เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1148 สามีที่ขี้หึง ตอนที่ 3
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1149 ของขวัญที่ถูกสลับกัน
มาร์คไม่สนใจสิ่งที่แอเรียนพูดเลย เขาเพียงแต่มองไปที่หูของเธอและพูดว่า “ทำไมเธอถึงไม่ใส่ต่างหู?”ต่างหูเหรอ? แอเรียนทำหน้างุนงง “ต่างหูอะไร?”“ต่างหูที่ฉันให้เธอก่อนที่จะไปต่างประเทศไง” เขาตอบพลางขมวดคิ้วแอเรียนงุนงงเข้าไปใหญ่ เธอดึงสร้อยคอออกมาจากใต้เสื้อของเธอ “คุณให้สร้อยคอฉันนะ”มาร์คตัวแข็งทื่อ “เธอ… แน่ใจเหรอ?”แอเรียนพยักหน้าด้วยความมั่นใจ “ใช่ ของขวัญที่คุณให้ไว้คือสร้อยคอ ไม่ใช่ต่างหู” เธออยากจะรู้เหลือเกินว่าต่างหูคู่นั้นไปไหน เขาเอามันไปให้ใคร?มาร์คไม่ได้ตอบเธอ เขาย้อนกลับไปนึกถึงทุกรายละเอียดของการเดินทางของเขาระหว่างสองสามวันที่ผ่านมา สร้อยคอนั้นเดิมทีควรจะเป็นของขวัญให้ลูกค้า ลูกค้าคนนั้นเป็นผู้หญิงชาวสิงคโปร์ ต่างหูคู่นั้นเดิมทีควรจะเป็นของแอเรียน เขาทำพลาดจริง ๆ แม้ว่าความหมายของของขวัญทั้งสองจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่เขากลับทำพลาดเพราะกล่องทั้งสองเหมือนกันมาก ทั้งหมดเป็นเพราะเช้าวันนั้นเขารีบมากนั่นสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมลูกค้าคนนั้นถึงได้มองเขาแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอได้รับของขวัญ ตอนแรกเขาคิดว่ามันคงเป็นเพราะวัฒนธรรมที่ต่างกัน เขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากนั้นเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1150 เจสสิก้าที่ไม่ใช่กระต่าย
เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนก็ออกไปทำงานตามปกติ มาร์คยังคงเพลียกับการเดินทางไปต่างประเทศมาและยังนอนอยู่เมื่อตอนที่เธอออกมา เธอจึงไม่ได้ขอให้เขาไปส่งเธอโรบินดึงแอเรียนไปคุยด้วยทันทีที่เธอไม่ถึงที่ทำงาน “ลูกค้าชื่อเจสสิก้ามาเจาะจงขอให้พี่เป็นดีไซเนอร์ส่วนตัวให้เธอ เธอบอกว่าเธออยากได้ชุดราตรี เธอมาถึงตั้งแต่เช้าเลย ตอนนี้คุณเยลแมนกำลังอยู่กับเธอ เธอดูจะสำคัญมาก ฉันไม่เคยเห็นคุณเยลแมนถ่อมตัวกับลูกค้าคนไหนขนาดนี้มาก่อน”แอเรียนส่งเสียงตอบรับและกำลังจะเดินไปที่เลานจ์เมื่อโรบินดึงเธอไว้อีกครั้ง “พี่แอเรียน ระวังตัวนะ เจสสิก้าคนนี้ดูเยอะมาก ๆ”แอเรียนยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยรับมือกับลูกค้าแบบนี้มาก่อนสักหน่อย ถ้าหล่อนไม่พอใจก็ให้หล่อนเปลี่ยนตัวดีไซเนอร์ได้ตลอด”ที่เลานจ์ คุณเยลแมนก็รีบดึงแอเรียนเข้าไปด้วยสีหน้าที่ล้นเปี่ยมไปด้วยความปิติ “คุณเจสสิก้า นี่คือดีไซเนอร์ที่คุณขอเอาไว้ แอเรียน วินน์”แอเรียนยิ้มอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า ฉันแอเรียน วินน์ค่ะ”แวบแรกเจสสิก้าดูเหมือนผู้หญิงที่เจ้ากี้เจ้าการ หน้าตาของเธอออกไปทางจีนอย่างชัดเจนและเหมือนเธอจะอายุเกินสามสิบไปแล้ว เธอเหมือ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1151 มาร์คไม่ต้องการต่างหูคืน
