จากความว่างเปล่า ที่ฉู่เฉินและคนอื่น ๆ ไม่รู้จักรพรรดิมองดูกระจกตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ใครจะคิดว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่จะลงมือโจมตี และจักรพรรดิยังมีชีวิตอยู่ ไม่เพียงแต่มีชีวิตเท่านั้น แต่ยังสุขสบายดีอีกด้วย“ฉู่เฉิน ฝากไว้ก่อน ฉันจะปล่อยนายไปในวันนี้ แต่เมื่อโลกพบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ฉันจะเอาคืนทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้แน่นอน! เป็นแค่มนุษย์ธรรมดากล้าที่จะทำให้ฉันอับอายเช่นนี้? และสำหรับไอ้เต่านั้น แม้ว่าแกจะเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของต้าเซี่ย แต่เมื่อความแข็งแกร่งของฉันฟื้นคืนกลับมาเต็มที่ แกก็จะตายเช่นกัน รอก่อนเถอะ!”เสียงโกรธเกรี้ยวของจักรพรรดิดังก้องไปทั่วมิติ แต่คนภายนอกไม่ได้ยิน……หลังจากออกจากห้องโถงหน้าฉู่เฉินสัมผัสได้ว่า มีคนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ข้างนอก ทุกคนล้วนเป็นนักสู้ รวมถึงผู้ที่แข็งแกร่งบางคนรวมอยู่ด้วยฉู่เฉินมองกลับไปที่จักรพรรดิตัวปลอมด้วยความสับสน“คนพวกนั้นที่อยู่ข้างนอก นายอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เหรอ?”จักรพรรดิตัวปลอมส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อได้ยินคำถามของฉู่เฉินการหายตัวไปของวังหลัง ได้ทำให้จักรพรรดิตัวปลอมเข้าใจสิ่งหนึ่งจักรพรรดิที่แ
ในตอนนี้ควรบอกทุกคนไหมว่านี่คือจักรพรรดิตัวปลอม? แต่เมื่อคิดถึงจักรพรรดิตัวปลอมคนที่ตัวเองได้รับใช้มาหลายวันแล้วในใจของคาชิ เดนกะรู้สึกอึดอัดอย่างอธิบายไม่ถูก“ฝ่าบาท มีอะไรที่ทำให้ทรงวิตกกังวลหรือเปล่า ทรงวางพระทัยได้เลย พวกกระหม่อมอยู่ที่นี่แล้ว จะไม่มีใครทรงข่มขู่พระองค์ได้อีก ฝ่าบาทตรัสได้อย่างวางพระหฤทัย”คาชิ เดนกะไม่ได้พูดออกมาพ่อของเขาที่อยู่ข้าง ๆ และเป็นผู้นำตระกูลคาชิ ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจึงพูดขึ้นเมื่อผู้นำตระกูลคาชิพูดขึ้นคนอื่น ๆ ก็พูดขึ้นทีละคน“ใช่แล้ว ฝ่าบาท หากพระองค์ทรงถูกข่มขู่ ก็เพียงกระพริบตาเท่านั้น”“หรือกระทืบพระบาทของพระองค์ก็ได้”กลุ่มคนค่อย ๆ พูดออกมาทีละคนไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังปล่อยพลังของตนเองและแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา ราวกับว่ากำลังทูลกับองค์จักรพรรดิว่าไม่ต้องกังวล เพราะมีพวกเขาอยู่ที่นี่แล้วจักรพรรดิตัวปลอมยังคงไม่สะทกสะท้าน และยืนกรานอย่างแน่วแน่"ฉันไม่ได้ถูกบังคับ ปล่อยให้พวกเขาออกไป"เจ้าพวกเทพแห่งความซวยเหล่านี้ หวังว่าพวกเขาจะรีบจากไป แม้แต่จักรพรรดิที่แท้จริงก็ยังไม่ใช่ศัตรูของคนเหล่านี้ แล้วจักรพรร
นับตั้งแต่มีข่าวการทำลายล้างตระกูลเทะอิจิโร ทัศนคติของผู้นำตระกูลคาชิก็เปลี่ยนไปอย่างมากภูเขาที่บังแสงสว่างได้พังทลายแล้ว!จากนี้ต่อไป ตระกูลของเขาจะมีอำนาจมากที่สุด และตัวเองก็จะเป็นผู้นำตระกูลอันดับหนึ่ง!นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะแสดงอำนาจ โดยเฉพาะต่อหน้าบรรพบุรุษของตระกูลอื่น ตระกูลคาชิจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้อย่างไรขณะที่กำลังจะพุ่งเข้าชน คาชิ เดนกะก็คว้าพ่อของเขาแล้วพูดว่า "พ่อครับ เด็กคนนี้แปลก ระวังตัวเอาไว้ดีกว่า"เมื่อดูคาชิ เดนกะที่หวาดระแวงขนาดนี้แล้ว ผู้นำตระกูลคาชิก็พูดจาดูถูก“เคอิจิ แกยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจความแข็งแกร่งของพ่อแก วันนี้ฉันจะแสดงให้แกเห็นว่า ทำไมฉันจึงเหนือกว่าทุกคนและเป็นผู้นำตระกูลได้”โดยไม่สนใจคำเตือนของลูกชาย หัวหน้าตระกูลคาชิก็บินผ่านเขาไป มุ่งหน้าตรงไปยังฉู่เฉิน“เด็กคนนี้ตายแน่ แถมต่อหน้าคนหมู่มาก เขาก็ยังคงกล้าทำเรื่องไร้สาระเช่นนั้น ช่างไม่มีหัวคิดเอาเสียเลย”“ถูกต้อง หลังจากฆ่าทายาทไปสองสามคน ก็คิดว่าตัวเองอยู่ยงคงกระพัน แต่ไม่รู้เลยว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าเรา มันเป็นแค่เรื่องตลก”“เขาหยิ่งผยองเกินไป ถึงเวลาที่เขาจะต้องถูกสอนบทเรีย
ท่ามกลางผู้เห็นเหตุการณ์ หัวหน้าตระกูลคาชิทรุดตัวลงกับพื้นทันทีที่เขาถูกลมปราณโจมตี โดยไม่รู้ว่าเป็นหรือตายพอเห็นภาพแบบนี้คาชิ เดนกะเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ พ่อของเขาไม่ขยับเลยและล้มลงไปทั้งแบบนี้เป็นไปได้ยังไง!อดไม่ได้ที่จะเชื่อคาชิ เดนกะตกใจและพูดขึ้น“กะ... แกใช้เวทมนตร์แบบไหนกัน?”และทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า บินไปอยู่ข้างพ่อ เพื่อพยายามช่วยเหลือเขาในขณะที่บินขึ้น ผู้คนหลายคนก็บินไปด้านข้างของผู้นำตระกูลคาชิที่ล้มลงกับพื้นแล้วชายสูงอายุคนหนึ่งวางมือบนศีรษะของตระกูลคาชิหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“ตายแล้ว”เมื่อพูดจบทั่วทั้งบริเวณก็เงียบสนิทและที่แย่กว่านั้น คือได้เริ่มถอยทัพแล้ว โดยถอยกลับไปที่ทางเข้าพระราชวังอย่างเงียบ ๆ และทันทีที่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ก็จะสามารถหนีออกไปจากพระราชวังโดยเร็วที่สุดหัวหน้าตระกูลคาชิ ซึ่งเป็นนักรบผู้ทรงพลังในอระดับจอมยุทธ ถูกชายหนุ่มตรงหน้าสังหารก่อนที่เขาจะได้ลงมือด้วยซ้ำเป็นไปได้ยังไง!ฝูงชนไม่อยากจะเชื่อความจริงข้อนี้ แต่เมื่อเห็นด้วยตาของตนเอง ก็ต้องยอมทำใจเชื่อใบหน้าของชายสูงอายุมีร
