EP:48 ร้องไห้

กลางดึกคืนเดียวกัน

มือหนาควานหาหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆ เขา หวังจะดึงเธอเข้ามากอด แต่ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า พอรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้นอนอยู่กับเขา ดวงตาสีนิลก็ค่อยๆ เปิดขึ้นและมองรอบๆ ตัว เพราะห้องมันไม่ได้มืดสนิทขนาดนั้น จึงยังพอมองเห็นอยู่บ้าง

"ไลลา ไลลา เธออยู่ไหน" เจย์เลอร์ลุกขึ้นออกเดินตามหา ลุกออกไปทั้งๆ ที่ตัวเองใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว

ไลลาไม่ได้หนีไปไหนหรอก เพราะของของเธอยังอยู่ครบ แต่เขาไม่รู้ว่าเธอไปไหน ในห้องน้ำก็ไม่มี และปกติเธอก็ไม่ได้ออกไปไหนกลางดึกแบบนี้ด้วย

"ไลลา..."

"ฮึก~"

ขณะที่กำลังเดินตามหา เขาก็ได้ยินเสียงสะอื้นแว่วมาจากที่ไหนสักที่ ประสาทการได้ยินของเขามันดีเยี่ยม ร่างสูงค่อยๆ เดินไปตามเสียง จนกระทั่งเห็นไลลานั่งกอดเข่าขดตัวอยู่มุมระเบียง

"ฮึก~"

เสียงสะอื้นนั้นดังไม่หยุด ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามกลั้นเสียงของตัวเอง แต่ยังไงก็กลั้นเสียงสะอื้นไม่ได้อยู่ดี

ฟืด~

เจย์เลอร์เลื่อนเปิดกระจกระเบียง ก่อนที่เขาจะก้าวออกไปและย่อตัวนั่งลง

"ไลลา"

"ฮึก คะ คุณเจย์ มะ มาได้ยังไงคะ?"

"ฉันควรถามเธอมากกว่านะ ทำไมมาอยู่ตรงนี้"

"....." ไลลาไม่ได้ตอบ เธอมัวแต่เช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของตัว