LOGINShare
10 จำใจซื้อดอกไม้
Last Updated:
2025-04-19 17:45:27“วันนี้คุณเอนัดมินไปกินข้าวกลางวัน” หล่อนบอก เห็นคุณมารศรีหันขวับมาโดยเร็ว รู้ได้ว่ากับเรื่องแบบนี้จะต้องรายงานปิดบังเอาไว้ไม่ได้เป็นอันขาด และก็เห็นสีหน้าแวบๆ ราวกับจะฉายชัดถึงความไม่พอใจให้หล่อนรับรู้
“เขานัดแก หรือแกนัดเขากันแน่”
“โธ่! แม่ มินจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงข้าวเขา...เงินมินหมดแล้ว”
“อ้อ...แกหมดเงินเพราะจ่ายค่าโต๊ะนี่ใช่ไหมล่ะ แกจะโทษว่าแม่เอาเงินแกอีกใช่หรือเปล่า”
มินตาได้แต่ครางอย่างอ่อนใจอยู่ในใจ หล่อนพูดผิดไปอีกแล้ว สาบานได้ว่าหล่อนไม่คิดดังเช่นที่คุณมารศรีกำลังตีโพยตีพายอยู่เลย เธอคิดไปเองทั้งนั้น และที่ดีที่สุดก็คือเงียบเฉยเสียไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วยเป็นดีที่สุด
“ก็ได้ ยายมิน ฉันจะหาเงินมาใช้คืนแก จะได้ไม่มาลำเลิกเบิกประจานกัน”
“มินไม่ได้คิด” หล่อนแย้งเบาๆ อ่อนใจนักหนา...เคยหลายครั้งที่มินตานึกถึงโลกภายนอกบ้าน นึกถึงการโบยบินจากบ้านไปสู่อิสระ และความโล่งสบายภายนอกปราศจากเสียงพูดเหน็บแนม ดุด่าว่าทำนองนี้ เพียงแต่หล่อนจะใจแข็งสักหน่อยเท่านั้น แต่หล่อนใจแข็งไม่พอ หล่อนยังใจอ่อนยังมีห่วงใยต่อพ่อแม่อยู่โดยเฉพาะกับพ่อ...ที่ห่วงใยมากกว่าแม่หลายเท่าตัว
“คุณเอนัดมินไปเพราะอยากรู้เรื่องพี่มิ่ง”
นั่นทำให้คุณมารศรีชะงักไปได้บ้างเหมือนกัน สีหน้าค่อยๆ ดีขึ้นจนเห็นได้ถนัด และมินตาก็รีบรายงานต่อโดยเร็ว
“มินว่าคุณเอคงจะรอให้พี่มิ่งกลับ แล้วอาจจะขอพี่มิ่งแต่งงานก็ได้”
“นั่นซิ” เธอเห็นด้วยคล้อยตามเกือบจะทันที “พ่อแม่เขาก็เคยพูดเกริ่นเอาไว้บ่อยครั้ง แม่เองก็เห็นความเหมาะสม...มิ่งกับตาเอนี่เหมือนกิ่งทองใบหยกจริงๆ” เธอไม่ทันสังเกตเห็นแววตาหมองๆ ของมินตาเลย “แล้วแกว่าไงล่ะ”
“มินก็บอกว่าพี่มิ่งกำลังจะกลับมา”
“ตาเอคงจะดีใจซินะ...แม่ก็คิดอยู่เหมือนกัน” เธอเปิดประตูห้องของมิ่งขวัญเข้าไป “เรื่องจะทลายรั้วบ้านเป็นรั้วเดียวกันซะ เป็นทองแผ่นเดียวกัน มิ่งแต่งงานไปแม่จะได้หมดห่วง...แต่ให้ไวๆ ก่อนที่ทางโน้นจะรู้ว่าเราเหลือแต่เปลือกสวยๆ”
คิ้วของมินตาขมวดเข้าหากัน
ไม่ชอบใจนักในสิ่งที่ได้ยิน
“เราก็เป็นเรา จะมาวัดกันที่ฐานะได้หรือคะ”
“แกนี่ไม่รู้อะไร” เธอเอ็ดแต่น้ำเสียงไม่บอกอารมณ์ร้ายๆ อีกแล้ว นอกเสียจากครุ่นคิดวิตกกังวลในเรื่องใหม่ “ผู้หญิงยากจนใครจะอยากได้เป็นเมียเป็นสะใภ้กันเล่า มิ่งกลับมา แม่จะต้องพยุงรักษาหน้าตามิ่งเอาไว้”
“ความรักไม่มีฐานะเข้ามาปะปนหรอกค่ะ คุณเอรักพี่มิ่งและพี่มิ่งรักเขาก็เพียงพอแล้ว”
“แม่จะต้องเตรียมพร้อมให้มากกว่านี้...ไง...แกดูซิ” เธออวดโต๊ะแต่งตัวใหม่นั้น งดงามสมราคาที่แพงลิบ...มันแพงเกินไป...และมินตาก็รู้ว่าเมื่อมิ่งขวัญกลับมาแล้ว ค่าพยุงรักษาหน้าตามิ่งขวัญย่อมจะแพงระยับ มันช่วยไม่ได้จริงๆ ที่จะทำให้หล่อนขนลุกได้ด้วยความหวาดเสียว
ว่าคงจะไม่พ้นหล่อนแน่นอน...มินตาไม่กลัวการทำงานหนัก หากจะได้เงินตอบแทนมา...หล่อนกลัวแต่ว่าจะไม่มีงานให้หล่อนทำเพื่อปั๊มเงินเก็บเอาไว้ให้แม่ ยามที่แม่ต้องการเงิน นั่นละสิ่งที่หล่อนหวาดกลัวเป็นนักหนา แต่ก็ยังไม่เคยปริปากบอกออกมาสักคำ หล่อนจะต้องมีเงินเสมอทุกยามที่แม่ต้องการ นั่นถึงจะทำให้แม่อารมณ์ดีขึ้นมา และทำให้หล่อนกับแม่เข้ากันได้
และหล่อนก็พอใจหากจะเป็นเช่นนั้น หล่อนปรารถนาที่จะให้มีสันติเกิดขึ้นในบ้านระหว่างหล่อนกับแม่เสมอ ไม่ต้องการความหมางเมินและเข้าใจผิดต่อกันเลย
“สวยไหม”
“ค่ะ สวย”
แต่ใจของหล่อนแย้งว่ามันจะไม่สวยได้อย่างไรกันในเมื่อราคาหมื่นสอง...เรียกว่าแพงระยับไปเลย
“มิ่งคงจะชอบ”
เสียงโทร. ศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน คุณมารศรีผลักมินตาออกห่าง กระวีกระวาดไปรับสายเอง
“มิ่งหรือลูก...” เสียงอ่อนหวานนัก มินตาตามมาหยุดอยู่ข้างหลัง เพราะรู้ว่ามิ่งขวัญต้องการจะพูดกับหล่อน
“จ้ะ...จ้ะ ยายมินกลับมาแล้ว จะพูดกับมินใช่ไหม”
เธอส่งกระบอกโทร. ศัพท์มาให้ “เอ้า...พี่เค้าจะพูดด้วย”
“มินเหรอ พี่มิ่งนะจ๊ะ มีเรื่องอยากไหว้วานเธอหน่อยด่วนจี๋ด้วยนะจ๊ะ”
ไม่ประหลาดใจเลย กับประโยคแรกที่ได้รับการไหว้วาน มิ่งขวัญมักจะมีเรื่องทำนองนี้มาเสมอ “ขอร้องเธอให้ทำแทนพี่ด้วย”
“ค่ะ”
มินตาได้แต่รับคำ ทั้งที่ยังไม่รู้ว่ามิ่งขวัญจะสั่งให้ทำอย่างไรและรอฟังอยู่ น้ำเสียงของมิ่งขวัญยังดังมาเข้าหูอีกต่อไป และทำให้มินตาอึ้งไปได้นานโขเมื่อรับรู้ว่ามิ่งขวัญต้องการให้หล่อนทำอะไร
“วันเกิดหนุ่มสุดหล่อของพี่น่ะซิ อีกสามวันนี่เอง...พี่ก็เพิ่งจะรู้มาหยกๆ อยากให้เขาเซอร์ไพรส์...จัดดอกไม้ไปอวยพรเขา”
ฟังจากน้ำเสียงของมิ่งขวัญก็ได้รู้ว่าผู้ชายคนล่าสุดนี้มีความสำคัญมากมายเหลือเกิน
และหล่อนก็คงจะได้เห็นตัวตนของเขาในเร็ววันนี้
“พี่มิ่งโทร. ไปร้านดอกไม้เลยไม่ดีกว่าหรือคะ ใช้บริการโดยตรงแล้วมินจะจัดการเรื่องชำระเงินเอง”
“แหม...ร้านดอกไม้จะส่งเด็กแบบไหนไปก็ไม่รู้ เขาเป็นคนพิเศษมากสำหรับพี่นะ มิน...พี่อยากทำให้ดีหน่อยเธอจะทำให้พี่หน่อยไม่ได้เชียวหรือ ถ้าพี่อยู่กรุงเทพก็คงไม่ต้องอาศัยไหว้วาน”
“ค่ะ...มินทำได้” หล่อนรีบตัดบทก่อนที่มิ่งขวัญจะตัดพ้อมากความไปกว่านี้อีก “พี่มิ่งบอกมาเลยว่าจะให้มินเอาดอกไม้ไปให้ใครที่ไหน...มินมีกระดาษปากกาพร้อมอยู่แล้ว”
“จ้ะ...จ้ะ...จดเลยนะ น้อง” มิ่งขวัญบอกชื่อบอกสถานที่มาให้ พร้อมกับรายละเอียดเพิ่มเติม “วันเกิดเขาน่ะพี่รู้มาว่าเขามักจะอยู่บ้านไม่ไปไหน เธอไปตอนค่ำๆ นะ ยายมิน...ซื้อดอกไม้สวยที่สุด ถือไปเองหาการ์ดสวยๆ สักใบ ใส่ชื่อพี่...แล้วบอกเขาว่าพี่แฮปปี้เบิร์ธเดย์ด้วย แล้วพี่จะโทร. ไปหาเขา...กะเวลาดีๆ นะ...พี่อยากให้เขาเซอร์ไพรส์เต็มที่”
หล่อนวางโทร. ศัพท์ลงแล้ว รู้สึกเพลียใจ หล่อนรู้ว่าหากละเลยในเรื่องนี้มิ่งขวัญกลับมาถึงกรุงเทพแล้ว บ้านจะร้อนเป็นไฟ เหมือนระเบิดเพลิงลงไม่มีผิด...ดอกไม้สวยช่อหนึ่งราคาคงจะสักห้าร้อยบาท...หรืออาจจะกว่านั้น แถมยังต้องบุกบั่นไปถึงบ้านผู้ชายอีกด้วย กลางวี่กลางวันมิ่งขวัญก็ไม่ยอมให้หล่อนไป ให้ไปตอนหัวค่ำก็คงจะมืดแล้วนั่นแหละ
“พี่มิ่งนะพี่มิ่ง...ใช้มินราวกับจะให้มินไปผจญภัย แต่ก็ดีเหมือนกัน มินอยากเห็นเจ้าชายในฝันคนนี้ของพี่มิ่งนักว่าจะวิเศษเลิศเลอสมกับที่คุยไหม”
“มิน...”
คุณมารศรีร้องเรียก
“นั่นจดอะไร พี่มิ่งสั่งให้แกทำอะไรรึ”
“ซื้อดอกไม้ไปอวยพรวันเกิดเพื่อนน่ะค่ะ”
“ทำให้พี่เขาล่ะ...อย่ารับคำแล้วลืม พี่มิ่งจะโกรธเอาได้”
“ค่ะ มินไม่ลืม...”
หล่อนถือกระดาษที่จอชื่อที่อยู่ของหนุ่มนั่นเข้าไปในห้องด้วย...พับกระดาษใส่ในกระเป๋าเงิน อีกสามวันจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จ...
///////////////////////////
เสียงดุว่านั่นเล็ดลอดออกมา แม้จะไม่ถึงกับหยาบคายแต่ก็เจ็บแสบ..เขาหยุดรีรอนิดหนึ่งว่าจะเดินเข้าไปหรือเลี่ยงขึ้นข้างบนไปดี แต่แล้วเขาก็เดินเข้ามา...เห็นแม่ของเขายืนอยู่กลางห้องครัว กำลังดุว่าสาวใช้คนใหม่ที่เขาไปรับตัวมาจากบ้านคุณยาย พอหันมาเห็นเขาก็ทักทายอ่อนหวาน
“กลับแล้วหรือ เอ...เหนื่อยไหม ลูก...” เขาไม่เหนื่อยเพราะอีกเช่นเคยในระยะนี้ที่มือขึ้น ดวงขึ้น เล่นแล้วไม่เคยขาดทุนมีแต่จะได้และทำให้เขารื่นเริง กลับบ้านดึกๆ แต่กลับมาด้วนสีหน้าเริงรื่นดวงตาเป็นประกายระยับ
เพียงแต่แม่เขาไม่เคยรู้ว่าทำไมเขากลับดึก นอกจากเรื่องที่เขากุขึ้น...ว่าเพราะหน้าที่การงานที่รัดตัว และเธอก็เชื่อในคำพูดเขาทุกสิ่ง คุณสีดาหยุดชั่วครู่เดินมาหาเขา “กินอะไรมาหรือยังจ๊ะ”
“เรียบร้อยแล้วฮะ”
“งานน่ะเพลาๆ ลงบ้านเถอะ ห่วงสุขภาพตัวเองไว้บ้าง เราก็พอมีเงินทองเหลือใช้ ไม่จำเป็นต้องทำงานล่วงเวลา”
“ผมยังทำไหว”
เขายืนยัน แน่ละเขากลับดึกและตื่นเช้าออกไปทำงานยังแข็งแรงกระฉับกระเฉง เพราะเขารู้ว่ามีสิ่งท้าทายรอคอยเขาอยู่...มันเหมือนเข้าสิงสู่อยู่ในกายเขาอยู่ในสายเลือดวิ่งวนไปมา เป็นสิ่งที่ทำให้เขามีพลัง ทำงานหนักกลางวันให้ผลงานออกมาดี ไม่มีที่ติและพอตกเย็น เขาก็วิ่งไปหาความเพลิดเพลินท้าทายใส่ตัวอีก...มันให้รสชาติชีวิตที่ดีเหลือล้นซึ่งเขารู้ว่าอธิบายให้คนอื่นฟังไม่ได้
Related chapters
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 11 ผมไม่เคยเห็นสาวใช้ในสายตา
“เด็กเป็นไงบ้างฮะ”“ไม่ไหวจ้ะ...นี่ขนาดคุณยายฝึกมาแล้วนะ ยังไม่ค่อยจะได้ดังใจ แม่ละเบื่อต้องเอามาฝึกกันอีก เก็บห้องครัวก็ไม่เรียบร้อย ดูซิ จะเที่ยงคืนอยู่รอมร่อแล้วแม่ยังไม่ได้นอนยังต้องมาดู”“ถ้าไม่ไหวก็ส่งกลับไปหาคุณยาย หาเด็กใหม่มาแล้วกันฮะ”เขาตอบง่ายๆ ไม่ใส่ใจมากนัก“กว่าจะได้อีก แม่ก็เหนื่อย...แม่ทองก็ไม่ไหวแล้ว แกแก่มากแล้วงกๆ เงิ่นๆ...นี่แหละน้า...แม่บอกแล้ว ตาเอ...ให้ลูกหาสะใภ้ให้แม่สักคน เอามาคุมคนในบ้าน ดูแลบ้านและดูแลเอด้วย...เรื่องยายมิ่งไปถึงไหนแล้วจ๊ะ”“ก็คงจะกลับมาเร็วๆ นี้มังฮะ ตอนแวะไปบ้านคุณยายก็เห็นถามถึงมิ่ง...ผมไม่ได้บอกแม่ตอนพาเด็กนี่มา...” เขาพยักพเยิดไปทางสาวใช้คนใหม่ “ชื่ออะไรล่ะฮะ แม่...หน้าตาดีเชียว”“ชื่อแม่แหวน...” เธอบอก ดึงเขาออกมา “เออย่าไปชมมันต่อหน้าซิว่ามันหน้าตาดี...แม่ยิ่งกลัวๆ อยู่ว่าหน้าตาอย่างนี้ จะอยู่ทนเป็นคนใช้ไปได้สักกี่มากน้อย เรื่องยายมิ่งต่อเถอะ...คนกันเองไม่ใช่อื่นไกล เทือกเถาเหล่ากอตื้นลึกหนาบางก็พอจะรู้เห็น...กำพืดเดิมก็ดี จะมีเมียสักคนก็ต้องเลือกหน่อยละ ถึงยายมิ่งแกจะเรียนไม่สู้ดีไปนิด แต่อย่างอื่นก็ชดเชยกันได้”เขาไม่พูดสักคำ...เรื่
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 12 ตายซะจะได้หมดปัญหา
แม้จะยังฉงนฉงายว่าทำไมศิลาสั่งให้หล่อนทำเช่นนั้น แต่ลักษมีก็รับคำสั่งนั้นไปปฏิบัติอย่างไม่เกี่ยงงอนและไม่ถามซอกแซกให้ยาวความต่อไป หล่อนรู้นิสัยของเขาอยู่บ้างว่าเขาไม่ชอบให้ถามจุกจิก และที่เขาขอร้องให้ทำก็เป็นเรื่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเองจริงๆ ในเมื่อสิ่งที่เขาให้กับหล่อนนั้นมันมากมายกว่านั้น หลายหนที่เขาให้ความช่วยเหลือเพียงเอ่ยปากประโยคเดียว ไม่เคยพูดให้เจ็บช้ำน้ำใจ ไม่เคยซ้ำเติม ไม่เคยขอสิ่งแลกเปลี่ยน ไม่ได้มุ่งหวังในเรือนกายของหล่อน แม้จะเต็มอกเต็มใจให้ฟรีๆ ก็น้อยครั้งนักที่เขาจะตกลงด้วย“ดีแล้ว สนิทกับเขาไว้บ้าง แล้วผมจะให้หมีแนะนำเขากับผมสักหน่อย”“ค่ะ”หล่อนรับคำ“ขอบคุณนะ คุณหมี...นี่ใจคงจะเข้าไปข้างในละมั้ง ผมไม่ดึงเวลาสนุกของคุณดีกว่า” เขาควานหามือของหล่อนมาบีบเบาๆ “โชคดีนะ คุณหมีขอให้ได้”“นี่เป็นคำพรนะคะ หมีจะเฮงแน่ คืนนี้”ลักษมีเปิดประตูก้าวลงไป หล่อนเดินผ่านหน้ารถแสงไฟสาดจับร่างของหล่อน ลักษมีนุ่งกางเกงยีนส์กระชับช่วงขาและเสื้อยืดอีกตัวหนึ่ง สวมแว่นตาสีเข้มทั้งที่เป็นเวลากลางคืน หน้าตาไม่เติมเครื่องสำอาง เกลี้ยงเกลา และทิ้งมาดดาราไปอีกด้วยสถานที่ที่หล่อนกำลังจะเข้าไปนั
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 13 นั่งบนคานสำราญใจ
จะมีอะไรดีไปกว่ากระวีดกระวาดตามเขาที่ก้าวยาวๆ ออกไปก่อนหน้านั้นแล้วอีกแววรัตน์นึกอยากตามตัวพิมสุดามาอีกคนหนึ่ง หล่อนรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก ลองเรื่องถึงมือศิลาแล้วละก้อ เรื่องอาจจะขมวดจบลงสั้นๆ แต่หล่อนกลัวใจยุพาวรรณด้วย นังเพื่อนของหล่อนกำลังบ้าคลั่ง ไม่ใช่อกหักธรรมดาๆ เสียด้วย มันยิ่งกว่ายับเยินเหมือนยุพาวรรณจะถูกกรีดอกควักหัวใจออกมากรีดเป็นริ้วๆ แล้วไม่ใช่แค่นั้น ความเป็นจริงโหดร้ายกับยุพาวรรณไปมากกว่านั้นอีกหลายเท่า ชายที่หลงรักทำร้ายด้วยเจตนาจะให้แท้งลูกที่ยุพาวรรณหวังจะให้เป็นสายโซ่คล้องใจชายผู้เป็นที่รักเอาไว้ผู้หญิงอย่างพวกหล่อนมักจะเจอดีแบบนี้เสมอ หากไม่รู้จักประมาณตัวเองหรือประมาณสถานการณ์ให้ดี“คุณศิ แววขอร้องนะ อ้อยกำลังบอบช้ำมาก”“ฉันรู้ แล้วก็ไม่ได้ไปเพื่อทำร้ายอ้อยด้วย เพียงแต่ฉันควรจะได้พูดกับอ้อยบ้าง ก่อนที่จะแย่ไปกว่านี้ อ้อยน่าจะได้พักผ่อน พักนานเท่าที่ต้องการหลังออกจากโรงพยาบาลแล้ว ไม่ต้องทำงาน แต่ฉันจะจ่ายเงินให้ไม่ให้เดือดร้อนเลยจะเลือกพักในประเทศหรือไปต่างประเทศก็ได้ ฉันจะจัดการเป็นธุระให้ทุกอย่าง”“แววกลัวนังอ้อยมันจะไม่ยอมไปไหนเลยซิคะ กลัวมันจะตามตื้อเข
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 14 ยังบาปที่รักผัวเขา
พอเห็นศิลาเข้าเท่านั้น ปากที่เผยออยู่ก็มีอันหุบลงท่าทีที่เตรียมพร้อมจะเกรี้ยวกราดใส่คนที่เปิดประตูเข้ามาก็พลอยกลายเป็นเสงี่ยมลง นัยน์ตาตกลงสู่มือตัวเองที่วางอยู่บนอก...“มาเยี่ยมอ้อยหรือคะ”ถามแผ่วๆ “หรือจะมาเทศน์โปรดอีอ้อยคนนี้สักกัณฑ์หนึ่ง” ไม่วายจะประชดประชัน แต่ก็ไม่กล้าจะกระแทกเสียงใส่มากนัก ยังเกรงกลัวกันอยู่ว่าศิลาไม่ใช่คนที่จะตอแยเล่นได้แบบนั้น“ฉันอยากมาพูดด้วย ดูเหมือนเรายังไม่ได้คุยกันเลยนะตั้งแต่เกิดเรื่องนี่น่ะ”“ดึกแล้วนะคะ คุณศิมาคุยกันตอนนี้จะดีหรืออ้อยอยากพักผ่อน”“ถ้าอยากจะพักจริงๆ ฉันกลับก็ได้ แต่เธอไม่ได้พักจริงนี่...ใจเธอกำลังฟุ้งซ่าน คิดสับสนไปใหญ่แล้ว”แววรัตน์ยกเก้าอี้มาให้เขาได้นั่ง แล้วเลี่ยงออกไปยืนอีกมุมหนึ่ง แต่ไม่ยอมให้ทั้งภาพและเสียงที่เกิดขึ้นคลาดจากสายตาและหูของหล่อนไปได้เลย“อ้อย...ฉันมีข้อเสนอให้เธอนะ ออกจากโรงพยาบาลแล้วไปพักผ่อนให้ไกลๆ ให้ใจสบาย พร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาทำงาน หรือถ้าหากอยากจะเลิกไปจากงานนี้ ก็บอกมาสักคำ ฉันจะหางานออฟฟิศให้ไปนั่งทำ ความรู้เธอก็มีติดตัวอยู่”ผู้หญิงของพิมสุดาความรู้อย่างต่ำปริญญาตรี และอายุของยุพาวรรณก็ยังน้อย ยังไม่ถึ
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 15 ผู้หญิงที่ผิดพลาดเพราะความรัก
“ศินั่นเธอคิดมากอีกแล้วซินะ...”“ผมเลิกคิดไม่ได้หรอกฮะ น้าแหม่ม...ยังคิดอยู่เสมอแล้วพรุ่งนี้ก็ถึงวันที่ผมได้เกิดใหม่อีกแล้ว...”“จริงซิ” พิมสุดาพึมพำ “กลับบ้านไปเถอะงั้น...เพราะเธอจะต้องตื่นแต่เช้าไปทำบุญที่วัด...”“น้าแหม่มไปกับผมด้วยนะ...ไปทำบุญด้วยกัน เกิดชาติหน้าจะได้มีโอกาสเป็นน้าหลานกันใหม่...หรือถ้าจะให้ดีผมอยากเกิดเป็นแม่ลูกกับน้าแหม่มด้วยซ้ำไป”เขาไม่ได้พูดเพราะเพียงเรียงร้อยให้เป็นคำหวานไพเราะแต่พูดออกมาจากใจจริงของเขา กลั่นกรองด้วยความรู้สึกลึกๆ ที่เขามี...เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพังเขาก็คือเด็กชายคนหนึ่ง กับแผลลึกยากจะเยียวยากับแววตาอ้างว้าง ขาดแคลนความรักหิวกระหายความเป็นครอบครัว...ศิลาไม่ใช่คนแกร่งดังที่ใครต่อใครเห็น เขายังมีจุดอ่อนเปราะบางอยู่อีกมากมายและเธอก็เข้าใจเขา เป็นคนเดียวที่เข้าใจเขา“จะไปทำบุญเช้า เตรียมการหรือยัง...”“ก็ตื่นแต่เช้าสักนิด แล้วไปแวะซื้อข้าวซื้อกับดอกไม้ผลไม้กับถวายเงิน...”“เลือกวัดไหนล่ะ...”“ผมจะออกไปชานเมืองหน่อยฮะ...น้าแหม่ม จะเลือกไปวัดย่านบางกะปิ...”พิมสุดาฉุกใจคิดนิดหนึ่ง“น้าแหม่มคิดถูก ผมจะไปแถวๆ นั้น ผมกำลังจะเฉียดใกล้เข้าไปทุกทีแล้ว...
