LOGINShare
บทที่ 0120
Related chapters
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0121
กงเยี่ยนแอบช่วยหลินจืออี้ไว้มากขนาดนั้น เธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่จะทําให้เขากระอักกระอ่วนเพียงเพราะแค่รูปถ่ายใบเดียวแต่สิ่งที่ควรพูดให้ชัดเจนก็ต้องพูดให้ชัดเจนไว้ก่อนพี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่ ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกผ่านไปครู่ใหญ่ กงเยี่ยนก็ส่งรอยยิ้มกลับมา[พักผ่อนเร็วๆ หน่อยนะ][ค่ะ]เมื่อออกจากไลน์ หลินจืออี้ก็พลิกดูโทรศัพท์ที่ไม่ได้รับพอเห็นเบอร์โทรของกงเฉินแล้ว นิ้วมือเธอก็ชะงัก สุดท้ายก็วางโทรศัพท์ลง แล้วอาบน้ำเข้านอนเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลินจืออี้ก็ตื่นนอนและไปที่ห้องครัวระหว่างทางเธอยังคิดหาจะใช้ข้ออ้างอะไรให้คนใช้ยืมห้องครัวให้เธอใช้เพราะก่อนหน้านี้ เวลาเธอไปหาอะไรกินมักจะถูกคนอื่นเยาะเย้ยถากถางอยู่เสมอนึกไม่ถึงว่าพอเข้าประตูมา คนที่ยุ่งวุ่นวายล้วนเป็นคนแปลกหน้าทั้งนั้นหลังจากอีกฝ่ายเห็นเธอ ก็รีบวางงานในมือลงทันที และทักทายอย่างเป็นระเบียบ“คุณหนูหลิน คุณหิวหรือเปล่าคะ? เราจะเพิ่มความเร็วให้เร็วหน่อย แป๊ปหนึ่งนะคะ”คนที่พูดเป็นผู้หญิงอายุห้าสิบกว่าๆ มีรอยยิ้มอ่อนโยนมากหลินจืออี้อยู่ในตระกูลกงยังไม่เคยถูกคนใช้ปฏิบัติต่ออย่างนอบน้อมแบบนี้มาก่อน ชั่วขณะหนึ่งจึงรู้สึก
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0122
“พี่ใหญ่ พี่มาได้ยังไง”เธอเช็ดมือก่อนจะทักทาย“ฉันเห็นว่าเธอบาดเจ็บ เลยอยากไปส่งเธอที่สตูดิโอเช้านี้ เธออย่าไปเบียดรถไฟใต้ดินเลย” กงเยี่ยนเห็นเธอสวมผ้ากันเปื้อนจึงถามอย่างลังเลว่า “นี่เธอทําอะไรน่ะ?”หลินจืออี้ยกมือที่เปื้อนแป้งบางๆ เอ่ยขึ้นมาอย่างอายๆ “เดิมทีคิดจะทําขนมเปี๊ยะให้พี่กับคุณนายใหญ่ลองชิมดู แต่กลับถูกพี่จับได้ซะก่อน”“งั้นให้ฉันไปก่อนไหม?” กงเยี่ยนพูดติดตลกหลินจืออี้ยิ้มตามเขา “พี่ใหญ่ พี่นั่งรอปแป๊ปนะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”กงเยี่ยนตอบอืมหลินจืออี้ทําอาหารเช้าอย่างคล่องแคล่ว พอเห็นกงเยี่ยนเอาแต่มองนาฬิกาข้อมือเป็นครั้งคราว จึงห่ออาหารเช้าทั้งหมดลงในกล่องข้าวที่เพิ่งซื้อมาใหม่แล้วหันไปกําชับคนรับใช้อีกว่า “อาหารจานนี้ของคุณนายใหญ่ค่อนข้างจะนิ่ม ย่อยง่ายหน่อย อย่าลืมให้เธอกินตอนร้อนๆ ล่ะ”“ได้ค่ะ”จากนั้นเธอก็ส่งถุงลายสก็อตสีน้ำเงินให้กับกงเยี่ยน“พี่ใหญ่ อย่ารังเกียจเลย กล่องข้าวเป็นของใหม่ทั้งหมด เดิมทีตั้งใจว่าต่อไปจะไปทํากับข้าวกินเองที่สตูดิโอ”“ไม่รังเกียจหรอก วันหลังอย่าลำบากแบบนี้อีก” กงเยี่ยนรับถุงมา “ไปกันเถอะ ฉันจะไปส่งเธอที่สตูดิโอ”“ค่ะ”เนื่องจาก
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0123