“เป็นเขาเอง ผู้นำตระกูลเทะอิจิโร ฉันเคยมีโอกาสพบเขามาก่อนครั้งหนึ่ง นี่คือโฉมหน้าของเขา”ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรยังคงนิ่งเงียบ แต่ยังมีบางคนยืนยันตัวตนของเขาก่อนหน้านี้ไม่มีใครสังเกตเห็น แต่ด้วยการทักทายของโกฮัง จึงเป็นเรื่องยากสำหรับทุกคนที่จะไม่ใส่ใจ“เป็นหัวหน้าตระกูลเทะอิจิโรจริง ๆ นะ! ทำไมเขาถึงมาที่นี่ล่ะ? ฉันคิดว่าตระกูลเทะอิจิโรถูกกำจัดไปแล้วนี่? ทำไมเขาทำตัวดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”ทุกคนเริ่มพูดคุยกันอีกครั้งแม้จะพูดคุยกัน แต่ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรก็ยังมีท่าทีไม่เต็มใจที่จะพูดโกฮังราวกับพบฟางเส้นสุดท้าย“เทะอิจิโร! ตระกูลของคุณทั้งหมดถูกเผาจนราบคาบไปหมด! คุณยังจะสงบสติอารมณ์และซ่อนตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างไร รีบมาร่วมมือกับฉันในการจัดการกับเด็กคนนี้เถอะ หากพระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็น ก็จะทรงช่วยคุณสร้างตระกูลของคุณขึ้นมาใหม่อย่างแน่นอน"“ใช่แล้ว ท่านผู้นำตระกูลเทะอิจิโร รีบต้องคว้าโอกาสนี้ เพื่อสร้างคุณงามความดี”มีคนอื่นพูดแทรกขึ้นมาด้วยคาชิ เดนกะน้ำตาไหลอาบหน้าพร้อมกับพูดเสริม"ผู้นำตระกูลเทะอิจิโร ได้โปรดล้างแค้นให้กับพ่อของฉันด้วย และตระกูลคาชิจะช่วยคุณสร้างตระกูลเทะอ
“ไอ้หนู อย่าโม้ไปหน่อยเลย ฉันยอมรับว่าเรื่องวรยุทธที่แข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย และมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่ยังไงซะ เมื่อต่อหน้าผู้นำตระกูลเทะอิจิโร ก็ยังเป็นแค่มดปลวก และในฐานะผู้นำตระกูลอันดับหนึ่งในโตเกียว เขาจะยอมก้มหัวให้แกได้อย่างไร ซึ่งในสถานการณ์แบบนี้ ก็มีคนเดียวที่มีคุณสมบัติเพียงพอคือ องค์พระจักรพรรดิ!”“ถูกต้อง! จะโม้อะไรก็คิดก่อนนะ คิดว่าตัวเองอายุยังยืนยาวได้อีก เลยดูถูกผู้นำตระกูลเทะอิจิโรแบบนี้ ดังนั้นถ้าเขาไม่จัดการแกสิแปลก”“ใช่แล้ว ๆ ”โกฮังพูดคุยกับผู้นำตระกูลเทะอิจิโร“เทะอิจิโร คุณจะทนให้เด็กคนนี้ดูถูกคุณขนาดนี้ได้จริง ๆ เหรอ? แม้แต่ฉันเองก็ทนไม่ไหวแล้ว”ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรมองคนตรงหน้าและชั่วขณะหนึ่ง เทะอิจิโรก็ลังเลจริง ๆเป็นไปได้ไหม ที่จะโค่นฉู่เฉิน หากร่วมมือกับทุกคนแต่ทันทีที่ความคิดนั้น ผุดขึ้นมาผู้นำตระกูลเทะอิจิโรก็ล้มเลิกความคิดทันทีแม้แต่องค์จักรพรรดิสวรรค์ก็ไม่มีทางจัดการกับเขาได้ รวมถึงเทพเจ้าที่เขาบูชาก็ยังขอความช่วยเหลือจากเขาเลย แล้วคนไร้ค่าตรงหน้าเหล่านี้จะโค่นฉู่เฉินได้อย่างไรด้วยความเคารพต่อประเทศผู้นำตระกูลเทะอิจิโรจ
ขณะที่กำลังจะออกจากวัง ฉู่เฉินดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้และหันกลับมา เพื่อพูดออกมาเพียงประโยคเดียวซึ่งจะทำให้ญี่ปุ่นตกอยู่ในความวุ่นวายหลายปี“โอ้ ยังไงก็ตาม จักรพรรดิที่พวกนายพูดถึงถูกฉันฆ่าไปแล้ว จักรพรรดิที่อยู่ตรงหน้านายตอนนี้เป็นเพียงหุ่นเชิด”……ในความว่างเปล่าบางแห่งผู้นำหัวหน้าตระกูลเทะอิจิโร ที่ทำตัวไม่เด่นมาตลอดที่ผ่านมา จู่ ๆ ก็ยืนขวางตรงหน้าฉู่เฉินหลังจากรู้ว่าฉู่เฉินวางแผนที่จะบินกลับไปต้าเซี่ยง ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรจึงละทิ้งข้ออ้างทั้งหมดและยืนอยู่ตรงหน้าฉู่เฉิน“ฉู่ซวนหวู่ คุณจะกลับไปต้าเซี่ยทั้งแบบนี้เหรอ? คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า?”“ลืมอะไรไปเหรอ? ฉันไม่ลืมอะไรนะ นายไม่อยากกลับไปต้าเซี่ยกับฉันเหรอ? ก็ได้ ถ้าไม่อยากไปก็อยู่ที่นี่เถอะ”ฉู่เฉินดูราวกับว่าเขาไม่รู้จุดประสงค์ของเทะอิจิโร และตอบกลับอย่างส่ง ๆ แต่ฉู่เฉินรู้ดีเพียงพอว่าการกระทำของเทะอิจิโรเป็นเครื่องเตือนใจให้ว่า เมื่อออกจากญี่ปุ่นไปแล้ว อย่าลืมเทพเจ้างูเก้าหัวของเขา สันนิษฐานงูเก้าหัวได้ออกคำสั่งให้อีกฝ่ายติดตามเขามา“ทำไมต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้ด้วยล่ะ ฉู่ซวนหวู่ ท่านเทพรู้ทุกอย่าง และไม่ว่านาย
“ไอ้หนู แม้ว่าข้าอาจจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ในแง่ของความแข็งแกร่ง แต่สำหรับเรื่องนี้ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ที่รวมกันก็ไม่เก่งกาจเท่าข้า ตั้งแต่วันที่ข้าถูกบีบบังคับให้ออกจากต้าเซี่ย ข้าก็ตั้งหน้าตั้งตารอให้วันนี้ใมาถึง และผลลัพพธ์ที่คาดไว้นี้ก็แม่นยำ สำหรับสาเหตุที่ข้ารู้จักเรื่องพลังวิญญาณนั้น เพราะสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับพลังศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิดของข้า เว้นแต่เจ้าจะสัญญากับข้าตอนนี้ แล้วข้าจึงจะบอกเจ้า ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่ปริปากบอกอะไรสักคำเดียว”“เจ้าไม่จำเป็นต้องโกหกข้า ตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้า ข้าก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมังกรที่แท้จริงในตัวเจ้า ซวนหวู่คิดว่าข้าปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าเพราะเขา แต่เขาไม่รู้ว่าข้าอยู่ที่นั่นเพราะเจ้าตั้งแต่แรก”ตอนนี้งูเก้าหางได้พูดอย่างตรงไปตรงมาเมื่อถึงจุดหนึ่ง สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ก็เริ่มให้ความสนใจกับสถานที่แห่งนี้ ในเมืองลับแลมังกรเช่นกันพอได้ยินงูเก้าหางพูดแบบนี้ซวนหวู่ก็พูดอะไรบางอย่างในใจของฉู่เฉิน“ไอ้หนู กลิ่นอายของพี่ใหญ่ปรากฏชัดเจนในตัวเจ้าจริง ๆ ครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้า ข้าก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของพี่ใหญ่เช่น