บทที่ 6

เมื่อพูดคำนั้นจบลง คนในตระกูลเย่ก็ถูกทำให้โกรธเลยโจมตีทั้งวาจาและปากกา

“คนถ่อยนี้มาจากไหน! สัมมาคารวะสักนิดก็ไม่มี!”

“อ้าปากก็แช่งคนชราให้ตาย!”

“เจ้าสิ่งนี้ที่ไม่มีดีเท่าหมูหมา ยังจะให้เงินมันอีกเหรอ? ใช้กระบองรุมตีให้ตายแล้วโยนแม่น้ำไปเถอะ!”

“ขยะชั้นต่ำก็เป็นแบบนี้ แค่มองมันก็เสียเวลาฉันแล้ว!”

ใบหน้าของเย่ซิงชางหลุบต่ำลงแล้วพูดว่า

“ไอ้หนู แกรู้มั้ยว่าตัวเองกำลังพูดอะไร? ขอโทษมาเสีย แล้วเรื่องนี้ฉันจะยอมปล่อยผ่านไป”

ในฐานะชายชรา สิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดคือการถูกแช่งให้ตายต่อหน้าคนอื่น

หลิงเฟิงขมวดคิ้ว “ผมพูดจริงนะ คุณกำลังจะตาย”

การแสดงออกของเย่ซิงชางกลายเป็นมืดครึ้มทันที เขาระงับความโกรธ และยื่นคำขาด “แกลองพูดอีกครั้งสิ?”

“คุณปู่ อย่าเข้าใจผิดนะคะ เขาเป็นคนปากเปราะชอบพูดส่งเดช”

เย่อวี่หลิวจ้องเขา ไม่เข้าใจว่าเขาจะพูดอะไร

“หลิงเฟิง หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว นายรีบขอโทษคุณปู่เร็วๆ แล้วไปเถอะ! นายไม่มีอะไรต้องทำที่นี่แล้ว!”

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นพนักงานของตัวเองและเป็นเพราะเธอทำให้ตกอยู่ในอันตราย เย่อวี่หลิวรู้สึกว่าเธอจะต้องปกป้องเขา

หลิงเฟิงทนไม่ไหวแล้ว

“เดิมทีก็ใช่ เดิมทีคุณกำลังจะตายแล้ว ยังจะต้องให้ผมพูดอีกกี่รอบ พวกคุณหูหนวกกันหมดหรือไง?”

ทันทีที่พูดคำนั้นออกมาก็เหมือนเติมเชื้อไฟ คนตระกูลเย่ราวกับถูกฟ้าผ่า

ใบหน้าของเย่ซิงชางเปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง เส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาทั่วร่าง เขาโกรธจนแทบระเบิดออกมา

“แกออกไปไม่ได้แล้วล่ะ! เอาชีวิต...ทิ้งไว้ที่นี่!”

เย่อวี่หลิวกังวลแล้ว “คุณปู่คะ เขาเป็นพนักงานบริษัทของพวกเรา..”

“หุบปาก! ถึงเขาจะเป็นราชาแห่งสวรรค์ก็ต้องตาย!”

ดวงตาของเย่ซิงชางดูเหมือนจะระเบิดด้วยความโกรธ “เจิ้งกั๋ว เจิ้งหมิง!”

“ครับ!” สองคนรีบตอบกลับ

“ปิดประตูให้ฉัน เรียกคนรับใช้และอันธพาลทั้งหมดของตระกูลเย่มา ฉันจะขยี้เจ้าสารเลวนี่ให้ไม่เหลือซาก!”

เย่ซิงชางโกรธจัด แต่ในขณะเดียวกัน ความเจ็บปวดอันรุนแรงก็แล่นไปทั่วร่างกายของเขา

ทำให้เขาล้มลงกับพื้นทันที และมีเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ด!

“พ่อ!”

“นายท่าน!”

ตระกูลเย่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ ตกใจทันทีและรีบวิ่งเข้าไปหา นายท่านเย่มีร่างกายที่แข็งแรงมาตลอดทำไมอยู่ๆ ถึงล้มแล้วมีเลือดออกกันล่ะ!

“รีบส่งโรงพยาบาลเร็วเข้า! คุณปู่จะไม่ไหวแล้ว!” เย่อวี่หลิวก็รีบร้อนขึ้นมาเช่นกัน

แต่เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และอาการของเย่ซิงชาง ก็ทรุดลงอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้ได้เพียงแต่มองเขาหายใจไม่ออกและมีเลือดออกไม่หยุด!

เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้ใบหน้าของตระกูลเย่ซีดลงอย่างกะทันหัน เพราะต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงในการขับรถไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

ในเวลาเดียวกัน หลิงเฟิงเดินเข้าไปอย่างช้าๆ และแตะจุดฝังเข็มสามจุดบนร่างกายของอีกฝ่าย ซึ่งทำให้เย่ซิงชางบรรเทาอาการลงบ้าง

ตระกูลเย่มองดูหลิงเฟิงอย่างไม่น่าเชื่อ

“เป็นไปได้ไหมที่เจ้าเด็กนี่มองออกว่านายท่านป่วยจริงๆ ?"

“นายท่าน ตอนนี้มีเพียงผมที่มีวิธีช่วยคุณ ไม่เช่นนั้น คุณก็จะตายภายในห้านาที”

หลิงเฟิงพูดอย่างสงบนิ่ง

เขาอยู่เป่ยเจียงหลายปี ก็ได้ฝึกทักษะทางการแพทย์อันน่าทึ่งอีกด้วย

เขาสังเกตว่าอีกฝ่ายหายใจไม่สม่ำเสมอ อวัยวะทำงานผิดปกติถึงขั้นรุนแรง โดยปกติก็จะดูไม่เป็นไรแต่ถ้าเกิดกำเริบขึ้นมาตอนนั้นอะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้ว

บังเอิญเป็นวันนี้ที่เป็นจุดวิกฤติ

เย่ซิ่งชางกัดฟันแล้วพูดว่า “งั้นยังไม่รีบช่วยฉันอีก! แล้วฉันจะให้คนให้เงินนายหนึ่งล้านทีหลัง!”

หลิงเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“ผมไม่ต้องการเงินของคุณ ผมอยากให้คุณรับปากกับผม อย่าขู่ประธานเย่ด้วยการถอดตำแหน่งรองประธานอีก ถือเป็นการตอบแทนน้ำใจของเธอ”

เย่อวี่หลิวตกตะลึงครู่หนึ่งนึกไม่ถึงว่าหลิงเฟิงจะขอแบบนี้ ภายในใจรู้สึกซับซ้อน

เมื่อคนในตระกูลเย่ได้ยินแบบนั้นก็โกรธจัดแล้วพูดว่า

“แกมันขยะชั้นต่ำ ยังกล้าบีบบังคับพวกเรา? แกคิดว่าพวกเราเป็นใครห๊ะ? ข่มขู่ผู้นำตระกูลเย่ อยากให้คนในครอบครัวถูกกำจัดทั้งหมดเหรอ?”

แต่เย่ซิงชางเกือบจะทนไม่ไหวแล้ว แม้ว่าเขาจะรู้สึกเกลียดชังจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่เขาก็ยังโพล่งออกมา

“ได้! ฉันรับปากแก รีบมาช่วยฉันเถอะ!”

หลิงเฟิงจึงลงมือกดจุดตามร่างกายของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว หลิงกง เทียนหมิง หยางซี่...

ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที เย่ซิงชางก็รอดจากความตายและกลับสู่สภาวะปกติ

ทุกคนในตระกูลเย่ตกตะลึง ช่วยชีวิตผู้ป่วยที่กำลังจะตายได้ภายในเวลาเพียงนาทีเดียว! นี่มันอุกอาจเกินไป!

“เอาล่ะ ผมได้ทำตามสัญญาของผมแล้ว และหวังว่าคุณจะรักษาสัญญาของคุณด้วย "

หลิงเฟิงยิ้มกว้าง

ทำให้ใบหน้าของเย่ซิงชางเปลี่ยนไปอย่างผิดปกติด้วยความโกรธ เขารู้สึกเสียใจแล้ว แต่ในฐานะผู้นำตระกูลเย่ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเสียใจ

ทำได้เพียงพูดเสียงอ่อนว่า “ได้! เย่อวี่หลิว เธอจะเป็นรองประธานของบริษัทลี่หาวตลอดไป และตระกูลเย่จะไม่แตะต้องตำแหน่งของเธอ!"

เย่อวี่หลิวไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ยังเป็นคุณปู่ผู้ที่ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ของตัวเองและที่ไม่เคยก้มหัวเลยเหรอ?

ในเวลานี้หลิงเฟิงก็ใช้กลยุทธ์สลับแขกเป็นเจ้าของบ้าน รุกจับมือหยกของเย่อวี่หลิวเอาไว้

"ประธานเย่ ไปกันเถอะ"

รอพวกเขาจากไปแล้ว

เย่เจิ้งกั๋วและเย่เจิ้งหมิงก็กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

“เจ้าคนเดรัจฉานสมควรตาย โจรกรรมตอนไฟไหม้!”

“แค่ฝังเข็มไม่กี่จุดเองไม่ใช่เหรอ? คิดว่ามันเป็นทักษะทางการแพทย์ที่น่าทึ่งมากหรือไง! ถ้าเป็นฉันก็ได้ ถูกหลอกจริงๆแล้วล่ะ!”

ในเวลาเดียวกัน ก็มีคนใช้มารายงานว่า

“นายท่าน พวกเราเพิ่งไปเชิญหมอซ่งผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนของในเมืองที่อาศัยอยู่ใกล้ๆมาแล้ว เขาอยู่ที่นี่แล้ว! "

“อะไรนะ? น่าตายนัก รีบเชิญเข้ามา!”

เมื่อเย่ซิงชางได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกเสียใจสุดๆ

ถ้ารู้เร็วกว่านี้ ว่าแถวใกล้ตัวมีหมอซ่งอยู่ ตัวเองคงไม่มีทางยอมรับเงื่อนไขของเด็กเลวคนนั้น

หลังจากที่หมอซ่งแบกกล่องยาเข้ามาแล้ว เย่ซิงชางก็ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า

“หมอซ่งมาช้าไปแล้วล่ะ การป่วยครั้งนี้ของฉันถูกเด็กหนุ่มคนหนึ่งรักษาไปแล้ว อีกอย่างก็ไม่ได้ป่วยหนักอะไร เพียงกดจุดฝังเข็มไม่กี่จุดก็สามารถรักษาได้แล้ว”

“โอ้? น่าเสียดายที่มาช้าไป นายท่ายเย่ ไม่งั้นให้ผมตรวจชีพจรดูก่อนแล้วดูแลให้กลับมาแข็งแรงก่อนนะครับ”

หมอซ่งพูดยิ้มอย่างสุภาพ

“ก็ดี” เย่ซิ่งชางพยักหน้า

อีกฝ่ายวางมือบนชีพจรของเขาอย่างชำนาญ แต่ทันทีที่เขาสัมผัสมัน หมอซ่งก็ทรุดตัวลงกับพื้นทันทีด้วยความตกใจ หลั่งเหงื่อเย็นออกมาเต็มแผ่นหลัง

“นายท่านเย่! ผมทำดีกับคุณขนาดนี้ แล้วคุณโกหกผมทำไม!"

“อะไร?” เย่ซิงชางไม่เข้าใจ

“อาการป่วยของคุณเกิดจากการเสื่อมถอยของพลังทั้งห้าของธรรมชาติมนุษย์ มันเกือบจะเป็นอาการที่แก้ไม่ได้ในการแพทย์แผนจีน แต่ตอนนี้มันได้ถูกกำจัดออกไปแล้ว มีเพียงแพทย์ชั้นนำในประเทศมังกรเท่านั้นที่สามารถทำได้!”

หมอซ่งตกใจมากพูดออกมา

“นึกไม่ถึงว่าคุณจะโกหกผมว่าคนรักษาเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง?!”