุ้งตื่นจากความงัวเงีย เขาคงตื่นนานแล้วเมื่อดูจากแววตาที่สดใสของเขา “คุณทำอะไร?”“เธอไง…” เขาพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่กระตุกคิ้วหนึ่งข้าง“โร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1167 แนะนำซิลแวง ทรูโด
หลังจากที่แอเรียนไปถึงที่บริษัทและนั่งลง โรบินก็ทักทายเธอ “วันหยุดช่วงคริสต์มาสเป็นยังไงบ้างคะพี่แอเรียน? ดีใจที่ได้กลับมาเจอพี่อีกครั้งนะคะ”แอเรียนได้เตรียมของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ให้เธอ “นี่ ของเธอ คิดซะว่าเป็นของขวัญคริสต์มาสย้อนหลังนะ”โรบินรับของขวัญ สีหน้าเธอบ่งบอกถึงความดีใจและความเขินอาย “ขอบคุณนะคะ แต่ฉันไม่มีอะไรให้พี่เลย… เอ่อ ฉันได้ยินมาว่า มีดีไซเนอร์เก่ง ๆ คนหนึ่งเข้ามาทำงานในบริษัท เขาหล่อมากด้วย แต่เขายังมาไม่ถึง ดูเหมือนว่าเขาจะสายตั้งแต่วันแรกเลย พูดตรง ๆ นะคะ พนักงานที่เป็นลูกรักไม่มีอะไรต้องกลัวเลย”จากคำอธิบายของโรบิน ดูเหมือนว่าดีไซเนอร์คนนี้จะเก่งมากกว่าเธอ ด้วยเหตุนี้แอเรียนจึงอยากรู้อยากเห็น “เขาเก่งแค่ไหน? เก่งกว่าฉันหรือเปล่า?”“อ๋อ ฉันพูดตามที่ได้ยินมาเฉย ๆ น่ะค่ะ” โรบินตอบด้วยรอยยิ้ม “สำหรับฉัน พี่คือดีไซเนอร์ที่เก่งที่สุดอยู่แล้ว ไม่มีใครเทียบพี่ได้ ฉันแค่ไปได้ยินคนอื่นพูดกันก็เลยเอามาเล่าต่อให้พี่ฟัง” แอเรียนยิ้ม “ก่อนอื่นเลยนะ เลิกเม้ามอยได้แล้ว เธอเป็นพนักงานเต็มตัวแล้วไม่ใช่เหรอ? กลับไปทำงานได้แล้ว ไป”ดีไซเนอร์คนเก่งของโรบินปรากฏที่ออฟฟิศเวลา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1168 มื้อเที่ยงกับซิลแว็ง
แน่นอนว่าคุณเยลแมนจะไม่ติดที่จะพาโรบินไปด้วยหากแอเรียนขอถึงแม้ว่าปกติเขาจะเป็นคนขี้เหนียวและไม่ค่อยพาพนักงานหรือลูกค้าออกไปทานอาหาร อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาพาพวกเธอไปที่ร้านอาหารราคาแพงแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจค่าใช้จ่ายในขณะที่เขาหัวเราะอย่างร่าเริง มันก็ไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อมีนักออกแบบอย่างซิลแวงมาร่วมงาน ลูกค้าที่มั่งคั่งจะหลั่งไหลมาที่บริษัทและทำรายได้ให้เขา ลูกค้าที่ร่ำรวยเหล่านั้นจะทำเงินให้เขาได้มากกว่าการทำงานกับบางบริษัทเสียอีก ตอนนี้เขาใจกว้างเพราะเขารู้ว่าเขาจะได้รับผลตอบแทนที่ดีเมื่อพวกเขาไปถึงร้านอาหาร โรบินก็รินน้ำให้ทุกคนอย่างมีชั้นเชิง เธอรู้ว่าตัวเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับส่วนเกิน อย่างน้อยเธอก็ควรจะทำตัวให้มีประโยชน์คุณเยลแมนมองซิลแวงและแอเรียน ยิ่งเขามองพวกเธอนานแค่ไหนเขาก็ยิ่งดูเหมือนจะมีความสุขมากขึ้น “เมื่อมีคุณทั้งสองอยู่บริษัทที่แสนต่ำต้อยของผมจะเติบโตอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน”ซิลแวงเม้มริมฝีปากและยิ้ม เขาไม่ตอบและเพียงแต่จิบน้ำในแก้วแทนแอเรียนเองก็ไม่มีอะไรจะให้พูดเช่นกันอย่างไรก็ตาม แม้จะไม่มีการสนทนากันคุณเยลแมนก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ เขายังคงพูดต่อไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1169 ซิลแวงเป็นอะไรไป?
