LOGINShare
บทที่ 1036 อย่าบอกพ่อแม่คุณนะ
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1037 อุบัติเหตุ
ดอน สมิธชมเชยเมลานีด้วยความใจดี “ดูเหมือนว่าฉันเลือกถูกคนแล้ว เธอเพียงแค่ต้องเป็นภรรยาที่ดีและดูแลอเลให้ดี ที่เหลือให้ฉันจัดการเอง กลับไปดูแลเขาเถอะ เขาดื่มไปมาก เขาจะต้องการใครสักคนที่คอยดูแลเขาได้อย่างแน่นอน”เมลานีลุกขึ้น "โอเคค่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ คุณควรจะเข้านอนเช่นกันนะคะคุณปู่”เมื่อเมลานีกลับไปถึงห้องเธอก็ตระหนักถึงบ้างอย่าง ดอน สมิธกำลังบอกอะไรเป็นนัยหรือเปล่า? เขาหมายความว่าอย่างไรเมื่อเขาบอกเธอว่าเธอไม่ต้องกังวลและปล่อยให้เขาจัดการเอง? เขาจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่ใช่ไหม?เมลานีไม่เคยต้องเจอกับเรื่องแบบนี้มาก่อน เธอจึงไม่กล้าที่จะคิดมากเกินไปเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากอยู่ดีเช้าวันรุ่งขึ้น แจ็คสันขับรถไปที่สำนักงานกิจการพลเรือนโดยตรง เมื่อเขาเห็นว่ารถของทิฟฟานี่ยังไม่อยู่ที่นั่นเขาจึงต้องการที่จะโทรไปเร่งเธอ ทว่าเมื่อเขานึกถึงทักษะการขับรถที่ไม่ดีของเธอ เขาก็คิดว่าการโทรไปอาจทำให้เธอเสียสมาธิ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องรอเธออย่างอดทนสิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ เมื่อคืนนี้ทิฟฟานี่นอนดึกมากและจึงตื่นสาย เธอคงจะยังคงหลับใหลอยู่ถ้าลิเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1038 แปลก “นิดหน่อย”
อาจเป็นเพราะอเลฮานโดรได้ยินเสียงของทิฟฟานี่ เขาจึงลืมตามองเธอ จากนั้นเขาก็หมดสติไปอีกครั้งทิฟฟานี่ขับรถตามรถพยาบาลไปส่งเขาที่โรงพยาบาล อเลฮานโดรและคนขับรถตู้ถูกส่งตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ตอนนั้นเองที่ทิฟฟานี่ฟื้นคืนสติได้และโทรหาแจ็คสัน “ตอนนี้คุณควรกลับบ้านไปก่อน ฉันยังไปไม่ได้ มีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างทาง!”แจ็คสันไม่ได้คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาฟังดูตกใจ "เกิดอะไรขึ้น? คุณอยู่ที่ไหน? คุณไม่ได้แค่จะมาสายสำหรับเรื่องสำคัญเช่นนี้ แต่คุณจะไม่มาเลยด้วยซ้ำ…”ทิฟฟานี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะบอกเขาเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของอเลฮานโดรในอุบัติเหตุครั้งนี้ แต่เธอกลัวที่จะปลุกระดมความเป็นปรปักษ์หากเธอจะปกปิดความจริงจากแจ็คสัน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะพูดความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับอุบัติเหตุ“ผมจะไปรับคุณที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นคุณจะต้องกลับบ้านกับผมทันที!” แจ็คสันสั่งหลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของเธอพลางทำให้เธอตกใจทิฟฟานี่ลังเล “แต่สมาชิกครอบครัวอเลฮานโดรยังไม่มาเลย ฉันทิ้งเขาไว้แบบนี้ไม่ได้หรอก คุณกลับบ้านไปก่อนเถอะ ฉันอยู่ได้ ฉันกลับบ้านเองได้ เราค่อยไปจดทะเบียนสมรสในตอนบ่ายก็ได้”แจ็คสันปฏิเสธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1039 นายรู้มากเกินไป
