Mag-log inShare
11
Huling Na-update:
2025-04-06 14:03:50
Kaugnay na kabanata
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 12
โอ้ ฟ่านอวี้เหยา นางเกิดมาเพื่อเป็นคู่กรรม คู่จองเวรเขาสินะ “ฮึ ข้าพร้อมรับแขกแล้ว รู้สึกร่านจนตัวาสั่น อยากเป็นสตรีที่เกลือกกลั้วกับบุรุษทุกคนในสวนด้านในนั้น” และเขาก็เดือดดาลขึ้นจริงๆ อยากบีบคอนางให้กระดูดแหลกคามือ ทว่าพอกระชากร่างบอบบางมาใกล้ตัวอีกหน ฟ่านอวี้เหยากลับร้องโอ๊ย สีหน้านางแสดงความเจ็บปวดให้เห็น “ทำข้าเลือดไหล ใบหน้าหล่อเหลานี้ยังมีริ้วรอย แต่เจ้ากลับแสแสร้งร้องไห้สำออยเช่นนี้หรือ น้ำตาเจ้าบีบออกมาจนหมดตัว ข้าก็ไม่หลงกลหรอก” ฟ่านอวี้เหยาอยากกรี๊ดใส่หน้าอีกฝ่าย แต่เป็นยามนั้นที่นางพยุงร่างตัวเองไม่ไหวแล้ว แต่จะนั่งลงบนพื้น ก็กลัวเขาจะเตะซ้ำ เลยฝืนยืนและมองเขาอยากเคียดแค้น “ขาข้าคงหักเพราะท่าน เมื่อครู่ไม่ดูหรืออย่างไรว่าข้าตกลงมาจากรถม้า” ชายหนุ่มเชิดหน้าสูง เขาพ่นลมหายใจร้อนๆ ตอบนางเสียงเย็นชา “เหยาเหยาก็ตบ และกัดข้า ถือว่าหายกัน อีกทั้งคืนนี้ ข้าจะไม่จ่ายค่าจ้างในการเอาท่อนเอ็นแทรกเข้าไปในกลีบช้ำๆ ของเจ้าเป็นอันขาด สักเหวินเดียวก็จะไม่โยนให้เจ้า” “ปากสุนัข ท่านมันเป็นลูกหมา ตัวโตและสมองลีบ!” นางขวัญ
Huling Na-update : 2025-04-06เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 13
ฟ่านอวี้เหยาเจ็บข้อเท้ามาก เรียกว่าร้องไห้จนตาแดง เหล่าคณิกาที่รับใช้ในค่ายทหารซึ่งมาด้วยกัน ต่างเข้ามาให้การช่วยเหลือ สตรีทุกคนล้วนงดงาม อยู่ในวัยสาว พวกนางมีจิตใจดี ไม่ได้รู้สึกว่าตนต่ำต้อยที่ทำงานเช่นนี้ ด้วยยังดีกว่าไปอยู่ในเหมืองทำงานเยี่ยงทาส หรือเป็นพวกโจรดักปล้นขโมยของ ไม่ก็รับใช้พวกนอกด่านด้วยการคลอดลูกเพื่อเสริมทัพทหาร “เดี๋ยวข้าจะช่วยทาให้ ยานี้มีสมุนไพรเย็นผสมอยู่ ทาและนวดเพียงประเดี๋ยวเจ้าก็ลุกขึ้นมาวิ่งได้แล้ว” ดวงตากลมโตมองตำรับยาดังกล่าว และเจ้าของร่างก็คุ้นตามาก “เอ อาเหยา เจ้ารู้จักยาตัวนี้หรือ เป็นของหายากเลยนะ มาจากโรงยาสกุลฟ่าน” ในค่ายทหาร ทุกคนรู้แต่ว่าหญิงสาวคือ อาเหยา และไร้แซ่ นั่นเป็นเพราะปู้หว่านถิงไม่อยากให้ผู้ใดล่วงรู้ความเป็นมาของนาง ระหว่างที่นวดข้อเท้า สตรีนางหนึ่งก็ทำท่าคันปากยิบๆ ก่อนเอ่ยถามขึ้นในที่สุด “ข้าได้ยินว่า เสื้อขนจิ้งจอกหางแดงนั่น เป็นของหายากยิ่งในยุคสมัยนี้ราคานับหมื่นตำลึงเงิน และแม่ทัพปู้ก็ใช้มันห่อร่างเจ้า และพามาไปที่ค่ายอาชาเหินหาว” “เสื้อผ้าของข้าขาด เรียกได้ว่าเปลือยทั้งตัวก็ไ
Huling Na-update : 2025-04-06เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 14
