LOGINShare
บทที่ 1144 มาถึงที่โรงแรม
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1145 ของขวัญของแอเรียนอยู่ไหน?
สายตาของมาร์คมีเลศนัย แอเรียนจึงสามารถพอจะเดาได้ว่าอะไรอยู่ข้างในกล่อง เธอรู้สึกได้ว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เธอหยิบกล่องเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดมัน เธอเดาถูก มันคือชุดนอนไม่ได้นอน หรือชุดชั้นในผ้าไหมสีดำนั้นเอง ยิ่งเธอมองดูมันใบหน้าของเธอก็ยิ่งร้อนขึ้นแน่นอนว่าเธอจะไม่กล้าพอที่จะเดินออกไปเพียงด้วยชุดชั้นใน ด้วยความอึดอัดเธอจึงสวมเสื้อคลุมทับ เธอเฉื่อยช้าอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลากว่าสี่สิบนาทีก่อนที่จะออกมาในที่สุด ถ้าเธอไม่กลัวว่าจะทำให้มาร์คโมโห เธอคงจะอยู่ข้างในนานกว่านั้นทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดเธอก็พบกับสายตาของมาร์ค เธอเห็นแววตาเขาเปล่งประกายด้วยความคาดหวังก่อนที่มันจะหายไปทันทีที่เขาเห็นเธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ“ถอดเสื้อคลุมออก”เธอส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่… ฉันไม่เคยใส่อะไรแบบนี้มาก่อนและฉันก็รู้สึกอึดอัดไปหมด คุณปิดไฟก่อนไม่ได้เหรอ?”มาร์คเดินเข้าไปหาเธอและเอื้อมมือจับคางของเธอ เขาลดสายตามามองเธอขณะที่พูดว่า “คืนนี้เราจะไม่ปิดไฟ ฉันอยากเห็นเธอชัด ๆ”ในขณะนั้นแอเรียนรู้สึกได้ชัดเจนว่า หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นจนเหมือนจะหลุดออกมาจากหน้าอกเธอดวงตาของเขาทั้งลึกและมืดมนดั่งหลุมดำที่กำลังดู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1146 ความไม่มั่นใจเป็นสิ่งที่ไม่สวยงาม
มาร์คได้ทิ้งกล่องเครื่องประดับเอาไว้ อย่างที่คาดไว้ เมื่อคืนเขาแค่ลืมที่จะเอามันให้เธอจริง ๆ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทั้งสองกล่องนั้นจะไม่ใช่ของเธอคนเดียว เธอพบเพียงแต่สร้อยคอ ต่างหูคู่ที่เป็นสัญลักษณ์ของความรักที่ไร้ที่ติไม่อยู่ เขาทิ้งข้อความไว้ให้เธอด้วย ‘ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้เธอ แต่ลืมให้เธอเมื่อคืนนี้ หวังว่าเมื่อกลับไปแล้วจะเห็นเธอใส่มันนะ’เธอไม่รู้สึกดีใจเลย คงจะเป็นเพราะต่างหูคู่นั้นไม่อยู่ด้วย เธอควรจะถามเขาดีไหม? หรือว่าเธอควรจะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องดี?แมรี่เดินเข้ามาพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขนระหว่างที่แอเรียนกำลังจมอยู่ในความคิด “แอริ ทำอะไรอยู่เหรอ? ตั้งแต่กลับมาบ้านเธอยังไม่ได้มาหาลูกเลยนะ เธอกำลังคิดอะไรอยู่?”แอเรียนกลับมาได้สติและรับแอริสโตเติลมาอุ้ม “ไม่มีอะไรค่ะ หนูจะพาสมอร์ไปเดินเล่นข้างล่างก่อน ถ้ามื้อเย็นเสร็จแล้วไปเรียกหนูด้วยนะคะ”มาร์ควิดีโอคอลมาหาเธอระหว่างที่เธอกำลังพาสมอร์ไปเดินเล่นอยู่ในสวนเธอถือโทรศัพท์ด้วยมือเดียวและแพนกล้องไปที่แอริสโตเติล “ฉันกำลังเดินเล่นในสวนกับลูก”มาร์คจ้องแอริสโตเติล “ฉันไม่ได้อยากเห็นเขา ฉันอยากเห็นเธอ”แอเรียนหาที่นั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1147 ทิฟฟานี่และวงจรสมองที่ประหลาดของเธอ
