LOGINShare
บทที่ 1553
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1554
พวกเขาอยากอยู่ร่วมกันโดยสันติ แต่ไม่แน่ว่าหยุนเจิงจะคิดเช่นเดียวกัน!“ข้าแนะนำให้พวกท่าน ทั้งเจ็ดผู้อาวุโสควรหารือกันให้ดี!”ซูฮ๋วยหย่วนทอดถอนใจเบาๆ “พวกเราต้องการปกป้องตนเองก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่ก็ควรแสดงไมตรีต่อหยุนเจิงบ้าง! อย่างน้อยที่สุดก็อย่าให้หยุนเจิงเข้าใจผิด คิดว่าพวกเรากำลังท้าทายอำนาจเขา!”การปกป้องตนเองและการแสดงไมตรี ไม่ใช่เรื่องที่ขัดแย้งกันแต่อย่างใดแท้จริงแล้ว การแสดงไมตรีก็คือวิธีหนึ่งของการปกป้องตนเอง!เมื่อได้ฟังคำของซูฮ๋วยหย่วน ซูเฮ่อเหนียนก็พลันตกอยู่ในห้วงความคิดแสดงไมตรีต่อหยุนเจิงก่อนงั้นหรือ?อืม เรื่องนี้ก็ควรนำไปหารือกันให้รอบคอบอย่างไรเสีย ก็ไม่ควรปล่อยให้หยุนเจิงเข้าใจผิด คิดว่าตระกูลซูกำลังท้าทายอำนาจเขาอย่างไรก็ต้องให้เกียรติทหารใต้บัญชาของหยุนเจิงที่มีหลายแสนคนบ้าง!…“คนของตระกูลซูแห่งจวีผิงงั้นหรือ?”ขณะที่หยุนเจิงกำลังนำคนตรวจสอบที่ดินหลวงในเมืองฟู่โจว ทัวฮวนก็ส่งคนมารายงานว่า ตระกูลซูแห่งจวีผิงส่งตัวแทนมาขอเข้าพบที่จวนผู้ตรวจการมณฑล“ใช่ขอรับ”ผู้มาเยือนพยักหน้า “ผู้ที่มาคือซูเฮ่อเหนียนและบุตรชายของเขา ซูเฮ่อเหนียนเป็นหนึ่งในเจ็ดผู้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1555
ณ จวนผู้ตรวจการมณฑล ฟู่โจวพ่อลูกซูเฮ่อเหนียนเดินทางมาถึงจวนผู้ตรวจการมณฑลตั้งแต่ช่วงเที่ยง แต่จนฟ้าเกือบมืด หยุนเจิงก็ยังไม่ปรากฏตัวหยุนเจิงไม่เพียงแค่ไม่ปรากฏตัว แต่หลังจากช่วงแรกผ่านไป ก็ไม่มีแม้แต่ผู้ใดมาเติมน้ำชาให้หรือกล่าวต้อนรับความรู้สึกถูกเมินเฉยเช่นนี้ ทำให้ซูเฮ่อเหนียนซึ่งเคยชินกับการได้รับการต้อนรับอย่างแขกผู้มีเกียรติรู้สึกอึดอัดไม่น้อยเขาเป็นหนึ่งในเจ็ดผู้อาวุโสของตระกูลซู อีกทั้งยังเป็นหัวหน้าตระกูลซู!ไปที่ใดก็ได้รับการยกย่องเป็นแขกคนสำคัญหากมิใช่เพราะหยุนเจิงมีอำนาจสูงส่ง ซูเฮ่อเหนียนคงปัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไปนานแล้วเมื่อเห็นบิดาเริ่มแสดงอาการหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ ซูฮ๋วยหย่วนจึงรีบกระซิบเตือน “ท่านพ่อ ในเมื่อพวกเรามาแล้ว ก็ต้องลดทิฐิลงบ้าง! ต่อหน้าท่านอ๋องผู้นี้ พวกเรายังมีหน้าจะวางท่าอวดเบ่งได้หรือ...”ซูฮ๋วยหย่วนได้แต่ทอดถอนใจในใจเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลซู ล้วนเคยชินกับการมีอำนาจอิทธิพลจนไม่อาจทนต่อการถูกลดเกียรติได้แม้แต่น้อยแต่พวกเขาไม่ดูบ้างเลยหรือว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ใด!ลองดูทัวฮวนสิ! เขาเคยเป็นมหาเสนาบดีแห่งแคว้นกุ่ยฟางเชียวนะ!แต่ตอนนี้เล่า?