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 16 ขอบรรเลงบทเพลงอสูร
หากมินตาย้ายลงมาอยู่ที่นี่เสียได้ก็จะห่างกันออกไป...ให้มิ่งขวัญครอบครองบ้านใหญ่เสียคนเดียว ให้แม่โอ๋เอาใจใส่รักใคร่ให้เต็มล้น ส่วนมินตาเขาเชื่อว่าหล่อนคงจะอยู่ตามลำพัง และดูแลเอาตัวรอดได้อย่างดี“พ่อมีเงินแน่นะคะ...เงินพ่อน่าจะเก็บเอาไว้ใช้สอยส่วนตัว...ยังจะค่ารักษาพยาบาลอีก”“พ่อมี มินอย่ากังวลไปเลย”“ขอบคุณค่ะ พ่อ...มินต้องไปละ ต้องไปตระเวนดูดอกไม้สักหน่อย...ดอกไม้วันเกิดสำหรับคนพิเศษควรจะต้องพิเศษมากๆ ด้วยจริงไหมคะ...”อสูรเริงไฟ9ดอกไม้ที่สั่งเอาไว้แต่เช้านั้นถูกจัดเข้าช่องดงามมาก เป็นดอกไม้จากประเทศเมืองหนาวเดินทางมาไกล หลายตลบที่มินตาย่นจมูกเข้าใส่ดอกไม้แล้วพูดสะบัดๆ ด้วยราวกับดอกไม้ฟังภาษาคนได้รู้เรื่องกระนั้น“แกน่ะโชคดีกว่าฉันซะอีก ได้ขึ้นเครื่องบินมาไกลเชียว แถมยังราคาแพงลิบ”แน่นอนว่ามินตาสะดุ้งตกใจกับราคาค่างวดของดอกไม้ช่อเดียวนี้...หล่อนเข้าใจแจ่มแจ้งตอนจ่ายเงินแล้วว่าทำไมกิจการร้านดองไม้ถึงเจริญก้าวหน้าได้ ตอนหล่อนแวะไปเมื่อเช้า ก็ยังต้องเบียดผู้คนเข้าไป เดี๋ยวนี้คนไทยนิยมส่งดอกไม้ให้กันในหลายๆ โอกาสหล่อนต้องใช้เงินไปหมดกระเป๋าทีเดียว ยังดีที่ไม่ถึงกับหน้าแตกที่ร้านดอกไ
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 17 ปล่อยฉันนะ ไอ้พี่ต่อ
ได้ยินเสียงของหล่อนก่อน ชายหนุ่มพุ่งสายตาตรงไปแล้วพอร่างของมินตาก้าวเข้ามา เขาก็เปิดยิ้มให้ก่อน ในขณะที่มินตาชะงักงัน หล่อนไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังได้มองเห็นเอาเสียเลยว่ามันเป็นภาพจริงหรือภาพลวงกันแน่ หล่อนหลับตาลงแล้วก็ลืมขึ้นใหม่เกือบจะไม่เชื่อว่ายังเห็นชายคนนั้น กับรอยยิ้มที่เขารอต้อนรับอยู่อย่างอบอุ่น...หล่อนจะเรียกรอยยิ้มแบบที่กำลังทำอยู่เป็นรอยยิ้มแบบอื่นไปอีกไม่ได้เป็นอันขาดมันดูอบอุ่นใจ จริงใจ และเขาก็ลุกขึ้นยืน“สวัสดี”คำทักทายอ่อนโยนแล้วเขาก็ก้มศีรษะลงนิดหนึ่ง“เราพบกันอีกแล้ว คราวนี้บ้านของผม...คิดได้แล้วหรือว่าจะมาชดใช้ค่าเสียหายเรื่องรถยนต์”“คุณ...” มินตาเอ่ยได้แค่นั้น ถ้อยคำที่อยากจะเอ่ยดูเหมือนจะชะงักรอแค่ปลายลิ้นนี่เอง หล่อนคิดจะเข้ามาหาชายหนุ่มของมิ่งขวัญด้วยท่าทีที่จะทำให้เขาประทับใจกับเครือญาติของมิ่งขวัญ จะยื่นดอกไม้ส่งให้แล้วเอื้อนเอ่ยคำอวยพอดีๆ แต่แล้วหล่อนกลับพูดอะไรไม่ออกเมื่อพบว่าเจ้าชายของมิ่งขวัญคือชายคนนี้ชายคนที่ประวัติของเขาดูสกปรกด้วยการเป็นมือขวาของเจ้าแม่แหม่มผู้ประกอบธุรกิจทางด้านบริการสาวงามมิ่งขวัญจะรู้ข้อนี้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ มินตากำลังห
Last Updated : 2025-04-19อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 18 เจ้าแม่ขายผู้หญิง
“คุณเป็นผู้หญิงผู้ดีหรือเปล่า...เป็นไหม”“เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย”“ก็อยากจะรู้เท่านั้นเอง…”“ใช่” หล่อนเชิดคางเมื่อให้คำตอบนั้น ได้ยินเสียงเหมือนเขาจะคำรามออกมาไม่มีผิด“ดี...หญิงผู้ดีนี่ผมชอบนัก...” มือของเขาละเรื่อยจากบ่า หยาบคายกับสัมผัสร้อนของมือใหญ่แข็งแรงนั่น เป็นสัมผัสที่มินตาไม่ได้คุ้นเคยมาก่อนหน้านี้เลย หล่อนกับผู้ชายเป็นเพียงเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกันแม้จะถูกตัวกันบ้างก็ไม่เคยคิดไปในแง่เกินเลย แต่ชายคนนี้กำลังสัมผัสหล่อนอย่างหยาบคาย เขาทำให้เลือดในกายของมินตาแทบจะแข็งเพราะคาดไม่ถึงนั่นเองหล่อนตะลึงงัน...เมื่อมือนั่นเลื่อนมาถึงซอกคอแล้ววางทาบนิ่งๆ ก้ำเกินลงไปถึงเนินเนื้อตรงเหนือทรวงอกมินตากัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ เห็นสีหน้าเขาเจือยิ้มอย่างท้าทายนักหนา หล่อนทะลึ่งพรวดขึ้นมาสุดตัว แต่คราวนี้ศิลาระวังตัวเอาไว้อยู่แล้ว เขากดหล่อนให้นั่งลงด้วยความรุนแรงปราศจากความปรานี มองเห็นแววตาของเขาแล้วมินตาก็ใจหายด้วยความหวาดกลัวดอกไม้กระเด็นหลุดไปจากมือแล้ว ทั้งเขาและหล่อนต่างไม่ได้ใส่ใจกับดอกไม้นั่นเท่าเทียมกัน“อยากจะรู้ว่าแค่ไหนด้วย แต่ยังหรอกนะ...ยังไม่ใช่ตอนนี้...แล้วผมก็จะไม่เริ่มจากคุณ
Last Updated : 2025-04-19