เลขาของกงเยี่ยนรู้สึกเหมือนโดนตบที่ขาของตัวเอง ทั้งตัวยืนไม่มั่นคง น้ำชาในมือสาดลงบนตัวกงเยี่ยนและกล่องอาหารกงเยี่ยนขมวดคิ้วเลขารีบพูดว่า “ขอโทษค่ะ คุณชายใหญ่ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”ในเวลานี้ กงเฉินบีบก้นบุหรี่เข้าไปในที่เขี่ยบุหรี่“ฉันมาหานายก็เพื่อจะให้นายไปทําธุระที่เมืองไห่เฉิง เอกสารวางอยู่ที่นี่แล้ว อย่าลืมอ่านล่ะ”กงเยี่ยนชําเลืองมองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทํางาน “ครับ”“ไปก่อนล่ะ”กงเฉินจากไปโดยไม่หันกลับมามองเลยในห้องทํางาน กงเยี่ยนรับผ้าเช็ดหน้าในมือเลขามา สีหน้ายังคงอ่อนโยนเหมือนเดิม“ออกไปเตรียมสำหรับการไปทำงานนอกสถานที่หน่อย”“ค่ะ”เลขาลุกขึ้นและออกจากห้องทํางานกงเยี่ยนจ้องมองกล่องอาหารบนโต๊ะ สายตาเข้มขึ้นภายในลิฟต์เฉินจิ่นเล่นก้อนหินเล็กๆ ในมืออยู่“คุณชายสาม คุณเรียกผมตามมาก็เพื่อ...”“หืม?”“ไม่มีอะไร”……ต้องขอบคุณกงเยี่ยน หลินจืออี้จึงไม่ได้มาสาย เพิ่งกดบัตรเสร็จ เธอยังไม่ทันได้ดีใจ ก็ได้ยินเสียงที่ทําลายบรรยากาศดังขึ้นซะแล้ว“จืออี้”เสิ่นเยียนในชุดพนักงานต้อนรับ เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม“เธอเป็นพนักงานต้อนรับคนใหม่เหรอ?”ในใจของหลินจืออี้ยกย่อง
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0124
เซวียมั่นคิดแล้วคิดอีก แล้วพูดอย่างระมัดระวังว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเธอสามคนที่เป็นนักศึกษาฝึกงานใหม่ ก็ต่าวไปออกแบบมาคนละฉบับ แล้วไปพบประธานอวี๋กับฉันด้วยกัน”“ค่ะ” หลินจืออี้และเฉินฮวนตอบพร้อมกันมีเพียงซ่งหว่านชิวเท่านั้นที่พูดอย่างมั่นใจว่า “ประธานเซวีย ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราขนาดนี้หรอกค่ะ ถึงเวลานั้นฉันจะนัดประธานอวี๋ พาจืออี้กับเฉินฮวนไปด้วยกันก็ได้แล้ว”เซวียมั่นยุ่งจริงๆ นั่นแหละ จึงพยักหน้าตกลงเมื่อสิ้นสุดการประชุมหลายคนล้อมซ่งหว่านชิวด้วยความอิจฉา“หว่านชิว เธอสมกับเป็นผู้หญิงของคุณชายสามจริงๆ นะ รู้จักคนไปทั่วเลย”“ที่ไหนกันล่ะคะ”ซ่งหว่านชิวเงยหน้ามองหลินจืออี้ ดวงตาแฝงรอยยิ้มหลินจืออี้ไม่สนใจเธอ หยิบของแล้วเดินออกไปข้างนอกพร้อมกับเฉินฮวนเฉินฮวนพึมพําว่า "จืออี้ ถ้าเธอมีเครือข่ายที่กว้างขวางแบบนี้ เธอต้องออกแบบได้ดีกว่าคุณซ่งอย่างแน่นอน"“เฉินฮวน หยุดพูดได้แล้ว”หลินจืออี้ขัดจังหวะ รู้สึกเสมอว่าบางครั้งเฉินฮวนมักพูดจาแปลกๆ อยู่ตลอดเมื่อกลับถึงที่นั่ง หลินจืออี้ที่กําลังคิดและออกแบบอยู่ในหัว จู่ๆ บนโต๊ะก็มีเอกสารกองหนึ่งวางลงมา“หลินจืออี้ ไปถ่ายเอก
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0125
