“ไปอาบน้ำได้แล้วจะใส่อีกนานมั้ยชุดนี้” พอเดินออกจากห้องน้ำแล้วก็มาทำเสียงดุใส่เลย คนกำลังเล่นกับลูกอยู่ดี ๆ“ไว้หนูเอาตัวเล็กนอนก่อนค่ะแล้วจะไปอาบ” ฉันพูดโดยไม่ได้หันไปมองหน้าพี่เขา เพราะตัวเล็กกำลังช่างคุยพูดร้องโวยวาย แม่บอกน้องกำลังมันเขี้ยวฟันน้ำนมกำลังจะขึ้นเลยหาอะไรเข้าปากเพราะคันเหงือก พอไม่ได้ดั่งใจก็จะร้อง ที่จริงไม่ได้อยากจะอยู่ห้องเดียวกันกับพี่พาร์ทเลย แต่ตัวเล็กติดพ่อเวลานอนต้องได้เห็นได้กอดหอมพ่อถึงจะยอมนอน“ไปอาบ!!” พี่พาร์ทในเสื้อยืดสีขาวกางเกงนอนขายาวทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ตัวเล็ก“ทำไมพี่ไม่เช็ดผมให้แห้งก่อนคะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” วันนี้พี่พาร์ทเขาดูแปลก ไหนจะของที่ขาซื้อมาอีกรู้สึกไม่ปลอดภัยยังไงไม่รู้ตัวเล็กนอนแล้วค่อยไปอาบน้ำ กว่าจะอาบเสร็จพี่เขาหลับพอดี แบบนี้ก็จะรอดตัวไป ช่วงนี้พี่พาร์ทเข้ายิ่งชอบมองฉันอยู่เรื่อยแล้วสายตานะ บอกเลยว่าชวนสยิวมากเห็นไม่ค่อยพูดค่อยจาแต่เรื่องอย่างว่า หนักเหมือนปากที่ไม่ชอบจะพูด เฮ้อ…เป็นเมียพี่เขาน่ะเข้าใจแต่ทำทุกวันช่วงล่างพังก่อนพอดีอายุยังไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ ทำไมต้องมาเจออะไรหนักหน่วงแบบนี้ด้วย สายตามองต่ำไปที่เป้ากางเกง“มองอะไร”“ป
“อยาก……” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อพี่เขากระซิบบอก พร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอเมื่อพี่เขาพูดแบบนั้น…“ไม่เอาค่ะ พี่พาร์ทไม่เอาไม่เล่นนะ” ฉันส่ายหน้าเอามือปิดปากทันที“ใครเล่นฉันเอาจริง” เขายกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน“ปากแบบนี้ เถียงเก่งแบบนี้ อยากรู้นัก จะทำให้ฉันแตกได้มั้ย” พี่พาร์ทลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าตัวเองอย่างใจเย็น“อึก” แล้วก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออีกครั้ง เมื่อท่อนเอ็นลำใหญ่มันชี้โด่งอยู่ตรงหน้า“อ้าปากแล้วอมมันเข้าไปเด็กน้อย” เขาทิ้งตัวลงนั่งหลังพิงขอบเตียงถ่างขาออกเล็กน้อย หน้าพี่พาร์ทนิ่งมากนี่เขาไม่อายบ้างหรือไงกันถึงได้มาโชว์ของลับแล้วยังมาบอกให้อมมันอีก ใหญ่ขนาดนั้นปากฉีกกันพอดี“จะทำเองหรือจะให้จับยัด” เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นท่าทีอิดออดของฉัน“ไม่ทำได้มั้ย ปกติพี่ก็ไม่เคยให้ทำอะไรแบบนี้ให้นิ เนี่ยชุดนอนหนูก็ใส่ให้แล้ว ไหนว่าจะตามใจเขาแล้วทำไมมาบังคับเขาแบบนี้” ฉันทำหน้าเหมือนคนจะร้อง พูดหว่านล้อมให้พี่พาร์ทยอมเปลี่ยนใจ“พี่ต้องง้อขอโทษหนูนะ ไม่ใช่มาบังคับหนูแบบนี้” ฉันพูดอย่างน้อยใจ“มันคนละเรื่อง ง้อก็ส่วนง้อแต่นี่ฉันกำลังลงโทษเด็กดื้อ” เขาทำเสียงดุ พร้อมกร
“แล้วยังไง งอนก็แค่ง้อไม่เห็นจะยาก รับแรงกระแทกให้ดีก็แล้วกัน แล้วกินยาใช่มั้ยหรือจะปล่อยท้อง” เขาพูดเสียงเรียบทำหน้านิ่ง นี่สินะพี่พาร์ทตัวจริงเมื่อกี้ผีคงจะเข้าถึงได้ดูแปลกไป“ไม่กินและก็ไม่ท้อง ตัวเล็กยังไม่ถึงห้าเดือนเลยแล้วหนูก็เพิ่งจะเข้าเรียนเองถ้าท้องมาก็จบเลย พี่ป้องกันไม่ได้เหรอ ใส่ถุงยางพี่รู้จักมั้ย” ฉันมองค้อนเขา“ไม่รู้จัก ไม่เคยใช้” พี่พาร์ทหลับตาลงนอนอย่างสบายใจ“นี่เวลาพี่มีอะไรกับผู้หญิงพี่ไม่เคยป้องกันเลยเหรอ!?”“มีแค่กับเธอจะป้องกันไปทำไม” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน พร้อมลืมตาขึ้นมาจ้องหน้า ทำไมมันรู้สึกเขิน ๆ อย่าบอกนะว่า“พะ…พี่จะบอกว่า…หนู…เป็นคนแรกของพี่เหรอ?” ฉันถามเสียงตะกุกตะกัก หัวใจดวงน้อยมันเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะมองหน้าพี่เขาอย่างคาดหวัง“อือ” พี่เขาพยักหน้าแล้วหลับตานอนต่อ“……” ฉันได้แต่ยิ้มดีใจ นี่เราเป็นคนแรกของกันและกันเหรอเนี่ย หัวใจดวงน้อยมันพองโตขึ้นเรื่อย ๆ หน้าแดงปลั่ง มันดีใจจนเนื้อเต้นที่ได้ยินพี่เขาพูดแบบนั้น“นอนได้แล้ว” ร่างเล็กถูกดึงเข้าไปกอดแนบอก มันพูดอะไรไม่ออกก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมมือไปกอดเอวหนาไว้แน่น อยากนอนกอดพี่เขาแบบนี้ตลอดไปแต่เรื่องท้อง
14.30 น.“ตื่นแล้วเหรอ มาหาป๊านะครับ” พาร์ทอุ้มลูกสาวตัวน้อยที่เพิ่งงัวเงียตื่น อุ้มลูกออกจากเปลทั้ง ๆ ที่เด็กน้อยยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ หลังจากที่นั่งรอลูกตื่นมาเกือบสองชั่วโมง“พาร์ทจะพาตัวเล็กไปไหนลูกน้องพลอยยังหลับอยู่เลยนะ” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นลูกชายลุกลี้ลุกลนอุ้มหลานน้อยเดินออกไปนอกบ้าน“พาร์ทจะพาน้องไปนั่งรถเล่นแถวนี้แหละแม่ เดี๋ยวพาร์ทมา” ชายหนุ่มพูดแค่นั้นก่อนจะเร่งฝีเท้าตรงไปที่รถเพราะนี่ใกล้จะถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว“ตาพาร์ทนะตาพาร์ท” ผู้เป็นแม่ได้แต่ถอนหายใจ แต่ก็เข้าใจว่าลูกชายกำลังคลั่งเมีย แต่ก็ไม่ยอมทั้งความเก๊กเอาลูกมาเป็นข้ออ้าง แต่ก็ต้องยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเมื่อเห็นลูกชายสดใส พูดยิ้มมากขึ้นกว่าแต่ก่อน“เฮ้อ…เห็นแบบนี้แล้วป๋าค่อยสบายใจหน่อย ป๋าขอโทษนะที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้” ปืนที่เดินลงมาจากห้องสวมกอดเมียรักจากด้านหลัง พร้อมกดจูบไปที่ต้นคอขาว กลิ่นตัวหอม ๆ ของเธอยังน่าหลงใหลเหมือนเดิม พร้อมความรู้สึกผิดกับอดีตที่ตัวเองเคยทำเอาไว้“แค่ป๋ารู้สึกผิดแนนก็ดีใจแล้วค่ะ” แนนนี่หันหน้าไปสบตา พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าให้อย่างเข้าอกเข้าใจกัน…...มหาวิทยาลัย…“อาทิตย์ หน้ามีกิจกร
