LOGINShare
บทที่ 367
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 368
แม้นางจะดุ แต่คำพูดของนางไม่มีความอาฆาตมาดร้ายเลยแม้แต่น้อยและยังดูเหมือนกำลังหยอกล้อเล็กน้อย“เอาล่ะ ไม่ต้องวุ่นวายหรอก แค่แผลเล็กๆ เท่านั้น”หยุนเจิงยิ้มและพูดอย่างไม่แยแส “เจ้าให้ข้ากอดเยอะๆ ข้าก็จะอารมณ์ดี แผลก็จะหายเร็วขึ้นด้วย”“ถุย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนพ่นน้ำลายออกมาเบาๆ ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ “หน้าไม่อายก็พูดมาตรงๆ จำเป็นต้องชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดด้วยหรือเพคะ?”“ข้ากอดพระชายาของตัวเอง เหตุใดจึงพูดว่าหน้าไม่อายเล่า?”หยุนเจิงหัวเราะร่า มองเสิ่นลั่วเยี่ยนที่โกรธจนกัดฟันแน่นเสิ่นลั่วเยี่ยนทำทีขัดขืนเล็กน้อย และปล่อยให้เขากอดตัวเองตามใจชอบเมื่อครุ่นคิดครู่หนึ่ง จู่ๆ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็เปิดปากถามว่า “ท่านเคยตำหนิข้าบ้างหรือไม่?”“หา?”หยุนเจิงทำหน้าแปลกใจ เขาสับสนเล็กน้อยกับคำพูดที่โพล่งออกมาอย่างกะทันหันของนางเสิ่นลั่วเยี่ยนก้มหน้าพูดว่า “ข้านิสัยไม่ดี รังแกท่านตลอดเวลา และยังชักสีหน้าใส่ท่านอยู่เสมอ อย่างเรื่องเมื่อคืนนี้ ท่านมีน้ำใจทำยามารักษาเนี่ยนฉือ ข้ายังไม่เชื่อท่าน และยังดุท่านด้วย...”“โอ้ นี่เจ้าเริ่มสำนึกผิดแล้วหรือ?” หยุนเจิงพูดหยอก“ข้ากำลังพู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 369
เมื่อฟ้ามืด ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหุบเขาไป๋ฮวาเมื่อเห็นว่าเสิ่นเนี่ยนฉือไม่เป็นอะไรแล้ว เยี่ยจื่อที่รออยู่ที่หุบเขาไป๋ฮวาก็รู้สึกสบายใจเพื่อให้ถึงหุบเขาไป๋ฮวาโดยไว ทุกคนไม่ได้พักระหว่างทางเลยหลังจากกินเสบียงกรังอย่างง่ายๆ ทุกคนก็สร้างกระโจมสำหรับพักผ่อนเสิ่นลั่วเยี่ยนกระวนกระวายใจอยู่บ้าง พลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ จึงออกไปหาเยี่ยจื่อ และดึงเยี่ยจื่อไปยังมุมที่ไม่มีคนเพื่อพูดคุยคลายความกังวลใจเมื่อคุยไปเรื่อยๆ ทั้งสองก็คุยถึงเรื่องของหยุนเจิง“พี่สะใภ้พูดถูก หยุนเจิงเป็นพวกหื่นกาม!”เมื่อพูดถึงหยุนเจิง ท่าทางของเสิ่นลั่วเยี่ยนก็โกรธจัดขึ้นมาอีกครั้งเยี่ยจื่อได้ยินดังนั้นก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นในทันที “เขาทำอะไรเจ้าอีกล่ะ?”“เขา...”ใบหน้างามของเสิ่นลั่วเยี่ยนร้อนผ่าว อยากจะพูดแต่ก็เขินอายเยี่ยจื่อเห็นดังนั้นก็ยิ่งแปลกใจ จึงไล่ถามอีกครั้งเมื่อเยี่ยจื่อซักไซ้ถามครั้งแล้วครั้งเล่า เสิ่นลั่วเยี่ยนจึงเล่าเรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้นบนรถม้าให้เยี่ยจื่อฟังอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ“ฮ่าๆ...”เมื่อได้ฟังเสิ่นลั่วเยี่ยน เยี่ยจื่อก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้เมื่อได้ยินเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 370