เซียวเจี้ยนอี้นิ่วหน้า เขาไม่อยากมีเรื่องกับสตรีโง่เขลา จอมสร้างเรื่อง ทว่าหากเอาแต่นิ่งเฉยไม่ปรามอีกฝ่าย ถี่หลันอาจสร้างความยุ่งยากให้น่ารำคาญกว่านี้ “องค์หญิงแปด ยามนี้ ข้ามาดื่มสุรา และชมความงามของแม่นางเล็กๆ ไฉนท่าน ผู้เจริญแล้ว ถึงมีอารมณ์ร้ายกาจเพียงนั้น” เซียวเจี้ยนอี้กล่าวตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เขาไม่ชอบเห็นคนที่อ่อนแอและเป็นชนชั้นต่ำถูกรังแก อีกทั้งเขารังเกียจสตรีอย่างถี่หลัน นางเป็นคนประเภทชอบเหยียบย่ำผู้อื่น และหาเรื่องคนไร้ทางสู้เก่งเป็นที่หนึ่ง เรียกได้ว่าหากนับอันดับคนชั่วช้าในวังหลวง นางคงอยู่ตำแหน่งหัวแถว “ข้าเดินทางไกลมาถึงที่นี่ เพื่อรับใช้ตามคำสั่งของฮ่องเต้ ตรวจดูการรับส่งเสบียง คอยเป็นขวัญและกำลังใจชาวบ้าน แต่กลับพบเจอพวกสวะ ที่อวดดี เห็นแล้วขวางหูขวางตายิ่ง” “ฮ่ะๆ ๆ นางยังไม่ทำสิ่งใดเลย บางทีอาจหูหนวก หรือเป็นใบ้ จึงไม่ได้ยินเสียงเรียกของข้า” ถี่หลันถลึงตาใส่อีกฝ่าย แล้วตอบเขา “เซียวเจี้ยนอี้ อย่าคิดว่ายามนี้ใช้แซ่เจี่ยงแล้ว ข้าจะนับถือท่าน พวกพ่อค้าไฉนยังจะยกตนขึ้นมาเป็นขุนนางของฮ่องเต้ ผู้เป็นบิดาข้าได้” องค์หญิ
Huling Na-update : 2025-04-07เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 15
และฟ่านอวี้เหยาพยายามสลัดภาพหลอนออกจากหัวทิ้งไป หากสุดท้ายกลับไม่เป็นผล นางซึ่งเครียดจัดเป็นทุนเดิม เลยหวีดร้องขึ้น อาการนางคล้ายคนที่พบความเสียใจอย่างหนักเจียนจะเสียสติ “นังโสเภณี กรีดร้องโหยหวนเพื่อการใด หรือรู้จักเจ้าสาวที่ตายโหง บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ข้าจะจับเจ้าฉีกปากเสีย” ถี่หลันได้ทีก็พยายามเค้นหาความจริง การเป็นองค์หญิงทำให้มีสายสืบส่งข่าวมากมาย และนอกจากรู้ว่าฟ่านอวี้เหยา ได้รับความเอาใจใส่จากปู้หว่านถิงดีแล้ว นางยังได้ยินว่า ตั้งแต่หลับนอนกับอีกฝ่าย สตรีผู้นี้ยังไม่ได้ดื่มน้ำแกงคุมกำเนิด ให้ตายเถอะเรื่องนี้นางไม่อาจทนได้ แล้วหากฟ่านอวี้เหยาให้กำเนิดทายาทสกุลปู้ มารหัวขนที่เกิดมาคงสร้างความอัปยศน่าดู “ข้าถาม ไฉนถึงยังปิดปากเงียบ” ถี่หลันรำคาญที่ฟ่านอวี้เหยาทำตัวราวกับเด็กน้อยอ่อนแอต้องการคนปกป้อง ยามนั้นนางเลยสั่งให้คนเข้าไปจับตัวอีกฝ่ายออกมาจากเซียวเจี้ยนอี้ และเกือบเกิดเรื่องราวใหญ่โต หากไม่ใช่ว่าองค์ชายสี่ก้าวมาไกล่เกลี่ยความบาดหมาง “น้องแปด เสด็จพ่อให้เจ้าติดตามพี่มาเพื่อการใด” น้ำเสียงฉางห้าวเฉียวกังวาน แม้จะด
Huling Na-update : 2025-04-07เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 16
