เมื่อมองดูพวกเขาทั้งสองจากไป คนที่แอบดูจากที่ไกลๆ ก็แตกตื่นทันที“ประธานของจื่อหยวนกรุ๊ป เจียงจื่อหยวนถูกฆ่าตาย และศพของเขาก็ถูกทิ้งไว้ที่นี่ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว รีบไปจากที่นี่กันเถอะ!”คนธรรมดาไม่กล้าอยู่ที่นี่เพื่อเที่ยวต่อ และทันใดนั้น พวกเขาทั้งหมดก็หนีออกจากดินแดนศักดิ์ลัทธิเต๋าทันทีข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับผู้คนที่รีบหนีออกไปในไม่ช้า ข่าวนี้ก็ดังไปถึงหูของนายกเทศมนตรีเจียงโจว“อะไรนะ? จื่อหยวนถูกฆ่าตาย? นักวรยุทธเป็นผู้ต้องสงสัย?”“ฆาตกรยังไม่หนีไปไหน ตอนนี้ยังอยู่ในภูเขาหลงหู่?”“ฉันไม่สนใจว่ามันเป็นใครหน้าไหน ถ้ามันกล้าฆ่าลูกชายของฉันและไม่เห็นหัวฉัน รีบแจ้งเจ้าหน้าที่เจียงโจวให้ปิดล้อมภูเขาหลงหู่เอาไว้ แม้ว่าจะต้องพลิกหาทั้งภูเขา ก็ต้องตามตัวไอ้ฆาตกรและเอาตัวมันไปทวงคืนความยุติธรรมให้ได้!"นายกเทศมนตรีของเมืองคำรามอย่างบ้าคลั่งนายกเทศมนตรีวางเอกสารในมือลง และนึกถึงว่าฆาตกรอาจเป็นปรมาจารย์วรยุทธ และในฐานะที่เป็นผู้นำของเมือง ก็ได้รู้ข้อมูลวงในจึงตัดสินใจใช้ความระมัดระวัง เขารีบพาคนของเขาไปที่ค่ายทหารเจียงโจวในไม่ช้า นายกเทศมนตรีก็มาถึงสถานที่ที่ไม่ป
“อวิ๋นหลง ฉันแค่ให้แกลงจากภูเขาเพื่อหาประสบการณ์ ไม่ใช่เพื่อเข้าร่วม ถ้าสามารถจัดการด้วยตัวเองได้ตอนนี้ จะดีที่สุด จะให้เข้าไปพัวพันลึกซึ้งขนาดนั้นได้อย่างไร?” ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ“แต่ท่านอาจารย์...” จางอวิ๋นหลงต้องการจะพูดอะไรบาง“พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว แค่รอดูก็พอ” ชายชราขัดจังหวะฉู่เฉินถูกตำรวจรายล้อม แต่ยังคงสงบและใจเย็นเขาเพียงรออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้พระเอกมาถึงไม่นานนัก นายกเทศมนตรีก็ปรากฏตัวเมื่อมาถึงก็มีทหารทั้งกองพันตามมาเจ้าหน้าที่ตำรวจถือปืนเล็งมาที่ฉู่เฉิน มีหนึ่งหรือสองคนที่ถึงกับถือขีปนาวุธพกพา RPG ล็อคเป้าเข้าใส่เขาจากระยะไกลเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินถูกล้อมแล้ว นายกเทศมนตรีก็ไม่สนใจต่อความพยายามของเจ้าหน้าที่ที่จะหยุดเขา และเข้าหาฉู่เฉินพร้อมกับถามว่า "แกคือคนที่ฆ่าจือหยวนหรือเปล่า"ฉู่เฉินเหลือบมองนายกเทศมนตรีแล้วพูดอย่างใจเย็น “เป็นฉันแล้วไง?”“ฉันสามารถถามได้ไหมว่าทำไม?”“เพราะเขาแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง”“เพียงเพราะเขายั่วยุแก แกจึงฆ่าลูกชายฉันต่อหน้าสายตาประชาชี?”"มีปัญหากับเรื่องแค่นั้นเหรอ?"“ฉันรู้ว่าแกเป็นนักรบโบราณ แกคิดว่าแกสามารถเมินเฉย