ซ่งหว่านชิวคิดว่ากงเฉินเห็นฉากนี้แล้วจะรังเกียจหลินจืออี้ที่ทําตัวง่ายๆ อย่างแน่นอนใครจะรู้ว่าสีหน้าเขาไม่เปลี่ยนไปเลย นิ้วมือเรียวยาวแตะหน้าผาก มืออีกข้างพลิกหน้าเอกสารบนหัวเข่าและเอ่ยอย่างเย็นชาว่า“เธอเรียกฉันมาเพื่อดูละครเหรอ?”น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงไว้ด้วยความเย็นชา ราวกับว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คู่หมั้นของเขา แต่เป็นลูกน้องที่ทํางานไม่ได้เรื่องคนหนึ่งซ่งหว่านชิวกําหมัดแน่น ริมฝีปากด้านในกัดจนเกือบจะเปื่อยอยู่แล้ว แต่กลับไม่กล้าโต้แย้งอะไรในเวลานี้ เธอมองผ่านกระจกมองหลังไปที่หลินจืออี้ที่ด้านหลังรถ ดวงตาของเธอพลันสั่นเทาคาดไม่ถึงว่าหลินจืออี้จะ...เมื่อเห็นว่ากงเฉินกําลังจะเงยหน้าขึ้น ซ่งหว่านชิวก็รีบเอื้อมมือไปดึงเขาทันที“คุณชายสาม ฉันมาหาคุณเพราะเรื่องของประธานอวี๋แห่งรีสอร์ทฉาฮัวค่ะ”“ฉันรู้ว่าช่วงนี้คุณกําลังคุยเรื่องความร่วมมือกับประธานอวี๋อยู่ พอดีสตูดิโอของเราก็มีร่วมมือกับประธานอวี๋เหมือนกัน ถ้าคุณพาฉันไปพบประธานอวี๋ ฉันจะออกแบบที่พอใจให้ประธานอวี๋แน่นอนค่ะ ถึงตอนนั้นก็สามารถส่งเสริมความร่วมมือของพวกคุณด้วย”“ประธานอวี๋ขึ้นชื่อเรื่องจัดการยาก ประธานเซวียบินไปๆ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0126
ทําไมหลินจืออี้ถึงได้รับสายตาของเขาวินาทีต่อมา เสิ่นเยียนก็ช้อนตาที่เปียกชื้นขึ้นมา จ้องไปที่เพื่อนร่วมงานชายที่อยู่ข้างๆ ร่างเซถลาเข้าไปในอ้อมกอดของเขาเพื่อปิดบังใบหน้า“ขอโทษครับ ฉันเมารถนิดหน่อยตอนนั่งข้างหลัง”ผู้ชายเจอผู้หญิงที่โผเข้ากอดย่อมไม่สามารถต้านทานได้ จึงกอดเธอด้วยรอยยิ้มทันที“ไม่เป็นไร ฉันจะประคองเธอเอง”“ขอบคุณค่ะ คุณใจดีจัง”เสิ่นเยียนอดทนต่อความสะอิดสะเอียนและกล่าวขอบคุณ ทําท่าจะทําลายรูปลักษณ์ของหลินจืออี้ที่อยู่ในใจของกงเฉิน……บนรถแท็กซี่หลินจืออี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เฉินฮวน ขอบคุณนะ”เฉินฮวนตบหน้าอกและอธิบายว่า "ไม่เป็นไร แต่เธอระวังเพื่อนของเธอหน่อย เขามาที่บริษัทในตอนเช้าและเน้นเป็นพิเศษว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ เพื่อนร่วมงานชายหลายคนต้องการเข้าใกล้เธอต้องผ่านเขา"“ฉันรู้แล้ว”สีหน้าของหลินจืออี้ไม่ได้เปลี่ยนไปแต่อย่างใด เธอไม่ได้แปลกใจกับการกระทําของเสิ่นเยียนเลย“จริงสิ เมื่อกี้ตอนที่ฉันเห็นเฉินเยียนคุยกับเพื่อนร่วมงานชาย คุณซ่งก็ขึ้นไปพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็ขึ้นรถหรูคันข้างหน้า นั่นรถของคุณชายสามใช่ไหม?”เฉินฮวนซุ่นชี้ไปทางนอกรถเช่าหลินจ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0127
กงเยี่ยนปฏิเสธอย่างร้อนใจ “จืออี้ ไม่ต้องพูดแล้ว อาเล็กทําอะไรก็มีเหตุผล ฉันไม่อยู่ เธอดูแลตัวเองให้ดี”นั่นก็คือเธอพูดถูกแล้วหลินจืออี้กําโทรศัพท์แน่น เกิดความเคียดแค้นขึ้นในใจเพื่อซ่งหว่านชิว กงเฉินถึงกับต้องฆ่าคนที่ช่วยเธอให้หมด!กงเยี่ยนอยู่ไกลจากศูนย์กลางอํานาจของตระกูลกงระหว่างการเดินทางเพื่อธุรกิจครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดคุณชายใหญ่ของตระกูลกงก็ถูกขับไล่ออกจากประเทศกงเฉินเป็นคนที่ไร้ความรู้สึกจริงๆหลินจืออี้ยืนอยู่ตรงช่องลม ก้มหน้าลง “พี่ใหญ่ ขอโทษนะ ฉันทําพี่เดือดร้อนแล้ว”"เด็กโง่ อย่าคิดมาก บางทีอาจเป็นเพราะช่วงนี้อาเล็กกําลังเจรจาความร่วมมือที่สําคัญกับประธานอวี๋แห่งรีสอร์ทฉาฮัวอยู่ เลยปลีกตัวออกมาไม่ได้จริงๆ ดังนั้นจึงให้ฉันไปแทน”กงเยี่ยนยังช่วยพูดให้กงเฉินอยู่แต่หลินจืออี้กลับได้ยินคําที่คุ้นเคยประธานอวี๋แห่งรีสอร์ทฉาฮัว?กงเยี่ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ใช่ เธอรู้จักหรือ?”“สตูดิโอของเรากําลังออกแบบเครื่องประดับให้กับประธานอวี๋น่ะ”“ประธานอวี๋เป็นคนที่ชอบหาเรื่องคนอื่นมาก เดิมทีฉันเป็นคนไปคุยเรื่องความร่วมมือ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณท่านก็มอบให้อาเล็กซะ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0128
เพื่อนร่วมงานชายล้มลงกับพื้นหลินจืออี้ตกใจ เงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มกําลังมองเธออย่างขี้เล่น ค่อยๆ เข้าใกล้เธอ กลิ่นไอเย็นๆ กดทับลมหายใจของเธอ“ความสัมพันธ์ต่างเพศดีมากงั้นเหรอ?”น้ำเสียงทุ้มต่ำนั้นแฝงไว้ด้วยการเยาะเย้ยที่สังเกตได้ยากเป็นกงเฉินนั่นเองหลินจืออี้ขยับข้อมือ รู้ว่าตัวเองต้านทานไม่ไหว ครั้งนี้ก็เรียนรู้ที่จะฉลาดแล้ว ไม่ต้องใช้มือ แต่ใช้เท้าแทนเธอยกเท้าขึ้นถีบใครจะรู้ว่ากงเฉินจะเดาออก เขาจับขาที่ยกขึ้นของเธอไว้ และดึงร่างของเธอเข้ามาใกล้เขาได้อย่างง่ายดายหลินจืออี้ยิ่งรู้สึกอับอายและโกรธมากขึ้นเมื่อร่างกายถูกผ้าชั้นหนึ่งขูดกับเข็มขัดหนังของเขา“ปล่อยนะ!”“ไม่มีจิตสํานึกเอาซะเลย” กงเฉินพูดด้วยเสียงแหบแห้ง"ฉันไม่ต้องการให้อามายุ่ง! ฉันจัดการเองได้!”เพิ่งสิ้นเสียง เสิ่นเยียนก็พาคนอื่นตามมาด้วยหลินจืออี้มองตรอกที่มืดสนิทและปิดสนิท ฟังเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา หัวใจเต้นรัวราวกับฟ้าร้องขณะที่พวกเสิ่นเยียนกําลังเดินเข้ามาใกล้ กงเฉินก็เตะชายที่อยู่บนพื้นเข้าไปในความมืด บีบคางของหลินจืออี้แล้วจูบลงไป“อื้อ!”หลินจืออี้เบิกตากว้างกงเฉินประคองศีรษะข
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0184
หลินจื้ออี้มองดูโต๊ะกลมขนาดใหญ่ เธออดคิดไม่ได้ว่าครั้งก่อนที่กินข้าวที่นี่คือเหตุการณ์ที่เธอเคยระเบิดใส่แม่ลูกตระกูลซ่งหว่านชิวคุณท่านกงซึ่งนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะแต่งตัวด้วยสูทเรียบร้อยสีหน้าเคร่งขรึมตามแบบฉบับเพราะคำนึงถามมารยาท หลินจื้ออี้จึงเอ่ยทักอย่างนอบน้อม “คุณท่าน”“อืม นั่งกินข้าวเถอะ”เขาโบกมือเชิญทุกคนเริ่มกินอาหารหลินจื้ออี้มองอาหารทะเลเต็มโต๊ะแล้วกลืนน้ำลายเบาๆ แต่เพราะมีคุณท่านอยู่เธอจึงคีบแค่เนื้อวัวตรงหน้าเท่านั้นเธอไม่ได้เป็นตัวแทนแค่ตัวเองแต่ยังเป็นตัวแทนของหลิ่วเหอด้วยพอคิดถึงเรื่องที่หลิ่วเหอยังต้องใช่ชีวิตอยู่ในตระกูลกงนี้ต่อไป ทุกการกระทำของเธอในฐานะลูกสาวจึงมีความสำคัญมากขณะกำลังคิดอยู่นั้น หลิ่วเหอก็คีบอาหารทะเลให้เธอหลายอย่าง ทั้งปลาดิบ เนื้อหอยสังข์ และยังตักโจ๊กกุ้งล็อบสเตอร์ชามใหญ่ให้ด้วยหลิ่วเหอพูดเบาๆอย่างแนบเนียนว่า “กินก่อนนะ เดี๋ยวถ้าโต๊ะหมุนมาถึง ฉันจะหยิบหอยเป๋าฮื้อดำ ไส้กุ้งในหอยเชลล์ แล้วก็กุ้งทะเลย่างให้เธอ”หลินจื้ออี้พยักหน้ารัวๆ พูดในใจว่า ขอบคุณนะแม่เมื่อก่อนเธอไม่กินอาหารทะเลเพราะรู้สึกว่ามันคาว แต่หลังจากได้ลองอาหารทะเลฝีมือพ่อ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0183
“ฉัน…เธอท้องแล้ว!ฉันขอตั้งสติก่อนนะ ผู้หญิงคนนี้หลอกฉันทุกทางเลยเหรอเนี่ย? ทั้งที่ฉันยังอุตส่าห์ช่วยทำใบรับรองว่าเธอมีปัญหาทางจิตใจให้!”หลี่ฮวนแทบกรี๊ดออกมา เขาถูกหลินจืออี้หลอกเต็มๆ!“พูดมา”กงเฉินยกมือถือออกห่างจากหูด้วยสีหน้ารำคาญใจ“ภาวะเสี่ยงแท้งส่วนใหญ่ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ อาหารการกินก็ต้องระวัง โดยเฉพาะห้ามทำงานหนัก” หลี่ฮวนตอบ“อืม”“แล้วนายจะทำยังไง?เมื่อก่อนตอนที่มีข่าวลือ เธอยอมรับว่าคืนนั้นเธออยู่กับนาย นายก็อ้างกระแสสังคมแต่งงานกับเธอได้เลย คุณท่านก็คงจะพูดอะไรไม่ได้ แต่นี่เธอกลับไม่ยอม นายบอกฉันตามตรงนะ ตอนนั้นนายยอมร่วมมือกับคุณท่านกดดันเธอเพราะนายเองก็มีใจใช่ไหมล่ะ?”หลี่ฮวนหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์กงเฉินก้มหน้าลงเล็กน้อย “วางสายละ”หลี่ฮวนรีบร้องห้ามเสียงดัง “นายนี่มันปากไม่ตรงกับใจชัดๆ นายต้องโชว์ข้อดีตัวเองบ้างนะ!”“โชว์ไปแล้ว”“อะไรนะ…” … ตู้ดๆๆ…ฝั่งนู้นสายตัดไปแล้วทิ้งให้หลี่ฮวนงงเป็นไก่ตาแตกโชว์ไปแล้ว?โชว์อะไรของมันวะ?.......หลังจากที่เฉินซู่หลานตรวจร่างกายเสร็จ กงเฉินก็ช่วยประคองเธอเดินออกจากตึกพอขึ้นรถมาด้วยกัน เฉินซู่หลานก็ยิ้มหวานแล้วพูดว่า
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0182
“ฮะ? ฉัน...” หลินจืออี้ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะรู้ว่าหมอเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนอื่น“ตั้งครรภ์ระยะแรกนะมีเลือดออกนิดหน่อยต้องพักผ่อนให้มาก อย่ากระโดดโลดเต้นและอาหารการกินก็ต้องระวัง”“ไม่ใช่ค่ะคุณหมอ ฉัน...”“พอแล้ว คนต่อไป” หมอขีดปากกาลงใบตรวจแล้วเรียกคนถัดไปผู้หญิงคนต่อไปก็เปิดประตูเข้ามาเรียบร้อยหลินจืออี้เห็นว่าไม่มีเหตุผลจะต้องอธิบายต่อก็รีบถอยออกมาพอหันตัวกลับ ตึบ! ก็ชนเข้ากับใครบางคนเธอก้มหน้าลงขอโทษ “ขอโทษค่ะ”กำลังจะเดินหนีไปอยู่แล้วข้อมือของเธอกลับถูกคว้าไว้อย่างแรง“เธอโกหกฉัน?เธอท้องอยู่เหรอ”เสียงที่มักจะสงบนิ่งเยือกเย็นตอนนี้กลับปะทุไปด้วยความโกรธหลินจืออี้เงยหน้าขึ้นถึงพบว่าคนตรงหน้าก็คือกงเฉินเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน?หรือว่ามากับซ่งหว่านชิว?แต่เห็นชัดๆ ว่าซ่งหว่านชิวมาก็เพื่อทำแท้งไม่ใช่เหรอ?หลินจืออี้ยังไม่ทันได้คิดอะไรให้ชัดเจนข้อมือของเธอก็ยิ่งเจ็บขึ้นเธอร้องเบาๆ “ปล่อยนะ ฉันเจ็บนะ แล้วฉันก็ไม่ได้ท้อง!”กงเฉินหรี่ตามองความโกรธในดวงตายิ่งเพิ่มขึ้นแต่แรงที่มือก็คลายลงนิดหน่อยพร้อมกับเธอเข้าไปในห้องตรวจ“อาการของเธอเป็นยังไง?”หมอขยับแว่นมองห