“แม่ทัพปู้... ทะ ท่านยังต้องการคุมกองทัพของฉางอ๋องอีกหรือไม่” ถี่หลันเป็นสตรีที่ถูกเอาใจจนแทบเสียคน การที่นางรับหน้าที่มาพร้อมองค์ชายสี่ ก็เพราะรบเร้าฮ่องเต้อย่างที่สุด ฝ่ายนั้นเลยยอมให้ติดตามพี่ชายมา ทว่าทุกอย่างที่นางทำนั้น เริ่มสร้างผลกระทบเป็นวงกว้าง รวมถึงการที่พยายามขอสมรสพระราชทานระหว่างนางกับปู้หว่านถิง เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่ มาระยะหนึ่งแล้วฝ่ายปู้หว่านถิงก็รู้ดี ซึ่งคาดการณ์ว่า คงจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เพราะตาของถี่หลัน เป็นขุนนางใหญ่ เคยรับใช้ไท่ซางหวงที่สนิทกับสกุลปู้ หากฝ่ายเจียงโม่เป็นกำลังฝ่ายขวาของฉางอ๋อง ครอบครัวฝ่ายมารดาถี่หลัน ก็เป็นคนสำคัญในลำดับรองลงมา และนั่นจึงเรียกได้ว่าสนมซุ่นเป็นที่โปรดปราณมิน้อย และฮ่องเต้ก็มองออก เขาจึงต้องการให้ปู้หว่านถิง เป็นส่วนเสริมเพิ่มกำลังให้พระสนมซุ่น ซึ่งไม่แน่ว่านางอาจก้าวขึ้นเป็นใหญ่มากกว่านี้ ด้วยฮองเฮาสุขภาพย่ำแย่ ทั้งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับไทเฮามานาน ยามนั้น คิ้วเข้มๆ ของแม่ทัพหนุ่มเลิกสูง สีหน้าเขานิ่ง ดูสงบนิ่งราวกับผืนทะเลที่กำลังจะมีคลืนยักษ์เข้าถล่มชายฝั่ง ฉางห้าวเฉียวผู้ใกล้ชิดปู้หว่านถิงมานาน เห็นแล้วก็ครั่นคร
Huling Na-update : 2025-04-07เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 17
“ให้ข้าตายเสียก่อนเถอะ ท่านถึงจะทำร้ายสตรีคนนี้ได้” นางว่าอย่างนั้น ทว่าร่างกายตื่นตัวจัด พอเขารั้งเอวบางไปกอด แล้วซ้อนร่างสูงใหญ่อยู่ด้านหลังหญิงสาว เสื้อผ้าตัวเบาบางก็ถูกอีกฝ่ายใช้ปากกัด ใช่...เขากัดราวกับเป็นสุนัขบ้าเลือด คนผู้นี้หึงหวงนาง และกลายเป็นการหิวโหยเนื้อหอมๆ นี้จนน่าหวาดหวั่น บางครั้งเขี้ยวคมๆ นั้นก็ระคายผิวสาว นางขนลุกซู่ อยากดิ้นขัดขืน แต่กลัวจะได้รับแผลจากคนอำมหิต และบ้าอำนาจ ฟ่านอวี้เหยาแม้จะกลัว ทว่าในยามเดียวกัน นางกลับมีความปรารถนาต่อแรงกำหนัดอย่างหนัก กระทั่งเสื้อผ้าที่ฉีกขาดถูกกระชากออกจากร่างไปจดหมด แผ่นหลังนวลจึงถูกเขาเม้มริมฝีปากบรรจงจูบ ตามด้วยการดูดหนักหน่วง เขารู้ว่าควรกระตุ้นนางที่จุดใด ร่างกายนี้ถึงจะอ่อนระทวย และครางเสียงหวานจัดออกมา ! ปู้หว่านถิงคือปีศาจราคะ เป็นพวกที่ในหัวคิดแต่จะข่มเหงสตรีไร้ทางสู้ “อ๊ะ มารดาท่านเถอะ เอาปากสกปรกของท่านออกไป ข้าเกลียดคนเลว ปู้หว่านถิง!” นางส่งเสียงเขียวจัด ทว่าเขาหรือจะหยุด มือหนึ่งนวดเฟ้นคลึงเคล้นยอดหน้าอกนางที่ชูชันสู้มือ และปากเริ่มบดเบียด ขบเม้มออกแ
Huling Na-update : 2025-04-07เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 18
