LOGINShare
บทที่ 1610
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1611
เมื่อหยุนเจิงนำกองทหารองครักษ์ มาถึงทางตอนใต้ของเมืองที่เกิดการต่อสู้ ก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายดังมาแต่ไกลหยุนเจิงขมวดคิ้ว เสิ่นควานนำกองกำลังห้าร้อยนายไปปราบปรามแล้ว ทำไมถึงยังควบคุมสถานการณ์ไม่ได้?“ทูลองค์ชาย ผู้บัญชาการเสิ่นและทหารของเราถูกพวกก่อจลาจลล้อมไว้!”ขณะที่หยุนเจิงกำลังสงสัย ก็มีกองทหารองครักษ์นายหนึ่งรีบร้อนมารายงาน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก“ว่าอย่างไรนะ?”ใบหน้าของหยุนเจิงพลันมืดครึ้มลงทันที ก่อนตะโกนเสียงเข้ม “ออกคำสั่งไป! ทุกคนติดตามข้าไปปราบปรามกบฏ! ใครกล้าขัดขวาง…ฆ่ามันซะ!”ขณะนั้นเอง ไอสังหารที่เกิดจากการต่อสู้ในสนามรบของหยุนเจิงก็พลันแผ่กระจายออกมาเขาไม่เชื่อว่าเสิ่นควานที่นำกองกำลังห้าร้อยนายซึ่งสวมเกราะครบมือ จะถูกแค่พวกชาวบ้านธรรมดาล้อมไว้ได้แน่นอนว่าเสิ่นควานเองคงไม่อยากฆ่าผู้คนโดยไม่จำเป็นแต่พวกที่ก่อจลาจลกลับเห็นความเมตตาของเขาเป็นความอ่อนแอ!เมื่อหยุนเจิงออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด ดวงตาของกองทหารองครักษ์ทุกนายก็พลันแข็งกร้าวขึ้นมาทันที!ไม่นาน หยุนเจิงก็นำทหารไปถึงจุดเกิดเหตุที่นั่น ถูกผู้คนล้อมไว้แน่นหนา หากมองเพียงคร่าวๆ ก็น่าจะมีไม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1612
แต่เดิมพวกเขาคิดว่ากฎหมายไม่อาจลงโทษหมู่ชนได้คาดไม่ถึงเลยว่า คนพวกนี้จะกล้าฆ่าคนจริงๆ!แม้กลุ่มคนก่อความวุ่นวายเหล่านี้จะส่วนใหญ่แซ่ซู แต่แท้จริงแล้วล้วนเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา พวกเขาต่างอาศัยความกล้าจากการรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่จึงทำเช่นนี้ได้ศีรษะมนุษย์ที่อยู่เบื้องหน้านี้ ทำให้คนจำนวนมากที่กำลังฮึกเหิมต้องเยือกเย็นลงโดยฉับพลันความหวาดกลัวที่ไม่อาจอธิบายแผ่ซ่านไปทั่วอย่างรวดเร็ว“ปัง…”ชายผู้หนึ่งปล่อยไม้ในมือร่วงลงกับพื้น ก่อนจะคุกเข่าลงอย่างลนลาน “ข้าน้อยถวายบังคมองค์ชาย!”เมื่อชายผู้นั้นคุกเข่าลง คนอื่นๆ ก็ได้สติกลับคืนมาในที่สุดใช่แล้ว!นี่คือองค์ชายเชียวนะ!ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เพียงแต่กระทำการอุกอาจ ยังคิดจะล้อมองค์ชายและเหล่าผู้ติดตามของพระองค์อีกด้วย?ไม่นาน ผู้คนต่างรีบโยนอาวุธยุ่งเหยิงในมือทิ้งไปอย่างลนลาน ถอยร่นออกไปด้านข้างและคุกเข่าลงเว้นช่องทางตรงกลางหลายคนก้มหน้าจนติดกับพื้น ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาพวกเขาต่างไม่เข้าใจว่า ก่อนหน้านี้ตนไปหาความกล้ามาจากที่ใด ถึงได้คิดหาญกล้าล้อมองค์ชายเช่นนี้ต้องเป็นเพราะสมองตนชะงักงันแน่ๆ!เพียงพริบตา ผู้ที่ร่วมก่อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1613
เมื่อเสิ่นควานรับบัญชาออกไปแล้ว เมี่ยวอินก็เอ่ยถามหยุนเจิงอีกครั้งว่า “แล้วคนพวกนี้จะทำเช่นไร?”ขณะกล่าว นางหันไปมองกลุ่มคนที่คุกเข่าอยู่กับพื้น“คุมขังทั้งหมด!”หยุนเจิงกล่าวเสียงดัง ดวงเนตรเย็นชา “ให้ครอบครัวพวกมันนำเงินมาไถ่ตัว! แต่ละคนต้องจ่ายค่าปรับหนึ่งร้อยตำลึงเงินให้ทางการ!”หนึ่งร้อยตำลึงเงิน?เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง สีหน้าของทุกคนพลันเปลี่ยนไปทันทีคนที่เข้าร่วมการวิวาทเหล่านี้ ส่วนใหญ่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาอย่าว่าแต่ค่าปรับหนึ่งร้อยตำลึงเลย แม้แต่สิบตำลึง พวกเขาก็แทบไม่มีปัญญาจ่าย“ข้าน้อยสำนึกผิดแล้ว ขอองค์ชายโปรดเมตตา…”“ข้าน้อยไม่กล้าอีกแล้ว…”“ข้าน้อยไม่มีเงินมากถึงเพียงนั้น!”“ข้าน้อยยังต้องเลี้ยงดูพ่อแม่และลูก ขอองค์ชายเมตตาด้วยเถิด…”ในพริบตา เสียงร้องขอความเมตตาพลันดังระงมไปทั่วเสียงสะอื้นโศกดังขึ้นเป็นระลอกบางคนที่ถูกทำร้ายจนศีรษะแตกเลือดอาบยังไม่ร้องไห้ ตอนนี้กลับร่ำไห้โฮออกมาบางคนถึงกับโขกศีรษะลงกับพื้นไม่หยุด สีหน้ารู้สึกผิดอย่างถึงที่สุด“แม้แต่เงินเพียงหนึ่งร้อยตำลึงยังหาไม่ได้ พวกเจ้ายังมีเวลามาก่อเรื่องวิวาทกันอีก?”หยุนเจิงตวาดก้อง ใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1614
แม้ว่าหลังจากเรื่องนี้จบลงแล้ว รอยร้าวภายในตระกูลซู ก็ไม่อาจสมานคืนดังเดิม“องค์ชาย ช่างเป็นยอดคนจริงๆ ข้าน้อย…ขอคารวะ!”ซูเฮ่อเหนียนพยายามระงับเพลิงโทสะในใจ ดวงตาที่มองไปยังหยุนเจิงเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม“อย่าพูดจาไร้สาระ!”หยุนเจิงไม่คิดจะเสียเวลาถกเถียงกับซูเฮ่อเหนียน “ข้าก็มอบโอกาสให้เจ้าแล้วไม่ใช่รึ? เชิญแสดงอำนาจของเจ้าผู้เป็นหัวหน้าตระกูลให้เต็มที่เถอะ!”ใบหน้าของซูเฮ่อเหนียนกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ข้าน้อย…ไม่มีความสามารถถึงเพียงนั้น”เขารู้ความหมายของหยุนเจิงดีหยุนเจิงกำลังประกาศให้ทุกคนได้รับรู้ว่า ตระกูลซูจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าหยุนเจิงที่เป็นผู้ครองแคว้นจิ้งเป่ยไม่ได้!ไม่ว่าตระกูลซูจะเก่งกล้าสักแค่ไหน ตราบใดที่หยุนเจิงยังอยู่ ตระกูลซูก็ไม่อาจก่อพายุขึ้นมาได้แม้เขาจะไม่อยากยอมรับความจริงนี้ แต่ความจริงก็คือความจริง“ให้โอกาสเจ้า แต่เจ้าไม่รับ!”หยุนเจิงแค่นเสียงเย็นชา ก่อนสะบัดแขนเสื้อ “พาตัวไป!”ภายใต้การแทรกแซงอย่างแข็งกร้าวของหยุนเจิง การวิวาทครั้งนี้ก็ถูกระงับลงโดยสมบูรณ์เมื่อหยุนเจิงนำตัวซูเฮ่อเหนียนและพรรคพวกไปยั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1615
