ไม่คิดว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่ดูธรรมดาในตอนนั้นจะแข็งแรงขนาดนี้ถ้ารู้แบบนี้ คงจะดูแลให้ดีกว่านั้นแน่นอน“แล้วถ้ารู้จักล่ะ”ฉู่เฉินไม่ได้ปฏิเสธ“งั้นนายช่วยบอกเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นหน่อยได้ไหม”"เรื่องอะไร?"“วันนั้นนายเองก็คงได้เห็นมันในคาวาฮาตะ สัตว์อสูรที่ช่วยชีวิตผู้นำตระกูลเทะอิจิโร พูดตามตรง สัตว์ร้ายคือเทพยามาตะ โนะ โอโรจิในตำนาน ซึ่งเป็นเรื่องสืบทอดมานานในตำนานของญี่ปุ่น ฉัน อยากให้นายขอให้เต่าศักดิ์สิทธิ์ฆ่าสัตว์ร้ายตัวนั้นซะ”“อะไรนะ?”ทันทีที่จักรพรรดิพูดจบ ทำให้ฉู่เฉินก็ประหลาดใจงูเก้าหัวหรือยามาตะ โนะ โอโรจิในตำนานของญี่ปุ่น?“ถ้าเป็นเทพผู้พิทักษ์ของประเทศของแก แล้วทำไมในฐานะจักรพรรดิแบบแกถึงอยากจะฆ่ามันล่ะ?”ฉู่เฉินถามด้วยความสับสน“ฮึ่ม นั่นเป็นเพียงนิทานพื้นบ้าน แต่ความจริงแล้วก็คือ สัตว์ร้ายนั้นมักจะทำให้ผู้คนล่ามาเป็นอาหาร ไม่เพียงแค่นั้น ผู้อัญเชิญจำนวนมากยังนับถือ เจ้าสัตว์ร้ายในฐานะเจ้านาย และพวกเขาก็กล้าที่จะท้าทาย แม้ว่าจะเป็นรับสั่งจากฉันในฐานะจักรพรรดิอีกด้วย ในวันนั้นที่คาวาฮาตะ มันไม่แม้แต่ชายตามองฉันด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันไม่สามารถปล่อยให้สิ่งมีชีวิตเ
หลังจากที่องค์จักรพรรดิพูดจบ ฉู่เฉินก็ตระหนักได้ในทันที เหมือนกับว่า ตัวเองกำลังต่อต้านดินแดนศักดิ์สิทธิ์อยู่และความกดดันอันน่าสะพรึงกลัว ที่ไม่อาจจินตนาการได้ก็ถาโถมเข้ามาใส่เข้ามาโจมตี ทำให้กระดูกในร่างกายของเขาแตกร้าวดูเหมือนว่ามีเพียงแค่การคลานบนพื้น เหมือนที่องค์จักรพรรดิได้พูดไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้น ที่จะพอสามารถบรรเทาแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวนั้นได้แม้ว่ากระดูกจะเริ่มแตกหัก ฉู่เฉินก็ยังยืนหยัดอย่างดื้อรั้นดวงตามุ่งมั่นมากขึ้น และฉายแววตาที่อาฆาตพยาบาทเมื่อถูกฉู่เฉินจ้องมาเช่นนี้ และแม้ว่าความแข็งแกร่งขององค์จักรพรรดินั่นจะไม่สามารถคาดเคาได้ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเมื่อคิดได้ ความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็หายไปทันทีในขณะที่ความกดดันหายไป ฉู่เฉินก็รู้สึกผ่อนคลาย และตามมาด้วยความรู้สึกอ่อนแอที่ปกคลุมร่างกายของเขา ทำให้ล้มไปข้างหลังเขาหมดแรงจนแทบจะล้มลง และขยับตัวไม่ได้“เสี่ยวเฉิน!”ที่ด้านหลัง หนิงชิงเสว่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว รับร่างที่ล้มลงของฉู่เฉินได้ทันเวลา“ฉู่ซวนหวู่ ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง คิดให้ดีก่อนที่จะตอบฉันอีกครั้ง!” องค์จักรพรรดิไม่ได้หยุดหนิงชิงเ