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0181
แผนกสูตินรีเวชก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ปัญหาก็คือหลินจืออี้เห็นแผ่นหลังที่คุ้นตาซ่งหว่านชิวถึงแม้ว่าเธอจะแต่งตัวมิดชิดแค่ไหนแต่แผ่นหลังนี้ก็ฝังอยู่ในหัวของหลินจืออี้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว เธอจะลืมได้อย่างไรกัน?แต่ซ่งหว่านชิวมาทำอะไรที่แผนกสูตินรีเวชล่ะ?“จืออี้ เป็นอะไรไป?” เฉินซู่หลานที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็หันมาส่งเสียงเรียกเธอ“ไม่มีอะไรค่ะ มาแล้ว”หลินจืออี้ก็รีบเดินตามไป แต่พอเธอหันกลับไปมองอีกที ซ่งหว่านชิวก็หายไปแล้วเฉินซู่หลานดึงแขนเธอไว้ แล้วชี้ไปที่บันไดข้างหน้า “ขึ้นทางนี้ก็ได้นะ”หลินจืออี้ได้สติกลับมาและพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินขึ้นไปพร้อมกับเธอแบบเหม่อลอยหรือว่าที่ซ่งหว่านชิวเดินทะลุผ่านแผนกสูตินรีเวชเพราะว่าสะดวก?พอขึ้นไปถึงข้างบนหลินจืออี้ก็ช่วยเฉินซู่หลานจัดที่นั่งเพื่อรอคิวตรวจ หมอผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลนี้เป็นเพื่อนของเฉินซู่หลาน เธอไว้ใจเขามากเป็นพิเศษเธอยอมรอก็ไม่ยอมไปโรงพยาบาลเอกชนเปลี่ยนหมอคนใหม่ตรวจหลินจืออี้เข้าใจดีคนมีเงินก็มักจะเลือกหมอที่ตัวเองไว้ใจได้และไม่ค่อยยอมเปลี่ยนคนคงกลัวข้อมูลสุขภาพของตัวเองจะรั่วไหลกงเฉินก็เป็นแบบนั้น การตรวจร่างกายทุกค
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0180
“แก... แกอิจฉาฉันจริงๆ ด้วย แม้แต่ผู้ชายก็รั้งไว้ไม่ได้!” เฉินฮวนทุบกล่องในมือ“เหอะ” เซวียมั่นยิ้มเยาะและเดินออกไปทันที เธอขี้เกียจเกินไปที่จะตอบคําถามที่น่าเบื่อแบบนี้"แกหมายความว่ายังไง? แกพูดมาให้ชัดเจนนะ”เฉินฮวนรีบวิ่งไปที่เซวียมั่น แต่ถูกขวางโดยผู้ช่วยเบลล่าเบลล่ารีบเอ่ย "รปภ.พาคนออกไปเร็วเข้า อ้อ แล้วก็ขยะของมันด้วย"แล้วเฉินฮวนก็ถูกโยนออกไปหลินจืออี้ไม่ได้รู้สึกสงสารอะไรเลย ทั้งหมดนี้เป็นเฉินฮวนทำตัวเองทั้งนั้นเมื่อก้มหน้าทํางาน เธอก็เห็นซ่งหว่านชิวที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งพอดีซ่งหว่านชิวเอามือปิดปากเหมือนรู้สึกไม่สบายมาก จากนั้นก็ฉวยโอกาสตอนที่ทุกคนไม่ทันสังเกตลุกขึ้นและออกจากที่นั่งไปหลินจืออี้รู้สึกแปลกใจ กําลังจะดูให้ละเอียด โทรศัพท์ก็สั่น“พรุ่งนี้ฉันอยู่บ้าน แกจะมาไหม?”“อืม”“งั้นฉันจะทําอาหารที่แกชอบ มาอยู่เป็นเพื่อนฉันเร็วๆ หน่อย”“ได้”หลินจืออี้ยิ้มเมื่อเห็นข่าว เธอวางแผนว่าจะถือโอกาสพักผ่อนพรุ่งนี้ไปบ้านตระกูลกงเพื่อย้ายของที่เหลือไปที่คอนโดจริงๆ แล้วก็ไม่มีอะไรมากหรอกเมื่อก่อนตอนที่อยู่บ้านตระกูลกงเธอก็ใช้ชีวิตอย่างหวาดผวา ดังนั้นหลังจากพักอย
