บนรถขณะที่รถกำลังแล่นไปเรื่อยๆ ทั้งสองก็ไม่ได้พูดคุยกัน ต่างคนต่างเงียบ ไลลาเองก็ไม่รู้ว่าเขาโกรธไหม สถานการณ์มันน่าอึดอัดจนบอกไม่ถูก"คุณเจย์...รู้ได้ยังไงคะ ว่าไลลาอยู่ที่นี่""แล้วมันยากตรงไหน""ก็ไม่ยากค่ะ แต่ไลลาไม่เคยบอกคุณเจย์""นอกจากริมเขื่อนที่เธอชอบไปนั่ง ก็คงไม่พ้นตรงที่แม่ของเธออยู่""....." ไลลาก้มหน้า เธอไม่ตอบ แต่ก็ไม่แปลกใจ เพราะคนแบบเขาถ้าอยากรู้อะไรแล้วก็คงไม่ยาก"แวะกินอะไรก่อนไหม ผ่านร้านอาหารพอดี""ไลลาไม่หิวค่ะ""โอเค"เจย์เลอร์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่ได้ขัดใจเธอ และพาเธอกลับคอนโดตามความต้องการ จนกระทั่งกลับมาถึงไลลาก็นั่งอยู่เงียบๆ จนเขาเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาเอง"อย่าหนีไปแบบนั้นอีก""ไลลาไม่ได้หนี แค่ออกไป...""ออกไปแบบไม่บอกอะไร หายไปเงียบๆ แบบนั้นจะให้เรียกว่าอะไร ถ้าไม่ใช่หนี"".....""ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธอจะทำยังไงไลลา""ไลลาไม่อยากทะเลาะ ขอตัวเข้าห้องนะคะ""เดี๋ยวก่อน..."".....""เธอเป็นอะไร มีอะไรก็บอกกันตรงๆ สิ ฉันไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้นะไลลา""ไลลาก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ ถ้าไลลาบอกไปคุณเจย์จะทำให้ได้จริงๆ เหรอคะ?""งั้นก็บอกมาสิ""....." ไลลาไม่ได้ตอบ
บ้านพักริมทะเล"อ่าาา~ สดชื่นดีจังเลยค่ะ""....." เจย์เลอร์ที่เดินตามหลังมาติดๆ ไม่ได้พูดอะไร เขามองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า เพราะปกติก็ไม่ใช่คนยิ้มเก่งอะไรอยู่แล้วเจย์เลอร์พาไลลามาเที่ยวบ้านพักริมทะเล เพราะรู้แล้วว่าตัวเองละเลยสิ่งสำคัญอะไรไป บ้านหลังนี้เป็นบ้านพักเล็กๆ ที่เขาเคยซื้อไว้เมื่อนานมาแล้ว และน้อยนักที่จะมีคนรู้ ที่นี่เป็นบ้านแสนรักสุดหวง ซึ่งไม่เคยมีใครได้เข้ามานอกจากเขา เหมือนมันเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดสำหรับเขาพอได้เห็นไลลามีความสุข เขาเองก็รู้สึกสบายใจไปด้วย การที่เขาเอาแต่ทำงานไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง ไม่เคยถามว่าเธออยากไปไหนไหม มันทำให้เขาเกือบจะเสียเธอไปแล้วจริงๆใครบอกว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย เขาเองก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ความจริงเรื่องความรู้สึกของคนรัก มันเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของการใช้ชีวิตคู่ หากเราหรืออีกฝ่ายละเลย แน่นอนว่าคู่ชีวิตมันไม่ยั่งยืนหรอก"บ้านพักคุณเจย์เงียบจังเลยค่ะ""เข้ามาดูในบ้านก่อนสิ ตอนเย็นๆ ค่อยออกไปเดินเล่นกัน""ค่ะ"ไลลาเดินตามเข้าไปด้านใน บ้านหลังนี้เป็นบ้านเล็กๆ เหมาะสำหรับครอบครัวเล็กๆ ที่มีแค่สามีภรรยา หรืออาจจะบวกลู
