บทที่ 39

“รับทราบครับ!”

ทันใดนั้น บอดี้การ์ดสิบกว่าคนก็พร้อมกันกรูเข้าไป โดยไม่มีพิธีรีตองและล้อมฉู่เฉินเอาไว้

เหมือนกลุ่มหมาล้อมไก่!

ในสายตาของฉู่เฉินก็ไม่ยอมแพ้ และพร้อมจะลงมือ

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นมา "ฉันสั่งให้หยุดทั้งหมด!"

วินาทีต่อมา

เห็นเพียงผู้หญิงในเครื่องแบบคนหนึ่ง มาพร้อมกับผู้ชายในเครื่องแบบเหมือนกัน 7-8 คนเดินตามมา

ผู้หญิงก้าวขายาวเรียวยาวเข้ามา และมีสีหน้าอันเย็นยะเยือก "พวกคุณกล้ามาก กลางวันแสกๆ ยังจะกล้ามายกพวกตีกัน?"

"พี่เย่" หนิงชิงเสว่มีสีหน้าที่ดีใจ

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าให้เธอ และมองเข้าไปที่ฉู่เฉิน ความโกรธก็ได้หายไป "ฉันจําได้ว่าคุณชื่อฉู่เฉินใช่ไหมคะ? ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ทุกครั้งที่ฉันเจอคุณทีไรก็มีเรื่องตลอด?"

“คราวที่แล้วโดนจับเพราะพกมีด ถูกฉันจับมาสั่งสอนตั้งนาน คราวนี้ดีกว่าอีก ยกพวกมาตีกัน อยากให้ฉันจับคุณอีกครั้งเพื่อให้คุณมีความสุขมากขึ้นไหมล่ะ?”

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น ตอนที่ฉู่เฉินมาถึงหนานเจียงครั้งแรก ตํารวจฮวาเย่จิงพาเขาไปที่สถานีตํารวจที่สถานีรถไฟ

เมื่อเผชิญกับคำถามของเธอ ฉู่เฉินก็กางมือออกและพูดอย่างไร้เดียงสา: "เจ