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1556
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ เขาแทบจะจับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว!หยุนเจิงครุ่นคิดเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความสนใจว่า "ข้ามีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่เข้าใจ หวังว่าท่านทั้งสองจะช่วยข้าไขข้อข้องใจได้""ท่านอ๋องเชิญกล่าว"สีหน้าของซูเฮ่อเหนียนดูเป็นธรรมชาติมากขึ้นเล็กน้อยท่านอ๋องผู้นี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่เข้าถึงยากอย่างที่คิดแม้ก่อนหน้านี้จะได้รับการต้อนรับที่ไม่สู้ดีนัก แต่หลังจากท่านอ๋องเสด็จมา ก็ยังถือว่าปฏิบัติตามมารยาทอย่างเหมาะสมอย่างน้อย ท่านอ๋องก็ไม่ได้วางท่าถือตัวเลยหยุนเจิงหรี่ตาเล็กน้อย เอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า "ข้าได้ยินมาว่าบรรดาขุนนางที่ลาออกจากฟู่โจว ล้วนมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลซู ข้าอยากรู้ว่าทำไมพวกเขาจึงพร้อมใจกันลาออก?"สุดท้ายก็ยังคงต้องถามเรื่องนี้จนได้ซูเฮ่อเหนียนยิ้มแห้งๆ ก่อนตอบว่า "กระหม่อมไม่กล้าปิดบังท่านอ๋อง จริงๆ แล้วบรรดาบุตรหลานของตระกูลซูที่รับราชการอยู่ภายนอก ต่างก็ยื่นหนังสือลาออกถึงราชสำนักกันทั้งหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ"เรื่องนี้เขาไม่มีเหตุผลที่จะปิดบังหยุนเจิง"ยื่นลาออกกันทั้งหมดอย่างนั้นหรือ?"หยุนเจิงมองไปที่ซูฮ๋วยหย่วนด้วยความประหลาดใจ "เช่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1557
การพบปะครั้งนี้ คงพูดได้ไม่เต็มปากนักว่าราบรื่นหรือเป็นที่น่าพึงพอใจหากหยุนเจิงไม่พูดถึงเรื่องการแบ่งภาษีตามที่ดิน การให้ตระกูลซูเพิ่มจำนวนเสบียงสำหรับทหารเป็นสองเท้าก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แต่ท่าทีที่แข็งกร้าวของหยุนเจิงในเรื่องภาษีใหม่นั้น กลับทำให้ซูเฮ่อเหนียนไม่สบายใจอย่างยิ่งสุดท้าย ซูเฮ่อเหนียนกับบุตรชายก็ออกจากจวนผู้ตรวจการมณฑลโดยไม่ได้อยู่ร่วมรับประทานอาหารค่ำ"เจ้าพอใจแล้วใช่หรือไม่?" เมื่อออกจากจวนผู้ตรวจการมณฑลได้ไม่นาน ซูเฮ่อเหนียนก็ระบายอารมณ์ใส่บุตรชายทันทีซูฮ๋วยหย่วนเองก็ไม่ต่างกัน อารมณ์ไม่สู้ดีนักเขามองสบสายตาพ่อที่เต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนจะพูดอย่างขุ่นเคืองว่า "เรื่องภาษีใหม่นี่ไม่ใช่ข้าทำขึ้นมาเองเสียหน่อย! ท่านจะโมโหทำไม ถ้าจะโมโห ทำไมไม่โมโหใส่หยุนเจิงล่ะ?""เจ้า..."ซูเฮ่อเหนียนโกรธจัด ยกมือขึ้นเตรียมจะฟาดลงไปที่ใบหน้าของบุตรชายแต่สุดท้ายก็ลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะลดมือลงโดยไม่ทำอะไรในเมื่อเรื่องมันเป็นเช่นนี้แล้ว การโต้เถียงกันต่อไปก็ไม่มีประโยชน์สิ่งสำคัญในตอนนี้คือรีบกลับไปยังจวีผิง แจ้งข่าวเรื่องภาษีใหม่ให้คนในตระกูลรับรู้ และปรึกษากันถึงแนวทางรับม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1558