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0179
บนรถกงเฉินและซ่งหว่านชิวเพิ่งนั่งได้มั่นคนขับรถที่สวมถุงมือสีขาวอยู่แถวหน้าก็หันมามองกงเฉินอย่างประหม่า“คุณผู้ชาย ถ้าไม่ไปบริษัท งั้นผมก็จะไปถนนลี่หัวแล้วนะครับ”“อืม”กงเฉินตอบรับเบาๆ แล้วหลับตาพักผ่อนซ่งหว่านชิวเพิ่งพบว่าคนขับไม่ใช่คนที่คุ้นเคยมาก่อน จึงถามอย่างสงสัยว่า “ทําไมเปลี่ยนคนขับกะทันหันล่ะคะ? ทางก็ไม่คุ้นเคยแล้ว”กงเฉินหลับตาลงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่คุ้นเคยทางขับไปเดี๋ยวก็คุ้นเคยเอง แค่คนที่แยกนายจ้างไม่ออกก็ไม่จําเป็นต้องเก็บไว้แล้ว”ได้ยินดังนั้น หน้าของซ่งหว่านชิวก็เหมือนมีรอยร้าวและเล็บที่เพิ่งทําใหม่ก็จิกลงไปในเบาะหนังแท้โดยตรงแต่ใบหน้าของเธอยังคงยิ้มอยู่ "ค่ะ"จากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกพอไปถึงบ้านตระกูลซ่ง ซ่งหว่านชิวไม่กล้ารั้งกงเฉินไว้ พูดคําอําลาแล้วลงจากรถเหมือนวิ่งหนีกงเฉินก็ไม่ได้อยู่ต่อ เขาจากไปทันทีไม่รู้ว่าเธอเก็บกดเกินไปหรือเปล่า ซ่งหว่านชิวรู้สึกหมดแรง กระเพาะอาหารเริ่มปั่นป่วนอีกครั้งเธอผลักคนรับใช้ที่หิ้วชายกระโปรงราตรีให้เธอออก แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มอาเจียน"อ้วก... แหวะ...”ในเวลานี้ รถของฉินซวงก็จอดอยู่ที่ปร
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0178
ซ่งหว่านชิวเป็นทางลัดที่เร็วที่สุดสําหรับเสิ่นเยียนที่จะเข้าใกล้วงการชนชั้นสูง ยอมทิ้งไปเพื่อคนอย่างเฉินฮวนมันไม่คุ้มค่าเลยดังนั้นเสิ่นเยียนจะต้องถือโอกาสบอกแผนการกับซ่งหว่านชิวแน่นอนซ่งหว่านชิวและเธอร่วมมือกันทั้งภายในและภายนอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทั้งสองก็สามารถหลบหนีได้อย่างรวดเร็วน่าเสียดายที่เฉินฮวนเข้าใจช้าเกินไป เธอมองหลินจืออี้อย่างไม่เต็มใจ “แกเปลี่ยนเบอร์ห้อง แกมั่นใจได้ยังไงว่าฉันจะมาที่นี่?”“เธอมั่นใจเกินไปแล้ว ตั้งแต่เธอจงใจวางรูปคู่กับสามีของประธานเซวียไว้ในตําแหน่งที่โดดเด่นที่สุดบนโต๊ะทํางาน ฉันก็รู้ว่าเธอจะต้องมาชื่นชมผลงานชิ้นเอกของเธอแน่นอน” หลินจืออี้อธิบาย"ฉันแพ้แล้ว แต่แกก็ไม่ได้ชนะเหมือนกัน” เฉินฮวนพูดอย่างแค้นเคืองถึงยังไงก็ยังมีซ่งหว่านชิวและเสิ่นเยียนที่เป็นอุปสรรคขัดขวางอยู่หลินจืออี้เดินไปที่ประตู ชะงักไปครู่หนึ่ง มองเธออย่างเย็นชา “เธอไม่เคยเป็นเป้าหมายของฉันเลย”พูดจบเธอก็เดินจากไป...ณ ห้องจัดเลี้ยงเมื่อหลินจืออี้เข้าประตูมา ห้องทั้งห้องก็มืดลงซ่งหว่านชิวยืนอยู่กลางห้องโถงอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกงเฉิน รอของขวัญลึกลับในตํานานหลินจืออ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0177
