3

“คนบ้า ทำไมต้องใส่ร้ายแพรแบบนี้ ฮือๆๆๆ” แพรลานนาปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ เธอไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะสร้างเรื่องเก่งได้ขนาดนี้

“นี่ไง  ถ้าเมื่อคืนต้อมอัดคลิปไว้ซะก็สิ้นเรื่อง น้องแพรจะได้ไม่ต้องมานั่งปฏิเสธสิ่งที่ทำ หึ  ทีเมื่อคืนเรียกร้องซะจนพี่ไม่ได้หลับได้นอน  แต่พอตื่นขึ้นมากลับทำเป็นจำอะไรไม่ได้ เฮ้อ...ผู้หญิงสมัยนี้ลืมง่ายจริงๆ นะครับ”

เสกสรรเอ่ยขึ้นเสียงดัง พร้อมกับสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ ทำเอาเพียงดาวกับแพรลานนาที่ร้องไห้อยู่ถึงกับหยุดชะงัก อ้าปากค้างกับการกระทำของชายหนุ่มอย่างมึนๆ งงๆ

“โอ๊ย  จะเป็นลม แม่ดาว  แม่น้ำมนต์  ยังอยู่ข้างนอกไหม ?”      เพียงดาวยกมือขึ้นทาบอกเบาๆ ก่อนจะเรียกสองสาวที่คิดว่าอยู่หน้าห้อง

“อยู่เจ้า  / อยู่ค่ะคุณเพียง” ด้านสองสาวที่แอบฟังการสนทนาอย่างใกล้ชิดติดขอบประตูห้อง พอได้ยินเสียงเรียกจึงเผลอขานรับอย่างลืมตัว

“เข้ามาข้างในนี้หน่อย ” เพียงดาวเอ่ยเสร็จสองสาวก็พากันเปิดประตูห้องเข้ามาทันใด

“เจ้า / ค่ะ” สองสาวที่เข้ามาเอ่ยถามอย่างพร้อมเพรียงแต่ไม่กล้าหันไปมองบนเตียงของเสกสรร

“ตาต้อมไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้าแล้วขึ้นไปพบยายบนห้อง ส่วนน้ำมนต์เธอพาคุณแพรกลับไปที่ห้องอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วตามขึ้นไปที่ห้องฉัน ยายจะรอที่ห้องนะน้องแพร  ส่วนเธอแม่ดาวเรืองมาช่วยพยุงฉันกลับห้องที ” เพียงดาวสั่งการเสร็จก็เดินออกจากห้องไปทันที โดยมีดาวเรืองช่วยประคอง

น้ำมนต์รีบไปหยิบเสื้อคลุมมาส่งให้แพรลานนา หญิงสาวขอบคุณเบาๆ พลางรับมาสวมและผูกเชือก แต่ก่อนจะขยับลงจากเตียงเสกสรรก็ดึงแขนเอาไว้ซะก่อน

“เดี๋ยวก่อนน้องแพร  น้ำมนต์เธอช่วยไปเรียกเจมส์ที่ห้องให้หน่อย บอกว่าอีกสิบห้านาทีให้ขึ้นมาหาฉันบนห้อง แล้วเธอก็ไปรอน้องแพรที่ห้องได้เลย” เสกสรรหันไปบอกน้ำมนต์ที่ก้มหน้าอยู่

“เอ่อ...คุณเสกสรรคะ แต่คุณเพียงบอกว่า...”

ที่ไร่สิรันยากรณ์ทุกคนที่นี่จะเรียกสองหนุ่มเสกสรรกับเพชรดนัยเป็นชื่อภาษาไทยมาแต่ไหนแต่ไรตามคำสั่งของเพียงดาว ถึงแม้สองหนุ่มจะดูเหมือนว่าไม่มีส่วนไหนเหมือนคนไทยเลยก็ตาม แต่ก็พูดไทยได้ชัดเจนทุกคำเลยทีเดียว ที่นี่จึงไม่มีใครเรียกชื่อภาษาอังกฤษของทั้งสองเลย

“ทำตามที่สั่ง ” เสกสรรสั่งเสียงเข้มทำเอาน้ำมนต์ถึงกับสะดุ้งโหยง

“ค่ะ ” น้ำมนต์ตอบรับ ก่อนจะรีบออกจากห้องไป ทั้งที่ไม่อยากทิ้งแพรลานนาแม้แต่น้อย แต่เธอก็เกรงกลัวเสกสรรอยู่ไม่น้อย เพราะเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกันว่าสามีของคุณพราวดารานั้นเป็นมาเฟียทรงอิทธิพลอันดับต้นๆ ของโลก ทำให้คนงานที่นี่ไม่มีใครกล้าขัดใจเสกสรรและเพชรดนัยแม้แต่คนเดียว