Latest chapter
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 137 (อวสาน) มินตา-ศิลา รักเราดีที่สุดในโลกเลย
“ไม่ใช่ห้องนี้”มินตาตัวแข็ง เมื่อเขาเปิดประตูห้องที่หล่อนเป็นคนตกแต่งเพื่อเป็นห้องหอของเขากับมิ่งขวัญหล่อนพยายามจะถอยกลับ แต่ศิลาผลักหล่อนออกเดินไปข้างหน้า“ฉันยอมมาที่นี่ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะใช้ห้องนี้” หล่อนยังเสียงแข็งและมีท่าทีปฏิเสธ ไม่ยอมรับ“คุณแต่งมันเอง...ก็ใช้เสียเองซิ” เขาบอกนุ่มๆ “ที่ทางของคุณเอง“ฉันทำเพื่อพี่มิ่ง” หล่อนยืนยัน หล่อนรักมิ่งขวัญไม่เคยเปลี่ยนแปลงเป็นอื่น“แต่มันเป็นสิ่งที่คุณชอบ” เขาดักคอ “ผมรู้ว่ารสนิยมของมิ่งขวัญเกิดจากตัวคุณเป็นหลัก...ลืมซะว่าผมเคยสั่งว่าอย่างไร นั่นเป็นข้ออ้างจะเอาตัวคุณมาทำงานต่างหากเล่า ถ้าผมไม่บอกว่าเป็นห้องหอมีหรือที่คุณจะยอมมาทำ ตอนนั้นคุณชังน้ำหน้าผมจะแย่”“ตอนนี้ก็ใช่”“ผมไม่เชื่อ ไม่มีวันเชื่อ...”เขาปิดประตูไว้ข้างหลังแล้วยืนพิงอยู่อย่างนั้น ตอบหล่อนด้วยถ้อยคำหนักแน่นเขาจะไม่ยอมเสียหล่อนไปศิลาบอกตัวเองว่าเขาจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสมปรารถนาให้จงได้ ต่อให้ยากเท่ายากก็ตามที“เราจะต้องคุยกันตามลำพังสองต่อสองแล้วละ มินตา”เขาบอกด้วยเสียงนุ่มทุ้ม และแน่นอนว่ามีกังวานของความรักอยู่มากมาย เขาไม้ปฏิเสธใจตัวเอง“ไม่...” หล่อนป
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 136 ตื๊อเมีย น่ะครองโลกเสมอ
พิมสุดามาแล้วกลับไปแล้ว ปล่อยให้มินตาได้ครุ่นคิดตามลำพัง แม้จะมีปรางคอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ แต่มินตาก็เหมือนอยู่คนเดียว...หล่อนคิดถึงอนาคตวันข้างหน้าเมื่อไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อ ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือให้คว้าติดอีกหล่อนจะทำอย่างไรดีนั่นคือสิ่งที่มินตาต้องคิด...มันไม่ใช่เรื่องเล็กเสียด้วย เพราะเท่ากับต้องเอาอนาคตมาเป็นเดิมพัน...อนาคตที่มินตาไม่แน่ใจ และหล่อนก็รู้ว่าเพราะตัวเขานั่นแหละที่ทำให้หล่อนเกิดความรู้สึกเช่นนั้นขึ้นมา/////////////////////////////ผู้ชายสองคนต่างวัยแต่มีสายเลือดส่วนหนึ่งเหมือนกันได้เผชิญหน้ากันอีกครั้ง คนแก่ดูจะยิ่งแก่ ในขณะที่คนหนุ่มก็มิได้ทำท่าลำพองว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ ต่างคนต่างมองกันชั่วอึดใจในความเงียบงันแล้วศิลาก็เป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน “สาวิตต์เป็นอย่างไรบ้าง”“ก็ยังเหมือนเดิม...เก็บตัวเอง...และไม่พูดไม่จากับใครเลย”“เขาคงจะหายสักวันหนึ่ง“นั่นคือความหวัง”“ผมจะเอาใจช่วยแล้วกัน”คุณทรงศักดิ์ทำท่าเหมือนไม่คาดคิดเมื่อได้ยินเช่นนั้น“ต่อ...ให้อภัยพ่อกับพี่แล้วใช่ไหม”ชายหนุ่มส่ายหน้า นั่นคือความจริง เขายังไม่อาจจะให้อภัย เพียงแต่เขาคิดว่าเขาจะวางมือในส่วนนี้...หลายปีที่เ
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 135 เขารักเธอ มินต่า
“ไล่ปรางหรือคะ...” มินตาแสนจะตกใจ “ทำไมล่ะคะ ปรางทำผิดตรงไหน”“มันเป็นพวกแกนี่ รับเอาไปซิ นังนั่นมันเลี้ยงไม่เชื่อง หวังว่าที่พูดมานี่แกคงจะเข้าใจนะ”“ค่ะ มินตารับคำ ดวงหน้าสลด ครอบครัวของหล่อนคือซาก...มันคืออดีตที่เหมือนจะเนิ่นนานผ่านมาแล้ว ดวงตาของหล่อนซุ่มไปด้วนน้ำตา ป่วยการจะพูดมากไปกว่านี้อีกเมื่อคุณมารศรีและมิ่งขวัญปั้นปึ่งใส่ มินตามาไหว้พ่อ นั่งพับเพียบอยู่นานจนศิลาต้องเป็นฝ่ายสะกิดหล่อน“กลับดีกว่ามั้ง มินตา...เขาประคองหล่อนลุกขึ้น ท่าทีถนอมเป็นนักหนาบาดตาของมิ่งขวัญสุดขีด หล่อนไม่อาจจะยอมรับออกมาดังๆ ว่าลึกลงไปนั้นหล่อนเจ็บปวดกับการที่ถูกทิ้ง...ทั้งที่หล่อนเคยทระนงในตัวเองมาตลอด ผู้ชายคนนั้นคือชายที่หล่อนรักและเมื่อความจริงเปิดเผยออกมารักกลายเป็นร้าง และขมขื่นที่สุดจะหารสชาติใดมากกว่านี้ ในชีวิตคงจะไม่มีอีกแล้วแน่นอน“แม่คะ...มิ่งตัดสินใจแน่นอนแล้ว พอเสร็จงานพ่อ มิ่งจะไปอยู่เมืองนอก เราไปด้วยกันไหนคะ แม่...เอาบ้านนี้ให้เช่า...ถ้าไม่คิดจะขาย เราคงจะพอมีเงินสักก้อนไปเที่ยวเล่นด้วยกัน พอให้มิ่งหายช้ำใจแล้วค่อยกลับมาใหม่...หรือบางทีเราอยู่ทางโน้นกันเลยก็ได้ มิ่งก็พอจะมีเพื่อนที
