Mag-log inShare
17
Huling Na-update:
2025-04-07 21:20:14
Kaugnay na kabanata
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 18
และเป็นยามนั้นที่ปู้หว่านถิงหยดน้ำมันหอมระเหยลงบนผิวขาวอมชมพู พร้อมใช้ปากช่วยนวดเพื่อผ่อนคลาย เริ่มจากบริเวณหัวไหล่ เนินหน้าอกนุ่มเนียนซึ่งไหวสะท้านในยามที่นางขยับตัว และปลายยอดถันสีชมพูกลายเป็นสีเข้มจัดกว่าเดิม ผิวกายของนางล้วนกำลังเต้นสู้ลิ้นสู้ฟันเขา โดยเฉพาะสองจุดบนยอดถัน ซึ่งชวนให้ขบเม้ม และลงลิ้นหนักๆ ฟ่านอวี้เหยาให้กล้าดีอย่างไรในโลกที่จากมา แต่เมื่อต้องอยู่ในท่าทางที่ชวนให้ซ่านสยิว และเปิดเปลือยทุกซอกทุกมุมให้เขาชื่นชม นางก็อดอับอายยิ่ง “อ๊า คนโฉด โจรราคะ ทะ ท่านทำให้ข้าไม่มีทางสู้” “เหยาเหยา ข้าลดตัวลงมารักษาเจ้าด้วยวิชาการแพทย์ขั้นสูงเชียวนะ เชือกนี้ทั้งนุ่มมีความยืดหยุ่น น้ำมันหอมก็ผลิตจากไขมันสัตว์เก้าชนิด น้อยคนนักที่ใครจะรู้จักศาสตร์อันสูงค่านี้ อีกทั้งน้ำตาเทียนจะช่วยให้เจ้าหวีดร้องแทบคลั่งเชียวล่ะ”ยามนั้นดวงตากลมกว้างกว่าเดิม ด้วยรับรู้ได้ว่าเทียนไขเข้ามาใกล้ยอดถันของนาง“อี๊...ปู้หว่านถิง! คนเช่นท่านยังสมควรเข้าใกล้ข้าหรือ!”นางตวาดสุดเสียง และเขาหาได้หยุดการกระทำที่ชวนให้เสียวไส้ไม่“อ๊ะ... ขะ ข้า... ไม่!”คนอำมหิตหยดน้ำตาเทียนลงที่หน
Huling Na-update : 2025-04-08เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 19
“เหยาเหยา หยกในมือข้าคือกัวซาอายุนับพันปี ช่วยให้ผ่อนคลายทั้งยังมีไอเย็นแผ่ขยายออกมา เมื่อส่งเข้าไปในตัวเจ้า ย่อมทำให้ส่วนที่บอบช้ำหายดีในที่สุด และนอกจากหยกที่เจ้ากำลังใช้กลีบสวาทบีบรัดรัวๆ ในตอนนี้ เดี๋ยวข้าจะนำพามังกรตัวโตๆ เข้าไปป้อนน้ำหวานเจ้าด้วย เจ้ารู้หรือไม่ น้ำวิสุทธิ์ข้า เป็นสิ่งที่ทั้งใต้หล้าปรารถนาไว้ครอบครอง” “หยุดพูดบ้าๆ เสียที จะทำสิ่งใด จงรีบทำ อย่าได้กล่าวให้ข้าระคายหูอีก” “ได้ เช่นนั้นข้าจะทำลูกกับเหยาเหยา... ยิ่งเกลียดข้า ชิงชังข้า เจ้าก็ต้องอุ้มท้องให้บุรุษแซ่ปู้คนนี้” “ฝันไปเถอะ ข้าจะไม่ยอมให้มารหัวขนมาเกิดในท้องแน่นอน” “โถ ปากกับใจไม่ตรงกันสักนิด ดูสิ... ไหนให้ข้าชิมน้ำหวานเจ้า พร้อมกับเรียกหาบุตรของพวกเราดีหรือไม่” ยามนั้นกัวซาหัวเห็ดถูกนำออกจากกลีบสวาท และท่อนเนื้ออุ่นจัดของเขา ก็ค่อยๆ แทรกเข้าไปแทน ฟ่านอวี้เหยาไม่อาจกลั้นเสียงใดๆ ได้อีก นางจึงทั้งคราง ทั้งขู่ สลับการด่าทอเขา พอให้หายแค้นใจที่ถูกมัดอยู่เช่นนี้ แต่ปู้หว่านถิงยังพยายามสอนบทรักแสนหฤหรรษ์แก่นาง “ปู้หว่านถิง ลูกหมาเช่นท่าน ห้ามหลั่งในต
Huling Na-update : 2025-04-08เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 20