เวลาผ่านไปหลายเดือนไลลาทำงานอยู่ที่บริษัทของเจย์เลอร์ ต่างคนต่างแยกย้ายกันทำงานของตัวเอง จะกลับมาเจอกันก็ตอนเลิกงานเท่านั้น ไลลาเริ่มสนุกมีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบนี้แล้ว เพราะเธอไม่ต้องคอยระแวงกลัวนั่นกลัวนี่ เรื่องพ่อของเธอเองก็ไม่รู้ข่าวคราวอีกเลยหลังจากที่เธอถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลวันนั้นตอนนี้เขาอาจจะกำลังมีความสุขดีก็ได้ หรือถ้าไม่มี..ก็คงเป็นสิ่งที่เขาเลือกเอง เลือกแล้วก็ต้องยอมรับให้ได้เท่านั้น"จะไปเที่ยวไหน?" เจย์เลอร์ถาม"เที่ยวห้างค่ะ เดี๋ยวไลลาซื้อขนมมาฝากนะคะ""ฉันไม่ใช่เด็กไลลา""แล้วมันต่างกันตรงไหนคะ พ่อหนุ่มขี้อ้อน" มือนุ่มจับที่แก้มของคนตรงหน้าแล้วบิดไปมาเบาๆ ทำเหมือนเด็ก"เธอนี่มันลูบคมเก่งจริงๆ นะ"เจย์เลอร์พูดพึมพำ ที่บอกว่าสิ่งที่ไลลาทำไม่มีใครกล้าทำกับเขานั่นเรื่องจริงนะ นับวันเธอยิ่งทำเหมือนกับว่าเขาเป็นเด็ก การกระทำของเธอที่ทำกับเขาเหมือนแม่กับลูกไม่มีผิด"จะซื้ออะไร?""ไม่รู้ค่ะ เฟิร์นมันนัดไว้ เห็นว่ามีเรื่องจะปรึกษา ไลลาก็เลยชวนมันไปเจอที่นั่นค่ะ""เงินพอหรือปล่า?""หือ? ถ้าบอกว่าไม่ จะให้เพิ่มเหรอคะ คุณสามี~""ไม่ให้หรอก""คิก!" เธอแอบหัวเราะที่ไม่ให้
ไลลากลับมาที่คอนโดหลังจากที่เพิ่งจะทะเลาะกับรุ่นพี่ไป ถึงเธอจะชนะสงครามประสาทครั้งนี้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึก ไม่โมโหอะไรเลย แค่เป็นคนเก็บอารมณ์ต่อหน้าคนอื่นเก่งก็เท่านั้นคอนโดหรูของเจย์เลอร์ไลลาเดินเข้าห้องไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว พอเห็นว่าเจย์เลอร์กลับมาถึงก่อนแล้ว เธอก็หงุดหงิดมากกว่าเดิมซะอีก แต่ในขณะที่เขายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"กลับมาแล้วเหรอ?""ฮึ้ย! ไอ้คุณเจย์บ้า!!" ไลลาคว้าหมอนที่อยู่บนเตียง ฟาดใส่เจย์เลอร์ไม่ยั้งด้วยความหงุดหงิดตุบ! ตุบ! ตุบ!"ฮะ เฮ้ย เธอเป็นอะไร ไลลาอย่า! พอแล้ว" เจย์เลอร์พยายามวิ่งหลบ แต่สุดท้ายก็ยังโดนไลลาฟาดจนหมอนแตกอยู่ดี อยู่ๆ เธอก็มาโมโหใส่เขา ทั้งที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยเธอไปกินรังแตนที่ไหนมาหรือเปล่านะ ถึงได้เป็นแบบนี้น่ะ หรือว่ามีใครไปทำอะไรให้โมโหอีก"เพราะคุณเจย์คนเดียวเลย!""ดะ เดี๋ยว! หยุด! ไลลาเธอหยุดก่อน อันนั้นถ้าตีมาหัวแตกได้เลยนะ"ดีนะเขาห้ามไว้ได้ทัน เพราะไลลาถึงขั้นคว้าโคมไฟแล้ว ก็อย่างที่เขาพูดแหละ ถ้าโดนสิ่งนี้ฟาดหัวแตกเย็บบานแน่ๆ แถมอายลูกน้องอีก โดนเมียตีหัวแตกเนี่ย"เป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ?" เจย์เลอร์เริ่มสอบถาม เพราะสิ่งแรกที
วันต่อมา"อือ..." ไลลาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่หนักอึ้งอยู่บนอก พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นเจย์เลอร์กำลังนอนกอดเธออยู่ เมื่อคืนแยกกันนอนนี่นา แล้วเขามานอนที่นี่กับเธอตั้งแต่ตอนไหนกัน "คุณเจย์!""เสียงดังทำไม นอนต่อเถอะง่วง""มานอนที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?""