เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 15 คนมักมาก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-29 10:45:54บทที่เกี่ยวข้อง
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 16 ไม่ไว้ใจ
อื้อ.." ส้มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ด้วยความรู้สึกที่ไม่สดชื่นเลยสักนิด หนำซ้ำยังปวดเมื่อยตามร่างกายไปหมดเพราะนอนบนพื้นตลอดคืน ใช่ฟังไม่ผิดเมื่อคืนเธอหลับไม่ลงจริง ๆ เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์บวกกลิ่นบุหรี่จากคนข้าง ๆ ลอยเข้าจมูกแม้ใช้ผ้าห่มปิดจมูกแล้วก็ตาม จนเธอทนไม่ไหวสุดท้ายต้องเอาผ้าห่มมารองนอนที่พื้นแข็ง ๆ และเย็นเฉียบบริเวณหน้าตู้เสื้อผ้า ขณะที่อีกคนนอนหลับสบายอยู่บนเตียงเธอประสานมือเหนือศีรษะแล้วบิดตัวไปมาเพื่อไล่อาการปวดเมื่อยออก จากนั้นก็หยัดกายลุกขึ้นยืนพับผ้าห่มไปวางบนที่นอน ซึ่งยังมีคนเห็นแก่ตัวนอนอยู่ ยืนจ้องใบหน้าหล่อเหลาด้วยความรู้สึกตัดพ้อขนาดเธอท้องอยู่เขาก็ยังไม่คิดเห็นใจ หรือไม่อย่างน้อยเขาควรนึกถึงลูกในท้องเธอบ้างเพราะเป็นลูกเขาเช่นกันไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอยืนมองใบหน้าหล่อเหลาอยู่แบบนั้น กระทั่งร่างสูงเริ่มขยับเขยื้อนเธอจึงละสายตาออก แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาอาบน้ำยี่สิบนาทีก็เสร็จครั้นเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเพื่อนชายนั่งพิงหัวเตียงอยู่ด้วยท่าทางงัวเงียคงเพิ่งตื่น เธอปรายตามองแวบหนึ่งแล้วแสร้งทำเป็นไม่สนใจ รีบหยิบเสื้อผ้าพาเข้าไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 17 น่ารังเกียจ
จากวันนั้นเวลาก็ล่วงเลยมาห้าเดือนเดือนเต็ม ๆ ที่ส้มเข้ามาอยู่ในบ้านวิสุทธิ์ภักดี ทุกอย่างยังคงวนลูปเหมือนเดิมแม้เธอจะอยู่อย่างสะดวกสบายในบ้านหลังนี้ แต่ใจของเธอมีแต่ความทุกข์ระทมไม่เคยได้สัมผัสคำว่าความสุขเลยเพราะถูกเพื่อนชายรังแกทั้งทางร่างกาย วาจา และจิตใจ เรื่องลูกเขาก็ไม่เคยสนใจตั้งแต่เธอท้องเดือนแรกกระทั่งเข้าเดือนที่หกแล้วเขาไม่แม้แต่จะถามถึงสักครั้ง เวลาไปหาหมอก็แค่พาไปตามหน้าที่ ไปส่งเธอแล้วทิ้งให้กลับเองทุกครั้ง อย่างเช่นตอนนี้ที่เขามาส่งเธอแล้วกลับไป ครั้นหาหมอเสร็จเธอก็ต้องโทรเรียกแกร็บคาร์ให้ไปส่งที่บ้านเหมือนเช่นเคย ชีวิตของการมีสามีมันเหมือนจะเหนื่อย และทุกข์ใจกว่าตอนอยู่ตัวคนเดียวด้วยซ้ำเมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็ตรงขึ้นห้องนอนทันทีเพราะวันนี้ผกาไม่อยู่บ้านเลยไม่ต้องแวะพูดคุยกับท่าน ส่วนอีกคนคงจะกลับมาดึก ๆ หรือไม่ก็ไปนอนกกกับผู้หญิงกลับมาอีกทีก็เช้ามืดเหมือนที่ผ่านมา เพื่อนชายเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเมื่อก่อนเขาไม่เคยดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวกลางคืน และมัวผู้หญิงแบบนี้ แต่พอแต่งงานกับเธอก็เป็นอย่างที่เห็นเธอเจอเรื่องแบบนี้เกือบตลอดห้าเดือนที่ผ่านมาจนหัวใจมันเริ่มชิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 18 เมียเบอร์ 1
วันต่อมา"อ้วก..แหวะ!"เสียงอาเจียนโฮกฮากดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำทำให้ร่างสูงที่นอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"เฮ้อ.." เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางยกมือขึ้นนี้ผมอย่างไม่สบอารมณ์ ตอนนี้เพิ่งหกโมงเช้าเอง แต่เขาต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงอาเจียนจะนอนต่อก็นอนไม่หลับแล้ว ซึ่งมันเป็นแบบนี้เกือบทุกเช้าลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นจากจมูกโด่งอีกครั้งระคนหงุดหงิด ก่อนเขาจะหยัดกายลุกขึ้นนั่งใช้มือลูบหน้าไล่อาการงัวเงียออก แล้วขยับไปนั่งห้อยขาริมเตียงมองไปยังประตูห้องน้ำด้วยความไม่พอใจส้มที่เดินออกมาจากห้องน้ำถึงกับชะงักเล็กน้อยในตอนที่ก้าวเท้าพ้นประตูห้องน้ำแล้วเจอกับแววตาดุดันที่มองมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อคงไม่พอใจที่เธออาเจียนจนทำให้เขาตื่นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาแสดงท่าทีไม่พอใจแบบนี้ หากเป็นไปได้อยากจะให้เขาลองมาอุ้มท้องเองจริง ๆ จะได้รู้สึกว่ามันเป็นยังไงเธอเลือกจะทำเป็นไม่สนใจเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ แล้วไปนั่งทาครีมที่โต๊ะเครื่องแป้ง เมื่อเสร็จก็ลุกเดินไปยังชั้นล่างทำเหมือนอีกคนเป็นธาตุอากาศ คิ้วสวยพลันขมวดชนกันด้วยความแปลกใจครั้นเดินลงมาถึงชั้นล่างแล้วเห็นกระเป๋าเดินทางใบโต ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 19 ไม่เคยต้องการ
น้ำสีใสที่คลั่งอยู่ในหน่วยตาของส้มค่อย ๆ ร่วงหล่นลงแก้มทันทีที่แบงค์เดินโอบไหล่หญิงสาวข้างกายผ่านเธอเข้าไปในบ้าน เสียงของเขาที่ถามไถ่ผู้หญิงคนนั้นว่าวันนี้ทำงานเหนื่อยไหม หิวข้าวหรือยัง พูดคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิงลอยมาเข้าหูยิ่งตอกย้ำให้รู้สึกเจ็บ มันเป็นคำถามที่เธอไม่เคยได้รับสักครั้ง เขาไม่เคยแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเธอกับลูกในท้องเหมือนที่แสดงกับผู้หญิงคนนั้นเลย แล้วเธอกับลูกผิดอะไรนักหนาทำไมเขาถึงใจร้ายได้ขนาดนี้"คุณส้มคะคุณแบงค์ให้มาตามไปทานข้าวค่ะ" ไม่รู้ว่าแค่ไหนที่เธอยืนนิ่งปล่อยให้น้ำตารินไหลออกมาระบายความเจ็บปวดในใจกระทั่งเสียงแม่บ้านดังขึ้นจึงรีบใช้มือเช็ดน้ำตาออก หลับตาสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แล้วหันไปพยักหน้ารับ "ค่ะ"มือทั้งสองกำหมัดแน่นพยายามข่มความรู้สึกมากมายที่อัดอั้นอยู่ในอก เธอรู้ว่าที่เพื่อนชายให้แม่บ้านมาตามไปทานข้าวทั้งที่ปกติไม่เคยคิดจะชวนเลยสักครั้งคงอยากให้เธอไปเห็นภาพสวีทของเขากับเมียน้อย รู้อยู่เต็มอกว่าต้องเป็นแบบนั้นแต่เธอก็เลือกจะเดินเข้าไปร่วมโต๊ะอาหารที่มีผู้ชายเลวกับหญิงแพศยานั่งอยู่เพราะหากเธอไม่มาทั้งสองคงหัวเราะเยาะ และยิ่งได้ใจเธอมองสามีของตัวเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 20 ชีวิตบัดซบ
