เจย์เลอร์พาไลลากลับมาที่คอนโด แน่นอนว่าระหว่างทางไม่มีการพูดคุยอะไรกันเลย จนกระทั่งกลับมาถึงเจย์เลอร์ก็คว้าแขนของไลลาเข้าห้องนอนทันที และด้วยความที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอเลยห้ามเขาไว้ก่อน"เดี๋ยวๆ คุณเจย์ เป็นอะไรไปคะเนี่ย""มาคุยกันข้างใน""คะ คุยกันแน่นะ..." ไลลาถามเสียงแผ่ว แต่ก็ถูกเขาโอบเอวแล้วยกตัวของเธอขึ้นเดินเข้าห้องทันทีสภาพแบบนี้นะถ้าไม่คุยไม่เคลียร์ให้รู้เรื่องก่อน มีหวังได้ถูกเขากระแทกจมเตียงแน่ๆ รายนี้ยิ่งโมโหไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาอยู่ด้วยตุบ~!ร่างบางถูกเหวี่ยงไปบนเตียง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้เจ็บเพราะเตียงมันนิ่ม ทว่าต่อจากนี้มันก็ไม่แน่ เขาดูอารมณ์ร้อนขนาดนี้"ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ เป็นอะไรไปคะ""ไลลาเธอทำฉันโกรธ""เรื่องอะไรคะ?" ถามอย่างงงๆ"ทำไมต้องนั่งใกล้กับผู้ชายคนนั้นด้วย?""....." เธอขมวดคิ้วมองหน้าเขา พลางนึกถึงเรื่องที่เขาพูดถึง เหมือนจะนึกออกแล้ว ที่บอกว่านั่งใกล้ผู้ชายคงจะเป็นเขาคนนั้นสินะ "นั่นเพื่อนของหนูเองนะคะ หนูไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย""แต่ฉันไม่ชอบ..." เจย์เลอร์ซุกหน้าลงไปตรงลำคอของเธอ พร้อมกับพูดเสียงแผ่วอู้อี้อยู่ตรงนั้น"งอนหนูเพราะเรื่องนี้เหรอ
วันถัดมาปึก~ ปึก~ ปึก~"อืม...ซี๊ดอ๊ะ อ๊ะ""ซี๊ด~!" เจ้าตัวลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับร้องซี๊ด ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาน่าตกใจไม่น้อย เพราะไลลากำลังขย่มอยู่บนตัวของเขา ปากของเธอก็กัดเสื้อของตัวเองพร้อมทั้งส่งเสียงครางไปด้วยไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นฝ่ายริเริ่มทำเองแบบนี้ ร่างบางขย่มไม่ยอมหยุดอยู่บนตัวของเขา ช่องทางรักบีบรัดแก่นกายที่ตัวเองกำลังกลืนกิน ภายในนั้นกระตุกไม่หยุดเหมือนกำลังตอบสนองความเสียวซ่านจากท่อนเอ็นที่กำลังมอบความสุขให้กับตัวเองอยู่"อึกอ๊า~ ทำอะไรเนี่ย!""อื้อ!~"เธอตอบไม่ได้เพราะปากยังคงคาบชายเสื้อของตัวเองไว้อยู่ หน้าท้องขาวเนียนมีเนื้อเป็นชั้นๆ อยู่นิดหน่อย กำลังโยกขย่มอย่างเอาเป็นเอาตายเจย์เลอร์อยากจะห้ามแต่ก็ไม่รู้ทำไม มันเสียวจนเกร็งตัวไปหมด ทุกครั้งที่ตัวเล็กๆ ของเธอนั่งทับลงมามันเหมือนรูดทั้งลำของเขาจนแทบจะเสร็จให้ได้เลย"ซี๊ดอ๊า~!""อึกอื้อ..."ตับ! ตับ! ตับ!"ซี๊ดไลลา อื้ม!!"เอวหนาเด้งสวนขึ้นไปพร้อมกับรั้งเธอให้นั่งทับลงมาแรงๆ ก่อนจะปลดปล่อยของเหลวขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอจนหมด ไลลาก็ทิ้งตัวลงนอนบนอกของเขาด้วยความหมดแรงทันที"นึกยังไง ขึ้นขย่มตอนฉันหลับอยู่ หืม?""ห
เวลาต่อมา"ฉันมีงานด่วน ต้องไปต่างประเทศอาทิตย์นึง เธออยู่ที่นี่ก็ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะเข้าใจไหม" เจย์เลอร์พูดเสียงแผ่ว เพราะงานด่วนที่ว่าเป็นงานขององค์กร เขาเลยไม่อยากพาเธอไป เพราะมันอาจจะเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อ และการที่เธออยู่ที่นี่มันปลอดภัยกว่า"รับทราบค่ะ ไลลาจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดีเลย""อย่าหนีเที่ยวล่ะ เข้าใจ๊""เข้าใจค่ะ"".....""เดี๋ยวไลลาเก็บของให้นะคะ""อืม..."ไลลาเดินไปในห้องนอน เก็บเสื้อผ้าบางส่วนใส่กระเป๋าให้กับเจย์เลอร์ ขณะที่กำลังวุ่นอยู่กับการเก็บของให้กับเขา เธอไม่รู้เลยว่าเจย์เลอร์มายืนอยู่ข้างหลังแล้ว"อืม...""ตกใจหมด! มาตั้งแต่ตอนไหนคะ?""ก็ตามเธอมาติดๆ ไง""แล้วคุณเจย์จะไปตอนไหนเหรอคะ พรุ่งนี้เหรอ?""เปล่า คืนนี้น่ะ""เดินทางตอนกลางคืนเหรอคะ ดูอันตรายจัง""อืม งานด่วนน่ะ เลยต้องรีบ""คุณเจย์ระวังตัวด้วยนะคะ""ก่อนไปขอเอาก่อนได้ไหม แข็งแล้ว" เจ้าตัวพูดเสียงแผ่ว พร้อมกับเอามือของตัวเองจับที่เป้ากางเกงเค้นคลึงเร้าอารมณ์ของตัวเองให้รู้สึกอยากเพิ่มมากขึ้นไปอีก"หือ เดี๋ยวก็ต้องเดินทาง ไม่พักก่อนเหรอคะ""ฉันแข็งแรงนะ""อ๊ะ...""ยืนอยู่ตรงนี้แหละ พับผ้าไป เดี๋ยวทำเอง"ก
วันที่ห้าของการไปต่างประเทศของเจย์เลอร์ เขากลับก่อนกำหนด กลับแบบไม่ได้บอกกับไลลาเลยสักคำ เดินทางมาแบบเงียบๆ จนกระทั่งถึงคอนโดในช่วงหัวค่ำติ๊ด~"อ๊ะ! คะ คุณเจย์!!" ไลลามองด้วยความตกใจ เธอยืนตัวเกร็ง ในใจได้แต่คิดว่าความฝันหรือเปล่า หรือคิดถึงเขาจนตาฝาดไป เพราะเจย์เลอร์ก็ยืนนิ่งอยู่ต่อหน้าของเธอ "ฝะ ฝันเหรอ?" พูดเสียงแผ่ว"ฝันบ้าบออะไรของเธอไลลา!""....." พอคนตรงหน้าพูดขึ้นมาเธอถึงได้มั่นใจว่ามันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ฝัน แต่ทำไมเขากลับมาแล้วล่ะ ยังไม่ถึงกำหนดกลับเลยนี่นา และกลับมาแบบไม่บอกอะไรเธอสักคำเลยด้วยณ ตอนนี้เธอเงียบ แต่ในใจมันร้อนรุ่มจนอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ด้วยซ้ำ เพราะชุดที่เธอกำลังใส่อยู่ตอนนี้มันค่อนข้างโชว์สัดส่วนอวบอั๋นของเธอด้วยสิเดรสสีโอรสผ้ากำมะหยี่ที่เพื่อนสนิทอย่างเฟิร์นเพิ่งจะซื้อให้ เพราะอยากให้เธอได้ลองอะไรใหม่ๆ ใส่เสื้อผ้าสวยๆ เปลี่ยนลุคให้ดูหรูดูแพงกับเขาบ้าง เธอก็แค่ลองใส่เท่านั้น ถ้าจะให้ใส่ออกไปข้างนอกเธอก็คงไม่กล้าหรอก"เธอไม่มีชุดนี้นี่ ไปซื้อมาตอนไหน?" เจย์เลอร์ถาม แม้น้ำเสียงของเขาจะเรียบนิ่งแต่สายตาของเขาก็เป็นคำตอบหมดแล้ว ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกคาดคั้นด้
ถึงเขาจะยอมแต่ก็ใช่ว่าตัวเองจะหยุดทำเรื่องแบบนั้น ระหว่างที่ไลลาทำกับข้าวเขาก็จะคอยมองเธออยู่ตลอด จนกระทั่งทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยไลลาพยายามยื้อเวลาให้มันนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้วงานมันก็เสร็จ ถึงมันจะช้าแต่สุดท้ายก็ทำเสร็จอยู่ดี"เสร็จแล้วใช่ไหม?" เจย์เลอร์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก สายตาของเขาจ้องมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่วางตาเพราะจะลงโทษ เขาจึงไม่ยอมให้ไลลาถอดชุดออกเดรสนั้นออก เขาอยากเห็นเธอใส่ชุดแบบนี้นานๆ มันสวย มันรวบรัด อวบอั๋น โชว์หุ่นสวยๆ จนเขาละสายตาไม่ได้เลย ถึงเธอจะสวยแต่เพราะหวงเขาเลยไม่อยากให้ใครเห็นรูปร่างของเธอนอกจากเขาใส่ได้ แต่ใส่ให้เขาเห็นแค่คนเดียวก็พอ"เสร็จแล้วค่ะ""มานั่งตักนี่มา""....." คนตัวเล็กขยับไปนั่งบนตักตามคำสั่งของเขา ก่อนที่มือหยาบจะรวบรัดกอดเอวคอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"เมื่อไหร่เธอจะมีลูกให้ฉันสักที""ทำไมคุณเจย์อยากมีลูกล่ะคะ?""เพราะฉันอยากเป็นพ่อ ฉันเชื่อว่าฉันสามารถเป็นพ่อที่ดีได้ มากกว่าพ่อของตัวเองหรือแม้กระทั่งพ่อของเธอ ฉันจะไม่ทำร้ายลูก""แต่การที่เราจะมีเด็กสักคนนึงมาอยู่ด้วย ต้องเตรียมพร้อมก่อนนะคะ""แต่ฉันมี...""มีเงินก็จริงแต่เ
วันถัดมา"ไลลา ไลลา" เจย์เลอร์ตื่นขึ้นมาตอนเช้า แต่เขากลับไม่เจอไลลานอนอยู่บนเตียงด้วย ตอนแรกก็นึกว่าเธอเข้าห้องน้ำ แต่ก็ไม่มี ด้านนอกก็ไม่เจอใครเลย ห้องครัว ห้องนั่งเล่น ไม่มีแม้แต่เงาของไลลาพอเห็นว่าเธอหายไป เจย์เลอร์ก็เริ่มอยู่ไม่นิ่งแล้ว เพราะโทรหาเธอไม่ติดด้วย พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเขาก็พอจะรู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรผิดลงไปเธอหนีไปอีกแล้วงั้นเหรอ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขากลัวมากที่สุด กลัวเธอหาย กลัวเธอหนีไป กลัวเธอไม่อยู่กับเขา กลัวมากจริงๆ แล้วทำไมเรื่องที่เรากลัว มันมักจะเกิดขึ้นจริงตลอดเลย"ฉันกลัวแทบเป็นแทบตาย สุดท้ายเธอก็ยังหนีฉันไปอีกเหรอไลลา เธอแม่งใจร้ายว่ะ" เจย์เลอร์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาลูกน้องคนสนิทเหมือนอย่างเคย( ครับคุณเจย์ )"ถามเมียมึงให้หน่อย ไลลาอยู่ด้วยไหม แล้วรู้ไหมว่าไลลาอยู่ที่ไหน"( อ๋อครับ สักครู่นะครับ )"....." เขารอคำตอบ ที่ถามเพราะมันอาจจะเหมือนกับครั้งนั้น บางทีเฟิร์นอาจจะรู้ก็ได้ว่าไลลาไปที่ไหนไม่ใช่ว่าเขาไม่ใส่ใจเธอหรอกนะ แต่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าที่ไหนคือที่ที่เธอชอบไปหรือว่าจะเป็น...ที่เดิม? ( คุณเจย์ครับ เฟิร์นบอกว่า
บนรถขณะที่รถกำลังแล่นไปเรื่อยๆ ทั้งสองก็ไม่ได้พูดคุยกัน ต่างคนต่างเงียบ ไลลาเองก็ไม่รู้ว่าเขาโกรธไหม สถานการณ์มันน่าอึดอัดจนบอกไม่ถูก"คุณเจย์...รู้ได้ยังไงคะ ว่าไลลาอยู่ที่นี่""แล้วมันยากตรงไหน""ก็ไม่ยากค่ะ แต่ไลลาไม่เคยบอกคุณเจย์""นอกจากริมเขื่อนที่เธอชอบไปนั่ง ก็คงไม่พ้นตรงที่แม่ของเธออยู่""....." ไลลาก้มหน้า เธอไม่ตอบ แต่ก็ไม่แปลกใจ เพราะคนแบบเขาถ้าอยากรู้อะไรแล้วก็คงไม่ยาก"แวะกินอะไรก่อนไหม ผ่านร้านอาหารพอดี""ไลลาไม่หิวค่ะ""โอเค"เจย์เลอร์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่ได้ขัดใจเธอ และพาเธอกลับคอนโดตามความต้องการ จนกระทั่งกลับมาถึงไลลาก็นั่งอยู่เงียบๆ จนเขาเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาเอง"อย่าหนีไปแบบนั้นอีก""ไลลาไม่ได้หนี แค่ออกไป...""ออกไปแบบไม่บอกอะไร หายไปเงียบๆ แบบนั้นจะให้เรียกว่าอะไร ถ้าไม่ใช่หนี"".....""ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธอจะทำยังไงไลลา""ไลลาไม่อยากทะเลาะ ขอตัวเข้าห้องนะคะ""เดี๋ยวก่อน..."".....""เธอเป็นอะไร มีอะไรก็บอกกันตรงๆ สิ ฉันไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้นะไลลา""ไลลาก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ ถ้าไลลาบอกไปคุณเจย์จะทำให้ได้จริงๆ เหรอคะ?""งั้นก็บอกมาสิ""....." ไลลาไม่ได้ตอบ
บ้านพักริมทะเล"อ่าาา~ สดชื่นดีจังเลยค่ะ""....." เจย์เลอร์ที่เดินตามหลังมาติดๆ ไม่ได้พูดอะไร เขามองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า เพราะปกติก็ไม่ใช่คนยิ้มเก่งอะไรอยู่แล้วเจย์เลอร์พาไลลามาเที่ยวบ้านพักริมทะเล เพราะรู้แล้วว่าตัวเองละเลยสิ่งสำคัญอะไรไป บ้านหลังนี้เป็นบ้านพักเล็กๆ ที่เขาเคยซื้อไว้เมื่อนานมาแล้ว และน้อยนักที่จะมีคนรู้ ที่นี่เป็นบ้านแสนรักสุดหวง ซึ่งไม่เคยมีใครได้เข้ามานอกจากเขา เหมือนมันเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดสำหรับเขาพอได้เห็นไลลามีความสุข เขาเองก็รู้สึกสบายใจไปด้วย การที่เขาเอาแต่ทำงานไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง ไม่เคยถามว่าเธออยากไปไหนไหม มันทำให้เขาเกือบจะเสียเธอไปแล้วจริงๆใครบอกว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย เขาเองก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ความจริงเรื่องความรู้สึกของคนรัก มันเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของการใช้ชีวิตคู่ หากเราหรืออีกฝ่ายละเลย แน่นอนว่าคู่ชีวิตมันไม่ยั่งยืนหรอก"บ้านพักคุณเจย์เงียบจังเลยค่ะ""เข้ามาดูในบ้านก่อนสิ ตอนเย็นๆ ค่อยออกไปเดินเล่นกัน""ค่ะ"ไลลาเดินตามเข้าไปด้านใน บ้านหลังนี้เป็นบ้านเล็กๆ เหมาะสำหรับครอบครัวเล็กๆ ที่มีแค่สามีภรรยา หรืออาจจะบวกลู
ตกดึกวันเดียวกัน หลังจากที่เจย์เลอร์พาลูกสาวเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าวันนี้เหมือนได้ใช้ร่างกายไปทั้งชีวิตแล้วเลย มันเหนื่อยมากๆ กับการเลี้ยงเด็กครืด~ไลลา : ลูกนอนแล้วมาหาไลลาที่ห้องค่ะ ตอนแรกเหนื่อยนะ พอเห็นข้อความของไลลาที่ส่งเข้ามาเขาก็ตาสว่างทันทีเลย ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วออกไป เพราะตอนนี้เจย์ลินก็นอนหลับไปแล้วแกร๊ก~"ไลลา..""มาแล้วเหรอคะ?""เธอจะให้ฉันทำอะไรเหรอ?""นี่ค่ะ"ไลลายื่นถุงบางอย่างให้กับเขา เป็นถุงที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าข้างในมันคืออะไร"คืออะไร?""เปิดดูสิคะเดี๋ยวก็รู้เอง"เจย์เลอร์หยิบของข้างในออกมาดูอย่างงงๆ แล้วก็ต้องตกใจเพราะของข้างในมันคือชุดชั้นในที่แบบ ตัวใหญ่หน่อย แถมมันสีแดงเรื่ออีกด้วย และที่สำคัญมันเป็นลายลูกไม้!"เธออย่าบอกนะว่า...""ใส่มันค่ะ""จะบ้าเหรอ นี่มันชุดผู้หญิงนะ!"ไม่เด็ดขาดให้ตายยังไงเขาก็จะไม่มีวันใส่ชุดนี้เด็ดขาด เขาปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เป็นมาเฟียแต่ต้องมาใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้สีแดงแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ"ใส่มันค่ะ" ไลลาพูดข่ม น้ำเสียงและท่าทางของเธอก็จริงจังหนักแน่นไม่ต่างจากเขาเลยเพราะรู้ว่าถ้าพูดดีๆ เจย์เลอร์จะไม