เมื่อคืน นอนไม่หลับ""......" ไลลานอนนิ่งตัวเกร็ง ปล่อยให้เจย์เลอร์กอดแน่นอยู่แบบนั้น จะผลักเขาออกก็คงจะไม่ได้ แต่เธอก็นอนไม่หลับแล้วเหมือนกัน"วันนี้ไปห้างกันนะ""คุณเจย์จะไปทำอะไรคะ""ไปซื้อของ""ของอะไรคะ""ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เองแหละ""......"ไลลาไม่ได้ถามอะไรต่อ เธอนอนอยู่แบบนั้นโดยมีเขากอดแน่นจนกระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยไป เจย์เลอร์พาไลลามาที่ห้าง โดยที่ไม่ได้บอกเธอเลยว่าจะพาเธอมาทำอะไรจนกระทั่งมาถึงร้านเครื่องประดับร้านใหญ่ที่สุดของห้าง"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า""ครับ ผมจะมาสั่งทำแหวนคู่ครับ""เชิญเข้ามานั่งก่อนนะคะ ลูกค้าดูแบบที่อยากได้ก่อนนะคะ ทางร้านมีให้เลือกเยอะเลย สามารถใส่ชื่อหรือตัวอักษรตามที่ลูกค้าต้องการได้ด้วยนะคะ""เธอชอบแบบไหนไลลา""ตั้งใจพาไลลามา เพื่อจะซื้อแหวน?""อือ สั่งทำแหวนคู่ไง เราจะได้ใส่เหมือนกัน""....." ไลลาไม่ได
วันหยุด"ไลลาเธอนั่งทำอะไร""เล่นไอจีค่ะ""....." เจย์เลอร์ไม่ได้ตอบ ขณะที่กำลังนั่งทำงาน เขาก็แอบโหลดแอปมาอย่างเงียบๆ เพราะปกติเป็นคนที่ไม่ได้ติดโซเชียลอยู่แล้ว แต่เห็นไลลานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับหน้าจอโทรศัพท์มันก็ทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เธอนั่งยิ้มอยู่แบบนั้นมันก็น่าอิจฉาแหละนะ วันหยุดทั้งทีแต่เธอกลับนั่งติดหน้าจอ ไม่สนใจเขาสักนิดแต่ปกติถ้าเขาทำงาน เธอก็ไม่ได้รบกวนอยู่แล้วนี่นา หรือว่าเรื่องนี้เขาคิดมากไปเองแต่รอยยิ้มนั้นเขาหวงมากนะ เขาแทบจะไม่อยากให้เธอยิ้มให้ใครเลยด้วยความที่ไม่เป็นอะไรสักอย่างเลยต้องให้ลูกน้องคนสนิทเป็นคนจัดการให้ สอนทำแต่ละอย่าง จนกระทั่งเจอไอจีของไลลาเขาเปิดเข้าไปดู เธอลงรูปไว้เยอะมาก และส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีรูปเธอเท่าไหร่ มีเพียงรูปอาหาร สถานที่ รูปเขาเวลานั่งทำงานแบบหันหลังบ้าง แคปชั่นเอย อะไรเอย มันทำให้เขานั่งยิ้มไม่หุบเลยส่วนรูปล่าสุดนั้น เป็นรูปมือที่มีแหวนสวมอยู่ พร้อมกับแคปชั่นที่เล่นเอาใจคนเย็นชาอย่างเจย์เลอร์ละลายได้เลยถูกใจ 3,349 คน "เจ้าของหัวใจ คือเจ้าของแหวนวงนี้"Love you ^^ ความคิดเห็นทั้งหมด 241 รายการ..พอได้อ่า
เช้าวันหนึ่ง"วันหยุดแท้ๆ แต่ต้องไปทำงาน น่าสงสารจัง" ไลลาพูดแซว ทำเอาเจย์เลอร์มองตาขวางอย่างนึกหมั่นไส้ เพราะปกติวันหยุดจะได้อยู่ด้วยกัน แต่วันนี้เขาดันมีงานด่วนเข้ามา เลยไม่ได้หยุดอยู่กับไลลา"อยากโดนเอารึไง" เจย์เลอร์ถามเสียงเข้ม สายตาจ้องมองคนตรงหน้าเอาเรื่อง อีกนิดนี่มีอารมณ์แล้วนะ ยิ่งเป็นคนมีอารมณ์ง่ายด้วย"ไลลาช่วยใส่เสื้อนะคะ""เธอเหมาะกับการถอดมากกว่า""....." ไลลาไม่ได้พูดอะไร เธอเขินจนหน้าแดงขณะที่กำลังช่วยจัดแจงเสื้อสูทให้กับเจย์เลอร์ ผูกเนคไท ช่วยจัดการความเรียบร้อยต่างๆ เพราะเห็นว่ามีการคุยงานกับลูกค้า เขาเลยต้องแต่งตัวเรียบร้อยหน่อย"เอาก่อนไปสักน้ำดีมั้ย?""