เข้าสู่ระบบแชร์
จบแบบที่2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-15 23:33:52
บทที่เกี่ยวข้อง
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน หาทางกลับไป(จบแบบที่3)
“ฝ่าบาท ได้เวลาแล้ว”หมอหลวง เข้ากระซิบข้างข้างฮ่องเต้ถอยห่างออกมาอย่างอาวรณ์ โหวหยางจื้อให้สัญญาณมือกับทหารคนสนิท แพไม้ไผ่ถูกปล่อยให้ล่องลอยฮ่องเต้ทรุดร่างลง กับพื้นมองตามแพไม้ไผ่ที่ล่องลอยไปสุดสายตากัดฟันข่มความเจ็บปวดภายในใจที่บอบช้ำน้ำตาไหลเป็นสายสนมฮุ่ย พยุงร่างใหญ่“ฝ่าบาทถนอมพระวรกายด้วย” หยางหลงกับปล่อยให้น้ำตาหยดรินลงพื้นไม่อายสายตาใครแพรวาลืมตาตื่นขึ้นจากการ สลบไสลไม่ได้สติ พยายามลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีเพียงใบหน้าของหยางหลงที่มีหยาดน้ำตาที่ยังอยู่ในความทรงจำ กับเหตุการณ์ที่เหอหลงชักกระบี่ออกจากหน้าอกข้างซ้ายของแพรวาข้างหน้านั่นนางพยาบาล กำลังวัดไข้ และง่วนอยู่กับการวัดความดันโลหิต“คุณพยาบาลขอน้ำหน่อย” พยาบาลหันมาตาเหลือกลาน“คนไข้ฟื้นแล้วตามหมอเร็วตามหมอ”เสียงตะโกนไปยังห้องพยาบาล ที่อยู่ข้างหน้าอาจารย์หมอผมสีดอกเลา เดินแกมวิ่งมาที่เตียง หูฟังสเตโทสโคป ที่หน้าอกข้างซ้ายของแพรวา“ปกติดี คุณพยาบาลแจ้งญาติให้คนไข้ด้วย ยินดีต้อนรับการกลับมาของคุณครับคุณแพรวา”แพรวามองคนนู้นทีคนนี้ที“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรคะ”“คุณคนไข้หลับไปนานที่เดียว หมอคิดว่าคุณยังไม่พร้อมที่จะตื่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่3
เวลาผ่านไปเนิ่นนานเมื่อเธอกลับมาที่นี่ ห้วงเวลาที่ต่างกัน ป่านนี้หยางหลงคงไปเกิดใหม่หลายรอบแล้ว แพรวาคิดว่าอย่างไรเสียตัวเองต้องจำสถานที่ต่างๆไม่ว่าจะเป็นตำหนักของฮ่องเต้หรือห้องของแพรวา ตำหนักเหมยฮวา และสะพานสูงที่แพรวาตกลงไปก่อนจะมาที่อนาคต และกลับไปอดีตอีกครั้งในฐานะเฟยลี่ที่นั่นต้องมีอะไรบางอย่างที่สามารถให้คำตอบแก่แพรวาได้การที่จะกลับไปอีกครั้งต้องอาศัยสถานที่และเวลาฉะนั้นแพรวาต้องไปยังที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง"น้องแพรเป็นอย่างไรบ้างลูก"เสียงมารดาดังอยู่ทางด้านหลัง แพรวาโผเข้ากอดมารดามือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลัง"แม่ใจหายหมดเลยนึกว่าจะไม่ได้พบกันอีกแล้ว แต่อย่างน้อยก็เชื่อว่าหนูต้องกลับมา"แพรวาคิดว่าอย่างไรเสียแม่ก็ยังห่วงเธอเป็นที่สุด คำถามหนึ่งจึงบังเกิดขึ้นในใจ ไม่วายที่ต้องเอ่ยปากถาม"แม่ขาแพรมีเรื่องอยากรู้""เรื่องอะไร นอนไปเสียนานมีเรื่องอะไรถามแม่หรือว่าเรื่องพี่กันต์คงสงสัยว่าพี่กันต์มีสาวอื่นยไหมใช่ไหม"แพรวายิ้มกับคำสัพยอก"เปล่าค่ะ แพรแค่สงสัยว่าคือแพรอยากรู้ความจริง ว่า...แพรใช่ลูกของแม่จริงๆหรือเปล่า"แม่ของเธอ ขมวดคิ้วเข้าหากัน"ใครพูดอะไรให้ฟังหรือเปล่าหรือว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่3ข้ารอเจ้าเฟยลี่
หนึ่งปีผ่าน“แพรแกไปเที่ยวเมืองจีนกับฉันหน่อย”เสียงปลายสายของเพื่อนสาวที่ชื่อพลอย ดังบาดแก้วหู“อ้าวไหนว่าจะไปกับฝาชีอย่างไรล่ะ”แพรวากรอกเสียงตามสายไป“เขาติดสัมมนาฉันเสียดาย อุตส่าห์จองทัวร์ไว้แล้ว นะนะแกแพรไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย”แพรวานิ่งคิดหลังจากที่เธอเดินทางท่องเที่ยวจนทั่วประเทศจีน แต่ก็ไม่สามารถเดินทางย้อนเวลากลับไปหาหยางหลงได้ทำให้แพรวาถอดใจ กลับมาใช้ชีวิตเรียบง่ายพยายามลืมเรื่องราวต่างต่างให้หมดสิ้น แต่ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนแพรวาก็จำ หยางหลงได้ไม่ลืมเลือนเธอจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะไม่ข้องเกี่ยวกับเมืองจีนเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บกว่านี้“ฉันไม่อยากไป”แพรวาตัดสินใจปฏิเสธ“แหมแก เล่นตัวจริง ฉันอุตส่าห์หวังจะให้แกไปเพราะฉันพูดภาษาจีนไม่เก่งเท่าแก น่านะช่วยกันหน่อยไม่อย่างนั้นฉันอดข้าวตายเลย”“แกไปกับคณะทัวร์ไม่อดตายหรอก”เสียงปลายสายทำเสียงจิจ๊ะไม่พอใจ“น่าแพรวา ฉันหาใครไม่ทันจริงจริงจะเห็นก็มีแต่แกคนเดียวเพื่อนรัก ฉันจองทัวร์ไว้สำหรับสองคนเสียดายแย่หลายตังค์เลยนะ”น้ำเสียงออดอ้อนแพรวาอดขำกับคำว่าเพื่อนรักไม่ได้อย่างน้อยเวลา พลอยอยากได้อะไรมักจะเรียกแพรวาว่าเพื่อนรักเสมอแพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่3เรามจะมาพบกันใหม่
“เซอะไอ้คนหลายใจทำเพื่อนฉันอกหักมาเป็นปี ถึงว่าเพื่อนชั้นทำไมถึงทำท่าเหมือนคนอกหักเพราะแกนี่เอง ขอดูหน้าชัดๆสักที”เท้าไวเท่าความคิดเดินตรงไปยังคู่รักที่แพรวาชี้มือไป แพรวาไม่อาจห้ามเพื่อนได้ทันมืออวบกระชากไหล่ชายหนุ่มร่างสูงให้หันมาเผชิญหน้า“คุณ ทำไมทำแบบนี้ รู้ไหมเพื่อนฉันจริงจังกับคุณแค่ไหนทำไมทิ้งเพื่อนฉันได้ลงคอ”พลอยถามเป็นภาษาจีนกระท่อนกระแท่น แพรวาฉุดมือไว้แต่ช้าไปเสียแล้วร่างสูงหันหน้ามาเผชิญหน้าแพรวาและพลอย กวาดสายตามองทั้งสองคนด้วยความงุนงง ก่อนจะหยุดสายตาคมที่ใบหน้าสวยของแพรวาสบตานิ่งแพรวาเองก็ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็นภาพตรงหน้าเป็นหยางหลงในชุดเสื้อยืดสีเทากางเกงยีนตามสมัยนิยม ดูน่ามองไปอีกแบบ แพรวาโผเข้ากอดร่างสูงด้วยความคิดถึงที่ยากจะบรรยาย คนร่างสูงไม่ปัดป้องได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น“พวกคุณพูดอะไร”เสียงทุ้มถามออกมาอย่างสุภาพแพรวาหลุบตาต่ำนึกได้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว ถอยออกห่างจากคนตรงหน้าเสียงผู้หญิงข้างๆส่งเสียงดังโวยวายเพราะรู้สึกว่าถูกแพรวาและพลอยคุกคาม แพรวายกมือไหว้ประหลกประหลก“ตุ้ยปู้ฉี่ ตุ้ยปู้ฉี่”แพรวาขอโทษ ชายหนุ่มมองด้วยแววตาฉงน“คือว่าเข้าใจผิดค่ะคิดว่าเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน หรือว่าฝันไป