ฟ่านอวี้เหยาตื่นขึ้นมาบนเตียงที่มีฝูกหนานุ่ม นางไม่ได้ปวดเมื่อยร่างกายอย่างที่ควรจะเป็น ยิ่งกว่านั้นหลับสบายมาก เรียกได้ว่าพอร่างกายรู้สึกโล่งหลังจากปลดปล่อยพร้อมปู้หว่านถิงถึงสามรอบด้วยกัน สตินางก็คล้ายหลุดออกจากร่างเขาทำร้าย ข่มเหงนางหรือ เรื่องนั้นห่างไกลความจริงนัก ด้วยฝ่ายนางพึงใจในสิ่งที่เขากระทำ อีกอย่างรอบสุดท้ายก่อนที่จะหมดแรงและผล็อยหลับ มันคือโมงยามที่หวานล้ำ ชายหนุ่มแก้เชือกที่มัดเนื้อตัวนางออก เมื่อเป็นอิสระ นางก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหนแต่กอดเขา บีบนวดเนื้อตัว และเป็นฝ่ายส่งลิ้นเข้าไปไล่ต้อนในโพรงปากของอีกฝ่ายปู้หว่านถิง สอนบทเรียนรักให้นางคลั่งไคล้เขา และยามที่ตวัดเรียวลิ้นเล็กๆ รัดลิ้นสากร้อนเย้าหยอกกัน ฟ่านอวี้เหยารู้สึก ร้อนฉ่าไปทั้งร่าง ในที่สุดนางก็ค้นพบว่า ตนชอบจูบกับผู้ชายคนนี้ และเขาต้องมอบความเร่าร้อนให้นางทุกเมื่อ ในยามที่ประกบริมฝีปากด้วยกัน“เมื่อใดที่ข้าเรียกร้องให้ท่านจูบ ท่านต้องไม่อิดออด และมอบความสุขเช่นนี้แก่ข้าแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น!”“เจ้าเป็นสตรีที่กินมูมมาม ทั้งตะกละ”“นั่นเป็นเพราะแม่ทัพปู้ ทำให้ข้านิสัยเสีย คนเลวเช่นท่านย่อมต้องรับผิดชอบ ผลการกระทำ
Huling Na-update : 2025-04-08เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 21
ตอนนี้เป็นยามสาย ดูเหมือนนางหลับลึกยาวนาน พอท้องร้องหิว กลิ่นอาหารก็โชยมาตามสายลม นางขยับตัวช้าๆ และพบว่า มีสาวใช้สองคนรออยู่ พวกนางเตรียมอ่างน้ำอุ่น อาหารรองท้อง รวมถึงผลไม้ไว้ให้เมื่อฟ่านอวี้เหยาลุกจากฟูก สาวใช้จึงมาช่วยอำนวยความสะดวก“ข้าไม่ได้กลับไปที่กระโจมในค่ายทหารแล้วหรือ”นางถาม สาวใช้ไม่ได้ตอบ หากผู้ที่เข้ามาในห้องพักผ่อนคือสุยมามา“อาเหยา ฟื้นเสียที เจ้านี่นะ หลับแต่ละครั้ง เหตุใดถึงยาวนานนัก”ฟ่านอวี้เหยาส่ายหน้า นางรู้สึกว่าตนเผลอหลับไปก่อนรุ่งสางเท่านั้น แต่น้ำเสียงกับสีหน้าสุยมามาดูเหมือนว่ามีเรื่องผิดปกติ“ข้าจำได้ว่าอยู่บนรถม้า”“ใช่ หลังจากมีเรื่องกับองค์หญิงแปด คืนนั้นเจ้าได้ท่านแม่ทัพดูแล ซึ่งยามนี้ เวลาผ่านมาเกือบสามวันเต็มๆ”เหตุการณ์น่าประหลาดใจเช่นนี้ ไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้น ฟ่านอวี้เหยาหาได้ตื่นตระหนก นางเพียงอยากรู้ว่า ช่วงเวลาที่หลับลึก มีสิ่งใดที่นางไม่รู้บ้าง“แม่ทัพวิปลาสเล่า เขาอยู่ที่ใด”สุยมามาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเปิดปากเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง“เมืองหลวงมีหลายสิ่งเกิดขึ้น กลุ่มกบฏที่สลายตัวไปก่อนหน้า รวบรวมกำลังขึ้นใหม่ แม่ทัพปู้จึงต้องยกทัพไปปรา
Huling Na-update : 2025-04-08เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 22