"มืออ่อนกับพวกเรา? เจ้าคิดว่าเขาจะทำอย่างนั้นหรือ?"ซูเฮ่อเหนียนหัวเราะเย็นๆ "ตระกูลซูของเราเป็นตัวอย่างชัดเจน! ต่อให้เขาใจอ่อนกับใคร ก็ไม่มีทางใจอ่อนกับตระกูลซู! ไม่เช่นนั้น เขาจะทำให้ผู้อื่นยอมรับได้อย่างไร?"ซูเฮ่อเหนียนเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดีการหวังให้หยุนเจิงเห็นแก่เสบียงเล็กน้อยที่มอบให้ แล้วใจอ่อนกับตระกูลซูนั้น เป็นเรื่องเพ้อฝันอย่างสิ้นเชิงมันก็เหมือนกับการที่เจ้าจะลงโทษคนร้ายจะไม่ลงโทษตัวการหลัก แต่กลับลงโทษแค่พวกตัวรองหรือ?ไม่มีทางเป็นไปได้ในโลกนี้เมื่อได้ฟังคำพูดของซูเฮ่อเหนียน ซูฮ๋วยหย่วนก็อ้าปากเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกแม้เขาจะไม่อยากยอมรับ แต่คำพูดของซูเฮ่อเหนียนก็เป็นความจริงตระกูลซูเป็นเป้าหมายที่เด่นชัดเกินไปต่อให้หยุนเจิงผ่อนปรนกับใคร เขาก็ไม่มีทางผ่อนปรนกับตระกูลซูเรื่องนี้ช่างเป็นปัญหาใหญ่เสียจริง!..."ท่านอ๋อง ท่านแน่ใจหรือว่าจะผลักดันระบบภาษีใหม่?"ภายในจวนผู้ตรวจการมณฑล จี้หรานเอ่ยถามหยุนเจิงด้วยความเป็นกังวล"ทำไม เจ้าก็ไม่เห็นด้วยกับภาษีใหม่นี้หรือ?"หยุนเจิงยิ้มมองจี้หราน"ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมสนับสนุนการแบ่งภ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1559
เมืองหลวงตั้งแต่ที่จักรพรรดิเหวินมอบอำนาจให้หยุนลี่ดูแลราชการแทน พระองค์ก็แทบไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจการบ้านเมืองอีกเลยในแต่ละวัน จักรพรรดิเหวินมักจะเล่นไพ่นกกระจอกกับสนมในวัง เพลิดเพลินกับการชมการร่ายรำของพวกนาง หรือไม่ก็ไปตามจวนของบรรดาเจ้าขุนมูลนายเพื่อหาของกินและดื่มจักรพรรดิเหวินไม่ได้ลำเอียง บ้านของขุนนางชั้นสูงในราชสำนัก ไม่ว่าจะเป็นตระกูลใด พระองค์ก็ไปหมดบางครั้ง จักรพรรดิเหวินยังพาสวีฮองเฮาและสนมคนอื่นๆ ติดตามไปด้วยจักรพรรดิเหวินอาจจะสบายใจ แต่บรรดาขุนนางต่างลำบากใจไม่น้อยการต้อนรับจักรพรรดิเหวินอย่างน้อยต้องใช้เงินหลายร้อยตำลึง หากพระองค์พาสนมมาด้วย หรือเกิดนึกสนุกขึ้นมาเล่นไพ่นกกระจอกกับขุนนางในจวน เงินที่ต้องจ่ายอาจสูงถึงหลักพันหรือหลักหมื่นตำลึงถ้าปีหนึ่งจักรพรรดิเหวินมาที่จวนเพียงครั้งเดียว ทุกคนยังถือว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณแต่ผ่านไปสามวันสี่วันจักรพรรดิเหวินก็นำคนมาอีก ขุนนางที่ไหนเล่าจะทนไหว?หลายคนเริ่มสงสัยว่าจักรพรรดิเหวินกำลังประสบปัญหาทางการเงินหรือไม่ ถึงต้องมาอาศัยกินอาศัยดื่มที่จวนของพวกเขา พร้อมทั้งหากำไรจากการเล่นไพ่เพื่อเติมเต็มคลังหลวงคนเดียวที