เมื่อรู้สึกถึงแรงกระแทกอย่างจังที่ระหว่างคิ้วแพรวา ก็รู้ว่าตัวเองได้ดำดิ่งลงสู่พื้นน้ำ นาฬิกาบนหน้าจอมือถือ หยุดเดินตรงที่เวลา 21นาฬิกา28นาที31วินาที สติสัมปชัญญะดับวูบลงไป ความหนาวเหน็บในเดือนธันวาคม เหมือนจะเสียดแทงแต่ความหนาวเหน็บจากน้ำรอบๆ กายยิ่งเลวร้ายกว่าน้ำตาที่เอ่อนองอยู่เต็มตา เจือจางไปด้วยน้ำในแม่น้ำกลิ่นหอมขจรขจาย คล้ายกลิ่นมะลิ โชยมาอ่อนๆ ความหนาวเหน็บยังคงอยู่ แพรวา กวาดสายตามองรอบๆ ตัว เตียงนอนไม่สูงนักที่เธอนอนอยู่กลิ่นหอมที่ได้กลิ่นเมื่อกี้ คงมาจาก อ่างสีทองใบใหญ่ ใส่น้ำลอยดอกอะไรสักอย่างสีแดงเข้มไว้ข้างๆ อ่างทองใบนั้นมีกำยานถูกจุดไว้ควันสีขาวลอยอ้อยอิ่ง ยังไม่ทันขยับตัวสายตาไปสะดุดลงที่ร่างสูงที่ยืนหันหลังให้ความผึ่งผายของแผ่นหลังชวนให้อยากเห็นใบหน้าเจ้าของร่างแต่อาภรณ์ที่สวมใส่เหมือนกับหลุดมาจากหนังจีนกำลังภายใน เธอพยุงกายลุกขึ้นเสียงเตียงลั่นดังออดแอด ร่างสูงหันกลับมา ตาคมจ้องเขม็งมาที่เธอ ใบหน้าหล่อเหลา สะอาดตา คิ้วเข็มขมวดเข้าหากันเพียงเสี้ยววินาทีเธอเห็นสายตาห่วงใย แล้วก็แปรเปลี่ยนไปเป็นสายตาคมกริบปนไปด้วยความฉงนเหมือนเดิม“ฟื้นแล้วรึเจ้า นอนไปหลายวันเชียว ข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน หยิกตัวเองแรงๆ
“ความจริงฉัน ฉันแค่”“ฉันๆ อะไรของเจ้า ข้าไม่เข้าใจ พักผ่อนไปเหอะข้ามีราชการประชุมขุนนางเร่งด่วน วันนี้แค่แวะมาดูฟื้นก็ดีแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยสอบสวนกันต่อ" แพรวา อยากตะโกนให้ร่างสูงนั้นอยู่คุยกับเธอก่อนแต่ไม่ทันเสียแล้วพริบตาเดียว เจ้าของแววตาอบอุ่นทว่าปากคอจัดจ้านก็ก้าวขาพ้นธรณีประตูออกไป ทิ้งไว้ให้ความสงสัยอยู่กับเธอเพียงลำพัง รอบกายถูกห้องล้อมด้วยคนแปลกหน้า สองสาวในชุดจีนรุ่มร่าม นั่งพับเพียบอยู่ข้างเตียง ลุกขึ้นยืนกดตัวเธอนอนลง ลองหยิกแขนตัวเองเบาๆ ถึงกับร้องโอ๊ยมันเจ็บจริงอะไรจริง“นอนเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะหาข้าวต้มร้อนๆ มาให้ทาน เดี๋ยว ฮ่องเต้ กลับมาจะโดนตำหนิเอาได้ พระองค์ให้ดูแลเจ้าอย่างดี ให้พักผ่อนให้จงหนักเจ้าค่ะ”เธอทะลึ่งพรวดขึ้นมามองคนพูด นี่แต่ล่ะคนแปลกๆ ทั้งนั้นพูดคล้ายลิเกชอบกลเป็นคนต่างจังหวัดก็ไม่น่าจะใช่ด้วยคำพูดคล้ายคนโบราณเหมือนจะตั้งใจและเคยชินในการพูด“ฮ่องเต้อะไร คือใคร”เธอยิงคำถามทันทีสาวใช้สองคนทำหน้างุนงงสงสัย อ้าวๆ ๆ ถามไม่ตอบเสียได้เดินหลบเลี่ยงออกจากห้องทั้งคู่ก่อนที่ประตูแบบในหนังจีนถูกปิดลง แพรวาสงสัยเป็นหนักหนาอะไรพาเธอมาอยู่ตรงนี้จะหาคำตอบจากใครได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน (มี่เค่อ)ผู้มาเยือนอย่างลึกลับ
