“ขอตัวนะคะ” ฉันยิ้มให้พี่พาร์ทและเอริน แล้วลุกจากตรงนั้นก่อนตัวเองจะร้องไห้ออกมา“งั้นเราไม่เกรงใจละนะ” เอรินตะโกนเสียงดังฉันก็ไม่ได้พูดอะไรรีบเดินออกจากห้องทันที“เธียร ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวสิ” แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาไปไหนเพื่อนผู้ชายในห้องก็ร้องเรียก พร้อมเดินเข้ามาหา“มีอะไรเหรอ?” ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อน“มีการประกวด เป็นงานกลุ่มเราอยากชวนเธียรเข้าทีม น้ำฟ้า กับน้ำเพชรก็เข้าร่วมด้วย” เขาหันไปยิ้มให้สองแฝดสุดติสท์ที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะ“งั้นแลกไลน์กัน เผื่อเราสองคนจะสานสัมพันธ์กันไปได้ไกลกว่านี้” เอรินที่นั่งอยู่กับพี่พาร์ทพูดขึ้น พี่พาร์ทเขามองมาที่ฉันก่อนจะหยิบมือถือจากเอริน แล้วเขาสองคนก็นั่งคุยกันอยู่แบบนั้นโดยไม่สนใจคนรอบข้าง ทีกับฉันพี่พาร์ทมีแต่ดุ แต่กับคนอื่น แต่ช่างเถอะอยู่ไม่ได้ก็แค่ไปแค่นั้น“ได้สิ เงินรางวัลเยอะขนาดนี้ไม่สนได้ไง” ฉันก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปตามทางที่มันควรเป็นแต่ถึงจะพูดปลอบใจตัวเองแบบนั้น มันก็มีเสียใจบ้าง ไม่คิดว่าพี่พาร์ทเขาจะกล้าทำแบบนั้นต่อหน้าฉัน“อะไรที่ได้มาง่าย ๆ มันไม่มีค่าหรอกเธียร!” ฉันมองตัวเองในกระจก ก่อนจะเดินออกจากห้องน
“เจออะไรมั้ย” เสียงเข้มกระซิบแผ่วเบา พร้อมสอดมือกอดเอวบางไว้“ก็หาอยู่นี่ไง!! เบา ๆ เดี๋ยวพี่พาร์ทมาเห็น” คนตัวเล็กในอ้อมแขนพูดออกมาอย่างลืมตัว…“ปล่อยสิ หนูกำลังรีบเดี๋ยวพี่ เดี๋ยวนะ”“เฮือก!!! พะ…พี่พาร์ท!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจแทบจะหยุดเต้น เมื่อหันไปมองเจ้าของเสียง ก็ว่าอยู่ทำไมเสียงมันคุ้น ๆ“พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ใจเย็น ๆ เธียร เนียน ๆ เข้าไว้ ฉันค่อย ๆ วางมือถือไว้ที่เดิม“หิวมั้ย ร้อนมั้ยอาบน้ำก่อนค่ะ” พร้อมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที น่าอายชะมัด“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง” ร่างเล็กถูกพลิกตัวหันหน้าไปสบตากับพี่เขา“เปล่าก็แค่จะดูว่ากี่โมงแล้ว” ก็แถแก้เขินไปเรื่อย“ปากแข็ง ถามว่าเจออะไรมั้ย” มือหนาจับปลายคางให้เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย“ไม่เจอค่ะ” ก็พี่เขาเห็นเต็มตาแบบนั้นจะปฏิเสธอะไรได้อีก“ขอโทษที่หนูวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของพี่ ต่อไปหนูจะไม่ทำอีก” ฉันพูดอย่างสำนึกผิด“ขอตัวไปอาบน้ำก่อนค่ะ” ก่อนจะค่อย ๆ แกะมืออีกข้างเขาออกจากเอวพรึบ!“เป็นคนปากแข็งไปตั้งแต่เมื่อไหร่” ร่างเล็กถูกดันตัวนอนราบลงกับเตียงอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว พร้อมคนตัวโตที่ทิ้งตัวแทรกกลางตรงหว่างขา“…..” ริมฝีปากบางเม
หลายเดือนผ่านไป...“พี่ผมขออุ้มน้องหน่อยดิ คนอื่นยังอุ้มได้ทำไมศึก ถึงอุ้มไม่ได้”“เนี่ย ญี่ปุ่น ภูพิงค์ พี่ภูผา โมจิ และที่รักของศึกเพลงพิณยังอุ้มกันได้แต่ทำไมศึก ถึงไม่ได้อุ้มตัวเล็กอยู่คนเดียว” ขุนศึกงอแงแบบนี้มาครึ่งวัน เหตุจากคุณพ่อขี้หวงไม่ยอมให้ใครอุ้มลูกสาววัย 10 เดือนที่กำลังซน และดูจะเป็นขวัญใจของทั้งสามบ้านไปแล้ว“เธียร ศึกขออุ้มน้องหน่อยดิ พี่พาร์ทใจร้าย มีอะไรศึกก็ช่วยทีแบบนี้ไม่ยอมให้ศึกอุ้มน้องเลย” พอพี่พาร์ทไม่ยอมให้อุ้มก็หันมางอแงกับฉันแทน“อ๊าก” แต่ดูตัวเล็กจะชอบขุนศึกอยู่ไม่น้อย พอได้ยินแบบนั้นดิ้นจะไปหาลูกเดียว“เห็นมั้ยตัวเล็กรักพี่ศึกใช่มั้ย” ขุนศึกยิ้มกว้างเมื่อเห็นตัวเล็กอยากไปหาตัวเอง“อุ้มดี ๆ นะตัวเล็กดิ้นเก่ง” ทำหน้าอ้อนแบบนี้ใครจะใจร้าย ได้ลงคอ ถึงจะเห็นบ้าบอทะเล้นไปวัน ๆ แต่เวลามีเรื่องก็ได้ขุนศึกที่ช่วยตอนอยู่มหาวิทยาลัย ถึงจะช่วยเพราะได้เงินจากพี่พาร์ท ก็เถอะ“อุ้มลูกกูดี ๆ นะมึง” พี่พาร์ททำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะลูกสาวดูจะชอบคุณอาศึกเอามาก ใบหน้าจิ้มลิ้ม เอาหน้าซบลงที่ไหล่ สองมือกอดคอหนา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เฮ้อ…น้องพลอยลูกแม่เห็นคนหล่อเป็นไม่ไ
“ตัวเล็กหลับแล้วเหรอ” ฉันที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ ยิ้มกริ่มเดินไปหาพี่พาร์ทที่นั่งอยู่ที่โซฟา ไม่ใส่เสื้อผ้าเสียด้วย มีแค่ผ้าขนหนูพันเอว“........” เขาเงียบแค่กระดิกนิ้วเรียก และแน่นอนธีรดาเดินเข้าหาอย่างว่าง่าย“พี่อ่อยหนูอยู่เหรอคะ” ไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่หย่อนก้นนั่งลงบนตักแกร่ง สองแขนโอบกอดคอหนาเอาหน้าซบอกอุ่น“พรุ่งนี้พาหนูไปซื้อชุดว่ายน้ำหน่อยนะ” เสียงเล็กพูดอย่างออดอ้อน พี่พาร์ทเงียบทำหน้านิ่งแต่มือและไอ้นั่นเขามันไม่ได้นิ่งเหมือนหน้าพี่เขาเลย ถึงว่าไล่ให้ไปอาบน้ำแล้วตัวเองเอาลูกนอน เดินออกมาบอกตรง ๆ แอบตกใจอยู่เหมือนกัน กล้ามล่ำ กล้ามแขน กล้ามท้อง ซิกซ์แพ็กเป็นลอน ๆ ทำเอาถึงกับต้องแอบกลืนน้ำลาย“บอกแล้วต้องประเมินผลก่อนถ้าเป็นที่น่าพอใจก็พาไป” เขาพูดอย่างใจเย็น มือหนาลูบไล้เรียวขา สัมผัสมันแผ่วเบาน่าสยิวสุด ๆ“แล้วหนูต้องทำยังไงถึงจะผ่านการประเมินของพี่” ริมฝีปากบางพรมจูบไปทั่วแผงอกแกร่งขาวเนียน พี่พาร์ทเป็นผู้ชายที่ผิวพรรณดีมาก ผิวขาวตัวหอม ทำไมสามีฉันถึงได้ดูหล่อดูดีแบบนี้นะแผล็บ!!“แบบนี้ได้มั้ยคะ” ก่อนจะอ้าปากแลบลิ้นเล็กดูดเลียตุ่มไตเม็ดเล็กสีชมพูทั้งสองข้างอย่างเอาใจ พร้