โว๊ะ! บ้าเรื่องใต้สะดือจริงๆ เลย""เxยน เอาได้ไหม?" ก้มลงกระซิบข้างหูอีกรอบไลลาเอียงคอหนีเพราะขนลุกกับลมหายใจของเขา ไหนจะคำพูดที่หยาบโลนนั่นอีก คนอะไรหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องใต้สะดือได้ทุกวี่ทุกวัน"ต้องรีบไปนะคะ ลืมหรือไง""งานกับเxยน ฉันเลือกอย่างที่สองนะ""....." ไลลามองหน้านิ่งๆ เธอหมดคำจะพูดแล้วกับคนคนนี้แล้วจริงๆ นิ่งเป็นจับ ขยับเป็นเอา เผลอไม่ได้เลยกับผู้ชายคนนี้ ทั้งที่เรื่องบนเตียงไม่เคยขาด แต่กลับทำเหมือน
ครืด ครืด ครืด ~เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของไลลาดังขึ้น เธอหยิบออกมา เห็นว่าเป็นเบอร์ของทอลคนสนิทของเจย์เลอร์ เธอรีบกดรับทันที"ค่ะพี่ทอล เฟิร์นไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ อยู่ด้วยกันนี่แหละ กำลังซื้อของกันค่ะ" เพราะปกติถ้าเขาจะโทรมาหาก็ไม่พ้นเรื่องนี้ เธอเลยชิงพูดติดตลกซะก่อน( เปล่าครับ ผมไม่ได้โทรมาเพราะเรื่องนี้ ) ปลายสายน้ำเสียงดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นั่นจึงทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของไลลาหายไปทันที"อีลัยเป็นอะไร พี่ทอลมันว่าอะไร?" เฟิร์นรีบถาม เพราะเห็นเพื่อนหน้าเสียไปแบบนั้นก็ใจคอไม่ดีตามเหมือนกัน( คุณเจย์ถูก...ยิงครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล )"คะ คุณเจย์...""อีลัย! เอามานี่ เดี๋ยวคุยให้" เฟิร์นรีบดึงเอาโทรศัพท์ในมือของไลลาไปแนบกับหูของตัวเอง "พี่ทอล ฉันเองนะ เกิดอะไรขึ้น?"( คุณเจย์ถูกยิงน่ะ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล )"ที่ไหน เดี๋ยวจะรีบไป"( โรงพยาบาลAA )"โอเค รออยู่นั่นแหละ จะรีบไป"เฟิร์นกดวางสาย จากนั้นก็เอาของที่เลือกมาทุกอย่างคืนที่เดิม ก่อนจะพาไลลาเดินออกไป และรีบมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลทันที"อีลัย อีลัย มีสติก่อน ใจเย็นๆ""....." แม้จะถูกเขย่าเรียกสติ แต่ไลลาก็ยังคงนิ่งค้างอยู่แบบเ
ตกดึกวันเดียวกัน หลังจากที่เจย์เลอร์พาลูกสาวเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าวันนี้เหมือนได้ใช้ร่างกายไปทั้งชีวิตแล้วเลย มันเหนื่อยมากๆ กับการเลี้ยงเด็กครืด~ไลลา : ลูกนอนแล้วมาหาไลลาที่ห้องค่ะ ตอนแรกเหนื่อยนะ พอเห็นข้อความของไลลาที่ส่งเข้ามาเขาก็ตาสว่างทันทีเลย ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วออกไป เพราะตอนนี้เจย์ลินก็นอนหลับไปแล้วแกร๊ก~"ไลลา..""มาแล้วเหรอคะ?""เธอจะให้ฉันทำอะไรเหรอ?""นี่ค่ะ"ไลลายื่นถุงบางอย่างให้กับเขา เป็นถุงที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าข้างในมันคืออะไร"คืออะไร?""เปิดดูสิคะเดี๋ยวก็รู้เอง"เจย์เลอร์หยิบของข้างในออกมาดูอย่างงงๆ แล้วก็ต้องตกใจเพราะของข้างในมันคือชุดชั้นในที่แบบ ตัวใหญ่หน่อย แถมมันสีแดงเรื่ออีกด้วย และที่สำคัญมันเป็นลายลูกไม้!"เธออย่าบอกนะว่า...""ใส่มันค่ะ""จะบ้าเหรอ นี่มันชุดผู้หญิงนะ!"ไม่เด็ดขาดให้ตายยังไงเขาก็จะไม่มีวันใส่ชุดนี้เด็ดขาด เขาปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เป็นมาเฟียแต่ต้องมาใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้สีแดงแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ"ใส่มันค่ะ" ไลลาพูดข่ม น้ำเสียงและท่าทางของเธอก็จริงจังหนักแน่นไม่ต่างจากเขาเลยเพราะรู้ว่าถ้าพูดดีๆ เจย์เลอร์จะไม