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 134 เสียพ่อแล้วยังมาเสียลูก
ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง และมินตาก็นิ่งงันปราศจากเสียงกรีดร้องจนเขาใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าหล่อนเสียใจแค่ไหนกันการรับรู้ในการสูญเสียหนนี้ มือของเขาลูบไล้เส้นผม“มินตา ได้ยินผมหรือเปล่า”“ก็ดีเหมือนกัน” หล่อนพึมพำออกมา “จะได้จบสิ้นกันแท้จริงๆ”“ไม่....” เขาปฏิเสธเสียงลั่น“เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”“อย่าพูดแบบนี้...ทิ้งทุกอย่างเอาไว้ข้างหลัง แล้วเราเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน ที่ผ่านมาผมรู้ว่าผมผิด จะไม่ให้อภัยคนที่รู้สำนึกหรอกหรือ มินตา...ใช่ว่าผมจะไม่เสียใจหรือไม่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ เพียงแต่ ตอนนั้นความแค้นทำให้ผมบ้าเลือดและลากคุณเข้ามาพัวพันด้วย”“ฉันให้อภัย แล้วก็โยนมันทิ้งเอาไว้ตรงนั้นแหละ...”ศิลากำลังจะพูดอีก แต่เสียงเคาะประตูห้องขัดจังหวะเสียงก่อนและประตูเปิดเข้ามาหลังจากนั้นครรชิตเดินนำหน้าธันวาเข้ามาพร้อมกับกระเช้าดอกไม้ใหญ่ที่บรรจุดอกไม้สวยงามสีสันสดใสชายหนุ่มขยับห่างออกจากเตียงนิดหนึ่ง ครรชิตทักทายและแสดงความห่วงใย ต่อสภาพบาดเจ็บของเขาสักห้านาทีก่อนจะหันไปหามินตา“ไง...มิน หน้าตาเหมือนคนเจ็บหนัก”“เกือบจะตายแต่ไม่ยักจะตาย...”“ประชดใครล่ะนั่น”ถูกดักคอแบบนี้มินตาทำตาวาว “มินไม่มี
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 133 มินตาแท้งลูก
สาวิตต์นอนอยู่บนเตียง...ขาของเขาข้างหนึ่งที่ถกขากางเกงขึ้นไปถูกพันด้วยผ้าขาวหนาเปอะ แล้วหน้าตาของเขาก็เหมือนไม่ใช่ลูกชายคนเดิมของเธอ มีรอยช้ำปูดโปนนั่นยังทำใจได้ว่ามันจะหาย แต่ดูซิ...ดูสีหน้าและแววตาของเขามันดูเลื่อนลอย...และมองมาทางเธอย่างว่างเปล่า“เอ...”เธอถลาเข้าไปหาเขา แล้วก็หยุดอีกหนหนึ่ง เมื่อสาวิตต์ทำเหมือนไม่รับรู้ด้วย เขายังมองเบิ่งไปทางอื่นที่ไม่ใช่หน้าเธอ คุณสีดาหันขวับมาหาสามี ถามเสียงสั่น“อะไรกันคะนี่ ตาเอเป็นอะไร...ทำไมเขาทำหน้าตาแบบนั้น”คุณทรงศักดิ์โอบบ่าของภรรยาเอาไว้ ร่างแบบบางของเธอสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่น“หมอบอกว่าเหมือนเขาจะช็อก พูดกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เป็นพักๆ เหมือนคนสะเทือนใจมากเกินไป”“แล้วแกจะหายไหม”“ต้องอาศัยเวลา แต่ตอนนี้เขาต้องรักษาตัว บางทีอาจจะต้องลางาน...หรืออาจจะต้องถึงขั้นลาออกก็ได้”“ไม่!”เธอร้อง หันมาซบหน้ากับบ่าของสามี นานแล้วที่คนสองคนไม่เคยหันหน้าเข้าหากันอีก ต่างมีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของตัวเอง ความบาดหมางในเรื่องเล็กน้อยถูกทำให้ใหญ่มากขึ้น และไม่อาจจะเชื่อมต่อติดกันได้อีกเลยแต่ตอนนี้หัวอกของความเป็นพ่อแม่ที่จะต้องรับผิดชอ
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 132 ทุกอย่างเริ่มเข้าที่
ปืน...มินตาบอกเมื่อเห็นสาวิตต์หยิบมันออกมาวางไว้บนโต๊ะกลมเล็กข้างๆ เก้าอี้ที่เขานั่งลง แววตาที่เขามองดูศิลาทำให้มินตายะเยือกไปตลอดตัว มันบ่งบอกว่าหากเขาจะลั่นไกปืน เขาก็จะทำได้โดยไม่ต้องหยุดคิดชั่งใจอีกเลย มินตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อพูดกับสาวิตต์ดีๆ“คุณเอ ขอให้มินนะ...อย่าถึงกับฆ่ากันเลย...”“บอกแล้วว่าอย่ายุ่ง ไม่ฆ่าเธอด้วยก็บุญเท่าไหร่รึว่าอยากตายตามผัว”“คุณเอจะทำไมได้นะคะ”“ทำไมพี่จะทำไม่ได้ นึกถึงที่มันทำกับพี่ซิ เพราะมัน...” สาวิตต์ชี้มือไปยังศิลาอย่างคั่งแค้น นั่นคือชายที่ร่วมสายเลือดเดียวกัน แม้จะไม่ใช่ทั้งหมด แต่ก็กึ่งหนึ่งที่เหมือนกัน เขาไม่เคยเชื่อใครพูดอย่างไร เขาก็มักจะหัวเราะขบขันเสียเสมอว่าทุกคนที่พูดนั้น ล้วนแล้วแต่มีอาการทางจิตที่คิดมากเกินการไปเองทั้งนั้น แต่แล้วเขากลับมารู้เป็นคนสุดท้าย รู้เพื่อทำให้โลกที่เคยสวยงามสำหรับเขามันพังทลายลงมาต่อหน้าต่อตาเขาจึงมองหาทางออกใดไม่พบนอกจากทางนี้ ฆ่าศิลาเสีย ก็เท่ากับฆ่าไอ้เด็กเวรคนนั้นด้วย เมื่อหนนั้นมันเลือกรอดได้อาจจะเพราะดวงมันแข็ง แต่คราวนี้ไม่มีวันที่ดวงมันจะแข็งเท่าครั้งนั้นอีก มันจะต้องตายนั่นคือทางที่เขาเลือกให้มั