และเป็นยามนั้นที่ปู้หว่านถิงหยดน้ำมันหอมระเหยลงบนผิวขาวอมชมพู พร้อมใช้ปากช่วยนวดเพื่อผ่อนคลาย เริ่มจากบริเวณหัวไหล่ เนินหน้าอกนุ่มเนียนซึ่งไหวสะท้านในยามที่นางขยับตัว และปลายยอดถันสีชมพูกลายเป็นสีเข้มจัดกว่าเดิม ผิวกายของนางล้วนกำลังเต้นสู้ลิ้นสู้ฟันเขา โดยเฉพาะสองจุดบนยอดถัน ซึ่งชวนให้ขบเม้ม และลงลิ้นหนักๆ ฟ่านอวี้เหยาให้กล้าดีอย่างไรในโลกที่จากมา แต่เมื่อต้องอยู่ในท่าทางที่ชวนให้ซ่านสยิว และเปิดเปลือยทุกซอกทุกมุมให้เขาชื่นชม นางก็อดอับอายยิ่ง “อ๊า คนโฉด โจรราคะ ทะ ท่านทำให้ข้าไม่มีทางสู้” “เหยาเหยา ข้าลดตัวลงมารักษาเจ้าด้วยวิชาการแพทย์ขั้นสูงเชียวนะ เชือกนี้ทั้งนุ่มมีความยืดหยุ่น น้ำมันหอมก็ผลิตจากไขมันสัตว์เก้าชนิด น้อยคนนักที่ใครจะรู้จักศาสตร์อันสูงค่านี้ อีกทั้งน้ำตาเทียนจะช่วยให้เจ้าหวีดร้องแทบคลั่งเชียวล่ะ”ยามนั้นดวงตากลมกว้างกว่าเดิม ด้วยรับรู้ได้ว่าเทียนไขเข้ามาใกล้ยอดถันของนาง“อี๊...ปู้หว่านถิง! คนเช่นท่านยังสมควรเข้าใกล้ข้าหรือ!”นางตวาดสุดเสียง และเขาหาได้หยุดการกระทำที่ชวนให้เสียวไส้ไม่“อ๊ะ... ขะ ข้า... ไม่!”คนอำมหิตหยดน้ำตาเทียนลงที่หน
Huling Na-update : 2025-04-08เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 19
“เหยาเหยา หยกในมือข้าคือกัวซาอายุนับพันปี ช่วยให้ผ่อนคลายทั้งยังมีไอเย็นแผ่ขยายออกมา เมื่อส่งเข้าไปในตัวเจ้า ย่อมทำให้ส่วนที่บอบช้ำหายดีในที่สุด และนอกจากหยกที่เจ้ากำลังใช้กลีบสวาทบีบรัดรัวๆ ในตอนนี้ เดี๋ยวข้าจะนำพามังกรตัวโตๆ เข้าไปป้อนน้ำหวานเจ้าด้วย เจ้ารู้หรือไม่ น้ำวิสุทธิ์ข้า เป็นสิ่งที่ทั้งใต้หล้าปรารถนาไว้ครอบครอง” “หยุดพูดบ้าๆ เสียที จะทำสิ่งใด จงรีบทำ อย่าได้กล่าวให้ข้าระคายหูอีก” “ได้ เช่นนั้นข้าจะทำลูกกับเหยาเหยา... ยิ่งเกลียดข้า ชิงชังข้า เจ้าก็ต้องอุ้มท้องให้บุรุษแซ่ปู้คนนี้” “ฝันไปเถอะ ข้าจะไม่ยอมให้มารหัวขนมาเกิดในท้องแน่นอน” “โถ ปากกับใจไม่ตรงกันสักนิด ดูสิ... ไหนให้ข้าชิมน้ำหวานเจ้า พร้อมกับเรียกหาบุตรของพวกเราดีหรือไม่” ยามนั้นกัวซาหัวเห็ดถูกนำออกจากกลีบสวาท และท่อนเนื้ออุ่นจัดของเขา ก็ค่อยๆ แทรกเข้าไปแทน ฟ่านอวี้เหยาไม่อาจกลั้นเสียงใดๆ ได้อีก นางจึงทั้งคราง ทั้งขู่ สลับการด่าทอเขา พอให้หายแค้นใจที่ถูกมัดอยู่เช่นนี้ แต่ปู้หว่านถิงยังพยายามสอนบทรักแสนหฤหรรษ์แก่นาง “ปู้หว่านถิง ลูกหมาเช่นท่าน ห้ามหลั่งในต
Huling Na-update : 2025-04-08
Pinakabagong kabanata
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 48 อ๋องเอวดุ (ตอนพิเศษ จบ)
ดังนั้นแม้พวกนางยังมีตำแหน่ง แต่กลับไร้อำนาจ แถมโต้วเซ่าเหล่ยยังคาดโทษไว้สูงสุดด้วย ห้ามไม่ให้กลับเมืองหลวง และห้ามไม่ให้มีทายามสืบต่อไป ซึ่งทั้งเหยาเหอซาน กับปิงจือจือก็ยอมรับชะตากรรมของตนแต่โดยดี อย่างน้อยพวกนางก็มีชีวิตอยู่ และนั่นคือสิ่งที่รั่วตงอวิ๋นบอกแก่เขา ให้พวกนางมีชีวิตจนผมหงอก ฟันล่วงหมดปาก ป่วยตายด้วยโรคชรา พร้อมยังมีตำแหน่งชายาของเหล่ยอ๋อง “พวกนางรอดได้ก็เพราะอวิ๋นชินของข้าที่แสนดี” โต้วเซ่าเหล่ยเอ่ย ฝ่ายรั่วตงอวิ๋นก้าวตามชายหนุ่มไป และอีกฝ่ายจับมือนาง บีบเบาๆ ส่งมอบไออุ่น และความรักแก่นาง “เพราะตัวข้าพบเรื่องเลวร้ายมา ชีวิตเกือบต้องพังลงเพราะน้ำคำผู้ชาย ถึงพวกนางอาจมีความผิดบ้าง แต่การมอบโอกาสให้ผู้อื่นได้มีลมหายใจอีกครั้งย่อมดีที่สุด ที่สำคัญเหล่ยอ๋อง ใจร้ายกับพวกนางมิน้อย ข้าเลยต้องชดเชยให้แก่เหอซาน และจือจือ เรือนนอกนั้น แม้ไกลเมืองหลวง แต่มีอาหารและสภาพอากาศดี อาจเปลี่ยวกายยามค่ำคืนบ้าง แต่ข้าเชื่อเหลือเกิน พวกนางย่อมมีทางออก” “เจ้าหมายความเช่นไร” รั่วตงอวิ๋นหัวเราะน้อยๆ และตอบเขา “ทั้งหนังสือ ตำราภาพบุรุษงา
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 47 อ๋องเอวดุ (ตอนพิเศษ)
มีดสั้นของอ๋องเอวดุ ซิงอี คือแม่นางน้อยที่เดินได้เร็วกว่าวัยของตน และพูดได้เร็วมาก ตอนนี้ สิ่งที่ติดปากแม่นางน้อยคือ “ข้าจะกิน จะกินเมีย ฮึ่มๆ ๆ กินมูมมาก และดื่มนมจ๊วบๆ ด้วย!” สิ่งที่เกิดขึ้น ใครเล่าจะปวดหัวที่สุด หากไม่ใช่เหล่ยอ๋อง ผู้เป็นบิดาและตัวเขาก็เหมือนจะพลาดหลายสิ่งไป ในช่วงที่ห่างจากรั่วตงอวิ๋นพอสองแฝดเกิดก็ไม่ได้อุ้มชูใกล้ชิด กระทั่งพวกเขาเริ่มโต จึงได้ทำหน้าที่บิดา อย่างเต็มที่ กระนั้นก็มีปัญหาเล็กน้อยตามมาไม่หยุด ยามนี้แม่นางน้อยไม่ยอมเรียกเขาทว่า ท่านพ่อ อีกทั้งชอบมองด้วยสายตาที่อยากเอาชนะ นอกจากนั้น ยังเรียกว่าเขาว่า “ยาจก... ท่านมีไม้เท้าตีสุนัขด้วย” แน่นอน ไม่ใช่เพียงแค่นั้น เพราะฝาแฝดผู้เป็นน้องชายของนาง ยังช่วยเสริมว่า “อ๋องๆ อ๋องผี! เขาเป็นอ๋อง ผะ ปะ ปี...จ๊าด!” เมื่อซีห่าวเอ่ยพร้อมทำท่ากลัวจนตัวสั่น คนเป็นพี่ก็เสริมอย่างฉะฉานว่า “ข้าจะปกป้อง ห่าวเกอ จากยาจกและอ๋องปีศาจ แฮ่ร!” ทั้งภาพและเสียงที่เกิดขึ้นทำให้ รั่วตงอวิ๋นหัวเราะชอบใจ และนี่คงเป็นการแก้แค้นของเมียรัก ที่บอกว่าเขาหายหัวไปหลายปี แต่ให้ตายเถิด สิ
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 46 อ๋องเอวดุ
“นะ นั่น ที่แท้ก็เป็นนางโลม... เหตุใดถึงให้เข้าทางประตูหน้า โถ... กลับเมืองหลวงครั้งนี้ องค์ชายเจ็ดคงสติฟั่นเฟือนอย่างที่เขาว่ากันแน่ๆ ยกหญิงชั้นต่ำมาเป็นอนุภรรยา” เสียงชาวบ้านดังขึ้น ในขณะที่รถม้าหยุดอยู่หน้าตำหนัก และหูของสตรีที่นั่งอยู่ด้านในก็กระดิกไปมา นางได้ยิน และยังคันปากยิบๆ ผิดแต่ต้องการให้ผู้คนโจษจันถึงเรื่องของนางมากกว่านี้ จะได้สมกับการปรากฏตัวหน้าตำหนักอ๋องผู้ที่ยามนี้คงวิปลาสเป็นแน่ ที่จู่ๆ แต่งตั้งให้นางโลม เป็นอี๋เหนียง*ของตน (อนุภรรยา) อีกอย่างเขาหายหัวไปนาน จนนางลืมไปแล้วว่า ตนเคยมีสามี และลูกของนางมีบิดาเป็นถึงองค์ชายเจ็ด “สตรีนางนั้นมีบุตรด้วย