ในขณะที่เสียงนั้นดังขึ้น ก็มีรัศมีแปลกๆ กระจายออกมามันไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจน แต่ฉู่เฉินรู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่งมาก่อนแต่ใบหน้านั้นไม่คุ้นเคยนัก เขาแน่ใจว่าเขาไม่เคยพบบุคคลนี้มาก่อนฉู่เฉินถามตัวเองว่าเขาไม่เคยเห็นบุคคลนี้มาก่อนฉู่เฉินสังเกตเห็น แต่เคนอิจิไม่ได้สังเกตเมื่อเห็นคนที่ประตูเขาก็พูดตรงๆ"เคนอิจิแห่งแก๊งคุคุจิ มาที่นี่เพื่อพบนักปราชญ์โกเบ โปรดแจ้งถึงการมาเยือนของพวกเราด้วย"บางทีอาจเป็นเพราะการกล่าวถึงแก๊งคุคุจิและการมาด้วยตัวเองของหัวหน้าแผนกที่ทำให้คนที่อยู่หน้าประตูหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดสองคำอย่างเย็นชา"รอก่อน"หันกลับและปิดประตูฝูงชนส่งเสียงพูดคุยกันทันที“ขนาดปรมาจารย์เคนอิจิยังถูกเมินเลย ตระกูลโกเบนี่หยิ่งผยองจริงๆ นี่มันมากเกินไปแล้ว”“แต่จะทำอย่างไรได้ พวกเขามีนักปราชญ์อยู่ในตระกูล ถ้าตระกูลของนายมีนักปราชญ์ นายก็จะทำแบบเดียวกัน”คนที่พูดหยุดชั่วคราวโดยตระหนักถึงความจริงของคำพูดของเขาท้ายที่สุดแล้ว มีปรมาจารย์สวรรค์ทั้งแปดคนของญี่ปุ่นทั้งหมด มีนักปราชญ์เพียงสามคน และมหานักปราชญ์เพียงคนเดียวมหานักปราชญ์เป็นของตระกูลซาโต้ ซึ่งเป็นผู้ปกค
“จะเป็นใครได้อีกถ้าไม่ใช่ชายชราผู้นี้”นักปราชญ์โกเบไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังตัวตนของเขา“ท่านปราชญ์ ท่านถูกใครบางคนซุ่มโจมตีหรือเปล่า? ผีตัวนี้ทำร้ายคุณหรือเปล่า? บอกฉันและฉันจะช่วยคุณขอความช่วยเหลือจากภายนอก!”เคนอิจิชี้ไปที่โครงกระดูกด้านหลังเขา และพูดอย่างประหม่า“หมายถึงเจ้านี่เหรอ?”โกเบยกมือแก่เฒ่าที่เหี่ยวเฉาขึ้นทันใดนั้น โครงกระดูกข้างหน้าก็สลายตัวเป็นกองกระดูกสีขาวกระจัดกระจายอยู่บนพื้นภาพนี้ทำให้เคนอิจิตัวสั่นทันทีจริงๆ แล้วโครงกระดูกนี้ถูกควบคุมโดยโกเบตั้งแต่ต้นจนจบ ทุกอย่างกำกับและแสดงโดยโกเบ“ท่านปราชญ์ ตอนนี้อาจจะไม่สะดวกเท่าไหร่ งั้นฉันจะกลับก่อน ฉันไม่ต้องการรบกวนการฝึกฝนของคุณ” เคนอิจิต้องการเพียงออกจากสถานที่นี้ในขณะนี้ โดยไม่ได้เอ่ยถึงการล่าขุมทรัพย์ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องคิดก็รู้ว่านักปราชญ์โกเบได้พบการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ซึ่งทำให้นี่ไม่ใช่นักปราชญ์โกเบคนเดิมอีกต่อไป“เฮอะ ในเมื่ออยู่ที่นี่ ก็อย่าไปไหนเลย อยู่เป็นเพื่อนฉันเถอะ” โกเบพูดอย่างเย็นชา พลังงานที่น่ากลัวไหลออกมาจากปาก“ท่านปราชญ์ คุณหมายถึงอะไร คุณต้องการอะไร? ฉันเป็นปรมาจารย์สวรรค
