Share

บทที่ 1078 การหย่าร้างและเหตุผล

Author: สาวน้อยสุดจี๊ด
เมลานีเลือกที่จะไม่บอกดอน สมิธเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ เธอเพียงแต่ฝืนยิ้ม “หนูจะดูแลอเล็กซ์เป็นอย่างดีเองค่ะคุณปู่ หนูจะช่วยให้เขาฟื้นฟูได้เร็วขึ้นแน่นอน แต่หนูไม่เก่งเรื่องธุรกิจ เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกเราคงจะต้องขอรบกวนคุณปู่ก่อนนะคะ คุณปู่ไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้หนูจัดการเอง”

ดอน สมิธพยักหน้าด้วยความพอใจก่อนที่จะหมุนตัวเดินจากไป

เมลานีซ้อนความเสียใจของตนเองและถามด้วยความระมัดระวังว่า “ให้ฉันช่วยอาบน้ำให้ไหมคะ?”

อเลฮานโดรที่ยังคงอารมณ์เสียจ้องเธอเขม็ง “ไปบอกให้เจตต์มาช่วย”

เธอกัดฟัน “ทำไมล่ะ? ตอนนี้ฉันห้ามเห็นร่างกายคุณแล้วอย่างนั้นเหรอ? ก่อนหน้านี้คุณไม่เห็นจะพยายามปิดบังอะไรเลย”

เขาไม่ตอบ เขาเพียงแต่หมุนรถเข็นของตัวเองไปทางประตูห้องน้ำ “เจตต์!”

เจตต์เปิดประตูและเดินเข้ามาในห้อง แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่บูดบึ้งของเมลานีเขาก็ถึงกับตกใจ เขาชะงักก่อนที่จะพูดว่า “นายน้อย นายท่านเรียกหาผม ผมขอตัวก่อนนะครับ”

บรรยากาศตึงเครียดทันที ไม่นานเมลานีก็ส่งเสียงเยาะเย้ยเบา ๆ และพยุงตัวอเลฮานโดรขึ้นมา ครั้งนี้เขาไม่ปฏิเสธแล้ว เขาพยุงตัวเองขึ้นและตั้งใจทิ้งน้ำหนักตัวเองไปที่เมลานีมากกว่าป
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1079 ไม่มีความปลอดภัยต่อทารกเลย

    เมลานียังคงไม่เชื่อ เธอเคยเห็นอเลฮานโดรปลดคอเสื้อของลินน์ด้วยตาของเธอเอง “บอกความจริงฉันมา ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก เพราะฉะนั้นเธอไม่จำเป็นต้องกลัวฉัน”ลินน์ส่ายหัวอีกครั้ง “ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ อะไรก็ตามที่คุณเห็นวันนั้นไม่ใช่อย่างที่คุณคิด เขาไม่เคยจับต้องตัวดิฉันเลย เขาแค่ขอให้ดิฉันอยู่ต่อเพราะเขาต้องการความช่วยเหลือจากดิฉันโดยใช้ความสัมพันธ์ของดิฉันที่มีกับแจ็คสัน เวสต์”เมลานีเข้าใจทันที “ฉันเข้าใจแล้ว เขาขอให้เธอทำให้แจ็คสันและทิฟฟานี่เลิกกันใช่ไหม?”ลินน์ก้มหน้าและไม่ตอบอะไร ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในสวนของชายที่ร่ำรวย ยิ่งเธอพูดมากแค่ไหนความผิดพลาดก็จะเกิดขึ้นได้ง่ายเท่านั้นเมลานีแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยลินน์และอเลฮานโดรก็ไม่ได้มีเรื่องชู้สาวกัน “แล้วพักหลังนี้เขาได้ขอให้เธอทำอะไรอีกหรือเปล่า? เธอไม่ต้องปิดบังฉันหรอก ฉันแค่อยากจะรู้เฉย ๆ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่ง ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเครื่องมือที่ทำให้เขาได้ผลประโยชน์เหมือนกัน ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่แล้ว”หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งลินน์ก็ตอบว่า “ไม่ค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ได้เรียกใช้ดิฉันอีกเลย เขาไม่ค

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1080 บางทีคุณควรจะลดเงินเดือนฉัน

    แอเรียนเอื้อมมือไปจับเขาเอาไว้ “แมรี่นอนอยู่ คุณจะย้ายเตียงตอนนี้เลยทำไม? คืนนี้ก็นอนแบบนี้ไปก่อน คุณให้ใครย้ายเตียงตอนกลางวันไม่ได้เหรอ? กลับมานอนดีกว่าค่ะ สมอร์ดื่มน้ำไม่ได้เป็นอุปสรรคในการนอนของฉัน ฉันก็จะนอนต่อแล้วเหมือนกัน”สมองของมาร์คเบลอจากความง่วง เขาไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นเลย เขาพึมพำตอบแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงเพื่อนอนต่อ แอริสโตเติลขยับร่างเล็ก ๆ ของเขา เขาหันหน้าไปทางแอเรียนพลางดูดนมเธอและวางเท้าของเขาบนตัวมาร์ค พ่อของเขาหันหน้ามาลืมตาและยิ้มให้เขา จากนั้นก็จับเท้าเล็ก ๆ อ้วน ๆ ของเขาไว้อย่างเอ็นดูแอเรียนยิ้มเมื่อเห็นดังนั้น ภายนอกมาร์คอาจจะดูไม่พอใจที่แอริสโตเติลไม่ได้เกิดมาเป็นผู้หญิง แต่ท่าทางของร่างกายเขายังคงซื่อตรงเช้าวันรุ่งขึ้นแมรี่ก็รีบมาเคาะประตู “นายท่าน นายหญิง เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ! นายน้อยหายไป!”มาร์คลุกขึ้นไปเปิดประตู “เขาอยู่นี่ครับ เขาคลานมาตอนกลางดึก ต่อจากนี้ไปเราจะดูเขาตอนกลางคืนเอง คุณคงจะเหนื่อยจากการที่เลี้ยงเขามาตลอดสองสามเดือน”แมรี่เกือบจำร้องไห้ “ฉันขอโทษ ๆ ฉันผิดเอง สงสัยจะเป็นเพราะหิมะตกเมื่อคืนอากาศก็เลยหนาวจนฉันหลับเหมือนจำศีล นายน้อยเป็น

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1081 ข้อความนั้น

    เสียงหัวเราะของแอเรียนดังไปทั่วบ้านแม้กระทั่งไบรอันเองก็ได้ยิน เขาพึมพำด้วยความโศกเศร้า “ฉันมันน่าอายนะเนี่ย อายุสามสิบแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานเลย…”ระหว่างทางแอเรียนหยิบกระจกออกมาจากกระเป๋าเธอเพื่อตรวจดูเครื่องสำอาง เธอรีบแต่งหน้าเพราะต้องออกจากบ้านอย่างกะทันหันจนลิปสติกของเธอแอบเปื้อนเล็กน้อยทันทีที่เธอตรวจสอบความเรียบร้อยเสร็จมาร์คก็เอื้อมมือมาบังคับหน้าเธอให้หันไปทางเขา นิ้วโป้งของเขารูดผ่านริมฝีปากเธอ “ฉันเคยบอกแล้วว่า อย่าใช้ลิปสีแดงขนาดนี้ สักวันหนึ่งฉันจะโยนลิปเธอทิ้งให้หมดซะเลย”เธอสะบัดมือเขาออก “คุณหาเรื่องให้ฉันตีคุณใช่ไหม? ฉันเพิ่งจะทามันเองนะ! มันแดงตรงไหน? นี่ฉันเลือกสีที่อ่อนที่สุดที่มีแล้ว แค่ปากของฉันมันค่อนข้างจะแดงเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เข้าใจไหม? เอาแต่จริง ๆ ช่วยอะไรก็ไม่ได้!”เมื่อมาร์คเห็นว่าเธอไม่กล้าเอาลิปมาทาใหม่เขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่มหลังจากที่โกรธไปครึ่งชั่วโมงแอเรียนก็เห็นว่าพวกเขายังเหลือเวลาอยู่พอสมควรกว่าจะไปถึงที่จุดหมาย เธอจึงถามว่า “เรื่องของอเลฮานโดรมีความคืบหน้าบ้างไหมคะ? ฉันเดาว่าพวกสมิธจะต้องระวังตัวมากแน่นอน”มาร์คหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดลิปสติกที่