พาร์ท.......“อ๊า ~~พะ...พี่พาร์ท หนู สะ...เสียวอ๊ะ!”ผมซอยเอวสอบกระแทกสวน จนคนตัวเล็กหัวสั่นหัวคลอน“อ่า...โคตรดี โคตรแน่นเลย”ผมครางเสียงกระเส่า ว่าจะไม่ทำแต่อดไม่ไหวก็เด็กมันยั่ว ร่างเล็กถูกจับพลิกตัวหันหลังให้ มือเล็กสองข้างจับขอบโซฟาไว้แน่น สองมือหนาจับเอวคอดกิ่วก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นที่มันวาวเคลือบไปด้วยน้ำหล่อลื่นใสที่เราปล่อยออกมา ร่องแคบเธอมันตอดรัดขมิบปลายหัวจนเสียวแทบแตก“พะ…พี่พาร์ท อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”เอวหนากระแทกรัว ๆ ไม่สนใจอะไร อยากจะแตกแม่ง! ให้มันจบ ๆ เสียวโคตรตอนนี้“อ่า...ไหนบอกมาสิผัวเธอชื่ออะไร”“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ...พี่พาร์ท จะ...จุก เบา ๆ ได้มั้ยหนูไม่ไหวแล้ว”“อ่า จะเสร็จแล้วซี้ด ~~~”“อ๊ะ...อ่า...อ๊ายยย”พั่บ ๆ พั่บ ๆ ๆ พั่บ ๆ ๆ ๆผมซอยเอวสอบเข้าไปลึกจนสุดลำ มือหนากดเอวคอดและกระแทกเข้าไปสุดแรงยั่วดีนัก ก่อนเราสองคนจะถึงฝั่งฝันไปพร้อมกัน ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนโซฟา สองมือช้อนอุ้มคนตัวเล็กที่หอบเหนื่อย หายใจไม่เป็นจังหวะ แพขนตางอนขยับปรือตากึ่งหลับกึ่งตื่นไปที่เตียง โดยที่จุดเชื่อมยังคงเชื่อมติดกันอยู่“ยัยเด็กดื้อ เป็นไงยั่วดีนัก!!” ผมมองเธอที่สะลึมสะลือ สองแขนโอบกอดคล้องคอ
“อยากโดนอีกใช่มั้ย” เขาพูดเสียงแข็ง และนั่นทำให้ตัวเล็กที่กำลังกินนมถึงกับปล่อยปากจากเต้าลุกขึ้น นั่งจ้องหน้าพ่ออย่างสงสัย“ป๊าไม่ได้ดุน้องครับ ป๊าดุแม่น้อง นอนนะคะคนเก่งพรุ่งนี้ป๊าพาไปซื้อชุดสวย ๆ แล้วเราไปเที่ยวทะเลกัน” เชอะ ทีพูดกับลูกเสียงอ่อนเสียงหวาน“อ้อแอ้ เอิ๊ก” แล้วลูกก็นะยิ้มหัวเราะกับพ่อแล้วทิ้งตัวลงนอนดูดนมต่ออย่างอารมณ์ดี“ขอโทษ มันเขี้ยวไปหน่อย ไว้พรุ่งนี้จะซื้อชุดว่ายน้ำให้ จะเอากี่ตัวตามใจเธอเลย” มือหนาเอื้อมไปลูบหลังลูกที่กำลังผล็อยหลับ ริมฝีปากร้อนแตะพรมจูบลงที่แขนอย่างเอาใจ“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ หนูเสียตัวให้พี่ไปตั้งสองรอบถ้าไม่ได้พี่ตายแน่” ฉันย่นจมูกใส่เขาอย่างหมั่นไส้“แล้วที่บอกจะลาออกจากการเป็นเมียพี่หนูพูดจริงนะ คนบ้าอะไรหื่น ขึ้นทุกวัน” พร้อมหันไปมองค้อนพี่พาร์ท ที่สายตาคู่นั้นกำลังมองตัวเล็กที่นิ่งและหลับทั้ง ๆ ที่ปากยังดูดนม พี่เขาอ่อนโยนและรักน้องพลอยมาก สายตาเขามันบอกแบบนั้น แต่ไม่ใช่กับฉันไง ปากบอกรักแต่ทำแต่ละอย่างจะฆ่ากันชัด ๆ“ฉันไม่อนุมัติลาออกไม่ได้ เป็นเมียฉันแล้วอย่าหวังว่าจะลาออกได้ง่าย ๆ ธีรดา” คำพูดเขามันเหมือนพูดเล่นแต่หน้าพี่เขาม
เฮ้อ...เป็นเศร้าเลย นึกว่าจะได้โชว์หุ่น ที่ไหนได้ ฮื่อ พี่พาร์ทคนเจ้าเล่ห์หลอกมาติดเกาะชัด ๆ“อะ......ตัวเล็กแม่เจ็บนะ อย่ากัดได้มั้ย ถ้ากัดแม่จะไม่ให้กินแล้วนะ” แต่ก็ต้องสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อตัวเล็กที่กำลังดูดนมงับเข้าให้ เจ็บเป็นบ้าเลย“อ้อแอ้” แล้วพอโดนดุหน่อยก็ทำตาแป๋วใส่ แบบนี้ใครจะโกรธลง ส่วนพ่อของลูก พี่พาร์ทมาถึงก็เอาของไปเก็บในห้อง มันเป็นหน้าที่เขาอยู่แล้วที่ต้องดูแลเมียกับลูกใครบอกให้มาหลอกกันแบบนี้เองล่ะ แล้วเราสองคนแม่ลูก ก็นั่งเล่นอยู่ระเบียงบ้าน ลมเย็น ๆ บรรยากาศที่นี่ดีมาก ได้กลิ่นน้ำทะเลแล้วชื่นใจ จะว่าไปที่นี่สวยมากชายหาดขาว ๆ น้ำทะเลสีใส แล้วยังมีความเป็นส่วนตัวแบบนี้ก็ไม่ต้องห่วงตัวเล็กปล่อยเล่นทรายได้สบายเลย...“หนูขอโทษแม่เหรอคะ ลูกสาวใครนะน่ารักจัง” ตัวเล็กเอามือเล็ก ๆ ลูบที่เนินอกก่อนจะยิ้มให้ ทำหน้าอ้อนยิ้มหวาน คลั่งรักลูกตัวเองไม่ไหว“กินค่ะ แม่รักน้องมากนะรู้มั้ย” ฉันจูบลงที่หน้าผากเล็กอย่างเอ็นดู น้องพลอยยิ่งโตยิ่งน่ารักแต่มีความเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อ พูดแล้วก็แค้นใจ ถึงว่าเลือกให้แต่ละชุด เพราะแบบนี้นี่เอง“เป็นอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมร่าง
“ตื่นแล้วเหรอคะคนเก่ง”“.......” ตัวเล็กทำหน้างุนงงบิดขี้เกียจอย่างน่าเอ็นดู หันหน้ามองซ้ายมองขวา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แม่และจ้องหน้าพ่อที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆตัวเล็กค่อย ๆ พลิกตัวลุกขึ้น คลานเข้าไปหาพ่อ นั่งจ้องพ่ออยู่แบบนั้นแล้วหันมายิ้มตาหยีให้แม่แปะ แปะก่อนฝ่ามือเล็กจะฟาดลงที่แผงอกแกร่ง พร้อมโน้มใบหน้าเล็กเข้าไปใกล้ก้มลงจุ๊บปากพ่อที่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเอาใจ“คนสวยตื่นแล้วเหรอ” พี่พาร์ทส่งยิ้มพูดกับลูกอย่างอารมณ์ดี“ป๊าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ปลุก ฮื้ม” คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้นเอาตัวเล็กนั่งตัก พูดเล่นกันเห็นแล้วก็ได้แต่มองแล้วยิ้มตาม“ตัวเล็กเพิ่งตื่นค่ะ” ฉันขยับเข้าไปหาสองพ่อลูก เห็นพี่พาร์ทดูเพลีย ๆ ขับรถมาตั้งใกล้พี่เขาคงจะเหนื่อยมาก พอนอนหัวถึงหมอนไม่ถึงนาทีก็หลับเลย“พี่พาหนูกับลูกมาเที่ยวแบบนี้แล้วงานพี่ล่ะคะ หนูไม่น่างอแงกับพี่เลย” ระหว่างที่พี่เขานอนเลขาเขาโทรมาฉันถึงได้รู้ว่าที่จริงพี่เขามีงานต้องทำแต่กลับเลือกที่จะพาฉันกับลูกมาเที่ยว รู้สึกผิดยังไงไม่รู้“ก็แค่งาน ไม่ทำอาทิตย์ สองอาทิตย์มันไม่เจ๊งหรอก ฉันทำงานมาเกือบครึ่งชีวิต ก็อยากมีเวลาเที่ยวกับลูกกับเมียเหม
“พี่พาร์ท” ตอนนี้เราสองคนอยู่หน้างาน และมือเท้ามันก็เย็นเฉียบรู้สึกประหม่าจนก้าวขาไม่ออก“กลัวอะไรฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน” เขาหอมที่หัวหนัก ๆ หนึ่งทีแล้วเดินโอบเอว พาฉันเดินเข้าไปในงาน และพอเราสองคนเดินเข้าไปทุกสายตาก็มองมาที่ฉันเป็นตาเดียว“ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวปกติ” พี่พาร์ทพูดปลอบและพาฉันเดินตรงเข้าไปหากลุ่มนักธุรกิจกลุ่มหนึ่ง“สวัสดีครับ” พี่พาร์ททักทายพวกเขาอย่างนอบน้อม แต่ว่าทำไมทักทายภาษาไทยล่ะ“เอาคุณปรมินทร์ นึกว่าจะไม่มางานนี้ซะแล้ว” เขาพูดและยิ้มอย่างเป็นกันเองกับพี่พาร์ทและมองมาที่ฉัน“ธีรดา ภรรยาผมครับ” ก่อนพี่พาร์ทจะแนะนำให้ฉันที่ได้แต่ยืนอึ้งให้ทุกคนรู้จัก ที่อึ้งคือแล้วที่เขาให้เรียนหัดพูดภาษาจีนเพื่ออะไร เท่าที่มองดูในงานมีแต่คนไทยและเขาก็ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกัน“ภรรยา!