"ฮึก..."ส้มทิ้งตัวลงนั่งพิงประตูห้องนอนอย่างหมดเรี่ยวแรงพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก สิ่งที่ได้รับรู้มันทำให้เธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ลำพังเพื่อนชายทำร้ายจิตใจเธอว่าหนักหนามากพอแล้ว แต่นี่เขาตั้งใจมีลูกอีกคนกับผู้หญิงคนอื่นเพียงเพราะโกรธ และเกลียดเธอเขาทำได้ยังไงกัน อย่างน้อยถ้าไม่คิดถึงจิตใจเธอก็ควรนึกถึงลูกในท้องเธอบ้างยังไงก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเรื่องอื่นเธอทนมาได้ตลอด แต่เรื่องนี้เธอรับไม่ได้จริง ๆ ทว่าหากหย่ากับเพื่อนชายเธอก็ไม่ได้เหยียบกลับไปที่บ้านพ่อแม่อีกเพราะพวกท่านยื่นคำขาดแล้ว ถ้าให้ทนอยู่ต่อกับผู้ชายเลว ๆ เธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเธอควรจะทำยังไงดี..ทำไมชีวิตเธอมันถึงได้บัดซบขนาดนี้กันมีพ่อแม่ก็เหมือนเป็นคนนอกคอยแต่จะบังคับให้ทำในสิ่งที่พวกท่านต้องการ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะนึกถึงความสุขของเธอพอแต่งงานมีสามีก็เหมือนตกนรกทั้งเป็นพบเจอแต่ความเจ็บปวด ความชอกช้ำ และเสียใจ ในชีวิตเธอคงดีอยู่อย่างเดียวคือเกิดมาบนกองเงินกองทอง"อึก..เราจะสู้ไปด้วยกันนะลูก" แววตาหม่นหมองที่เจิ่งนองไปด้วยสายธารน้ำตาก้มมองหน้าท้องนูน ๆ ที่มีหัวใจอีกดวงอยู่ด้านในพร้อมกับพึมพำออกมาเบา ๆ สิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 21 ใบหย่า
สัมขับรถไปตามท้องถนนด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง น้ำสีใสยังคงรินไหลออกจากตาไม่ขาดสายไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เธอจะรู้สึกโดดเดี่ยว และเคว้งคว้างมากขนาดนี้โดนสามีทำร้ายจิตใจยังไม่พอหวังกลับมาซบอกพ่อแม่ แต่กลับถูกพวกท่านผลักไสให้กลับไปลงนรกดั่งเดิมแทนที่จะเป็นห่วง และปลอบประโลมกันเธอไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไปมันมืดมนไปหมด หากเธอหย่ากับเพื่อนชายก็เหมือนตัดขาดกับพ่อแม่ด้วย หากให้ทนอยู่กับผู้ชายใจร้ายอย่างเพื่อนชายต่อก็ไม่ไหว ถ้าคิดแบบสั้น ๆ เธออยากหนีไปอยู่ไกล ๆ ในที่ไม่มีใครหาเจอไปใช้ชีวิตอยู่กับลูกแค่สองคนก็พอเพราะนี่อาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเธอในเมื่อพ่อกับแม่ไม่เคยรักและนึกถึงความรู้สึกของเธอเลยสักครั้ง แล้วเธอจะนึกถึงความรู้สึกของพวกท่านอีกทำไม ที่ผ่านมาเธออดทนมาตลอดพวกท่านว่ายังไงก็ไม่เคยขัด มันคงถึงเวลาที่เธอต้องนึกถึงตัวเองบ้างให้พวกท่านอยู่กับผลประโยชน์ เกียรติยศ ชื่อเสียงที่รักและหวงมากกว่าลูกอย่างเธอไป ส่วนเพื่อนชายก็ปล่อยให้เขาได้อยู่กับสิ่งที่ตัวเองเลือกเธอคิดไตร่ตรองทางที่ตัวเองตัดสินใจเลือกซ้ำ ๆ กระทั่งขับรถมาถึงบ้านวิสุทธิ์ภักดีจึงสลัดความคิดออก แล้วเปิดประตูลง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 22 ไม่ได้หมดรัก แต่หมดแรง
