แผ่นหลังของเฉียวสือเนี่ยนแนบชิดกับผนังเย็นเฉียบ ข้างหน้ามีฮั่วเยี่ยนฉือเข้ามากดดันเขายกมือทั้งสองข้างของเธอไว้ แล้วกดร่างกายแนบกับเธอคุณตายังจะบอกให้เธอใจเย็น ๆ กับฮั่วเยี่ยนฉือ เขาเป็นแบบนี้ แล้วจะให้เธอใจเย็นได้ยังไง!“ปล่อยฉัน ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ แค่เห็นหน้าคุณฉันก็ขยะแขยงแล้ว” เฉียวสือเนี่
“ถ้าอยากละก็ พี่คิดว่าการทำแบบนี้นอกจากจะสร้างความลำบากให้พี่สะใภ้แล้ว ยังจะได้อะไรอีก?”ลู่เฉินหนานแขวะออกมายกใหญ่ กระนั้นก็ยังไม่ได้ยินเสียงฮั่วเยี่ยนฉือตอบกลับมา ปลายสายยังคงเงียบกริบเขาคิดว่าตัวเองคงพูดแรงเกินไปตอนแรกว่าจะปลอบใจสักหน่อย แต่ฮั่วเยี่ยนฉือกลับกดวางสายไปก่อนลู่เฉินหนานชะงักปกติพ
“ไม่มีอะไร ก็แค่ถามไปงั้น” เฉียวสือเนี่ยนพูด “ไปทำงานเถอะ”ซ่งม่านเบะปาก เธอไม่ชอบคำพูดของเฉียวสือเนี่ยน แต่เมื่อนึกถึงวันที่เธอเปียกชุ่มไปด้วยเลือดก็ไม่อยากทะเลาะกับเธออีกในตอนบ่าย เฉียวสือเนี่ยนได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ธุรกิจของธนาคารเพื่อการลงทุนช่วงนี้ ก่อนจะรวบรวมข้อมูลเอกสารที่เกี่ยวข
เมื่อเห็นเธอ ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เดินเข้าไปในร้านอาหารอย่างไม่สนใจ“คุณผู้หญิง ผมมาร่วมทานอาหารกับประธานฮั่ว ไม่คิดเลยว่าจะเจอพวกคุณที่นี่” โจวเทียนเฉิงไม่ได้รีบตามเขาเข้าไป แถมยังทักทายเธออย่างมีมารยาทเฉียวสือเนี่ยนไม่เชื่อว่าโจวเทียนเฉิงจะไม่รู้เรื่องการหย่าระหว่างเธอและฮั่วเยี่ยนฉ
เฉียวสือเนี่ยนหัวเราะบ้านของถานซูหงป้าของเธอไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย และมีลูกหลานมากมาย เธอไม่เคยได้รับความรักจากพ่อแม่และคนในครอบครัว จนกระทั่งเธอได้แต่งงานกับคุณลุง ต่อให้ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร แต่ความเห็นแก่ตัวของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอไม่สามารถเสียเปรียบได้ตอนนี้ เมื่อรู้ว่าเฉิงหว่านซิ
หยวนหงจื้อเอนใจไปทางเฉียวสือเนี่ยน แต่เขาแค่กังวลเล็กน้อยก่อนหน้านี้ที่เขามีเรื่องจนคู่กรณีได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากที่ป๋ายอีอีมาไกล่เกลี่ย เธอได้บอกกับเขาว่าเธอสามารถทำให้เขาตกนรกได้ทุกเมื่อ“เรื่องนี้ผมแก้ปัญหาแทนพี่ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”เฉียวสือเนี่ยน “ปล่อยให้ป๋ายอีอีจับจุดอ่อนนี้ไปก่อน เพื่อให
ชั้นที่เธออยู่ไม่ได้สูงมาก และผู้ชายทั้งสองก็พาเธอลงมาด้วยความรวดเร็ว ทำให้ผ่านไปไม่นานก็ถึงประตูทางออกฉุกเฉินเฉียวสือเนี่ยนข่มความรู้สึกเจ็บจนเส้นเลือดจะแตกออกมาเอาไว้ เมื่อชายผอมแห้งกำลังก้มตัวเข้าไปใกล้เสา เธอก็ใช้เท้าถีบออกไปอย่างแรง——เพราะถูกโจมตีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ชายผอมแห้งจึงถอยหลังไปก่
เฉียวสือเนี่ยนเมื่อเห็นว่าบริเวณไหล่ของชุดสูทที่ฮั่วเยี่ยนฉือใส่อยู่มีสีเข้มขึ้น ท้ายที่สุดเธอก็เดินเข้าไปดูภายในลิฟต์เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ฮั่วเยี่ยนฉือเงียบนิ่งไม่พูดอะไรสักคำ“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” เฉียวสือเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะถามออกไปฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจเธอเฉียวสือเนี่ยน “...”เดาว่าเขา
เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส
ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้
หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ
แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้
พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี
หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง
พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้
เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน
ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั