เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1615
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1616
เมื่อเห็นบุคคลที่ถูกนำตัวเข้ามา สีหน้าของคนในตระกูลซูเปลี่ยนไปทันทีหยางหุยโจว!หยุนเจิงถึงกับจับตัวหยางหุยโจวได้เช่นนั้นหรือ?หยางหุยโจวไม่ได้บอกว่าเขาไปทำธุระหรือ?แล้วเหตุใดถึงถูกหยุนเจิงจับตัวมาได้!?วินาทีนี้ พวกตระกูลซูก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหยางหุยโจวจึงหายตัวไปหลายวันที่แท้… หยางหุยโจวถูกหยุนเจิงจับตัวไว้อย่างลับๆ ตั้งแต่แรก!พวกเขากลับยังคงเล่นละครตามแผนของซูจ้าน ราวกับลิงที่แสดงให้หยุนเจิงดูคิดไม่ถึง หยุนเจิงกลับรอพวกเขาอยู่ที่นี่มาตลอด!เวลานี้ คนของตระกูลซูที่เคยรู้สึกโล่งอก ตอนนี้กลับตื่นตระหนกอีกครั้งหยางหุยโจวมองไปยังหยุนเจิงที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ของศาล ขาของหยางหุยโจวแทบสั่นไหวด้วยความกลัว แต่เขายังคงพยายาม ฝืนรักษาความสงบ ก่อนจะกล่าวออกมาอย่างองอาจ “ข้าเป็นขุนนางแห่งราชสำนัก! ได้รับพระบัญชาจากองค์รัชทายาทให้มาตรวจสอบภาษีที่ดินของเมืองฟู่โจว! องค์ชาย! เหตุใดท่านจึงกล้ากักขังข้าไว้!? องค์ชายยังเห็นหัวราชสำนักอยู่หรือไม่!?”หยางหุยโจวพยายามพลิกสถานการณ์ให้เป็นประโยชน์แก่ตนเอง เขากล่าวหาให้หยุนเจิงกลายเป็นฝ่ายผิดเสียก่อนหยุนเจิงเลิกคิ้วขึ้นปากของหยางหุยโจวใช้ง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1617
ก่อการกบฏ ต่อต้านราชสำนัก!ทันทีที่ หยุนเจิงกล่าวหาออกมา สีหน้าของหยางหุยโจวและทุกคนในตระกูลซูก็เปลี่ยนไปทันที!ในตอนนี้ พวกเขาเข้าใจแล้วว่าหยุนเจิงต้องการอะไร!หยุนเจิงกำลังยัดข้อหากบฏให้พวกเขา!เขาต้องการกำจัดตระกูลซูให้สิ้นซาก!หยางหุยโจวหวาดกลัวยิ่ง เขาร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก “องค์ชาย! ข้า… ข้าน้อยไม่มีความคิดเช่นนั้น!”“ไม่มี?”หยุนเจิงแค่นเสียงเย็นชา “เจ้าเป็นขุนนางแห่งจวนองค์รัชทายาท เจ้าควรรู้กฎหมายของราชสำนักดี! เจ้ามาโดยไม่มีหนังสือสำคัญ ไม่มีตราพระราชโองการ แต่กลับแอบออกจากเมืองหลวงมาสมคบกับตระกูลซู! หากเจ้าไม่ได้คิดก่อกบฏ เช่นนั้น เจ้ากำลังขัดขวางการปฏิรูปฟู่โจวหรืออย่างไร!?”เมื่อหยุนเจิงถามเช่นนี้ หยางหุยโจวยิ่งกังวล!ตอนนี้เขาควรทำอย่างไร?ไม่ว่าจะเป็นข้อหากบฏ หรือขัดขวางนโยบายปฏิรูปฟู่โจวล้วนแต่เป็นโทษประหาร!ที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่มีพระบัญชาขององค์รัชทายาทหรือสิ่งใดที่แสดงฐานะ!เช่นนี้ ก็เป็นการพิสูจน์แน่ชัดแล้วว่าเขาออกจากเมืองหลวงโดยพลการ!ตราบใดที่เรื่องนี้เป็นความจริง ไม่ว่าหยุนเจิงจะสงสัยสิ่งใด ย่อมมิใช่เรื่องเกินเลย! เขาไม่มีทางโต้แย้งได้เลยแม้แ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1618