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน“สวัสดีค่ะ” สองมือยกขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ต้องแอบจิกตากัดคนข้าง ๆ“พี่แกล้งหนูอีกแล้วนะ” ฉันพูดกระซิบกระซาบบิดเอวหนาแรง ๆ อย่างหมั่นไส้“......” พี่พาร์ทไม่พูดอะไรแค่ปรายตามอง และหันไปพูดคุยเรื่องธุรกิจแต่มือเขามันอยู่นิ่งเสียที่ไหน ลูบไล้แผ่นหลังสัมผัสมันชว
และแล้ววันที่ฉันกลัวก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่จะต้องออกงานคู่กับพี่พาร์ทเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานสังคมแบบนี้ เฮ้อ.....“เธอต้องทำได้สิธีรดา” ร่างเล็กในชุดคลุม จ้องหน้าตัวเองในกระจก พูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำส่วนพี่พาร์ทไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก แค่โทรมาบอกให้แต่งตัวรอแล้วจะมารับ ดีนะที่แม่กับพี่ฟองเบียร์อยู่เลยปลีกตัวออกจากตัวเล็กได้ เหมือนน้องจะรู้ว่าคืนนี้ต้องกลับดึกงอแงไม่ยอมห่างอกทั้งวัน แต่พอพี่พอร์ช มาอุ้มไปเล่นไปกับคุณอาเฉย ลูกสาวใครนะ เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้...“ว่าแต่จะทำไงล่ะเนี่ย” แต่งหน้าก็พอไหวแต่ทำผมจะทำทรงไหนดีถึงจะเข้ากับชุดที่พี่ญี่ปุ่นเตรียมไว้ให้ มันเป็นชุดราตรียาวสีดำดูเรียบ ๆ แต่แอบเซ็กซี่นิด ๆ หวังว่าใส่แล้วพี่พาร์ทคงจะไม่ฆ่าฉันทิ้งนะก๊อก ก๊อก ก๊อก“ใครคะ” ฉันที่กำลังแต่งหน้าเดินไปเปิดประตู“พี่พาร์ท” พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้าที่มาพร้อมกล่องสีแดงขนาดใหญ่ในมือสองกล่อง“........” พี่พาร์ทเงียบไม่พูดอะไรเดินเอากล่องไปวางไว้บนเตียง แล้วเดินออกไปนอกห้องท่ามกลางความงุนงงของฉันที่ได้แต่มองตามแล้วเกาหัว
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” และก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปเมื่อพี่พาร์ทมีท่าทีแปลก ๆ เขาดูเงียบและกังวลมาก“พี่ไม่สบายหรือเปล่า” มือเล็กเอื้อมขึ้นไปแตะหน้าผากคนตัวโต“......” พี่พาร์ทเงียบ เอาแต่จ้องหน้ามอง เหมือนกับจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด“ดึกแล้วหนูว่าเรากลับกันมั้ย” ตัวเล็กหาว ไปหลายรอบแล้ว ตาหวานเยิ้มแล้วตอนนี้“คือ...ฉัน”“คือ...คืออะไรพี่ก็พูดมาสิคะ” ฉันพูดยิ้ม ๆ เดินเข้าไปกอดเขา“พี่จะขอหนูแต่งงานเหรอ? เมื่อวานที่ชายหาดพี่กำลังจะขอหนูแต่งงานแต่โดนขัดก่อนใช่มั้ย”“.......” เขาเงียบ แสดงว่าฉันพูดถูก“ทำไมคะ เขินเหรอ แค่ขอแต่งงานเอง”“เธอนี่ไม่มีความโรแมนติกเลยนะธีรดา” พี่พาร์ททำเสียงดุ“เอ้า อะไร มาดุหนูทำไมคะ ก็ตัวเองจะพูดก็ไม่พูด แค่ขอแต่งงานเองมันพูดยากตรงไหน ถ้าพี่เขินเดี๋ยวหนูขอพี่เองก็ได้ แต่สินสอด?” ฉันทำหน้าครุ่นคิดมองหน้าพี่พาร์ทแล้วยิ้มกริ่ม“เอาตัวหนูเป็นสินสอดแทนได้มั้ย” พร้อมทำท่าทางเหนียมอายเมื่อเขาเอาแต่มองหน้าพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น“ตะ....”