LOGINShare
บทที่ 1138 มื้อเที่ยงและผลที่ตามมา
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1139 ภรรยาของวิลก่อเรื่อง
ผู้คนต่างกำลังกลับมาจากพักเที่ยง แอเรียนไม่สามารถและจะไม่ทนยอมเป็นตัวตลกต่อหน้าผู้คนมากมากขนาดนั้น สีหน้าของเธอขรึมขึ้นเพื่อเธอกล่าวว่า “คุณซีวาน ระวังคำพูดตัวเองด้วยนะคะ ฉันมีคุณธรรมมากพอและฉันไม่กลัวคำพูดของคุณ แต่คุณต่างหากที่กำลังขายหน้าตนเองด้วยการก่อเรื่อง ถ้าฉันมีอะไรกับสามีของคุณจริง ๆ ฉันจะยอมให้เขามารับถึงที่บริษัทเหรอ? ใช้สมองคิดหน่อยสิคะ!”เฮลก้าส่งเสียงเยาะเย้ยและตอบว่า “คนยิ่งเยอะก็ยิ่งดีสิ! พวกเธอไม่ควรจะเจอกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!”แอเรียนไม่ต้องการที่จะต่อปากต่อคำกับภรรยาของวิลต่อ โดยเฉพาะเมื่อมีผู้คนมากมายกำลังจ้องเธอด้วยความตกใจ “แล้วแต่คุณเถอะค่ะ เชิญคุณหลอนคนเดียวต่อไปเลย ฉันต้องไปทำงานแล้ว ขอตัวนะคะ” เธอเดินเข้าบริษัททันทีที่เธอพูดจบเฮลก้าไม่ได้ตามเธอหรือขวางทางเธอ หล่อนเพียงแต่เดินจากไปด้วยความว่องไวเมื่อแอเรียนกลับไปที่โต๊ะของเธอ โรบินก็รีบเข้ามากระซิบว่า “พี่แอเรียน ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ? เธอมาต่อว่าพี่ทำไม?”แอเรียนเริ่มปวดหัว “อย่าถาม กลับไปทำงาน ฉันไม่มีอารมณ์คุย”โรบินเงียบไปก่อนที่จะพูดว่า “ทุกคนกำลังพูดถึงพี่ พวกเขาต่างไม่อยากจะเชื่อกันว่าพี่จะนอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1140 สามีขี้หึง ตอนที่ 2
เดวี่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาทั้งหมด เขาเก็บเอกสารที่กระจัดกระจายบนพื้นด้วยความระมัดระวังและตอบว่า “ครับ ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้…”มาร์คออกจากสำนักงานเขาหลังจากที่สั่งงานไว้และตรงดิ่งไปที่ทำงานของแอเรียนทันที เขาส่งข้อความหาเธอเมื่อเขาไปถึง “ฉันอยู่ข้างล่าง ลงมา”แอเรียนรีบมองออกหน้าต่างหลังจากที่ได้รับข้อความเพื่อยืนยันว่ามาร์คมาถึงจริง ๆ เธอตื่นตระหนก เขารู้เรื่องเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? เธอแอบกลัวที่จะต้องเจอเขาในตอนนี้ เธอกลัวเมื่อนึกถึงสีหน้าเกรี้ยวโกรธของเขา อย่างไรก็ตาม เธอรู้ดีว่าเธอไม่อาจหลีกเลี่ยงเขาไปได้ตลอด เมื่อไหร่ที่เธอกลับบ้าน พวกเขาก็จะต้องทะเลาะกันอยู่ดี เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องขอคุณเยลแมนหยุดครึ่งวันก่อนที่จะลงไปข้างล่างโรบินให้กำลังใจเธอก่อนที่เธอจะจากไป “อย่ากลัวนะพี่แอเรียน พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”เมื่อเธอไปถึงที่รถของมาร์ค เธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเปิดประตูและขึ้นรถไป “ฉันลาไว้แล้ว กลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า”สีหน้าของมาร์คเคร่งขรึม เขาเหยียบคันเร่งตลอดทางกลับบ้าน รถเคลื่อนไปเร็วมากจนแอเรียนต้องจับประตูไว้ด้วยความกลัวพลางคิดว่า เขารู้เรื่องแล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1141 แอเรียนหาทางออกจากความโกรธของมาร์ค