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1082 ภารกิจที่อันตราย

    ข้อความนั้นมาจากลินน์ ทุกครั้งที่เขาบล็อกเบอร์เธอ เธอก็จะใช้เบอร์ใหม่ติดต่อเขามา แจ็คสันกำลังคิดที่จะเปลี่ยนเบอร์ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดดูดี ๆ แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่สามารถยืนยันได้เลยว่า อเลฮานโดรคืออีธานหรือไม่ ในฐานะที่ลินน์กำลังทำงานให้อเลฮานโดรอยู่ เธอจะช่วยเขาได้ไหมนะ?แจ็คสันเคยมีความคิดนี้มาก่อนแต่เขาไม่ได้ลงมือกับมันเพราะไม่ต้องการที่จะให้คนอื่นมามีส่วนเกี่ยวข้องโดยใช่เรื่อง แต่พอลินน์บอกว่าเธอไม่ได้ต้องการที่จะทำงานให้อเลฮานโดรแล้วเขาก็เริ่มลังเลเล็กน้อย จริงอยู่ว่าเขากับลินน์เคยมีอดีตกัน แต่แล้วไง? พวกเขาแค่ไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเขามากพอที่คนอื่นจะมารับรู้ด้วยเมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาก็ตอบข้อความเธออย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวติดต่อไปหลังบ่ายสาม”หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงกับทิฟฟานี่เขาก็ไปส่งที่ออฟฟิศเพื่อให้เธอได้นอนพักผ่อน เขาเหลือบมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือของเขาตลอด และในขณะที่ทิฟฟานี่กำลังจะผล็อยหลับเขาก็กระซิบว่า “พักผ่อนนะ ผมต้องออกไปข้างนอกตอนบ่ายสาม ไว้จะรีบกลับมาและพาไปหามื้อเย็นอร่อย ๆ ทานกันนะ”ทิฟฟานี่ตอบด้วยความงัวเงีย “โอเค ไปเถอะ อย่ามารบกวนเวลานอน

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1083 อะไรกวนใจคุณ?

    ลินน์หายใจเข้า “ฉันจะช่วยคุณค่ะ ฉันเป็นหนี้ชีวิตคุณ เรื่องแค่นี้เทียบไม่ได้เลย ฉันจะติดต่อคุณไปหลังจากที่ฉันได้มันมา ตอนนี้คุณควรจะกลับไปก่อน เผื่อว่าทิฟฟานี่จะรู้เข้าว่าคุณมาพบฉัน อย่าลืมลบข้อความฉันล่ะ”เมื่อพูดจบเธอก็ลุกขึ้นและเดินจากไปทันที พนักงานเสิร์ฟกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับกาแฟร้อนหนึ่งแก้วและวางมันลงตรงหน้าที่นั่งที่ว่างเปล่า แจ็คสันมองกาแฟในแก้วนั้นและจมเข้าสู่ห้วงความคิด เขาแอบรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่ได้เป็นห่วงความสามารถของลินน์ในการบรรลุความสำเร็จในเรื่องนี้ แต่เขารู้ดีว่าภารกิจนี้มีความเสี่ยงแค่ไหน เขาแอบเสียใจที่ขอให้เธอช่วยเพราะเขาไม่เคยต้องขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขารู้อีกว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับทิฟฟานี่ด้วยช่วงฤดูหนาวเวลากลางคืนจะมาเร็วขึ้น แจ็คสันกำลังขับรถกลับไปที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่ากับทิฟฟานี่ ปกติแล้วเขาจะขับรถอย่างระมัดระวังตลอด แต่วันนี้เขาดูเหมือนจะล่องลอยเล็กน้อยแม้ว่าถนนจะลื่นจากหิมะ เขาเกือบจะฝ่าไฟแดงด้วยซ้ำทิฟฟานี่สังเกตได้ว่าหลัง ๆ นี้เขามักจะล่องลอยอยู่เสมอ เธอเคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขาแล้ว ความสงสัย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1084 มีคนมายุ่งกับเตียง

    แจ็คสันลุกขึ้นและเดินไปทางห้องครัว “ลูกก็แค่สงสัย ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบผมซะหน่อย”ที่คฤหาสน์สมิธอเลฮานโดร, เมลานี และดอน สมิธกำลังทานข้าวในห้องอาหาร ส่วนใหญ่จะเป็นเมลานีและดอนที่คุยกันขณะที่อเลฮานโดรนั่งเงียบและไม่พูดแทรกพวกเขาขณะที่พวกเขาคุยกันมากขึ้นอยู่ ๆ ดอนก็ถามว่า “เมลานี ทำไมสองวันที่ผ่านมานี้เธอถึงทานเนื้อเยอะขึ้นล่ะ? เมื่อก่อนเธอจะบ่นเรื่องกลัวอ้วนตลอดเวลาและจะทานน้อยมากเพราะกลัวน้ำหนักขึ้น แต่สองวันที่ผ่านมาเธอทานเยอะขึ้นเธอดูดีขึ้นนะ เธอควรจะทำแบบนี้ต่อไป การมีสุขภาพมที่ดีเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด”เมลานีเหลือบมองอเลฮานโดรและเห็นว่าเขาตัวแข็งทื่อ เธอจึงรีบตอบว่า “แพทย์ประจำตัวของหนูบอกว่าโรคโลหิตจางของหนูแย่ลงนิดหน่อยน่ะค่ะ เขาเลยแนะนำว่าไม่ให้หนูลดน้ำหนักเพิ่ม พอหนูเลิกคุมอาหารก็ดูเหมือนว่าหนูจะหยุดตัวเองไม่ได้เลยค่ะ”ดอนหัวเราะ “อย่างนั้นเหรอ? แต่หมอก็พูดถูกนะ ยิ่งเธอเป็นโรคโลหิตจางเธอก็ยิ่งควรดูแลตัวเอง อยากทานอะไรก็ทานไปเลย ถ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษก็ไปบอกพ่อครัวนะ ฉันกับอเลฮานโดรทานอะไรก็ได้ ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะท้องเสียอีก แต่ดูเหมือนฉันจะคิดไกลไปหน่อย ถ้าขาของอเลฮานโดรห