“เด็กๆ ตบปาก”เสียงเข้มทรงอำนาจ หญิงสองสามคนตรงเข้ามาจับตัวแพรวาไว้ทั้งแขนขา ป้าร่างอวบอ้วนเดินเงื้อมือมาแต่ไกล“จะทำอะไรฉันปล่อยนะ”เอาจริงแน่เลย มืออวบอูมเกือบฟาดลงบนปากสวยของแพรวา โหดร้ายเธอป่วยอยู่นะถ้าไม่มีเสียงขานดังมาขัดจังหวะ“ฮ่องเต้ เสด็จ”มืออ้วนๆ ชะงัก“ปล่อยนาง”คนตัวสูงเดินสาวเท้ายาวๆ เข้ามาอย่างรวดเร็ว“คารวะฮ่องเต้ทรงพระเจริญหมื่นปี”ประสานเสียงพร้อมเพรียงกัน“นางทำอะไรผิด หรือเสด็จแม่”ไทเฮามองหน้าลูกชายด้วยแววตาสนเท่ห์“วาจานาง ต่างจากพวกชนชั้นสูง หยาบคาย ทั้งกิริยาไม่น่ามอง”“เพียงเท่านี้ท่านก็กล่าวโทษนางแล้วหรือ”“แม่ปกครองวังหลัง ฮ่องเต้ก็ทราบดี ถ้าแม่ไม่ลงโทษนางต่อไปใครจะเกรงกลัว หยางหลงฮ่องเต้ก็รีบแต่งตั้งฮองเฮาเสียแม่จะได้วางใจ”“นางไม่มีตำแหน่งใดๆ ไม่รู้ที่มาที่ไป อีกทั้ง ไม่ใช่คนในวังต้องห้ามหรือวังใดๆ แล้วยังล้มป่วย เสด็จแม่จะลงทัณฑ์คนป่วยไข้ได้อีกหรือพ่ะย่ะค่ะ”ไทเฮา ระงับอารมณ์โกรธได้แต่ หันหน้าไปทางอื่น“กษัตริย์ตัดแล้วไม่คืนคำ แม่เป็นแม่กษัตริย์ฮ่องเต้จะให้แม่คืนคำได้หรือ”“เสด็จแม่กดดันลูก อย่างนั้นไม่สู้ ลูก... แต่งตั้งนางเป็น ฮองเฮาเสียดีกว่า” นั่งลง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เลือกป้ายเลยไหม
“เจ้าเขินอายเยี่ยงนี้ ข้าไม่กวนใจเจ้าแล้ว”โอ้โห้ขึ้นเลยสำคัญตัวผิด“ใครบอก ฝ่าบาทพูดเองคิดเอง ข้าพระองค์แค่คิดถึง...คนรักเก่า”คิ้วคมขมวดเข้าหากันแสดงอาการไม่พอใจ“เจ้าเมื่อมาอยู่ในตำหนักข้า ก็คงจิตใจบอบซ้ำจะคิดฆ่าตัวตายก็ไม่แปลก แต่คำพูดนั้นตรงไปหน่อย กิริยาไม่แน่ว่าเป็นหญิงงาม”ล้ำลึกจริงๆ คำพูด“การเป็นหญิงงามก็เหมือนดอกเหมยยามโดนลมหนาว ไหวเอนก็เพียงนิดหน่อยจะแกว่งไกวก็คงไม่เหมาะ เพราะดอกเหมยถูกสร้างมาเพียงเพื่อทานลมหนาว”โอ้แพรวา เจอ คำคมล้วนๆ เป็นดอกเหมยก็ขอเป็นดอกเหมยสีแดงละวะจัดจ้านดี“ฝ่าบาทว่าข้าพระองค์ฆ่าตัวตายมิสู้ เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมว่าหม่อมฉันตกลงไปในน้ำได้อย่างไร”“เจ้าร่วงลงมาจากสะพานหรือที่ไหนไม่อาจรู้ได้ อย่างนั้นข้าจึงเรียกเจ้าว่าเฟยลี่ ข้าเองกำลังหารือกับเสนาบดีอยู่ อากาศหนาวเช่นนั้นใครจะลงไปช่วย”นึกย้อนไปเมื่อครั้งรับเสื้อคลุมมาจาก เสี่ยวโอขันทีน้อย คลุมร่างบางที่เปียกปอนจนเสนาบดีสองสามคนต้องลงทุนคุกเข่าทัดทานว่าเสื้อคลุมมังกรจะใช้คลุมให้หญิงสาวนั้นไม่อาจทำการเป็น ผู้อยู่สูงสุดของแผ่นดีนี่มันยากลำบากนัก“แล้วฝ่าบาททรง เห็นวัตถุอื่นใดไหม”เผื่อจะเห็นรถคันโปรดของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20
บทล่าสุด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่3เรามจะมาพบกันใหม่
“เซอะไอ้คนหลายใจทำเพื่อนฉันอกหักมาเป็นปี ถึงว่าเพื่อนชั้นทำไมถึงทำท่าเหมือนคนอกหักเพราะแกนี่เอง ขอดูหน้าชัดๆสักที”เท้าไวเท่าความคิดเดินตรงไปยังคู่รักที่แพรวาชี้มือไป แพรวาไม่อาจห้ามเพื่อนได้ทันมืออวบกระชากไหล่ชายหนุ่มร่างสูงให้หันมาเผชิญหน้า“คุณ ทำไมทำแบบนี้ รู้ไหมเพื่อนฉันจริงจังกับคุณแค่ไหนทำไมทิ้งเพื่อนฉันได้ลงคอ”พลอยถามเป็นภาษาจีนกระท่อนกระแท่น แพรวาฉุดมือไว้แต่ช้าไปเสียแล้วร่างสูงหันหน้ามาเผชิญหน้าแพรวาและพลอย กวาดสายตามองทั้งสองคนด้วยความงุนงง