LOGINShare
บทที่ 217
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 218
“พ่อของเธอให้เงินฉันหนึ่งแสนหยวนทุกเดือน เงินเหล่านี้ช่วยยื้อชีวิตยายของฉันไว้ ส่วนฉันที่ยอมอยู่อย่างเงียบ ๆ ก็เท่ากับฉันยอมรับกลาย ๆ ว่าเป็นมือที่สาม แต่หากฉันแก้ตัว ไม่เพียงแค่ไม่สามารถอยู่ในวงการนี้ได้ต่อ เงินหนึ่งแสนนั้น ฉันก็ไม่มีสิทธิ์จะได้รับมันด้วยซ้ำ”เฉิงหยวนกระดกเบียร์เพิ่มอีก เธอดื่มจนใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อแล้วลุกขึ้นเดินไปยังระเบียง ก่อนจะกวักมือเรียกเฉินมู่ “คุณมาดูนี่สิ” เฉินมู่เดินตามไป เฉิงหยวนชี้ไปยังตึกหนึ่งไกล ๆ ให้ดู พลันเอ่ยบอก “นั่นไง”“คุณหนูนั่นซื้อบ้านหลังใหม่ให้เขา เขาเลยไม่ต้องอยู่บ้านเก่า ๆ โทรม ๆ อีก แล้วเขาก็ไปอยู่ที่นั้นแทน”เฉินมู่ขมวดคิ้วถาม “คุณดูความเคลื่อนไหวเขาจากที่นี่หรอ?”ถ้าเป็นอย่างที่คิดจริง ๆ เธอก็ดูไม่ค่อยมีศักดิ์ศรีเท่าไหร่เฉิงหยวนส่ายหัว พร้อมเขวี้ยงกระป๋องเบียร์ในมือออกไป และสาปแช่ง “ฉันมองเขาเหรอ? ฉันสาปแช่งเขาจากที่นี่ต่างหาก”“ฉันสาปแช่งเขา ให้เขาไม่มีลูกชาย”เฉิงหยวนเป็นคนที่เติบโตขึ้นมากับยาย ผู้มีความคิดที่ค่อนข้างหัวโบราณและสุภาพ ดังนั้นคำพูดเธอจึงไม่ค่อยหยาบคายนักฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอออกอาการกรึ่ม ๆ ยืนไม่ตรง แล้วเอนไปท
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 219
เฉินมู่มองไปยังเฉิงหยวนที่ดื่มจนไม่รู้สึกตัวอยู่บนโซฟา ด้วยอาการปวดหัวเล็กน้อยเฉินมู่พยุงเฉิงหยวนขึ้น หญิงสาววัยยี่สิบกว่า ๆ ในอ้อมกอดช่างน้ำมีหนักเบาเหลือเกิน พร้อมครุ่นคิดว่าในระยะเวลาสามปีที่ผ่านมานั้นคงไม่ง่ายเลยที่อดีตดาราสาวจะผ่านมันมาได้เฉินมู่วางเธอนอนบนเตียงในห้องนอนและหาผ้ามาเช็ดหน้าให้ พลางกล่อมให้เฉิงหยวนนอนหลับอย่างไม่ค่อยเต็มใจตัวเธอเองก็เหนื่อยมากเช่นกัน ตาคมเหลือบมองไปที่นาฬิกา ปรากฏว่าดึกมากแล้วเฉิงหยวนดื่มจนสภาพเป็นแบบนี้ เรายังไม่ได้คุยเรื่องสำคัญเลยด้วยซ้ำ เธอจึงตัดสินใจรออยู่ที่นี่จนกว่าเฉิงหยวนจะตื่นขึ้นมาเฉินมู่นั่งอยู่บนโซฟาจนเกือบผล็อยหลับไป ในมือกอดหมอนที่มีกลิ่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปติดอยู่ “กริ๊งกริ๊ง” แต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นจนเธอสะดุ้งตื่นมือเรียวหยิบมือถือขึ้นมาดู บนหน้าจอปรากฎชื่อสายโทรเข้าเป็น ฮั่วหยุนเซียว“ฮัลโหล” เฉินมู่รับสายนั้นเสียงเบา“คุณอยู่ไหน?” เสียงเข้มถามทั้ง ๆ ที่พยายามระงับความโมโหอยู่เฉินมู่ตอบกลับไปเสียงเบาอีกครั้งว่า “ก็อยู่ที่บ้านของเฉิงหยวนไง”ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว “คุณเฉินมู่ ตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว?”เฉิ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 220
เฉินมู่หยิบกล่องอาหารออกมาอย่างรู้สึกผิด “งั้นเรา… ก็มากินด้วยกันเลยสิ”เธอพลิกกล่องไปมา แล้วถามไปว่า “ฮั่วหยุนเซียว คุณหยิบตะเกียบมาแค่คู่เดียวเหรอ?”ฮั่วหยุนเซียวพิงตัวแนบเบาะ ก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ “ฮานเฉิงเป็นคนจัดการน่ะ”ฮานเฉิงน้ำตาตกใน พลันรีบเอ่ยตอบ “ท่านประธานบอกแค่ว่า จะมาส่งอาหารให้คุณหนูครับ”ฮั่วหยุนเซียวรีบเอ่ยขัด “ช่างเถอะ คุณกินก่อนเลย เดี๋ยวผมจัดการที่เหลือเอง”เฉินมู่มองอาหารในถุงใหญ่ แล้วมองสีหน้าอันเหนื่อยล้าของฮั่วหยุนเซียว กลิ่นชวนหิวของซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานทำให้เสียงท้องของเธอร้องดังโครกเฉินมู่อดทนก่อนพูดว่า “กินด้วยกันเถอะค่ะ”ฮั่วหยุนเซียวหันไปถามหญิงสาวทันที “อะไรนะ?”เฉินมู่ทำทีกระแอมหนึ่งครั้ง พลันเอ่ย “กินด้วยกันนะ”เธอก้มหน้าคีบซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานขึ้นมาหนึ่งชิ้น ก่อนจะประคองไปข้างปากของฮั่วหยุนเซียวอย่างระมัดระวัง “อ้าปากสิคะ”ฮั่วหยุนเซียวถึงกับตะลึง พลางคิดว่าเขาไม่ได้จงใจที่จะเอาตะเกียบมาแค่คู่เดียว และไม่ได้ตั้งใจจะมาทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ กับหญิงสาวในเวลาดึก ๆ เช่นนี้เขามั่นใจว่าเฉินมู่ต้องลืมทานข้าวแน่ ๆ และยังเป็นห่วงว่าหญิงสาวข้าง ๆ จะเจ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 221
หลังจากเฉินมู่ทานข้าวเสร็จ เธอก็บอกเขาว่าเรื่องราวทุกอย่างราบรื่นดี ฮั่วหยุนเซียวจึงวางใจและยอมกลับไปแต่ก่อนจากไปเขายังหันกลับมาบอกเธอว่า “ระวังเป็นหวัดด้วยนะ”เฉินมู่พยักหน้าเข้าใจ แล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องของเฉิงหยวนตามเดิมเช้าวันถัดมา เธอตื่นขึ้นมาล้างหน้าในห้องน้ำ พลาวแง้มประตูห้องนอนออก ก่อนจะเห็นเฉิงหยวนยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงเฉินมู่กำลังนั่งพลิกดูเอกสารบนโซฟาด้วยอาการง่วงซึม พลันเสียงของหญิงสาวก็ดังแว่วมาจากด้านหลัง “คุณเป็นใคร?” เฉินมู่หันหลังตามเสียงนั้น ตาคมเห็นเฉิงหยวนยืนลูบผมอยู่หน้าประตูห้องนอนด้วยท่าทีงงงวยเฉินมู่ “...”เธอขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเหลืออด พร้อมถามเสียงเข้ม “คุณหนูเฉิง นี่คุณความจำเสื่อมหรือไง? ฉันไม่อยากพูดเรื่องเมื่อวานซ้ำอีกแล้วนะ”สมองของเฉิงหยวนหยุดทำงานไปสองวินาที ราวกับกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อนึกย้อนเรื่องเมื่อวาน “คุณเป็นคนของซิงอวี่มีเดีย… คุณเฉิน… เฉินอะไรนะ…”“เฉินมู่”“นั่นแหละ ๆ” เฉิงหยวนวิ่งเข้ามาใกล้ “ฉันนึกว่าตัวเองฝันอยู่ ฉันฝันว่ามีคนมาบอกจะช่วยทำให้ฉันกลับมาดังอีกครั้ง”เฉินมู่มองไปยังเฉิงหยวนที่แสดงท่าทางตื่นเต้น แล้วอดไม่ได้ที
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 222
