เพราะว่าเห็นคนรักของตัวเองตายไป จึงต้องการทำให้คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังพร้อมกับเธอ ตอนที่ฉันได้ยินคำพูดนี้ของหลิวหลงถิง ในใจก็รู้สึกไม่ดีมาก ๆ ยื่นมือไปหยิบอินกวนอินในมือเฟิ้งฉีเทียน แล้วเอ่ยถามหลิวหลงถิงว่า “ถ้าอย่างนั้นในเมื่อคนทั้งหมู่บ้านตายหมดแล้ว งั้นพ่อของฟ่านเหม่ยฉี ที่มาต้อนรับพวกเราล่ะ? พวกเขาก็เป็นคนตายฟื้นคืนชีพเหมือนกับฟ่านเหม่ยฉีใช่ไหม?”“คาดว่าพวกเขาไม่ใช่ เหมือนเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมามากกว่า บรรยากาศของที่นี่แปลกประหลาดมาก เธอดูพระอาทิตย์นั่นสิ ตั้งแต่ตอนที่พวกเราออกมา มันก็ลอยอยู
หลิวหลงถิงเห็นฉันมองเทวรูปแกะสลักอินกวนอิน เขาก็หันมองเทวรูปแกะสลักครู่หนึ่ง จากนั้นบอกกับฉัน “ป๋ายจิ้ง เป็นเพราะฟ่านเหม่ยฉีอยากมองเห็นอินกวนอิน เลยมาขอให้เธอช่วยใช่ไหม?”ฉันพยักหน้าบอกว่าใช่ แต่ว่าเมื่อกี้อินกวนอินบอกว่าฟ่านเหม่ยฉีมาหาพวกเรา เพราะต้องการให้ฆ่าเขา เลยทำให้ฉันตัดสินใจไม่ถูก“อย่างนั้นเธอนำสิ่งที่ฟ่านเหม่ยฉีพูดกับเธอไปบอกเขา ฉันจะไปตามฟ่านเหม่ยฉีกลับมา”หลิวหลงถิงพูด ทำให้ฉันเข้าใจในทันทีว่าเขาอยากใช้วิธีอะไร ในเมื่อใช้กำลังแก้ปัญหาไม่ได้ ก็ต้องจู่โจมทางจิตใจ อินกวนอินคิดว่าฟ่า
มีดเล่มใหญ่ฟันร่างกายของอินกวนอินขาดออกเป็นสองท่อนทันที แต่ว่านี่ยังไม่เพียงพอให้ฟ่านเหม่ยฉีระบายความความโกรธ เธอหยิบมีดออกแรงฟันที่ร่างของอินกวนอินไม่หยุด ไอสีดำพุ่งออกมาจากบาดแผลของอินกวนอินไม่หยุด แนวขวางตัดของมีดที่เป็นทางยาว ทำให้ฉันมองดูด้วยความตกตะลึง“ตายซะเถอะ พวกเรามาตายไปพร้อมกัน นับจากนี้ไป ฉันไม่อยากเจอนายอีกตลอดชาติ!”ฟ่านเหม่ยฉีพูดจบก็ถอดผีตุนโข่วทั้งห้าที่อยู่บนหน้าเธอออก ใบหน้านั้นเผยสีหน้าพอใจที่ได้สมใจหวัง จากนั้นก็หันศีรษะมามองฉันพร้อมกล่าว “รุ่นพี่ ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันหลุดพ
“ขึ้นมาสิ!” เฟิ้งฉีเทียนมาดึงมือฉันให้ขึ้นไปนั่งบนหลังเขา จากนั้นบอกให้ฉันนั่งให้ดี ตอนที่เขาแบกฉันไปข้างหน้า แขนสองข้างกลายเป็นปีกห้าสีกระพือปีกลงไปยังพื้น ก็กลายเป็นนกตัวใหญ่ จากนั้นก็บินขึ้นไปจากบนพื้น!มหัศจรรย์สุด ๆ ไปเลย!ฉันหมอบลงที่หลังของเฟิ้งฉีเทียน แล้วจับขนบนตัวเขาไว้ พลางมองดูพื้นดินที่ห่างกันไกล ในใจรู้สึกตื่นเต้นมาก จึงถามเฟิ้งฉีเทียน บอกให้เขาบินต่ำลงกว่านี้ ฉันกลัว!พอเฟิ้งฉีเทียนให้ฉันขี่บนหลังเขา ความไม่สบายใจที่ทะเลาะกับฉันเมื่อกี้ก็ลืมไปหมดแล้ว เขาบอกกับฉันว่า ตอนนี้ร่างก