“ชู่ว...เบา ๆ ค่ะตัวเล็กกำลังจะหลับ” ฉันพูดเสียงเบาเอามือลูบหลังตัวเล็กที่ค่อย ๆ โน้มหน้าซบลงที่ไหล่พ่อ ดวงตากลมโตคู่เล็กปรือตามองหน้
“ทำอะไรทำไมไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว”“จะไปไหนได้พี่ก็ดูสิ”พรึบ!!ฉันเปิดผ้าห่มให้พี่พาร์ทที่เพิ่งเดินเข้ามาดูลูกสาวตัวน้อยสุดที่รักของเขา นอนอยู่บนตัวแม่ปากก็ดูดนม อีกมือก็จับเต้า สองขาเต้นขย่ม เฮ้อ...เด็กหญิงพลอยชมพูจอมแสบ“ไม่ต้องมายิ้มเลย แม่เจ็บนะ” ตัวเล็กผละริมฝีปากจากเต้าส่งยิ้มหวานให้พ่อและแม่แล้วอ้าปากงับดูดนมต่อ แล้วคุณเธอก็เล่นอยู่แบบนั้นนานเป็นชั่วโมง กว่าจะยอมลงจากตัวแม่ เฮ้อ...ถึงจะเหนื่อยจะเจ็บบ้างแต่มันก็คือความสุข อีกหน่อยน้องโตเขาก็จะค่อย ๆ ห่างจากเราไปเรื่อย ๆ เลยอยากอยู่ใกล้ชิด มอบความรักให้ลูกเท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้“ตัวเล็กมาหาป๊า ให้แม่ไปแต่งตัว” พี่พาร์ทรับตัวเล็กที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จที่ยิ้มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่ได้แกล้งแม่“ไปอาบน้ำฉันพาลูกไปเดินเล่นรอ” มือหนาลูบมาที่หัวพร้อมดึงร่างเล็กเข้าไปกอด“เจ้าค่ะ หนูจะรีบอาบน้ำแต่งตัว ทุกคนจะได้ไม่ต้องรอนาน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มพ่อลูกคนละหนึ่งฟอดใหญ่แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเท่าไร แต่ต้องมาหนักใจจะใส่ชุดไหนดี?“เสร็จแล้วค่ะ” ฉันรีบวิ่งออกจากห้องไปหาพี่พาร์ทและคนอื่น ๆ ที่รอ
“เป็นอะไรคะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ฉันก็ไม่น่าถามพี่พาร์ทเลย หน้าบึ้งแบบนี้จะมีอะไรนอกจากงอนลูก ตอนนี้ตัวเล็กไม่สนใจป๊าเลย เล่นสนุกอยู่กับเหล่าอา ๆ ที่ดูจะหลงหลานสาวตัวน้อย โดยเฉพาะขุนศึกที่น้องพลอยติดมากกว่าคนอื่น ห่างกันเป็นไม่ได้ร้องตามตลอด“........” พี่พาร์ทไม่พูดอะไร กลับหันมามองค้อน เสียอย่างนั้น“เกี่ยวอะไรกับหนู หนูจะไปรู้ได้ไงว่าน้อง ๆ พี่จะตามมา” น่าขำจริง ๆ เวลาที่พี่พาร์ทงอน งอแงกว่าน้องพลอยอีก“ถือว่าได้พักผ่อนค่ะ มีคนช่วยดูลูกก็ดีแล้ว หนูดีใจนะ ที่ทุกคนรักและเอ็นดูน้องพลอย พี่รู้มั้ยตอนที่น้องเกิดวันแรก พยาบาลที่ทำคลอดอุ้มน้องไม่ยอมวางเลย”“พี่รู้มั้ยว่าหนูรู้สึกดีมากแค่ไหนที่ทุกคนไม่รังเกียจน้อง” ความรู้สึกวันนั้นที่คลอดตัวเล็กมันยังจำไม่เคยลืม มันเป็นความเจ็บปวดที่สวยงาม มันเป็นความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม“รักตั้งแต่แรกเจอ รักทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยได้เจอหน้า ครั้งแรกที่ได้อุ้มลูกมือหนูสั่น จนพี่ณัฐต้องช่วยอุ้ม” ฉันพูดไปยิ้มไปพร้อมน้ำตาเม็ดใสที่มันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว“หนูเข้าใจว่าพี่หวงลูก แต่นั่นมันน้องพี่นะคะ คุณป๊าขี้หวงไม่งอแงสิ เห็นมั้ยตัวเล็กสนุกใหญ่เลย” ฉันรีบเปลี่ยนเ