เธอแหงนมองไปบนฟ้า แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เหมือนหาเหาใส่หัวเลย”เห็นแบบนั้นจางหยางก็หัวเราะลั่น “เลิกบ่นได้แล้ว! เฉินมู่ขอให้เรามาช่วย เราก็ช่วยเถอะ”คนทั้งหมดช่วยกันรวบรวมเอกสารของเฉิงหยวนอย่างขมักเขม้น แต่แล้วขณะที่กำลังเดินข้ามสนามหญ้ากลางมหาวิทยาลัย ฝีเท้าของเฉิงหยวนก็หยุดลง “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เฉินมู่ถามเฉิงหยวนชี้ไปที่คู่หนุ่มสามกลางสนามหญ้าตรงหน้า “นั่นพวกเขา”สภาพแวดล้อมของมหาวิทยาลัยปินไห่นับได้ว่ายอดเยี่ยมกว่ามหาวิทยาลัยอื่นในแถบนี้ ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญของเมืองปินไห่ แต่คู่บ่าวสาวหลายคู่ยังเลือกที่นี่เพื่อถ่ายภาพพรีเวดดิ้งอีกด้วยตอนนี้กลางสนามหญ้ามีคู่บ่าวสาวคู่หนึ่งในชุดแต่งงาน กำลังยืนโพสต์ท่าถ่ายรูปสุดโรแมนติกตามคำแนะนำของช่างภาพอยู่เฉิงหยวนแสยะยิ้ม “นั่นแฟนฉัน… ฉันหมายถึงแฟนเก่าฉัน โหย่วเฟิงอี้กับคุณหนูคนนั้น ซุยซินยี่”เธอก้มหัวพร้อมยกยิ้มบาง “ที่แท้พวกเขาก็กำลังจะแต่งงานกัน”ทั้ง ๆ ที่เธอพูดด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับสั่นเครือเฉินมู่ยื่นไปจับมือเฉิงหยวนไว้ แล้วบีบมือให้กำลังใจ “เฉิงหยวน อนาคตของคุณจะต้องดีกว่านี้”เฉิงหยวน
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 223
เฉินชิงเสวี่ยเดินเข้าไปจัดแจงผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวให้คุณหนูซุยอย่างอ่อนโยน “ถ่ายภาพพรีเวดดิ้งกันอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ ๆ ถึงทะเลาะกันได้ล่ะ?”ซุยซินยี่มองหน้าเพื่อนสนิท พลันบรรยากาศความรุนแรงก็มาคุขึ้นอีกครั้ง “ก็เพราะนังนี่ไง มันอิจฉาที่ฉันกำลังจะแต่งงาน เลยตามมาก่อกวนถึงที่นี่” เซียวซินยี่ระรานเฉิงหยวนต่อ “เธอคิดว่าพาคนมาเยอะขนาดนี้ แล้วฉันจะกลัวเธอเหรอห๊ะ?”เฉินชิงเสวี่ยเห็นเฉินมู่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ก็เริ่มเข้าใจแผนการเธอจึงทำทีพูดปลอบเพื่อนสนิท “พอเถอะซินยี่ อย่าโมโหเลย เดี๋ยวฉันจัดการเอง”เธอเดินเขาไปหาเฉิงหยวน พลางจับมือดาราสาวไว้แน่น “คุณคะ ซินยี่เป็นเพื่อนสนิทของฉัน เธอกำลังจะแต่งงาน คุณก็อย่าก่อเรื่องให้เธอเลย อีกอย่างถ้าเรื่องใหญ่ขึ้นมา มันก็ส่งผลเสียต่อคุณอีก ยังไงซะตอนนั้นคุณก็…”เฉิงหยวนสะบัดมือออก พลันเค้นเสียงต่ำ “เรื่องตอนนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่ใช่มือที่สาม หล่อนต่างหากที่เป็น”เฉิงหยวนไม่ใช่คนที่ปากคอเลาะร้าย ตั้งแต่เล็กจนโตเธอตั้งใจเรียนหนังสือ กตัญญูต่อยาย หลังจากนั้นก็ตั้งใจถ่ายละครและพรสวรรค์ด้านการแสดงของเธอ ก็ทำให้เธอดังขึ้นมาชั่วข้า
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 224
พูดจบเฉินมู่ก็จูงมือเฉิงหยวนออกจากที่นั่น ซุยซินยี่ได้แต่ยืนกระทืบเท้าอย่างอารมณ์เสีย แล้วตะคอกใส่หน้าเฟิงอี้ด้วยความโมโหว “นี่คุณจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ เห็นอยู่ว่าฉันถูกรังแกแท้ ๆ”เฟิงอี้ก้มหน้าลง คนอย่างเขาไม่ได้มีแบล็คกราวน์อะไรเลย แค่ได้แต่งเข้าตระกูลของซินยี่ เขาจะมีสิทธิ์พูดอะไรได้พอเห็นท่าทางลนลานของซินยี่ เฉินชิงเสวี่ยก็ถามด้วยความกังวลใจ “ทำไมพี่สาวของฉันถึงไปรู้จักผู้หญิงเลวทรามแบบนั้น? เธอไม่รู้เหรอว่าเฉิงหยวนคือมือที่สามที่ใคร ๆ ต่างก็พูดถึง?”ลู่ซีเจ๋อหายใจเข้า “เธอจะไม่รู้ได้ยังไล่ะ? ในเมื่อข่าวว่อนเน็ตขนาดนั้น ตระกูลเธอก็ยังรู้จักกับตระกูลซุย เธอแค่กำลังทำตัวด้อยค่าเท่านั้นแหละ”เขารู้อยู่เต็มอกว่าคนแบบเฉินมู่ไม่ได้มีเจตนาดี เธอแสร้งทำตัวเป็นคนสูงศักดิ์ ทว่าแท้จริงแล้วคบหาแต่คนแปลก ๆเฉินซิงเสวี่ยทำทีพูดอย่างสำนึกผิด “พี่สาวยังโกรธเรื่องของเราอยู่แน่ ๆ ฉันหวังแค่ว่า เธอจะไม่ทำลายความสุขของซินยี่ ไม่งั้นชาตินี้ฉันคงอยู่ไม่สุขแน่”ลู่ซีเจ๋อกอดเธอไว้แล้ว พลางเอ่ยอย่างปลอบโยน “อย่ากังวลเลย เรื่องของตระกูลซุยไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงสองคนนั้นจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้”อีกด้า
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 225
“ยายคะ” เฉิงหยวนกรีดร้องเธอรีบวิ่งเข้าไปผลักชายรูปร่างกำยำออก หญิงสาวเอาร่างขวางหน้าคุณยายด้วยความร้อนใจ“พวกคุณเป็นใคร?” เธอจ้องไปที่พวกเขา ผมของคุณยายเป็นสีเทา รูปร่างผอมแห้ง เนื่องจากการรักษาเป็นเวลานาน ใบหน้าของท่านจึงมีสีอมเหลืองดูไม่แข็งแรงหญิงชรากุมมือของเฉิงหยวน แล้วถามอย่างกังวล “หยวนหยวน พวกเขาบอกว่าเราไม่มีเงินพอจะจ่ายค่ารักษาพยาบาล เลยไม่ให้ยายรักษาต่อ”“หยวนหยวน หลานเจอปัญหาในการทำงานหรือเปล่า? ไหนบอกว่าถ่ายภาพยนตร์อยู่ที่อื่น ทำไมจู่ ๆ ถึงกลับมาล่ะ?”เฉิงหยวนใบหน้าแดงด้วยความอับอาย ก่อนพูดด้วยเสียงต่ำลง “ยายคะ หนูคิดถึงยายมาก หนูเลยกลับมาหายายค่ะ”ชายรูปร่างกำยำเหล่านั้นเดินมาตวาดลั่น “แกคือหลานของยายแก่นี่เหรอ? พวกเราเป็นบอดี้การ์ดคุณหนูซุย จะมาช่วยเตือนความจำแกสักหน่อย แกทำให้คุณหนูของเราโกรธ วันนี้เราจะมาสั่งสอนแกให้รู้จักสำนึกซะบ้าง!”หญิงชราได้ฟังดังนั้นก็ตกใจมาก “หยวนหยวน เกิดอะไรขึ้น? หลานไปทำอะไรให้ใครโกรธเหรอ? มีคนรังแกหลานใช่ไหม!”เฉิงหยวนปลอบโยนหญิงชราในทันที “ยายไม่ต้องกังวลนะคะ หนูมีปัญหาเรื่องงานนิดหน่อย แต่ไม่มีใครรังแกหนูนะคะ”หนึ่งในชายรูปร่า
Latest chapter
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 255
ฮั่วหยุนเซียวไม่รู้ว่าควรจะสงสารสาวน้อยตรงหน้าดี หรือควรจะภูมิใจในความหนักแน่นในสถานการณ์ที่อันตรายของเธอดีเขายกมือพร้อมขมวดคิ้ว “ฮานเฉิง จัดการให้เรียบร้อย”“ครับ บอส”ฮานเฉิงยกโทรศัพย์อยู่หลายสาย และแล้วนักข่าวที่สมควรจะอยู่ที่นี่ต่อ กลับแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็วเฉิงหยวนกระพริบตา “ทำไมพวกเขาไปกันหมดแล้วล่ะ?”เมื่อฝูงชนสลายตัว สายตาเฉินมู่ก็สะดุดเข้ากับรถเบนท์ลีย์หรูที่จอดอยู่ข้างทาง“ปีศาจร้ายปรากฎตัวแล้ว” เธอกล่าวเฉิงหยวนถือถุงขนมของตัวเองตามไปและถามต่อ “อะไรนะ?”เฉินมู่ช่วยถือของในมือเธอ แล้วพูดว่า “ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านก่อนแล้วกัน”ใต้แสงแดดอบอุ่นในฤดูหนาว สองสาวพูดคุยถึงเรื่องในอนาคต และรถหรูระดับโลกอย่างเบนท์ลีย์คันนั้นก็ขับตามหลังมาอย่างช้า ๆฮานเฉิงถามอย่างสุขุม “บอสครับ พวกเราจะขับช้าขนาดนี้จริงเหรอครับ?”ฮั่วหยุนเซียวมองแผ่นหลังหญิงสาวตรงหน้าอย่างสนใจ แล้วพยักหน้า “ขับช้ากว่านี้”ฮานเฉิง “...”เมื่อเดินมาถึงใต้อาคาร เฉินมู่ก็พูดว่า “คุณไปเก็บของให้เรียบร้อยแล้วเราไปโรงพยาบาลกัน”เฉิงหยวนปัดมือไปมา “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน พวกเขาแค่ขว้างปาผักมาขู่ฉัน
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 254
เธอลงจากรถแล้วเห็นเฉิงหยวนที่ถูกฝูงชนล้อมเอาไว้ เหมือนแมวที่กำลังตื่นตระหนกตกใจ และไม่มีที่ซ่อนตัวเธอวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไป แล้วดึงเฉิงหยวนเข้ามายังอ้อมอก พร้อมถามอย่างกังวลว่า “เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”เมื่อเฉิงหยวนเห็นเฉินมู่ ก็ถึงกลับปล่อยโฮออกมาเธอยื่นมือไปปัดเศษผักบนตัวของเฉินมู่ออกให้ พร้อมส่ายหัว “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”เฉินมู่ประคองเธอให้ลุกขึ้น และแล้วไข่ไก่ฟองหนึ่งก็ลอยมา แต่เฉินมู่ยกมือขึ้นรับไว้ได้อย่างแม่นยํา“แกร๊ก” ไข่ไก่ในมือถูกบดขยี้จนแหลก และไข่ไก่เหลว ๆ ก็ไหลลงมาตามข้อมือของเธอ แววตาอันโหดเหี้ยมของเฉินมู่ทำให้ฝูงชนและนักข่าวต่างค่อย ๆ สงบลงเธอพูดกับหน้ากล้องที่ใกล้ที่สุด ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “จรรยาบรรณของนักข่าวคือการนำเสนอความเป็นจริง หวังว่าสื่อมวลชนทุกคนจะตระหนักข้อนี้ไว้หน่อย”พลันมีเสียงดังมาจากด้านหลัง “ความจริงก็คือเฉิงหยวนเป็นมือที่สาม! คนทั้งโลกต่างก็รู้เรื่องนี้!”“ใช่ ๆ คุณเป็นใคร! ทำไมถึงได้แก้ตัวแทนเฉิงหยวน!”เฉินมู่ตอบอย่างเยือกเย็น “เธอไม่ใช่มือที่สาม หวังว่าหลังจากวันที่ความจริงกระจ่างแล้ว ทุกคนในที่นี้ต้องขอโทษต่อการกระทำที่ทำต่อเฉิงหยวน”จ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 253
เฉินมู่ซบอยู่ในอ้อมกอดลู่ซีเจ๋อพร้อมเช็ดน้ำตาด้วยท่าทีน้อยใจ “พี่คะ พี่เชื่อฉันสักครั้งเถอะ…”ลู่ซีเจ๋อหมดความอดทนกับเฉินมู่อย่างสิ้นเชิง เขาตะโกนอย่างเหลืออดว่า “ออกไป! ไสหัวออกไป!”เฉินมู่มองท่าทีที่ปวดใจของลู่ซีเจ๋อ แล้วถอนหายใจ “ลู่ซีเจ๋อ คุณ…”ลู่ซีเจ๋อมองหน้าเธอด้วยความโกรธเคืองเฉินมู่จึงได้เงียบลง พลางคิดว่าทำไมต้องปริปากพูดคำนี้ทั้ง ๆ ที่่ก่อนหน้านี้เธองัดหลักฐานเป็นร้อย ๆ อย่างเพื่อให้เห็นถึงจิตใจอันโหดเหี้ยมของเฉินชิงเสวี่ย แต่ลู่ซีเจ๋อก็มองไม่เห็นเธอจะเกลี้ยกล่อมเขาอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ แถมยังต้องถูกเฉินชิงเสวี่ยตอกกลับว่าเธออิจฉา“คุณคิดจะพูดอะไรอีก?” ลู่ซีเจ๋อมองเธอด้วยโกรธเคืองเฉินมู่ส่ายหัว “ไม่มีอะไรแล้ว แต่มีอะไรอยากจะบอกคู่หมั้นสุดที่รักของคุณหน่อย”เฉินชิงเสวี่ยมองเฉินมู่ด้วยสายตาที่หวาดกลัว “พี่มีอะไรอยากให้ฉันช่วยคะ...”เฉินมู่หัวเราะ แล้วพูดว่า “รบกวนเธอฝากบอกซุยซินยี่กับเฉินชิงโหรวด้วยนะ ว่าเฉิงหยวนจะกลับเข้าสู่วงการบันเทิงเร็ว ๆ นี้”เฉินชิงเสวี่ยจ้องมองเฉินมู่อย่างปวดใจ พลันเอ่ย “พี่คะ เฉิงหยวนเป็นมือที่สาม ทำไมพี่ยังจะคบหากับคนแบบนั้นอยู่อีก?”