ซูเฮ่อเหนียนมีสีหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังในใจแทบอยากฉีกทึ้งหยางหุยโจวเป็นชิ้นๆ!มีช่วงขณะหนึ่งที่เขาแทบจะโพล่งออกไปว่า หยางหุยโจวเป็นผู้ยุยงให้ตระกูลซูขัดขวางนโยบายใหม่ของฟู่โจว!หากตระกูลซูต้องตกอยู่ในสภาพนี้ หยางหุยโจวก็อย่าหวังว่าจะรอดพ้นไปได้!แต่หลังจากลังเลอยู่เนิ่นนาน สุดท้ายเขาก็ไม่กล้ากล่าวออกมาแม้จะโกรธแค้นเพียงใด แต่เขาก็ยังรู้ดีว่า การขัดขวางนโยบายใหม่ของทางการ ย่อมเป็นความผิดที่ร้ายแรงกว่าการลอบซื้อสูตรผลิตน้ำตาลขาวอย่างมาก!ขณะนี้ ซูเฮ่อเหนียนรู้สึกเสียใจอย่างถึงที่สุดหากรู้แต่แรกว่าเป็นเช่นนี้ เขาควรให้ความร่วมมือกับหยุนเจิงตั้งแต่ต้น มิควรก่อความวุ่นวายมากมายให้เป็นเช่นนี้! หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลซูคงไม่ต้องพบจุดจบเช่นนี้!แต่น่าเสียดาย… เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ต่อให้เสียใจเพียงใดก็สายเกินไปแล้ว!“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง!”หยุนเจิงทอดสายตามองหยางหุยโจวด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะแค่นเสียงตวาดขึ้น “ตระกูลซูช่างกล้าหาญนัก! ถึงกับลอบติดสินบนขุนนางซั่วเป่ยเป็นเงินมหาศาล! ข้านี่ช่างประเมินพวกเจ้าต่ำเกินไปจริงๆ!”“องค์ชาย! ข้าน้อยถูกใส่ร้าย! ถูกใส่ร้าย…” ซูซ่งฝู่ยังคงดิ้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1619
หนึ่งวันให้หลัง ข่าวใหญ่สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทุกตรอกซอกซอยเนื่องด้วยเจ็ดผู้อาวุโสแห่งตระกูลซูลอบติดสินบนขุนนางซั่วเป่ยเป็นจำนวนมหาศาล ยุยงให้เกิดการวิวาทขนาดใหญ่ และร่วมกันปกปิดความจริงระหว่างการไต่สวนบนศาลาว่าการ โทษทั้งสามประการรวมกัน ตามหลักแล้วต้องถูกประหารล้างตระกูล แต่คำนึงถึงตระกูลซูเคยมีคุณูปการต่อแคว้น จึงได้รับการผ่อนผัน โทษถูกลดลงเป็นริบทรัพย์ทั้งหมด คนในสามตระกูลแรกของเจ็ดผู้อาวุโส ถูกเนรเทศไปยังดินแดนปกครองทหารทางตะวันตกเฉียงเหนือ ให้รับโทษแรงงานหนี้สินที่ตระกูลซูค้างไว้ ทางการจะนำทรัพย์สินที่ถูกยึดมาชำระแทน ขุนนางในฟู่โจวที่สังกัดตระกูลซูทั้งหมด ถูกปลดและไต่สวนดำเนินคดีโดยไม่ละเว้นเมื่อข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ก็นับเป็นการปิดฉากอำนาจของตระกูลซูในฟู่โจวที่ดำรงอยู่มาเนิ่นนาน“องค์ชายจะจัดการข้าน้อยเช่นไร?”ภายในคุก หยางหุยโจวนอนหงายอยู่บนฟางแห้ง พลางจ้องมองหยุนเจิงอย่างระมัดระวังหยุนเจิงยิ้มบางๆ “พูดตามตรง คำถามนี้ของเจ้าทำให้ข้าลำบากใจไม่น้อย”“ลำบากใจ?”หยางหุยโจวรู้สึกหวั่นใจ “องค์ชายกำลังชั่งใจว่าจะฆ่าข้าน้อยหรือไม่?”“เจ้าก็แค่ปลาเล็กๆ ตัวหนึ่ง ข้าจะฆ่าเจ้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1620
