29 บทส่งท้าย (2)

ฝ่ายถี่หลันตกตะลึง กระทั่งเห็นว่าปู้หว่านถิงปรากฏตัว สีหน้าเขาซีดร่างกายผ่ายผอม และหนวดเขาขึ้นเขียวครึ้ม ขับให้เขาดูเข้มขรึม และแฝงด้วยความอำมหิต

“โอ้ เพื่อปกป้องนาง ถิงเกอ...ฝืนร่างกายเดินทางออกมาไกลได้เพียงนี้ กระทั่งล้มป่วยลง และนี่คงเป็นแรงเฮือกสุดท้ายที่ท่านมี แต่ยังใช้มันเพื่อปกป้องโสเภณีไร้ยางอาย”

ถี่หลันว่า และส่งสายตาชิงชังไปให้ฟ่านอวี้เหยา

“องค์หญิงแปด สำหรับเหยาเหยา ข้ายกนางไว้สูงส่ง ผู้อื่นอย่าได้บังอาจใช้วาจาหยาบคาย”

“ถิงเกอ สตรีมากสามี ทั้งแปดเปื้อนคาวโลกีย์ ท่านไม่ละอายผู้อื่นหรือ หากคนเช่นนี้ อยู่ข้างกายและคลอดบุตรให้”

“นางไม่ขาวสะอาดย่อมดี เพราะข้าก็มือเปื้อนเลือดมาตั้งแต่จำความได้” ปู้หว่านถิงว่า และไอโขลกๆ ก่อนจะมีเลือดไหลออกจากจมูก อาการเขาไม่สู้ดีนัก

ฟ่านอวี้เหยาเห็นเช่นนั้นก็ขยับเข้าไปหาอีกฝ่าย ความห่วงใยนางส่งต่อถึงเขา

“แม่ทัพปู้ ห่วงสุขภาพตนบางเถิด ทั้งข้าและลูกของเรา ขาดท่านไม่ได้ ขาทองคำนั้น ขายังต้องเกาะเอาไว้ ดังนั้นท่านจึงต้องเป็นเสาหลักให้ขายึด”

“ฮูหยิน ข้าดูเหมือนคนไม่สบายก็จริง แต่วางใจเถิด สามีของเจ้า ยังแข็งแรง และโกงความตายมานับครั้งไม่ถ้วน รวมถึงครั