“พี่พาร์ท! ตื่นได้แล้วสายแล้วนะ”“ตื่น!! หิวข้าว!!”“......” เงียบไร้ซึ่งคำตอบจากคนตัวโตที่นอนนิ่งไม่ขยับตัว ฉันกับตัวเล็กอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเป็นชั่วโมงแล้วแต่พี่พาร์ท กลับไม่ยอมตื่น“พี่พาร์ทหนูหิว...ตื่นมาทำอาหารให้กินก่อน แล้วค่อยนอนต่อ”“......” เขายังคงเงียบและค่อย ๆ ลืมตา มองหน้าฉันกับลูก สมน้ำหน้าเมื่อคืนแกล้งฉันดีนัก พอตอนเช้ามาตัวเองตื่นสายเอง“ไปเลยค่ะ หนูหิวแล้ว กินข้าวเสร็จพาไปเดินเล่นด้วย หนูอยากพาน้องไปเดินริมชายหาดฝั่งโน้น” ฉันพูดและยิ้มให้พี่พาร์ทที่ยังทำหน้างัวเงีย“ฉันเป็นผัวเธอนะเธียร ไม่ใช่คนรับใช้ที่จะต้องมาคอยทำอาหารให้เธอกิน” บ่นเป็นตาแก่ไปได้“ก็เป็นผัวนั่นแหละหนูถึงใช้ อยากกินฝีมือพี่ พี่ทำอร่อย นะคะ ไปทำให้หน่อยหิว” ฉันยิ้มตาหยีให้พี่เขาที่เอาแต่ส่ายหัว ก่อนร่างหนาจะค่อย ๆ ลุกออกจากเตียง“รอป๊าก่อนนะครับ ป๊าไปทำอาหารให้แม่หนูก่อนแล้วเราไปเดินเล่นกัน” เขาพูดยิ้มกับลูกอย่างอารมณ์ดี ตัวเล็กก็อ้อนเอาใจยิ้มหวานให้พ่อ“ส่วนเธอใช้งานฉันหนักไปแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ”ฟอด“แหวะ...เหม็นไม่ต้องมาหอมหนูเลยไปทำอาหารก่อนหิวจนจะกินพี่ เข้าไปได้ทั้งตัวอยู่แล้ว” ทำเป็นมาหอม ก่อนหน้
20.00 น.“ทำอะไรคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดพี่พาร์ทที่ยืนอยู่ระเบียงห้อง หลังจากเอาตัวเล็กกินนม น้องคงจะเพลียกินนมแล้วหลับไปเลยพรึบ“.......” ร่างหนาพลิกตัวหันหน้ามาสบตา“หนูรักพี่จัง พี่รู้มั้ยวันนี้หนูมีความสุขมากแค่ไหน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ใบหน้าเล็กแอบอิงแนบชิดแผงอกอุ่น“.......”“?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน โยนมือถือทิ้งลงบนโซฟา เกลี่ยตามองร่างกายฉันอย่างพิจารณาอย่าบอกนะว่า“หยุดไม่เอา” ฉันปฏิเสธเสียงแข็งเมื่อรู้ถึงความคิดคนหื่น“แต่เธอเป็นคนยั่ว ฉันก่อนนะธีรดา” เขาพูดเสียงกระเส่าแหบพร่า“ยั่วตอนไหน หนูอยู่ของหนูดี ๆ” เพิ่งจะเดินมาหาเองนะ จะบ้าหรือเปล่าพรึบ!!“ฮื่อ พะ...พี่พาร์ททำอะไร!” ร่างเล็กถูกจับตัวพลิกหันหลังสองมือจับราวระเบียงอย่างอัตโนมัติ อย่าบอกนะว่าจะทำตรงนี้นี่มันระเบียงบ้านนะ ถึงจะไม่มีใครนอกจากเราแต่มันก็น่าอายอยู่ดี“พะ...พี่พาร์ทดะ...เดี๋ยวก่อน คะ...คุยกันก่อน!!” พี่พาร์ททำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด เขาถอดกางเกงตัวเองพร้อมควักท่อนเอ็นที่มันแข็งชูชันออกมาก และจัดการถอดกางเกงชุดนอน นิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวจิ๋วทิ้งลงพื้น ทุกอย่างมันรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทันพรวด!!กึ
“ตื่นแล้วเหรอคะคนเก่ง”“.......” ตัวเล็กทำหน้างุนงงบิดขี้เกียจอย่างน่าเอ็นดู หันหน้ามองซ้ายมองขวา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แม่และจ้องหน้าพ่อที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆตัวเล็กค่อย ๆ พลิกตัวลุกขึ้น คลานเข้าไปหาพ่อ นั่งจ้องพ่ออยู่แบบนั้นแล้วหันมายิ้มตาหยีให้แม่แปะ แปะก่อนฝ่ามือเล็กจะฟาดลงที่แผงอกแกร่ง พร้อมโน้มใบหน้าเล็กเข้าไปใกล้ก้มลงจุ๊บปากพ่อที่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเอาใจ“คนสวยตื่นแล้วเหรอ” พี่พาร์ทส่งยิ้มพูดกับลูกอย่างอารมณ์ดี“ป๊าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ปลุก ฮื้ม” คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้นเอาตัวเล็กนั่งตัก พูดเล่นกันเห็นแล้วก็ได้แต่มองแล้วยิ้มตาม“ตัวเล็กเพิ่งตื่นค่ะ” ฉันขยับเข้าไปหาสองพ่อลูก เห็นพี่พาร์ทดูเพลีย ๆ ขับรถมาตั้งใกล้พี่เขาคงจะเหนื่อยมาก พอนอนหัวถึงหมอนไม่ถึงนาทีก็หลับเลย“พี่พาหนูกับลูกมาเที่ยวแบบนี้แล้วงานพี่ล่ะคะ หนูไม่น่างอแงกับพี่เลย” ระหว่างที่พี่เขานอนเลขาเขาโทรมาฉันถึงได้รู้ว่าที่จริงพี่เขามีงานต้องทำแต่กลับเลือกที่จะพาฉันกับลูกมาเที่ยว รู้สึกผิดยังไงไม่รู้“ก็แค่งาน ไม่ทำอาทิตย์ สองอาทิตย์มันไม่เจ๊งหรอก ฉันทำงานมาเกือบครึ่งชีวิต ก็อยากมีเวลาเที่ยวกับลูกกับเมียเหม
เฮ้อ...เป็นเศร้าเลย นึกว่าจะได้โชว์หุ่น ที่ไหนได้ ฮื่อ พี่พาร์ทคนเจ้าเล่ห์หลอกมาติดเกาะชัด ๆ“อะ......ตัวเล็กแม่เจ็บนะ อย่ากัดได้มั้ย ถ้ากัดแม่จะไม่ให้กินแล้วนะ” แต่ก็ต้องสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อตัวเล็กที่กำลังดูดนมงับเข้าให้ เจ็บเป็นบ้าเลย“อ้อแอ้” แล้วพอโดนดุหน่อยก็ทำตาแป๋วใส่ แบบนี้ใครจะโกรธลง ส่วนพ่อของลูก พี่พาร์ทมาถึงก็เอาของไปเก็บในห้อง มันเป็นหน้าที่เขาอยู่แล้วที่ต้องดูแลเมียกับลูกใครบอกให้มาหลอกกันแบบนี้เองล่ะ แล้วเราสองคนแม่ลูก ก็นั่งเล่นอยู่ระเบียงบ้าน ลมเย็น ๆ บรรยากาศที่นี่ดีมาก ได้กลิ่นน้ำทะเลแล้วชื่นใจ จะว่าไปที่นี่สวยมากชายหาดขาว ๆ น้ำทะเลสีใส แล้วยังมีความเป็นส่วนตัวแบบนี้ก็ไม่ต้องห่วงตัวเล็กปล่อยเล่นทรายได้สบายเลย...“หนูขอโทษแม่เหรอคะ ลูกสาวใครนะน่ารักจัง” ตัวเล็กเอามือเล็ก ๆ ลูบที่เนินอกก่อนจะยิ้มให้ ทำหน้าอ้อนยิ้มหวาน คลั่งรักลูกตัวเองไม่ไหว“กินค่ะ แม่รักน้องมากนะรู้มั้ย” ฉันจูบลงที่หน้าผากเล็กอย่างเอ็นดู น้องพลอยยิ่งโตยิ่งน่ารักแต่มีความเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อ พูดแล้วก็แค้นใจ ถึงว่าเลือกให้แต่ละชุด เพราะแบบนี้นี่เอง“เป็นอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมร่าง