Share

บทที่ 20

เธอยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ จนสุดท้ายก็หลั่งน้ำตาแห่งความคับข้องใจออกมา

ฉู่เฉินมองดูเธออย่างผิดหวัง แต่ก็ยังยิ้มอยู่ “แล้วถ้าผมไม่ขอโทษมันล่ะ?”

ถังรั่วเวยโกรธแทบตาย เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “งั้นคุณก็ออกไปซะ ตั้งแต่นี้ฉันไม่อยากเจอคุณอีก”

หลังจากพูดแบบนี้ เดิมทีเธอคิดว่าฉู่เฉินจะมีท่าทีที่เสียใจขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นก็ไปขอโทษเฉินติงเทียน

ใครจะรู้ว่าฉู่เฉินจะยักไหล่ แล้วพูดอย่างไม่สนใจว่า “ได้ ผมไป”

หลังจากพูดประโยคนี้เสร็จ ฉู่เฉินหันตัวแล้วเดินออกไปอย่างเรียบง่ายและเด็ดขาดมาก

ถังรั่วเวยอดที่จะตกตะลึงขึ้นมาไม่ได้ ในใจมีความเสียใจผุดขึ้นมา ท้ายที่สุดถ้าให้พูดจริง ๆ ฉู่เฉินก็ทำไปเพื่อปกป้องตัวเธอเองทั้งนั้น

แต่พอคิดถึงเรื่องเดือดร้อนที่เขาก่อขึ้นมา ในใจของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความโกรธทันที

หวังซวี่รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดกับเฉินติงเทียนด้วยใบหน้าที่ประจบประแจงว่า “ประธานเฉินครับ บาดแผลบนศีรษะของท่านล้วนเกิดจากไอ้หนุ่มฉู่เฉินที่เป็นคนตี พวกเราไม่เกี่ยวด้วยนะครับ”

“ใช่ค่ะประธานเฉิน หากท่านอยากแก้แค้นโปรดจงไปหาเขาเถอะนะคะ อย่าโกรธพวกเราไปด้วยเลย” เฉินย่ากับกัวรุ่ยพูดอย่างตื
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Chayakorn Weingin
สนุกมากครับ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status