โถ... แล้วจะเชื่อได้อย่างไรว่าเป็นองค์หญิงและองค์ชาย ที่มีสายเลือดขององค์ชายเจ็ด!” “เช่นนี้ เป็นการหลอกลวงเบื้องสูงหรือไม่” อีกเสียงดังขึ้น และทำให้รั่วตงอวิ๋นอยากออกจากรถม้า และจับคนพวกนั้นฉีกปากเหลือเกิน “เอาล่ะ ไข่เน่า และเลือดหมู รวมถึงขี้วัวพวกเจ้าเตรียมพร้อมหรือยัง” สิ่งที่ฝ่ายนั้นเตรียมการ ย่อมมาจากปิงจือจือ และเหยาเหอซานร่วมมือกัน รั่วตงอวิ๋นได้ยินเสียงด
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 45 อ๋องเอวดุ
สามปีผ่านไป เมืองฝาง (เมืองหลวงแคว้นต้าเหลียง) ในยามนี้ไม่ใคร่สงบสักเท่าใด ประชนชนอยู่กันอย่างอกสั่นขวัญแขวน บ้างก็มีข่าวลือวงในว่า อาจเกิดการก่อกบฏ ด้วยฮ่องเต้อายุมากแล้ว ส่วนรัชทายาทนั้นอ่อนแอ ซึ่งอาจมีการเปลี่ยนตัว เนื่องจากเมื่อต้นปีเขาถูกวางยา แต่สิ่งที่สร้างความประหลาดใจแก่ทุกคนก็คือ ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่า โต้วเซ่าเหล่ยหรือองค์ชายเจ็ด หายสาปสูญในเหตุการณ์ภูเขาถล่ม แต่จู่ๆ เขาก็เหมือนปีศาจที่ฆ่าไม่ตาย สามารถฟื้นคืนชีพ และกลับมาเมืองหลวงในช่วงที่สถานการณ์บ้านเมืองคับขัน และโต้วเซ่าเหล่ยก็คือ คนที่ผีเห็นยังหวั่น อีกทั้งชอบทำตัวราวกับจอมาร หน้ากากที่สวมไว้ครึ่งหน้า ไม่ยอมถอดออก ทั้งที่ความจริง เขาเป็นบุรุษรูปงาม แต่แสร้งทำตนอัปลักษณ์ ที่เขาทำตัวเช่นนั้น เพราะไม่อยากถูกผู้อื่น คิดว่าเขาจะแย่งบัลลังก์จากพี่ชาย (โต้วเซ่าเหล่ยกับรัชทายาท มีมารดาเป็นฮองเฮา) อีกอย่างเขาต้องการให้ตนหายใจหายคอสะดวก ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องมีสายตาใครจับจ้อง โดยเฉพาะพวกขุนนางทั้งหลาย จางคังฉิก มองเจ้านายของตน ที่นั่งดื่มสุราไปหลายจอก และดูเหมือนไม่ทันใจ เขาเลยยกกาสุราเทกรอกปากตัว
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 44 อ๋องเอวดุ
หลายเดือนผ่านไป ลี่ชุนวางสีหน้ายุ่งยากใจมาก นางบอกให้รั่วตงอวิ๋นว่า อย่างไรจงอย่าได้ตั้งครรภ์ แต่คนดื้อรั้นย่อมเป็นเช่นนี้ แต่ก็โชคดี ที่ไม่มีเรื่องรุนแรงเกิดขึ้น ด้วยลี่ชุนพอจะล่วงรู้ว่า เด็กในครรภ์นั้นเป็นลูกของผู้ใด และการรับนอนกับคุณชายท่านนั้น ทำให้อีกฝ่ายไถ่ถอนตัวเองจากการเป็นนางโลม และยังช่วยอีกหลายชีวิตให้มีความสุข กระนั้นรั่วตงอวิ๋นก็ยืนยันจะใช้ชีวิตที่หอวสันต์รัญจวน อีกทั้งนางเป็นผู้ซื้อกิจการจากลี่ชุน ด้วยนอกจากนั้นยังจะไม่ให้มีการหลับนอนกับแขกอย่างไม่ยินยอม ทั้งการทำงานที่ตรอกโคมเขียวนี้ สตรีทุกคนต้องทำอย่างถูกกฎหมาย อาชีพนี้ต้องได้รับเกียรติ ผู้ใดก็ห้ามดูถูก แม้นางจะมีหัวก้าวหน้าคิดอ่านไม่เหมือนคนยุคสมัยนั้น แต่คนทั่วไป ก็ยังมองตรอกโคมเขียว เป็นพื้นที่คาวโลกีย์เช่นเดิม หมางจูวิ่งเข้าวิ่งออก ห้องโถงที่มีหมอตำแยคลอดช่วยเหลือคนที่กำลังจะคลอดอยู่ กระนั้นสถานการณ์ยามนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย “หมอ เราต้องการหมอที่สำนักการแพทย์” นางเอ่ยกับลี่ชุน น้ำเสียงร้อนใจเต็มที “เสี่ยวจูจู เจ้าปัญญาทึบแล้วหรือไร หมอพวกนั้นไฉนจะลดตัวมารักษาพวกเรา
