“คุณอู่ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ตราบใดที่ผมได้รับสิ่งนั้นมา ผมจะกำจัดศัตรูฉู่เซียงตงของคุณให้เอง!” ชายชราที่มีรอยสักชื่อบารูพยักหน้า"1,000 ล้านครั้งที่หนึ่ง!""1,000 ล้านอีกครั้งครับ!"พิธีกรการประมูลมองไปรอบ ๆ และหยิบค้อนในมือขึ้นมาพร้อมที่จะทุบมัน: "1,000 ล้านครั้งที่สาม..."ในขณะนี้ มีเสียงแผ่วเบาดังมาจากห้องของชั้นสาม: "1,500 ล้าน!"เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น บรรยากาศทั้งห้องก็เงียบลงทันทีว้าว มีคนเสนออีกแล้วและเพียงครั้งเดียวมันก็กระโดดไปถึง 1,500 ล้านแล้ว!“เป็นคนจากห้องสวรรค์ชั้น 3!”“บอส นี่คือบอสตัวจริง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เปิดเผยทักษะของเขา แต่ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ เขากำลังข่มขู่ผู้ชมทั้งหมด!”“……”“……”ทันใดนั้นเอง สายตานับไม่ถ้วนผสมกับความตกใจก็มาบรรจบกันที่ห้องสวรรค์ชั้น 3“เป็นเจ้าพ่อแห่งหนานเจียงที่โผล่มา!”สายตาของคนใหญ่โตทั้งหลายสั่นไหว“คุณปู่คะ คุณฉู่เป็นคนเสนอราคา” ฉินปิงเยว่ในห้องชั้นสองได้ยินเสียงของฉู่เฉินในที่สุด ฉินเหวินเทียนก็โล่งอก และเขาก็ร้องไห้และหัวเราะไม่ออก "ฉันคิดว่าคุณฉู่ไม่ได้ตั้งใจจะรับสิ่งนั้นอีกต่อไปแล้ว"ผู้ประมูลคือฉู่เฉินอย่างไม่ต้อง
แม้ว่าการประมูลจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่ผู้เข้าร่วมงานจำนวนมากก็ยังไม่ได้ออกไปเพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าด้วยท่าทีของตระกูลจ้าวและหัวโล้นอู่ พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ฉู่เซี่ยงตงกับฉู่เฉินออกไปได้อย่างแน่นอนคืนนี้ต้องมีคนตายแน่ๆ!ดังนั้นผู้กล้าจำนวนมากจึงอยู่ข้างหลังเพื่อดูว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรฉินเหวินเทียนและฉินปิงเยว่ก็ยังไม่ได้จากไปด้วยเช่นกันฉินปิงเยว่เม้มริมฝีปากสีแดงของเธอแล้วพูดด้วยความกังวลว่า "คุณปู่คะ ตระกูลจ้าวและชายหัวโล้นกำลังเฝ้าทางออกของเมืองโบราณจิ่วหลง พร้อมกับคนของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการรอให้คุณฉู่ออกจากเมืองก่อน แล้วดักทำร้ายแน่เลยค่ะ”“โทรหาพ่อของเธอและขอให้พวกเขาพาใครสักคนมา เมื่อตระกูลจ้าวกล้าลงมือ ตระกูลฉินของฉันจะไม่นั่งอยู่เฉยๆแน่”ดวงตาของฉินเหวินเทียนเป็นประกายด้วยความเฉียบคมตระกูลฉินได้ตัดสินใจที่จะผูกมิตรกับฉู่เฉินแล้ว ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ในคืนนี้ฉินปิงเยว่รีบหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและเริ่มโทรเรียกคนฉู่เซี่ยงตงเองก็เช่นเดียวกัน แม้ว่าเขาจะเฝ้าดูการประมูลที่ประตูห้องของฉู่เฉินก็ตามแต่ปัญหาด้านนอกนั้นไม่อาจจะหลบซ่อ
