87 จงใจหลอกใช้ข้าตั้งแต่แรก?

เวลาล่วงเลยไปหนึ่งปี ข้ากลับไปหาท่านแม่ พบว่านางจากไปแล้ว ย้ายบ้านไปที่อื่น แต่ข้าไม่เสียใจ อย่างน้อยก็ได้รู้ว่านางมีชีวิตอยู่ ไม่ได้หลงอยู่ในป่าแค่นั้นก็เพียงพอ หลังจากนั้นข้ากลับมาที่อาราม และลองเปิดใจอีกครั้ง ข้าอยากช่วยผู้คนจึงบอกนิมิตรที่ได้เห็นแก่ผู้คนไป กลับพบว่าผลที่ตามมายังคงเหมือนเดิม ทุกคนหวาดกลัวคำบอกเล่าของข้า หาว่าข้าเป็นปีศาจ ข้าทำให้อาจารย์และศิษย์พี่เดือดร้อน ไม่มีคนมาที่อารามอีกเลย ในตอนนั้นเป็นท่านอาจารย์ลู่ที่ต้องเดินทางไปที่หมู่บ้านเพื่อแก้ไขสิ่งที่ข้าทำพลาด

ต่อมาข้าจึงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ มองการจากไปของผู้คน ทำได้สวดมนต์ให้พวกเขา อธิษฐานให้พวกเขา จนข้าอายุสิบสี่ปี ข้าได้พบท่านที่ลำธาร แต่ครานั้นกลับเห็นนิมิตรขึ้นมาสองแบบ"

"เดี๋ยวนะตอนนั้น เจ้าอายุสิบสี่ปี?" เหรินโยว่หลุนยกหัวขึ้นมาเอนไปมองหน้าภรรยาเล็กน้อย ลองเทียบดู จริงด้วย! นางเพิ่งบอกไปว่าตอนนี้นางอายุสิบเจ็ดปี เขาเจอนางเมื่อสามปีที่แล้วก็ต้องสิบสี่ปี แต่ครั้งที่พบนางที่ลำธารนางเหมือนเด็กสิบเอ็ดสิบสองขวบด้วยซ้ำไป สามปีผ่านมาจนกระทั่งตอนนี้ต่อให้สูงขึ้นเยอะพอสมควรแล้ว แต่ก็ถือว่ายังตัวเล็