ท้ายที่สุดแล้วจักรพรรดิเอง เห็นว่าตัวเองถูกคุมขังจึงได้ปลดปล่อยวรยุทธทั้งหมดออกมาในทันใดนั้น พลังของเขาก็พุ่งทะยานเกินขีดจำกัดของระดับจอมยุทธ ไปถึงระดับราชาวรยุทธและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง“ฮึ่ม ฉันปล่อยให้แกหลบหนีไปได้ครั้งหนึ่งแล้ว แกคิดว่าฉันจะปล่อยให้แกหนีไปเป็นครั้งที่สองงั้นเหรอ?”สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ไม่ได้สนใจกับพลังที่เพิ่มขึ้นของจักรพรรดิ ยกกรงเล็บขนาดใหญ่ขึ้นและปัดไปทางร่างของจักรพรรดิ“ไม่….”เสียงร้องคร่ำครวญดังก้องไปทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในสายตาของฉู่เฉิน ร่างของจักรพรรดิก็ถูกกรงเล็บขนาดยักษ์แทงทะลุผ่าน โดยไม่มีเสียงหรือการระเบิดแสบหูสักนิดร่างของจักรพรรดิสลายกลายเป็นขี้เถ้าปลิวไปฉู่เฉินรู้ว่านี่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่นั้นเหนือกว่าเขามาก และก็ไม่สามารถแยกแยะได้ระหว่างความเป็นจริงกับภาพลวงตาได้แค่กรงเล็บเดียวก็กำจัดจักรพรรดิได้ทันทีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่กลับคืนร่างเป็นมนุษย์บ่นพึมพำในความว่างเปล่า“แปลกมาก สมบัติที่ชายคนนี้ครอบครองอยู่ที่ไหน? เห็นชัดว่า ฉันควบคุมความแข็งแกร่งของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ และฆ่าโดยที่ไม
จักรพรรดิตัวปลอมและคาชิ เดนกะที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ตอนนี้ทั้งคู่ต่างจ้องมองไปยังจุดที่พระราชวังเคยอยู่ ซึ่งตอนนี้ว่างเปล่า“พะ…พระราชวังหลวงของฉัน!”จักรพรรดิตัวปลอมยังคงคร่ำครวญถึงการหายไปอย่างกะทันหันของพระราชวังแต่คาชิ เดนกะคิดแตกต่างออกไปชายหนุ่มที่ตัดสินใจเข้าไปในวัง และตอนนี้เขาหายตัวไปพร้อมกับวังนั้นแล้ว นี่อาจเป็นเวลาที่ดีสำหรับการแก้แค้นหากเขาถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ ในตอนนี้ และกลับไปแจ้งให้ตระกูลของเขาทราบ รวมถึงตระกูลของพี่น้องสี่คนที่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ ดังนั้นการที่จะกำจัดคนกลุ่มนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปแค่จับคนพวกนี้ไปคาชิ เดนกะไม่กล้าจะจินตนการตอนนี้รู้แล้วว่า ตรงหน้าเป็นจักรพรรดิปลอม และหลังจากจับทุกคนได้แล้ว ตัวเองจะได้บัลลังก์ของจักรพรรดิด้วยหรือเปล่า?เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ คาชิ เดนกะก็ควบคุมร่างกายที่ตื่นเต้น และถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆณ ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ที่เวลากำลังล่วงเลยไปนั้นฉู่เฉินได้ขัดเกลาดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างละเมียดละไม และรวบรวมมันไว้ในเมืองลับแลมังกรหลังจากประสบความสำเร็จ ฉู่เฉินรู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่ง ได้ก้าวไปข้างหน้าอีกขั้นห