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1560
จักรพรรดิเหวินยังคงแสดงความมั่นใจเต็มเปี่ยม “เรื่องการศึก ข้าอาจจะไม่ถนัดนัก แต่ในเรื่องอุบายและการควบคุมอำนาจ เจ้าสามกับพวกของเขารวมกัน ข้าก็ไม่เห็นจะต้องสนใจอะไรเลย!”เมื่อเห็นจักรพรรดิเหวินมั่นใจถึงเพียงนี้ ฉินลิ่วก่านก็ไม่อยากพูดอะไรต่ออีกเอาเถอะ!อย่างไรเสีย เจ้าหกก็ยังเป็นหลักประกันให้พระองค์ได้ถ้าเขาจะเล่นก็ให้เล่นไปเถอะ!หลังจากอาศัยทานอาหารที่จวนฉินลิ่วก่านเสร็จ จักรพรรดิเหวินก็เดินทางกลับวังหลวงอย่างสบายใจทันทีที่พระองค์กลับมาถึงตำหนัก มู่ซุ่นก็รีบเดินเข้ามารายงานทันที “ถวายบังคับฝ่าบาท องค์ชายหกได้ส่งสาสน์มาจากฟู่โจว พร้อมกับสุราดีหนึ่งไหและจดหมายอีกหนึ่งฉบับ”เมื่อพูดจบ มู่ซุ่นก็ส่งสัญญาณให้ขันทีน้อยที่ยืนอยู่ด้านหลังนำไหสุราเข้ามา ก่อนจะส่งจดหมายของหยุนเจิงให้จักรพรรดิเหวินจักรพรรดิเหวินเปิดจดหมายอ่าน ใบหน้ากระตุกเล็กน้อยเจ้าลูกอกตัญญูนี่!ถึงกับส่งสุราดองของเสือมาให้ข้าเลยหรือ?ทำไม นี่คิดว่าข้าแก่แล้วหรือไร?ข้าไร้สมรรถภาพแล้ว?ลูกเวร!จักรพรรดิเหวินทั้งโกรธทั้งขำ แต่สายตาที่มองสุราดองของเสือกลับเต็มไปด้วยความลังเลขณะที่พระองค์กำลังคิดว่าจะลองดื่มสุร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1561
รุ่งเช้า ในท้องพระโรงตั้งแต่ที่หยุนลี่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้สำเร็จราชการแทน นี่เป็นครั้งแรกที่จักรพรรดิเหวินกลับมานั่งตำแหน่งเดิมที่นั่งอยู่ข้างพระองค์ เป็นองค์รัชทายาทหยุนลี่เมื่อเห็นจักรพรรดิเหวินกลับมานั่งตำแหน่งเดิม บรรดาขุนนางต่างสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกประหลาดดูเหมือนว่าในวันนี้จะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นในท้องพระโรงเมื่อการประชุมเริ่มต้น วันนี้พิเศษมาก จักรพรรดิเหวินไม่ได้ให้ขุนนางรายงานเรื่องต่างๆ ทันที แต่กลับส่งสัญญาณทางสายตาให้หยุนลี่หยุนลี่ถอนหายใจลึกๆ ในใจ ก่อนจะหยิบจดหมายของหยุนเจิงที่ส่งมาจากฟู่โจวขึ้นมา และลุกขึ้นยืนช้าๆ “นี่คือจดหมายจากองค์ชายหกที่ส่งมายังข้า ข้าจะขออ่านให้ทุกท่านฟัง…”เมื่อกล่าวจบ หยุนลี่ก็เริ่มอ่านเนื้อหาในจดหมายยิ่งหยุนลี่อ่านมากขึ้น สีหน้าของบรรดาขุนนางก็ยิ่งเปลี่ยนไปในที่สุดทุกคนก็เข้าใจแล้วว่าทำไมจักรพรรดิเหวินถึงกลับมานั่งบนบัลลังก์ในวันนี้เพราะวันนี้ พระองค์ต้องการช่วยหยุนลี่ควบคุมสถานการณ์ในท้องพระโรง ไม่ให้เกิดการโต้เถียงวุ่นวายเกินไปภาษีตามที่ดิน!หยุนเจิงนี่คิดเสมอว่าราชสำนักวุ่นวายไม่พอจริงๆเมื่อหยุนลี่อ่านจบ เขาก็ม
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