เธอไม่กรองคำพูดตนเองแต่อย่างใด เหมือนที่เธอกล่าวว่าแอเรียนไม่มีข้อดีอะไรนอกจากรูปลักษณ์ที่สวยงาม แอเรียนแอบด่าเธอในใจแต่ก็ยังคงยิ้มเมื่อกล่าวว่า “เราจะเหมาะสมกันหรือไม่ก็คงจะเป็นเรื่องที่เราสองคนจะตัดสินใจกันเอง แค่รูปลักษณ์ภายนอกจะใช้ในการตัดสินใจไม่ได้หรอกค่ะ โดยเฉพาะเมื่อทั้งสองฝ่ายนั้นชอบใจกัน ถูกไหมคะ? เพราะฉะนั้น คุณเจสสิก้าคะ เราจะคุยเรื่องชุดกันตอนไหนดีคะ?”เจสสิก้ามองแอเรียนด้วยความเงียบก่อนที่จะตอบว่า “คุณเทรมอนต์ ฉันยอมรับฝีมือและประสบการณ์ของคุณที่เก่งพอที่จะขึ้นนิตยสารแฟชั่นได้นะ แต่มันยังไม่ใช่สไตล์ของฉันเท่าไหร่ ดีไซเนอร์ของฉันต่างก็มีชื่อเสียงมากกว่าคุณอีก วันนี้เราคุยกันแค่นี้แหละค่ะ ไว้พบกันใหม่”แอเรียนรู้สึกต้องการจะด่าทอผู้หญิงคนนี้ แต่เธออดใจเอาไว้เมื่อนึกถึงคำบ่นของคุณเยลแมน เธอยังกลัวว่าเธอจะทำลายธุรกิจของมาร์ค ในเมื่อเจสสิก้าคือพันธมิตรทางธุรกิจคนหนึ่งของเขา แอเรียนจะต้องทนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทนได้คุณเยลแมนรู้สึกผิดหวังเมื่อเขารู้ข่าวว่า การเจรจาธุรกิจถูกยกเลิก แต่เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นแต่อย่างใด เขาได้ทำใจไว้แล้วว่าการตกลงทำธุรกิจกับลูกค้ารายใหญ่ขนาด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1152 มาร์คสิ้นสุดพันธมิตรทางธุรกิจ
มาร์คตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ใช่แล้วครับ อันที่จริงก็เป็นเพราะเรื่องนี้ ผมก็เลยขอพบคุณในคืนนี้ ผมต้องการจะมาขอโทษด้วยตัวเอง ผมขอโทษสำหรับการเข้าใจผิดด้วยนะครับ” เส้นทางของความรักในชีวิตของเจสสิก้าถูกโรยด้วยดอกกุหลาบเสมอมา เมื่อต้องได้รับความอับอายเช่นนี้อย่างกะทันหัน เธอจึงไม่สามารถที่จะเก็บความโกรธของตนไว้ได้อีกต่อไป ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสี “นี่เป็นสิ่งที่จะสามารถแก้ได้ด้วยเพียงคำขอโทษอย่างนั้นเหรอคะ? แทนที่จะเห็นข้อผิดพลาดของตนเองตั้งแต่แรก แต่คุณกลับรีรอตั้งหลายวันกว่าที่จะบอกฉัน นี่แสดงว่าฉันเข้าใจเจตนาคุณผิดมาโดยตลอดเลยเหรอคะ? ฉันอุตส่าห์เปลี่ยนตารางงานของฉันเพื่อที่จะได้มาหาคุณเร็วขึ้นตั้งครึ่งเดือนเพราะฉันอยากจะเจอคุณเร็ว ๆ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนคนโง่ไปเลย!”ความอดทนของมาร์คค่อย ๆ ลดน้อยลงเมื่อสถานการณ์เริ่มบานปลาย เขาได้ขอโทษเธออย่างจริงใจไปแล้ว แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอเกินจะรับไหว ณ ตอนนั้นมาร์คได้ตัดสินใจไปแล้วว่าสัญญางานระหว่างพวกเขาไม่ได้สำคัญอีกต่อไป “ผมผิดเองที่ทำให้คุณเข้าใจผิด ผมจึงมาขอโทษคุณ ผมจะให้คุณเป็นคนตัดสินใจเรื่องสัญญาระหว่างเรา ถ้าคุณคิดว่าเราจะไปกันต่อไม่ไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1153 ด้านลับของมาร์ค เทรมอนต์
มาร์ครู้สึกขบขันเมื่อเห็นแอเรียนหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธ “เธอน่ารักมากเลยนะเวลาโมโหน่ะ”แอเรียนจ้องเขาเขม็ง “คุณคิดว่าฉันน่ารักเวลาที่โกรธอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุณทำให้ฉันโกรธเท่าที่คุณต้องการเลย! สุดท้ายมันก็คือความผิดของคุณที่เอาของขวัญผิดไปให้เธอและทำให้เธอเข้าใจเจตนาคุณผิด! แน่นอนว่าเธอจะต้องกล้าที่จะมาหาเรื่องฉันในเมื่อเธอคิดว่าคุณชอบเธอมากกว่าฉัน!”มาร์คน้อมรับคำบ่นของเธออย่างน่าประหลาดใจ “เธอพูดถูก ฉันผิดเองและฉันก็ได้แก้ไขมันแล้ว ครั้งหน้าฉันจะชดเชยสำหรับของขวัญชิ้นนั้นให้นะ”แอเรียนส่งเสียงเย้ยหยัน “ไม่! ฉันไม่ต้องการของขวัญจากคุณ ฉันไม่อยากโดนคนนอกดูถูกอีกแล้ว ฉันไม่สามารถรับมือกับการยั่วยุแบบนั้นได้หรอกนะ! ในเมื่อคุณได้ยุติสัญญาไปแล้ว คุณก็คงจะเสียหายไปพอสมควร ใช่ไหม?”มาร์คพยักหน้า “ใช่ เสียหายไปค่อนข้างเยอะเลย แต่มันเทียบกับความอับอายที่เธอต้องเจอไม่ได้เลย ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าเธอแล้ว”ถึงแม้ว่าสีหน้าของแอเรียนยังคงเยือกเย็น แต่ใจของเธอแอบละลายไปกับคำพูดของเขาแล้ว เธอไม่รู้มาก่อนว่ามาร์คจะสามารถพูดอะไรแบบนั้นได้ด้วย…เธอยื่นสมอร์ให้เขา “อุ้มลูกเลย ฉันจะไป
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1154 เคล็ดลับของมาร์ค เทรมอนต์ หวานแววไม่ใช่มนต์คาถา
แอเรียนตะลึงไปชั่วขณะ เขาเคยห้ามไม่ให้เธอเรียกเขาว่าพี่เมื่อนานมาแล้ว นี่เขากำลังเล่นตลกอะไรของเขาอยู่? เธอง่วงเกินที่จะคิดอะไรมากและเพียงต้องการให้เขาเลิกทรมานเธอ “พี่มาร์ค”ทันใดนั้นมาร์คก็กอดเธอแน่นยิ่งขึ้นและทำให้เธอหายใจลำบากนิดหน่อย “คุณเป็นอะไรของคุณเนี่ย? เบา ๆ หน่อยได้ไหม? ฉันจะหายใจไม่ออกแล้ว”เขาไม่ตอบเธอ เธอไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม คืนนั้นเธอนอนหลับสนิทมาก บางทีความเหนื่อยล้าของเธออาจจะส่งผลทำให้เธอสามารถนอนหลับได้ดีขึ้นวันรุ่งขึ้น เมื่อแอเรียนกำลังล้างหน้าตัวเองมาร์คก็เดินมาข้าง ๆ เธอเพื่อแปรงฟัน คนขี้เล่นในตัวเธอตื่นขึ้นเมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เขาขอให้เธอเรียกเขาว่าพี่เมื่อคืนนี้ เธอจึงสะบัดน้ำใส่ตัวเขาเล็กน้อยและพูดว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่มาร์ค”มาร์คสำลักยาสีฟันและไออยู่สักพัก สีหน้าของเขาเปลี่ยน “เธอ! ปิดปากเลยนะ!”แอเรียนหยุดหัวเราะไม่ได้ “ไม่ชอบเหรอ? เมื่อคืนคุณขอให้ฉันเรียกคุณแบบนั้นเองไม่ใช่เหรอ? เป็นอะไรไปล่ะ? มันไม่เหมือนกับตอนที่ฉันเรียกคุณเมื่อก่อนเหรอ? ผู้หญิงหลายคนเรียกคู่ตัวเองว่าพี่ เหมือนที่คนเกาหลีเขาเรียกแฟนตัวเองว่าโอป้า มัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1155 อีเมลของเจสสิก้า
วันนั้นมาร์คดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เดวี่เองก็รับรู้ได้ทันทีที่มาร์คไปถึงที่สำนักงานแน่นอนว่าเดวี่จะไม่อาจเข้าใจได้ว่า ทำไมมาร์คถึงได้อารมณ์ดีแทนที่จะอารมณ์เสียที่ต้องสูญเสียสัญญางานที่จะทำให้พวกเขาเสียหายไม่น้อยกับเจสสิก้าไปอย่างไรก็ตาม เดวี่ไม่กล้าที่จะทำตัวตามสบายเนื่องจากทุกอย่างมันดูดีจนเกินไป เขายิ่งทำตัวระมัดระวังเป็นพิเศษและถามว่า “คุณเทรมอนต์ รับชาหรือกาแฟดีครับ? หรืออยากได้อะไรไหมครับ?”มาร์คเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองและนั่งลง เขาเงยหน้ามองเดวี่และยิ้มให้เดวี่ “ฉันจะให้นายเป็นคนเลือก”เดวี่กลืนน้ำลาย ใบหน้าของเขาเกร็งเมื่อเขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น รับชาดีไหมครับ?” จากที่เขารู้มา มาร์คมักจะดื่มชาซะส่วนใหญ่ เพราะฉะนั้นเขาน่าจะปลอดภัยกับตัวเลือกนี้มาร์คเพียงแต่พยักหน้าอย่างรับรู้ สีหน้าเขาไม่เย็นชาแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เขากลับดูมีความสุขมาก มาร์คเปิดคอมพิวเตอร์ เขาเห็นว่าเขาได้รับอีเมลจึงเปิดมันตามนิสัยทันทีเพียงเพื่อพบว่าอีเมลนั้นมาจากเจสสิก้า สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันทีเมื่อเขาเห็นชื่อเธอเนื้อหาของอีเมลส่วนใหญ่เป็นการแสดงความต้องการในการเป็นหุ้นส่วนต่อไปของเธอโดยไม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1156 ยุติการเป็นหุ้นส่วน
เจสสิก้าหน้าแดงเพราะความอับอาย “มาร์ค เทรมอนต์! คุณเป็นผู้ชายคนแรกเลยที่กล้าดูถูกฉันแบบนี้! ทั้งหมดมันก็เป็นความผิดของคุณไม่ใช่เหรอ? ฉันรับคำขอโทษของคุณ สัญญางานระหว่างเราจะดำเนินการต่อ คุณจะยุติมันเพียงเพราะฉันไปเจอภรรยาของคุณมาอย่างนั้นเหรอ?”มาร์คสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเงียบสักพักแล้วพูดว่า “ใช่ ภรรยาของผมคือขีดจำกัด ใครหน้าไหนก็ห้ามยุ่งกับเธอ ผมทำผิดและผมก็ขอโทษไปแล้ว ทุกอย่างจบไปแล้ว ตกลงไหม? ถึงแม้ว่าผมจะมีประสบการณ์ที่ดีจากการร่วมงานของเรา แต่องค์กรเทรมอนต์จะอยู่ได้โดยไม่มีคุณ ต่อให้คุณจะตามราวีผมมันก็จะไม่มีประโยชน์อะไร” เจสสิก้าหัวเราะด้วยความโกรธ “คุณเป็นผู้ชายที่รับมือได้ยากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ ฉันไปเจอภรรยาของคุณเพราะฉันเข้าใจผิดและคิดว่าคุณชอบฉัน ถ้าฉันรู้ว่านี่คือการเข้าใจผิดฉันก็คงจะไม่ไปหาเธอหรอก ในหลักความเป็นจริงมันก็คือความผิดของคุณอยู่ดี เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องหาเรื่องมาโทษฉันเลย การยกเลิกสัญญาระหว่างเราจะทำให้เราทั้งคู่สูญเสียมากเกินไป ฉันไม่เห็นว่ามันจะจำเป็นที่จะต้องทำแบบนั้นเลย ผู้ชายควรจะคิดดี ๆ ก่อนที่จะทำอะไร ไม่เห็นจำเป็นที่จะต้องด่วนสรุปเพรา
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