ก่อนจะหยุดสายตาคมที่ใบหน้าสวยของแพรวาสบตานิ่งแพรวาเองก็ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็นภาพตรงหน้าเป็นหยางหลงในชุดเสื้อยืดสีเทากางเกงยีนตามสมัยนิยม ดูน่ามองไปอีกแบบ แพรวาโผเข้ากอดร่างสูงด้วยความคิดถึงที่ยากจะบรรยาย คนร่างสูงไม่ปัดป้องได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น“พวกคุณพูดอะไร”เสียงทุ้มถามออกมาอย่างสุภาพแพรวาหลุบตาต่ำนึกได้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว ถอยออกห่างจากคนตรงหน้าเสียงผู้หญิงข้างๆส่งเสียงดังโวยวายเพราะรู้สึกว่าถูกแพรวาและพลอยคุกคาม แพรวายกมือไหว้ประหลกประหลก“ตุ้ยปู้ฉี่ ตุ้ยปู้ฉี่”แพรวาขอโทษ ชายหนุ่มมองด้วยแววตาฉงน“คือว่าเข้าใจผิดค่ะคิดว่าเป็น
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่3ข้ารอเจ้าเฟยลี่
หนึ่งปีผ่าน“แพรแกไปเที่ยวเมืองจีนกับฉันหน่อย”เสียงปลายสายของเพื่อนสาวที่ชื่อพลอย ดังบาดแก้วหู“อ้าวไหนว่าจะไปกับฝาชีอย่างไรล่ะ”แพรวากรอกเสียงตามสายไป“เขาติดสัมมนาฉันเสียดาย อุตส่าห์จองทัวร์ไว้แล้ว นะนะแกแพรไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย”แพรวานิ่งคิดหลังจากที่เธอเดินทางท่องเที่ยวจนทั่วประเทศจีน แต่ก็ไม่สามารถเดินทางย้อนเวลากลับไปหาหยางหลงได้ทำให้แพรวาถอดใจ กลับมาใช้ชีวิตเรียบง่ายพยายามลืมเรื่องราวต่างต่างให้หมดสิ้น แต่ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนแพรวาก็จำ หยางหลงได้ไม่ลืมเลือนเธอจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะไม่ข้องเกี่ยวกับเมืองจีนเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บกว่านี้“ฉันไม่อยากไป”แพรวาตัดสินใจปฏิเสธ“แหมแก เล่นตัวจริง ฉันอุตส่าห์หวังจะให้แกไปเพราะฉันพูดภาษาจีนไม่เก่งเท่าแก น่านะช่วยกันหน่อยไม่อย่างนั้นฉันอดข้าวตายเลย”“แกไปกับคณะทัวร์ไม่อดตายหรอก”เสียงปลายสายทำเสียงจิจ๊ะไม่พอใจ“น่าแพรวา ฉันหาใครไม่ทันจริงจริงจะเห็นก็มีแต่แกคนเดียวเพื่อนรัก ฉันจองทัวร์ไว้สำหรับสองคนเสียดายแย่หลายตังค์เลยนะ”น้ำเสียงออดอ้อนแพรวาอดขำกับคำว่าเพื่อนรักไม่ได้อย่างน้อยเวลา พลอยอยากได้อะไรมักจะเรียกแพรวาว่าเพื่อนรักเสมอแพร
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่3
เวลาผ่านไปเนิ่นนานเมื่อเธอกลับมาที่นี่ ห้วงเวลาที่ต่างกัน ป่านนี้หยางหลงคงไปเกิดใหม่หลายรอบแล้ว แพรวาคิดว่าอย่างไรเสียตัวเองต้องจำสถานที่ต่างๆไม่ว่าจะเป็นตำหนักของฮ่องเต้หรือห้องของแพรวา ตำหนักเหมยฮวา และสะพานสูงที่แพรวาตกลงไปก่อนจะมาที่อนาคต และกลับไปอดีตอีกครั้งในฐานะเฟยลี่ที่นั่นต้องมีอะไรบางอย่างที่สามารถให้คำตอบแก่แพรวาได้การที่จะกลับไปอีกครั้งต้องอาศัยสถานที่และเวลาฉะนั้นแพรวาต้องไปยังที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง"น้องแพรเป็นอย่างไรบ้างลูก"เสียงมารดาดังอยู่ทางด้านหลัง