แจ็คสันส่ายหัว “ถ้าผมเดาไม่ผิดต้องมีคนจงใจทำร้ายคุณแน่นอน และอเลฮานโดรรู้เรื่องนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจึงไปปรากฏตัวเพื่อช่วยคุณ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรืออุบัติเหตุทั้งนั้น”ทิฟฟานี่ตกใจมาก เธอจำชายที่มีแผลเป็นในรถตู้ได้และเริ่มตัวสั่น “อันที่จริงฉันก็สงสัยอยู่… เพราะคนขับรถตู้ดูเหมือนจะตั้งใจขับรถตรงมาที่ฉัน ดวงตาของเขาเหมือนเหยี่ยวและรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาน่ากลัวมาก ตอนนี้เขาอยู่ในห้องฉุกเฉิน ถ้าสิ่งที่คุณพูดเป็นเรื่องจริงแล้วใครกันที่พยายามจะทำร้ายฉันล่ะ? ฉันไม่ได้ไปทำให้ใครโกรธเคืองซะหน่อย ทำไมพวกเขาถึงต้องการจะทำร้ายฉันด้วย? แล้วอเลฮานโดรจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”แจ็คสันชะงัก “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาอย่างนี้ดีไหม ผมจะพาคุณกลับบ้านแล้วบอกเรื่องนี้กับมาร์คและขอให้เขาสืบเรื่องนี้ คนที่มีแผลเป็นอยู่ในโรงพยาบาลใช่ไหม? ผมจะไปเยี่ยมเขาหลังจากที่ส่งคุณเสร็จแล้ว เราค่อยไปจดทะเบียนสมรสกันในวันหลัง ผมไม่ต้องการให้เกิดอุบัติเหตุใดก่อนงานแต่งของเราในวันพรุ่งนี้ คุณต้องเชื่อฟังผมและอย่าออกไปไหนคนเดียวนะ ถ้าคุณต้องออกจากบ้านจริง ๆ คุณจะต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ ไม่สิ คุณต้องขอให้ผมไปด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1040 ความจริงที่เกิดขึ้นกับอเล
“ได้ค่ะ…” เมลานีตอบโดยไม่กล้าสบตาดอน สมิธอเลฮานโดรรอให้เมลานีออกไปก่อนที่จะถามว่า “คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอ?”สีหน้าของดอน สมิธสงบ “แกไม่ใช่อเลของฉัน อเลอยู่ที่ไหน?”อเลฮานโดรยิ้ม “ถ้าผมบอกคุณว่าตระกูลสมิธของคุณสูญเสียทายาทคนสุดท้ายไปแล้วล่ะ? คุณจะหัวใจวายตายตอนนี้เลยไหม? เขาเสียชีวิตที่โรงพยาบาลในนาฟาเอธ คุณน่าจะรู้ว่าผมก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาตายข้างเตียงผม… เขาขอให้ผมอยู่เพื่อเขา อยู่แทนเขา และทำทุกอย่างที่เขาไม่มีโอกาสได้ทำ”"พอแล้ว!" ดอน สมิธคำราม "ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน! ฉันน่าจะใส่ใจเขามากกว่านี้ ฉันไม่น่าทะเลาะกับเขาและส่งเขาไปนาฟาเอธเลย ฉันไม่ควรเปิดโอกาสให้ใครได้ทำร้ายเขา… ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง…”อเลฮานโดรเพิกเฉยชายชราและมองออกไปนอกหน้าต่าง จู่ ๆ ดอน สมิธก็สงบลงอีกครั้ง “ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร ตอนนี้เราก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อยู่ดี ไม่มีใครบนโลกนี้สามารถทดแทนอเลฮานโดรได้ ยกเว้นแก แกเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลสมิธ”อเลฮานโดรขมวดคิ้ว นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ ดอน สมิธรู้ว่าเขาไม่ใช่อเลฮานโดร แต่ดอนก็เลือกที่จะไม่ฆ่าเขาอย่างนั้นเหรอ? แล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1041 อีธาน คอนเนอร์ไม่มีตัวตนอีกต่อไป