สิ่งที่จิ่งหรูกล่าวกระทบต่อจิตใจฟ่านอวี้เหยา ด้วยมีปมแค้นระหว่างปู้หว่านถิงกับฟ่านหลุนซี มันเกิดขึ้นในช่วงที่ฮูหยินแม่ทัพปู้คลอดบุตร ซึ่งมีเรื่องน่าเศร้า เมื่อแม่และลูกต่างเสียชีวิตพร้อมกัน แม้ไม่ใช่ความผิดฟ่านซุ่นซีทั้งหมด แต่เขาเพิกเฉยไม่ได้ดูแลหลิวฉู่หลันเท่าที่ควรจนนางตกเลือด และเสียชีวิตในเวลาต่อมา ขณะนั้นปู้หว่านถิงกำลังปกป้องเมืองอยู่นอกกำแพง “อย่าได้กล่าวสิ่งใดที่เจ้าเองไม่รู้ความจริงทั้งหมดเลย” จิ่งหรูส่ายหน้า นางคือลูกของหมอตำแยผู้ทำคลอดให้แก่หลิวฉู่หลัน เป็นผู้ช่วยต้มน้ำร้อน ทำน้ำแกงดื่มหลังคลอด จึงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยสองตาตน “คุณหนูลืมเรื่องนี้อีกแล้ว ตัวข้า แม้อายุน้อยแต่จำได้ทุกอย่าง และได้ยินชัดเจนว่า ท่านแม่ทัพประกาศกับทุกคนว่า สตรีจากสกุลฟ่าน ที่มีเลือดของใต้เท้าฟ่านจะต้องชดใช้ชีวิตแทนฮูหยินและลูกของเขาที่มีไม่มีโอกาสได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก” ยามนั้นมือของฟ่านอวี้เหยาที่หยิบจอกน้ำชาเตรียมยกขึ้นดื่นพลันอ่อนแรง นางไม่ใช่คนโง่ ไม่ได้กลัวคำพูดของจิ่งหรู แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนาง รวมถึงการกระทำของปู้หว่านถิง นับแต่พบหน้ากัน ส่งผล
Huling Na-update : 2025-04-08เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 23
ฟ่านอวี้เหยาแพ้อาหารน้อยมาก แต่มักอ่อนเพลีย นั่นคือปัญหาหลักๆ ในการตั้งครรภ์ของนาง ถึงอย่างไร นางก็ได้กินผลไม้ตามฤดูกาล พร้อมอาหารที่ดีของฟางเอ๋อร์ ฝ่ายนั้นก่อนมารับใช้ในค่ายทหาร บิดานางเปิดร้านขายเต้าหู้ และข้าวต้มห้าธัญพืช เป็นของขึ้นชื่อที่เมืองหลวง ฝีมือของฟางเอ๋อร์จึงนับว่าหาผู้ใดเทียบได้ ฟ่านอวี้เหยาเองก็ได้เรียนรู้บ้าง นางอยากทำอาหารง่ายๆ เพื่อตัวเอง หรือคนที่นางรัก และนางยังเพิ่มรายการอาหารต่างๆ เสริมอีกหลายอย่าง ทั้งบัวลอยน้ำขิง เต้าหู้ทรงเครื่อง หัวสิงโตราดน้ำแดง นางจดจำจากที่เคยแสดงในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ แน่นอนอาหารเหล่านั้นแค่ทำประดับฉาก ทว่าเมื่ออยู่ในเรื่องราวจริงๆ ต้องยอมรับว่าแม่ครัวที่นี่มีฝีมือมาก ฝ่ายจิ่งหรูนับแต่กลับมาครั้งนี้ ก็ไม่ค่อยร่าเริง บางครั้งเหม่อลอย ดังนั้นฟ่านอวี้เหยาจึงให้คอยดูแลเรื่องเสื้อผ้า กับช่วยทำความสะอาดทั่วไป แม้สาวใช้จะน้อยใจ ทว่าหากกล่าวตามตรง ฟ่านอวี้เหยารู้สึกว่าจิ่งหรูคนเดิมที่เคยรู้จักหายไปนับแต่การจากลาเมื่อตอนนางเดินทางไปเรือนนอกสกุลเซียว ฟ่านอวี้เหยานั่งกินลูกอมบ๊วยอย่างเพลินใจ สุยมามาก็ก้าวยาวๆ มาพร้อมสาวใช้ “จด
Huling Na-update : 2025-04-09เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 24