แพรวาโผเข้ากอดมารดามือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลัง"แม่ใจหายหมดเลยนึกว่าจะไม่ได้พบกันอีกแล้ว แต่อย่างน้อยก็เชื่อว่าหนูต้องกลับมา"แพรวาคิดว่าอย่างไรเสียแม่ก็ยังห่วงเธอเป็นที่สุด คำถามหนึ่งจึงบังเกิดขึ้นในใจ ไม่วายที่ต้องเอ่ยปากถาม"แม่ขาแพรมีเรื่องอยากรู้""เรื่องอะไร นอนไปเสียนานมีเรื่องอะไรถามแม่หรือว่าเรื่องพี่กันต์คงสงสัยว่าพี่กันต์มีสาวอื่นยไหมใช่ไหม"แพรวายิ้มกับคำสัพยอก"เปล่าค่ะ แพรแค่สงสัยว่าคือแพรอยากรู้ความจริง ว่า...แพรใช่ลูกของแม่จริงๆหรือเปล่า"แม่ของเธอ ขมวดคิ้วเข้าหากัน"ใครพูดอะไรให้ฟังหรือเปล่าหรือว่า
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน หาทางกลับไป(จบแบบที่3)
“ฝ่าบาท ได้เวลาแล้ว”หมอหลวง เข้ากระซิบข้างข้างฮ่องเต้ถอยห่างออกมาอย่างอาวรณ์ โหวหยางจื้อให้สัญญาณมือกับทหารคนสนิท แพไม้ไผ่ถูกปล่อยให้ล่องลอยฮ่องเต้ทรุดร่างลง กับพื้นมองตามแพไม้ไผ่ที่ล่องลอยไปสุดสายตากัดฟันข่มความเจ็บปวดภายในใจที่บอบช้ำน้ำตาไหลเป็นสายสนมฮุ่ย พยุงร่างใหญ่“ฝ่าบาทถนอมพระวรกายด้วย” หยางหลงกับปล่อยให้น้ำตาหยดรินลงพื้นไม่อายสายตาใครแพรวาลืมตาตื่นขึ้นจากการ สลบไสลไม่ได้สติ พยายามลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีเพียงใบหน้าของหยางหลงที่มีหยาดน้ำตาที่ยังอยู่ในความทรงจำ กับเหตุการณ์ที่เหอหลงชักกระบี่ออกจากหน้าอกข้างซ้ายของแพรวาข้างหน้านั่นนางพยาบาล กำลังวัดไข้ และง่วนอยู่กับการวัดความดันโลหิต“คุณพยาบาลขอน้ำหน่อย” พยาบาลหันมาตาเหลือกลาน“คนไข้ฟื้นแล้วตามหมอเร็วตามหมอ”เสียงตะโกนไปยังห้องพยาบาล ที่อยู่ข้างหน้าอาจารย์หมอผมสีดอกเลา เดินแกมวิ่งมาที่เตียง หูฟังสเตโทสโคป ที่หน้าอกข้างซ้ายของแพรวา“ปกติดี คุณพยาบาลแจ้งญาติให้คนไข้ด้วย ยินดีต้อนรับการกลับมาของคุณครับคุณแพรวา”แพรวามองคนนู้นทีคนนี้ที“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรคะ”“คุณคนไข้หลับไปนานที่เดียว หมอคิดว่าคุณยังไม่พร้อมที่จะตื่น
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่2
ร่างของแพรวาถูกเคลื่อนผ่านยังสุสานบรรพชน รายล้อมด้วยทหารและเหล่าองค์รักษ์ หยางหลงปล่อยน้ำตาร่วงรินกำป้ายหยกไว้ในมือแน่นหากร่างของแพรวาสลายไปสิ่งเดียวที่เขาไว้ให้ระลึกถึงนางมีเพียงหยกชิ้นนี้เท่านั้น“ลี่มี่ เฟยลี่ จากข้าไปแล้วใช่ไหม”ลี่มี่สะอื้นไห้สายตาเศร้าหมอง เหอหลงนั่งนิ่งชุดขาวที่สวมใส่เปรอะเปื้อน ใบหน้างดงามราวกับสตรีหม่นหมองไม่สดใสผมยาวสลวยที่เคยถูกรวบอย่างประณีตกับถูกปล่อยให้ตกละลงมารุงรัง“ท่านอย่าทรงเศร้าโศกไปเลยพี่สาวเฟยลี่นางสู่สรวงสวรรค์ รับใช้เง็กเซียนด้วยความสุข รอวันเวลาที่พวกเราจะได้พบเจอนางบ้าง” คำพูดปลอบโยน ไม่ได้ช่วยอะไร เหอหลงเหม่อมองไปไกล“ลี่มี่ มีเพียงเจ้าที่ยังรั้งอยู่ดูแลข้า แม้จะไม่เหลือสิ่งใดให้ผู้ใดย่ำเกรง หากมีสิ่งใดที่ข้าขอ.. ให้เจ้าทำเพื่อข้า”ดวงตาหม่นหมองมองลอดผ่านกรงขังเข้าไปอย่างปวดร้าว ณ.