ทิฟฟานี่ทานขนมพลางชมแอเรียนไม่หยุด “แอริ ขนมของเธอยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ คนฉลาดนี่เรียนรู้อะไรเร็วไปหมด ตอนนั้นเธอใช้เวลาเรียนทำขนมแป๊บเดียวเองนี่”แอเรียนยิ้มขณะที่เทน้ำผลไม้อุณหภูมิห้องให้ทิฟฟานี่ "ทานช้า ๆ หน่อย ไม่มีใครแย่งเธอหรอก เดี๋ยวฉันทำเพิ่มให้ เธอจะได้เอากลับบ้านไปด้วย”แจ็คสันนั่งมองอยู่ข้าง ๆ อย่างหมดหนทาง “อย่ากินของหวานเยอะนะ เดี๋ยวก็ไม่หิวข้าวหรอก ของหวานจะทำให้อ้วนด้วย”“ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ก็สมควรจะอ้วนขึ้นอยู่แล้วไหมล่ะ?” ทิฟฟานี่ตอบ “ฉันไม่ได้อ้วนขึ้นขนาดนั้นสักหน่อย คุณรังเกียจฉันแล้วเหรอ? แอริไม่ได้ทำขนมทุกวันด้วย แน่นอนว่าฉันจะต้องกินให้ได้เยอะที่สุด”แอเรียนสังเกตเห็นว่าทิฟฟานี่ชอบทานผลไม้บนหน้าขนม จริง ๆ แล้วผลไม้เหล่านั้นมีไว้เพียงเพื่อการตกแต่ง และสตรอเบอรี่และกีวีช่วงฤดูนี้ก็เปรี้ยวด้วย อย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่กลับไม่กะพริบตาเลย แอเรียนเริ่มสงสัย “ทิฟฟ์ เธอรู้เพศของลูกหรือยัง?”ทิฟฟานี่ส่ายหน้า “ยัง อีกอย่าง ฉันอยากให้เป็นเซอร์ไพรซ์น่ะ คุณหมอถามแล้วว่าพวกเราอยากรู้ไหม แต่ฉันว่าไม่จำเป็น ถ้าฉันบอกว่าลูกฉันเป็นผู้หญิง เขาก็จะเป็นผู้หญิง”“แล้วถ้าเป็นผู้ชายล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ตอนที่ 1148 สามีที่ขี้หึง ตอนที่ 3
แอเรียนจ้องทิฟฟานี่เขม็ง ช่างเป็นเพื่อนที่ดีเหลือเกินเมื่อทิฟฟานี่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของแอเรียนเธอถึงได้ตระหนักถึงสิ่งที่เธอพูดไป “วิดีโอคอลกับมาร์คอยู่เหรอ?”“ใช่” แอเรียนพยักหน้าพลางฟื้นยิ้ม “เขาโทรมาเวลานี้ทุกวัน”สีหน้าของมาร์คบูดบึ้ง “การจากไปของวิลเกี่ยวอะไรกับเธอ? เธอไม่เห็นจะต้องรู้เลย”ทิฟฟานี่แลบลิ้นด้วยความกลัวเกินกว่าจะพูดอะไรอีกแอเรียนเริ่มปวดหัว “ฉันก็ไม่ได้บอกว่ามันเกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย วิลและทิฟฟ์ก็เป็นเพื่อนกัน ฉันมั่นใจว่าการที่ฉันจะคุยกับทิฟฟ์ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามคงจะไม่ผิดอะไร ใช่ไหม? เลิกหาเรื่องทะเลาะได้แล้ว ฉันกำลังป้อนนมลูกคุณอยู่”ครั้งนี้มาร์ควางสายเร็วกว่าปกติ คงจะเป็นเพราะเขาอารมณ์เสีย แอเรียนไม่สนใจเขา และครั้งนี้ แอเรียนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องง้อเขาด้วย“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังคุยกับมาร์ค” ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ฉันเผลอหลุดปากพูดไป ฉันแค่หาเรื่องคุยเฉย ๆ มาร์คคงไม่โกรธเธออีกแล้วใช่ไหม? เขาโตแล้วนะ สูงเกิน 180 แต่ความขี้หึงของเขานี่โตเท่าทวีปหนึ่งได้เลย”แอเรียนหัวเราะคิกคักพลางเอามือปิดปากตนเอง “เขาก็เป็นแบบนี้แหละ นี่ยังไม่นับว่าโกรธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1149 ของขวัญที่ถูกสลับกัน