แอเรียนเงียบไป เธอไม่คิดว่าภรรยาของวิลจะรุนแรงขนาดนี้ ไม่เพียงแต่หล่อนจะโวยวายหน้าบริษัทของเธอ แต่หล่อนยังไปโวยวายที่บริษัทของมาร์คอีกด้วย แอเรียนรู้สึกเห็นใจวิล เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและสง่างาม แต่กลับได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ไร้เหตุผลและไม่สุภาพ ยิ่งกว่านั้น หล่อนไม่ใช่คนที่เขารัก ดูเหมือนว่าความทุกข์ที่วิลต้องแบกรับจะหนักหน่วงกว่าที่เธอคิดไว้เยอะมาร์คระเบิดเมื่อเห็นแอเรียนเงียบไป “ตอบสิ! ความเงียบของเธอหมายความว่าอะไร? เธอรู้สึกผิดแล้วเหรอ?! ฉันเพิ่งจะอายุสามสิบต้น ๆ เองนะ ฉันยังไม่อยากตายเพราะความโกรธที่เธอที่สร้าง!”แอเรียนตอบอย่างหมดหนทาง “แล้วคุณจะให้ฉันตอบว่าอะไร? ฉันพูดไปหมดแล้ว เราแค่ไปทานข้าวกันเฉย ๆ เขาชวนฉันไปในฐานะเพื่อน คุณจะให้ฉันทำยังไง? เขาเป็นคนดีนะ ฉันเลยปฏิเสธเขาไม่ลง ส่วนเรื่องในอดีต เราก็ควรจะยอมรับและผ่านมันไปได้แล้วไม่ใช่เหรอ? การวิ่งหนีมันหรือซ่อนมัน มีแต่จะทำให้เราดูผิด และฉันไม่ได้ทำอะไรที่จะต้องรู้สึกผิดเลย ทำไมฉันถึงจะต้องหนีด้วย?”หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่อยู่ ๆ มาร์คก็ถามว่า “เธอยังชอบเขาอยู่ไหม?”แอเรียนตอบโดยไม่ต้องลังเล “ไม่ แล้ววิลก็บอกเองว่ากาลเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1142 แอเรียนวิดีโอคอลหาทิฟฟานี่
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในห้องทำงาน มาร์คก็กลับไปทำงานของเขาต่อทันทีในขณะที่แอเรียนถอดรองเท้าและนั่งรอที่โซฟาพลางอ่านนิตยสาร เธอจะเหลือบมองมาร์คเพื่อดูสีหน้าเขาเป็นระยะ เธอสามารถบอกได้ว่า เขายังคงโกรธอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นภาพที่ไม่น่าดูนัก แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็จะไม่ระเบิดด้วยความโกรธแล้ว อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาก็ยังคงทำให้เธออึดอัดอยู่ดีในที่สุดแอเรียนก็สบายตัวขึ้นเมื่อมาร์คออกไปประชุม เธอวิดีโอคอลหาทิฟฟานี่และพูดว่า “ทิฟฟานี่ เธอต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันดีใจมากที่ฉันยังมีชีวิตอยู่และได้โทรหาเธอ!”ทิฟฟานี่ยังอยู่ที่ทำงาน ต่อมซุบซิบนินทาของเธอทำงานทันทีที่เธอได้ยินสิ่งที่แอเรียนพูด เธอแอบหลบไปที่ห้องใต้บันได ห่างไกลจากสายตาและผู้คน “เกิดอะไรขึ้น? ใครมันกล้าทำอะไรเธอ? มาร์คเหรอ?”แอเรียนพยักหน้าอย่างรุนแรง “วิลไปหาฉันที่ทำงานเมื่อเช้านี้ เขามาขอเบอร์เธอและชวนฉันไปทานมื้อเที่ยงด้วย ใครจะไปรู้ว่าภรรยาของเขาจะมาดักรอฉันที่บริษัท หล่อนรู้เรื่องฉันและวิล ก็เลยเข้ามาต่อว่าฉันทันทีที่วิลกลับไป เธอเสียงดังมากจนตอนนี้คนทั้งบริษัทมีแต่พูดถึงฉัน ไม่เพียงแค่นั้น แต่เธอยังมาฟ้องมา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1143 มาร์คไปต่างประเทศ
เมื่อถึงเวลาที่มาร์คประชุมเสร็จและกลับมาที่ห้องทำงาน เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแอเรียนนอนหลับอยู่บนโซฟา ถึงแม้ว่าในห้องทำงานจะเปิดเครื่องทำความอุ่นไว้แต่มันก็ยังหนาวเกินไปที่จะหลับได้โดยไม่ห่มผ้า เขาเดินเข้าไปปลุกเธอ “ฉันทำงานเสร็จแล้ว ไปหาอะไรทานกัน”แอเรียนลืมตาและลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและเธอก็มีน้ำมูก ใครจะไปรู้ว่าการงีบหลับไปแปบเดียวจะทำให้เธอเป็นหวัดได้เลย เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอคงจะอ่อนแอเลยมีแนวโน้มที่จะเป็นหวัดได้ง่าย “กี่โมงแล้วเหรอ?”มาร์คยื่นนาฬิกาข้อมือของเขาไปข้างหน้าเธอและชี้ไปที่เวลา “กี่โมง? เลยเวลาเลิกงานแล้ว เธอเป็นหวัดเหรอ?”แอเรียนสูดน้ำมูก “คงจะอย่างนั้น แต่ไม่เป็นไรหรอก ไปกันเถอะ”ทันทีที่พวกเขาเดินออกมาจากบริษัทแอเรียนก็ถูกลมหนาวตีจนหนาวสั่น เธอหดตัวในอ้อมกอดของมาร์คโดยสัญชาตญาณ “หนาวมาก!”มาร์คยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาโอบไหล่เธอโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่น “เดี๋ยวขึ้นรถจะรู้สึกดีขึ้นเอง”แอเรียนดื่มด่ำกับช่วงเวลาที่เขาปกป้องเธอ ส่วนสูงของเขาทำให้เขาเป็นที่บังลมได้ดีเจนิซเห็นทุกอย่างขณะที่เธอยืนอยู่หน้าลิฟต์ ภาพนั้นเจ็บปวดเกินกว่าที่เธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1144 มาถึงที่โรงแรม
มาร์คแอบไม่พอใจกับคำตอบสั่น ๆ ของแอเรียน “เธออยากให้ฉันไปขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันจะไม่อยู่เป็นอาทิตย์เลยนะ เธอไม่มีอะไรจะพูดหน่อยเหรอ?”แอเรียนส่ายหน้าอย่างจริงใจ “ก็ฉันไม่มีอะไรคัดค้าน ฉันจะคัดค้านไม่ให้คุณไปทำไม? ไม่ต้องห่วง ฉันจะรออยู่ที่นี่ หนึ่งอาทิตย์ก็แปบเดียวเอง คุณไม่ได้จะไปเป็นเดือนสักหน่อย ฉันมั่นใจได้เลยว่า ช่วงเทศกาลคุณก็จะยังคงยุ่งอยู่ ฉันเข้าใจที่คุณยุ่งเกือบจะตลอดทั้งปี แต่ยังไง อย่างน้อยช่วงปีใหม่เราจะต้องได้อยู่ด้วยกันนะ”มาร์คจมอยู่ในความคิดชั่วครู่ก่อนที่จะตัดสินใจพูดถึงเรื่องที่ละเอียดอ่อน “ถ้าฉันรู้ว่าเธอไปเจอวิลขณะที่ฉันไม่อยู่ เรื่องราวมันจะไม่จบแบบวันนี้นะ”แอเรียนก้มหน้าทานซุปของเธอ เธอมีความคิดเห็นสองสามข้อ แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมา เธอเพียงแต่ตอบว่า “เลิกบ่นได้แล้ว อาหารจะเย็นหมดแล้ว”หลังจากที่พวกเขาทานอาหารเสร็จและออกมาจากคาเฟ่ หิมะก็เริ่มตกแอเรียนหนาวจนตัวสั่น เธอจึงรีบหนีความหนาวไปขึ้นรถและถูมือตนเองเพื่อเพิ่มความอุ่น “ที่ที่คุณจะไปหนาวไหม?”มาร์คเอื้อมมือไปเปิดเครื่องทำความอุ่นในรถ “ไม่ ที่นั่นอากาศค่อนข้างจะดีเลย”แอเรียนพูดหยอกล้อว่า “ดีแล้ว ที
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1145 ของขวัญของแอเรียนอยู่ไหน?
สายตาของมาร์คมีเลศนัย แอเรียนจึงสามารถพอจะเดาได้ว่าอะไรอยู่ข้างในกล่อง เธอรู้สึกได้ว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เธอหยิบกล่องเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดมัน เธอเดาถูก มันคือชุดนอนไม่ได้นอน หรือชุดชั้นในผ้าไหมสีดำนั้นเอง ยิ่งเธอมองดูมันใบหน้าของเธอก็ยิ่งร้อนขึ้นแน่นอนว่าเธอจะไม่กล้าพอที่จะเดินออกไปเพียงด้วยชุดชั้นใน ด้วยความอึดอัดเธอจึงสวมเสื้อคลุมทับ เธอเฉื่อยช้าอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลากว่าสี่สิบนาทีก่อนที่จะออกมาในที่สุด ถ้าเธอไม่กลัวว่าจะทำให้มาร์คโมโห เธอคงจะอยู่ข้างในนานกว่านั้นทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดเธอก็พบกับสายตาของมาร์ค เธอเห็นแววตาเขาเปล่งประกายด้วยความคาดหวังก่อนที่มันจะหายไปทันทีที่เขาเห็นเธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ“ถอดเสื้อคลุมออก”เธอส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่… ฉันไม่เคยใส่อะไรแบบนี้มาก่อนและฉันก็รู้สึกอึดอัดไปหมด คุณปิดไฟก่อนไม่ได้เหรอ?”มาร์คเดินเข้าไปหาเธอและเอื้อมมือจับคางของเธอ เขาลดสายตามามองเธอขณะที่พูดว่า “คืนนี้เราจะไม่ปิดไฟ ฉันอยากเห็นเธอชัด ๆ”ในขณะนั้นแอเรียนรู้สึกได้ชัดเจนว่า หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นจนเหมือนจะหลุดออกมาจากหน้าอกเธอดวงตาของเขาทั้งลึกและมืดมนดั่งหลุมดำที่กำลังดู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1146 ความไม่มั่นใจเป็นสิ่งที่ไม่สวยงาม
มาร์คได้ทิ้งกล่องเครื่องประดับเอาไว้ อย่างที่คาดไว้ เมื่อคืนเขาแค่ลืมที่จะเอามันให้เธอจริง ๆ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทั้งสองกล่องนั้นจะไม่ใช่ของเธอคนเดียว เธอพบเพียงแต่สร้อยคอ ต่างหูคู่ที่เป็นสัญลักษณ์ของความรักที่ไร้ที่ติไม่อยู่ เขาทิ้งข้อความไว้ให้เธอด้วย ‘ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้เธอ แต่ลืมให้เธอเมื่อคืนนี้ หวังว่าเมื่อกลับไปแล้วจะเห็นเธอใส่มันนะ’เธอไม่รู้สึกดีใจเลย คงจะเป็นเพราะต่างหูคู่นั้นไม่อยู่ด้วย เธอควรจะถามเขาดีไหม? หรือว่าเธอควรจะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องดี?แมรี่เดินเข้ามาพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขนระหว่างที่แอเรียนกำลังจมอยู่ในความคิด “แอริ ทำอะไรอยู่เหรอ? ตั้งแต่กลับมาบ้านเธอยังไม่ได้มาหาลูกเลยนะ เธอกำลังคิดอะไรอยู่?”แอเรียนกลับมาได้สติและรับแอริสโตเติลมาอุ้ม “ไม่มีอะไรค่ะ หนูจะพาสมอร์ไปเดินเล่นข้างล่างก่อน ถ้ามื้อเย็นเสร็จแล้วไปเรียกหนูด้วยนะคะ”มาร์ควิดีโอคอลมาหาเธอระหว่างที่เธอกำลังพาสมอร์ไปเดินเล่นอยู่ในสวนเธอถือโทรศัพท์ด้วยมือเดียวและแพนกล้องไปที่แอริสโตเติล “ฉันกำลังเดินเล่นในสวนกับลูก”มาร์คจ้องแอริสโตเติล “ฉันไม่ได้อยากเห็นเขา ฉันอยากเห็นเธอ”แอเรียนหาที่นั
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