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 43 อ๋องเอวดุ
ณ ตำหนัก หูเหยียน นอกวังหลวง โต้วเซ่าเหล่ยกลับมาจากเมืองหน้าด่านและใช้ชีวิตเสเพล โดยการปลอมตัวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญเกือบสองเดือน และเขาเข้าออกวังหลวงได้พบฮ่องเต้ และเหล่าองค์ชายที่สนิทกัน เพื่อปรึกษาเรื่องการรับมือกบฏที่กำลังคิดร่วมมือกับต่างแคว้น พอทุกอย่างสะสางเรียบร้อย เขาก็กลับมา สวมบทบาทเหล่ยอ๋องผู้ที่เหี้ยมโหด และบ้าอำนาจเช่นเดิม โต้วเซ่าเหล่ยอยู่ที่ตำหนักหูเหยียนอย่างไม่ใคร่จะสบายตา สบายใจ นั่นเป็นเพราะชายาเอก เหยาเหอซาน กับชายารองนาม ปิงจือจือ ที่ร้อยวันพันปีนับแต่แต่งเข้ามา พวกนางไม่เคยคิดจะกล้ามายุ่มย่ามกับเขา ต่างจับมือกันแน่น และบอกว่าอยากได้รับโอกาสปรนนับัติชายหนุ่ม และเขารู้ว่า ที่เป็นเช่นนั้น ด้วยทั้งคู่ถูกสกุลของตนบีบบังคับเพื่อเร่งให้มีทายาทกับเขา นอกจากนั้นพวกนางยังพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักเล่านิทานผู้หนึ่ง เรื่องนี้เขาย่อมล่วงรู้ แต่ก็ปล่อยให้ทั้งคู่ หลงระเริงสักพัก หากพวกนางคิดได้ ก็จงสภาพผิด และหย่าขาดออกไปเสีย เพื่อปกป้องทั้งชีวิตตน กับสกุลเดิมของตน “บิดาหม่อมฉันคิดว่าถึงเวลาที่ต้อง มีบุตรให้เหล่ยอ๋องแล้ว” เหยาเหอซานว่าอย
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 42 อ๋องเอวดุ
ในกลางดึกคืนนั้น ฝนตกตั้งแต่หัวค่ำ กระนั้นก็มีแขกมาเที่ยวตรอกโคมเขียวไม่หยุด ทว่ามีเรื่องที่น่าประหลาดใจ ที่ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวซอมซ่อ ก้าวเข้ามาที่หอวสันต์รัญจวน และบอกว่าอยากได้หญิงงามสักคนปรนนิบัติ เสียงหัวเราะดังขร่ม สายตาทุกคู่มองเขา และส่งความดูถูกไปอย่างปิดไม่มิด ลี่ชุนส่ายหน้าระอา คนผู้นั้นไม่มีเงิน หากบอกแต่ว่าจะนำอาหารที่เขาเตรียมมาเป็นค่าตัวหญิงงาม อันที่จริงนางเข้าใจความต้องการของบุรุษดี แต่นางไม่ได้เปิดโรงทาน เพื่อให้สาวงามในหอฯ หลับนอนกับผู้ใดโดยไม่จ่ายเงิน “จับมันโยนออกไป” แม่เล้ากล่าวอย่างนั้น ก็มีหลายคนที่พุ่งเข้ามาหมายจะทำตามคำสั่ง แต่ไม่ทันได้ถึงตัวเขา คนของหอนางโลมพากันล้มกองลงพื้น และร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร ลี่ชุนมองซ้ายแลขวา คาดว่าคืนนี้นางต้องเจอเรื่องชวนปวดหัวเป็นแน่ ใครกำลังเล่นตลกกับนาง เหล่าจอมยุทธ์ไม่ค่อยแวะเวียนมาใช้บริการหอวสันต์รัญจวน คนพวกนั้น มักไปทางตรอกทางใต้มากกว่า ด้วยราคาสาวงามประหยัด ไม่เรื่องมาก อีกทั้งมีการแสดงของนักมายากลด้วย ส่วนบริเวณนี้ มักเป็นขุนนาง พ่อค้า หรือคนต่างเมืองที่มีฐานะ หรือไม่ก็พว