ที่แห่งนี้มีเพียงลี่มี่และเหอหลงนางไม่เพียงแต่ไม่อาจทิ้งเขาแต่จะไม่มีวันที่จะปล่อยให้เขาโดดเดี่ยวบุรุษหนึ่งที่น่าสงสาร ตัวคนเดียวมาตลอดแม้อ้อมกอดของคนเป็นแม่ยังต้องปล่อยให้หลุดลอยไป“ท่านประสงค์สิ่งใดลี่มี่ไม่อาจขัดพระบัญชา”สุดกลั้นน้ำตา“ตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่4 จบบริบูรณ์โปรดติดตามตอนจบแบบอื่นได้ใน ฮ่องเต้ตัวร้ายกับยัยตัวป่วนค่ะ
“ฉันขอตัวเลยก็แล้วกัน”แพรวาพูดด้วยความรู้สึกจุกในอกพยายามคิดหาคำอธิบายว่าเขาไม่ใช่หยางหลงอย่าคาดหวังอะไร“ผมรู้ว่าคุณมาขอบคุณที่ผมช่วยชีวิต แต่ไม่ต้องกังวลผม ไม่ได้มีอะไรพิเศษเพียงแค่ผ่านไปพบคุณกำลังจมน้ำ”แพรวาหันหลังก่อนที่หยาดน้ำตาจะร่วงริน เดินจ้ำออกจากตรงนั้นเสียงตะโกนไล่หลังดังลั่น“ผมได้ข่าวว่าคุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาลทำไมไม่พักผ่อนรีบมาทำไม ผมไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ที่เมืองจีนเราไม่ให้ความสำคัญกับการหวังผลตอบแทนจากการที่ช่วยใคร”ความปีติเกิดขึ้นในใจของแพรวา“ขอบคุณ”แพรวาพึมพำให้พอได้ยิน"คุณ ตั้งใจมาใช่ไหม""ในเมื่อคุณไม่ต้องการคำขอบคุณก็ไม่เป็นไรฉันเพียงแค่อยาก...เห็นหน้าคนที่ช่วยชีวิตก็เท่านั้น""เห็นแล้ว เป็นอย่างไร"คำพูดทีเล่นทีจริงไม่จริงจังนักคล้ายจะหยอกเย้าแพรวาช่างเหมือนหยางหลงยิ่งนักคนคนนี้มีอะไรเกี่ยวพันกับหยางหลงนะ"ไม่มีอะไรก็ในเมื่อที่เมืองจีนเขาไม่ต้องการการตอบแทนอย่างที่คุณว่า ฉันก็ไม่มีสิ่งใดต้องกังวล"รอยยิ้มมีเลศนัยแพรวาไม่อาจมองข้าม เหมือนต้องการลองใจแพรวา“แต่ที่นี่ไม่ใช่เมืองจีนตอนนี้ผมไม่อยากได้กระเช้าหรอกนะ แต่อยากได้บางอย่าง”ภาษาไทยแบบยานคาง แพรวานิ่งหย
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่4ชะตาฟ้าลิขิต
แพรวายิ้มเศร้า อยากขอบคุณเขาสักครั้งอย่างน้อยเขาก็ทำให้เธอได้พบเจอสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามแม้จะต้องพลัดพรากกันก็ตาม อย่างน้อยแพรวาก็ได้รู้ว่าแม้จะเคยรักกันต์มากแค่ไหน ก็ไม่เท่ากับที่แพรวามีรักให้แก่ฮ่องเต้นามหยางหลงถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงความฝันก็ตามทีบัดนี้แพรวาเริ่มมีความเชื่อเก้าในสิบส่วนแล้วว่าสิ่งที่พบเจอมาเป็นเพียงความฝัน จากสิ่งแวดล้อมที่ประกอบกันขึ้นมาทำให้เธอฝันแบบนั้นไม่ว่าจะเป็นพยาบาลพิเศษ หรือหมอเจ้าของไข้ หรืออาจจะแม้กระทั่งคนที่ช่วยเธอขึ้นจากน้ำเหล่านั้นอาจเป็นส่วนประกอบที่ทำให้กลายเป็นความฝันที่เหมือนจริงขึ้นมาได้แม่ของแพรวาคว้าโทรศัพท์มากดหาเลขหมายที่ต้องการก่อนจะกรอกคำพูดลงไป แพรวาเดาว่าคุณแม่ของเธอต้องคุยกับเลขาของคนที่ช่วยชีวิตเธอ“เขาบอกอีกสองสามวันจะนัดเขาให้หนู ไปขอบคุณเพราะงานเขาค่อนข้างยุ่ง กำลังสร้างโรงงานเกี่ยวกับแผงโซล่าเซลล์ในไทย ความจริงเขาก็บอกปัดแม่มาแล้วว่าเข้าใจว่าหนูอยากขอบคุณเขาแต่นายของเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ไม่ค่อยให้ความสำคัญ ออกจะไปรบกวนเขาด้วยซ้ำ แต่แม่ยืนยันว่าเป็นธรรมเนียมของไทย เขาถึงยอมแต่บอกว่าต้องรอให้นายเขาว