 “คุณเป็นบ้าอะไร ทำไมต้องสร้างเรื่องบ้าๆ ขึ้น ฉันไปทำอะไรให้ ถึงต้องมาแกล้งกันแบบนี้ ” แพรลานนาถามทันทีเมื่ออยู่ตามลำพังกับอีกฝ่าย

“แพรจ๊ะ พูดกับผัวน่ะ  พูดให้มันเพราะๆ หน่อยสิคะ ต่อไปให้เรียกว่า   พี่ต้อม อ้อ  เมื่อคืนพี่อัดคลิปเอาไว้ แต่ไม่กล้าเปิดให้คุณยายฟัง กลัวท่านจะช็อกเป็นอะไรไปเสียก่อน แต่นี่เห็นแก่ที่เราเป็นของกันและกันแล้ว พี่ต้อมจะเปิดให้ฟังค่ะ” เสกสรรเดินไปหยิบมือถือที่หัวเตียง

 แพรลานนายืนนิ่งราวกับถูกสาปไปชั่วกัปชั่วกัลป์กับคำว่า ‘ผัว’         ที่เสกสรรเอ่ยออกมาราวกับเธอและเขาเป็นสามีภรรยากันแล้วจริงๆ

‘อีตาบ้านี่ไม่เข้าใจที่เธอพูดเมื่อกี้หรือไง ถึงได้ทำเหมือนกับว่าคุยกันคนละเรื่อง แล้วยังจะมาเปิดคลิปบ้าคลิปบออะไรอีก’

‘อื้อ...ได้โปรด...อื้อ...ช่วยน้องแพรด้วย’

‘จะให้พี่ช่วยอะไร...หืม...น้องแพร’

‘ได้โปรด...เร็วๆ น้องแพรจะทนไม่ไหวแล้ว’

‘พระเจ้า  สวยอะไรอย่างนี้น้องแพร’

“ไม่จริง ” แพรลานนายกมือขึ้นมาปิดหูอย่างรับไม่ได้

‘ให้ตายสิ  เมื่อกี้มันเสียงเธอชัดๆ แล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงจำอะไรไม่ได้เลย’

เสกสรรยกยิ้มมุมปาก อาศัยจังหวะที่สาวเจ้ากำลังช็อก เดินไปดึงเธอเข้ามากอดรัด แล้วก้มลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู “จริงๆ แล้วน้องแพรแอบชอบพี่อยู่ใช่ไหมคะ เมื่อคืนถึงได้...”

“ปล่อยนะไอ้คนบ้า  ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายสำส่อน  สาธารณะอย่างคุณหรอก” เธอดิ้นและผลักอีกฝ่ายออกจนสุดแรง แต่ก็ไม่เป็นผล

“สาธารณะตรงไหน  เมื่อคืนเราออกจะส่วนตัวกันตั้งหลายครั้ง        จำไม่ได้เหรอคะ ?” เสกสรรเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ‘พระเจ้า  ในชีวิตของเขาไม่เคยต่อปากต่อคำกับผู้หญิงคนไหน แล้วมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย’

“จำไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว เพราะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลยต่างหาก ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ  ไม่งั้นจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” แพรลานนาเอ่ยพร้อมกับกระหน่ำทุบตีมือหนาที่กอดรัดเอวของเธออย่างโมโห

“ถ้างั้นตอนที่จับตรงนั้นของพี่ล่ะ จำได้ใช่ไหม” เสกสรรยิ้มมุมปากก่อนจะทบทวนความจำให้สาวเจ้า

“ก็ฉันคิดว่ากำลังจับแขนตุ๊กตาหมีอยู่นี่ ” แพรลานนาปฏิเสธด้วยใบหน้าแดงก่ำ เมื่อนึกไปถึงตอนที่จับกุมน้องชายของอีกฝ่าย

“บ้า  แขนตุ๊กตาน่ะเล็กกว่าของพี่ตั้งเยอะ ฮ่าๆๆ”  เสกสรรหัวเราะชอบใจเมื่อนึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มตอนที่กรีดร้อง

“ไอ้คนลามก ” แพรลานนาเจ็บใจกับน้ำเสียงเย้ยหยัน จึงฝังฟันซี่เล็กๆ ลงบนแขนของอีกฝ่าย

“อ๊ากกกก ” เสกสรรร้องลั่นอย่างเจ็บจี๊ด จึงเผลอปล่อยมือออกจากเอวบางอย่างลืมตัว คนที่ดิ้นหลุด คว้าเสื้อคลุมที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวม ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