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 252
แผลเป็นที่หน้าเกลียดน่ากลัวเหมือนตัวหนอนเกาะอยู่บนใบหน้า แถมยังมีรอยแดง ๆ อยู่รอบ ๆ เฉินชิงเสวี่ยถอนหายใจอย่างโล่งใจ แผลเป็นยังอยู่!ตอนที่กำลังลองชุดคราวก่อน เธอได้ข่าวว่าเฉินมู่กำลังรักษารอยแผลพวกนี้ มันทำเธอทุรนทุรายไปหลายวันเธอกลัวว่าเฉินมู่จะรักษาร่อยรอยแผลบนใบหน้าจนหายดี เพราะหากใบหน้านี้หายดีแล้ว มันจะกลับมาทำให้ชาวเมืองปินไห่ตกตะลึงอีกครั้ง เฉินชิงเสวี่ยหัวเราะอย่างโล่งใจ แถมยังเย้ยหยันเฉินมู่ต่อว่า “ได้ยินว่าเธอไปรักษาใบหน้า ทำไมยังเป็นแบบนี้อยู่ล่ะ?”เธอชี้ไปยังใบหน้าของเฉินมู่ พร้อมหัวเราะเยาะเย้ย “เธอดูไม่ออกเหรอว่ามันอาการหนักกว่าเมื่อก่อนอีกน่ะ?”“เฉินมู่ อย่าพยายามต่อไปเลย หน้าของเธอยังไงก็รักษาไม่หายหรอก เธอต้องแบกหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลแบบนี้ไปตลอดชีวิต เธอจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะตลอดเวลา และถูกทอดทิ้งตลอดไป”เฉินมู่ง้างมือขึ้นแล้วกระแทกไปที่ใบหน้าของคนเจ็บอย่างแรง ใบหน้าของเฉินชิงเสวี่ยหันไปตามเสียงดัง “เพี๊ยะ”เฉินชิงเสวี่ยโดนตบจนโกรธมาก เธอจ้องมองเฉินมู่ด้วยความเคียดแค้น “สมควร ใครให้เธออยู่เป็นหนามยอกอกในตระกูลเฉิน เธอควรตายไปพร้อมกับแม่ของเธอตั้งนานแล้ว!”
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 251
“นี่คุณ!” ลู่ซีเจ๋อถูกเฉินมู่ปั่นหัวจนออกอาการโกรธอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ทั้งป่าเถื่อนและชั่วร้ายอย่างเธอมาก่อนเฉินชิงเสวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง “ไม่เป็นไรหรอก พี่สาวก็แค่ล้อเล่น คุณไปเถอะ”เฉินชิงเสวี่ยออดอ้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอยากจะทานของหวานหน้าโรงพยาบาล ลู่ซีเจ๋อจึงได้แต่ทำตามคู่หมั้น แต่ก่อนเดินออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะถลึงตาใส่เฉินมู่อีกหนึ่งทีทันทีที่เขาเดินออกไป เฉินมู่ก็ขมวดคิ้วมองไปทางร่างบนเตียงอย่างเร็ว “เหลือเราแค่สองคนแล้ว มีอะไรอยากพูดไม่ใช่เหรอ?”ครั้งแรกเฉินลี่ซานสั่งให้เธอมาที่นี่ ครั้งที่สองลู่ซีเจ๋อก็พาเธอมาด้วยตัวเองอีกหนึ่งครั้ง เฉินชิงเสวี่ยเป็นคนวางแผนทั้งหมดให้เฉินมู่มาที่นี่ ไม่รู้ว่าเธอจะมีแผนการอะไรอีกเฉินชิงเสวี่ยเปลี่ยนสีหน้าในทันที ใบหน้าอ่อนหวานเมื่อสักครู่หายไปอย่างไร้ร่องรอยเธอมองหน้าเฉินมู่อย่างหงุดหงิด พร้อมพูดว่า “เธออย่ายุ่งเรื่องของตระกูลซุย!”เฉินมู่หัวเราะ ก่อนถามว่า “ทำไมเหรอ? ตระกูลซุยทำไมเหรอ?”เฉินชิงเสวี่ยพูดตรง ๆ ว่า “ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดี ตระกูลซุยกับตระกูลเราทำธุรกิจร่วมกันมา ถ้าเธอทำงานแต่งซินยี่
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 250
เฉินมู่ยักไหล่เล็กน้อย “ถึงฉันจะทำร้ายเธอจนตาย ฉันก็จะไม่รู้สึกผิด”ลู่ซีเจ๋อขมวดคิ้ว “เฉินมู่ คุณทำร้ายเสวี่ยเอ๋อถึงขั้นนั้น เธอยังไม่ถือโทษโกรธ แค่บอกให้คุณอย่าเข้าไปยุ่งกับตระกูลซุย แค่คุณไปเยี่ยมเธอบ้าง มันยากนักหรือไง?”เธอหัวเราะเยาะเล็กน้อย “แค่เธอบอกว่าไม่ถือโทษโกรธฉัน คุณก็เชื่อเหรอ? ลู่ซีเจ๋อ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าในสมองคุณมันมีรอยหยักบ้างไหม”ลู่ซีเจ๋ออึ้งไปสักพัก เขาไม่ใช่คนที่ทะเลาะวิวาทกับใครบ่อย ๆ ร่างสูงลากเฉินมู่ไปเรื่อย ๆ แล้วพูดว่า “ไปโรงพยาบาลกับผม!”ช่วงเวลาเลิกเรียนนักศึกษาทุกคนเดินลงจากอาคาร ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาตรงนั้น และแล้วทั้งสองก็เริ่มตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนเฉินมู่ไม่อยากตกเป็นประเด็นของคนทั้งมหาวิทยาลัยในวันพรุ่งนี้ จึงสะบัดมือออกอย่างจำใจและตอบว่า “ปล่อย ฉันเดินเองได้”ลู่ซีเจ๋อปล่อยมือเธอ เฉินหยวนจึงรีบวิ่งมาดึงแขนเฉินมู่ไว้ “ฉันไปเป็นเพื่อนนะ”เฉินมู่แตะมือเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรหรอก เธอกลับหอพักไปก่อนเถอะ”เฉินหยวนพูดด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง “งั้นเธอต้องระวังตัวนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นต้องรีบโทรหาฉันนะ หรือไม่ก็… โทรหาตัวรวจเลย!”เฉินหยวนหัวเ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 249
เช้าวันถัดมา เฉินมู่ไปมหาวิทยาลัยตามปกติเรื่องของเฉิงหยวนยังเป็นที่กล่าวถึงบนโลกโซเชียล ซุยซินยี่ยอมจ่ายให้กับคอมเมนท์พวกนี้ไม่น้อยเลยจริง ๆแต่เฉินมู่ยังต้องกลับไปเรียน ถึงแม้ว่าชาวเน็ตจะยังพากันด่าทอดาราในสังกัดของเธอก็ตามทันทีที่เดินเข้าห้องเรียน เฉินหยวนก็โบกมือเรียก “เฉินมู่ ฉันจองที่ตรงนี้ไว้ให้เธอ”เฉินมู่สาวเท้าเข้าไปพร้อมกระเป๋านักเรียน พลางเผยยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะ”จางหยางที่นั่งโต๊ะด้านหน้าก็ยื่นกาแฟกับพร้อมแซนด์วิชให้ “อาหารเช้าของเธอ”เฉินมู่พูดด้วยความปลาบปลื้มใจ “ทำไมพวกเธอดีกับฉันจังเลย?”จางหยางส่ายหัวอย่างเคอะเขิน แล้วตอบว่า “แต่ก่อนฉันไม่ค่อยเป็นมิตรกับเธอ เพราะฉะนั้นตอนนี้ฉันจะแก้ตัว” ตั้งแต่ที่เธอทำให้ผู้คนเกิดความประทับใจในคืนงานเลี้ยงปีใหม่ ทุกคนในชั้นเรียนก็หันมาดีกับเธอเฉินหยวนรีบวิ่งเข้ามาซุบซิบ “เธอเห็นหรือยังว่าข่าวเฉิงหยวนในเน็ตกลับมาฉาวอีกแล้วนะ?”เฉินมู่รับอาหารเข้ากัดไปหนึ่งคำ ก่อนพยักหน้าตอบ “เห็นแล้ว”เฉินหยวนรีบโต้ตอบทันที “เฉินมู่ ฉันเห็นเธอสนิทกับหล่อน หล่อนไม่ใช่คนดีนะ!”เฉินมู่หัวเราะ ก่อนตอบว่า “หล่อนเป็นคนดีมาก แล้วต่อไปเธอจะรู้เอง
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 248
แค่คําเดียว ทำให้มุมปากของฮั่วหยุนเซียวกระตุกยกโค้งราวไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มไว้ได้เขาแตะมือไปที่ใบหน้าของเฉินมู่ พลางเรียกอย่างอ่อนโยนว่า “มู่มู่”เฉินมู่ลุกขึ้นนั่งอย่างสะลึมสะลือ แล้วถาม “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ ตอนนี้กี่โมงแล้ว แล้วคุณทานข้าวหรือยัง?”แม้ว่าเธอไม่ได้งดงามเหมือนเหล่าคนมีชื่อเสียง แต่ก็แฝงด้วยความอ่อนหวานอยู่บ้างฮั่วหยุนเซียวไม่เคยรู้สึกว่า คําว่าเฉินมู่คํานี้จะอบอุ่นและน่าหลงใหลเช่นนี้มาก่อนหญิงสาวที่เขาสนใจนอนอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีกำลังงัวเงียผมเผ้ายุ่งเหยิงสามคำถามต่อเนื่องนั้นดึงเขาออกจากภวังค์และเข้าสู่ความเป็นจริง แต่เขาไม่มีทางเลือก และทำตามอย่างเต็มใจเฉินมู่อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ดวงตาค่อย ๆ ปิดลงอีกครั้ง ช่วงนี้เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ ถ้าอยู่ในความสงบเมื่อไหร่เธอพร้อมจะหลับทันที“อืม…” จู่ ๆ ความเย็นก็เข้ามากระทบริมฝีปาก สมองเฉินมู่รู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันทีสมองของเธอเริ่มประมวลผล พลันฝืนลืมตาขึ้น และเลียริมฝีปากตามสัญชาตญาณเธอมองเข้าไปในสายตาลึกลับของชายตรงหน้า ก่อนถามอย่างงุนงงว่า “อะไรเหรอ?”ปลายลิ้นของฮั่วหยุนเซียวไล่เลียตรงริมฝีปากล่างของตน รา
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 247
เมื่อทุกคนออกไป เฉิงหยวนก็ยังคงเกาะแขนของเฉินมู่ด้วยร่างกายอันสั่นอยู่อย่างนั้นเฉินมู่แตะมือเธอ พร้อมปลอบใจว่า “ไม่เป็นไรนะ ฉันจะคอยปกป้องคุณเอง”เฉิงหยวนพยักหน้า “ฉันเชื่อคุณ แต่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมคนร้ายแบบพวกนั้น ถึงได้กล้ากล่าวหาเหยื่อแบบนี้”ผู้อำนวยการหยางวิ่งเข้ามาถามอย่างรีบร้อน “ผู้อำนวยการเฉินบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ? ผมพยายามห้ามคุณหนูซุยแล้ว แต่…”เฉินมู่ปัดมือไปมา พลางบอก “ไม่เป็นไรค่ะ ผู้อำนวยการหยางไม่ต้องกังวล นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเรา”เธอมองร่องรอยความเสียหายของข้าวของบนพื้น แล้วพูดต่อ “พวกเธอทำอะไรเสียหายบ้าง ลิสต์ให้ฉันด้วยนะ”ผู้อำนวยการหยางรีบยกปัดไม้ปัดมือปฎิเสธอย่างเร็ว “ไม่ได้ ๆ จะให้ผู้อำนวยการเฉินชดใช้ได้อย่างไร?” เฉินมู่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ใครบอกว่าฉันจะเป็นคนชดใช้ค่าเสียหาย? คุณหยางจัดการลิสต์รายการของที่เสียหายมาก็พอค่ะ”ผู้อำนวยการหยางก็ไม่รู้ว่าเฉินมู่คิดจะมาไม้ไหน จึงทำได้เพียงทำตามคำสั่งเท่านั้นเฉิงหยวนกระแอมเล็กน้อย แล้วถามด้วยความระมัดระวังว่า “คงไม่ใช่ให้ฉันชดใช้ค่าเสียหายหรอกนะ?”“หึหึ” เฉินมู่ยิ้ม “ไม่ใช่ คนที่ลงมือทำลายข้าวของต่าง