วันต่อมาส้มขับรถออกจากคอนโดกลับบ้านวิสุทธิ์ภักดีแต่เช้าเพื่อเก็บเสื้อผ้าของเครื่องใช้ต่าง ๆ เพราะเธอจองตั๋วเครื่องบินสำหรับไปประเทศอเมริกาตอนสิบเอ็ดโมงเธอลอบถอนหายใจเบา ๆ เมื่อรถจอดลงหน้าบ้านนั่งจมอยู่กับความเศร้าเนินนานหลายนาที ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ เท้าเล็กพลันหยุดชะงักหลังจากที่ก้าวเดินได้เพียงสองสามก้าวในตอนที่เห็นผู้ชายใจร้ายเดินออกมาจากบ้าน จ้องมองใบหน้าของเขาด้วยนัยน์ตาเศร้าหมองระคนเจ็บปวด นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ของเขาซึ่งตอนนี้เขาก็มองมาที่เธอเช่นกันแต่มองด้วยสายตาเย็นชาใบหน้าไร้ความรู้สึกมันเจ็บปวดในอกเหลือเกิน มือเรียวกำหมัดแน่นพยายามข่มหยาดน้ำตาที่กำลังจะรินไหลออกจากหางตา แล้วก้าวเท้าเดินต่อสายตามองตรงไปข้างหน้าเดินสวนไปราวกับคนไม่รู้จักกันทั้งที่ในใจกำลังร้องไห้อยู่หยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ค่อย ๆ หยดเผาะลงบนพวงแก้มครั้นเดินผ่านผู้ชายใจร้ายมาได้แค่สองก้าวเพราะคำว่ารักเพียงคำเดียวทำให้เธอเจ็บปวดได้มากขนาดนี้แม้พยายามบอกใจให้เกลียดเขา แม้พยายามทำเป็นเข้มแข็งแล้วก็ตาม แต่ในสักวันเธอจะต้องเลิกรักเขาให้ได้..มือเรียวค่อย ๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากพวงแก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 23 สวนทางความรู้สึก
หัวใจของแบงค์วูบโหวงโดยไม่ทราบสาเหตุวินาทีที่เห็นข้อความบนกระดาษที่เขียนว่าใบสำคัญการหย่ามีลายเซ็นของหญิงสาวเรียบร้อยใบหย่าคือสิ่งที่เขาต้องการมาตลอด แต่ทำไมเขาไม่ได้รู้สึกดีใจหรือมีความสุขสักนิดทั้งที่ความจริงเขาควรรู้สึกแบบนั้นไม่ใช่อาการวูบโหวงในอกอย่างเช่นตอนนี้รีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูปรากฏว่าภายในตู้เหลือเพียงเสื้อผ้าของเขาแขวนอยู่ ส่วนฝั่งของหญิงสาวว่างเปล่ามีเพียงไม้แขวนไร้เสื้อผ้าเขาเดินกลับมาหย่อนก้นลงนั่งริมเตียงด้วยความรู้สึกหลากหลาย อีกมือยื่นไปหยิบแหวนแต่งงานที่หญิงสาวถอดทิ้งเอาไว้มาดูสลับกับใบหย่า พร่ำบอกตัวเองว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องการแล้วทำไมถึงไม่ดีใจบางทีอาจเป็นเพราะอยู่กับเธอทุกวันพอรู้ว่าอีกคนหายไปเป็นปกติที่ต้องรู้สึกแปลก ๆ เขาลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะสลัดความคิดและความรู้สึกที่ตีกันออก แล้วลุกถอดเสื้อผ้าคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำทว่าพอเข้ามาในห้องน้ำแล้วเห็นแก้วใส่แปรงสีฟันเหลือเพียงของเขาอันเดียววางโดดเดี่ยว โฬมล้างหน้าและของใช้ต่าง ๆ ของเธอที่เคยวางเต็มขอบอ่างล้างหน้าก็หายไปพานทำให้รู้สึกแปลก ๆ ไม่น้อย เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย.."บ้าชะมัด" เส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 30 เชื้อพ่อแรง
หลายวันต่อมาหลังจากวันที่ได้เจอเพื่อนสาวนี่ก็ผ่านไปสี่วันเต็ม ๆ แล้วที่แบงค์เฝ้าตามหาเธอหนักกว่าเดิมเพราะค่อนข้างมั่นใจมากว่าเป็นเพื่อนสาว อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าเธออยู่นิวยอร์กจริง ๆ ทว่าเขาออกตามหาทุกซอกทุกมุมของนิวยอร์กก็ไร้วี่แวว จากวันที่ได้เจอเธอเขาก็กินไม่ได้นอนไม่หลับสมองเอาแต่นึกถึงภาพเพื่อนสาวจนร่างกายซูบผอมลงเล็กน้อยนึกโทษตัวเองตลอดเวลาว่าหากวันนั้นเขาไม่ก้มลงช่วยเด็กคงไม่คาดกับเพื่อนสาว เขาคิดถึงเธอมากอยากจะรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า แล้วลูกของเขาเป็นยังไงบ้าง มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมากเหลือเกินอยากจะรู้ถึงเรื่องราวชีวิตของเพื่อนสาวกับลูก แต่ก็ไม่สามารถทำได้ หากหาเพื่อนสาวไม่เจอไม่ได้เอ่ยคำขอโทษออกไปเขาคงต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิด และความทุกข์ระทมตลอดชีวิต วันนี้ผลจากการกระทำเลว ๆ ได้ย้อนกลับมาคืนสนองเขาแล้วทางด้านส้มเธอก็ได้ให้กำเนิดบุตรสาวในตอนเที่ยงของเมื่อวานโดยวิธีผ่าคลอด และนับว่าเป็นโชคดีของเธอที่บุตรสาวเกิดมาสมบรูณ์ดีทุกอย่างแม้ว่าตอนอุ้มท้องเธอจะเครียด เศร้า และร้องไห้อยู่บ่อย ๆเธอนอนมองลูกน้อยที่หลับในอ้อมกอดด้วยความรู้สึกเจ็บช้ำในอกเพราะบุตรสาวหน้
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 29 อย่าพบเจอกันอีกเลย
วันรุ่งขึ้นแบงค์ก็เดินทางไปยังประเทศอเมริกาทันทีจุดมุ่งหมายคือนครนิวยอร์กตามที่คิดไว้ว่าเพื่อนสาวน่าจะอยู่ที่นั่น ครั้นเดินทางมาถึงเขาก็เข้าพักผ่อนที่โรงแรมชื่อดังย่านใจกลางเมือง นอนพักผ่อนเอาแรงวันพรุ่งนี้จะได้เริ่มออกตามหาเพื่อนสาวพอรุ่งเช้าแบงค์ก็เริ่มออกตามหาเพื่อนสาวทันทีโดยเริ่มจากบริเวณโรงแรมที่พักอยู่ใช้รูปถามไถ่ผู้คนไปเรื่อย ๆ และยังจ้างนักสืบของที่นี่ช่วยตามหาอีกแรง ทว่าผลการตามหาในวันแรกกลับไม่ได้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเธอเลย ทุกคนที่เขาไปถามไถ่ต่างบอกว่าไม่เคยเจอแต่ไม่ว่ายังไงเขาจะไม่มีวันถอดใจ นิวยอร์กพื้นที่ออกกว้างขว้างต้องมีสักที่แหละที่เขาจะเจอเพื่อนสาวแม้จะต้องใช้เวลาพอสมควรก็ตาม"เธอกับลูกอยู่ที่ไหนนะส้ม" เขาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมาเปิดดูรูปของเพื่อนสาวที่ถ่ายคู่กับเขา นิ้วเรียวลูบไล้ใบหน้าที่เคลือบด้วยรอยยิ้มของเพื่อนสาวบนหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกผิดรอยยิ้มที่เขาคงไม่มีวันได้เห็นมันอีกเพราะเขาได้ทำลายมันเองกับมือไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เขานั่งมองรูปเพื่อนสาวอยู่อย่างนั้น ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงจัดก
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 28 รู้ตัวเมื่อสายไป
ภายในห้องโถงตกอยู่ในความเงียบนานหลายนาที ก่อนแบงค์จะยกมือขึ้นไหว้ขอโทษพ่อแม่ของเพื่อนสาวด้วยความรู้สึกผิด "ผมขอโทษคุณลุง คุณป้าอีกครั้งนะครับที่เป็นต้นเหตุทำให้ส้มหายไป""ขอโทษให้ได้อะไรขึ้นมา ขอโทษไปก็ไม่ได้ทำให้ลูกสาวลุงกลับมา ถ้าอยากให้ลุงยกโทษให้ก็ตามลูกสาวลุงกลับมาให้ได้สิ" อภิสิทธิ์เป็นคนตอบ สายตาจ้องมองหน้าเด็กหนุ่มด้วยความโกรธ "หากแบงค์ไม่พาเมียน้อยมาหยามหน้าลูกสาวลุงถึงในบ้าน แถมยังมีลูกด้วยกันอีกลูกสาวลุงคงไม่หนีเตลิดไปแบบนี้แบงค์ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นไม่คิดแก้ตัวแม้ทุกอย่างที่ท่านพูดไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนเห็นสักนิด ความจริงคือผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมียน้อย หรือเด็กของเขา และเธอก็ไม่ได้ท้องด้วยทุกอย่างล้วนเป็นการแสดงเขาจ้างผู้หญิงคนนั้นให้ช่วยแสดงละครเป็นผู้หญิงของเขาเพื่อทำให้เพื่อนสาวรู้ซึ้งถึงการถูกหักหลัง เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอสักครั้ง และเขาก็ไม่ใช่คนมักมากที่มีอะไรกับใครไปทั่วอย่างที่เพื่อนสาวคิด ทุกอย่างที่เห็นล้วนเป็นสิ่งที่เขาสร้างขึ้น เขาไม่ได้ออกไปเที่ยวกลางคืนเหมือนที่เพื่อนสาวเข้าใจ แต่ทำเหมือนว่าไปเที่ยวจริง ๆ ด้วยการซื้อเหล้าไปนั่งดื่มที่คอนโด ซื้
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 27 ความจริง
จากวันนั้นเวลาก็ล่วงเลยมาสามเดือนเต็ม ๆ แล้วที่ส้มหนีมาอยู่อเมริกา เดือนแรกที่มาอยู่มันยากเย็นมากสำหรับเธอ รู้สึกโดดเดี่ยวเคว้งคว้างหัวใจสุด ๆ กลางคืนนอนกอดตัวเองร้องไห้จนหลับไปทุกคืนเพราะคิดถึงคนใจร้าย แต่พอเข้าเดือนที่สองก็เริ่มเคยชินกับการอยู่ตัวคนเดียว กระทั่งมาถึงวันนี้หัวใจที่บอบช้ำของเธอค่อย ๆ แข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ อาจมีคิดถึงเขาบ้างแต่ก็ไม่ได้มีน้ำตา หรือเจ็บปวดเหมือนช่วงแรก เวลาค่อย ๆ เยียวยาหัวใจที่แตกสลายของเธอ และเชื่อว่าในสักวันเธอจะนึกถึงเขาได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย..เธอนั่งมองรูปที่เคยถ่ายกับเพื่อนชายในโทรศัพท์ด้วยแววตาเรียบนิ่ง วันนี้เธอสามารถมองรูปของเขาได้โดยไม่มีน้ำตาแล้ว มือเรียวเลื่อนดูรูปในโทรศัพท์ที่เป็นโมเม้นต์ต่าง ๆ ของเธอกับเขาที่มีมากกว่าสองร้อยรูปไปเรื่อย ๆ กระทั่งถึงรูปสุดท้ายจึงกดไปที่ลบอัลบั้มวันนี้เธอตัดสินใจจะลบออกจากโทรศัพท์แม้จะรู้สึกเสียดายก็ตาม แต่ในเมื่อมันเป็นแค่อดีตไปแล้วก็ไม่รู้จะเก็บไว้อีกทำไม เธอหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ พร้อมกับจิ้มนิ้วลงบนคำว่ายืนยันลบรูป แค่เสี้ยวนาทีรูปนับสองร้อยก็หายไปในพริบตา นับจากนี้ไปจะไม่มีคนชื่อแบงค์อยู่ในชีวิต
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 26 แผลสด
"น้องส้มอยากทานอะไรครับ บอกมาได้เลยเดี๋ยวพี่พาไป" เจ้านายถามไถ่ขณะขับรถไปตามถนนทำให้ส้มที่ทอดสายตามองวิวริมทางอย่างเหม่อลอยได้สติ หันหน้ากลับมาตอบอย่างเกรงใจ "ส้มทานอะไรก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่นายเลย""งั้นอาหารไทยไหมครับ มีร้านอาหารไทยร้านหนึ่งพี่ไปทานเป็นประจำเลย" เจ้านายเสนอ ซึ่งส้มก็พยักหน้ารับ "ค่ะ""น้องส้มท้องได้กี่เดือนแล้วครับ" เจ้านายชวนคุยไปเรื่อย ๆ เพื่อสร้างความสนืทสนมกับหญิงสาว"ห้าเดือนใกล้หกเดือนแล้วค่ะ" "แล้วรู้รึยังครับเพศหญิง หรือเพศชาย""หญิงค่ะ" ส้มยิ้มตอบ ทว่าในใจกลับย้อนนึกถึงอีกคนที่เป็นถึงพ่อแท้ ๆ แต่ไม่เคยถามไถ่อะไรเกี่ยวกับลูกเลย พอคิดแล้วความรู้สึกก็เริ่มดำดิ่งอีกครั้ง ใบหน้าเรียวหม่นหมองลงฉับพลันจนเจ้านายที่ปรายตามองเธอเป็นครั้งคราวสัมผัสได้จึงชวนคุยเรื่องอื่นเพื่อไม่ให้เธอเศร้า"อาหารไทยน้องส้มชอบทานอะไรมากที่สุดครับ""ส้มตำค่ะ แซ่บสุดอร่อยสุดแล้ว" คำถามจากชายหนุ่มทำให้ส้มต้องปรับอารมณ์ฝืนระบายยิ้มออกมาบาง ๆ "เหมือนพี่เลยครับชอบทานส้มตำ อีกอย่างก็คือต้มยำทะเล" "ค่ะ แล้วพี่เจ้านายอยู่อเมริกานานแล้วเหรอคะ" ส้มเป็นฝ่ายชวนคุยบ้างเพราะหากปล่อยให้ชายหนุ่มชวนคุยอย
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 25 งมเข็มในมหาสมุทร
หลังจากกลับมาจากบ้านเอกวิโรจน์แบงค์ก็เดินเข้าไปทิ้งตัวลงนั่งปลายเตียงในห้องนอนด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในสมอง คำถามผุดขึ้นในสมองตลอดเวลาว่าหญิงสาวหายไปไหน จะว่าไปอยู่บ้านเพื่อนคนไหนก็คงไม่ใช่เพราะเธอมีแค่นับดาวกับเขาที่เป็นเพื่อนกันเท่านั้น ลองติดต่อไปที่คนรู้จักของเธอ ทุกคนต่างก็บอกว่าไม่รู้ลำพังเขาไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนเท่าไรหรอกกับการหายไปของเธอแม้จะรู้สึกวูบโหวงในใจอยู่บ้างคิดว่าอีกสักพักคงหายไปเอง แต่พ่อแม่ของเขากับพ่อแม่ของเธอพากันโทษว่าเป็นความผิดของเขา และบังคับให้เขาตามหาหญิงสาวให้เจอ โดยเฉพาะแม่ของเขาที่ยื่นคำขาดว่าหากหาเธอไม่เจอจะตัดเขาออกจากกองมรดกแต่ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าจะเริ่มตามหาหญิงสาวจากตรงไหนดีเพราะไม่รู้ข้อมูลอะไรเลยสักนิด หนำซ้ำก่อนหน้านี้เธอไม่มีท่าทีว่าจะจากไปเลย หากหาก็เหมือนงมเข้มในมหาสมุทร เธอยังอยู่ในกรุงเทพหรือไปอยู่จังหวัดไหนก็มิอาจรู้ได้"เฮ้อ.." ลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกจากจมูกโด่งด้วยความรู้สึกหนักใจ ก่อนเขาจะทิ้งตัวลงนอนแผ่หลา ยกมือขึ้นกายหน้าผาก สายตาจ้องมองเพดานสีขาวอย่างครุ่นคิด ผ่านไปเนินนานหลายนาทีจึงดีดตัวลุกขึ้นนั่งครั้นคิดอะไรออก ล้วงไปหยิบโทร
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 24 หายไปไหน
@บ้านเอกวิโรจน์รถโตโยต้า อัลฟาร์ดที่มีผกากับแบงค์นั่งอยู่ด้านในเคลื่อนตัวมาจอดลงยังบ้านเอกวิโรจน์ ก่อนทั้งสองจะพากันลงจากรถเดินเข้าไปในบ้าน"เอ้า! คุณพี่ผกาสวัสดีค่ะ" อัปสรที่นั่งอยู่ในห้องโถงรีบลุกขึ้นทักทายเมื่อเหลือบเห็นผกากับบุตรชายเดินเข้ามา อดแปลกใจไม่ได้ที่จู่ ๆ ทั้งสองก็มาปรากฏตัวที่บ้าน "มาได้ยังไงกันคะเนี่ย"ผกาพยักหน้ารับไหว้ ขณะที่แบงค์นั้นยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม "สวัสดีครับคุณป้า"อัปสรยิ้มรับ ก่อนทั้งสามจะพากันนั่งลงที่โซฟา"ฉันกับตาแบงค์มาหาหนูส้มน่ะ" ผกาเปิดประเด็นคุยทันที ขณะที่สายตามองสำรวจไปรอบบ้านเพื่อหาลูกสะใภ้เช่นเดียวกับแบงค์ที่กวาดสายตามองหา แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า"มาหาส้ม ไม่ใช่ว่าส้มอยู่ที่บ้านคุณพี่เหรอคะ" อัปสรถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความงุนงง จู่ ๆ ผกาก็มาถามหาบุตรสาวที่นี่ ซึ่งเธอคิดว่าบุตรสาวอยู่บ้านวิสุทธิ์ภักดีมาตลอด แล้วตกลงมันยังไงกันแน่ มองหน้าถามทั้งสองสลับกันไปมาด้วยความสงสัย "มันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ น้องงงไปหมดแล้ว""บอกไปสิตาแบงค์ว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ผกาหันมองหน้าบุตรชายด้วยแววตาดุ แบงค์อำอึ้งอยู่สักพักใหญ่ก่อนบอกกล่าวไปอย่างไม่เต็มเสียงมากน