“เจ้าสามถึงกับยากจนขนาดนี้?” หยุนเจิงกล่าวอย่างแปลกใจ“องค์ชาย ท่านคิดว่าอย่างไร?”หยางหุยโจวได้แต่ส่ายหน้าอย่างปลงตกหยุนลี่ยากจนหรือไม่ จะมีใครรู้ดีไปกว่าเขาอีก?หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเสนอว่า “ถ้าเช่นนั้น ก็แค่หนึ่งแสนตำลึงก็พอ!”หยางหุยโจวฝืนยิ้ม “หนึ่งแสนตำลึง… ก็ยังถือว่าเยอะอยู่ดี…”“ถ้าน้อยกว่านี้ ข้าก็คงไม่ต้องพูดคุยให้เสียเวลา!” หยุนเจิงส่ายหัว “หากข้าเป็นเจ้า ข้าคงไม่ทำงานให้เจ้าสามอีกต่อไป! องค์รัชทายาทที่ต้องมาคอยกังวลกับเงินแค่สองแสนตำลึง เช่นนี้จะมีอนาคตอะไร!”“องค์ชายคงไม่ได้กำลังจะให้ข้าน้อยทำงานให้องค์ชายหรอกนะ?” หยางหุยโจวเหมือนจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง“ประมาณนั้น!”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย “แต่ให้เจ้าทำเรื่องใหญ่อะไร เจ้าคงไม่ไหว ด้วยความสามารถของเจ้า อย่างมากก็แค่เป็นสายให้ข้าได้เท่านั้น”เป็นสายลับ?หยางหุยโจวฝืนยิ้มพูดตรงๆ คำพูดของหยุนเจิงทำร้ายศักดิ์ศรีเขาไม่น้อยเขามองตนเองว่ามีความสามารถไม่น้อยไม่เช่นนั้น เขาจะได้เป็นผู้ช่วยที่ปรึกษาแห่งจวนองค์รัชทายาทได้อย่างไร!?“พอเถอะ ข้าไม่อยากเสียเวลาโต้เถียงกับเจ้า เจ้าคิดดูให้ดีเถิด”หยุนเจิงล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1621
ไม่กี่วันต่อมา ทุกแห่งหนในฟู่โจวต่างปิดประกาศ แจ้งให้ชาวเมืองฟู่โจวอพยพเข้าสู่เขตปกครองของทหารตะวันตกเฉียงเหนือผู้ใดสมัครใจอพยพเข้าสู่เขตปกครองของทหารตะวันตกเฉียงเหนือ ย่อมได้รับที่ดินเป็นรางวัลนอกจากมอบที่ดินแล้ว ยังยกเว้นภาษีสามปี อีกทั้งยังมีเงินและเสบียงอาหารเป็นเงินช่วยเหลือเพิ่มเติมผู้ที่ประสงค์จะอพยพเข้าสู่เขตปกครองของทหารตะวันตกเฉียงเหนือ สามารถลงทะเบียนได้ตามจุดที่กำหนด และจะรวมตัวอพยพหลังฤดูเก็บเกี่ยวในปีนี้นอกเหนือจากนั้น หยุนเจิงยังดำเนินการปฏิรูประบบขุนนางของฟู่โจวครั้งใหญ่ทัวฮวนได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่แทนตำแหน่งผู้ตรวจการมณฑลฟู่โจว ขุนนางในเขตต่างๆ ก็ได้รับการปรับเปลี่ยนตำแหน่งไปมาก บางคนได้รับการเลื่อนขั้น บางคนย้ายไปดำรงตำแหน่งเดิมในพื้นที่อื่น ขณะที่บางคนกลับถูกลดตำแหน่งลงแม้หยุนเจิงจะกล่าวเพียงว่าเป็นการปรับเปลี่ยนชั่วคราว และผลลัพธ์สุดท้ายจะขึ้นอยู่กับพระบรมราชโองการจากราชสำนัก แต่ทุกคนล้วนรู้ดีว่า การปรับเปลี่ยนของหยุนเจิงนี้ย่อมเป็นผลลัพธ์สุดท้ายหยุนเจิงยังไม่ได้ดำเนินการส่งเสริมการปลูกมันเทศทั่วทั้งฟู่โจว โดยตั้งใจจะเริ่มจากหัวเมืองสี่ทิศและจิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1622
หากกองทัพเกิดความวุ่นวายขนานใหญ่ ต้าเฉียนก็จะเข้าสู่กลียุคในไม่ช้า"พวกเจ้าดูเถิด!" หยุนลี่ใบหน้ามืดครึ้ม หยิบจดหมายสองฉบับบนโต๊ะส่งให้ทั้งห้าคนดู ทั้งห้าคนไม่กล้าชักช้า รีบรุดเข้ามาอ่านเนื้อหาในจดหมาย "สามล้านตำลึงเงิน เสบียงอาหารสองแสนชั่ง ช่างต่อเรือหนึ่งพันคน เขาช่างกล้าขอจริงๆ…" "ก็ต้องให้สิ! ไม่ให้แล้วจะทำอย่างไร? นี่ล้วนเป็นสิ่งที่องค์รัชทายาทฝ่าบาทรับปากไว้ไม่ใช่หรือ?" "ต่อให้รับปากแล้ว ก็ยังสามารถถ่วงเวลาไปก่อนได้มิใช่หรือ?" "จะถ่วงเวลาอย่างไร? หากถ่วงไปอีก ก็จะเลยฤดูกาลเพาะพันธุ์มันเทศแล้ว!" "ค่าไถ่ตัวหยางหุยโจวก็ต้องจ่าย หากปล่อยให้หยุนเจิงประหารหยางหุยโจว เช่นนั้นจะกระทบต่อพระเกียรติยศของฝ่าบาท…" ยังไม่ทันที่หยุนลี่จะเอ่ยถาม ทั้งห้าก็ถกเถียงกันขึ้นมาเอง การถ่วงเวลาออกไป ย่อมเป็นผลดีต่อพวกเขา แต่ปัญหาก็คือ หยุนเจิงได้เตือนมาในจดหมายแล้ว หากยังไม่ส่งเงิน เสบียง และช่างต่อเรือไปยังฟู่โจว ฤดูกาลเพาะพันธุ์มันเทศก็จะผ่านพ้นไป และหากต้องการมันเทศอีก ก็ต้องรอจนถึงปีหน้า ขณะที่ทั้งห้าคนยังวิตกกังวล หยุนลี่กลับเผยรอยยิ้มออกมา "ต้องให้แน่นอน! มันเทศต้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1
“รายงาน! รายงานด่วน! มีตั๊กแตนระบาดหนักในเป่ยหวน เป่ยหวนได้รวบรวมกำลังทหารม้าเหล็กจำนวนสองแสนนายที่ชายแดน ราชครูแห่งเป่ยหวนได้นำทัพด้วยตนเองมุ่งมาทางเมืองหลวงเพื่อขอเสบียง อีกไม่กี่วันก็จะมาถึงเมืองหลวงแล้วขอรับ!”“มาขอเสบียงต้องใช้กำลังพลทหารม้าเหล็กสองแสนนายเลยรึ เป่ยหวนสมควรตาย นี่มันกำลังข่มขู่ข้าชัดๆ!”“ฝ่าบาท ราชวงศ์ของเราเพิ่งประสบกับคดีที่องค์รัชทายาทกบฏ ภายในไม่มั่นคงเป็นอย่างยิ่ง เวลานี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจเปิดศึกกับเป่ยหวนได้นะพ่ะย่ะค่ะ”“มีราชโองการ: ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ขุนนางในราชสำนักเร่งมาที่พระราชวังเพื่อประชุมด่วน หากผู้ใดล่าช้า มีโทษประหาร!”...ณ ที่พำนักขององค์ชายหก เรือนปี้ปัว ราชวงศ์ต้าเฉียน หยุนเจิ้งนั่งอยู่คนเดียวที่ศาลาในสวนแม้ว่าเขาจะยอมรับความจริงเรื่องทะลุมิติเวลามาได้แล้ว แต่ในใจยังคงรู้สึกหดหู่อยู่เล็กน้อยเหตุใดจึงทะลุมิติเวลามาอยู่ในร่างขององค์ชายที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้เล่า!ที่สำคัญคือ คนผู้นี้ยังบังเอิญได้รับจดหมายเลือดที่องค์รัชทายาททิ้งไว้เพื่อเปิดโปงเรื่ององค์ชายสามกล่าวหาว่าองค์รัชทายาทก่อกบฏ หลังจากนั้นก็ทำให้เขาถูกองค์ชายสามจับตามองอยู
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1622
หากกองทัพเกิดความวุ่นวายขนานใหญ่ ต้าเฉียนก็จะเข้าสู่กลียุคในไม่ช้า"พวกเจ้าดูเถิด!" หยุนลี่ใบหน้ามืดครึ้ม หยิบจดหมายสองฉบับบนโต๊ะส่งให้ทั้งห้าคนดู ทั้งห้าคนไม่กล้าชักช้า รีบรุดเข้ามาอ่านเนื้อหาในจดหมาย "สามล้านตำลึงเงิน เสบียงอาหารสองแสนชั่ง ช่างต่อเรือหนึ่งพันคน เขาช่างกล้าขอจริงๆ…" "ก็ต้องให้สิ! ไม่ให้แล้วจะทำอย่างไร? นี่ล้วนเป็นสิ่งที่องค์รัชทายาทฝ่าบาทรับปากไว้ไม่ใช่หรือ?" "ต่อให้รับปากแล้ว ก็ยังสามารถถ่วงเวลาไปก่อนได้มิใช่หรือ?" "จะถ่วงเวลาอย่างไร? หากถ่วงไปอีก ก็จะเลยฤดูกาลเพาะพันธุ์มันเทศแล้ว!" "ค่าไถ่ตัวหยางหุยโจวก็ต้องจ่าย หากปล่อยให้หยุนเจิงประหารหยางหุยโจว เช่นนั้นจะกระทบต่อพระเกียรติยศของฝ่าบาท…" ยังไม่ทันที่หยุนลี่จะเอ่ยถาม ทั้งห้าก็ถกเถียงกันขึ้นมาเอง การถ่วงเวลาออกไป ย่อมเป็นผลดีต่อพวกเขา แต่ปัญหาก็คือ หยุนเจิงได้เตือนมาในจดหมายแล้ว หากยังไม่ส่งเงิน เสบียง และช่างต่อเรือไปยังฟู่โจว ฤดูกาลเพาะพันธุ์มันเทศก็จะผ่านพ้นไป และหากต้องการมันเทศอีก ก็ต้องรอจนถึงปีหน้า ขณะที่ทั้งห้าคนยังวิตกกังวล หยุนลี่กลับเผยรอยยิ้มออกมา "ต้องให้แน่นอน! มันเทศต้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1621
ไม่กี่วันต่อมา ทุกแห่งหนในฟู่โจวต่างปิดประกาศ แจ้งให้ชาวเมืองฟู่โจวอพยพเข้าสู่เขตปกครองของทหารตะวันตกเฉียงเหนือผู้ใดสมัครใจอพยพเข้าสู่เขตปกครองของทหารตะวันตกเฉียงเหนือ ย่อมได้รับที่ดินเป็นรางวัลนอกจากมอบที่ดินแล้ว ยังยกเว้นภาษีสามปี อีกทั้งยังมีเงินและเสบียงอาหารเป็นเงินช่วยเหลือเพิ่มเติมผู้ที่ประสงค์จะอพยพเข้าสู่เขตปกครองของทหารตะวันตกเฉียงเหนือ สามารถลงทะเบียนได้ตามจุดที่กำหนด และจะรวมตัวอพยพหลังฤดูเก็บเกี่ยวในปีนี้นอกเหนือจากนั้น หยุนเจิงยังดำเนินการปฏิรูประบบขุนนางของฟู่โจวครั้งใหญ่ทัวฮวนได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่แทนตำแหน่งผู้ตรวจการมณฑลฟู่โจว ขุนนางในเขตต่างๆ ก็ได้รับการปรับเปลี่ยนตำแหน่งไปมาก บางคนได้รับการเลื่อนขั้น บางคนย้ายไปดำรงตำแหน่งเดิมในพื้นที่อื่น ขณะที่บางคนกลับถูกลดตำแหน่งลงแม้หยุนเจิงจะกล่าวเพียงว่าเป็นการปรับเปลี่ยนชั่วคราว และผลลัพธ์สุดท้ายจะขึ้นอยู่กับพระบรมราชโองการจากราชสำนัก แต่ทุกคนล้วนรู้ดีว่า การปรับเปลี่ยนของหยุนเจิงนี้ย่อมเป็นผลลัพธ์สุดท้ายหยุนเจิงยังไม่ได้ดำเนินการส่งเสริมการปลูกมันเทศทั่วทั้งฟู่โจว โดยตั้งใจจะเริ่มจากหัวเมืองสี่ทิศและจิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1620
“เจ้าสามถึงกับยากจนขนาดนี้?” หยุนเจิงกล่าวอย่างแปลกใจ“องค์ชาย ท่านคิดว่าอย่างไร?”หยางหุยโจวได้แต่ส่ายหน้าอย่างปลงตกหยุนลี่ยากจนหรือไม่ จะมีใครรู้ดีไปกว่าเขาอีก?หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเสนอว่า “ถ้าเช่นนั้น ก็แค่หนึ่งแสนตำลึงก็พอ!”หยางหุยโจวฝืนยิ้ม “หนึ่งแสนตำลึง… ก็ยังถือว่าเยอะอยู่ดี…”“ถ้าน้อยกว่านี้ ข้าก็คงไม่ต้องพูดคุยให้เสียเวลา!” หยุนเจิงส่ายหัว “หากข้าเป็นเจ้า ข้าคงไม่ทำงานให้เจ้าสามอีกต่อไป! องค์รัชทายาทที่ต้องมาคอยกังวลกับเงินแค่สองแสนตำลึง เช่นนี้จะมีอนาคตอะไร!”“องค์ชายคงไม่ได้กำลังจะให้ข้าน้อยทำงานให้องค์ชายหรอกนะ?” หยางหุยโจวเหมือนจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง“ประมาณนั้น!”