……ในห้องประมูลสวรรค์ชั้น 3ฉู่เฉินหยิบสิ่งของต่างๆออกมา ได้แก่ เลือดนกพิราบวิญญาณ ชาด เครื่องรางสีเหลืองและของที่เขาถือติดตัวออกมา“ตอนนี้ปากกาวิญญาณก็อยู่ในมือแล้ว ก็ถึงเวลาวาดยันต์ชำระวิญญาณให้กับป้าหลานแล้ว”เขาหยิบปากกาวิญญาณนั้นขึ้นมาและถ่ายทอดแก่นแท้ที่แท้จริงของเขาลงไป จากนั้นหายใจเข้าลึก ๆ และเริ่มวาดยันต์ชำระวิญญาณยันต์เป็นเทคนิคเวทมนตร์ในลัทธิเต๋า ซึ่งอาจฟังดูเป็นความเชื่อโชคลางศักดินาเล็กน้อย แต่การดำรงอยู่ของมันนั้นมีมรดกทางประวัติศาสตร์มีต้นกำเนิดมาจากหมอผีและปรากฏตัวครั้งแรกในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก แม้ในยุคปัจจุบันที่ทุกคนเห็นคุณค่าของวิทยาศาสตร์ แต่ว่าการมีอยู่ของมันก็ยังคงดำรงอยู่ในปัจจุบันเช่นพิธีศพ ตลอดจนพิธีกรรมต่างๆ ของลัทธิเต๋าจะเห็นได้ว่าการดำรงอยู่ของมันไม่ใช่เรื่องไสยศาสตร์ สาเหตุที่คนเข้าใจผิดเป็นเพราะมีคนนำไปใช้หลอกลวงมากเกินไปเมื่อเวลาผ่านไป แก่นแท้ พลังงาน และจิตวิญญาณของฉู่เฉินก็ผสานรวมเป็นหนึ่งเดียว จับปากกาวิญญาณและเขียนอย่างรวดเร็วแต่ทุกครั้งที่ยันต์ชำระวิญญาณกำลังจะประสบความสำเร็จ กระดาษยันต์ก็จะจุดไฟโดยไม่มีไฟจากนั้นก็กลายเป็นกองขี้เ
ฉู่เซี่ยงตงหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาทันทีโดยไม่ลังเลและตามเรียกพรรคพวกอย่างไรก็ตามโทรศัพท์นั้นไม่ได้ถูกรับหัวใจของเขากำลังจมดิ่งลง“แกไม่จำเป็นต้องโทรหาใครอีกแล้ว”หัวโล้นอู่หัวเราะเยาะ "ถนนสายหลักที่มาที่นี่ได้ถูกทำลายโดยคนของฉันไปแล้ว ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนของแกจะไม่สามารถมาที่นี่ได้"“แม้จะเพียงครึ่งชั่วโมง แต่แกก็ยังหนีความตายไม่พ้น!”"ฮ่าๆๆ!"เขาอดไม่ได้ที่จะระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความภาคภูมิใจทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกไป ฉู่เซี่ยงตงและลูกน้องหลายสิบคนก็ถอดสีหน้ากันหมดมีเพียงฉู่เฉินเท่านั้นที่ยังคงสงบนิ่งและใจเย็นหัวโล้นอู่พูดอีกครั้ง "ฉู่เซียงตง ขอฉันพูดเป็นครั้งสุดท้าย: มอบปากกาวิญญาณนั่นมาซะ ไม่เช่นนั้นฉันจะฆ่าทั้งครอบครัวของแก!"ทันใดนั้น เสียงที่ดูถูกเหยียดหยามก็ดังขึ้น: "แม้แต่คนเลวก็สมควรได้รับปากกาวิญญาณ?"ขณะที่ทุกคนมองไปรอบ ๆ พวกเขาเห็นนักพรตลัทธิเต๋านำสวี่ป๋อเหวินและจ้าวขุยเดินออกมา“เป็นพวกแกเองหรอ!”การจ้องของหัวโล้นอู่กลายเป็นเย็นชา และเขาก็จำจ้าวขุยได้ทันทีว่าเป็นคนของตระกูลจ้าวที่เพิ่งแข่งขันกับเขาในการประมูลจ้าวขุยผยองมากตามด้วยพูดว่า