“หนีพี่ไม่พ้นหรอกน้องแพร ” เสกสรรตะโกนตามมาอย่างขุ่นเคือง

แพรลานนาพยายามทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยหลังจากที่ได้ฟังคลิปเสียงเมื่อครู่ เธอก็ชักจะไม่มั่นใจว่า...เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เพราะคลิปเสียงที่เปิดนั้น หากใครได้ฟังเข้าก็ต้องรู้ว่าเป็นเสียงของเธอกับเขา

หญิงสาวรีบอาบน้ำชำระร่างกาย เพราะจะรีบขึ้นไปอธิบายเรื่องต่างๆ อีกครั้งกับคุณเพียงดาว บุคคลที่เธอแคร์และรักยิ่งกว่าชีวิต        

ก๊อกๆๆ

“คุณเจมส์คะ  คุณเจมส์” น้ำมนต์ส่งเสียงเรียกอีกฝ่ายอยู่นาน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จึงลองหมุนลูกบิดที่ประตูดู ก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ล็อกห้อง เธอชั่งใจอยู่ครู่ ก่อนจะเดินเข้าไปสำรวจด้านในห้องนอนของอีกฝ่าย

คลิก

น้ำมนต์เดินเข้ามาได้สี่ก้าว หยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก พอหันไปมองก็กรีดร้องเสียงดังอย่างตกใจ

“ว้าย  ตาเถร ” หญิงสาวอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้าง ชาไปทั้งตัวทันทีที่เห็นบางอย่างตั้งเด่นชัด แบบไม่มีการเซ็นเซอร์ ‘โอ๊ย  จะเป็นลม ใหญ่อะไรเบอร์นี้นะ’ คนที่เพิ่งเห็นของจริงเป็นครั้งแรกในชีวิต รีบหันหลังให้ชายหนุ่มอย่างอายๆ

“มะ...มีอะไร ? แล้วเข้ามาในห้องทำไม ” ไทเลอร์ที่เพิ่งออกจากห้องน้ำ ก็ช็อกตาค้างไม่แพ้กัน ‘พระเจ้า  มองขนาดนี้เดี๋ยวก็จับกดซะหรอก’

“คะ...คุณเสกสรรให้คุณขึ้นไปหาท่านที่ห้องนอนค่ะ” น้ำมนต์ตอบเสียงสั่นๆ หัวใจเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมานอกอกให้ได้

“อย่าเพิ่งหันมานะ ” ไทเลอร์รีบเดินไปที่เตียง

“คะ...ค่ะ ” สาวเจ้ารับคำเสียงสั่นๆ

“เอาละ หันมาได้แล้ว ” ไทเลอร์บอกหลังจากที่พันผ้าเช็ดตัวเสร็จ

“เอ่อ...ขอตัวก่อนนะคะ ” น้ำมนต์รีบวิ่งออกไปจากห้องอย่างเร็ว

“กลัวขนาดนั้นเชียวแม่คุณ หึๆ” ไทเลอร์มองตามอย่างขำๆ กับอาการตื่นๆ ของสาวเจ้า ทุกครั้งที่ตามผู้เป็นนายมาไทย เขาก็จะเจอกับเธอ ลูกสาวของหัวหน้าใหญ่ของคนงานในไร่ หญิงสาวที่ตนแอบเฝ้ามองอยู่ห่างๆ 

“เรียนจบแล้วสินะ ” ไทเลอร์ยิ้มนิดๆ ก่อนจะรีบเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมขึ้นไปพบผู้เป็นนาย

                  

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ แพรลานนาก็เดินมาที่ห้องแต่งตัว ทันทีที่กระจกบานใหญ่สะท้อนเงาของแผ่นหลัง เธอถึงกับช็อกไปทันใดที่เห็นรอยดูดเป็นจ้ำๆ บนแผ่นหลังของเธอ

“ไอ้โรคจิต ” แพรลานนาสบถด่าออกมาอย่างโมโห ก่อนจะหาเสื้อผ้ามาใส่อย่างเร่งรีบ

ขณะที่แพรลานนาเปิดประตูห้อง เตรียมจะขึ้นไปหาคุณเพียงดาว     ก็ต้องตกใจที่เห็นอีกฝ่ายยืนอยู่หน้าห้อง

“พี่มารอน้องแพรขึ้นไปหาคุณยายด้วยกันค่ะ” เสกสรรเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แพรลานนาสะบัดหน้าใส่ ก่อนจะออกวิ่งหนีตรงไปที่บันไดทางขึ้นชั้นสามอย่างรวดเร็ว

“เฮ้  รอพี่ก่อนสิ ” เสกสรรออกวิ่งตามไปติดๆ