21.00 น.ไนต์คลับ…“พี่มาช้า ผมกับอาไรเฟิลมารอตั้งนาน”“……” ผมเงียบไม่ตอบอะไรมัน ไม่รู้จะตามมาด้วยทำซากอะไร ไม่ช่วยอะไรแล้วยังมาทำหน้ายียวนกวนประสาทอีก“แล้วทำไมพี่ไม่พาเธียร กับหนูน้อยพลอยชมพูมาด้วย” มันยังกวนตีน ไม่เลิก“ไอ้ขุนศึก มึงไปไกล ๆ ตีนเลย กวนประสาทอยู่ได้!” ผมถอนหายใจอย่างเอือมระอาเดินตรงไปหาเอาไรเฟิล ที่กำลังนั่งจ้องดูอะไรในมือถือ“ว่าไง เอาจริงใช่มั้ย” อาไรเฟิลเอ่ยขึ้นพร้อมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง ท่าทางเรียบนิ่งของอาดูธรรมดาแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว ก็แน่ละถึงจะเป็นหมอแต่อีกด้านมืดของอาไรเฟิลเห็น อาเปอร์บอกทำธุรกิจสีเทาหลายอย่างเพราะพ่อแม่อาเป็นที่รู้จักกันดีในวงการธุรกิจมืด ถึงจะวางมือแต่แค่เอ่ยชื่อที่ไหนใครก็ต้องเกรงใจ“ผมแค่อยากสั่งสอนมันให้รู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับคนของผม ในเมื่อเตือนแล้วแต่มันไม่ฟัง ผมก็ไม่มีทางเลือก” อาไม่พูดอะไร มองไปยังโต๊ะที่ไอ้นั่นนั่งอยู่กับผู้หญิง สามสี่คน“นายมีอะไรให้ผมทำ ครับ” ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาอาไรเฟิลด้วยท่าทางนอบน้อม“รู้จักมั้ย” อาเอารูปเธียรให้เขาดู“……” เขาไม่พูดอะไรแค่พยักหน้า“มึงรู้มั้ยผู้หญิงคนนี้ ที่พวกมึงจะรุมโทรมเป็
“พี่พาร์ท ไม่เอา อย่ากวนหนูจะนอน” คนตัวเล็กพูดเสียงอู้อี้ ลืมตามามองหน้า“พี่ไปไหนมาหนูเอาตัวเล็กกินนมไม่เห็นพี่เลย” เธอทำหน้างอ พร้อมทำจมูกฟุดฟิดดมที่เสื้อทันที“กลิ่นเหล้านิ พี่ไปไหนมา” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง จ้องหน้าผมตาเขียนปั้ด“หิว” มันละสายตาจากสองเต้านั้นไม่ได้จริง ๆ“หิวก็ไปหาอะไรกินสิ มาบอกหนูทำไม” เธอทำเสียงน้อยใจ นอนตะแคงหันหลังให้“อยากกินเธอ”“ฮือ” ผมไม่รอให้เด็กดื้อพูดหรือเถียงอะไรได้ ขึ้นคร่อมร่างเล็กจัดการกับเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอ และตัวเองอย่างรีบเร่ง“อ๊ะ พี่พาร์ท” คนตัวเล็กใต้ร่างสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อท่อนเอ็นลำใหญ่จมหายเข้าไปในร่องแคบตรงหว่างขา โดยไม่มีการเล้าโลมใด ๆ“เจ็บนะ จะบ้าหรือไง” เธอมองค้อน สองมือโอบคอผมไว้แน่น“ก็มันเขี้ยวใครบอกให้น่ากระแทก”“อ๊ะ อ๊ะ” เสียงหวานครางท้วงในลำคอ เมื่อช่วงล่างเริ่มทำงานขยับเป็นจังหวะเนิบนาบ กดแช่สัมผัสโหนกเนื้อนูนที่ยื่นออกมาตรงสวนนั้น พร้อมหมุนควงเอวทวนเข็มนาฬิกา ก้มหน้าซุกไซ้ซอกคอขาว กลิ่นตัวหอมอ่อน ๆ มันยิ่งทำให้ความรู้สึกดำดิ่งหลงใหลคลั่งไคล้คนใต้ร่างมากขึ้นทุกวัน“ยังเจ็บอยู่มั้ย”จ๊วบเสียงกระซิบแหบพร่า พรมจูบดูดทำรอยไปทั่วทั
เธียร…“พี่พาร์ทนะพี่พาร์ท คนบ้า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”“เป็นอะไรเธียร แล้วนี่รู้เรื่องรถเมล์กับพี่นายยัง” เอริน เพื่อนในห้องเอ่ยขึ้น ระหว่างที่ฉันกำลังบ่นให้พี่พาร์ท แค่ขอให้มารับแค่นี้ก็ไม่ได้ เชอะ“รถเมล์ พี่นายมีอะไรเหรอ?” จะว่าไปรถเมล์หายไปไหนนี่ก็ถึงเวลาเรียนแล้วนะ“ไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้ เกิดเรื่องขนาดนั้นกล้ามาก็แปลก นี่ได้ข่าวว่าสองคนพี่น้องลาออกบินด่วนไปต่างประเทศเลยนะ” เธอพูดอย่างตื่นเต้น“ห้ะ ลาออกไปต่างประเทศ” ฉันพูดอย่างตกใจ ก็เมื่อวานยังดี ๆ อยู่เลยก็ไม่เห็นมีท่าทีอะไร แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้“ดูนี่” เอรินเปิดคลิปอะไรไม่รู้ให้ดู“……..” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น“ไม่น่าเลยเสียดายความหล่อ แต่เห็นรุ่นพี่ที่รู้จักกับพี่นายบอกคนเลวแบบนี้สมควรโดนอะไรแบบนี้แล้ว พ่อแม่ก็คงจะอายเลยย้ายบ้านไปอยู่ต่างประเทศกัน” ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตา ภาพที่เห็นคือพี่นายกำลังมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน นั่นมันก็ไม่ได้แปลกอะไร แต่ที่ตกใจคือ 1 ต่อ 10 แม่เจ้าอีเธียรขนลุก“พอ ๆ ๆ ๆ เก็บเลยขยะแขยง” ฉันเอามือลูบแขน พูดแล้วยังขนลุกไม่หาย ไปเสียได้ก็ดี ยิ่งไม่ชอบหน้าพี่เขาอยู่ สงสารก็แต่รถเมล์เลยพลอย
“ขอตัวนะคะ” ฉันยิ้มให้พี่พาร์ทและเอริน แล้วลุกจากตรงนั้นก่อนตัวเองจะร้องไห้ออกมา“งั้นเราไม่เกรงใจละนะ” เอรินตะโกนเสียงดังฉันก็ไม่ได้พูดอะไรรีบเดินออกจากห้องทันที“เธียร ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวสิ” แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาไปไหนเพื่อนผู้ชายในห้องก็ร้องเรียก พร้อมเดินเข้ามาหา“มีอะไรเหรอ?” ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อน“มีการประกวด เป็นงานกลุ่มเราอยากชวนเธียรเข้าทีม น้ำฟ้า กับน้ำเพชรก็เข้าร่วมด้วย” เขาหันไปยิ้มให้สองแฝดสุดติสท์ที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะ“งั้นแลกไลน์กัน เผื่อเราสองคนจะสานสัมพันธ์กันไปได้ไกลกว่านี้” เอรินที่นั่งอยู่กับพี่พาร์ทพูดขึ้น พี่พาร์ทเขามองมาที่ฉันก่อนจะหยิบมือถือจากเอริน แล้วเขาสองคนก็นั่งคุยกันอยู่แบบนั้นโดยไม่สนใจคนรอบข้าง ทีกับฉันพี่พาร์ทมีแต่ดุ แต่กับคนอื่น แต่ช่างเถอะอยู่ไม่ได้ก็แค่ไปแค่นั้น“ได้สิ เงินรางวัลเยอะขนาดนี้ไม่สนได้ไง” ฉันก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปตามทางที่มันควรเป็นแต่ถึงจะพูดปลอบใจตัวเองแบบนั้น มันก็มีเสียใจบ้าง ไม่คิดว่าพี่พาร์ทเขาจะกล้าทำแบบนั้นต่อหน้าฉัน“อะไรที่ได้มาง่าย ๆ มันไม่มีค่าหรอกเธียร!” ฉันมองตัวเองในกระจก ก่อนจะเดินออกจากห้องน
“พี่พาร์ท” ตอนนี้เราสองคนอยู่หน้างาน และมือเท้ามันก็เย็นเฉียบรู้สึกประหม่าจนก้าวขาไม่ออก“กลัวอะไรฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน” เขาหอมที่หัวหนัก ๆ หนึ่งทีแล้วเดินโอบเอว พาฉันเดินเข้าไปในงาน และพอเราสองคนเดินเข้าไปทุกสายตาก็มองมาที่ฉันเป็นตาเดียว“ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวปกติ” พี่พาร์ทพูดปลอบและพาฉันเดินตรงเข้าไปหากลุ่มนักธุรกิจกลุ่มหนึ่ง“สวัสดีครับ” พี่พาร์ททักทายพวกเขาอย่างนอบน้อม แต่ว่าทำไมทักทายภาษาไทยล่ะ“เอาคุณปรมินทร์ นึกว่าจะไม่มางานนี้ซะแล้ว” เขาพูดและยิ้มอย่างเป็นกันเองกับพี่พาร์ทและมองมาที่ฉัน“ธีรดา ภรรยาผมครับ” ก่อนพี่พาร์ทจะแนะนำให้ฉันที่ได้แต่ยืนอึ้งให้ทุกคนรู้จัก ที่อึ้งคือแล้วที่เขาให้เรียนหัดพูดภาษาจีนเพื่ออะไร เท่าที่มองดูในงานมีแต่คนไทยและเขาก็ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกัน“ภรรยา!