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1085 ลินน์ถูกจับได้

    อเลฮานโดรเม้มปากและเรียกหาเจตต์ “ไปดูบันทึกกล้องวงจรว่ามีใครเข้ามาในห้องของฉันระหว่างที่ฉันทานข้าวอยู่หรือเปล่า”เจตต์สงสัย “ในห้องนี้ไม่มีกล้องนะครับ ไม่เคยมีกล้องอยู่ในห้องนอนใครอยู่แล้ว มีแค่ข้างนอก”อเลฮานโดรมองเจตต์ด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ข้างนอกมีกล้องที่หันมาทางห้องนอนฉันพอดี นายไม่รู้เรื่องนี้เพราะดอนสั่งให้คนมาแอบติดมัน ไปถามคนของเขาและขอดูบันทึกซะ ไม่ต้องเก็บเป็นความลับด้วย”เจตต์พยักหน้า “รับทราบครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”ห้านาทีต่อมาเจตต์ก็กลับมาพร้อมคำตอบ “ท่านครับ คนที่เข้ามาในห้องท่านคือลินน์! เธอด้อม ๆ มอง ๆ อยู่นอกห้องและเพียงแต่เข้ามาเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครมองอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าเธอเข้ามาทำอะไร แต่ตอนที่ออกไปเธอดูเหมือนจะไม่ได้เอาอะไรออกไปด้วย มีอะไรหายหรือเปล่าครับ? วันนี้เธอมายื่นใบลาออกกับผมอยู่และขอให้ผมบอกเรื่องนี้กับท่านด้วย”สายตาของอเลฮานโดรเยือกเย็น “จับเธอไปที่ห้องใต้ดินเดี๋ยวนี้ ยึดโทรศัพท์เธอทันทีที่เจอและห้ามให้เธอลบอะไรในโทรศัพท์เด็ดขาด”เจตต์รู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นหลังจากที่ฟังอเลฮานโดร เขาจึงรีบไปสั่งให้คนออกตามหาลินน์ทันที ลินน์เพิ่งจะเก็บของเส

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1086 ทันเวลาพอดี ณ ห้องใต้ดิน

    ลินน์ชะงัก เธอหยิบโทรศัพธ์ตนเองขึ้นมาและจ้องไปที่เบอร์ของแจ็คสัน น้ำตาเธอหยดลงหน้าจอเธอกลัว เธอกลัวความตาย ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิง และเธอต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เธอภาวนาให้มีคนมาช่วยเธอ ในอดีต คนแรกที่เธอจะขอความช่วยเหลือเมื่อตกอยู่ในอันตรายก็คือ แจ็คสัน แต่ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นแล้วสุดท้ายเธอก็โทรหาเขา เธอรู้ดีว่าแจ็คสันจะไม่รับสาย ตอนนี้เขาน่าจะกำลังดูแลทิฟฟานี่ ภรรยาที่ตั้งครรภ์ของเขาอยู่…อย่างไรก็ตาม สายถูกเชื่อมต่อสำเร็จโดยผิดคาดน้ำตาเธอไหลทันที ร่างกายของเธอสั่นไหว เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่สะอื้นและบังคับตนเองไม่ให้ร้องขอความช่วย “แจ็ค ฉันใช้โชคทั้งหมดในชีวิตของฉันเพื่อให้ได้พบคุณ เราจบมันตรงนี้เถอะ” เธอวางสายทันทีที่กล่าวคำบอกลา เธอไม่ทันได้ยินเสียงของแจ็คสันด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแจ็คสันได้ยินเธอหรือเปล่าอเลฮานโดรเฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดก่อนที่จะหมุนรถเข็นไปทางออกด้วยสีหน้าตาย “เจตต์ พาฉันกลับไปที ให้คนอื่นจัดการเรื่องนี้ซะ ยังไงนายก็ทำไม่ลงอยู่ดี”เจตต์จ้องเขม็งทุกคนด้วยสายตาที่ขู่เข็น สิ่งที่เขาต้อการจะสื่อก็คือ

Latest chapter

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ

    แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน

    เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น

    อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ

    ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1266 เล่นใหญ่

    ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ

    ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา

    ”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า

    หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว

    หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status