บทที่ 180

“ไม่งั้นตระกูลจ้าวก็จะไม่ปล่อยนายเอาไว้แน่ นอกจากนายจะต้องตายแล้ว แม้แต่หนิงฉิงเสวี่ย พวกเธอก็ต้องตายด้วย”

พอได้ยินคำพูดของเขา ในที่สุดหนิงฉิงเสวี่ยก็ได้สติขึ้นมา เธอรีบเข้าไปดึงมือของฉู่เฉินเอาไว้แน่น “ฉู่เฉิน อย่าวู่วาม อย่าวู่วามเด็ดขาด ถ้านายฆ่าเขา นายก็จะตายเหมือนกัน”

เธอร้อนรนจนน้ำตาไหลพราก

ฉู่เฉินทนเห็นผู้หญิงร้องไห้ไม่ได้ที่สุด ความอาฆาตเมื่อครู่ก็มลายหายไปทันที เขาจึงทำได้เพียงโยนจ้าวหมิงฮวยออกไปเหมือนสุนัขข้างถนนที่ตายแล้ว “ไสหัวไปซะ ฉันเห็นแก่หน้าของฉิงเสวี่ย ฉันจะปล่อยให้นายมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายวัน”

ไม่นาน บอดี้การ์ดของจ้าวหมิงฮวยก็รีบมาโดยเร็วแล้วหามเขาออกไป

แต่สํานักงานรายล้อมไปด้วยพนักงานนับไม่ถ้วน ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ฉู่เฉินและพวกเขาไปทั่ว

“ถ้าฉันดูไม่ผิดละก็ คนที่ถูกโยนออกมาเมื่อครู่คือจ้าวหมิงฮวยคุณชายของของตระกูลเศรษฐีตระกูลจ้าวใช่ไหม”

“ใช่ เป็นเขานั่นแหละ”

“ผู้ชายของฉิงเสวี่ยคนนี้โหดจริงๆ นึกไม่ถึงเลยว่าจะทุบตีทำร้ายคุณชายจ้าวได้ขนาดนั้น ครั้งนี้ตระกูลจ้าวต้องบ้าคลั่งแน่ๆ”

“มันจะไม่ใช่แค่บ้าคลั่งน่ะสิ ถือว่าเขาเจอหายนะครั้งใหญ่เข้าแล้วล่ะ แม้แต่ประธานหนิงก็ไม่สาม