หลิวหลงถิงเหลือบมองฉัน จากนั้นจึงพูดแบบยิ้ม ๆ “ฉันจะโกรธอะไรเธอ? ถ้าวันนี้ไม่อยากก็ไปนอนก่อนเถอะ รอฉันซ่อมอินกวนอินเสร็จแล้ว จะไปนอนเป็นเพื่อนเธอบนเตียง”ฉันไม่รู้ว่ายิ้มนี้ของหลิวหลงถิงเป็นยิ้มจริงหรือยิ้มปลอม ทว่าเขาบอกให้ฉันนอน ฉันจึงได้แต่พยักหน้าให้เขา บอกให้เขาทำเสร็จแล้วก็รีบพักผ่อนและก็ไม่รู้ว่าหลิวหลงถึงเป็นอะไรไป หรือว่าเพราะเฟิ้งฉีเทียนแบก เขาเลยโกรธอย่างนั้นเหรอ? แต่ว่านั่นไม่ใช่เพราะต้องการทำลายเขตแดนภาพหรอกเหรอ ถ้าไม่แบกล่ะก็ พวกเราก็ออกมาไม่ได้นะ!แค่นั่งรถมาหนึ่งวันเต็มแล้วก็
ผู้หญิงในห้องเห็นฉันอารมณ์ไม่ดี จึงไม่กล้ามาหยิบ ผู้หญิงที่นั่งด้านหน้าฉันบอกกับฉันอย่างระมัดระวังว่าของพวกนี้อาจารย์เว่ยฉงเป็นคนให้ฉัน อย่างไรก็รับไว้เถอะในหัวใจฉันมีแต่ไฟโกรธ และไม่อยากรับของพวกนี้ เมื่อเห็นไม่มีใครต้องการ จึงโอบของพวกนี้ไปทิ้งในขยะหลังห้องเรียนทั้งหมด ตอนที่ฉันกำลังจะหันตัวไป ฉันมองเห็นเว่ยฉงกำลังถือดอกไม้ยืนอยู่ตรงประตูห้องเรียนฉันแล้ว เขามองเห็นฉันนำดอกไม้ทั้งหมดที่เขาให้ทิ้งลงถังขยะด้วยตาตัวเองฉันไม่รู้ว่าเว่ยฉงจะมา ในใจก็เริ่มตึงเครียด อย่างไรก็ตามทิ้งของขวัญต่อหน้าต่
สิ่งนี้ทำให้ฉันรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมาทันที หากเมื่อสักครู่นี้เว่ยฉงไม่ได้บอกว่าเขาจะเข้าร่วมงานปาร์ตี้ของชั้นเรียนพวกเราแบบนั้นมันก็ยังดี แต่เมื่อเว่ยฉงตั้งใจมาบอกฉันว่าเขาก็ไปเข้าร่วมด้วย ก็ทำให้ฉันพะว้าพะวงเล็กน้อยขึ้นมา อย่างไรก็ตามแค่ฉันกับเฟิ้งฉีเทียนเป็นแค่เพื่อนกันหลิวหลงถิงก็ไม่พอใจแล้ว ถ้าเกิดว่าถูกเขาสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมาอีกรอบ ฉันก็คงต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตามมาแน่ ๆ แต่ทว่าตอนนี้อาจารย์ประจำชั้นมาถามฉันด้วยตัวเองแล้ว ถ้าหากฉันพูดว่าฉันไม่ไปล่ะก็ อาจจะเป็นการไม่ไว้หน้าเขาเ
ถึงอย่างไรนี่มันก็เป็นเรื่องของหลิวหลงถิง เขาไม่ได้เอ่ยปากพูดเรื่องนี้กับฉันมาก่อน พวกเราเดาไปก็เสียแรงเปล่า ๆ แต่เพราะว่าพวกเราตกลงกับอาจารย์ไว้แล้วว่าวันนี้ตอนค่ำ ๆ จะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ให้กับอาจารย์ หลังจากเลิกเรียนภาคค่ำแล้ว ฉันโทรเข้าหาโทรศัพท์บ้านแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหลิวหลงถิงจะไม่อยู่ที่บ้าน ฉันเลยต้องการให้ตอนที่เฟิ้งฉีเทียนกลับบ้านไป แล้วช่วยฉันบอกหลิวหลงถิงให้ทีว่าคืนนี้ฉันจะอาจจะต้องกลับบ้านดึกหน่อยนะ ถึงอย่างไรหลิวหลงถิงแม้แต่โทรศัพท์เครื่องเดียวเขาก็ไม่ยอมซื้อ เวลาฉันจะติดต่อเขาก็เป