Se connecterShare
บทที่ 1018 การแต่งงานที่รอคอยมานาน
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1019 ภาพถ่ายในกระเป๋าสตางค์ของเขา
ในไม่ช้าทิฟฟานี่ก็เปลี่ยนวิธีที่เธอเรียกซัมเมอร์อย่างเชื่อฟัง “คุณแม่คะ ได้โปรดช่วยแอริเลือกให้หนูหน่อยค่ะ เร็ว ๆ เลยค่ะ! หนูมึนงงไปหมดแล้ว”ซัมเมอร์มองดูเครื่องประดับอยู่พักหนึ่ง เธอชี้ไปที่สร้อยคอที่ฝังเพชรไว้ตรงกลางชุดเครื่องประดับ ทว่าก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรพวกเธอก็ได้ยินเสียงใส ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งข้าง ๆ พวกเธอ “เอาสร้อยเพชรนั่นมาให้ฉันดูหน่อย”ซัมเมอร์ไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้ในเหตุการณ์ที่มีคนมาชิงตัดหน้าเธอ “นี่สาวน้อย เรากำลังดูมันก่อน กรุณารอสักครู่นะ ถ้าเราไม่ต้องการมัน มันก็ยังไม่สายเกินไปที่เธอจะดูมัน”ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นทิฟฟานี่และตกตะลึง เธอเคยเห็นทิฟฟานี่ในรูปถ่ายที่อเลฮานโดรเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ของเขามาก่อนเพียงมองแวบเดียวแอเรียนก็ตระหนักว่าเธอคือเมลานี ภรรยาของอเลฮานโดร "คุณนายสมิธ เราต้องการสร้อยคอเส้นนี้ กรุณาดูเครื่องประดับอื่น ๆ ไปก่อนนะคะ”เมลานีพึงพอใจมากเมื่อถูกเรียกว่าคุณนายสมิธ เธอมองไปที่สร้อยคอเพชรนั้นและโบกมือเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นพวกคุณเอาไปเถอะค่ะ ท้ายที่สุดฉันก็มีของพวกนี้ตั้งมากมาย ฉันจะดูเครื่องประดับอื่น
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1020 ความกลัวต่อการถูกเลี้ยงดีเกินไป
หลังจากที่แจ็คสันได้รับข้อความนั้นเขาก็รีบไปที่นั่นอย่างรวดเร็ว “แม่ครับ ทำไมแม่ถึงลากเธอมาที่นี่อีก? แม่ให้เธอทานอาหารแบบนี้ทุกวันได้อย่างไร? ถ้าสตรีมีครรภ์ทานอาหารมากเกินไปมันจะไม่ดีต่อเธอนะครับ”ซัมเมอร์พูดด้วยความรำคาญ “ลูกคิดว่าใครควรจะรู้ดีกว่ากัน? ลูกหรือแม่? แม่ให้ทิฟฟ์ทานแต่อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงเท่านั้น เธอจะไม่อ้วนขึ้นเพียงเพราะเรื่องนั้นหรอก เธอไม่ได้อ้วนง่ายขนาดนั้นเช่นกัน แม่แค่ต้องการที่จะอุ้มหลานชายอ้วน ๆ!”แจ็คสันหมดหนทาง “แล้วถ้าเราได้ลูกสาวล่ะครับ?”ซัมเมอร์ตกตะลึงเล็กน้อย "ลูกสาวเหรอ? ลูกสาวจะต่างอะไรจากลูกชาย? ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็จะเป็นสมาชิกของครอบครัวเวสต์ ลูกสาวก็ดีเหมือนกันนะ พวกเธอจะเชื่อฟังมากกว่าลูกชายด้วย แต่มันจะดีกว่าแน่นอนถ้าเธอจะมีทั้งลูกชายและลูกสาว”ภายในใจของทิฟฟานี่รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย เธอได้ยินซัมเมอร์พูดทั้งวันว่าเธออยากอุ้มหลานชาย แต่แล้วถ้าทิฟฟานี่ได้ลูกสาวล่ะ? ทัศนคติของซัมเมอร์ก่อนและหลังคลอดจะมีความแตกต่างกันมากเช่นเดียวกับที่แสดงในทีวีหรือไม่? ทิฟฟานี่ไม่กล้าที่จะสาธยายเรื่องนั้นนานนัก เธอจับมือแจ็คสันและลุกขึ้นจากโซฟา “คุณ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1021 ถูกไล่ไปนอนที่ห้องนอนแขก
“ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่แม่ท้องผมและทานอย่างตะกละตะกลามแล้วผมเกิดมาน้ำหนักเท่าไหร่นะ? แม่แน่ใจเหรอว่าผมได้รับสารอาหารทั้งหมดนั้น?” แจ็คสันถามพลางยิ้มซัมเมอร์ขดริมฝีปาก “ก็ลูกเป็นความผิดหวังไง ลูกไม่ได้ต้องการที่จะเป็นเด็กอ้วน แม่น้ำหนักขึ้นมากกว่า 24 กก. ตั้งแต่ที่เริ่มท้องจนถึงตอนที่คลอด แต่สุดท้ายลูกก็หนักเพียง 3.9 กก. และไม่ถึง 4.2 กก. ด้วยซ้ำ ความพยายามของแม่สูญเปล่าไปหมด ระหว่างที่ตั้งครรภ์แม่กลัวมากว่าจะประสบปัญหาใด ๆ หรือเปล่า”แจ็คสันตกตะลึง “คำที่ผมได้ยินจากแม่บ่อยที่สุดตั้งแต่ยังเด็กคือคำว่า 'ความผิดหวัง' และว่าผมคือผิดหวังของแม่ ผมสงสัยจริง ๆ ว่าผมผิดพลาดตรงไหนเหรอ? ผมเป็นเด็กที่เพื่อนบ้านของเราเอาไปเปรียบเทียบกับลูก ๆ ของพวกเขา แต่แม่ก็ยังเรียกผมว่าความผิดหวังอยู่ดี แม่ควรจะเรียนรู้จากความผิดพลาดของแม่นะครับ ปริมาณอาหารที่เพิ่มขึ้นไม่จำเป็นว่าจะต้องทำให้เด็กในครรภ์อ้วนขึ้นไปด้วยนะ หยุดบังคับให้ทิฟฟ์ทานอาหารเยอะ ๆ ได้แล้ว เธอมีร่างกายที่อ้วนง่ายอยู่แล้วและช่วงนี้เธอก็ดูค่อนข้างจะล่ำขึ้น…”ทิฟฟานี่แอบเหยียบเท้าของเขา ล่ำเหรอ? อย่าใช้คำนั้นอธิบายเธออีกเชียวนะ!ขาของแจ็คสั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1022 แต่มันนานมาแล้วนะ
แจ็คสันลูบท้องน้อย ๆ ของทิฟฟานี่ “มันเย็นเกินไปเมื่อเปิดเครื่องปรับอากาศและร้อนเมื่อไม่ได้เปิด นอนซะ พรุ่งนี้เช้าเราจะกลับบ้านกัน”ทิฟฟานี่ซุกหน้าอกเขา “ฉันนอนไม่หลับหรอก ฉันเพิ่งจะตื่นเองนะ ฉันซื้อเครื่องประดับทั้งหมดสำหรับงานแต่งแล้วและฉันก็เหนื่อยจากการเดินไป ๆ มา ๆ มาก คุณน่ะซ่อนตัวอยู่แต่ที่บ้านแทนที่จะมาด้วยกัน ฉันงอนแล้ว"เขาจุมพิตที่แก้มของเธอ “ผมไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ที่บ้านซะหน่อย ผมไปที่สำนักงานมา จริง ๆ นะ ผมจะผ่อนคลายได้ยังไงเเมื่อไม่มีคุณอยู่ใกล้ ๆ? ผมทำไม่ได้หรอก”เธอยิ้มอย่างกะเร่อกะร่าแล้ววาดวงกลมรอบหน้าอกของเขาด้วยความเบื่อหน่าย ความซนของเธอกระตุ้นเอวของเขา “อย่าแตะต้องตัวผม ไม่อย่างนั้นผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ นี่มันก็นานมามากแล้ว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมควบคุมตัวเองนานขนาดนี้ได้ยังไง…”เธอจงใจแกล้งเขาต่อไป “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าสิ มันก็นานมามากแล้วจริง ๆ คุณคงจะทำลายสถิติตัวเองไปแล้ว สถิติในการละเว้นนับตั้งแต่ที่คุณเข้าวัยผู้ใหญ่ ฮา ๆ…”เขาอยากจะปีนขึ้นไปบนตัวเธอและทำทุกอย่างกับเธอจริง ๆ แต่เขากลัวว่าจู่ ๆ ซัมเมอร์จะมาเคาะประตูหรือเปล่า ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะส่งเสียงดังมากเกิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1023 การเปลี่ยนแปลงในตัวมาร์ค
ทิฟฟานี่ตบขาของแจ็คสันพลางเลียนแบบนิสัยอย่างหนึ่งของเขา “ไปเถอะ”เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อย ในสภาพนี้เขาก็ดูไม่ต่างอะไรจากของเล่น...เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนพาแอริสโตเติลและมาร์คออกจากบ้าน ถึงเวลาฉีดยาของแอริสโตเติลแล้ว ระยะหลังนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยและเสี่ยงต่อการเป็นหวัดได้ง่าย เมื่อคืนฝนก็ตกปรอย ๆ เธอจึงได้สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวให้แอริสโตเติลอีกชั้นหนึ่งเพื่อคลุมแขนและขาอันขาวเนียนของเขา เขาดูกลม ๆ และอ้วนขึ้นและน่ารักขึ้นไปอีกหลังจากที่ขึ้นรถมาร์คก็ตรวจดูเวลาบนนาฬิกาแล้วพูดกับไบรอันซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะคนขับว่า “พาพวกเขาไปส่งที่โรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยไปส่งผมที่สำนักงาน บอกให้เฮนรี่ไปรับพวกเขาเมื่อพวกเขาเสร็จธุระแล้วด้วย”แอเรียนขมวดคิ้ว “คุณมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่า? คุณจะไม่อยู่ที่โรงพยาบาลกับพวกเราหรอกเหรอ?”เขาพยักหน้า “อืม ฉันต้องไปประชุม"เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง เขาเคยพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้เป็นส่วนหนึ่งของทุกสิ่งที่เกี่ยวกับแอริสโตเติล เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอไม่เคยรู้สึกถูกคุกคามเพราะเขามาก่อน แต่นับตั้งแต่ที่เจนิซปรากฏตัว แอเรียนก็เริ่มรู้สึกกังวลอย่างประหล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1024 แอเรียนได้รับอนุญาต
เจนิซกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ “เธอได้แตะเอกสารบนโต๊ะของฉันหรือเปล่า?” ผู้จัดการถามขณะที่เธอเดินเข้ามาหาเจนิซ"คุณเทรมอนต์มาถึงที่สำนักงานแล้ว แต่คุณยังไม่ได้เอาเอกสารไปให้เขาเซ็น” เจนิซตอบอย่างใจเย็น “ฉันก็เลยเอาเอกสารเหล่านี้ไปให้เขาในขณะที่คุณไม่อยู่ คุณเทรมอนต์ลงนามหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน”ผู้จัดการอารมณ์เสีย “เธอเป็นแค่เด็กฝึกงาน ทำไมเธอถึงชอบยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเอง? อย่าแตะต้องของพวกนี้อีก! เธอยังไม่ได้รับสิทธิ์ที่จะเข้าห้องทำงานของท่านประธานซะหน่อย!”“คุณต่างหากที่ละเลยงานของคุณ แล้วทำไมคุณถึงไม่ปล่อยให้คนอื่นช่วยซะล่ะ?” เจนิซถาม “เราทุกคนทำงานในบริษัทเดียวกัน เรามีเป้าหมายเดียวกันก็คือการทำให้บริษัทเจริญรุ่งเรือง เอกสารเหล่านี้มีความสำคัญ คุณไม่เห็นจะต้องโกรธฉันเลย ถ้าคุณไม่พอใจ คุณก็ลองไปคุยกับคุณเทรมอนต์ดูสิ ดูสิว่าเขาจะพูดอะไร”ผู้จัดการโกรธมากจนสีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียวและสีขาว “นี่เธอ… เธอเป็นเด็กฝึกงานนะ เธอคิดที่จะเหยียบย่ำฉันเหรอ? ค่อยกลับมาท้าทายฉันอีกครั้งเมื่อเธออยู่ในตำแหน่งของฉันนะ ถ้าขืนเธอยังแตะต้องสิ่งของของฉันอีกครั้งล่ะก็ ฉันจะไล่เธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1025 พวกเราคือครอบครัวเดียวกัน
แอเรียนพยักหน้า "ตกลง" แม้ว่าเธอจะไม่ได้แสดงออกแต่เธอก็ยังคงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ชีวิตของเธออาจดูสงบสุข แต่มันกลับสงบสุขเกินไป เหมือนดั่งน้ำที่นิ่งเฉยไร้ชีวิตชีวา มาร์คไม่ได้มีพ่อแม่ ญาติหรือพี่น้อง แจ็คสันและเอริกจึงมีความหมายกับเขามาก ความเจ็บปวดจากการสูญเสียเอริกคงจะอยู่กับเขาไปอีกนานจริง ๆ แล้วเธอไม่มีความสุขเลย เธออารมณ์เสียที่เขาละเลยเธอและลูกในช่วงที่เขาเศร้าโศก เธอกับแอริสโตเติลควรจะมีความสำคัญสำหรับเขาเช่นกัน และพวกเธอยังเป็นญาติที่ใกล้ชิดที่สุดของเขาทั้งในเวลานี้และตลอดไปเมื่อพายุผ่านไปอากาศในเมืองหลวงก็เริ่มเย็นลง พวกเขากำลังเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแอริสโตเติลเริ่มเรียนรู้ที่จะลุกขึ้นนั่งด้วยตัวเองแม้จะยังคงสั่นคลอนอยู่ก็ตาม เขาจะเสียการทรงตัวและล้มลงเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ยังชอบที่จะลุกขึ้นนั่งใหม่และเล่นกับตัวเอง ตอนนี้เขาสามารถเล่นซอกับของเล่นที่เขาโปรดปรานได้เช่นกันตอนนี้แอเรียนมีอิสระที่จะออกไปทำงานแล้ว เธอจึงเริ่มหางานเร็วกว่าที่วางแผนไว้ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าบริษัทมาร์คอยู่แล้ว ทุกคนที่นั่นต่างรู้จักเธอในฐานะคุณนายเทรมอนต์ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พิจารณามาบ้างแล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1026 ความรักอันยิ่งใหญ่
ทันใดนั้นมาร์คก็ดึงแอเรียนเข้ามากอด “แอริ… ฉันชอบที่เธอบอกฉันเมื่อเธอไม่มีความสุขกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งนะ เอาเป็นว่าเราจะให้สมอร์กลับไปนอนในห้องของเขาเพราะยังไงสุดท้ายเขาก็จะต้องนอนคนเดียวให้ได้อยู่ดี เราแค่จะฝึกเขาให้คุ้นเคยกับมันเร็วขึ้น เราให้แมรี่คอยดูแลเขาได้เพราะฉะนั้นเราก็ไม่ได้ต้องกังวลเรื่องนี้แล้ว”ทันใดนั้นแอเรียนก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้เคร่งขรึมอีกต่อไปและกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว เนื่องจากเมื้อกี้นี้เธอไม่ได้โกรธขั้นสุด ความโกรธของเธอจึงสงบลงในไม่ช้า เธอเล่นกับกระดุมเสื้อโค้ตบริเวณหน้าอกของเขาและพูดอย่างอ่อนหวานว่า “คุณเห็นสมอร์เป็นกัางขวางคอเพราะเขานอนขั้นเราทุกคืนเหรอ? ก็ได้ ตอนนี้เขาก็อายุเกือบจะครึ่งขวบแล้ว คืนนี้เรารีบเข้านอนกันเถอะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปรายงานตัวที่บริษัทแต่เช้า”มาร์คยื่นมือออกและยกคางของเธอขึ้น จากนั้นเขาก็จ้องตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ “ฉันเกรงว่าคืนนี้เราคงจะนอนเร็วไม่ได้หรอก…”ใบหน้าของแอเรียนแดงเล็กน้อยแต่เธอไม่ได้หลบสายตาที่เร่าร้อนและลึกซึ้งระหว่างที่เธอริเริ่มถอดเสื้อผ้าให้เขาเมื่อพวกเขาเพลิดเพลินอยู่บนเตียง มาร์คก็กระตือรือร้นที่จะลงมือทำภารกิจหลักในข
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
