“อยู่ในกระเป๋าของฉัน!”หลิงเฟิงหยิบซิการ์คิวบาชั้นดีจากกระเป๋าของจางกังติง แล้วจุดให้เขาพลางหยิบไปไว้ที่ปากของอีกฝ่ายแต่น่าเสียดายที่ร่างของจางกังติงแข็งทื่อไปหมด เขาไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะสูบบุหรี่อีกต่อไปแล้วแต่บนใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มเปี่ยมสุขอย่างล้นเหลือ“ได้สูบบุหรี่ก่อนตาย ช่างสุขสบายเหมือนเป็นเซียนจริงๆ! ชีวิตนี้ก็คุ้มแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า!”ผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที ซิการ์ก็หลุดร่วงจากปากของเขาจางกังติงสิ้นลมหายใจแล้ว!หลิงเฟิงยืนเงียบอยู่ข้างเขา จ้องมองรอยยิ้มที่หยุดนิ่งบนใบหน้านั้น บนใบหน้าของหลิงเฟิงกลับถูกปกคลุมด้วยพายุหิมะที่เย็นเยือก!ตูม!แทบจะในทันทีนั้นเองท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆดำบดบังแสงอาทิตย์ ท้องฟ้ากลายเป็นกลางคืนนี่เป็นครั้งแรกที่หลิงเฟิงรู้สึกโกรธมากขนาดนี้ ความโกรธที่แทรกซึมลงไปในกระดูก ทุกเซลล์และทุกหยดเลือดต่างคำรามและเดือดพล่านด้วยความเกรี้ยวกราด!“พวกนายจะไม่ได้ตายเปล่าอย่างแน่นอน!”หลิงเฟิงก้าวเข้าสู่หลี่ห่าวกรุ๊ปเพียงลำพังด้วยความเสียหายที่เจิ้งต้าหลงก่อขึ้น บริษัททั้งบริษัทจึงพังยับเยินจนดูไม่ได้!หน่วยรักษาความปลอดภัยทั้งหมดถูกสังหารโชคดีที
เมื่อคำพูดนี้จบลง ทุกคนรอบข้างก็หัวเราะกันอย่างครึกครื้นในสายตาของพวกเขา หลิงเฟิงเป็นแค่เหยื่อที่ถูกตอกตรึงไว้เรียบร้อยแล้ว!การฆ่าเขาในทันทีนั้นช่างเป็นเรื่องที่เสียของเกินไป!สิ่งที่พวกเขาต้องการคือค่อยๆ ทรมานและเล่นกับเหยื่อที่ติดกับนี้ ซึ่งจะสนุกกว่ามาก!“ประธานเย่อยู่ที่ไหน?”หลิงเฟิงถามอย่างสงบนิ่งเจิ้งต้าหลงตอบว่า “พาผู้หญิงคนนั้นออกมา!”กลุ่มชายฉกรรจ์จึงลากเย่อวี่หลิวที่อยู่ในสภาพยุ่งเหยิงออกมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำชัดเจน ว่าเธอถูกทำร้ายมาอย่างหนัก!ใบหน้าของเธอซีดเซียว มีเศษน้ำตาไหลรินอยู่ที่หางตา“หลิงเฟิง! นายมาทำไม!”เย่อวี่หลิวที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นหลิงเฟิงในวินาทีนั้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังก็พลันเกิดประกายแห่งความหวังขึ้น!แต่ความหวังนั้นกลับเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว เธอโกรธและพูดว่า“นายไม่ควรมานะ! ใครมาที่นี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ใครมาก็ตายทั้งนั้น! ทำไมนายถึงโง่แบบนี้!”“คุณเป็นผู้หญิงของผม! คุณตกอยู่ในอันตราย ถ้าผมไม่มาแล้วใครจะมา?”หลิงเฟิงตอบ “อย่ากลัวนะ ผมจะพาคุณกลับบ้าน”“ไอ้พวกนี้ ผมจะจัดการทีละคน ไม่มีใครหนีรอดไปดั้งนั้น!”
ฟึ่บ——ทั้งห้องเหมือนถูกกดปุ่มหยุดชั่วขณะ เงียบสนิทจนไม่มีเสียงใดๆ แม้แต่เสียงอีกา!ทุกคนต่างตกตะลึง! ความกล้าของหลิงเฟิง...ช่างกล้ามาก มาก มากเกินไปแล้ว!เขากล้าให้เจิ้งต้าหลงกินน้ำลายของตัวเอง!“นี่...นี่มันไม่จริงใช่ไหม?”เย่อวี่หลิวเองก็ตกใจจนปากอ้ากว้างเป็นรูปตัว O!เขาบ้าไปแล้วหรือ? กล้าสาดเหล้าที่มีน้ำลายใส่หน้าของเจิ้งต้าหลงต่อหน้าคนนับแสนคน!นี่หมายความว่า อีกฝ่ายไม่มีท่าทีที่จะเจรจาอะไรได้อีกต่อไปแล้ว!“ฉันจะฆ่าแก!”ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ดวงตาของเจิ้งต้าหลงก็เบิกโพลงด้วยความโกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า พร้อมจะลงมือทันทีด้วยความบ้าคลั่ง!แต่เฉินผิงรีบพูดขึ้นมาก่อนว่า“พี่เจิ้ง คนแบบนี้ไม่ควรให้พี่ต้องลงมือเองหรอก กลัวว่ามือพี่จะเปื้อนซะเปล่า! ให้ผมจัดการเองคนเดียวก็พอ!”บรรดาจักรพรรดิใต้ดินคนอื่นๆ ก็เริ่มร้อนรน พูดขึ้นว่า“เฉินผิง นายหมายความว่าไง? แย่งความดีความชอบงั้นหรือ?”ทุกคนเห็นชัดว่าเจิ้งต้าหลงอยากจะฟันหลิงเฟิงเป็นชิ้นๆ!ใครที่ลงมือกำจัดเขาได้ในตอนนี้ ก็จะได้ผลงานใหญ่ไป! เมื่อถึงเวลานั้นก็จะมีอำนาจต่อรองในการแบ่งอาณาเขต!เฉินผิงยักไหล่พร้อมพูดว่า“ฉันก็แค่
“หมัดเดียวจะสู้มือสี่มือได้ยังไง! พวกเรามีกองกำลังถึงแสนคนสู้กับคนแค่คนเดียว ต่อให้เขาเก่งแค่ไหน เราก็ได้เปรียบอยู่ดี!”เกาซุ่นพูดอย่างดุดัน “พวกเราจะรออะไรกันอีก ลุยเข้าไปเลย! ฆ่ามัน!”ตู้ม!ทันทีที่พูดจบร่างของเกาซุ่นก็ระเบิดเป็นชิ้นเนื้อ เลือดสาดกระจายไปทั่ว!ลูกน้องหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังก็พลันกลายเป็นหมอกเลือดไปพร้อมกัน!ทั้งหมดเกิดจากแรงตบเพียงครั้งเดียวของหลิงเฟิง!เขาดึงมือตัวเองที่เปื้อนเลือดกลับมา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“อืม พวกแกพูดถูก งั้นเข้ามาเลย! มาสู้กับฉันให้หมดไปเลย!”ทันใดนั้น ผู้คนที่ได้เห็นภาพนี้ต่างก็หน้าซีดเผือดเหมือนคนตายราวกับเถ้าถ่าน!แม้แต่พวกที่เคยฮึกเหิมเมื่อครู่ ตอนนี้ก็กลัวจนหัวใจแทบแตกสลาย ขาอ่อนจนทรุดลงกับพื้นพวกเขาทรุดนั่งลงกับพื้น ร้องไห้หน้าซีดพลางพูดด้วยน้ำเสีนงหวาดกลัวว่า“แม่จ๋า! ผมยังไม่อยากตายแบบนี้เลย ตายแบบนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!”ตายทั้งที่ไม่เหลือแม้แต่ร่างให้ฝัง!เย่อวี่หลิวเห็นเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาและพูดว่า“ฉันเตือนพวกแกตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ? หลิงเฟิงไม่ใช่คนธรรมดา ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักเขา
คนที่พูดคือจักรพรรดิใต้ดินแห่งเมืองหนานซาน ซือหม่าเซวียน!เขาพยายามพูดเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า“พี่เจิ้ง ผมคิดวิธีประนีประนอมได้! เรามีตัวประกันอยู่ในมือ พวกเราสามารถสู้กับหมอนี่อย่างยุติธรรมได้! ”“ยุติธรรมอะไรกัน? หมอนั่นเป็นสุดยอดปรมาจารย์เลยนะ! ”เจิ้งต้าหลงตะโกนด้วยความโกรธ“สู้ไม่ไหวก็ให้มันตายไปพร้อมกัน! ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ ไม่เคยกลัวใครทั้งนั้น!”การที่ถูกหลิงเฟิงหยามเกียรติ มันต้องเอาคืนให้ได้!ถึงจะต้องตายพร้อมกันก็ยังดีกว่าถูกอีกฝ่ายทำร้าย!ซือหม่าเซวียนพูดอย่างจริงจังว่า“ฉันเสนอให้จำกัดความสามารถของหมอนี่ก่อน แล้วสู้กับพวกเราแบบตัวต่อตัว ถ้าเขาชนะจักรพรรดิใต้ดินทั้งหมดที่นี่ เขาก็สามารถพาผู้หญิงไปด้วยได้!”หลิงเฟิงตอบโดยไม่ลังเลว่า “ตกลง! ฉันยอมรับ”ไม่ว่ายังไง อย่างน้อยก็ต้องช่วยเย่อวี่หลิวให้รอดพ้นจากสถานการณ์นี้ก่อน!เย่อวี่หลิวกลับไม่เห็นด้วย“หลิงเฟิง นายติดกับแล้ว! เงื่อนไขที่พวกเขาเสนอมา มันต้องโหดร้ายจนฆ่านายแน่! นายห้ามตกลงเด็ดขาด!”“ฉันเป็นหัวหน้าครอบครัว เธอไม่มีสิทธิ์พูดอะไร คำของฉันเท่านั้นที่มีผล ไม่ต้องสนใจเธอ!”หลิงเฟิงพูดอย่างหนักแ
ลูกน้องใต้ดินที่อยู่รอบๆ ต่างหวาดกลัวจนตาเบิกโพลงทั้งใหญ่เล็กๆ ปนกัน“นี่มันโหดเกินไปแล้ว! ถึงกับให้เหอสงออกโรง!”“ใครๆ ก็รู้ว่าเขาคือราชากล้ามเนื้อ เพื่อกล้ามเนื้อที่สวยงามเขาเคยผ่าตัดเสริมกล้ามเนื้อที่ต่างประเทศมาก่อน แถมยังฉีดยาเพิ่มกล้ามเป็นสิบเข็ม!”“ได้ยินว่าพลังการบีบของเขาน่ากลัวถึงหนึ่งพันจิน! สามารถหักเหล็กด้วยมือเปล่าได้! ถอนต้นหลิวทั้งต้นก็ไม่ใช่เรื่องโม้!”เจิ้งต้าหลงหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า“หลิงเฟิง เมื่อไม่มีแขนและขาแล้ว ฉันเกรงว่าแกจะหลบหมัดของเหอสงไม่ได้แน่ใช่ไหม? ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าหน้าตาตกใจสุดขีดของแกจะเป็นยังไง!”หลิงเฟิงยังคงหน้านิ่งไม่สนใจเหอสงเดินเข้ามาตรงหน้าเขาอย่างโอหัง พร้อมมองจากที่สูงแล้วพูดว่า“จำไว้! ฉันคือคนที่จะฆ่าแก! ฉันคือพ่อของแก!”พูดจบเขาก็ถุยน้ำลายใส่หน้าหลิงเฟิงทันที “แกจะตายอย่างน่าสมเพชแน่...”ยังไม่ทันจะพูดจบพรืด!ในพริบตาเดียว เลือดก็พุ่งกระฉูดเป็นสายจากฟากฟ้า!ร่างใหญ่โตของเห้อสงถูกฟันขาดออกเป็นสองท่อนกลางที่สาธารณะต่อหน้าทุกสายตา!ร่างถูกผ่าขาดเป็นสองท่อน เลือดสาดกระจายไปทั่ว ร่างท่อนบนกระแทกลงพื้นอย่างแรงต่อหน้าฝูงชน!“อ๊า
“อ้า! แกแอบโกง!”ทุกคนหน้าเปลี่ยนสีและตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียงทันที“ฉันไม่เคยพูดเลยว่าฉันเป็นคนที่ชอบปฏิบัติตามกฎ!”เขายิ้มเยาะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า“พวกแกทำตัวไร้เหตุผลขนาดนี้ ยังคิดอีกหรอว่าฉันจะทำตัวมีเหตุผล? นี่มันไม่ใช่ตรรกะของเด็กสามขวบหรือไง?”พลังลมปราณอันมหาศาลพวยพุ่งออกมาจากตัวหลิงเฟิงในทันที!“รีบหนีเร็ว! ไอ้หมอนี่จะกวาดล้างพวกเราให้สิ้นซาก!”ทุกคนตกใจจนหน้าซีดเผือด ความหยิ่งยโสของก่อนหน้านี้ได้หายไปหมดแต่ก็สายไปเสียแล้ว พลังลมปราณมหาศาลนับไม่ถ้วนอันน่าสะพรึงกลัวได้กลืนกินพวกเขาทันที!ตู้ม!เจิ้งต้าหลงและจักรพรรดิใต้ดินอีกสิบคนถูกทำลายจนวิณญาณแตกสลายหายไป เลือดเนื้อกระจายเต็มไปหมด!และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาไม่ถึงสองวินาที!ลูกสมุนใต้ดินนับแสนที่เหลืออยู่ มองด้วยสายตาที่ตกตะลึงจนเผลอปากอ้าค้างไว้!การเอาชีวิตรอดในความสิ้นหวัง แผนการลับ การหักมุมของสถานการณ์อย่างไม่คาดคิด เกิดขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็วเกินไป...ท่ามกลางทะเลเลือดที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด หลิงเฟิงเงยหน้ามองฟ้า 45 องศาแล้วพูดเบาๆว่า“คุณจาง ผมแก้แค้นให้คุณแล้ว!”เขาพูดไว้แล้วว่าจะจัดการกวาดล้
“งั้นก็ดี หนึ่งแสนคนที่เหลือนายดูแลจัดการให้เรียบร้อยซะ ฉันมีข้อแม้ข้อเดียวคือถอนตัวออกจากเมืองชางไห่อย่างเป็นระเบียบ!”“หากเกิดการจลาจลขนาดใหญ่ ฉันจะมาเอาเรื่องนาย!”หลิงเฟิงไม่อยากเปิดไฟล้างแค้นแม้เป็นหมูหนึ่งแสนตัวก็ต้องใช้เวลาหลายวันในการจับ นี่ยิ่งเป็นนักเลงใต้ดินหนึ่งแสนคน ความเสียหายที่จะเกิดขึ้นอาจจะส่งผลกระทบที่รุนแรงได้!เขาจึงเลือกใช้วิธีหาหุ่นเชิดมาควบคุมพวกเขาดีกว่า!ซือหม่าเซวียนตบหน้าอกรับปากอย่างมั่นใจ“ไม่ต้องห่วง! ฉันเป็นถึงจักรพรรดิใต้ดินของเมืองหนานซานมาสิบกว่าปียังไม่เคยทำพลาดมาก่อน!”“หนึ่งแสนคนนี้ ฉันจะทำให้พวกเขากลับบ้านอย่างปลอดภัยทุกคน! จะไม่ก่อกวนชาวบ้านและไม่ทำให้ทางการจับสังเกตได้อย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฟิงก็หันหลังจากไปโดยไม่ไม่หันกลับไปพูดอะไรอีกเขาเดินไปหาเย่อวี่หลิวแล้วพูดเบาๆว่า “ประธานเย่ ไม่เป็นไรแล้ว พวกเราไปกันเถอะ!”แต่ตอนนี้เย่อวี่หลิวหน้าซีดเหมือนกระดาษและตัวแข็งทื่อ“ประธานเย่?” หลิงเฟิงรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติทันใดนั้น เย่อวี่หลิวก็หมดสติแล้วล้มลงไปกับพื้น!หลิงเฟิงรีบตรวจชีพจร เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แค่
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่