@บ้านของเจย์เลอร์"เมียจ๋า เมียจ๋า ไลลาฉันขอโทษ""....." ไลลาได้แต่สาวเท้าก้าวเดิน พยายามเดินให้ออกห่างจากเจย์เลอร์ให้ได้มากที่สุด และไม่ให้เขาเดินตามได้ทัน"เมียจ๋า ผัวขอโทษ~" เจย์เลอร์ยังคงพูดเสียงหวาน พร้อมกับพยายามรีบเดินมาหาไลลา ขาสั้นๆ แค่นั้นเองทำไมถึงได้เดินเร็วนักนะก่อนหน้านี้ก็พูดแบบนี้แหละ ด้วยความที่ล้อเมียเรื่องขาสั้น ตัวเล็ก เตี้ย ก็คิดว่าเมียคงจะไม่โกรธอะไรหรอก เพราะก็แกล้งพูดแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่วันนี้เมียโกรธจริงจังมากๆ ไลลาหน้าบึ้งใส่ พร้อมกับเดินหนีไม่สนใจเสียงเรียกอีกเลย"ไลลาเดี๋ยว..."ปึก!!"โอ๊ย!!" เสียงร้องดังเพราะประตูหนีบแขน ใช่! ประตูหนีบแขนเขา หนีบแรงเลยด้วย เพราะเจย์เลอร์ดันเอาแขนเข้ามาขวางไว้ขณะที่ไลลานั้นกำลังจะปิดประตูเธอมองเขาตาแข็ง ในใจก็คิดว่า สมน้ำหน้า สมควรแล้วล่ะ คนอย่างเขามันต้องโดนซะบ้าง"เจ็บนะไลลา""หลีกไปค่ะ ไลลาจะเข้าห้อง""ก็เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันปิดให้เอง"เจย์เลอร์ยังคงพยายามจะแทรกตัวเข้ามา แต่ไลลาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เอาล่ะคราวนี้ ต่างคนต่างไม่ยอมกันอะไรมันจะเกิดขึ้นทั้งที่เขาก็มีพละกำลังมากพอที่จะสามารถผลักประตูเข้าไปได้เลย แต่มั
โรงพยาบาลเอกชนHHกลางดึกสงัดไลลาปวดท้องกระทันหัน เจย์เลอร์เลยรีบพามาโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ก็อยู่ในห้องคลอด ไลลากำลังรอเตรียมคลอดอยู่ เพราะถึงจะปวดท้องแล้วแต่ร่างกายก็ยังไม่พร้อมที่จะคลอดในทันที และเธอก็เลือกที่จะคลอดแบบธรรมชาติ เพราะไม่อยากเจ็บตัวอีก และอีกอย่างเธอก็เป็นคนที่กลัวแผลผ่าตัดมากๆ"อึก..โอ้ย!""ไลลา!""เจ็บจังเลยค่ะ" ว่ากันว่าคลอดลูกเนี่ยเจ็บทรมานมากเหมือนจะตายให้ได้ ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ได้เจ็บมากมายอะไรหรอก แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะว่ามันเจ็บมากจริงๆ"หมอครับ ยังคลอดไม่ได้อีกเหรอครับ ภรรยาผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ?""คุณพ่อใจเย็นๆ ก่อนนะครับ การคลอดลูกแบบธรรมชาติ ต้องรอให้ปากมดลูกเปิดมากพอที่จะคลอดเด็กออกมาได้ก่อนครับ ตอนนี้หมอให้ยาเร่งไปแล้ว""....." ถึงอย่างนั้นเจย์เลอร์ก็ยังใจร้อนอยู่ดี ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของไลลา ใจของเขามันกระสับกระส่ายไปหมดเลย กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปมือของเธอเย็นเฉียบแถมสั่นเทา หน้าตาก็ซีดเผือกจนน่าสงสารคนรักเมียห่วงเมียแบบเขา จะไปทนได้ยังไง กับการที่เธอเป็นอยู่แบบนี้"ไม่เป็นอะไรนะไลลา ฉันอยู่ตรงนี้ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร""ฮึกคุณเจย์ มันปวดมาก ฮือ..
สามเดือนต่อมาช่วงนี้เป็นช่วงที่เจย์เลอร์นั้นเพิ่งทุเลาจากอาการแพ้ท้อง ด้วยความที่แพ้ท้องและต้องรับศึกหนักอยู่หลายเดือน เขาเลยไม่ได้ออกไปทำงาน ไม่ได้ออกไปเจอใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนๆตอนนี้ได้รู้เพศลูกแล้ว เขาได้ลูกผู้หญิง ใครต่อใครต่างแอบแซวว่า เพราะได้ลูกผู้หญิงหรือเปล่าเขาถึงได้แพ้ท้องหนักขนาดนี้ ความเชื่อของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน บางคนก็ว่าถ้ามีอาการแพ้ท้องหนักๆ ก็เดาได้เลยว่าเป็นลูกผู้หญิง"ไลลา.." เจย์เลอร์เอ่ยเรียกคนบนเตียงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อปลุกเธอ"อื้อ~""สายแล้วนะ ตื่นได้แล้ว""ง่วงอ่ะ นอนต่ออีกนิดได้มั้ย" ไลลาพูดอย่างงัวเงีย ตอนนี้เหมือนจะสลับหน้าที่กันแล้ว ตอนที่เธอท้องช่วงไตรมาสแรก เป็นเธอที่ต้องดูแลเจย์เลอร์เพราะเขาแพ้ท้องหนักมาก ตอนนี้กลายเป็นเขาที่ต้องดูแลเธอเองพฤติกรรมของไลลาเปลี่ยนไป หลังจากที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้น เธอนอนมากขึ้น บางครั้งก็กินเยอะมากด้วย กินเหมือนคนไม่รู้จักอิ่ม ซึ่งหมอเองก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ พฤติกรรมของเธอจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะคลอด"ไลลาตื่นเถอะ หมอบอกต้องกินข้าวตอนเช้านะ วันนี้มีกับข้าวที่เธอชอบเยอะเลย"
*****ต่อจากที่เจย์เลอร์ เริ่มมีอาการแพ้ท้อง เป็นช่วงที่เพิ่งจะได้ไปเจอกับ ลูกๆของโอนิกซ์และวานิลมา จากที่ยังบ่นๆกันอยู่เลย ว่าอยากมีลูก และก็ได้แพ้ท้องสมใจ ไลลาเองก็มีอาการเช่นกัน เหมือนว่าจะแพ้ท้องทั้งสองคนเลย แต่คนที่เป็นหนักกว่าก็คือเจย์เลอร์พอแพ้ท้องแล้วอารมณ์ขี้หงุดหงิดก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีก และก็แน่นอนว่าคนที่รับศึกหนักไปมากที่สุดเลยก็คือลูกน้องของตัวเอง แหงล่ะ ใครจะกล้าไปหงุดหงิดใส่เมียล่ะ เดี๋ยวก็โดนบ้องหูกันพอดี...ตอนสายๆ ของวันหนึ่งฟึ่บ~"คุณเจย์""จ๋า ครับ""ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้เรามีนัดกับคุณหมอนะคะ""อืม...ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนต่อ"ปกติต้องเป็นสามีหรือเปล่าที่ต้องมาปลุกภรรยาและเตรียมตัวไปหาหมอกัน แต่กลับเป็นเธอที่ต้องมาปลุกเขา และตื่นเช้ากว่าเขาวันนี้มีนัดกับคุณหมอเกี่ยวกับอาการไม่สบายที่เป็นอยู่ ถึงคนในบ้านจะสงสัยกันว่าท้องจริงๆ แต่ก็ยังไม่ได้ไปตรวจจนมีใบรับรองมายืนยัน ว่าเรื่องที่สงสัยกันนั้นเป็นความจริง"ไม่ได้ค่ะ เรานัดคุณหมอเก้าโมงนะคะ ตอนนี้แปดโมงแล้วค่ะ กว่าจะเตรียมตัวอีก""....." เจย์เลอร์ยังคงอิดออดเหมือนกับเด็กที่ไม่อยากตื่นตอนเช้าไปโรงเรียน แต่แล้วก็ต้
เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนตอนนี้ไลลากับเจย์เลอร์แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะทั้งสองยังคงทำเหมือนเดิมตอนก่อนที่จะแต่งงานไลลาได้ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว เพราะเธอไม่ได้ทำงานแล้ว บางครั้งก็ได้ไปร่วมงานกับเจย์เลอร์ เข้าสังคมอยู่บ่อยๆ เขาแค่อยากให้เธอได้เข้าสังคมเรียนรู้เพื่อเอาตัวรอด ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งเอง เพราะไลลาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่าน เป็นไปได้เธอก็จะเลี่ยงมากกว่า แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่แต่พอมีเจย์เลอร์ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธอกล้า หลายๆ อย่างที่เขาทำให้มันดีจนสุดจะบรรยายจริงๆผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นเข้มขรึม วางมาดนักธุรกิจ เจ้าพ่อมาเฟียแสนดุดัน แต่พอได้อยู่กับเธอที่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่ต่างอะไรจากแมวน้อยเลย เพราะเขาไว้ใจเธอ ไว้ใจมาก ถึงกล้าแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นแบบนี้บ้านของทอลและเฟิร์น"แฝดอ้วง คิดถึงสุดเลย มาให้น้ากอดหน่อย"เด็กน้อยวัยขวบเศษพากันวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ เด็กแฝดลูกของทอลและเฟิร์น ตอนนี้ก็โตขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฟิร์น
บ้านพักริมทะเล"ไลลาเสร็จหรือยัง ทำไมอาบน้ำนานขนาดนั้น" เจย์เลอร์ตะโกนถาม เพราะเห็นไลลาเข้าห้องน้ำไปนานแล้ว ปกติเธอไม่ใช่คนเข้าห้องน้ำนานสักหน่อยแกร๊ก~"โอ้ย เสร็จแล้วค่า" เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะถูกเรียกอยู่หลายครั้งเธอเลยต้องรีบเดินออกมา ถ้าขืนช้ามีหวังถูกเจย์เลอร์พังประตูเข้าไปแหงๆ"ละ ไลลา เธอ..." ถึงกับมองตาค้างเมื่อได้เห็นคนตรงหน้าใส่ชุดอะไรอยู่ ไม่คิดว่าเธอจะใส่แบบนี้ เพราะถ้าไม่ใส่ชุดนอนหมีแขนยาวเธอก็จะใส่เป็นกระโปรงชุดนอนที่ยาวคลุมเข่าลงไป"ไลลาเพิ่งซื้อมาค่ะ เป็นยังไงคะ สวยไหม?""....." เจ้าตัวไม่ตอบ สายตาจดจ้องที่เรือนร่างอวบอั๋นตรงหน้าหุ่นดีเอสหน้าหยวบสุดๆปกติแต่งตัวไม่ได้เซ็กซี่เท่าไหร่เขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว มาเจอแบบนี้มันตราตรึงจนละสายตาไม่ได้เลย แค่เห็นส่วนล่างมันก็เริ่มขยับขยายออกแล้วมีอารมณ์สุดๆ !!"คุณเจย์คะ""อึก...""....." เธอยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปหาใกล้ๆ จับมือของเขาวางลงบนหน้าอกของตัวเอง "ไลลาไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยนะคะ""อืม..." มือหนาเค้นคลึงเต้าอวบอย่างหลงใหล แม้จะสัมผัสผ่านชุดผ้าลาติน แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงเนื้อด้านใน ยอดถันที่มันแข็งชูชันขึ้นมาข