ถ้าเป็นเขาจริงๆ คำพูดนั้นก็ถูกต้องเช่นกันไม่ว่าจะเป็นคนคนเดียวกันหรือไม่ก็ตามควรชี้แจงให้ชัดเจนก่อนเมื่อคิดเช่นนี้ นายพลโจวก็รีบตอบอย่างรวดเร็วว่า "โจวเฉาเซียนจากค่ายทหารเจียงโจว ท่านคือซวนหวู่?"ฉู่เฉินไม่ได้ตอบคำถามของโจวเฉาเซียนทันที แต่กลับถามออกไป “ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แค่นายกเทศมนตรีเจียงโจว มีอำนาจคุมกองทัพทหารได้?”จากคำพูดของฉู่เฉินนี้ยืนยันข้อสงสัยของโจวเฉาเซียนได้เมื่อตระหนักว่าเป็นฉู่ซวนหวู่จริงๆ โจวเฉาเซียนก็เหงื่อตกนี่คือฉู่ซวนหวู่มีอำนาจในการระดมพลและสั่งการทหาร ไม่ใช่แค่ในเจียงโจว แต่ยังรวมถึงค่ายทหารในต้าเซี่ยทั้งหมดความคิดที่จะเกือบจะโจมตีฉู่ซวนหวู่เมื่อสักครู่นี้ ทำให้โจวเฉาเซียนรู้สึกเสียใจนี่คือฉู่ซวนหวู่ ปรมาจารย์ผู้ที่ได้สังหารปรมาจารย์ระดับแนวหน้าของญี่ปุ่นไปหลายคน และได้สร้างคุณูปการให้กับต้าเซี่ย“ผู้ใต้บังคับบัญชาแสดงความเคารพต่อฉู่ซวนหวู่!” โจวเฉาเซียนวันทยหัตถ์ทันทีด้วยความเคารพ“แสดงความเคารพต่อฉู่ซวนหวู่” ฝูงชนที่อยู่ข้างหลังเขาทำตามด้วยเสียงอึกทึกเห็นได้ชัดว่าเมื่อไม่กี่วันก่อน ข่าวการสังหารปรมาจารย์สวรรค์ญี่ปุ่นหลายคนได้แพร่กระจายไปในกอง
ฉู่เฉินหันกลับมาและพูดอย่างใจเย็น “คุณไม่ได้ยินเขาพูดว่าในเจียงโจว เขาคือกฏหมาย มีใครอีกในเจียงโจวที่สามารถตัดสินเขาได้ แต่ในเมื่อคุณขอร้องเขา ฉันจะถามคำถามคุณ บอกฉันอย่างตรงไปตรงมา เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ในเจียงโจวจริงๆใช่ไหม?”เมื่อเผชิญกับสายตาของฉู่เฉิน หัวหน้าเฉินก็นึกถึงชื่อเสียงของนายกเทศมนตรีเจียงในเจียงโจวและหุบปากทันทีหากนายกเทศมนตรีเจียงบริสุทธิ์จริงๆ แล้วจือหยวนกรุ๊ปจะยึดครองเจียงโจวได้อย่างไรในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ภายในกรมตำรวจมีการรายงานคดีมากกว่าครึ่งหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับจือหยวนกรุ๊ปเพียงแค่อย่างเดียว และทุกครั้งที่เกิดคดีขึ้นและรายงานได้ไปถึงเบื้องบน คดีนั้นก็จะเงียบหายไปเลยในฐานะหัวหน้าหน่วยงานรัฐ หัวหน้าเฉินตระหนักดีถึงเรื่องนี้เมื่อเห็นการแสดงออกของหัวหน้าเฉิน ฉู่เฉินก็เข้าใจ“ฉันรู้ว่าคุณค่อนข้างไม่พอใจกับวิธีการฆ่าในแบบของฉัน โดยคิดว่าแม้เจียงโจวจะไม่สามารถตัดสินเขาได้ คุณก็สามารถยื่นฟ้องไปยังเมืองหลวงและให้พิจารณาโทษเขาได้ แต่คุณรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงยังคงดำรงตำแหน่งระดับสูงในเจียงโจวหลังจากหลายปีที่ผ่านมา? เป็นไปได้ไหมที่ไม่มีใครรายงานไปยังเมืองหลวงมาก่อน? ย
