“อ๊า! ช่วย…”เย่อวี่หลิวยังไม่ทันตั้งตัว เบื้องหน้าก็ดับมืดแล้วสลบไปในทันที!อีกฝ่ายใช้มือฟาดไปที่ท้ายทอยของเย่อวี่หลิว จากนั้นก็มีชายหนุ่มกำยำสีหน้าไม่เป็นมิตรอีกหลายคนเดินลงจากรถ“เอาตัวผู้หญิงคนนี้ไปซะ! เร่งมือหน่อย!”ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าสุขุมหนุ่มร่างกำยำคนหนึ่งน้ำลายไหลลงพื้น“ผู้หญิงคนนี้สวยจัดเลยว่ะ! ลูกพี่ ให้พวกผมเล่นก่อนได้ไหม รับรองว่ากระทบงานหลักแน่!”ชายชุดสูทได้ยินดังนั้น ก็เอามือบีบคอของอีกฝ่ายเสียงดังแคร่ก คอหักตกพื้นเลือดไหลไปทั่วทันที!“จำไว้! ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้สำคัญกับเรามาก ถ้าใครกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของลูกพี่ซู แล้วแตะต้องเธอโดยพลการล่ะก็ จุดจบจะเป็นแบบนี้!”ฉากนี้ ทำเอาตกใจจนถอยหลังไปหลายคน จากนั้นตอบโดยไม่คิดว่า“ครับ! เข้าใจแล้วครับ! พวกผมไม่กล้ามีความคิดอย่างอื่นอีก!”ซูซานถึงจะถอนหายใจยาวออกมา แล้วปรับน้ำเสียงให้อ่อนโยนลง“ภารกิจพวกนี้สำคัญมาก! ขอแค่ทำสำเร็จ อย่าว่าแต่เธอเลย แม้จะเป็นผู้หญิงทั้งเมืองชางไห่ พวกนายชอบคนไหนก็จับมาเล่นได้หมด!”“จำไว้ เรามีตระกูลซูเศรษฐีประจำมณฑลอยู่เบื้องหลัง! นี่คือสิ่งที่ทำให้เรามีความมั่นใจที่จะทำอะไรก็ได้!”มีตั๋วโบ
“จุดประสงค์ที่ผมมาที่นี่ ก็เพื่อจะล้มเฉินหลินเท่านั้น ส่วนคาสิโนนิวซันนี้ ผมไม่สนใจอยู่แล้ว”หลิงเฟิงกล่าวยิ้มๆ“ผมเป็นคนกลัวความยุ่งยากน่ะ ดังนั้น คุณเย่ คุณก็ถือซะว่าช่วยผมแล้วกัน รับไว้เถอะ!”ผู้จัดการล็อบบี้ และคนอื่นๆ ก็ไหลตามน้ำ รีบหันไปคุกเข่าต่อหน้าเย่ซื่อกวนทันที“ด้วยอำนาจของลูกพี่เย่แล้ว ต้องสามารถพาคาสิโนนิวซันของเราก้าวไปอีกขั้นแน่นอน! สวัสดีครับบอสเย่!”“สวัสดีครับบอสเย่!”“สวัสดีครับบอสเย่…”เย่ซื่อกวนหัวเราะลั่น แล้วพูดว่า“หลิงเฟิง ฉันเป็นถึงโจรอันธพาลอันดับหนึ่งแห่งมณฑลเจียงหนานเชียวนะ นายไม่กลัวฉันเลยเหรอ?”“ผมเชื่อแค่ในสิ่งที่ผมเห็นเท่านั้น คุณเป็นพี่ชาย และปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ยุติธรรมคนหนึ่ง”หลิงเฟิงอมยิ้มเย่ซื่อกวนเต็มไปด้วยความรู้สึกปะปนกันไปหมด“คนบนโลกแค่ได้ยินชื่อฉัน ต่างก็คิดว่าฉันเป็นพวกอันธพาลหน้าเลือดและเหี้ยมโหดทั้งนั้น ไม่คิดเลยว่าจะมีคนประเมินฉันแบบนี้ด้วย!”“การได้เจอนายที่นี่วันนี้ ถือเป็นโชคของฉันแล้ว ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็ หลิงเฟิง ต่อจากนี้นายเป็นเพื่อนฉันแล้ว! ถ้ามีปัญหาอะไร เรียกฉันได้เสมอ!”เย่ซื่อกวนเอามือทุบอก ขณะเดียวกันก็ส