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 41 อ๋องเอวดุ
หลายวันที่ผ่านมา รั่วตงอวิ๋นทำตัวราวกับเป็นสายลับ แม้ลี่ชุนกับหมางจูจะห้ามปราม แต่พื้นนิสัยนางเป็นคนรั้น เมื่อสมองคิดจึงเร่งมือทำ และทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่อให้มั่นใจว่า บุรุษที่นางพลีกายให้เขา คือคนที่ภายภาคหน้านางจะสามารถมอบหัวใจแก่อีกฝ่าย เรื่องนี้ออกจะเป็นการฝันเฟื่อง ทว่าภาษากายที่เขาส่งถึงนางให้คืนเร่าร้อน และคำพูดที่บอกทิ้งท้ายเอาไว้ แจ้งชัดว่าเขาถวิลหานาง “อวิ๋นชิน เป็นนางโลมแล้ว ยังสามารถให้กำเนิดบุตรแก่ข้า และทำหน้าที่มารดาที่ดีได้หรือไม่” คำพูดเขา ฟังแล้วก็คงเป็นของชายปากร้าย แต่อย่างที่นางบอก คนสวมหน้ากากครึ่งหน้า แสร้งทำตัวอัปลักษณ์ ซึ่งเขาไม่ได้แสดงด้านดีๆ ออกมาให้นางเห็นแต่แรก กระนั้นกลับสร้างความประทับใจต่อรั่วตงอวิ๋น จนภาพเขา เสียงเขา วิ่งวนอยู่ในหัวนางโดยไม่อาจสลัดให้หลุดพ้น “ขึ้นอยู่กับว่า บิดาของพวกเขา เห็นแม่ของลูกเป็นสิ่งของ หรือคู่ชีวิต ข้าไม่ต้องการเป็นเสื้อผ้า ที่วันหนึ่งมันเก่าทั้งขาด ท่านก็คิดจะโยนมันทิ้ง โดยไม่เหลียวแลอีก” “ไม่ใช่เสื้อผ้า ไม่ใช่เครื่องประดับ ข้าอยากให้เจ้าเป็นมารดาของก้อนแป้งสักสามสี่ก้อน เพียงเท่านี้ทำไ
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 40 อ๋องเอวดุ
การมาที่นี่ ไม่คาดคิดว่ารั่วตงอวิ๋นจะได้พบกับคนสาระเลว เหตุการณ์มันค่อนข้างจะแปลกประหลาดสักหน่อย คราแรกนางก็ชมการแสดงอย่างมีความสุข ทั้งแจกรางวัลให้นักแสดงไปมิน้อย นั่นคือการแบ่งปันความสุขให้ผู้อื่น หลังจากได้เงินมาจากโต้วเซ่าเหล่ย ตามเดิมนางควรกลับหอวสันต์รัญจวน แต่เพราะการได้พบนักเล่านิทานสัปดน ความแค้นในใจก็ทำให้นางต้องวางแผนร้าย “เสี่ยวอวิ๋น... เจ้าคิดจะทำสิ่งใด” ยามนี้หมางจูทราบแล้วว่า จิ่งเว่ยหานอยู่ที่นี่ และเขากลายเป็นนักเล่านิทาน “ฮึ ข้าไม่คิดว่า เขาจะมาทำงานเช่นนี้ คงเป็นเพราะสอบขุนนางไม่ได้ เรื่องนี้ข้าควรเฉลียวใจตั้งแต่แรก ว่าเขามีดีก็แค่หน้าตา และคำลวง” หมางจูเข้าใจสิ่งที่รั่วตงอวิ๋นกล่าว นางผ่านประสบการณ์ถูกคนชั่วหลอกให้หลงรัก สุดท้ายก็มาทำงานที่หอนางโลม มีชีวิตไม่ต่างจากสตรีคนอื่นๆ “แล้วคิดจะทำเช่นไร แก้เผ็ดเขาเยี่ยงนั้นหรือ” “มิได้ ข้าแค่อยากให้เขาลืมตาอ้าปากไม่ได้ ต้องขายตัว ขายศักดิ์ศรี อยู่ใต้ชายกระโปรงสตรีไปชั่วชีวิต” “นั่นหมายความว่าเจ้าจะซื้อเขาไปเป็นทาสรับใช้” รั่วตงอวิ๋นส่ายหน้า