มาร์คไม่สนใจสิ่งที่แอเรียนพูดเลย เขาเพียงแต่มองไปที่หูของเธอและพูดว่า “ทำไมเธอถึงไม่ใส่ต่างหู?”ต่างหูเหรอ? แอเรียนทำหน้างุนงง “ต่างหูอะไร?”“ต่างหูที่ฉันให้เธอก่อนที่จะไปต่างประเทศไง” เขาตอบพลางขมวดคิ้วแอเรียนงุนงงเข้าไปใหญ่ เธอดึงสร้อยคอออกมาจากใต้เสื้อของเธอ “คุณให้สร้อยคอฉันนะ”มาร์คตัวแข็งทื่อ “เธอ… แน่ใจเหรอ?”แอเรียนพยักหน้าด้วยความมั่นใจ “ใช่ ของขวัญที่คุณให้ไว้คือสร้อยคอ ไม่ใช่ต่างหู” เธออยากจะรู้เหลือเกินว่าต่างหูคู่นั้นไปไหน เขาเอามันไปให้ใคร?มาร์คไม่ได้ตอบเธอ เขาย้อนกลับไปนึกถึงทุกรายละเอียดของการเดินทางของเขาระหว่างสองสามวันที่ผ่านมา สร้อยคอนั้นเดิมทีควรจะเป็นของขวัญให้ลูกค้า ลูกค้าคนนั้นเป็นผู้หญิงชาวสิงคโปร์ ต่างหูคู่นั้นเดิมทีควรจะเป็นของแอเรียน เขาทำพลาดจริง ๆ แม้ว่าความหมายของของขวัญทั้งสองจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่เขากลับทำพลาดเพราะกล่องทั้งสองเหมือนกันมาก ทั้งหมดเป็นเพราะเช้าวันนั้นเขารีบมากนั่นสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมลูกค้าคนนั้นถึงได้มองเขาแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอได้รับของขวัญ ตอนแรกเขาคิดว่ามันคงเป็นเพราะวัฒนธรรมที่ต่างกัน เขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากนั้นเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1150 เจสสิก้าที่ไม่ใช่กระต่าย
เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนก็ออกไปทำงานตามปกติ มาร์คยังคงเพลียกับการเดินทางไปต่างประเทศมาและยังนอนอยู่เมื่อตอนที่เธอออกมา เธอจึงไม่ได้ขอให้เขาไปส่งเธอโรบินดึงแอเรียนไปคุยด้วยทันทีที่เธอไม่ถึงที่ทำงาน “ลูกค้าชื่อเจสสิก้ามาเจาะจงขอให้พี่เป็นดีไซเนอร์ส่วนตัวให้เธอ เธอบอกว่าเธออยากได้ชุดราตรี เธอมาถึงตั้งแต่เช้าเลย ตอนนี้คุณเยลแมนกำลังอยู่กับเธอ เธอดูจะสำคัญมาก ฉันไม่เคยเห็นคุณเยลแมนถ่อมตัวกับลูกค้าคนไหนขนาดนี้มาก่อน”แอเรียนส่งเสียงตอบรับและกำลังจะเดินไปที่เลานจ์เมื่อโรบินดึงเธอไว้อีกครั้ง “พี่แอเรียน ระวังตัวนะ เจสสิก้าคนนี้ดูเยอะมาก ๆ”แอเรียนยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยรับมือกับลูกค้าแบบนี้มาก่อนสักหน่อย ถ้าหล่อนไม่พอใจก็ให้หล่อนเปลี่ยนตัวดีไซเนอร์ได้ตลอด”ที่เลานจ์ คุณเยลแมนก็รีบดึงแอเรียนเข้าไปด้วยสีหน้าที่ล้นเปี่ยมไปด้วยความปิติ “คุณเจสสิก้า นี่คือดีไซเนอร์ที่คุณขอเอาไว้ แอเรียน วินน์”แอเรียนยิ้มอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า ฉันแอเรียน วินน์ค่ะ”แวบแรกเจสสิก้าดูเหมือนผู้หญิงที่เจ้ากี้เจ้าการ หน้าตาของเธอออกไปทางจีนอย่างชัดเจนและเหมือนเธอจะอายุเกินสามสิบไปแล้ว เธอเหมือ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1151 มาร์คไม่ต้องการต่างหูคืน
เธอไม่กรองคำพูดตนเองแต่อย่างใด เหมือนที่เธอกล่าวว่าแอเรียนไม่มีข้อดีอะไรนอกจากรูปลักษณ์ที่สวยงาม แอเรียนแอบด่าเธอในใจแต่ก็ยังคงยิ้มเมื่อกล่าวว่า “เราจะเหมาะสมกันหรือไม่ก็คงจะเป็นเรื่องที่เราสองคนจะตัดสินใจกันเอง แค่รูปลักษณ์ภายนอกจะใช้ในการตัดสินใจไม่ได้หรอกค่ะ โดยเฉพาะเมื่อทั้งสองฝ่ายนั้นชอบใจกัน ถูกไหมคะ? เพราะฉะนั้น คุณเจสสิก้าคะ เราจะคุยเรื่องชุดกันตอนไหนดีคะ?”เจสสิก้ามองแอเรียนด้วยความเงียบก่อนที่จะตอบว่า “คุณเทรมอนต์ ฉันยอมรับฝีมือและประสบการณ์ของคุณที่เก่งพอที่จะขึ้นนิตยสารแฟชั่นได้นะ แต่มันยังไม่ใช่สไตล์ของฉันเท่าไหร่ ดีไซเนอร์ของฉันต่างก็มีชื่อเสียงมากกว่าคุณอีก วันนี้เราคุยกันแค่นี้แหละค่ะ ไว้พบกันใหม่”แอเรียนรู้สึกต้องการจะด่าทอผู้หญิงคนนี้ แต่เธออดใจเอาไว้เมื่อนึกถึงคำบ่นของคุณเยลแมน เธอยังกลัวว่าเธอจะทำลายธุรกิจของมาร์ค ในเมื่อเจสสิก้าคือพันธมิตรทางธุรกิจคนหนึ่งของเขา แอเรียนจะต้องทนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทนได้คุณเยลแมนรู้สึกผิดหวังเมื่อเขารู้ข่าวว่า การเจรจาธุรกิจถูกยกเลิก แต่เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นแต่อย่างใด เขาได้ทำใจไว้แล้วว่าการตกลงทำธุรกิจกับลูกค้ารายใหญ่ขนาด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1152 มาร์คสิ้นสุดพันธมิตรทางธุรกิจ
มาร์คตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ใช่แล้วครับ อันที่จริงก็เป็นเพราะเรื่องนี้ ผมก็เลยขอพบคุณในคืนนี้ ผมต้องการจะมาขอโทษด้วยตัวเอง ผมขอโทษสำหรับการเข้าใจผิดด้วยนะครับ” เส้นทางของความรักในชีวิตของเจสสิก้าถูกโรยด้วยดอกกุหลาบเสมอมา เมื่อต้องได้รับความอับอายเช่นนี้อย่างกะทันหัน เธอจึงไม่สามารถที่จะเก็บความโกรธของตนไว้ได้อีกต่อไป ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสี “นี่เป็นสิ่งที่จะสามารถแก้ได้ด้วยเพียงคำขอโทษอย่างนั้นเหรอคะ? แทนที่จะเห็นข้อผิดพลาดของตนเองตั้งแต่แรก แต่คุณกลับรีรอตั้งหลายวันกว่าที่จะบอกฉัน นี่แสดงว่าฉันเข้าใจเจตนาคุณผิดมาโดยตลอดเลยเหรอคะ? ฉันอุตส่าห์เปลี่ยนตารางงานของฉันเพื่อที่จะได้มาหาคุณเร็วขึ้นตั้งครึ่งเดือนเพราะฉันอยากจะเจอคุณเร็ว ๆ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนคนโง่ไปเลย!”ความอดทนของมาร์คค่อย ๆ ลดน้อยลงเมื่อสถานการณ์เริ่มบานปลาย เขาได้ขอโทษเธออย่างจริงใจไปแล้ว แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอเกินจะรับไหว ณ ตอนนั้นมาร์คได้ตัดสินใจไปแล้วว่าสัญญางานระหว่างพวกเขาไม่ได้สำคัญอีกต่อไป “ผมผิดเองที่ทำให้คุณเข้าใจผิด ผมจึงมาขอโทษคุณ ผมจะให้คุณเป็นคนตัดสินใจเรื่องสัญญาระหว่างเรา ถ้าคุณคิดว่าเราจะไปกันต่อไม่ไ
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