ไม่นานหลังจากนั้นดอนก็กลับมาพร้อมกับผู้ติดตามสองสามคน ใบหน้าของอีธานถูกไฟไหม้จนไม่เหลือแววเดิม เนื่องจากร่างกายของเขานั้นบังเอิญทรงเดียวกันกับอเลฮานโดร อีธานจึงปกปิดอดีตของเขาจากสาธารณะและทำศัลยกรรมหลายต่อหลายครั้งจนรูปลักษณ์ภายนอกของเขาเหมือนดั่งฝาแฝดของอเลฮานโดร สมิธ เขายังทำลายรอยนิ้วมือของตัวเองเพื่อให้การปลอมตัวดูน่าเชื่อถือยิ่งขึ้นอีกด้วยหลังจากทุกอย่างที่เขาต้องผ่านมา อีธานก็ไม่ได้ต้องการที่จะสู้กับมาร์คอีกต่อไป เรื่องเดียวที่เขาเสียใจคือ ทิฟฟานี่ หญิงสาวที่ยอมเสียทุกอย่างเพื่อเขา ไม่มีอะไรสามารถทำให้เขามีความสุขได้มากกว่าการได้อยู่กับคนที่เขารักอย่างสุดหัวใจ ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะตามหาทิฟฟานี่ทันทีที่เขากลับมา เพื่อที่จะได้ชดใช้ทุกสิ่งที่เคยทำในอดีตดอนคว้าขาที่บาดเจ็บของอีธานเมื่อเห็นเขาเงียบไปนาน“ตอนนี้แกก็ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ เมลานีเป็นคนที่แอบส่งข้อมูลให้แกใช่ไหม? ฉันกำลังพยายามที่จะกำจัดต้นเหตุของความกังวลใจให้เธอ แต่ใครจะไปคิดว่าเธอจะสนใจแต่แกเพียงผู้เดียว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ทิฟฟานี่ก็คงตายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าแกไม่เต็มใจที่จะแสร้งเป็นอเลฮานโดรต่อ ฉันก็ยินดีที่จะเห็นแกต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1042 เขาคืออเลฮานโดรจริง ๆ เหรอ?
แอเรียนขมวดคิ้ว “เธอพูดบ้าอะไร? การที่เธอใช้สมองของตัวเองเกี่ยวอะไรกับความฉลาดของลูกเธอ? เจ้าบ้องตื้นเอ๊ย! อย่างไรก็ตาม ไหน ๆ เธอก็ไม่ได้ติดต่อกับอเลฮานโดรแล้วเธอก็ควรจะอยู่ห่าง ๆ เขาไว้ พูดตามตรงเลยนะ ฉันมักจะรู้สึกแปลก ๆ เวลาที่เจอเขาเสมอ แต่ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร อย่างไรก็ตาม เธอควรจะพักผ่อนอยู่ที่บ้านและเตรียมตัวเพื่อเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในวันพรุ่งนี้”ทิฟฟานี่ยิ้มและพูดว่า “ก็ได้ พรุ่งนี้เธอควรจะมาหาฉันแต่เช้านะ ให้สมอร์อยู่กับมาร์คไปก่อน เขาแต่งงานแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวได้ เช่นเดียวกันกับเธอ เธอไม่สามารถเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉัน ฉันเลยต้องใช้เงินจ้างคนมา ฉันไม่รู้จักใครเลย”เมื่อทิฟฟานี่พูดเช่นนั้นแอเรียนก็นึกถึงเอริกอีกครั้ง ถ้าเขายังอยู่ เขาคงจะได้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวไปแล้วไม่นานหลังจากนั้นแจ็คสันก็มาเพื่อมารับทิฟฟานี่ แต่ลิเลียนกลับหยุดเขาไว้ที่หน้าประตู “แจ็คสัน นายไม่ควรเข้าประตูนี้ก่อนวันแต่งงาน มันเป็นข้อห้าม ทิฟฟานี่ก็ไม่ควรไปค้างที่บ้านนายเช่นกัน พรุ่งนี้ก็แต่งแล้วนะ”ทิฟฟานี่หัวเราะเยาะแจ็คสันจากอีกฝั่งหนึ่งของประตู “คุณกลับไปเถอะ ฉันอยู่ได้ พ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1043 ลิเลียนเสียน้ำตาเพราะลูกสาวของเธอ