หัวโล้นอู่กัดฟันและอดไม่ได้ที่จะหันไปหาอาจารย์บารูที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า "ท่านอาจารย์บารู โปรดลงมือด้วยครับ!"อาจารย์บารูเดินออกไปช้าๆพร้อมกับไม้เท้าและมองดูนักพรตหนานฮวาอย่างไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมาตามด้วยพูดว่า "นี่ท่าน ให้ฉันได้สอนคุณสักหน่อยสิ"“แค่แกงั้นเหรอ?”แม้ว่านักพรตหนานฮวาจะแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม แต่เขาก็ยังเดาได้อย่างคลุมเครือว่าอีกฝ่ายอาจจะต้องไม่ธรรมดาดังนั้นเขาจึงลงมือแบบก่อนหน้านี้อีกครั้งแล้วตะโกนเสียงดัง "ขอลมให้ฉันหน่อย!"ชั่วครู่หนึ่ง ลมแรงก็พัดออกมาจากแขนเสื้อของเขาอีกครั้ง และโจมตีอาจารย์บารูโดยตรง"ปัง!"อาจารย์บารูเอนกายบนไม้เท้าอย่างหนัก ราวกับว่าเขาหยั่งรากลึกลงบนพื้น และร่างของเขายังคงไม่สั่นไหวในสายลมที่รุนแรงนี้เลยเมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าของหนังพรตหนานฮวาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขากัดปลายลิ้นของเขาและออกแรงทั้งหมดกับกระบวนท่าเดิมอีกครั้งลมแรงพัดมาอีกครั้งด้วยพลังที่รุนแรงกว่าเดิมคราวนี้ อาจารย์บารูก็เดินไปหาเขาทีละก้าว“อ่อนแอเกินไป แกนี่มันอ่อนแอเกินไปจริงๆ!”“แม้แต่มดปลวกที่รู้เทคนิคเพียงผิวเผินก็ยังกล้ามาสั่งสอนฉัน!”อาจารย์บารูส่ายหัวเบา ๆ
อาจารย์บารูโกรธจัดและพูด "เจ้าหนู แกจวนจะตายอยู่แล้ว ยังจะกล้าพูดจาไร้ยางอายแบบนี้ได้ยังไง?"“ ไม่ต้องห่วง ฉันจะปล่อยให้แกได้สัมผัสถึงความรู้สึกของเลือดเนื้อในร่างกายของแกที่ถูกโกรธแค้นกัดกินอย่างเจ็บปวด”“เมื่อแกตายไป ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนของแกจะไม่มอบปากกาวิญญาณให้พวกเขา”เขายิ้มเศร้าๆ และเปิดผนึกออกจากขวดสีดำในมือของเขาอีกครั้งพร้อมกับลมกระโชกที่มืดมน มวลอากาศสีดำหนาก่อนหน้านี้ที่หนาเท่ากับแขนก็คำรามออกมาอีกครั้งลำแสงสีดำควบแน่นเป็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวขนาดเท่ากะละมังล้างหน้า บางครั้งก็แสดงหน้าไม่พอใจ บางครั้งก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง“สิ่งนั้นได้ออกมาอีกแล้ว!”ในขณะนี้เอง ฉู่เซี่ยงตง ฉินเหวินเทียน ฉินเปิงเยว่และคนอื่น ๆ นั้นต่างก็หวาดกลัวไปตามๆกันพวกเขาเห็นด้วยตาของตัวเองว่า จ้าวขุยถูกกินทั้งเป็นโดยสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา“นี่คือเทคนิคการเลี้ยงผีในตำนานงั้นเหรอ? น่ากลัวจริงๆ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสิ่งแบบนี้ในโลกจริงๆ...”"ผี!"และผู้เฝ้าดูจากระยะไกลก็หวาดกลัวเช่นกัน บางคนก็หวาดกลัวจนฉี่ราด ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้“ลูกรัก ไปกินเลือดและเนื้อของมันซะ”อาจารย์บารูเอื
แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ทั้งสองคนตกใจเพราะแม้ว่าพลังปราณโลหิตของผู้ฝึกวรยุทธธรรมดาจะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่พวกมันก็มีอยู่ในตันเถียนและหลอดเลือดในร่างกายเท่านั้น อย่างน้อยที่สุดก็บรรลุเป้าหมายในการป้องกันหยินชั่วร้ายจากการรุกรานตอนนี้ ฉู่เฉินเองก็ได้นำพลังปราณโลหิตออกจากร่างกายของเขาอย่างน่าประหลาดใจ และใช้มันเพื่อฆ่าผีโดยตรงนี่คือ... นี่คือขั้นตอนที่ปรมาจารย์วรรยุทธเท่านั้นที่สามารถทำได้!ฉู่เฉินเคลื่อนย้ายพลังปราณโลหิตกลับเข้าไปในร่างกายของเขา เอาถือไขว้หลังไว้ข้างหนึ่งและเดินไปหาเขาทีละก้าวและพูดว่า "ฉันบอกแกแล้วไงว่า ของเล่นระดับต่ำๆของแก จะทำอะไรให้ฉันระคายเคืองได้?"“หากความสามารถของแกมีจำกัดอยู่แค่นี้ วันนี้แกก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”หัวโล้นอู่กลัวจนเป็นบ้าไปแล้ว หลังจากที่เห็นการเคลื่อนไหวของฉู่เฉิน เขาก็กลัวมากจนฉี่ราดออกมาและคุกเข่าลงบนพื้นดวงตาของอาจารย์บารูหดตัวอย่างรุนแรง เมื่อรู้ว่าฉู่เฉินมีจิตสังหารในตัวเขา“เจ้าหนู นี่คือสิ่งที่แกบังคับให้ฉันทำ!”เขากัดฟันกะทันหันและยกขวดสีดำในมือขึ้น โยนมันลงบนพื้นอย่างแรงทันใดนั้นเอง ก็ได้สำแลงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรา
ฉู่เฉินตะโกนออกมา ราวกับว่ากำลังแสดงเจตนาของสวรรค์ ทำให้เกิดฟ้าร้องสายฟ้าผ่า"ครืน ครืน..."ทันใดนั้นเองลมและเมฆก็เกิดการเปลี่ยนสี และลมแรงก็พัดมา ฟ้าร้องดังก้องมาจากบนท้องฟ้าทุกคนเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็วและเห็นเมฆฝนรวมตัวกันเหนือท้องฟ้า และฟ้าร้องอึกทึกก็ดังขึ้นจากที่นั่นภายใต้ท้องฟ้าอันยิ่งใหญ่นี้ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกก็ต้องการคุกเข่าลงกับพื้นโดยสัญชาตญาณ“ นี่... นี่คือฝ่ามืออรหันต์ห้าสายฟ้าของผู้ยิ่งใหญ่งั้นเหรอ? มันหายสาปสูญไปแล้วไม่ใช่หรือ?”“เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย!”แต่เดิมสีหน้าของอาจารย์บารูที่เคยหยิ่งผยองก็กลับเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็หันหลังกลับเพื่อวิ่งหนี โดยไม่สนใจความหวาดกลัวที่อยู่ในใจแต่ทันใดนั้นเองสายฟ้าที่หนาเท่ากับท่อนแขนก็ผ่าลงมาจากท้องฟ้า ฝ่ามาโดยตรงภายในระยะของอาจารย์บารูและพวกผี“แคร็ก…”"อ๊าก!"ทันใดนั้นพื้นดินสั่นสะเทือน ภูเขาสั่นสะเทือน และฟ้าร้องกึกก้องไปบนท้องฟ้า ขณะที่ผีก็กรีดร้องและสลายไปเหมือนควันเมื่อเหตุการณ์สงบลง สิ่งที่ปรากฏคืออาจารย์บารูที่ถูกเผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่านในขณะนี้ ความเงียบก็ได้เข้ามาปกคลุมทั้งด้านบน