เวลาผ่านไปหลังจากที่รู้ข่าวของพ่อและทุกอย่างก็จบลงแล้ว แต่ลึกๆ ไลลาก็ยังรู้สึกแย่อยู่แต่ก็ยังมีเจย์เลอร์ที่คอยอยู่ข้างๆ ดูแลไม่ห่าง เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงได้คิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว"วันนี้ออกไปไหนกันมั้ย?""ไปไหนคะ?""ไม่รู้สิ อยากไปไหนหรือเปล่า เธอจะได้สบายใจ""....." ไลลาคิดก่อนที่จะนึกบางอย่างบอก เธอหันกลับไปมองหน้าของเจย์เลอร์และให้คำตอบกับเขา "ไลลาอยากไปวัดค่ะ""งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ออกไปกัน"ไลลาทำตามที่เขาบอก จริงๆ เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหนหรอก แต่พอเจย์เลอร์มาถามแบบนี้แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ผ่านไปพักใหญ่นานแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ ขณะเดินพาเจย์เลอร์ไปทางหลังวัดเธอก็พูดอยู่ในใจตัวเอง จนกระทั่งมาถึงกำแพงวัด เธอยืนอยู่ตรงข้ามกับกำแพงซึ่งมีรูปหน้าของแม่เธอแปะอยู่"แม่เธอเหรอ?""ค่ะ""ทำไมถึงมาอยู่แบบนี้ล่ะ ทีแรกฉันคิดว่าแม่เธอจะเป็นเจดีย์แบบนั้นซะอีก" เจย์เลอร์ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ไม่คิดว่ากระดูกคนตายจะสามารถเอามาไว้ในกำแพงวัดแบบนี้ได้"ไลลาไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ เจดีย์แบบนั้นแพงจะตาย เด็กมัธยมแบบไลลาจะเอาเงินเป็นหมื่นๆ จะมาไหนมาซื้อ หลวงตาบอกว่าเอาไว้แบบนี้ก็ได้ ไม่เป็นอ
ขณะที่กำลังกลับบ้าน ไลลาเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งที่ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของตำรวจจัดการต่อ แต่เธอกลับรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย แอบสะอึกเหมือนกันกับคำพูดของพ่อแต่เธอจะไปทำอะไรได้ นั่นมันไม่ใช่แค่คดีทั่วไปที่จะสามารถปล่อยตัวออกมาได้นะ แล้วถ้าเธอให้เจย์เลอร์ช่วยจริงๆ คนอื่นจะมองเธอยังไงยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เธอไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย เพราะรู้ว่าเป็นแล้วก็ทำให้เจย์เลอร์พลอยเป็นห่วงไปด้วยเอี๊ยด!"อ๊ะ! คุณเจย์ จอดรถทำไมคะ?" ไลลาตกใจ ที่จู่ๆ เจย์เลอร์ก็หักรถเข้าริมทางอย่างกระทันหัน เบรคแรงจนเธอแทบจะหัวทิ่มไปด้านหน้า ดีนะที่คาดเข็มขัดไว้"คิดกันอีกรอบดีไหม ฉันไม่สบายใจเลย ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้""เรื่องอะไรคะ?""เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงเรื่องอะไร"".....""ฉันช่วยได้ ขอแค่เธอเอ่ยปากขอให้ช่วย""ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี แต่ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้นแหละค่ะดีแล้ว""เธอแน่ใจแล้วเหรอ""ไลลารู้ค่ะว่าคุณเจย์ช่วยได้ ทำให้พ่อของไลลาพ้นผิดยังทำได้เลย แต่ไลลาไม่อยากให้คุณเจย์ทำค่ะ คนทำผิดก็ต้องย่อมได้รับผลกรรมจากสิ่งที่ตัวเองทำ"".....""เท่าที่คุณตำรวจบอก พ่อตั้งใจทำแม่เลี้ยง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ถ