หลังจากที่โกเบพูดจบ รัศมีที่น่ากลัวก็ปกคลุมร่างเขาทันทีมีเสียงฟู่คล้ายงูหรือมังกร ดังก้องอยู่ในหูของฉู่เฉินเมื่อได้ยินเสียง วิญญาณร้ายที่อยู่ด้านหลังโกเบก็ควบแน่น มีทั้งหัวมังกรสูง 3 จ่าง ตัวเป็นเต่า และหางงูก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฉู่เฉินฉู่เฉินจำได้ทันทีว่านี่คือรูปลักษณ์ของซวนหวู่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นเรื่องจริง!เกราะซวนหวู่อยู่ในญี่ปุ่นจริงๆเคนอิจิตกตะลึงกับสัตว์ประหลาดและจนขาแข็งก้าวไม่ออก“เอาล่ะ พวกแกสองคนสามารถตายตาหลับแล้ว!”จากความคิด โกเบจึงสั่งซวนหวู่ซึ่งกระโดดจากด้านหลังเขา หัวมังกรและหางงูอ้าปากกว้างและพุ่งเข้าหาชายทั้งสอง“โอหัง!”ฉู่เฉินก้าวออกไปด้วยเท้าข้างเดียว และรัศมีของจอมยุทธก็เผยออกมาอย่างเต็มที่แม้ว่าโกเบจะโอ้อวดเกี่ยวกับระดับวรยุทธที่เพิ่มขึ้นอย่างมากของเขา แต่ฉู่เฉินก็สัมผัสได้ถึงความจริงมานานแล้ว ผู้ชายคนนี้เป็นเพียงขั้นห้าของระดับมหากาฬระดับดังกล่าว หากอยู่ในเมืองหลวงของต้าเซี่ยจะไม่ถือเป็นศิษย์ธรรมดาของนิกายด้วยซ้ำ และด้วยวรยุทธระดับนี้ เขาไม่รู้ว่าโกเบผู้นี้มีความภาคภูมิใจอะไรนักหนารัศมีอันทรงพลังปะทุขึ้นแค่กลิ่นอาย ก็สามารถสลายวิญญา
ฉู่เฉินมองไปที่ซวนหวู่ที่อยู่ตรงหน้าเขาซึ่งเต็มไปด้วยพลังทางจิตวิญญาณ และทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความรักที่มีต่อเขา ปล่อยให้ร่างกายทางวิญญาณของซวนหวู่เลียนิ้วของเขาต่อหน้าเขา โกเบไม่มีกระดูกเหลืออยู่ แต่สมบัติล้ำค่าอย่างเกราะซวนหวู่กลับไม่ปรากฏให้เห็นเลยฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมมีเพียงวิญญาณซวนหวู่เท่านั้นที่ปรากฏและเกราะนั้นอยู่ที่ไหนฉู่เฉินเอื้อมมือออกไปด้วยสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณทันใดนั้น ร่างวิญญาณซวนหวู่พันรอบปลายนิ้วของฉู่เฉิน จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นแสงวิญญาณและพุ่งเข้าสู่ร่างของฉู่เฉินการเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ฉู่เฉินตกใจอย่างมากเมื่อมองดูซวนหวู่ที่เป็นมิตร เขาจะสูญเสียการควบคุมในทันทีและรีบเข้าไปในร่างกายของเขาเองได้อย่างไรแสงปกคลุมไปทั่วร่างกายของฉู่เฉิน ดูเหมือนกำลังค้นหาบางสิ่งบางอย่างหลังจากนั้นไม่นาน แสงก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าฉู่เฉิน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแสงแห่งจิตวิญญาณได้เปลี่ยนไปเป็นรูปลักษณ์ของซวนหวู่อีกครั้ง“เด็กน้อย ทำไมข้าถึงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยในตัวเจ้า แต่กลับไม่พบแหล่งที่มาของมันได้ เจ้าเป็นใครกันแน่?”เสียงทุ้
ฉู่เฉินเห็นสิ่งนี้และไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีกต่อไป“ผู้อาวุโส กรุณาอย่าขัดขืนสักครู่”จากคำพูดเหล่านั้น เขาได้เปิดเมืองลับแลมังกรแรงดูดปรากฏขึ้นมาจากอากาศบางๆ บางทีอาจมาจากคำพูดของฉู่เฉินเมื่อกี้นี้ หรือเพราะเขามองเห็นทุกสิ่งแล้ว ชายชราจึงไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆเขาถูกดึงเข้าสู่เมืองลับแลมังกรของฉู่เฉินทันทีทันทีที่วิญญาณซวนหวู่ซึ่งตอนนี้อยู่ในรูปของผู้อาวุโสได้เข้าสู่เมืองลับแลท่าทางที่สงบก่อนหน้านี้ของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก“รัศมีนี้... มัน... มันคือนายท่าน! เร็วเข้า บอกฉันทีว่านายท่านอยู่ที่ไหน?” ซวนหวู่คว้าฉู่เฉินอย่างใจจดใจจ่อฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะตะลึงในฐานะสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ มันเหมือนกับคนพาลที่มีเจ้านายฉู่เฉินชี้นิ้ว ไปที่ความว่างเปล่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ ที่กลายเป็นชายชรามองตามนิ้วมือของฉู่เฉินโดยไม่รู้ตัวทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ“เป็นนายท่าน! นายท่านยังมีชีวิตอยู่! นี่มันวิเศษมาก!”ดังนั้นมังกรเวหาจึงยังมีชีวิตอยู่!ฉู่เฉินเคยสงสัยมาก แต่ตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ตื่นเต้นอย่างมาก และบินไปหามังกรเวหาในท้องฟ้า
เมื่อได้ยินคำถามของฉู่เฉินสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ตกอยู่ในความทรงจำครั้งแรก หยุดครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยๆ พูดขึ้น“ฉู่เฉิน เนื่องจากเจ้ารู้จักองค์กรพิทักษ์ชาติที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่แห่งของต้าเซี่ย เจ้าทราบถึงต้นกำเนิดขององค์กรเหล่านี้หรือไม่?”“ท่านหมายความว่า...?” ฉู่เฉินเดาความเป็นไปได้“มันเป็นเพราะการมีอยู่ของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์ชาติสี่ตัวที่องค์กรผู้พิทักษ์ชาติทั้งสี่เกิดขึ้น พวกเราทั้งสี่เป็นอาวุธขั้นสูงสุดของสี่องค์กร และจะมีน้อยคนที่รู้เกี่ยวกับพวกเรา”“ท่านหมายถึง มังกรเวหาคือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มังกรเวหาในตำนาน?” ฉู่เฉินถามทันที“ไม่ มังกรเวหาก็คือมังกรเวหา สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ได้แก่ มังกรเวหา นกสีชาด เสือขาว และฉัน ย้อนกลับไปในสมัยก่อน พวกเราเคยต่อสู้กันเองจนกระทั่งปรากฏตัวของมังกรเวหา ตอนนั้นเองที่พวกเราหยุดความขัดแย้งกันเอง และมังกรเวหาก็กลายเป็นผู้นำ” สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่อธิบายจู่ๆ ฉู่เฉินก็ตระหนักว่ามันเป็นเช่นนี้“ผู้อาวุโสซวนหวู่ ทำไมท่านถึงมาปรากฏตัวที่ญี่ปุ่นตอนนี้? ตอนนั้นเป็นเพราะมีคนจากญี่ปุ่นทำร้ายท่านและพาท่านมาที่นี่หรือเปล่า”“คนไร้ค่าเหล