มาร์คดูขบขันเมื่อมองไปที่แอเรียน "เธอหมายความว่าอะไร? ไหนบอกมาซิว่าเธอคิดอะไรอยู่”แอเรียนหมดความมั่นใจเมื่อมาร์คมองเธออย่างนั้น “ฉันไม่ได้ฉลาดเท่าคุณ ดังนั้นคุณคิดเอาเองเลย ฉันไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”เขาลุกขึ้นและเดินมายืนข้างหน้าเธอก่อนที่จะค่อย ๆ รับสมอร์ไปอุ้ม “ฉันรู้ว่าเธอกำลังพยายามจะสื่ออะไร เธอกำลังสงสัยว่าอเลฮานโดรคนนี้ไม่ใช่อเลฮานโดรตัวจริงและเธอก็สงสัยว่า… อีธานมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาด้วยใช่ไหมล่ะ? ฉันก็สงสัยเหมือนกัน แต่ไหนล่ะหลักฐาน? ไม่มี ดังนั้นหากเราไม่สามารถหาหลักฐานที่เป็นรูปธรรมมาได้เราก็ไม่มีทางที่จะยืนยันหรือพิสูจน์อะไรได้เลย”แอเรียนรู้ว่ามาร์คก็คิดแบบเดียวกันกับเธอ “ฉันไม่ได้บอกเรื่องนี้กับทิฟฟานี่เพราะว่ามันเป็นเพียงความสงสัยของเรา ฉันเคยพบอเลฮานโดรมาก่อนและรู้สึกแปลกมาก ฉันทั้งรู้สึกคุ้นเคยกับเขาแต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ เขามักจะต้องการเอาชนะคุณเสมอ แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรที่รุนแรงเกินไป เขายังพยายามตีสนิทกับทิฟฟานี่และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจที่สุด อีกอย่าง ฉันจำตอนที่เจอเขาครั้งหนึ่งได้ว่าเขาบอกให้ฉันสอนสมอร์ให้เรียกเขาว่าคุณอาหากสมอร์เริ่มพูดได้ด้วย”ม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1044 วันแต่งงาน
แอเรียนไม่เคยคิดถึงเฮเลนมากเท่านี้มาก่อน ความรู้สึกของเธอจึงปะปนไปด้วยความเกลียดชังเมื่อเกือบจะแปดโมงเช้า แจ็คสันและทีมงานก็มาถึงและจอดรถที่ชั้นล่าง หลาย ๆ ขั้นตอนถูกข้ามไปเนื่องจากการตั้งครรภ์ของทิฟฟานี่โดยไม่ต้องการทำให้มันยากสำหรับเธอ ดังนั้นแจ็คสันจึงเข้ามาในบ้านโดยไม่มีสิ่งกีดขวางใด ๆ และอุ้มทิฟฟานี่ไปขึ้นรถด้วยตัวของเขาเองแอเรียนควรจะดูแลทิฟฟานี่อย่างใกล้ชิด ดังนั้นเธอจึงขึ้นรถไปกับพวกเขาโดยนั่งข้างคนขับในขณะที่คู่บ่าวสาวนั่งด้านหลัง ลิเลียนขึ้นไปในรถคันที่สองหลังจากที่พวกเขานั่งรถไปเกือบครึ่งเมืองแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็ไปถึงที่โรงแรมหลังสิบเอ็ดโมงแอเรียนสังเกตเห็นชายหนุ่มรูปงามที่อุ้มเด็กอยู่ในอ้อมแขนได้ง่ายดาย ดังนั้นเธอจึงเห็นมาร์คที่กำลังอุ้มสมอร์อยู่ท่ามกลางฝูงชนขณะที่เธอเข้าไปในห้องรับรองของโรงแรมทันที เธอกลัวว่าสมอร์จะงอแงหากเขาเห็นเธอ เธอจึงตัดสินใจที่จะยังไม่ไปพบปะกับพวกเขาห้องจัดงานได้รับการตกแต่งเป็นอย่างดีและไม่เกินจริงหากจะบอกว่ามันถูกประดับประดาไปจนถึงเพดานด้วยช่อดอกไม้สีขาวทุกหนแห่งโดยเฉพาะบริเวณที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวจะต้องเดินผ่าน ทางเดินยังถูกตกแต่งด้วยกลี
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