จิ่งหรูไม่สนใจที่จะเอ่ยปากขอโทษในสิ่งที่ตนทำ ดังนั้นเวลาผ่านไปจนฟ้ามืดสนิท ท้องนางก็ร้องหิว ฝ่ายฟ่านอวี้เหยามองอีกฝ่ายผ่านช่องหน้าต่าง พร้อมพยายามคิดถึงสาเหตุที่ทำให้สาวใช้ของตนมีนิสัยเปลี่ยนไป “สืบเรื่องต่างๆ ได้ความอย่างไรบ้างสุยมามา” การที่ฟ่านอวี้เหยาถามเช่นนั้น เพราะนางไม่ไว้ใจจิ่งหรูสักเท่าใด นั่นเป็นเพราะสิ่งที่จดจำให้ในเรื่องราวเดิม ก่อนที่นางจะมาเกิดใหม่หลังจากแยกกันที่รถม้า จิ่งหรูรอดชีวิตได้เพราะขบวนของถี่หลันผ่านมาพบ และนางได้ขายความลับต่างๆ แก่อีกฝ่าย สุดท้ายสาวใช้คนนี้ก็ถูกฆ่าปิดปาก! ดังนั้นการปรากฏตัวในของจิ่งหรู ในยามนี้ฟ่านอวี้เหยาจึงสำเหนียกได้ถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับตน “นางไม่ได้ติดต่อผู้อื่น ทว่าถุงหอมที่นางพกติดตัวนั้น ข้าได้ให้คนสับเปลี่ยน และแยกดอกไม้แห้งออกมา รวมถึงเปลือกไม้ที่ผสมอยู่ หากเป็นคนทั่วไปก็ ช่วยให้ผ่อนคลายดี แต่...” สุยมามาหยุดพูดคล้ายกำลังคิดว่า เหมาะสมหรือไม่ที่จะเอ่ยเรื่องนี้ ฟ่านอวี้เหยาก็เป็นลูกสาวหมอเทวดา นางเองก็มีโรงสมุนไพรเป็นของตนเอง ดวงตากลมโตมองออกไปข้างนอก ในจุดที่จิ่งหรูยังนั่งคุกเข่าอ
Huling Na-update : 2025-04-09เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 25
ภายในห้องที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวนั้น ฟ่านอวี้เหยาได้พบกับสตรีสูงวัย ที่ท่าทางอิดโรยคนหนึ่ง นางซูบผอมสักหน่อย และดูเหนื่อยง่าย น้ำเสียงยามเปล่งออกมาก็เหมือนคนปลงชีวิต แต่เพราะกลิ่นหอมอ่อนๆ และเรียกร้องให้น้ำลายสอที่ปากทำให้ นางต้องจ้องผู้ที่มาเยือน “ใครให้เจ้าเข้ามารบกวนข้า” “ขออภัยที่ข้าเสียมารยาท แต่ใต้เท้าเจิง ให้นำของว่างมามอบนายหญิงเจ้าค่ะ” “กลิ่นฉุนเหลือเกิน เจ้าอยากให้ข้ากินของพวกนั้นลงไปหรือ” ทั้งที่บอกอย่างนั้น แต่หญิงวัยกลางคนถึงกับยกมือเช็ดปากตน และมองขนมอบไส้พริกหวานที่ฟ่านอวี้เหยาสั่งให้ฟางเอ๋อร์ปรุงขึ้นมา และยังมีเต้าหู้อ่อนราดน้ำมันพริกที่น่ากินมากๆ ซึ่งอยู่คู่กันด้วย” “ข้าเตรียมมาเพื่อนนายหญิงโดยเฉพาะ วันนี้ไม่ต้องกินยาด้วยเจ้าค่ะ แค่ของว่าง และเดี๋ยวมีอาหารมื้อเย็นแบบพิเศษด้วย” “ฮึ ล้อข้าเล่นหรือไม่ ตั้งแต่มาอยู่เรือนหลังนี้ ข้าต้องกินยาขมๆ จนร่างกาย ไม่รับรู้อะไรแล้ว” “จากนี้ ยาจะกินน้อยลง นายหญิงแค่กินอาหารข้าเพื่อบำรุงร่างกาย เรื่องนี้ย่อมช่วยทำให้แข็งแรง ไม่นานก็ลุกออกไปยืดเส้นยืดสายข้างนอกได้” อันที่จริ
Huling Na-update : 2025-04-09
Pinakabagong kabanata
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 48 อ๋องเอวดุ (ตอนพิเศษ จบ)