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย “แต่ให้เจ้าทำเรื่องใหญ่อะไร เจ้าคงไม่ไหว ด้วยความสามารถของเจ้า อย่างมากก็แค่เป็นสายให้ข้าได้เท่านั้น”เป็นสายลับ?หยางหุยโจวฝืนยิ้มพูดตรงๆ คำพูดของหยุนเจิงทำร้ายศักดิ์ศรีเขาไม่น้อยเขามองตนเองว่ามีความสามารถไม่น้อยไม่เช่นนั้น เขาจะได้เป็นผู้ช่วยที่ปรึกษาแห่งจวนองค์รัชทายาทได้อย่างไร!?“พอเถอะ ข้าไม่อยากเสียเวลาโต้เถียงกับเจ้า เจ้าคิดดูให้ดีเถิด”หยุนเจิงล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1619
หนึ่งวันให้หลัง ข่าวใหญ่สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทุกตรอกซอกซอยเนื่องด้วยเจ็ดผู้อาวุโสแห่งตระกูลซูลอบติดสินบนขุนนางซั่วเป่ยเป็นจำนวนมหาศาล ยุยงให้เกิดการวิวาทขนาดใหญ่ และร่วมกันปกปิดความจริงระหว่างการไต่สวนบนศาลาว่าการ โทษทั้งสามประการรวมกัน ตามหลักแล้วต้องถูกประหารล้างตระกูล แต่คำนึงถึงตระกูลซูเคยมีคุณูปการต่อแคว้น จึงได้รับการผ่อนผัน โทษถูกลดลงเป็นริบทรัพย์ทั้งหมด คนในสามตระกูลแรกของเจ็ดผู้อาวุโส ถูกเนรเทศไปยังดินแดนปกครองทหารทางตะวันตกเฉียงเหนือ ให้รับโทษแรงงานหนี้สินที่ตระกูลซูค้างไว้ ทางการจะนำทรัพย์สินที่ถูกยึดมาชำระแทน ขุนนางในฟู่โจวที่สังกัดตระกูลซูทั้งหมด ถูกปลดและไต่สวนดำเนินคดีโดยไม่ละเว้นเมื่อข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ก็นับเป็นการปิดฉากอำนาจของตระกูลซูในฟู่โจวที่ดำรงอยู่มาเนิ่นนาน“องค์ชายจะจัดการข้าน้อยเช่นไร?”ภายในคุก หยางหุยโจวนอนหงายอยู่บนฟางแห้ง พลางจ้องมองหยุนเจิงอย่างระมัดระวังหยุนเจิงยิ้มบางๆ “พูดตามตรง คำถามนี้ของเจ้าทำให้ข้าลำบากใจไม่น้อย”“ลำบากใจ?”หยางหุยโจวรู้สึกหวั่นใจ “องค์ชายกำลังชั่งใจว่าจะฆ่าข้าน้อยหรือไม่?”“เจ้าก็แค่ปลาเล็กๆ ตัวหนึ่ง ข้าจะฆ่าเจ้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1618
ซูเฮ่อเหนียนมีสีหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังในใจแทบอยากฉีกทึ้งหยางหุยโจวเป็นชิ้นๆ!มีช่วงขณะหนึ่งที่เขาแทบจะโพล่งออกไปว่า หยางหุยโจวเป็นผู้ยุยงให้ตระกูลซูขัดขวางนโยบายใหม่ของฟู่โจว!หากตระกูลซูต้องตกอยู่ในสภาพนี้ หยางหุยโจวก็อย่าหวังว่าจะรอดพ้นไปได้!แต่หลังจากลังเลอยู่เนิ่นนาน สุดท้ายเขาก็ไม่กล้ากล่าวออกมาแม้จะโกรธแค้นเพียงใด แต่เขาก็ยังรู้ดีว่า การขัดขวางนโยบายใหม่ของทางการ ย่อมเป็นความผิดที่ร้ายแรงกว่าการลอบซื้อสูตรผลิตน้ำตาลขาวอย่างมาก!ขณะนี้ ซูเฮ่อเหนียนรู้สึกเสียใจอย่างถึงที่สุดหากรู้แต่แรกว่าเป็นเช่นนี้ เขาควรให้ความร่วมมือกับหยุนเจิงตั้งแต่ต้น มิควรก่อความวุ่นวายมากมายให้เป็นเช่นนี้! หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลซูคงไม่ต้องพบจุดจบเช่นนี้!แต่น่าเสียดาย… เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ต่อให้เสียใจเพียงใดก็สายเกินไปแล้ว!