“ในโลกปัจจุบัน พลังงานทางจิตวิญญาณสามารถอนุญาตให้ผู้ฝึกฝนฝึกจนถึงจุดสูงสุดของระดับปรมาจารย์เท่านั้น หากพวกเขาต้องการไปไกลกว่านี้ พวกเขาจะต้องค้นหาสถานที่ที่พลังงานทางจิตวิญญาณของสวรรค์และโลกมนุษย์มาบรรจบกัน หรือพวกเขาสามารถค้นหาเพียงเศษซากที่เหลืออยู่ของโลกซึ่งเป็นเมืองลับแล แต่แกกลับหนีไป แกจะมีเวลาฝึกฝนจนก้าวผ่านจิตได้อย่างไร?” นักฆ่า 5 ศาสตรารู้สึกงุนงงฉู่เฉินปกติแล้วไม่มีนิสัยที่จะชอบอธิบายให้แก่ศัตรู และตอบกลับอย่างเย็นชา"ลองเดาดูสิ?"“ถึงแม้กล่าวกันว่าในสมัยโบราณมีคนที่มีพลังเข้มแข็งซึ่งสามารถกลั่นกรองพลังงานจากเมืองลับแลเข้าไปในร่างกายของพวกเขาได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่แกจะทำแบบนั้นได้ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว แกมีผลึกวิญญาณที่เกิดจากการบรรจบกันของพลังวิญญาณกับตัวแกเองใช่ไหม? ส่งมันมาให้ฉัน แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก” หลังจากเดาอยู่ครู่หนึ่ง นักฆ่า 5 ศาสตรารู้สึกว่าเขาเดาคำตอบถูกต้องแล้วแม้ว่าผลึกวิญญาณจะหายาก แต่ก็มีอยู่บนโลก“ผลึกวิญญาณเหรอ? ฉันเคยมีมาก่อน แต่ฉันได้ดูดซับมันไปแล้ว เหลือเพียงเท่านี้” ฉู่เฉินส่ายมือของเขา เผยให้เห็นหินก้อนหนึ่งที่สูญเส
วิชาอสนีบาต?ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉู่เฉินก็เปิดปากพูด“สายฟ้า!”ทันใดนั้น ท้องฟ้าที่ครั้งหนึ่งเคยสดใสก็มืดลงเมื่อมีเมฆหนาทึบมารวมกัน ขณะที่ลมพัดกระโชกแรง ฟ้าแลบสว่างวาบก็ส่องทะลุผ่านเมฆ คล้ายกับมังกรสายฟ้าที่กำลังวิ่งอาละวาด“นี่นายรู้จักวิชาอสนีบาตด้วยเหรอ?” จวินหวู่หมิงอุทาน“แค่นิดหน่อย แค่เข้าใจนิดหน่อย” ฉู่เฉินนึกถึงวิชาห้าอสนีบาตที่ชายชราถ่ายทอดให้เขา เขาไม่คาดคิดด้วยว่าระดับพลังยุทธ์ในปัจจุบันของเขา เขาจะสามารถปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ได้การปรากฏของเมฆดำที่แปลกประหลาดบนท้องฟ้า นักพรตลัทธิเต๋าสองคนสามารถเห็นได้จากในระยะไกลในขณะนี้พวกเขาทั้งสองต่างก็พากันตกตะลึง“ทะ... ท่านอาจารย์ นี่มันวิชาสายฟ้าของนิกายสวรรค์เจิ้งอี้ไม่ใช่เหรอ?” จางอวิ๋นหลงพูดพึมพำ“มันเป็นวิชาสายฟ้าจริงๆ แม้แต่ฉัน หรือแม้แต่อาจารย์ลุงของแกก็ไม่สามารถทำเช่นนี้ได้” อาจารย์ของจางอวิ๋นหลงพูดอย่างประหลาดใจไม่แพ้กันในส่วนลึกของนิกายสวรรค์เจิ้งอี้ ชายชราคนหนึ่งซึ่งนั่งขัดสมาธิก็ตื่นขึ้นมาดวงตาของเขาเป็นประกายแวววาวขณะที่เขามองดูดาบโบราณที่วางอยู่ตรงหน้าดาบสั่นไหวและลอยอยู่ใน