ดังนั้นแม้พวกนางยังมีตำแหน่ง แต่กลับไร้อำนาจ แถมโต้วเซ่าเหล่ยยังคาดโทษไว้สูงสุดด้วย ห้ามไม่ให้กลับเมืองหลวง และห้ามไม่ให้มีทายามสืบต่อไป ซึ่งทั้งเหยาเหอซาน กับปิงจือจือก็ยอมรับชะตากรรมของตนแต่โดยดี อย่างน้อยพวกนางก็มีชีวิตอยู่ และนั่นคือสิ่งที่รั่วตงอวิ๋นบอกแก่เขา ให้พวกนางมีชีวิตจนผมหงอก ฟันล่วงหมดปาก ป่วยตายด้วยโรคชรา พร้อมยังมีตำแหน่งชายาของเหล่ยอ๋อง “พวกนางรอดได้ก็เพราะอวิ๋นชินของข้าที่แสนดี” โต้วเซ่าเหล่ยเอ่ย ฝ่ายรั่วตงอวิ๋นก้าวตามชายหนุ่มไป และอีกฝ่ายจับมือนาง บีบเบาๆ ส่งมอบไออุ่น และความรักแก่นาง “เพราะตัวข้าพบเรื่องเลวร้ายมา ชีวิตเกือบต้องพังลงเพราะน้ำคำผู้ชาย ถึงพวกนางอาจมีความผิดบ้าง แต่การมอบโอกาสให้ผู้อื่นได้มีลมหายใจอีกครั้งย่อมดีที่สุด ที่สำคัญเหล่ยอ๋อง ใจร้ายกับพวกนางมิน้อย ข้าเลยต้องชดเชยให้แก่เหอซาน และจือจือ เรือนนอกนั้น แม้ไกลเมืองหลวง แต่มีอาหารและสภาพอากาศดี อาจเปลี่ยวกายยามค่ำคืนบ้าง แต่ข้าเชื่อเหลือเกิน พวกนางย่อมมีทางออก” “เจ้าหมายความเช่นไร” รั่วตงอวิ๋นหัวเราะน้อยๆ และตอบเขา “ทั้งหนังสือ ตำราภาพบุรุษงา
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 47 อ๋องเอวดุ (ตอนพิเศษ)
มีดสั้นของอ๋องเอวดุ ซิงอี คือแม่นางน้อยที่เดินได้เร็วกว่าวัยของตน และพูดได้เร็วมาก ตอนนี้ สิ่งที่ติดปากแม่นางน้อยคือ “ข้าจะกิน จะกินเมีย ฮึ่มๆ ๆ กินมูมมาก และดื่มนมจ๊วบๆ ด้วย!” สิ่งที่เกิดขึ้น ใครเล่าจะปวดหัวที่สุด หากไม่ใช่เหล่ยอ๋อง ผู้เป็นบิดาและตัวเขาก็เหมือนจะพลาดหลายสิ่งไป ในช่วงที่ห่างจากรั่วตงอวิ๋นพอสองแฝดเกิดก็ไม่ได้อุ้มชูใกล้ชิด กระทั่งพวกเขาเริ่มโต จึงได้ทำหน้าที่บิดา อย่างเต็มที่ กระนั้นก็มีปัญหาเล็กน้อยตามมาไม่หยุด ยามนี้แม่นางน้อยไม่ยอมเรียกเขาทว่า ท่านพ่อ อีกทั้งชอบมองด้วยสายตาที่อยากเอาชนะ นอกจากนั้น ยังเรียกว่าเขาว่า “ยาจก... ท่านมีไม้เท้าตีสุนัขด้วย” แน่นอน ไม่ใช่เพียงแค่นั้น เพราะฝาแฝดผู้เป็นน้องชายของนาง ยังช่วยเสริมว่า “อ๋องๆ อ๋องผี! เขาเป็นอ๋อง ผะ ปะ ปี...จ๊าด!” เมื่อซีห่าวเอ่ยพร้อมทำท่ากลัวจนตัวสั่น คนเป็นพี่ก็เสริมอย่างฉะฉานว่า “ข้าจะปกป้อง ห่าวเกอ จากยาจกและอ๋องปีศาจ แฮ่ร!” ทั้งภาพและเสียงที่เกิดขึ้นทำให้ รั่วตงอวิ๋นหัวเราะชอบใจ และนี่คงเป็นการแก้แค้นของเมียรัก ที่บอกว่าเขาหายหัวไปหลายปี แต่ให้ตายเถิด สิ
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 46 อ๋องเอวดุ
“นะ นั่น ที่แท้ก็เป็นนางโลม... เหตุใดถึงให้เข้าทางประตูหน้า โถ... กลับเมืองหลวงครั้งนี้ องค์ชายเจ็ดคงสติฟั่นเฟือนอย่างที่เขาว่ากันแน่ๆ ยกหญิงชั้นต่ำมาเป็นอนุภรรยา” เสียงชาวบ้านดังขึ้น ในขณะที่รถม้าหยุดอยู่หน้าตำหนัก และหูของสตรีที่นั่งอยู่ด้านในก็กระดิกไปมา นางได้ยิน และยังคันปากยิบๆ ผิดแต่ต้องการให้ผู้คนโจษจันถึงเรื่องของนางมากกว่านี้ จะได้สมกับการปรากฏตัวหน้าตำหนักอ๋องผู้ที่ยามนี้คงวิปลาสเป็นแน่ ที่จู่ๆ แต่งตั้งให้นางโลม เป็นอี๋เหนียง*ของตน (อนุภรรยา) อีกอย่างเขาหายหัวไปนาน จนนางลืมไปแล้วว่า ตนเคยมีสามี และลูกของนางมีบิดาเป็นถึงองค์ชายเจ็ด “สตรีนางนั้นมีบุตรด้วย โถ... แล้วจะเชื่อได้อย่างไรว่าเป็นองค์หญิงและองค์ชาย ที่มีสายเลือดขององค์ชายเจ็ด!” “เช่นนี้ เป็นการหลอกลวงเบื้องสูงหรือไม่” อีกเสียงดังขึ้น และทำให้รั่วตงอวิ๋นอยากออกจากรถม้า และจับคนพวกนั้นฉีกปากเหลือเกิน “เอาล่ะ ไข่เน่า และเลือดหมู รวมถึงขี้วัวพวกเจ้าเตรียมพร้อมหรือยัง” สิ่งที่ฝ่ายนั้นเตรียมการ ย่อมมาจากปิงจือจือ และเหยาเหอซานร่วมมือกัน รั่วตงอวิ๋นได้ยินเสียงด
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 45 อ๋องเอวดุ
สามปีผ่านไป เมืองฝาง (เมืองหลวงแคว้นต้าเหลียง) ในยามนี้ไม่ใคร่สงบสักเท่าใด ประชนชนอยู่กันอย่างอกสั่นขวัญแขวน บ้างก็มีข่าวลือวงในว่า อาจเกิดการก่อกบฏ ด้วยฮ่องเต้อายุมากแล้ว ส่วนรัชทายาทนั้นอ่อนแอ ซึ่งอาจมีการเปลี่ยนตัว เนื่องจากเมื่อต้นปีเขาถูกวางยา แต่สิ่งที่สร้างความประหลาดใจแก่ทุกคนก็คือ ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่า โต้วเซ่าเหล่ยหรือองค์ชายเจ็ด หายสาปสูญในเหตุการณ์ภูเขาถล่ม แต่จู่ๆ เขาก็เหมือนปีศาจที่ฆ่าไม่ตาย สามารถฟื้นคืนชีพ และกลับมาเมืองหลวงในช่วงที่สถานการณ์บ้านเมืองคับขัน และโต้วเซ่าเหล่ยก็คือ คนที่ผีเห็นยังหวั่น อีกทั้งชอบทำตัวราวกับจอมาร หน้ากากที่สวมไว้ครึ่งหน้า ไม่ยอมถอดออก ทั้งที่ความจริง เขาเป็นบุรุษรูปงาม แต่แสร้งทำตนอัปลักษณ์ ที่เขาทำตัวเช่นนั้น เพราะไม่อยากถูกผู้อื่น คิดว่าเขาจะแย่งบัลลังก์จากพี่ชาย (โต้วเซ่าเหล่ยกับรัชทายาท มีมารดาเป็นฮองเฮา) อีกอย่างเขาต้องการให้ตนหายใจหายคอสะดวก ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องมีสายตาใครจับจ้อง โดยเฉพาะพวกขุนนางทั้งหลาย จางคังฉิก มองเจ้านายของตน ที่นั่งดื่มสุราไปหลายจอก และดูเหมือนไม่ทันใจ เขาเลยยกกาสุราเทกรอกปากตัว
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 44 อ๋องเอวดุ
หลายเดือนผ่านไป ลี่ชุนวางสีหน้ายุ่งยากใจมาก นางบอกให้รั่วตงอวิ๋นว่า อย่างไรจงอย่าได้ตั้งครรภ์ แต่คนดื้อรั้นย่อมเป็นเช่นนี้ แต่ก็โชคดี ที่ไม่มีเรื่องรุนแรงเกิดขึ้น ด้วยลี่ชุนพอจะล่วงรู้ว่า เด็กในครรภ์นั้นเป็นลูกของผู้ใด และการรับนอนกับคุณชายท่านนั้น ทำให้อีกฝ่ายไถ่ถอนตัวเองจากการเป็นนางโลม และยังช่วยอีกหลายชีวิตให้มีความสุข กระนั้นรั่วตงอวิ๋นก็ยืนยันจะใช้ชีวิตที่หอวสันต์รัญจวน อีกทั้งนางเป็นผู้ซื้อกิจการจากลี่ชุน ด้วยนอกจากนั้นยังจะไม่ให้มีการหลับนอนกับแขกอย่างไม่ยินยอม ทั้งการทำงานที่ตรอกโคมเขียวนี้ สตรีทุกคนต้องทำอย่างถูกกฎหมาย อาชีพนี้ต้องได้รับเกียรติ ผู้ใดก็ห้ามดูถูก แม้นางจะมีหัวก้าวหน้าคิดอ่านไม่เหมือนคนยุคสมัยนั้น แต่คนทั่วไป