“ส่งตัวเย่อวี่หลิวมาซะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะฆ่าพวกแกซะ!”หลิงเฟิงชี้ไปยังเบื้องหน้าด้วยมือเดียว ใบหน้าสุขุมราวกับถูกหมอกอันเยือกเย็นปกคลุมไว้!เขาทนต่อการยั่วยุของคนอื่นได้ แต่การลักพาตัวคนรอบตัวเขาแล้วมาขู่เขานั้น เป็นการฝ่าฝืนข้อห้ามของราชาแห่งความมืด!โครม!หลิงเฟิงเพียงแค่เงยหน้าขึ้น กลิ่นอายอันชั่วร้ายน่าหวั่นกลัวที่แผ่ซ่านออกมา ก็ทำเอานักฆ่าส่วนใหญ่ของตระกูลซูกลัวจนเป็นลมสลบไป!คนนับร้อยล้มลงภายใต้ความมืดมิด!คนที่เหลือเองก็สั่นไปทั้งตัว“แม่เจ้า! แค่สายตาก็น่ากลัวขนาดนี้แล้ว ยังจะสู้อะไรอีก?”“หนีเถอะ! อย่าเอาชีวิตตัวเองมาแลกกับเงินน้อยๆ นี่เลย!”“เด็กหน้าขาวที่มาจากเมืองเล็กๆ บริเวณชายฝั่ง ทำไมถึงมีกลิ่นอายชั่วร้ายแบบนี้ได้!”“เหอะๆ! คุณหลิงครับ พบกันครั้งแรก ช่างสง่างามและโดดเด่นราวกับเป็นมังกรนกฟีนิกซ์ในหมู่มนุษย์เลยนะครับ!”ซูซานเดินมือไขว้หลังออกมา“ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันชื่อซูซาน เป็นรองผู้จัดการประจำตระกูลซู…”สิ้นเสียงพื้นดินใต้เท้าของเขาก็ถล่มในบัดดล หลิงเฟิงไม่รู้ว่ามาถึงตรงหน้าเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขากำลังจ้องเขาเขม็งอยู่ตรงหน้าไม่ไกล“เย่อวี่หลิวอยู่ไหน?”
คำพูดนี้ราวกับฟ้าผ่าตอนกลางวัน ทำเอาหลิงเฟิงหน้าถอดสีทำลายระดับการฝึกฝนของตัวเอง?แบบนั้นตนก็กลายเป็นเนื้อปลาบนเขียงของคนอื่นน่ะสิ?เป็นแผนที่ชั่วร้ายมากจริงๆ ไม่เหมือนเป็นความคิดของซูซาน หรือว่ามีคนอยู่เบื้องหลังเขา?แม้แต่เย่อวี่หลิวเองก็อดขัดขืนไม่ได้คล้ายอยากปริปากห้ามหลิงเฟิง“เงียบๆ! นังแพศยา ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอตรงนี้เลย!”ชายร่างกำยำกดเย่อวี่หลิวไว้แน่น ถึงขนาดมืออ้วนเหมือนหมูนั่นแทบจะสอดเข้าไปในคอเสื้อของเย่อวี่หลิวแล้วด้วย“พอแล้ว!”หลิงเฟิงตะคอกเสียงดังใส่อีกฝ่าย“อย่าแตะต้องประธานเย่! ไม่งั้นฉันจะทำให้พวกแกทุกคนเข้าหลุมศพซะ!”สายตาประดุจเหยี่ยวทำเอาผู้คนหนาวเหน็บราวกับอยู่ในเมืองน้ำแข็ง ตกใจจนการกระทำหยุดลงชั่วขณะซูซานเองก็รู้สึกกลัวในใจ แต่ก็พูดออกมาชัดคำว่า“หลิงเฟิง นายขู่พวกฉันไม่ได้หรอก ชีวิตของเย่อวี่หลิวอยู่ในมือของพวกฉัน พวกฉันสามารถฆ่าเธอได้ทุกเมื่อ ถ้านายลงมือ!”“มีปัญญาก็ตายไปพร้อมกันสิ!”เมื่อคำพูดนี้เผยออกไปหลิงเฟิงเงียบ!สามวินาทีหลังจากนั้น เขากำหมัดแน่น นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด“แค่ฉันทำลายระดับการฝึกฝนออก พวกนายก็จะปล่อยตัวประธานเย่ตา