เสิ่นลั่วเยี่ยนพูดอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ รู้สึกร้อนวูบวาบบนใบหน้า“เจ้าไม่เพียงละเลยต่อบางสิ่งเท่านั้น!”เยี่ยจื่อพูดด้วยรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้ม “หยุนเจิงปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี เจ้าไม่เคยมองเห็นเลย! เจ้าลองคิดดูนะ เจ้าเข้าใจผิดเขาก็ดี ดุใส่เขาก็ดี เขาเคยคิดเล็กคิดน้อยกับเจ้าหรือไม่?”“คือว่า...”เสิ่นลั่วเยี่ยนครุ่นคิดและส่ายหน้าเบาๆจริงด้วย หยุนเจิงไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเหล่านั้นเลยเมื่อก่อนนางคิดว่าหยุนเจิงกลัวโดนต่อย เมื่อครุ่นคิดในตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น“เจ้าเด็กโง่เอ๊ย!”เยี่ยจื่อลูบที่มือของเสิ่นลั่วเยี่ยนอีกครั้ง และพูดเสียงเบาว่า “เจ้าคิดว่าเมี่ยวอินต้องการตามเขาไปที่ซั่วเป่ยเพื่อช่วยเขาก่อกบฏงั้นหรือ? หากเจ้าเป็นเมี่ยวอิน และหากไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อหยุนเจิง เจ้าคิดว่าเจ้าจะติดตามเขาไปที่ซั่วเป่ยหรือไม่?”“หา?”เสิ่นลั่วเยี่ยนร้องตกใจ และเบิกตาโพลงอย่างซื่อๆ และมองเยี่ยจื่ออย่างไม่เชื่อว่า “พี่กำลังจะบอกว่า เมี่ยวอินมีใจให้หยุนเจิงงั้นหรือ?”“อย่างน้อยก็ต้องมีบ้าง”เยี่ยจื่อพยักหน้าเบาๆ และพูดอย่างจริงจังว่า “พี่สะใภ้เล่าเรื่องพวกนี้ให้เจ้าฟ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 371
มีความสนิทสนมกันเมื่อคืน ความสัมพันธ์ของหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนพัฒนาครั้งใหญ่หยุนเจิงรู้สึกว่า ตัวเองใกล้หลุดพ้นคำว่า “ลูกกระจอก” ในอีกไม่นานแล้วแต่ว่า ตอนนี้เขาไม่มีจิตใจไปคิดถึงเรื่องลมดอกไม้หิมะพระจันทร์เหล่านั้นพวกเขาหน้าหลังใช้เวลาล่าช้าไปไม่น้อย ต้องเร่งไปยังซั่วเป่ยเมื่อพวกเขาออกเดินทางอีกครั้ง เสิ่นฮูหยินและเว่ยซวงล้วนแต่งตัวเป็นชาย พวกนางปะปนในกลุ่มคน คนทั่วไปก็ไม่แยกออกว่าเป็นหญิงหรือชายถึงเช่นไรพวกเขาก็หลอกลวงจักรพรรดิเหวิน จึงไปกล้าเดินทางอย่างเอิกเกริก เพื่อหลีกเลี่ยงการคาดเดาที่ไม่จำเป็นหลังออกเดินทางไปยังซั่วเป่ยอีกครั้ง หยุงเจิงได้ทำตามสัญญาเช่นกัน ให้เสิ่นลั่วเยี่ยนนำกองกำลังเดินทางล่วงหน้าไปกำจัดโจรให้พวกเขาได้รับบทเรียนจากการแว้งกัดของเมี่ยวอินมาก่อน เสิ่นลั่วเยี่ยนก็รอบครอบขึ้นมากวันเวลาต่อจากนี้ ถือได้ว่าไม่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันใดอีกแปดวันให้หลัง ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นด่านเป่ยลู่ที่ยิ่งใหญ่ทรงอำนาจแล้วก่อนที่จะเร่งเดินทางถึงด่านเป่ยลู่ พวกเขาได้จัดการหาที่พักแรมให้คนครอบครัวเสิ่นแล้วถึงเช่นไรซั่วเป่ยกำลังจะเข้าสู่สงคราม เด็กน้อยเสิ่นเนี่ย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 372