“คนข้างนอกมาจากตระกูลเทะอิจิโรซึ่งเป็นตระกูลที่โดดเด่นที่สุดในโตเกียว คนที่อยู่ที่ประตูนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเทะอิจิโร อิจิ นายน้อยคนปัจจุบันของตระกูลเทะอิจิโร!”นี่คือพลังของนายน้อยแห่งตระกูลที่โดดเด่นที่สุดในโตเกียวเหรอ?มันไม่มีอะไรพิเศษในความคิดของฉู่เฉิน เทะอิจิโรคาซึโอะเป็นเพียงนักรบขั้นแปดของระดับมหากาฬเขาไปเอาความกล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนี้มาจากไหน?“ออกไปข้างนอกกันเถอะ”ฉู่เฉินพูดเบา ๆเคนอิจิตกใจทันที“ฉู่ซวนหวู่ นี่คือตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในโตเกียว พวกเราไม่ควรเผชิญหน้ากับพวกเขา ไม่เช่นนั้น พวกเราควรจะออกไปทางประตูหลัง”“ไม่จำเป็น ไปที่ประตูหน้า และนายเป็นผู้นำ”ฉู่เฉินพูดเการจ้องของฉู่เฉิน เคนอิจิก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันแล้วเดินออกไปที่ประตูขณะที่เทะอิจิโร อิจิมองดู ประตูก็เปิดออกอย่างช้าๆ“ในที่สุดปรมาจารย์สวรรค์เคนอิจิก็เต็มใจที่จะออกมา ฉันคิดว่าคุณจะซ่อนตัวอยู่ข้างในต่อไป” เทะอิจิโร อิจิพูดทันทีเมื่อเขาเห็นเคนอิจิ สำหรับฉู่เฉินที่อยู่ด้านหลังเคนอิจิ เทะอิจิโร อิจิเพียงแต่เหลือบมองเขาแล้วไม่สนใจเขาก็แค่ผู้ติดตามเท่านั้น“คุณชายเทะอิจิโร เหตุใดค
แม้ว่าเคนอิจิจะได้รับการพระราชทานยศปรมาจารย์สวรรค์จากจักรพรรดิ แต่ก็ไม่มีทางจัดการกับนักปราชญ์ได้“บังอาจ! ยังพยายามเถียงอยู่เหรอ? นอกจากคุณแล้วจะเป็นใครได้อีก? มีคนเห็นมากมายตั้งแต่ต้นจนจบ ว่ามีเพียงคุณเท่านั้นที่เข้าไปข้างใน ถ้าไม่ใช่คุณแล้วใครล่ะ ผู้ติดตามของคุณเหรอ?”เมื่อเห็นว่านักสู้อิสระเริ่มสงสัยคำพูดของเขา เทะอิจิโร อิจิจึงรีบพูดอีกครั้ง ด้วยความจริงที่ว่าไม่มีใครเข้าไปในบ้านของตระกูลโกเบ ทำให้เคนอิจิพูดไม่ออก“คุณชายเทะอิจิโร คุณต้องพิจารณาสถานการณ์จริงด้วย มันไม่ใช่ฉันจริงๆ ฉันไม่อาจมีพลังแบบนั้น เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะฉันได้ยินมาว่านักปราชญ์โกเบได้สมบัติจากบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ และฉันสงสัยว่าฉันสามารถติดตามเขาไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ในครั้งต่อไปเพื่อรับผลประโยชน์บ้าง”แม้ว่าเคนอิจิจะอธิบายว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่บ้านของตระกูลโกเบ แต่เทะอิจิโร อิจิก็ไม่สนใจ หากเขาปล่อยให้เคนอิจิพูดต่อ ใครจะรู้ว่าเขาจะพูดอะไรอีกตราบใดที่พวกเขาจับตัวเขาไป ทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้ในภายหลัง“เอาตัวเขาไป ถ้าขัดขืนก็ฆ่าเขาซะ!”ตามคำสั่งของเทะอิจิโร อิจิ คนสามคนก้าวไปข้างหน้าจากด้านหลังเขา ท