ไม่ว่าซูจ้านจะพยายามปฏิเสธอย่างไร สุดท้ายก็ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมในการต้องเป็นผู้พิจารณาคดีด้วยตนเองได้เมื่อสถานการณ์ดำเนินมาถึงจุดนี้ ไม่ว่าเขาจะเต็มใจหรือไม่ เขาก็ต้องตัดสินคดีนี้อยู่ดีเว้นเสียแต่ว่า เขาจะกล้าพุ่งหัวชนเสาในศาลาว่าการเสียเองน่าเสียดายที่เขาไม่มีความกล้าพอ“ปัง!”ซูจ้านค่อยๆ นั่งลงบนบัลลังก์ ก่อนจะกระแทกไม้เคาะโต๊ะอย่างแรง “เปิดศาล!”ที่นั่งนี้ ซูจ้านรู้สึกไม่สบายใจเลยแม้แต่น้อยเหมือนกับว่ามีหนามแหลมมากมายทิ่มแทงอยู่ใต้ที่นั่ง ทำให้เขาเจ็บปวดจนไม่อาจนั่งนิ่งได้เมื่อซูจ้านเริ่มการพิจารณาคดี การไต่สวนเหล่าสมาชิกตระกูลซูจึงเปิดฉากขึ้นอย่างเป็นทางการ“ซูเฮ่อเหนียน ข้าขอถามเจ้า การวิวาทครั้งนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร?”ซูจ้านเริ่มซักถามหัวหน้าตระกูลเป็นคนแรกซูเฮ่อเหนียนตอบกลับไปว่า “ก่อนหน้านี้ ข้าน้อยถูกคนจากเจ้ารองและเจ้าสามทำร้าย คนของข้าจึงคิดว่าพวกเขาร่วมมือกันรังแกพวกเรา ทั้งสองฝ่ายเริ่มจากการโต้เถียง และค่อยๆ บานปลายเป็นการปะทะ หลังจากนั้นไม่รู้ว่าใครลงมือก่อน จึงเกิดเป็นการวิวาทครั้งใหญ่ ข้าน้อยก็อยากควบคุมสถานการณ์ แต่เมื่อจำนวนคนเข้าร่วมมากขึ้น ข้าน้อย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1616
เมื่อเห็นบุคคลที่ถูกนำตัวเข้ามา สีหน้าของคนในตระกูลซูเปลี่ยนไปทันทีหยางหุยโจว!หยุนเจิงถึงกับจับตัวหยางหุยโจวได้เช่นนั้นหรือ?หยางหุยโจวไม่ได้บอกว่าเขาไปทำธุระหรือ?แล้วเหตุใดถึงถูกหยุนเจิงจับตัวมาได้!?วินาทีนี้ พวกตระกูลซูก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหยางหุยโจวจึงหายตัวไปหลายวันที่แท้… หยางหุยโจวถูกหยุนเจิงจับตัวไว้อย่างลับๆ ตั้งแต่แรก!พวกเขากลับยังคงเล่นละครตามแผนของซูจ้าน ราวกับลิงที่แสดงให้หยุนเจิงดูคิดไม่ถึง หยุนเจิงกลับรอพวกเขาอยู่ที่นี่มาตลอด!เวลานี้ คนของตระกูลซูที่เคยรู้สึกโล่งอก ตอนนี้กลับตื่นตระหนกอีกครั้งหยางหุยโจวมองไปยังหยุนเจิงที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ของศาล ขาของหยางหุยโจวแทบสั่นไหวด้วยความกลัว แต่เขายังคงพยายาม ฝืนรักษาความสงบ ก่อนจะกล่าวออกมาอย่างองอาจ “ข้าเป็นขุนนางแห่งราชสำนัก! ได้รับพระบัญชาจากองค์รัชทายาทให้มาตรวจสอบภาษีที่ดินของเมืองฟู่โจว! องค์ชาย! เหตุใดท่านจึงกล้ากักขังข้าไว้!? องค์ชายยังเห็นหัวราชสำนักอยู่หรือไม่!?”หยางหุยโจวพยายามพลิกสถานการณ์ให้เป็นประโยชน์แก่ตนเอง เขากล่าวหาให้หยุนเจิงกลายเป็นฝ่ายผิดเสียก่อนหยุนเจิงเลิกคิ้วขึ้นปากของหยางหุยโจวใช้ง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1617