ซิลแวงเลิกคิ้ว ริมฝีปากของเขาโค้งยิ้มเบา ๆ “ผมก็นึกว่าคุณแค่… เขิน ผมเคยเจอผู้หญิงแค่สองประเภท คนที่ละสายตาจากผมไม่ได้ และคนที่หลีกเลี่ยงสายตาผม อย่างไรก็ตาม ทั้งสองประเภทนี้จะมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ ผมทำให้หัวใจของพวกเธอสั่น…”การแสดงความมั่นใจอย่างเปิดเผยของเขาทำให้แอเรียนตกตะลึง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่หลงตัวเอง เธอยอมรับว่าเขาหล่อมาก เขามีสไตล์ รูปลักษณ์ และฐานะ ถ้าเขาตรงสเปกเธอก็คงจะดี บางทีเธออาจจะแอบมองเขาสักนิดอย่างไรก็ตามเขาไมใช่สเปกเธอเลย แล้วทำไมเขาถึงพูดมากจัง? พวกเขาเพิ่งจะเคยเจอกันและไม่ได้สนิทกันด้วย เธอไออย่างกระอักกระอ่วนก่อนที่จะกระแอมคอแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้ใจสั่นค่ะ ฉันแค่ไม่ชินกับการมีใครมาใกล้ชิดฉันหรือจีบฉัน แต่ว่า คุณเยลแมนก็จะไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ ถ้าคุณอยากจะออกไปเดินป่าเดินเขาเพื่อหาแรงบันดาลใจตอนนี้…”ซิลแวงชะงัก เขาหมุนตัวเองออกไปบนเก้าอี้ “ผมแค่ล้อคุณเล่นเฉย ๆ คุณนี่ไม่เข้าใจความสนุกซะเลย”แอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก สิ่งที่เธอตั้งตารอในตอนนี้คือการกลับบ้านหลังเลิกงานเพื่อไปหามาร์คและลบภาพของซิลแวงออกจากหัวเธอ เธอไม่ต้องการทำให้สุนทรียะของเธอแปรปร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1170 แมรี่วิตก
สุดท้ายยังไงซิลแวงก็คือดีไซเนอร์ชั้นนำคนหนึ่ง พวกเขาคุยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทาง บทสนทนาเหล่านั้นทำให้แอเรียนมีแรงบันดาลใจมากขึ้น สุดท้ายเธอก็รู้สึกว่าการที่ซิลแวงมาส่งเธอไม่ใช่ความคิดที่แย่อีกต่อไปซิลแวงโบกมือให้เธอเบา ๆ เมื่อพวกเขาไปถึงที่ทางเข้าของคฤหาสน์เทรมอนต์ “เจอกันพรุ่งนี้ครับ”เธอขอบคุณเขาแล้วรีบลงจากรถแมรี่เห็นทุกอย่างและเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขน “แอริ ใครมาส่งเธอ? นั่นไม่ใช่รถนายท่านนี่”“เพื่อนร่วมงานน่ะค่ะ” แอเรียนตอบสบาย ๆแมรี่เริ่มวิตกกังวลอย่างมาก “เพื่อนร่วมงานผู้ชายเหรอ? ฉันอาจจะไม่มีประสบการณ์มากนัก แต่หลังจากที่ทำงานให้ตระกูลเทรมอนต์มานานขนาดนี้ ฉันก็พอจะบอกได้ว่ารถคันนั้นแพงแค่ไหน เพื่อนร่วมงานคนไหนของเธอถึงได้มีปัญญาซื้อรถแพงขนาดนั้นกัน? แค่ดูจากสีรถก็พอจะบอกได้แล้วว่า เขาไว้ใจไม่ได้แค่ไหน เธอควรจะอยู่ให้ห่างเขาเอาไว้นะ ผู้ชายที่โตแล้วที่ไหนเขาจะขับรถสีแดงกัน ถ้านายท่านรู้เรื่องนี้เข้า เขาจะต้องไม่พอใจแน่ ๆ” หลังจากที่แมรี่บ่นเท่านั้นที่แอเรียนตระหนักว่ามาร์คไม่มีรถสีแดงในโรงรถเลย นั่นเป็นเหตุผลที่แมรี่ถึงบอกว่าผู้ชายที่ขับรถสีแดงไม่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1171 นั่นฟังดูไม่เหมือนบทสนทนาที่มีความสุขเลย
มาร์คดูเหมือนจะคิดไว้ว่าแอเรียนหลับไปแล้วเพราะขณะที่เขาเดินเข้าประตูมาเขาก็ยังคุยโทรศัพท์แทนที่จะปิดบังบทสนทนาเหมือนที่เขาชอบทำ “ผมไม่สนใจว่าคุณคิดจะทำอะไร” เขาตะคอก “ถ้าคุณต้องการก็เชิญคุณสร้างปัญหาจนโลกแตกเลยก็ได้ ผมไม่สน ขอโทษที่อาจจะทำลายความฝันของคุณ แต่ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่มีศีลธรรมแน่นอน”เมื่อได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของเขา แอเรียนก็วางปากกาลงแล้วเงยหน้ามองเขาพวกเขาสบสายตากัน สีหน้าของมาร์คเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะวางสายทันที “ยังไม่นอนอีกเหรอ? มานั่งทำอะไรที่ห้องนั่งเล่น?”แอเรียนกอดแบบที่เธอยังวาดไม่เสร็จเอาไว้ “ก็รอคุณไงคะ เมื่อกี้คุณคุยกับใครเหรอ? คุณดูไม่พอใจมากเลยนะ”ความกังวลแว่บผ่านดวงตาเขา “ไม่มีอะไร ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เธอก็รีบเข้านอนได้แล้ว”แอเรียนค่อนข้างไม่พอใจที่เขาหลีกเลี่ยงคำถาม เธอได้ยินทุกคำที่เขาพูดขณะที่เขาคุยโทรศัพท์ และสัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่า ใครก็ตามที่อยู่อีกฝั่งของสายคือผู้หญิง ถึงอย่างนั้น มาร์คก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกเธอแอเรียนแค่อยากจะเข้าใจเขาหรืออย่างน้อยก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังต้องเจอกับอะไร นี่ไม่ใช่เรื่องที่สามีภรรยาควรจะแบ่งปันกันหรอกเหรอ? เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1172 รอยยิ้มของซิลแวง
เหตุผลแรกที่เข้ามาในความคิดของแอเรียนคือซิลแวงอาศัยอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ ซึ่งจะเป็นคำอธิบายที่สมเหตุสมผลโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เนื่องจากแอเรียนพบว่า การเข้าไปกล่าวอรุณสวัสดิ์เขานั้นจะดูเยอะเกินไป เธอจึงตัดสินใจที่จะหันหลังกลับและใช้เส้นทางอื่นทันใดนั้นซิลแวงก็เปิดกระจกรถลงและโบกมือให้เธอ “อรุณสวัสดิ์! เราทำงานที่เดียวกันไม่ใช่เหรอ? ไปด้วยกันเลยไหม?”แอเรียนไม่อาจมองเห็นสีหน้าของเขาจากจุดยืนของเธอได้ แต่เขาทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มารอเธออยู่แล้ว?แน่นอนว่าการทักทายของซิลแวงนั้น เธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเขาคงไปไม่ได้ เธอจึงขึ้นรถเขาไปแบบไม่สบายใจและถามว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่?” ซิลแวงมองเธอด้วยรอยยิ้มที่สดใสและมีเลศนัย “แล้วถ้าผมบอกคุณว่าผมมารอคุณตรงนี้ แล้วก็ตั้งใจจะชวนคุณขึ้นรถด้วยล่ะ? คุณจะทำอะไรเหรอ?”แอเรียนจับประตูเขายิ้มตาหยีพลางดูเหมือนจะชอบใจกับปฏิกิริยาของเธอ “อ๋อ ผมล็อกประตูเรียบร้อยแล้ว คุณจะไม่ได้ลงจากรถนี้ เพราะฉะนั้นนั่งให้สบายเถอะ” เขาหยอก “อีกอย่าง ผมก็แค่แกล้งคุณเล่น ใครจะเสียเวลาและเปลืองแรงขับรถรับและส่งคุณไปทำงานและกลับบ้านทุกวัน? สบายใจได้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1173 พรรคการเมือง (หรือ การเมืองในพรรค)
โรบินไม่เคยปฏิเสธเก่ง เพราะฉะนั้นเพื่อช่วยไม่ให้เธอต้องลำบากใจ แอเรียนจึงรับแก้วและกล่าวว่า “ชนค่ะ”สิ่งนั้นทำให้ซิลแวงพอใจผู้ซึ่งนั่งลงระหว่างโรบินและแอเรียนทันที “ต้องอย่างนั้นสิ”โรบินไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายมาก่อน ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจึงทำให้เธอตัวแข็งทื่อ เด็กหญิงผู้น่าสงสารนั่งหลังตรงก่อนและนั่งตัวแข็งทื่อ ทว่าซิลแวงเป็นคนที่กันเองและไร้กังวลมาก เขาโอบไหล่ของโรบิน“ผมได้ยินมาว่าเธอคือเบ๊ของแอเรียน ผมว่าเธอไม่ควรเลียนแบบรุ่นพี่มากไปนะ การที่เธอเก็บตัวเงียบ ๆ และไม่ค่อยพูดจาไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่” เขาชี้แจงแอเรียนรีบแจ้ง “ขอโทษนะ แต่เธอไม่ใช่ ‘เบ๊’ ของฉัน คำที่ถูกต้องควรจะเป็น ‘ลูกศิษย์’ เข้าใจไหม? ‘เบ๊’ เหรอ? ถามจริง? มันฟังดูน่าหงุดหงิดนะ อีกอย่าง เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย เพราะฉะนั้นให้เกียรติเธอหน่อย คุณทำให้เธอกลัวหมดแล้ว”ตอนนั้นเองที่ซิลแวงสังเกตเห็นสีหน้าที่แดงก่ำของโรบิน เขาชะงักมือกลับมาจากไหล่ของเธอทันที “โทษที นิสัยเคยตัวน่ะ หวังว่าเธอจะไม่ถือสานะ”“อ๋อ เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ” โรบินรีบตอบเมื่อบรรยากาศของปาร์ตี้เริ่มดีขึ้น โรบินก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง จ
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