“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง!”หยุนเจิงทอดสายตามองหยางหุยโจวด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะแค่นเสียงตวาดขึ้น “ตระกูลซูช่างกล้าหาญนัก! ถึงกับลอบติดสินบนขุนนางซั่วเป่ยเป็นเงินมหาศาล! ข้านี่ช่างประเมินพวกเจ้าต่ำเกินไปจริงๆ!”“องค์ชาย! ข้าน้อยถูกใส่ร้าย! ถูกใส่ร้าย…” ซูซ่งฝู่ยังคงดิ้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1617
ก่อการกบฏ ต่อต้านราชสำนัก!ทันทีที่ หยุนเจิงกล่าวหาออกมา สีหน้าของหยางหุยโจวและทุกคนในตระกูลซูก็เปลี่ยนไปทันที!ในตอนนี้ พวกเขาเข้าใจแล้วว่าหยุนเจิงต้องการอะไร!หยุนเจิงกำลังยัดข้อหากบฏให้พวกเขา!เขาต้องการกำจัดตระกูลซูให้สิ้นซาก!หยางหุยโจวหวาดกลัวยิ่ง เขาร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก “องค์ชาย! ข้า… ข้าน้อยไม่มีความคิดเช่นนั้น!”“ไม่มี?”หยุนเจิงแค่นเสียงเย็นชา “เจ้าเป็นขุนนางแห่งจวนองค์รัชทายาท เจ้าควรรู้กฎหมายของราชสำนักดี! เจ้ามาโดยไม่มีหนังสือสำคัญ ไม่มีตราพระราชโองการ แต่กลับแอบออกจากเมืองหลวงมาสมคบกับตระกูลซู! หากเจ้าไม่ได้คิดก่อกบฏ เช่นนั้น เจ้ากำลังขัดขวางการปฏิรูปฟู่โจวหรืออย่างไร!?”เมื่อหยุนเจิงถามเช่นนี้ หยางหุยโจวยิ่งกังวล!ตอนนี้เขาควรทำอย่างไร?ไม่ว่าจะเป็นข้อหากบฏ หรือขัดขวางนโยบายปฏิรูปฟู่โจวล้วนแต่เป็นโทษประหาร!ที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่มีพระบัญชาขององค์รัชทายาทหรือสิ่งใดที่แสดงฐานะ!เช่นนี้ ก็เป็นการพิสูจน์แน่ชัดแล้วว่าเขาออกจากเมืองหลวงโดยพลการ!ตราบใดที่เรื่องนี้เป็นความจริง ไม่ว่าหยุนเจิงจะสงสัยสิ่งใด ย่อมมิใช่เรื่องเกินเลย! เขาไม่มีทางโต้แย้งได้เลยแม้แ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1616
เมื่อเห็นบุคคลที่ถูกนำตัวเข้ามา สีหน้าของคนในตระกูลซูเปลี่ยนไปทันทีหยางหุยโจว!หยุนเจิงถึงกับจับตัวหยางหุยโจวได้เช่นนั้นหรือ?หยางหุยโจวไม่ได้บอกว่าเขาไปทำธุระหรือ?แล้วเหตุใดถึงถูกหยุนเจิงจับตัวมาได้!?วินาทีนี้ พวกตระกูลซูก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหยางหุยโจวจึงหายตัวไปหลายวันที่แท้… หยางหุยโจวถูกหยุนเจิงจับตัวไว้อย่างลับๆ ตั้งแต่แรก!พวกเขากลับยังคงเล่นละครตามแผนของซูจ้าน ราวกับลิงที่แสดงให้หยุนเจิงดูคิดไม่ถึง หยุนเจิงกลับรอพวกเขาอยู่ที่นี่มาตลอด!เวลานี้ คนของตระกูลซูที่เคยรู้สึกโล่งอก ตอนนี้กลับตื่นตระหนกอีกครั้งหยางหุยโจวมองไปยังหยุนเจิงที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ของศาล ขาของหยางหุยโจวแทบสั่นไหวด้วยความกลัว แต่เขายังคงพยายาม ฝืนรักษาความสงบ ก่อนจะกล่าวออกมาอย่างองอาจ “ข้าเป็นขุนนางแห่งราชสำนัก! ได้รับพระบัญชาจากองค์รัชทายาทให้มาตรวจสอบภาษีที่ดินของเมืองฟู่โจว! องค์ชาย! เหตุใดท่านจึงกล้ากักขังข้าไว้!? องค์ชายยังเห็นหัวราชสำนักอยู่หรือไม่!?”หยางหุยโจวพยายามพลิกสถานการณ์ให้เป็นประโยชน์แก่ตนเอง เขากล่าวหาให้หยุนเจิงกลายเป็นฝ่ายผิดเสียก่อนหยุนเจิงเลิกคิ้วขึ้นปากของหยางหุยโจวใช้ง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1615