รองแม่ทัพตกใจเอ่ย “ตั้งแต่ก่อตั้งแคว้นมา นี่เป็นองค์ชายเพียงองค์เดียวที่ทำลายกฎเกณฑ์เพื่อแต่งตั้งฐานันดรศักดิ์!”“แต่งตั้งฐานันดรศักดิ์มีประโยชน์ใด?”เว่ยซั่วเอ่ยอย่างยี่หระ “ได้รับแต่งตั้งเป็นจิ้งเป่ยอ๋องฉายานี้แค่แต่งตั้งหลังเจ้าตายก็เท่านั้น!”แต่ง...แต่งตั้งหลังตาย?รองแม่ทัพประหลาดใจกล่าวเช่นนี้ องค์ชายหกผู้นี้ตายที่ซั่วเป่ยแทบจะกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว?เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของรองแม่ทัพ เว่ยซั่วอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าหัวเราะ “สำหรับฝ่าบาทแล้ว องค์ชายหกผู้นี้ตายที่ซั่วเป่ยมีประโยชน์มากกว่าที่เขามีชีวิตอยู่ เข้าใจหรือไม่?”รองแม่ทัพคิดชั่วครู่ ก็เข้าใจความหมายของเว่ยซั่วแล้ว“ได้ยินแม่ทัพพูดเช่นนี้ ข้ารู้สึกเหมือนฝ่าบาทจะใช้องค์ชายหกผู้นี้มาเป็นธงสังเวย?”รองแม่ทัพกล่าวอย่างหยอกล้อ“มันก็ไม่ต่างจากธงสังเวยไม่ใช่หรือ?”เว่ยซั่วหัวเราะ “เอาล่ะ เลิกพูดได้แล้ว พวกเขาใกล้ถึงแล้ว! แม้เขาจะไม่ได้ความคาดหวังจากฝ่าบาท แต่สุดท้ายก็ยังเป็นองค์ชาย หน้าตาก็ยังต้องรักษาสักหน่อย”“ใช่แล้ว ใช่แล้ว...”รองแม่ทัพหัวเราะตาม จากนั้นก็ทำท่าเคารพเลื่อมใสระหว่างที่พวก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 373
หยุนเจิงกำลังจะถาม เกาเหอขี่ม้ามารายงาน “ท่านอ๋อง ทหารด้านหน้าต้องการจะตรวจค้นสัมภาระที่พวกเราบรรทุกมา ตู้กุยหยวนพวกเขาไม่ยอม กำลังขัดแย้งกับทหารเฝ้าประตู”ตรวจค้นสัมภาระ?เสิ่นลั่วเยี่ยนพลันตกใจตอนนี้นางรู้แล้ว ภายในโรงศพเหล่านี้ล้วนบรรจุเงินเอาไว้!หากถูกตรวจพบขึ้นมา ไม่แน่ว่าอาจเป็นปัญหา!หยุนเจิงขมวดคิ้ว มองเว่ยซั่วด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้ยิ้ม “แม่ทัพเว่ย แม้แต่ข้าล้วนต้องตรวจ?”“ท่านอ๋องปรีชา!” เว่ยซั่วยิ้ม “มิใช่ข้าจงใจทำให้ลำบาก แต่เป็นราชสำนักมีกฎเกณฑ์ ผู้ที่เข้าออกด่านเป่ยลู่ ล้วนต้องตรวจค้นอย่างเข้มงวด เพื่อป้องกันสายลับเป่ยหวนมีแผนการร้าย!”“สายลับเป่ยหวน?”หยุนเจิงเลิกคิ้ว “แม่ทัพเว่ยไม่คิดว่าภายในคนของข้ามีสายลับเป่ยหวนหรอกมั้ง?”“ข้าไม่กล้า!”เว่ยซั่วประสานหมัดคาราวะ “ข้าทำงานตามกฎ ขอให้ท่านอ๋องอย่าทำให้ข้าลำบากใจเลย!”เว่ยซั่วไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเดิมเขาก็ทำงานตามกฎราชสำนักอยู่แล้วต่อให้หยุนเจิงไม่พอใจ แต่ไม่อาจกล่าวสิ่งใดได้ถึงแม้เรื่องจนไปถึงฝ่าบาท ฝ่าบาทก็ไม่อาจตรัสได้ว่าสิ่งที่เขาพูดไม่ถูกต้องเสิ่นลั่วเยี่ยนขมวดคิ้ว สีหน้าบึ้งตึง “แม่ทัพเว่ย ราชสำนั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 374
เกาเหอถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด ทหารที่คิดจะเปิดโลงศพได้ฟังก็ตกใจจะบอกว่าเรื่องเล็กมันก็เล็ก จะบอกว่าเรื่องใหญ่มันก็ใหญ่เช่นกันหากกลายเป็นเรื่องใหญ่ เว่ยซั่วแม่ทัพเฝ้าด่านเป่ยลู่ผู้นี้รับไม่ไหวแน่นอนทว่า เมื่อเผชิญกับคำถามเฉียบขาดของเกาเหอเช่นนี้ เว่ยซั่วยังคงไม่สะทกสะท้าน“นี่เป็นกฎของราชสำนัก!”เว่ยซั่วกล่าวอย่างวางตัวพอเหมาะพอดี “นอกเสียจากมีการอนุญาตพิเศษจากฝ่าบาท มิฉะนั้น ผู้ใดก็ตามล้วนต้องได้รับการตรวจค้น!”เกาเหอยังอยากจะกล่าวต่อ ทว่าหยุนเจิงยกมือให้หยุด“ให้เขาตรวจ!”หยุนเจิงสีหน้าเคร่งขรึมมองซั่วเว่ย จากนั้นก็คำรามใส่เกาเหอ “อย่าทำให้พวกเขาลำบากเลย! ไป เปิดโลงศพของข้าออก! ข้าอยากจะดู วันนี้พวกเขาจะค้นสิ่งใดออกมาได้!”“ท่านอ๋อง...”เกาเหอกล่าวด้วยความโมโห “เพิ่งจะเข้าซั่วเป่ยก็เปิดโลงศพ มันช่าง...”“ข้าสั่งให้เจ้าไป!”หยุนเจิงตวาด ใบหน้าบึ้งตึงเมื่อเห็นหยุนเจิงโมโห เกาเหอไม่กล้าพูดต่อแล้ว รีบมายังหน้าโลงศพใบหนึ่งปึง!เกาเหอเปิดฝาโลงด้วยฝ่ามือเดียว สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกตวาดลั่น “เปิดตาสุนัขของพวกเจ้าดูให้ดี!”ทหารโดยรอบถูกแรงกดดันของเกาเหอควบคุมเอาไว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 375
หลังจากผ่านด่านอย่างราบรื่น คณะเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองติ้งเป่ยเฉิงของผู้บัญชาการเว่ยเหวินจงผ่านด่านเป่ยลู่แล้ว อากาศเริ่มเปลี่ยนเป็นหนาวเย็นขึ้นมายังดีที่ซั่วเป่ยตอนนี้ยังไม่ได้เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการ มิเช่นนั้น สิ่งที่พวกเขาเห็นตรงหน้าก็จะกลายเป็นโลกที่เต็มไปด้วยหิมะน้ำแข็งแต่จากสถานการณ์ตรงหน้า อีกประมาณครึ่งเดือน ซั่วเป่ยเกรงว่าน่าจะเจอกับหิมะแรกของฤดูนี้แล้วซั่วเป่ยเขตพื้นที่กว้างใหญ่ไพรศาลซั่วเป่ยแม้เป็นพื้นที่มณฑลเขตปกครองตนเอง พื้นที่จริงมีขนาดเกือบใหญ่เท่ากับสองมณฑลดังนั้น ต่อให้พวกเขามาถึงซั่วเป่ยแล้ว เดินทางไปยังเมืองติ้งเป่ยเฉิง ก็ยังต้องใช้เวลาหลายวันซั่วเป่ยร่วมทั้งภายในด่านเป่ยลู่มีคูเมืองทั้งหมดเก้าแห่งแล้วเมืองติ้งเป่ยเฉิง โดยพื้นฐานแล้วถือว่าเป็นส่วนหน้าสุดของซั่วเป่ยด้านหน้าเมืองติ้งเป่ยเฉิง มีป้อมเมืองสุ่ยหนิงและป้อมเมืองจิ้งอันสองแห่งสามคูเมืองอยู่ในตำแหน่งทำมุมซึ่งกันและกัน รวมกันกลายเป็นแนวป้องแรกของซั่วเป่ยทหารประจำการของสามเมืองนี้รวมกัน นับคร่าวๆ ก็มีจำนวนเป็นแสนแล้วป้อมเมืองสุยหนิงและป้อมเมืองจิ้งอันห่างจากแม่น้ำไป๋สุ่ยประมาณยี่สิ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