“ใช่ และเป็นการดีกว่าที่จะไม่ขยับร่างกายของเธอในตอนนี้ แค่ให้เธออยู่ที่นี่ก่อน เพราะพลังวิญญาณจะทำให้กายามังกรขับขานตกใจและเร่งการระเบิด”เหยาหลิงเฉินเตือนฉู่เฉินก็กำลังคิดไตร่ตรองจะให้อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์นี้ได้รับการขัดเกลาจากตัวเขาแล้วการอยู่ที่นี่ก็เหมือนกับการอยู่ในโลกภายในของตัวเองหนิงชิงเสว่โน้มตัวลงมา“เสี่ยวเฉิน ได้โปรดช่วยเธอด้วย”ดวงตาที่สดใสของหนิงชิงเสว่เต็มไปด้วยการร้องขอ“พี่เจ็ด ไม่ใช่ว่าฉันไม่ต้องการช่วยเธอ แต่ฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไร”“ก่อนหน้านั้นไม่ได้ บอกเหรอว่าถ้ากายามังกรขับขานถูกนำออกไปแล้วจะสามารถช่วยเธอได้?“คุณหมายถึง...”ฉู่เฉินนึกถึงเรื่องพวกเขาทั้งสามในเมืองหลวงก่อนหน้านี้ และเข้าใจความหมายของหนิงชิงเสว่ทันทีนี่จะเป็นการพรากความบริสุทธิ์ของฉินปิงเยว่ เพื่อช่วยตัวเธอเอง“นี่ เสี่ยวเฉิน ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่รังเกียจจริง ๆ ปิงเยว่เองก็เต็มใจที่จะทำแบบนั้นเช่นกัน”เมื่อมาถึงจุดนี้ หนิงชิงเสว่ก็ก้มหน้าลงฉู่เฉินเข้าใจว่า แม้ว่าพี่เจ็ดจะเต็มใจ แต่ใจก็ยังคงรู้สึกไม่สบายอยู่บ้าง“รออีกหน่อยเถอะ รอจนกลับถึงเมืองหลวงแล้ว พวกเรา
จากความว่างเปล่า ที่ฉู่เฉินและคนอื่น ๆ ไม่รู้จักรพรรดิมองดูกระจกตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ใครจะคิดว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่จะลงมือโจมตี และจักรพรรดิยังมีชีวิตอยู่ ไม่เพียงแต่มีชีวิตเท่านั้น แต่ยังสุขสบายดีอีกด้วย“ฉู่เฉิน ฝากไว้ก่อน ฉันจะปล่อยนายไปในวันนี้ แต่เมื่อโลกพบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ฉันจะเอาคืนทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้แน่นอน! เป็นแค่มนุษย์ธรรมดากล้าที่จะทำให้ฉันอับอายเช่นนี้? และสำหรับไอ้เต่านั้น แม้ว่าแกจะเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของต้าเซี่ย แต่เมื่อความแข็งแกร่งของฉันฟื้นคืนกลับมาเต็มที่ แกก็จะตายเช่นกัน รอก่อนเถอะ!”เสียงโกรธเกรี้ยวของจักรพรรดิดังก้องไปทั่วมิติ แต่คนภายนอกไม่ได้ยิน……หลังจากออกจากห้องโถงหน้าฉู่เฉินสัมผัสได้ว่า มีคนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ข้างนอก ทุกคนล้วนเป็นนักสู้ รวมถึงผู้ที่แข็งแกร่งบางคนรวมอยู่ด้วยฉู่เฉินมองกลับไปที่จักรพรรดิตัวปลอมด้วยความสับสน“คนพวกนั้นที่อยู่ข้างนอก นายอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เหรอ?”จักรพรรดิตัวปลอมส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อได้ยินคำถามของฉู่เฉินการหายตัวไปของวังหลัง ได้ทำให้จักรพรรดิตัวปลอมเข้าใจสิ่งหนึ่งจักรพรรดิที่แ
ในตอนนี้ควรบอกทุกคนไหมว่านี่คือจักรพรรดิตัวปลอม? แต่เมื่อคิดถึงจักรพรรดิตัวปลอมคนที่ตัวเองได้รับใช้มาหลายวันแล้วในใจของคาชิ เดนกะรู้สึกอึดอัดอย่างอธิบายไม่ถูก“ฝ่าบาท มีอะไรที่ทำให้ทรงวิตกกังวลหรือเปล่า ทรงวางพระทัยได้เลย พวกกระหม่อมอยู่ที่นี่แล้ว จะไม่มีใครทรงข่มขู่พระองค์ได้อีก ฝ่าบาทตรัสได้อย่างวางพระหฤทัย”คาชิ เดนกะไม่ได้พูดออกมาพ่อของเขาที่อยู่ข้าง ๆ และเป็นผู้นำตระกูลคาชิ ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจึงพูดขึ้นเมื่อผู้นำตระกูลคาชิพูดขึ้นคนอื่น ๆ ก็พูดขึ้นทีละคน“ใช่แล้ว ฝ่าบาท หากพระองค์ทรงถูกข่มขู่ ก็เพียงกระพริบตาเท่านั้น”“หรือกระทืบพระบาทของพระองค์ก็ได้”กลุ่มคนค่อย ๆ พูดออกมาทีละคนไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังปล่อยพลังของตนเองและแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา ราวกับว่ากำลังทูลกับองค์จักรพรรดิว่าไม่ต้องกังวล เพราะมีพวกเขาอยู่ที่นี่แล้วจักรพรรดิตัวปลอมยังคงไม่สะทกสะท้าน และยืนกรานอย่างแน่วแน่"ฉันไม่ได้ถูกบังคับ ปล่อยให้พวกเขาออกไป"เจ้าพวกเทพแห่งความซวยเหล่านี้ หวังว่าพวกเขาจะรีบจากไป แม้แต่จักรพรรดิที่แท้จริงก็ยังไม่ใช่ศัตรูของคนเหล่านี้ แล้วจักรพรร
นับตั้งแต่มีข่าวการทำลายล้างตระกูลเทะอิจิโร ทัศนคติของผู้นำตระกูลคาชิก็เปลี่ยนไปอย่างมากภูเขาที่บังแสงสว่างได้พังทลายแล้ว!จากนี้ต่อไป ตระกูลของเขาจะมีอำนาจมากที่สุด และตัวเองก็จะเป็นผู้นำตระกูลอันดับหนึ่ง!นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะแสดงอำนาจ โดยเฉพาะต่อหน้าบรรพบุรุษของตระกูลอื่น ตระกูลคาชิจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้อย่างไรขณะที่กำลังจะพุ่งเข้าชน คาชิ เดนกะก็คว้าพ่อของเขาแล้วพูดว่า "พ่อครับ เด็กคนนี้แปลก ระวังตัวเอาไว้ดีกว่า"เมื่อดูคาชิ เดนกะที่หวาดระแวงขนาดนี้แล้ว ผู้นำตระกูลคาชิก็พูดจาดูถูก“เคอิจิ แกยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจความแข็งแกร่งของพ่อแก วันนี้ฉันจะแสดงให้แกเห็นว่า ทำไมฉันจึงเหนือกว่าทุกคนและเป็นผู้นำตระกูลได้”โดยไม่สนใจคำเตือนของลูกชาย หัวหน้าตระกูลคาชิก็บินผ่านเขาไป มุ่งหน้าตรงไปยังฉู่เฉิน“เด็กคนนี้ตายแน่ แถมต่อหน้าคนหมู่มาก เขาก็ยังคงกล้าทำเรื่องไร้สาระเช่นนั้น ช่างไม่มีหัวคิดเอาเสียเลย”“ถูกต้อง หลังจากฆ่าทายาทไปสองสามคน ก็คิดว่าตัวเองอยู่ยงคงกระพัน แต่ไม่รู้เลยว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าเรา มันเป็นแค่เรื่องตลก”“เขาหยิ่งผยองเกินไป ถึงเวลาที่เขาจะต้องถูกสอนบทเรีย