ก่อการกบฏ ต่อต้านราชสำนัก!ทันทีที่ หยุนเจิงกล่าวหาออกมา สีหน้าของหยางหุยโจวและทุกคนในตระกูลซูก็เปลี่ยนไปทันที!ในตอนนี้ พวกเขาเข้าใจแล้วว่าหยุนเจิงต้องการอะไร!หยุนเจิงกำลังยัดข้อหากบฏให้พวกเขา!เขาต้องการกำจัดตระกูลซูให้สิ้นซาก!หยางหุยโจวหวาดกลัวยิ่ง เขาร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก “องค์ชาย! ข้า… ข้าน้อยไม่มีความคิดเช่นนั้น!”“ไม่มี?”หยุนเจิงแค่นเสียงเย็นชา “เจ้าเป็นขุนนางแห่งจวนองค์รัชทายาท เจ้าควรรู้กฎหมายของราชสำนักดี! เจ้ามาโดยไม่มีหนังสือสำคัญ ไม่มีตราพระราชโองการ แต่กลับแอบออกจากเมืองหลวงมาสมคบกับตระกูลซู! หากเจ้าไม่ได้คิดก่อกบฏ เช่นนั้น เจ้ากำลังขัดขวางการปฏิรูปฟู่โจวหรืออย่างไร!?”เมื่อหยุนเจิงถามเช่นนี้ หยางหุยโจวยิ่งกังวล!ตอนนี้เขาควรทำอย่างไร?ไม่ว่าจะเป็นข้อหากบฏ หรือขัดขวางนโยบายปฏิรูปฟู่โจวล้วนแต่เป็นโทษประหาร!ที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่มีพระบัญชาขององค์รัชทายาทหรือสิ่งใดที่แสดงฐานะ!เช่นนี้ ก็เป็นการพิสูจน์แน่ชัดแล้วว่าเขาออกจากเมืองหลวงโดยพลการ!ตราบใดที่เรื่องนี้เป็นความจริง ไม่ว่าหยุนเจิงจะสงสัยสิ่งใด ย่อมมิใช่เรื่องเกินเลย! เขาไม่มีทางโต้แย้งได้เลยแม้แ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1618
ซูเฮ่อเหนียนมีสีหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังในใจแทบอยากฉีกทึ้งหยางหุยโจวเป็นชิ้นๆ!มีช่วงขณะหนึ่งที่เขาแทบจะโพล่งออกไปว่า หยางหุยโจวเป็นผู้ยุยงให้ตระกูลซูขัดขวางนโยบายใหม่ของฟู่โจว!หากตระกูลซูต้องตกอยู่ในสภาพนี้ หยางหุยโจวก็อย่าหวังว่าจะรอดพ้นไปได้!แต่หลังจากลังเลอยู่เนิ่นนาน สุดท้ายเขาก็ไม่กล้ากล่าวออกมาแม้จะโกรธแค้นเพียงใด แต่เขาก็ยังรู้ดีว่า การขัดขวางนโยบายใหม่ของทางการ ย่อมเป็นความผิดที่ร้ายแรงกว่าการลอบซื้อสูตรผลิตน้ำตาลขาวอย่างมาก!ขณะนี้ ซูเฮ่อเหนียนรู้สึกเสียใจอย่างถึงที่สุดหากรู้แต่แรกว่าเป็นเช่นนี้ เขาควรให้ความร่วมมือกับหยุนเจิงตั้งแต่ต้น มิควรก่อความวุ่นวายมากมายให้เป็นเช่นนี้! หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลซูคงไม่ต้องพบจุดจบเช่นนี้!แต่น่าเสียดาย… เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ต่อให้เสียใจเพียงใดก็สายเกินไปแล้ว!“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง!”หยุนเจิงทอดสายตามองหยางหุยโจวด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะแค่นเสียงตวาดขึ้น “ตระกูลซูช่างกล้าหาญนัก! ถึงกับลอบติดสินบนขุนนางซั่วเป่ยเป็นเงินมหาศาล! ข้านี่ช่างประเมินพวกเจ้าต่ำเกินไปจริงๆ!”“องค์ชาย! ข้าน้อยถูกใส่ร้าย! ถูกใส่ร้าย…” ซูซ่งฝู่ยังคงดิ้
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