ก็ยังมองตรอกโคมเขียว เป็นพื้นที่คาวโลกีย์เช่นเดิม หมางจูวิ่งเข้าวิ่งออก ห้องโถงที่มีหมอตำแยคลอดช่วยเหลือคนที่กำลังจะคลอดอยู่ กระนั้นสถานการณ์ยามนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย “หมอ เราต้องการหมอที่สำนักการแพทย์” นางเอ่ยกับลี่ชุน น้ำเสียงร้อนใจเต็มที “เสี่ยวจูจู เจ้าปัญญาทึบแล้วหรือไร หมอพวกนั้นไฉนจะลดตัวมารักษาพวกเรา
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 43 อ๋องเอวดุ
ณ ตำหนัก หูเหยียน นอกวังหลวง โต้วเซ่าเหล่ยกลับมาจากเมืองหน้าด่านและใช้ชีวิตเสเพล โดยการปลอมตัวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญเกือบสองเดือน และเขาเข้าออกวังหลวงได้พบฮ่องเต้ และเหล่าองค์ชายที่สนิทกัน เพื่อปรึกษาเรื่องการรับมือกบฏที่กำลังคิดร่วมมือกับต่างแคว้น พอทุกอย่างสะสางเรียบร้อย เขาก็กลับมา สวมบทบาทเหล่ยอ๋องผู้ที่เหี้ยมโหด และบ้าอำนาจเช่นเดิม โต้วเซ่าเหล่ยอยู่ที่ตำหนักหูเหยียนอย่างไม่ใคร่จะสบายตา สบายใจ นั่นเป็นเพราะชายาเอก เหยาเหอซาน กับชายารองนาม ปิงจือจือ ที่ร้อยวันพันปีนับแต่แต่งเข้ามา พวกนางไม่เคยคิดจะกล้ามายุ่มย่ามกับเขา ต่างจับมือกันแน่น และบอกว่าอยากได้รับโอกาสปรนนับัติชายหนุ่ม และเขารู้ว่า ที่เป็นเช่นนั้น ด้วยทั้งคู่ถูกสกุลของตนบีบบังคับเพื่อเร่งให้มีทายาทกับเขา นอกจากนั้นพวกนางยังพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักเล่านิทานผู้หนึ่ง เรื่องนี้เขาย่อมล่วงรู้ แต่ก็ปล่อยให้ทั้งคู่ หลงระเริงสักพัก หากพวกนางคิดได้ ก็จงสภาพผิด และหย่าขาดออกไปเสีย เพื่อปกป้องทั้งชีวิตตน กับสกุลเดิมของตน “บิดาหม่อมฉันคิดว่าถึงเวลาที่ต้อง มีบุตรให้เหล่ยอ๋องแล้ว” เหยาเหอซานว่าอย
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 42 อ๋องเอวดุ
ในกลางดึกคืนนั้น ฝนตกตั้งแต่หัวค่ำ กระนั้นก็มีแขกมาเที่ยวตรอกโคมเขียวไม่หยุด ทว่ามีเรื่องที่น่าประหลาดใจ ที่ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวซอมซ่อ ก้าวเข้ามาที่หอวสันต์รัญจวน และบอกว่าอยากได้หญิงงามสักคนปรนนิบัติ เสียงหัวเราะดังขร่ม สายตาทุกคู่มองเขา และส่งความดูถูกไปอย่างปิดไม่มิด ลี่ชุนส่ายหน้าระอา คนผู้นั้นไม่มีเงิน หากบอกแต่ว่าจะนำอาหารที่เขาเตรียมมาเป็นค่าตัวหญิงงาม อันที่จริงนางเข้าใจความต้องการของบุรุษดี แต่นางไม่ได้เปิดโรงทาน เพื่อให้สาวงามในหอฯ หลับนอนกับผู้ใดโดยไม่จ่ายเงิน “จับมันโยนออกไป” แม่เล้ากล่าวอย่างนั้น ก็มีหลายคนที่พุ่งเข้ามาหมายจะทำตามคำสั่ง แต่ไม่ทันได้ถึงตัวเขา คนของหอนางโลมพากันล้มกองลงพื้น และร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร ลี่ชุนมองซ้ายแลขวา คาดว่าคืนนี้นางต้องเจอเรื่องชวนปวดหัวเป็นแน่ ใครกำลังเล่นตลกกับนาง เหล่าจอมยุทธ์ไม่ค่อยแวะเวียนมาใช้บริการหอวสันต์รัญจวน คนพวกนั้น มักไปทางตรอกทางใต้มากกว่า ด้วยราคาสาวงามประหยัด ไม่เรื่องมาก อีกทั้งมีการแสดงของนักมายากลด้วย ส่วนบริเวณนี้ มักเป็นขุนนาง พ่อค้า หรือคนต่างเมืองที่มีฐานะ หรือไม่ก็พว