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 23 สวนทางความรู้สึก
หัวใจของแบงค์วูบโหวงโดยไม่ทราบสาเหตุวินาทีที่เห็นข้อความบนกระดาษที่เขียนว่าใบสำคัญการหย่ามีลายเซ็นของหญิงสาวเรียบร้อยใบหย่าคือสิ่งที่เขาต้องการมาตลอด แต่ทำไมเขาไม่ได้รู้สึกดีใจหรือมีความสุขสักนิดทั้งที่ความจริงเขาควรรู้สึกแบบนั้นไม่ใช่อาการวูบโหวงในอกอย่างเช่นตอนนี้รีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูปรากฏว่าภายในตู้เหลือเพียงเสื้อผ้าของเขาแขวนอยู่ ส่วนฝั่งของหญิงสาวว่างเปล่ามีเพียงไม้แขวนไร้เสื้อผ้าเขาเดินกลับมาหย่อนก้นลงนั่งริมเตียงด้วยความรู้สึกหลากหลาย อีกมือยื่นไปหยิบแหวนแต่งงานที่หญิงสาวถอดทิ้งเอาไว้มาดูสลับกับใบหย่า พร่ำบอกตัวเองว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องการแล้วทำไมถึงไม่ดีใจบางทีอาจเป็นเพราะอยู่กับเธอทุกวันพอรู้ว่าอีกคนหายไปเป็นปกติที่ต้องรู้สึกแปลก ๆ เขาลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะสลัดความคิดและความรู้สึกที่ตีกันออก แล้วลุกถอดเสื้อผ้าคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำทว่าพอเข้ามาในห้องน้ำแล้วเห็นแก้วใส่แปรงสีฟันเหลือเพียงของเขาอันเดียววางโดดเดี่ยว โฬมล้างหน้าและของใช้ต่าง ๆ ของเธอที่เคยวางเต็มขอบอ่างล้างหน้าก็หายไปพานทำให้รู้สึกแปลก ๆ ไม่น้อย เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย.."บ้าชะมัด" เส
อุ้มรักเพื่อนสนิท บทที่ 22 ไม่ได้หมดรัก แต่หมดแรง
วันต่อมาส้มขับรถออกจากคอนโดกลับบ้านวิสุทธิ์ภักดีแต่เช้าเพื่อเก็บเสื้อผ้าของเครื่องใช้ต่าง ๆ เพราะเธอจองตั๋วเครื่องบินสำหรับไปประเทศอเมริกาตอนสิบเอ็ดโมงเธอลอบถอนหายใจเบา ๆ เมื่อรถจอดลงหน้าบ้านนั่งจมอยู่กับความเศร้าเนินนานหลายนาที ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ เท้าเล็กพลันหยุดชะงักหลังจากที่ก้าวเดินได้เพียงสองสามก้าวในตอนที่เห็นผู้ชายใจร้ายเดินออกมาจากบ้าน จ้องมองใบหน้าของเขาด้วยนัยน์ตาเศร้าหมองระคนเจ็บปวด นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ของเขาซึ่งตอนนี้เขาก็มองมาที่เธอเช่นกันแต่มองด้วยสายตาเย็นชาใบหน้าไร้ความรู้สึกมันเจ็บปวดในอกเหลือเกิน มือเรียวกำหมัดแน่นพยายามข่มหยาดน้ำตาที่กำลังจะรินไหลออกจากหางตา แล้วก้าวเท้าเดินต่อสายตามองตรงไปข้างหน้าเดินสวนไปราวกับคนไม่รู้จักกันทั้งที่ในใจกำลังร้องไห้อยู่หยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ค่อย ๆ หยดเผาะลงบนพวงแก้มครั้นเดินผ่านผู้ชายใจร้ายมาได้แค่สองก้าวเพราะคำว่ารักเพียงคำเดียวทำให้เธอเจ็บปวดได้มากขนาดนี้แม้พยายามบอกใจให้เกลียดเขา แม้พยายามทำเป็นเข้มแข็งแล้วก็ตาม แต่ในสักวันเธอจะต้องเลิกรักเขาให้ได้..มือเรียวค่อย ๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากพวงแก
