เห็นเฟิ้งฉีเทียนหัวเราะเหมือนคนเสียสติ ฉันนึกถึงอาหารบนโต๊ะเมื่อคืนนั่นอีกครั้ง จู่ ๆ ก็รู้สึกสะอิดสะเอียนจนอยากอาเจียน และถามเฟิ้งฉีเทียนว่าจะเป็นเนื้อมนุษย์ได้ยังไงกัน หากเป็นเนื้อมนุษย์ ทำไมเขายังกินได้อย่างมีความสุขขนาดนั้น?“เมื่อคืนข้ารู้แค่ว่ารสชาติของเนื้อนั่นสดอร่อยมากเป็นพิเศษ ไม่เหมือนเนื้อไก่เป็ดปลาหมูเลย เมื่อกี้พอได้ยินหลิวเซียนพูดจึงพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าที่พวกเรากิน อาจจะเป็นเนื้อมนุษย์ทั้งหมด อย่างไรเสียมนุษย์เป็นจิตวิญญาณแห่งสรรพสิ่ง ส่วนเนื้อหนังมังสาบนร่าง ก็คือว่าเป็นเนื้อที่บ
หลิวหลงถิงมองดูสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ที่นี่ ถึงแม้เฟิ้งฉีเทียนจะบอกว่าโกรธฉันอยู่ ทว่าคราวนี้เขาเหมือนรู้สึกอะไรบางอย่างได้ เขามองดูทิวทัศน์รอบ ๆ แล้วก็ใช้นิ้วที่เรียวยาวนั้นนับนิ้วอย่างรวดเร็ว จากนั้นบอก ฉันกับหลิวหลงถิง ลักษณะพื้นที่แห่งนี้มีปัญหา ไม่แน่ใจว่าก่อตัวจากธรรมชาติหรือเป็นการจัดวางโดยฝีมือมนุษย์ในยุคหลัง ธาตุทั้งห้า ภูเขาและน้ำทั้งหมดของที่แห่งนี้ไร้สายลม และสัตว์ แม้กระทั่งลำธารที่มีแม่น้ำไหลไปมาสักสายก็ไม่มี ในแผนผังไท่จี๋กล่าวว่า การดับและการเกิดนั้นอยู่คู่กัน การเกิดเคลื่อนไหวก่อเกิด
เพราะว่าเห็นคนรักของตัวเองตายไป จึงต้องการทำให้คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังพร้อมกับเธอ ตอนที่ฉันได้ยินคำพูดนี้ของหลิวหลงถิง ในใจก็รู้สึกไม่ดีมาก ๆ ยื่นมือไปหยิบอินกวนอินในมือเฟิ้งฉีเทียน แล้วเอ่ยถามหลิวหลงถิงว่า “ถ้าอย่างนั้นในเมื่อคนทั้งหมู่บ้านตายหมดแล้ว งั้นพ่อของฟ่านเหม่ยฉี ที่มาต้อนรับพวกเราล่ะ? พวกเขาก็เป็นคนตายฟื้นคืนชีพเหมือนกับฟ่านเหม่ยฉีใช่ไหม?”“คาดว่าพวกเขาไม่ใช่ เหมือนเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมามากกว่า บรรยากาศของที่นี่แปลกประหลาดมาก เธอดูพระอาทิตย์นั่นสิ ตั้งแต่ตอนที่พวกเราออกมา มันก็ลอยอยู
หลิวหลงถิงเห็นฉันมองเทวรูปแกะสลักอินกวนอิน เขาก็หันมองเทวรูปแกะสลักครู่หนึ่ง จากนั้นบอกกับฉัน “ป๋ายจิ้ง เป็นเพราะฟ่านเหม่ยฉีอยากมองเห็นอินกวนอิน เลยมาขอให้เธอช่วยใช่ไหม?”ฉันพยักหน้าบอกว่าใช่ แต่ว่าเมื่อกี้อินกวนอินบอกว่าฟ่านเหม่ยฉีมาหาพวกเรา เพราะต้องการให้ฆ่าเขา เลยทำให้ฉันตัดสินใจไม่ถูก“อย่างนั้นเธอนำสิ่งที่ฟ่านเหม่ยฉีพูดกับเธอไปบอกเขา ฉันจะไปตามฟ่านเหม่ยฉีกลับมา”หลิวหลงถิงพูด ทำให้ฉันเข้าใจในทันทีว่าเขาอยากใช้วิธีอะไร ในเมื่อใช้กำลังแก้ปัญหาไม่ได้ ก็ต้องจู่โจมทางจิตใจ อินกวนอินคิดว่าฟ่า
มีดเล่มใหญ่ฟันร่างกายของอินกวนอินขาดออกเป็นสองท่อนทันที แต่ว่านี่ยังไม่เพียงพอให้ฟ่านเหม่ยฉีระบายความความโกรธ เธอหยิบมีดออกแรงฟันที่ร่างของอินกวนอินไม่หยุด ไอสีดำพุ่งออกมาจากบาดแผลของอินกวนอินไม่หยุด แนวขวางตัดของมีดที่เป็นทางยาว ทำให้ฉันมองดูด้วยความตกตะลึง“ตายซะเถอะ พวกเรามาตายไปพร้อมกัน นับจากนี้ไป ฉันไม่อยากเจอนายอีกตลอดชาติ!”ฟ่านเหม่ยฉีพูดจบก็ถอดผีตุนโข่วทั้งห้าที่อยู่บนหน้าเธอออก ใบหน้านั้นเผยสีหน้าพอใจที่ได้สมใจหวัง จากนั้นก็หันศีรษะมามองฉันพร้อมกล่าว “รุ่นพี่ ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันหลุดพ
“ขึ้นมาสิ!” เฟิ้งฉีเทียนมาดึงมือฉันให้ขึ้นไปนั่งบนหลังเขา จากนั้นบอกให้ฉันนั่งให้ดี ตอนที่เขาแบกฉันไปข้างหน้า แขนสองข้างกลายเป็นปีกห้าสีกระพือปีกลงไปยังพื้น ก็กลายเป็นนกตัวใหญ่ จากนั้นก็บินขึ้นไปจากบนพื้น!มหัศจรรย์สุด ๆ ไปเลย!ฉันหมอบลงที่หลังของเฟิ้งฉีเทียน แล้วจับขนบนตัวเขาไว้ พลางมองดูพื้นดินที่ห่างกันไกล ในใจรู้สึกตื่นเต้นมาก จึงถามเฟิ้งฉีเทียน บอกให้เขาบินต่ำลงกว่านี้ ฉันกลัว!พอเฟิ้งฉีเทียนให้ฉันขี่บนหลังเขา ความไม่สบายใจที่ทะเลาะกับฉันเมื่อกี้ก็ลืมไปหมดแล้ว เขาบอกกับฉันว่า ตอนนี้ร่างก
หลิวหลงถิงเหลือบมองฉัน จากนั้นจึงพูดแบบยิ้ม ๆ “ฉันจะโกรธอะไรเธอ? ถ้าวันนี้ไม่อยากก็ไปนอนก่อนเถอะ รอฉันซ่อมอินกวนอินเสร็จแล้ว จะไปนอนเป็นเพื่อนเธอบนเตียง”ฉันไม่รู้ว่ายิ้มนี้ของหลิวหลงถิงเป็นยิ้มจริงหรือยิ้มปลอม ทว่าเขาบอกให้ฉันนอน ฉันจึงได้แต่พยักหน้าให้เขา บอกให้เขาทำเสร็จแล้วก็รีบพักผ่อนและก็ไม่รู้ว่าหลิวหลงถึงเป็นอะไรไป หรือว่าเพราะเฟิ้งฉีเทียนแบก เขาเลยโกรธอย่างนั้นเหรอ? แต่ว่านั่นไม่ใช่เพราะต้องการทำลายเขตแดนภาพหรอกเหรอ ถ้าไม่แบกล่ะก็ พวกเราก็ออกมาไม่ได้นะ!แค่นั่งรถมาหนึ่งวันเต็มแล้วก็
ผู้หญิงในห้องเห็นฉันอารมณ์ไม่ดี จึงไม่กล้ามาหยิบ ผู้หญิงที่นั่งด้านหน้าฉันบอกกับฉันอย่างระมัดระวังว่าของพวกนี้อาจารย์เว่ยฉงเป็นคนให้ฉัน อย่างไรก็รับไว้เถอะในหัวใจฉันมีแต่ไฟโกรธ และไม่อยากรับของพวกนี้ เมื่อเห็นไม่มีใครต้องการ จึงโอบของพวกนี้ไปทิ้งในขยะหลังห้องเรียนทั้งหมด ตอนที่ฉันกำลังจะหันตัวไป ฉันมองเห็นเว่ยฉงกำลังถือดอกไม้ยืนอยู่ตรงประตูห้องเรียนฉันแล้ว เขามองเห็นฉันนำดอกไม้ทั้งหมดที่เขาให้ทิ้งลงถังขยะด้วยตาตัวเองฉันไม่รู้ว่าเว่ยฉงจะมา ในใจก็เริ่มตึงเครียด อย่างไรก็ตามทิ้งของขวัญต่อหน้าต่