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่4 เราจะพบกันใหม่
“คุณคนไข้ หลับไปนานมากอาจจะสับสนเหมือนที่คุณคิดนั่นล่ะครับมีหลายกรณีที่เป็นแบบคุณ ความจริงคือคุณยังอยู่ตรงนี้ร่างกายของคุณยังอยู่ตรงนี้อาจมีบ้างที่สติของคุณหลุดลอยไปสู่กับหลับลึก และจะทำให้คุณรู้สึกว่าความฝันนั้นเหมือนความจริง หมอจะยกตัวอย่างอย่างเวลาที่คุณเผลอนอนหลับไปในตอนกลางวันเพราะความเหนื่อยล้าและหลับลึกจนถึงกับฝัน ความฝันในช่วงนั้นของคุณจะเหมือนกับมันเกิดขึ้นจริงจริง จนคิดว่าเป็นเรื่องจริง และจะรู้สึกว่าเรื่องราวต่างเหมือนจริงทั้งทั้งที่คุณเผลอหลับไปไม่กี่นาทีเพราะว่าคุณสามารถจำความฝันได้แม่นยำไม่เหมือนช่วงกลางคืนที่คุณใช้เวลาในการนอนหลับที่ยาวนาน ความฝันในแต่ละคืน มีหลายเรื่องราวจนจำไม่ได้และรู้ว่ามันคือความฝันแต่ถ้าหากความฝันนั้นเป็นฝันที่มันกระตุ้นจิตใต้สำนึกหรือความอ่อนไหวในจิตใจคุณเช่นเรื่องเศร้าที่ทำให้ร้องไห้ หรือเรื่องที่ต้องสูญเสียยิ่งจะทำให้คุณคิดว่าเป็นเรื่องจริง อย่างนั้นหมอไม่อยากให้คุณกังวล เพราะอาการแบบนี้เกิดขึ้นได้ในทุกคนที่หมดสติ และอยู่ในช่วงวิกฤต จะทำให้เกิดความฝันแปลกแปลก และรู้สึกแปลกไปเมื่อฟื้นขึ้นมาอีกไม่นานอาการเหล่านั้นก็จะหายไปเอง”แพรวาคิดตามทุกคำพูด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่4เราจะพบกันใหม่
“คนไข้ เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกมีอะไรผิดปกติไหม”หมอหนุ่มเอ่ยปากถามแพรวาส่ายหน้ายังคงจ้องมอง หมอหนุ่มตาไม่กะพริบ“คุณคนไข้ สลบไปนานที่เดียวหมอคิดว่าทุกอย่างปกติเพียงแค่คุณยังไม่พร้อมที่จะตื่นขึ้นมา หมอจึงแนะนำญาติให้ใช้เครื่องช่วยหายใจและคิดว่าอย่างไรเสียคนไข้ต้องฟื้นมาแน่นอนเพราะสัญญาณชีพทุกอย่างปกติ เดี๋ยวหมอจะให้พยาบาลติดต่อญาติของคุณให้เขาทราบว่าคุณฟื้นแล้ว”“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”“คุณประสบอุบัติเหตุ รถชนราวสะพานจมน้ำไปทั้งรถทั้งคน ดีที่มีพลเมืองดีเห็นเหตุการณ์และช่วยคุณไว้ได้ทัน”แพรวาพยักหน้างั้นสิ่งที่เธอเห็นและสัมผัสเป็นเพียงความฝันหรืออย่างไร“ฉันอยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือ”พยาบาลที่มีใบหน้าเหมือนลี่มี่ชิงตอบคำถามบ้าง“อยู่ในห้องไอซียู พักหนึ่งค่ะ แล้วก็ออกมาอยู่ห้องซีซียูค่ะด้วยคุณหมอลงความเห็นว่าคุณเป็นผู้ป่วยวิกฤติของระบบหัวใจและดิฉันเป็นผู้ดูแลคุณในฐานะพยาบาลพิเศษที่คุณแม่คุณจ้างค่ะ”อย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันคือความฝันในเมื่อแพรวาไม่ได้หายไปไหนยังคงนอนรักษาตัวอยู่ที่นี่แพรวาเหม่อมองไปยังฝ้าเพดานห้องที่ลวดลายสวยงามเหมือน รูปมังกรจีนโบราณ ความฝันที่พานพบอาจเป็นเพียงเ