ดาบโบราณบินเข้ามาใกล้ฉู่เฉินและบินวนรอบตัวเขาฉู่เฉินค้นพบว่าดาบโบราณที่อยู่ตรงหน้าเขาเคยมีความรู้สึกดึงดูดเล็กน้อยมาก่อน ในขณะนี้ เขาใช้วิชาห้าอสนีบาตความรู้สึกดึงดูดใจก็มาถึงจุดสูงสุด ฉู่เฉินยื่นมือออกไป และดาบโบราณก็ร่วงลงมาอยู่ในมือของเขาเอง“นายโชคดีมากนะเด็กน้อย ดาบศักดิ์ของนิกายสวรรค์เจิ้งอี้ ดาบสังหารปีศาจหยินหยางถูกนายดึงดูด” จวินหวู่หมิงจำดาบโบราณนั้นได้ทันที“ดาบสังหารปีศาจหยินหยาง? มันแข็งแกร่งไหม?” ฉู่เฉินตรวจสอบด้ามดาบในมือ“แข็งแกร่งเหรอ มากกว่าแข็งแกร่งอีก นี่ว่ากันว่าเป็นดาบของจางเต๋าหลิง นักพรตลัทธิเต๋าในตำนานที่มีความสามารถอันเหลือเชื่อในการต่อกรกับวิญญาณร้ายและปีศาจ มันได้รับการยกย่องว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์อันล้ำค่าของนิกายลัทธิเต๋ามาโดยตลอด จากหลายปีที่ผ่านมา ดาบนี้อาจพัฒนาสติปัญญาของตัวเองได้อีกด้วย!” จวินหวู่หมิงพูดอย่างอิจฉาเมื่อได้ยินคำพูดของจวินหวู่หมิง ฉู่เฉินก็กำลังจะตรวจสอบดาบต่อ แต่มีร่างสองร่างบินมาจากระยะไกล พวกเขาเป็นนักพรตลัทธิเต๋าสูงอายุสองคน โดยมีจางอวิ๋นหลงตามหลัง กระโดดไปมาระหว่างศาลาต่างๆ เพื่อพยายามตามให้ทันเห็นได้ชัดว่าจางอวิ๋นหลงไม่สามารถตา
“แต่ศิษย์พี่…” จางผิงหนิงต้องการจะพูดอะไรบางอย่างมากกว่านี้“พอได้แล้ว ศิษย์น้อง ฉันตัดสินใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก” จางผิงเหอขัดจังหวะศิษย์น้องการสืบทอดปรมาจารย์สวรรค์ได้ลดลงเมื่อถึงรุ่นของเขา หากฉู่ซวนหวู่สามารถเป็นปรมาจารย์สวรรค์ในปัจจุบันได้ เขาจะเป็นผู้นำนิกายสวรรค์เจิ้งอี้ให้ฟื้นคืนกลับมาได้อีกครั้งอย่างแน่นอนแม้แต่ฉู่เฉินยังตกใจกับคำพูดของจางผิงเหอ นักพรตเฒ่าคิดว่าตำแหน่งของปรมาจารย์สวรรค์สามารถส่งมอบได้เช่นนั้นหรือ?เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สะทกสะท้านเลย เนื่องจากเป็นตำแหน่งของปรมาจารย์สวรรค์ อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึงความเกลียดชังอย่างสุดซึ้งที่เขามีในตอนนี้ ฉู่เฉินก็เข้าใจดีว่าเขาไม่สามารถรับบทบาทนี้ได้“ปรมาจารย์จาง ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ฉันจะถ่ายทอดวิชานี้ให้แก่คุณ” ฉู่เฉินพูดช้าๆเมื่อเขาพูดจบ ก็คืนดาบสังหารปีศาจหยินหยางในมือ ในเวลาเดียวกันก็มีความขมขื่นและคลุมเครือปรากฏขึ้นในใจของจางผิงเหอซึ่งเป็นวิชาห้าอสนีบาต“ความเมตตาของฉู่ซวนหวู่ในวันนี้ไม่สามารถตอบแทนได้ทั้งหมดจากนิกายสวรรค์เจิ้งอี้ หากมีเรื่องเดือดร้อนในอนาคต โปรดแค่ส่งคนมาแจ้ง” จางผิงเหอเดินตามไปในฐานะคนเฝ