@บ้านของเจย์เลอร์"เมียจ๋า เมียจ๋า ไลลาฉันขอโทษ""....." ไลลาได้แต่สาวเท้าก้าวเดิน พยายามเดินให้ออกห่างจากเจย์เลอร์ให้ได้มากที่สุด และไม่ให้เขาเดินตามได้ทัน"เมียจ๋า ผัวขอโทษ~" เจย์เลอร์ยังคงพูดเสียงหวาน พร้อมกับพยายามรีบเดินมาหาไลลา ขาสั้นๆ แค่นั้นเองทำไมถึงได้เดินเร็วนักนะก่อนหน้านี้ก็พูดแบบนี้แหละ ด้วยความที่ล้อเมียเรื่องขาสั้น ตัวเล็ก เตี้ย ก็คิดว่าเมียคงจะไม่โกรธอะไรหรอก เพราะก็แกล้งพูดแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่วันนี้เมียโกรธจริงจังมากๆ ไลลาหน้าบึ้งใส่ พร้อมกับเดินหนีไม่สนใจเสียงเรียกอีกเลย"ไลลาเดี๋ยว..."ปึก!!"โอ๊ย!!" เสียงร้องดังเพราะประตูหนีบแขน ใช่! ประตูหนีบแขนเขา หนีบแรงเลยด้วย เพราะเจย์เลอร์ดันเอาแขนเข้ามาขวางไว้ขณะที่ไลลานั้นกำลังจะปิดประตูเธอมองเขาตาแข็ง ในใจก็คิดว่า สมน้ำหน้า สมควรแล้วล่ะ คนอย่างเขามันต้องโดนซะบ้าง"เจ็บนะไลลา""หลีกไปค่ะ ไลลาจะเข้าห้อง""ก็เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันปิดให้เอง"เจย์เลอร์ยังคงพยายามจะแทรกตัวเข้ามา แต่ไลลาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เอาล่ะคราวนี้ ต่างคนต่างไม่ยอมกันอะไรมันจะเกิดขึ้นทั้งที่เขาก็มีพละกำลังมากพอที่จะสามารถผลักประตูเข้าไปได้เลย แต่มั
โรงพยาบาลเอกชนHHกลางดึกสงัดไลลาปวดท้องกระทันหัน เจย์เลอร์เลยรีบพามาโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ก็อยู่ในห้องคลอด ไลลากำลังรอเตรียมคลอดอยู่ เพราะถึงจะปวดท้องแล้วแต่ร่างกายก็ยังไม่พร้อมที่จะคลอดในทันที และเธอก็เลือกที่จะคลอดแบบธรรมชาติ เพราะไม่อยากเจ็บตัวอีก และอีกอย่างเธอก็เป็นคนที่กลัวแผลผ่าตัดมากๆ"อึก..โอ้ย!""ไลลา!""เจ็บจังเลยค่ะ" ว่ากันว่าคลอดลูกเนี่ยเจ็บทรมานมากเหมือนจะตายให้ได้ ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ได้เจ็บมากมายอะไรหรอก แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะว่ามันเจ็บมากจริงๆ"หมอครับ ยังคลอดไม่ได้อีกเหรอครับ ภรรยาผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ?""คุณพ่อใจเย็นๆ ก่อนนะครับ การคลอดลูกแบบธรรมชาติ ต้องรอให้ปากมดลูกเปิดมากพอที่จะคลอดเด็กออกมาได้ก่อนครับ ตอนนี้หมอให้ยาเร่งไปแล้ว""....." ถึงอย่างนั้นเจย์เลอร์ก็ยังใจร้อนอยู่ดี ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของไลลา ใจของเขามันกระสับกระส่ายไปหมดเลย กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปมือของเธอเย็นเฉียบแถมสั่นเทา หน้าตาก็ซีดเผือกจนน่าสงสารคนรักเมียห่วงเมียแบบเขา จะไปทนได้ยังไง กับการที่เธอเป็นอยู่แบบนี้"ไม่เป็นอะไรนะไลลา ฉันอยู่ตรงนี้ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร""ฮึกคุณเจย์ มันปวดมาก ฮือ..
สามเดือนต่อมาช่วงนี้เป็นช่วงที่เจย์เลอร์นั้นเพิ่งทุเลาจากอาการแพ้ท้อง ด้วยความที่แพ้ท้องและต้องรับศึกหนักอยู่หลายเดือน เขาเลยไม่ได้ออกไปทำงาน ไม่ได้ออกไปเจอใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนๆตอนนี้ได้รู้เพศลูกแล้ว เขาได้ลูกผู้หญิง ใครต่อใครต่างแอบแซวว่า เพราะได้ลูกผู้หญิงหรือเปล่าเขาถึงได้แพ้ท้องหนักขนาดนี้ ความเชื่อของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน บางคนก็ว่าถ้ามีอาการแพ้ท้องหนักๆ ก็เดาได้เลยว่าเป็นลูกผู้หญิง"ไลลา.." เจย์เลอร์เอ่ยเรียกคนบนเตียงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อปลุกเธอ"อื้อ~""สายแล้วนะ ตื่นได้แล้ว""ง่วงอ่ะ นอนต่ออีกนิดได้มั้ย" ไลลาพูดอย่างงัวเงีย ตอนนี้เหมือนจะสลับหน้าที่กันแล้ว ตอนที่เธอท้องช่วงไตรมาสแรก เป็นเธอที่ต้องดูแลเจย์เลอร์เพราะเขาแพ้ท้องหนักมาก ตอนนี้กลายเป็นเขาที่ต้องดูแลเธอเองพฤติกรรมของไลลาเปลี่ยนไป หลังจากที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้น เธอนอนมากขึ้น บางครั้งก็กินเยอะมากด้วย กินเหมือนคนไม่รู้จักอิ่ม ซึ่งหมอเองก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ พฤติกรรมของเธอจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะคลอด"ไลลาตื่นเถอะ หมอบอกต้องกินข้าวตอนเช้านะ วันนี้มีกับข้าวที่เธอชอบเยอะเลย"
*****ต่อจากที่เจย์เลอร์ เริ่มมีอาการแพ้ท้อง เป็นช่วงที่เพิ่งจะได้ไปเจอกับ ลูกๆของโอนิกซ์และวานิลมา จากที่ยังบ่นๆกันอยู่เลย ว่าอยากมีลูก และก็ได้แพ้ท้องสมใจ ไลลาเองก็มีอาการเช่นกัน เหมือนว่าจะแพ้ท้องทั้งสองคนเลย แต่คนที่เป็นหนักกว่าก็คือเจย์เลอร์พอแพ้ท้องแล้วอารมณ์ขี้หงุดหงิดก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีก และก็แน่นอนว่าคนที่รับศึกหนักไปมากที่สุดเลยก็คือลูกน้องของตัวเอง แหงล่ะ ใครจะกล้าไปหงุดหงิดใส่เมียล่ะ เดี๋ยวก็โดนบ้องหูกันพอดี...ตอนสายๆ ของวันหนึ่งฟึ่บ~"คุณเจย์""จ๋า ครับ""ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้เรามีนัดกับคุณหมอนะคะ""อืม...ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนต่อ"ปกติต้องเป็นสามีหรือเปล่าที่ต้องมาปลุกภรรยาและเตรียมตัวไปหาหมอกัน แต่กลับเป็นเธอที่ต้องมาปลุกเขา และตื่นเช้ากว่าเขาวันนี้มีนัดกับคุณหมอเกี่ยวกับอาการไม่สบายที่เป็นอยู่ ถึงคนในบ้านจะสงสัยกันว่าท้องจริงๆ แต่ก็ยังไม่ได้ไปตรวจจนมีใบรับรองมายืนยัน ว่าเรื่องที่สงสัยกันนั้นเป็นความจริง"ไม่ได้ค่ะ เรานัดคุณหมอเก้าโมงนะคะ ตอนนี้แปดโมงแล้วค่ะ กว่าจะเตรียมตัวอีก""....." เจย์เลอร์ยังคงอิดออดเหมือนกับเด็กที่ไม่อยากตื่นตอนเช้าไปโรงเรียน แต่แล้วก็ต้
เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนตอนนี้ไลลากับเจย์เลอร์แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะทั้งสองยังคงทำเหมือนเดิมตอนก่อนที่จะแต่งงานไลลาได้ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว เพราะเธอไม่ได้ทำงานแล้ว บางครั้งก็ได้ไปร่วมงานกับเจย์เลอร์ เข้าสังคมอยู่บ่อยๆ เขาแค่อยากให้เธอได้เข้าสังคมเรียนรู้เพื่อเอาตัวรอด ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งเอง เพราะไลลาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่าน เป็นไปได้เธอก็จะเลี่ยงมากกว่า แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่แต่พอมีเจย์เลอร์ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธอกล้า หลายๆ อย่างที่เขาทำให้มันดีจนสุดจะบรรยายจริงๆผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นเข้มขรึม วางมาดนักธุรกิจ เจ้าพ่อมาเฟียแสนดุดัน แต่พอได้อยู่กับเธอที่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่ต่างอะไรจากแมวน้อยเลย เพราะเขาไว้ใจเธอ ไว้ใจมาก ถึงกล้าแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นแบบนี้บ้านของทอลและเฟิร์น"แฝดอ้วง คิดถึงสุดเลย มาให้น้ากอดหน่อย"เด็กน้อยวัยขวบเศษพากันวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ เด็กแฝดลูกของทอลและเฟิร์น ตอนนี้ก็โตขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฟิร์น
บ้านพักริมทะเล"ไลลาเสร็จหรือยัง ทำไมอาบน้ำนานขนาดนั้น" เจย์เลอร์ตะโกนถาม เพราะเห็นไลลาเข้าห้องน้ำไปนานแล้ว ปกติเธอไม่ใช่คนเข้าห้องน้ำนานสักหน่อยแกร๊ก~"โอ้ย เสร็จแล้วค่า" เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะถูกเรียกอยู่หลายครั้งเธอเลยต้องรีบเดินออกมา ถ้าขืนช้ามีหวังถูกเจย์เลอร์พังประตูเข้าไปแหงๆ"ละ ไลลา เธอ..." ถึงกับมองตาค้างเมื่อได้เห็นคนตรงหน้าใส่ชุดอะไรอยู่ ไม่คิดว่าเธอจะใส่แบบนี้ เพราะถ้าไม่ใส่ชุดนอนหมีแขนยาวเธอก็จะใส่เป็นกระโปรงชุดนอนที่ยาวคลุมเข่าลงไป"ไลลาเพิ่งซื้อมาค่ะ เป็นยังไงคะ สวยไหม?""....." เจ้าตัวไม่ตอบ สายตาจดจ้องที่เรือนร่างอวบอั๋นตรงหน้าหุ่นดีเอสหน้าหยวบสุดๆปกติแต่งตัวไม่ได้เซ็กซี่เท่าไหร่เขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว มาเจอแบบนี้มันตราตรึงจนละสายตาไม่ได้เลย แค่เห็นส่วนล่างมันก็เริ่มขยับขยายออกแล้วมีอารมณ์สุดๆ !!"คุณเจย์คะ""อึก...""....." เธอยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปหาใกล้ๆ จับมือของเขาวางลงบนหน้าอกของตัวเอง "ไลลาไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยนะคะ""อืม..." มือหนาเค้นคลึงเต้าอวบอย่างหลงใหล แม้จะสัมผัสผ่านชุดผ้าลาติน แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงเนื้อด้านใน ยอดถันที่มันแข็งชูชันขึ้นมาข
เวลาผ่านไปหลังจากที่รู้ข่าวของพ่อและทุกอย่างก็จบลงแล้ว แต่ลึกๆ ไลลาก็ยังรู้สึกแย่อยู่แต่ก็ยังมีเจย์เลอร์ที่คอยอยู่ข้างๆ ดูแลไม่ห่าง เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงได้คิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว"วันนี้ออกไปไหนกันมั้ย?""ไปไหนคะ?""ไม่รู้สิ อยากไปไหนหรือเปล่า เธอจะได้สบายใจ""....." ไลลาคิดก่อนที่จะนึกบางอย่างบอก เธอหันกลับไปมองหน้าของเจย์เลอร์และให้คำตอบกับเขา "ไลลาอยากไปวัดค่ะ""งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ออกไปกัน"ไลลาทำตามที่เขาบอก จริงๆ เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหนหรอก แต่พอเจย์เลอร์มาถามแบบนี้แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ผ่านไปพักใหญ่นานแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ ขณะเดินพาเจย์เลอร์ไปทางหลังวัดเธอก็พูดอยู่ในใจตัวเอง จนกระทั่งมาถึงกำแพงวัด เธอยืนอยู่ตรงข้ามกับกำแพงซึ่งมีรูปหน้าของแม่เธอแปะอยู่"แม่เธอเหรอ?""ค่ะ""ทำไมถึงมาอยู่แบบนี้ล่ะ ทีแรกฉันคิดว่าแม่เธอจะเป็นเจดีย์แบบนั้นซะอีก" เจย์เลอร์ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ไม่คิดว่ากระดูกคนตายจะสามารถเอามาไว้ในกำแพงวัดแบบนี้ได้"ไลลาไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ เจดีย์แบบนั้นแพงจะตาย เด็กมัธยมแบบไลลาจะเอาเงินเป็นหมื่นๆ จะมาไหนมาซื้อ หลวงตาบอกว่าเอาไว้แบบนี้ก็ได้ ไม่เป็นอ
ขณะที่กำลังกลับบ้าน ไลลาเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งที่ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของตำรวจจัดการต่อ แต่เธอกลับรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย แอบสะอึกเหมือนกันกับคำพูดของพ่อแต่เธอจะไปทำอะไรได้ นั่นมันไม่ใช่แค่คดีทั่วไปที่จะสามารถปล่อยตัวออกมาได้นะ แล้วถ้าเธอให้เจย์เลอร์ช่วยจริงๆ คนอื่นจะมองเธอยังไงยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เธอไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย เพราะรู้ว่าเป็นแล้วก็ทำให้เจย์เลอร์พลอยเป็นห่วงไปด้วยเอี๊ยด!"อ๊ะ! คุณเจย์ จอดรถทำไมคะ?" ไลลาตกใจ ที่จู่ๆ เจย์เลอร์ก็หักรถเข้าริมทางอย่างกระทันหัน เบรคแรงจนเธอแทบจะหัวทิ่มไปด้านหน้า ดีนะที่คาดเข็มขัดไว้"คิดกันอีกรอบดีไหม ฉันไม่สบายใจเลย ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้""เรื่องอะไรคะ?""เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงเรื่องอะไร"".....""ฉันช่วยได้ ขอแค่เธอเอ่ยปากขอให้ช่วย""ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี แต่ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้นแหละค่ะดีแล้ว""เธอแน่ใจแล้วเหรอ""ไลลารู้ค่ะว่าคุณเจย์ช่วยได้ ทำให้พ่อของไลลาพ้นผิดยังทำได้เลย แต่ไลลาไม่อยากให้คุณเจย์ทำค่ะ คนทำผิดก็ต้องย่อมได้รับผลกรรมจากสิ่งที่ตัวเองทำ"".....""เท่าที่คุณตำรวจบอก พ่อตั้งใจทำแม่เลี้ยง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ถ