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน“สวัสดีค่ะ” สองมือยกขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ต้องแอบจิกตากัดคนข้าง ๆ“พี่แกล้งหนูอีกแล้วนะ” ฉันพูดกระซิบกระซาบบิดเอวหนาแรง ๆ อย่างหมั่นไส้“......” พี่พาร์ทไม่พูดอะไรแค่ปรายตามอง และหันไปพูดคุยเรื่องธุรกิจแต่มือเขามันอยู่นิ่งเสียที่ไหน ลูบไล้แผ่นหลังสัมผัสมันชว
และแล้ววันที่ฉันกลัวก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่จะต้องออกงานคู่กับพี่พาร์ทเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานสังคมแบบนี้ เฮ้อ.....“เธอต้องทำได้สิธีรดา” ร่างเล็กในชุดคลุม จ้องหน้าตัวเองในกระจก พูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำส่วนพี่พาร์ทไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก แค่โทรมาบอกให้แต่งตัวรอแล้วจะมารับ ดีนะที่แม่กับพี่ฟองเบียร์อยู่เลยปลีกตัวออกจากตัวเล็กได้ เหมือนน้องจะรู้ว่าคืนนี้ต้องกลับดึกงอแงไม่ยอมห่างอกทั้งวัน แต่พอพี่พอร์ช มาอุ้มไปเล่นไปกับคุณอาเฉย ลูกสาวใครนะ เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้...“ว่าแต่จะทำไงล่ะเนี่ย” แต่งหน้าก็พอไหวแต่ทำผมจะทำทรงไหนดีถึงจะเข้ากับชุดที่พี่ญี่ปุ่นเตรียมไว้ให้ มันเป็นชุดราตรียาวสีดำดูเรียบ ๆ แต่แอบเซ็กซี่นิด ๆ หวังว่าใส่แล้วพี่พาร์ทคงจะไม่ฆ่าฉันทิ้งนะก๊อก ก๊อก ก๊อก“ใครคะ” ฉันที่กำลังแต่งหน้าเดินไปเปิดประตู“พี่พาร์ท” พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้าที่มาพร้อมกล่องสีแดงขนาดใหญ่ในมือสองกล่อง“........” พี่พาร์ทเงียบไม่พูดอะไรเดินเอากล่องไปวางไว้บนเตียง แล้วเดินออกไปนอกห้องท่ามกลางความงุนงงของฉันที่ได้แต่มองตามแล้วเกาหัว
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” และก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปเมื่อพี่พาร์ทมีท่าทีแปลก ๆ เขาดูเงียบและกังวลมาก“พี่ไม่สบายหรือเปล่า” มือเล็กเอื้อมขึ้นไปแตะหน้าผากคนตัวโต“......” พี่พาร์ทเงียบ เอาแต่จ้องหน้ามอง เหมือนกับจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด“ดึกแล้วหนูว่าเรากลับกันมั้ย” ตัวเล็กหาว ไปหลายรอบแล้ว ตาหวานเยิ้มแล้วตอนนี้“คือ...ฉัน”“คือ...