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 131 ช่วยคุณมินด้วย
สาวิตต์เดินปังๆ จากไปแล้ว ก่อนที่เขาจะกระแทกประตูบ้านด้านหน้าปิดลั่นกุญแจ ปรางก็เสนอหน้าเข้ามา“จะช่วยคุณมินทำแผลให้กับเขา”ปรางบอก หล่อนยืนให้ห่างจากสาวิตต์เข้าไว้ ด้วยไม่แน่ใจในความบ้าของเขาและเขาก็ยอมปล่อยปรางเข้ามาโดยดี ปรางมาคุกเข่าดูศิลาอยู่อีกด้านหนึ่งของเขา“เลือดทั้งนั้นเลย...” ปรางพึมพำ “ทำแผลก่อนนะคะ คุณมินจะเอาอะไรบ้าง”“ต้มน้ำร้อนให้ฉันสักกระติก แล้วหาผ้าสะอาดๆ มา...มีพวกผ้าเช็ดหน้าของฉันเหลืออยู่บ้างมั้งในตู้...แล้วก็พวกผ้าขนหนูผืนเล็กๆ นั่นด้วยก็ได้ คุณเอขังเราเอาไว้ในบ้านแล้วนี่ หยูกยาที่นี่ไม่มีสักอย่าง”“ปรางมีทิงเจอร์กับยาแดง...แล้วก็ยาล้างแผล...” ปรางบอกล้วงมือเข้าไปในกางเกงสามส่วนหยิบยาที่บอกออกมา “เอามาได้แค่นี้ค่ะ จะเอาสำลีกับผ้าพันแผลมาด้วย กลัวคุณมิ่งจะเห็น จะเอาอะไรมาไม่ได้สักอย่าง”“ขอบใจมา ปราง”มินตาคว้าขวดยาพวกนั้นมาด้วยมืออันสั่นเทา ตัวหล่อนเองนั้นสภาพก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนที่ยังนอนทอดร่างนิ่งๆ นี่สักเท่าไหร่ หล่อนรู้ตัวว่าตัวเองก็แย่ เจ็บในช่องท้องจี๊ดๆ เตือนเป็นระยะอย่างไม่เคยเป็น แล้วหล่อนก็อยากล้มตัวลงนอน แล้วหลับให้นานโดยไม่ต้องตื่นขึ้นมารับรู้ใดๆ อีกเ
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 130 เขายังไม่ตาย
“คุณมินเป็นอะไร...”แตะตัวมินตาแล้วก็พอว่าไม่ขยับสักนิด ปรางเงยหน้าหล่อนได้เห็นสาวิตต์นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวอย่างไม่เห็นมาก่อนเลยหันกลับมามองมิ่งขวัญก็เห็นสีหน้าแย้มเยาะประหลาดนัก“คุณมินสลบนะคะ”“ฉันให้แกมาดู ไม่ได้ให้มาพูดมาก แกมีหน้าที่คอยพยาบาลเอาไว้ แต่แกห้ามยุ่งมากไปกว่านี้อีก”“ค่ะ”“พาเข้าไปในห้องนอนซะ”มิ่งขวัญออกคำสั่ง แล้วหล่อนจึงเดินเข้ามาหาสาวิตต์...จับมือของเขาไปบีบเหมือนจะให้กำลังใจแก่เขา“มิ่งเข้าใจว่าคุณเอกำลังเฮิร์ทมาก อีกไม่นานค่ะทุกอย่างจะเรียบร้อยมันจะกลายเป็นปุ๋ยจมดินไปเลย จะไม่มีใครเห็นซากของมันอีก...อย่างนั้นใช่ไหมคะ...ที่นี่มีที่มากมายให้ฝังมัน...”“เมื่อไหร่มันจะมา” คำถามของสาวิตต์เลื่อนลอย“ใจเย็นหน่อยค่ะ ยังไงซะมันก็จะต้องมา”“มันทำกับพี่เจ็บปวดนัก...” เขาหลับตาลง “รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”“จะไม่มีใครรู้...” หล่อนลูบบ่าของเขาเบาๆ ด้วยมือที่เหลืออยู่ปลอบโยนเขา “มิ่งสัญญาว่าจะเอาตัวมันมาให้”“แล้วยายมินล่ะ...”“ขายมันซิ คุณเอ...หลังจากจัดการหมอนั่นแล้ว เอายายมินไปขาย” น้ำเสียงของมิ่งขวัญเหี้ยมเกรียม เขาแหงนหน้ามอง “มิ่งพูดจริงๆ นะ ไม่
อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา) 129 คุณเอ เปิดประตูเดี๋ยวนี้
“คุณมินเป็นอะไร...”แตะตัวมินตาแล้วก็พอว่าไม่ขยับสักนิด ปรางเงยหน้าหล่อนได้เห็นสาวิตต์นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวอย่างไม่เห็นมาก่อนเลยหันกลับมามองมิ่งขวัญก็เห็นสีหน้าแย้มเยาะประหลาดนัก“คุณมินสลบนะคะ”“ฉันให้แกมาดู ไม่ได้ให้มาพูดมาก แกมีหน้าที่คอยพยาบาลเอาไว้ แต่แกห้ามยุ่งมากไปกว่านี้อีก”“ค่ะ”“พาเข้าไปในห้องนอนซะ”มิ่งขวัญออกคำสั่ง แล้วหล่อนจึงเดินเข้ามาหาสาวิตต์...จับมือของเขาไปบีบเหมือนจะให้กำลังใจแก่เขา“มิ่งเข้าใจว่าคุณเอกำลังเฮิร์ทมาก อีกไม่นานค่ะทุกอย่างจะเรียบร้อยมันจะกลายเป็นปุ๋ยจมดินไปเลย จะไม่มีใครเห็นซากของมันอีก...อย่างนั้นใช่ไหมคะ...ที่นี่มีที่มากมายให้ฝังมัน...”“เมื่อไหร่มันจะมา” คำถามของสาวิตต์เลื่อนลอย“ใจเย็นหน่อยค่ะ ยังไงซะมันก็จะต้องมา”“มันทำกับพี่เจ็บปวดนัก...” เขาหลับตาลง “รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”“จะไม่มีใครรู้...” หล่อนลูบบ่าของเขาเบาๆ ด้วยมือที่เหลืออยู่ปลอบโยนเขา “มิ่งสัญญาว่าจะเอาตัวมันมาให้”“แล้วยายมินล่ะ...”“ขายมันซิ คุณเอ...หลังจากจัดการหมอนั่นแล้ว เอายายมินไปขาย” น้ำเสียงของมิ่งขวัญเหี้ยมเกรียม เขาแหงนหน้ามอง “มิ่งพูดจริงๆ นะ ไม่