ไม่นานหลิงเฟิงก็ถูกทรมานจนยับเยิน เนื้อตัวแตกยับไม่ทั่ว หัวของเขาถูกซูซานเหยียบไว้ ยิ้มด้วยใบหน้าดูแคลนและพูดว่า “เมื่อครู่นี้เจ๋งมากไม่ใช่เหรอ? เห็นเอาแต่พูดว่าจะฆ่าพวกเราทุกคนนี่?”"ดูสภาพคุณตอนนี้สิ อย่างกับสุนัขจนตรอก สุนัขขี้เรื้อน!"ทุกคนอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ พ่นคำผรุสวาทและล้อเลียนอีกฝ่ายไม่หยุดราวกับต้องการระบายความขุ่นเคืองทั้งหมดที่หลิงเฟิงทำให้พวกเขาตกใจออกมา!มีเพียงเย่อวี่หลิวที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาอันร้อนแรง ร่างกายอันบอบบางของเธอขยับขึ้นลง และส่งเสียงสะอื้นไม่หยุดเธอไม่คาดคิดเลยว่าหลิงเฟิงจะทำเพื่อตัวเธอถึงขั้นนี้จริงๆหากไม่มีเธอผู้เป็นภาระคนนี้ อีกฝ่ายคงจะกวาดล้างคนอย่างซูซานไปหมดแล้วเธอเองที่ทำร้ายหลิงเฟิง!“เกือบลืมไปแล้วว่าคุณอยู่ที่นี่!”ซูซานก้าวไปข้างหน้า บีบคางของเชย่อหลิว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า“ดูเหมือนว่าคุณจะมีประโยชน์มากจริงๆ! คุณสามารถทำให้ผู้ชายคนหนึ่งเต็มใจที่จะยอมแพ้และทนทุกข์ทรมานจากความอัปยศอดสูเพื่อคุณ!”“แต่ตอนนี้คุณไม่มีประโยชน์แล้ว…”ซูซานยกมือขึ้นซัดเข้าที่หน้าอกหลิงเฟิงราวกับน้ำท่วมทะลักเขื่อน!ทันใดนั้นอวัยวะ
ซูซานตกใจอ้าปากค้างจนกรามแทบจะหลุด นี่มันเป็นไปไม่ได้!เขาทุบตีหลิงเฟิงจนแหลกเละไปทั้งตัวแล้วชัดๆแม้แต่หมอเทวดาที่เก่งกาจที่สุดในโลกมาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้!ทำไม ทำไมอีกฝ่ายจึงยืนตรงหน้าเขาอย่างปลอดภัยได้อีกครั้ง?อีกทั้งยังสามารถชิงตัวเย่อวี่หลิวไปได้ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า?“ประธานเย่ วางใจเถอะ พวกที่รังแกคุณ ผมแก้แค้นคืนหมื่นเท่า”หลิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและจัดนิ้วทีละนิ้วกลับไปที่เดิม ทำให้เกิดเสียงดังกรอบแกรบ“นายไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆเหรอ เป็นไปไม่ได้! ฉันเพิ่งเห็นนายถูกเล่นงานจนตาย…”เย่อวี่หลิวมองดูทั้งหมดนี้อย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอรีบเอื้อมมือไปจับตัวหลิงเฟิง แต่ทุกอย่างปกติดี!นอกจากเสื้อผ้าของเขาที่เปื้อนเลือดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เขาก็แทบจะเป็นคนปกติสมบูรณ์!“แผลหายไปหมดแล้ว!” เธออดไม่ได้ที่จะหยุดหายใจซูซานเดินเข้ามาด้วยความเคียดแค้น“คุณทำได้อย่างไร ฉันเห็นชัดๆว่าคุณยับเยินจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!”หลิงเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า“คงไม่ใช่หรอกมั้ง พวกคุณคงไม่ได้คิดจริงๆว่าความแข็งแกร่งของสวะเช่นพวกคุณจะสามารถทำร้ายฉันได้หรอกนะ”“ฉันก็แค่ร่วมแสดงละครกับพวกคุณเท่านั้น ฝีมือของพ
“เป็นถึงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่งแท้ๆ กลับตายไปแบบนี้”ดวงตาของทุกคนแทบจะหลุดออกมา พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นหลิงเฟิงวางเย่อวี่หลิวลงข้างๆ ยืนเอามือไพล่หลัง แล้วเดินออกไปอย่างสงบ“เอาล่ะ ถึงเวลาที่ชำระบัญชีกับพวกแกทีละคนแล้ว”เย่อวี่หลิวหวาดกลัวเล็กน้อย“หลิงเฟิง อย่าทำเรื่องโง่ๆ เราส่งตัวพวกเขาให้กฎหมายลงโทษได้”รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของหลิงเฟิง“ตระกูลซูควบคุมกระทรวงยุติธรรมของมณฑลเจียงหนาน และข้อกำหนดทางกฎหมายของมณฑลเจียงหนานทั้งหมดได้รับการตีความโดยพวกเขา”“หากแม้แต่กฎหมาย ตระกูลซูยังเป็นผู้ตัดสิน แล้วจะพึ่งกฎหมายได้เหรอ?”"ในเมื่อกฎหมายลงโทษพวกแกไม่ได้ งั้นให้ฉันธำรงคุณธรรมแทนกฎหมายและสวรรค์เถอะ! "จู่ๆหลิงเฟิงก็ยกมือขึ้นมาตบเขาพลังที่เขาปลุกเร้าขึ้นมาราวกับสามารถพลิกฟ้าผลิกแผ่นดิน สังหารผู้คนกลุ่มหนึ่งได้ทันที ไม่นานก็กลายเป็นภูเขาซากศพและทะเลเลือด!แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายสิบคนก็ถูกกวาดล้างเป็นเถ้าถ่านโดยไม่ทันได้ต้านทาน!เย่อวี่หลิวตะลึง "คนหลายร้อยคนและปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายสิบคน ตายกันหมดง่ายๆแบบนี้เหรอ?"ใครจะไปคิดว่าพน
"โอ๊ย!"เย่อวี่หลิวกรีดร้องราวกับโดนไฟฟ้าช็อตแต่เธอก็รีบปิดริมฝีปากสีแดงทันที แก้มของเธอยังแดงเล็กน้อย เธอกรอกตามองหลิงเฟิงอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เห็นแก่นายที่มาที่นี่เพื่อช่วยฉัน ฉันจะถือสาเอาความนาย!”“ถ้ากล้าลงมืออีกอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”หลิงเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า "ประโยคนี้อีกแล้ว ครั้งที่แล้วเธอก็พูดแบบนี้ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่?""นาย!"เย่อวี่หลิวโกรธตัวสั่น ทันใดนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา“ใช่แล้ว! นายฆ่าคนตระกูลซูไปมากมาย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตระกูลซูกล่าวโทษนาย รีบหาทางติดต่อซูเหยียนเถอะ ถึงอย่างไรเธอก็เป็นคุณหนูของตระกูลซู คำพูดย่อมใช้ได้ผล "ถึงอย่างไรตระกูลซูก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยในมณฑลเจียงหนาน และซูชางยังเป็นหัวหน้ากระทรวงยุติธรรม ตระกูลซูอำนาจคับฟ้าหากทำให้พวกเขาขุ่นเคือง ต้องไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาทั้งสองแน่นอนบางทีหลี่ห่าวกรุ๊ปอาจจะล้มละลายเพราะเหตุนี้ด้วย!“ประธานเย่ คุณไม่เคยคิดหรือว่าถ้าตระกูลซูหายไปอย่างสิ้นเชิง เราก็จะไม่ต้องเดือดร้อนขนาดนี้?”หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดอย่างมีความหมายเย่อวี่หลิวชะงัก อดโพล่งหัวเราะไม่ได้ นี่มันเพ้อเจ้อจริงๆ!ทำลายตระกูลซู
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่