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 41 อ๋องเอวดุ
หลายวันที่ผ่านมา รั่วตงอวิ๋นทำตัวราวกับเป็นสายลับ แม้ลี่ชุนกับหมางจูจะห้ามปราม แต่พื้นนิสัยนางเป็นคนรั้น เมื่อสมองคิดจึงเร่งมือทำ และทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่อให้มั่นใจว่า บุรุษที่นางพลีกายให้เขา คือคนที่ภายภาคหน้านางจะสามารถมอบหัวใจแก่อีกฝ่าย เรื่องนี้ออกจะเป็นการฝันเฟื่อง ทว่าภาษากายที่เขาส่งถึงนางให้คืนเร่าร้อน และคำพูดที่บอกทิ้งท้ายเอาไว้ แจ้งชัดว่าเขาถวิลหานาง “อวิ๋นชิน เป็นนางโลมแล้ว ยังสามารถให้กำเนิดบุตรแก่ข้า และทำหน้าที่มารดาที่ดีได้หรือไม่” คำพูดเขา ฟังแล้วก็คงเป็นของชายปากร้าย แต่อย่างที่นางบอก คนสวมหน้ากากครึ่งหน้า แสร้งทำตัวอัปลักษณ์ ซึ่งเขาไม่ได้แสดงด้านดีๆ ออกมาให้นางเห็นแต่แรก กระนั้นกลับสร้างความประทับใจต่อรั่วตงอวิ๋น จนภาพเขา เสียงเขา วิ่งวนอยู่ในหัวนางโดยไม่อาจสลัดให้หลุดพ้น “ขึ้นอยู่กับว่า บิดาของพวกเขา เห็นแม่ของลูกเป็นสิ่งของ หรือคู่ชีวิต ข้าไม่ต้องการเป็นเสื้อผ้า ที่วันหนึ่งมันเก่าทั้งขาด ท่านก็คิดจะโยนมันทิ้ง โดยไม่เหลียวแลอีก” “ไม่ใช่เสื้อผ้า ไม่ใช่เครื่องประดับ ข้าอยากให้เจ้าเป็นมารดาของก้อนแป้งสักสามสี่ก้อน เพียงเท่านี้ทำไ
เกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส 40 อ๋องเอวดุ
การมาที่นี่ ไม่คาดคิดว่ารั่วตงอวิ๋นจะได้พบกับคนสาระเลว เหตุการณ์มันค่อนข้างจะแปลกประหลาดสักหน่อย คราแรกนางก็ชมการแสดงอย่างมีความสุข ทั้งแจกรางวัลให้นักแสดงไปมิน้อย นั่นคือการแบ่งปันความสุขให้ผู้อื่น หลังจากได้เงินมาจากโต้วเซ่าเหล่ย ตามเดิมนางควรกลับหอวสันต์รัญจวน แต่เพราะการได้พบนักเล่านิทานสัปดน ความแค้นในใจก็ทำให้นางต้องวางแผนร้าย “เสี่ยวอวิ๋น... เจ้าคิดจะทำสิ่งใด” ยามนี้หมางจูทราบแล้วว่า จิ่งเว่ยหานอยู่ที่นี่ และเขากลายเป็นนักเล่านิทาน “ฮึ ข้าไม่คิดว่า เขาจะมาทำงานเช่นนี้ คงเป็นเพราะสอบขุนนางไม่ได้ เรื่องนี้ข้าควรเฉลียวใจตั้งแต่แรก ว่าเขามีดีก็แค่หน้าตา และคำลวง” หมางจูเข้าใจสิ่งที่รั่วตงอวิ๋นกล่าว นางผ่านประสบการณ์ถูกคนชั่วหลอกให้หลงรัก สุดท้ายก็มาทำงานที่หอนางโลม มีชีวิตไม่ต่างจากสตรีคนอื่นๆ “แล้วคิดจะทำเช่นไร แก้เผ็ดเขาเยี่ยงนั้นหรือ” “มิได้ ข้าแค่อยากให้เขาลืมตาอ้าปากไม่ได้ ต้องขายตัว ขายศักดิ์ศรี อยู่ใต้ชายกระโปรงสตรีไปชั่วชีวิต” “นั่นหมายความว่าเจ้าจะซื้อเขาไปเป็นทาสรับใช้” รั่วตงอวิ๋นส่ายหน้า