ทุกคนต่างก็ตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของเฉินฮวนรูปร่างหน้าตาและรูปร่างของเฉินฮวนนั้นถือว่าธรรมดาเท่านั้น แทบจะไม่สามารถเทียบได้กับเซวียมั่นที่ได้รับการดูแลอย่างดีได้เลยด้วยซ้ำสามีของเซวียมั่นคิดยังไงกันแน่?เฉินฮวนห่อเสื้อผ้าและร้องไห้สะอึกสะอื้นว่า "ประธานเซวีย ฉัน ฉันถูกใส่ร้ายนะคะ หลินจืออี้เรียกฉันมาที่ห้องรับรองเบอร์ 6! พอเข้ามาฉันก็รู้สึกร้อนไปทั้งตัวแล้วฉันก็ไม่รู้อะไรเลย”ทุกคนหูผึ่งกันทันที พล็อตเรื่องนี้กลับตาลปัตรได้ด้วยเหรอ?เซวียมั่นขมวดคิ้วมองหลินจืออี้ “เกิดอะไรขึ้น?”หลินจืออี้ส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ “ประธานเซวีย ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทําไมเฉินฮวนถึงพูดแบบนี้ค่ะ ต่อให้ฉันจะให้เขาไปที่ห้องรับรองเบอร์ 6 เพื่อใส่ร้ายเขาจริง แต่นี่เป็นห้องรับรองเบอร์ 9 นะคะ”พูดจบเธอก็ชี้ไปที่ป้ายบนประตูมันเป็นเลข 9ตัวใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มเฉินฮวนจ้องมองตัวเลขอย่างไม่เชื่อสายตา ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างออก จ้องหลินจืออี้เขม็งหลินจืออี้ยกยิ้มที่ริมฝีปากล่าง แสร้งทําเป็นกังวล “เฉินฮวน เมื่อกี้เธอบอกว่าฉันใส่ร้ายเธอเหรอ? แต่ในห้องนี้ยังมีสามีของประธานเซวียด้วยนะ เธอหมายความว่าฉันสมรู้ร่วมคิดกับเ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0176
เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างก็สูดหายใจเข้าลึกๆแต่เซวียมั่นไม่ได้ตกอยู่ในความสงสัยในตนเอง กลับหัวเราะเยาะ "คุณเพิ่งรู้จักฉันในวันแรกหรือไงกัน? ก่อนแต่งงานคุณชมว่าฉันฉลาดและพึ่งพาตนเอง ตอนนี้คุณกลับบอกว่าฉันแข็งแกร่งเกินไปเหรอ? ทําไมคุณไม่บอกว่าคุณอ่อนแอเกินไปล่ะ? ถึงต้องมาหาสิ่งที่เรียกว่าความน่าเกรงขามจากผู้หญิงคนหนึ่ง?”"คุณ! หย่าเดี๋ยวนี้เลย! ผมทนคุณไม่ไหวแล้ว”"ก็ควรจะหย่าจริงๆ นั่นแหละ แต่แกต้องออกจากบ้านตัวเปล่า! เรื่องดีๆ ของพวกแกสองคนคนเขาเห็นกันหมดแล้ว ถ้าพวกแกยังมียางอายก็เก็บข้าวของออกไปจากสตูดิโอของฉันซะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตํารวจข้อหาพวกแกขโมยเอกสารสําคัญของสตูดิโอไป”“เธอ... เธอมีสิทธิ์อะไร? ฉันเป็นสามีของเธอ! ฉันขอให้แบ่งทรัพย์สินเท่าๆ กัน!" ชายคนนั้นโกรธจนหน้าแดงเซวียมั่นกําลังจะบอกว่าฝันไปเถอะ ซ่งหว่านชิวก็ก้าวไปข้างหน้าขัดจังหวะขึ้นมาซะก่อน“ประธานเซวียคะ กรุณาใจเย็นๆ ก่อนค่ะ ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ความผิดของสามีคุณเท่านั้น จืออี้รู้ทั้งรู้ว่าคุณมีบุญยังอ่อยสามีคุณอีก ฉันคิดว่าเธอควรขอโทษคุณมากที่สุดค่ะ”อ่อยหรือ?เหอะๆประโยคเดียวของซ่งหว่านชิวก็ทําให้ชายชั่ว