คืออะไรพี่ก็พูดมาสิคะ” ฉันพูดยิ้ม ๆ เดินเข้าไปกอดเขา“พี่จะขอหนูแต่งงานเหรอ? เมื่อวานที่ชายหาดพี่กำลังจะขอหนูแต่งงานแต่โดนขัดก่อนใช่มั้ย”“.......” เขาเงียบ แสดงว่าฉันพูดถูก“ทำไมคะ เขินเหรอ แค่ขอแต่งงานเอง”“เธอนี่ไม่มีความโรแมนติกเลยนะธีรดา” พี่พาร์ททำเสียงดุ“เอ้า อะไร มาดุหนูทำไมคะ ก็ตัวเองจะพูดก็ไม่พูด แค่ขอแต่งงานเองมันพูดยากตรงไหน ถ้าพี่เขินเดี๋ยวหนูขอพี่เองก็ได้ แต่สินสอด?” ฉันทำหน้าครุ่นคิดมองหน้าพี่พาร์ทแล้วยิ้มกริ่ม“เอาตัวหนูเป็นสินสอดแทนได้มั้ย” พร้อมทำท่าทางเหนียมอายเมื่อเขาเอาแต่มองหน้าพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น“ตะ....”“ชู่ว...เบา ๆ ค่ะตัวเล็กกำลังจะหลับ” ฉันพูดเสียงเบาเอามือลูบหลังตัวเล็กที่ค่อย ๆ โน้มหน้าซบลงที่ไหล่พ่อ ดวงตากลมโตคู่เล็กปรือตามองหน้
“ทำอะไรทำไมไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว”“จะไปไหนได้พี่ก็ดูสิ”พรึบ!!ฉันเปิดผ้าห่มให้พี่พาร์ทที่เพิ่งเดินเข้ามาดูลูกสาวตัวน้อยสุดที่รักของเขา นอนอยู่บนตัวแม่ปากก็ดูดนม อีกมือก็จับเต้า สองขาเต้นขย่ม เฮ้อ...เด็กหญิงพลอยชมพูจอมแสบ“ไม่ต้องมายิ้มเลย แม่เจ็บนะ” ตัวเล็กผละริมฝีปากจากเต้าส่งยิ้มหวานให้พ่อและแม่แล้วอ้าปากงับดูดนมต่อ แล้วคุณเธอก็เล่นอยู่แบบนั้นนานเป็นชั่วโมง กว่าจะยอมลงจากตัวแม่ เฮ้อ...ถึงจะเหนื่อยจะเจ็บบ้างแต่มันก็คือความสุข อีกหน่อยน้องโตเขาก็จะค่อย ๆ ห่างจากเราไปเรื่อย ๆ เลยอยากอยู่ใกล้ชิด มอบความรักให้ลูกเท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้“ตัวเล็กมาหาป๊า ให้แม่ไปแต่งตัว” พี่พาร์ทรับตัวเล็กที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จที่ยิ้มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่ได้แกล้งแม่“ไปอาบน้ำฉันพาลูกไปเดินเล่นรอ” มือหนาลูบมาที่หัวพร้อมดึงร่างเล็กเข้าไปกอด“เจ้าค่ะ หนูจะรีบอาบน้ำแต่งตัว ทุกคนจะได้ไม่ต้องรอนาน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มพ่อลูกคนละหนึ่งฟอดใหญ่แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเท่าไร แต่ต้องมาหนักใจจะใส่ชุดไหนดี?“เสร็จแล้วค่ะ” ฉันรีบวิ่งออกจากห้องไปหาพี่พาร์ทและคนอื่น ๆ ที่รอ
“เป็นอะไรคะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ฉันก็ไม่น่าถามพี่พาร์ทเลย หน้าบึ้งแบบนี้จะมีอะไรนอกจากงอนลูก ตอนนี้ตัวเล็กไม่สนใจป๊าเลย เล่นสนุกอยู่กับเหล่าอา ๆ ที่ดูจะหลงหลานสาวตัวน้อย โดยเฉพาะขุนศึกที่น้องพลอยติดมากกว่าคนอื่น ห่างกันเป็นไม่ได้ร้องตามตลอด“........” พี่พาร์ทไม่พูดอะไร กลับหันมามองค้อน เสียอย่างนั้น“เกี่ยวอะไรกับหนู หนูจะไปรู้ได้ไงว่าน้อง ๆ พี่จะตามมา” น่าขำจริง ๆ เวลาที่พี่พาร์ทงอน งอแงกว่าน้องพลอยอีก“ถือว่าได้พักผ่อนค่ะ มีคนช่วยดูลูกก็ดีแล้ว หนูดีใจนะ ที่ทุกคนรักและเอ็นดูน้องพลอย พี่รู้มั้ยตอนที่น้องเกิดวันแรก พยาบาลที่ทำคลอดอุ้มน้องไม่ยอมวางเลย”“พี่รู้มั้ยว่าหนูรู้สึกดีมากแค่ไหนที่ทุกคนไม่รังเกียจน้อง” ความรู้สึกวันนั้นที่คลอดตัวเล็กมันยังจำไม่เคยลืม มันเป็นความเจ็บปวดที่สวยงาม มันเป็นความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม“รักตั้งแต่แรกเจอ รักทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยได้เจอหน้า ครั้งแรกที่ได้อุ้มลูกมือหนูสั่น จนพี่ณัฐต้องช่วยอุ้ม” ฉันพูดไปยิ้มไปพร้อมน้ำตาเม็ดใสที่มันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว“หนูเข้าใจว่าพี่หวงลูก แต่นั่นมันน้องพี่นะคะ คุณป๊าขี้หวงไม่งอแงสิ เห็นมั้ยตัวเล็กสนุกใหญ่เลย” ฉันรีบเปลี่ยนเ
“พี่พาร์ท! ตื่นได้แล้วสายแล้วนะ”“ตื่น!! หิวข้าว!!”“......” เงียบไร้ซึ่งคำตอบจากคนตัวโตที่นอนนิ่งไม่ขยับตัว ฉันกับตัวเล็กอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเป็นชั่วโมงแล้วแต่พี่พาร์ท กลับไม่ยอมตื่น“พี่พาร์ทหนูหิว...ตื่นมาทำอาหารให้กินก่อน แล้วค่อยนอนต่อ”“......” เขายังคงเงียบและค่อย ๆ ลืมตา มองหน้าฉันกับลูก สมน้ำหน้าเมื่อคืนแกล้งฉันดีนัก พอตอนเช้ามาตัวเองตื่นสายเอง“ไปเลยค่ะ หนูหิวแล้ว กินข้าวเสร็จพาไปเดินเล่นด้วย หนูอยากพาน้องไปเดินริมชายหาดฝั่งโน้น” ฉันพูดและยิ้มให้พี่พาร์ทที่ยังทำหน้างัวเงีย“ฉันเป็นผัวเธอนะเธียร ไม่ใช่คนรับใช้ที่จะต้องมาคอยทำอาหารให้เธอกิน” บ่นเป็นตาแก่ไปได้“ก็เป็นผัวนั่นแหละหนูถึงใช้ อยากกินฝีมือพี่ พี่ทำอร่อย นะคะ ไปทำให้หน่อยหิว” ฉันยิ้มตาหยีให้พี่เขาที่เอาแต่ส่ายหัว ก่อนร่างหนาจะค่อย ๆ ลุกออกจากเตียง“รอป๊าก่อนนะครับ ป๊าไปทำอาหารให้แม่หนูก่อนแล้วเราไปเดินเล่นกัน” เขาพูดยิ้มกับลูกอย่างอารมณ์ดี ตัวเล็กก็อ้อนเอาใจยิ้มหวานให้พ่อ“ส่วนเธอใช้งานฉันหนักไปแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ”ฟอด“แหวะ...เหม็นไม่ต้องมาหอมหนูเลยไปทำอาหารก่อนหิวจนจะกินพี่ เข้าไปได้ทั้งตัวอยู่แล้ว” ทำเป็นมาหอม ก่อนหน้
20.00 น.“ทำอะไรคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดพี่พาร์ทที่ยืนอยู่ระเบียงห้อง หลังจากเอาตัวเล็กกินนม น้องคงจะเพลียกินนมแล้วหลับไปเลยพรึบ“.......” ร่างหนาพลิกตัวหันหน้ามาสบตา“หนูรักพี่จัง พี่รู้มั้ยวันนี้หนูมีความสุขมากแค่ไหน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ใบหน้าเล็กแอบอิงแนบชิดแผงอกอุ่น“.......”“?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน โยนมือถือทิ้งลงบนโซฟา เกลี่ยตามองร่างกายฉันอย่างพิจารณาอย่าบอกนะว่า“หยุดไม่เอา” ฉันปฏิเสธเสียงแข็งเมื่อรู้ถึงความคิดคนหื่น“แต่เธอเป็นคนยั่ว ฉันก่อนนะธีรดา” เขาพูดเสียงกระเส่าแหบพร่า“ยั่วตอนไหน หนูอยู่ของหนูดี ๆ” เพิ่งจะเดินมาหาเองนะ จะบ้าหรือเปล่าพรึบ!!“ฮื่อ พะ...พี่พาร์ททำอะไร!” ร่างเล็กถูกจับตัวพลิกหันหลังสองมือจับราวระเบียงอย่างอัตโนมัติ อย่าบอกนะว่าจะทำตรงนี้นี่มันระเบียงบ้านนะ ถึงจะไม่มีใครนอกจากเราแต่มันก็น่าอายอยู่ดี“พะ...พี่พาร์ทดะ...เดี๋ยวก่อน คะ...คุยกันก่อน!!” พี่พาร์ททำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด เขาถอดกางเกงตัวเองพร้อมควักท่อนเอ็นที่มันแข็งชูชันออกมาก และจัดการถอดกางเกงชุดนอน นิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวจิ๋วทิ้งลงพื้น ทุกอย่างมันรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทันพรวด!!กึ