ไม่ว่าซูจ้านจะพยายามปฏิเสธอย่างไร สุดท้ายก็ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมในการต้องเป็นผู้พิจารณาคดีด้วยตนเองได้เมื่อสถานการณ์ดำเนินมาถึงจุดนี้ ไม่ว่าเขาจะเต็มใจหรือไม่ เขาก็ต้องตัดสินคดีนี้อยู่ดีเว้นเสียแต่ว่า เขาจะกล้าพุ่งหัวชนเสาในศาลาว่าการเสียเองน่าเสียดายที่เขาไม่มีความกล้าพอ“ปัง!”ซูจ้านค่อยๆ นั่งลงบนบัลลังก์ ก่อนจะกระแทกไม้เคาะโต๊ะอย่างแรง “เปิดศาล!”ที่นั่งนี้ ซูจ้านรู้สึกไม่สบายใจเลยแม้แต่น้อยเหมือนกับว่ามีหนามแหลมมากมายทิ่มแทงอยู่ใต้ที่นั่ง ทำให้เขาเจ็บปวดจนไม่อาจนั่งนิ่งได้เมื่อซูจ้านเริ่มการพิจารณาคดี การไต่สวนเหล่าสมาชิกตระกูลซูจึงเปิดฉากขึ้นอย่างเป็นทางการ“ซูเฮ่อเหนียน ข้าขอถามเจ้า การวิวาทครั้งนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร?”ซูจ้านเริ่มซักถามหัวหน้าตระกูลเป็นคนแรกซูเฮ่อเหนียนตอบกลับไปว่า “ก่อนหน้านี้ ข้าน้อยถูกคนจากเจ้ารองและเจ้าสามทำร้าย คนของข้าจึงคิดว่าพวกเขาร่วมมือกันรังแกพวกเรา ทั้งสองฝ่ายเริ่มจากการโต้เถียง และค่อยๆ บานปลายเป็นการปะทะ หลังจากนั้นไม่รู้ว่าใครลงมือก่อน จึงเกิดเป็นการวิวาทครั้งใหญ่ ข้าน้อยก็อยากควบคุมสถานการณ์ แต่เมื่อจำนวนคนเข้าร่วมมากขึ้น ข้าน้อย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1614
แม้ว่าหลังจากเรื่องนี้จบลงแล้ว รอยร้าวภายในตระกูลซู ก็ไม่อาจสมานคืนดังเดิม“องค์ชาย ช่างเป็นยอดคนจริงๆ ข้าน้อย…ขอคารวะ!”ซูเฮ่อเหนียนพยายามระงับเพลิงโทสะในใจ ดวงตาที่มองไปยังหยุนเจิงเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม“อย่าพูดจาไร้สาระ!”หยุนเจิงไม่คิดจะเสียเวลาถกเถียงกับซูเฮ่อเหนียน “ข้าก็มอบโอกาสให้เจ้าแล้วไม่ใช่รึ? เชิญแสดงอำนาจของเจ้าผู้เป็นหัวหน้าตระกูลให้เต็มที่เถอะ!”ใบหน้าของซูเฮ่อเหนียนกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ข้าน้อย…ไม่มีความสามารถถึงเพียงนั้น”เขารู้ความหมายของหยุนเจิงดีหยุนเจิงกำลังประกาศให้ทุกคนได้รับรู้ว่า ตระกูลซูจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าหยุนเจิงที่เป็นผู้ครองแคว้นจิ้งเป่ยไม่ได้!ไม่ว่าตระกูลซูจะเก่งกล้าสักแค่ไหน ตราบใดที่หยุนเจิงยังอยู่ ตระกูลซูก็ไม่อาจก่อพายุขึ้นมาได้แม้เขาจะไม่อยากยอมรับความจริงนี้ แต่ความจริงก็คือความจริง“ให้โอกาสเจ้า แต่เจ้าไม่รับ!”หยุนเจิงแค่นเสียงเย็นชา ก่อนสะบัดแขนเสื้อ “พาตัวไป!”ภายใต้การแทรกแซงอย่างแข็งกร้าวของหยุนเจิง การวิวาทครั้งนี้ก็ถูกระงับลงโดยสมบูรณ์เมื่อหยุนเจิงนำตัวซูเฮ่อเหนียนและพรรคพวกไปยั