“ตื่นแล้วเหรอคะคนเก่ง”“.......” ตัวเล็กทำหน้างุนงงบิดขี้เกียจอย่างน่าเอ็นดู หันหน้ามองซ้ายมองขวา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แม่และจ้องหน้าพ่อที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆตัวเล็กค่อย ๆ พลิกตัวลุกขึ้น คลานเข้าไปหาพ่อ นั่งจ้องพ่ออยู่แบบนั้นแล้วหันมายิ้มตาหยีให้แม่แปะ แปะก่อนฝ่ามือเล็กจะฟาดลงที่แผงอกแกร่ง พร้อมโน้มใบหน้าเล็กเข้าไปใกล้ก้มลงจุ๊บปากพ่อที่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเอาใจ“คนสวยตื่นแล้วเหรอ” พี่พาร์ทส่งยิ้มพูดกับลูกอย่างอารมณ์ดี“ป๊าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ปลุก ฮื้ม” คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้นเอาตัวเล็กนั่งตัก พูดเล่นกันเห็นแล้วก็ได้แต่มองแล้วยิ้มตาม“ตัวเล็กเพิ่งตื่นค่ะ” ฉันขยับเข้าไปหาสองพ่อลูก เห็นพี่พาร์ทดูเพลีย ๆ ขับรถมาตั้งใกล้พี่เขาคงจะเหนื่อยมาก พอนอนหัวถึงหมอนไม่ถึงนาทีก็หลับเลย“พี่พาหนูกับลูกมาเที่ยวแบบนี้แล้วงานพี่ล่ะคะ หนูไม่น่างอแงกับพี่เลย” ระหว่างที่พี่เขานอนเลขาเขาโทรมาฉันถึงได้รู้ว่าที่จริงพี่เขามีงานต้องทำแต่กลับเลือกที่จะพาฉันกับลูกมาเที่ยว รู้สึกผิดยังไงไม่รู้“ก็แค่งาน ไม่ทำอาทิตย์ สองอาทิตย์มันไม่เจ๊งหรอก ฉันทำงานมาเกือบครึ่งชีวิต ก็อยากมีเวลาเที่ยวกับลูกกับเมียเหม
เฮ้อ...เป็นเศร้าเลย นึกว่าจะได้โชว์หุ่น ที่ไหนได้ ฮื่อ พี่พาร์ทคนเจ้าเล่ห์หลอกมาติดเกาะชัด ๆ“อะ......ตัวเล็กแม่เจ็บนะ อย่ากัดได้มั้ย ถ้ากัดแม่จะไม่ให้กินแล้วนะ” แต่ก็ต้องสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อตัวเล็กที่กำลังดูดนมงับเข้าให้ เจ็บเป็นบ้าเลย“อ้อแอ้” แล้วพอโดนดุหน่อยก็ทำตาแป๋วใส่ แบบนี้ใครจะโกรธลง ส่วนพ่อของลูก พี่พาร์ทมาถึงก็เอาของไปเก็บในห้อง มันเป็นหน้าที่เขาอยู่แล้วที่ต้องดูแลเมียกับลูกใครบอกให้มาหลอกกันแบบนี้เองล่ะ แล้วเราสองคนแม่ลูก ก็นั่งเล่นอยู่ระเบียงบ้าน ลมเย็น ๆ บรรยากาศที่นี่ดีมาก ได้กลิ่นน้ำทะเลแล้วชื่นใจ จะว่าไปที่นี่สวยมากชายหาดขาว ๆ น้ำทะเลสีใส แล้วยังมีความเป็นส่วนตัวแบบนี้ก็ไม่ต้องห่วงตัวเล็กปล่อยเล่นทรายได้สบายเลย...“หนูขอโทษแม่เหรอคะ ลูกสาวใครนะน่ารักจัง” ตัวเล็กเอามือเล็ก ๆ ลูบที่เนินอกก่อนจะยิ้มให้ ทำหน้าอ้อนยิ้มหวาน คลั่งรักลูกตัวเองไม่ไหว“กินค่ะ แม่รักน้องมากนะรู้มั้ย” ฉันจูบลงที่หน้าผากเล็กอย่างเอ็นดู น้องพลอยยิ่งโตยิ่งน่ารักแต่มีความเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อ พูดแล้วก็แค้นใจ ถึงว่าเลือกให้แต่ละชุด เพราะแบบนี้นี่เอง“เป็นอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมร่าง