เข้าสู่ระบบแชร์
มาลาณี19
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-04 08:00:50“ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณประภา ถึงแม้ใจอยากจะบีบคอเขย่าให้หายโมโหก็ตามเถอะ” พ่อเลี้ยงเสือไถ่บ้านของมาลาณีคืนมาเสี่ยประวิทย์แล้ว เขาขู่คุณประภาไว้เยอะ ขู่จนป้าของเด็กสาวคงไม่กล้ามาวุ่นวายกับหลานตัวเองอีกแล้ว ส่วนเสี่ยประวิทย์นั้น ได้เงินคืนแถมดอกเบี้ยก้อนโต พ่วงด้วยสาวงามที่เขาเหม็นเขียวสองคนนั่น มันก็รีบตะครุบเอาอย่างไว เขาส่งข้อความหามัน และมาถึงที่นี่ก่อนที่มันจะทำอะไรผู้หญิงของเขา มันรีบตอบตกลงและเปิดประตูให้เขาเข้ามาหามาลาณี ส่วนมันก็ย้ายไปอีกห้องซึ่งมียายสาวเหม็นเขียวทั้งสองนั่นนอนเปลือยรออยู่ก่อนแล้ว
“ตัวเองเป็นคนปล่อยเค้ามาเอง ยังมีหน้าจะไปทำร้ายคนอื่น” มาลาณีก้มหน้าต่อว่าคนที่กอดตัวเองอยู่
“ฉันก็แค่อยากลองใจเธอ ว่าเธอจะขอร้องให้ฉันช่วยอะไรไหม”
“หอมไม่กล้าขอร้องอะไรพ่อเลี้ยงหรอกค่ะ เพราะหอมรู้ดีว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร หอมไม่มีสิทธิ์มีเสียงที่จะขอร้องอะไรกับใครเพื่อตัวเองหรอกค่ะ”
“ปากดี” พ่อเลี้ยงเสือว่าไม่จริงจัง ชายหนุ่มก้มลงจุ๊บกระหม่อมสาวเบาๆ ก่อนจะเลื่อนไปกระซิบเสียงพร่าชิดใบหูเล็ก
“เมื่อกี้เธอยังไม่เสร็จ”
“หะ...หอมไม่รู้นี่คะว่าเป็นพ่อ
บทที่เกี่ยวข้อง
หอมดอกร่านรัก มาลาณี20
“ยายเด็กแรด อยากกินล่ะสิ” พ่อเลี้ยงเสือจงใจทำให้เด็กสาวคลั่ง ด้วยการโยกลำกายเข้าออกช้าๆ เขาอยากโอ้อวดความใหญ่โตที่ทำให้เธอดิ้นพล่านได้ทุกครั้ง อยากให้เธอเห็นชัดๆว่าเวลามันเข้าออกในตัวเธอนั้นน่าดูขนาดไหน“หะ...หอมอยากกิน อยากดูดน้ำของพ่อเลี้ยง”“หึ! ไม่ให้!” พ่อเลี้ยงเสือจ้องหน้าเด็กสาว เขายิ้มอย่างเป็นต่อ“ใจร้าย อย่าให้ถึงทีหอมบ้างก็แล้วกัน”มาลาณีทำปากยื่นงอนๆ“เป็นศิษย์อย่าคิดล้างครู ไก่อ่อนอย่างเธอยังต้องหัดอีกเยอะหอม...”พูดจบพ่อเลี้ยงเสือโยกขย่มเข้าหาสุดแรง ชายหนุ่มตอกตรึงร่องรักสาวด้วยลำเนื้อท่อนยาวใหญ่ เสียงกรีดร้องแว่วหวาน เสียงครวญครางพร่ากระเส่าดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงแรก แต่หลังจากนั้นเสียงคำรามโหยหวนก็ดังขึ้น ตามมาเสียงอ้อนวอนขอความปราณีจากตาเฒ่าตัณหากลับ พ่อเลี้ยงเสืออยากจะกลับคำที่เรียกที่เมียสาวว่าไก่อ่อนนัก มาลาณีไม่ใช่ไก่อ่อนเลย เธอเป็นไก่สาวที่จิกตอดได้อย่างเหนือชั้น ปากเล็กจิ้มลิ้มของเธอทำให้เขาแทบแดดิ้น จากที่ประกาศว่าจะดูดน้ำเมียสาวให้หมดตัว กลายเป็นว่าเขาถูกเธอรีดน้ำออกจากตัวจนแทบไม่เหลือหลอ...ร้ายนักยายเด็กแรด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05หอมดอกร่านรัก บุษบง1
1 ใครเจ็บ“พี่กริชปล่อยบัวนะ พี่จะพาบัวไปไหน” บุษบงพยายามขืนตัวไม่เดินตามแรงฉุดกระชาก แต่เธอสู้แรงของชายหนุ่มไม่ไหว จึงจำต้องสาวเท้าเดินเร็วๆตามแรงของเขาไปเรื่อยๆ“พี่กริช อย่าทำแบบนี้ บัวแต่งงานแล้วนะ บัวไปกับพี่ไม่ได้” บุษบงพยายามบอกเขาดีๆ เธอรู้ว่าเขาโกรธมากที่เธอยอมแต่งงานกับภาคภูมิ“พี่กริช!” บุษบงใช้มืออีกข้างทุบตีมือใหญ่ที่บีบข้อมือของเธอไว้แน่น กริชถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ชายหนุ่มยอมหยุดหันกลับมามองใบหน้านองน้ำตาด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะความโกรธ“จะแหกปากร้องทำซากอะไร อยากให้คนอื่นรู้เหรอว่าหนีตามชู้ไปในคืนเข้าหอ”“บัวไม่ได้หนีตามใคร พี่กริชต่างหากที่กำลังทำผิด มาลักพาตัวบัวออกจากห้องทำไม”บุษบงต่อว่าเขาด้วยเสียงสั่นเครือ เธอเข้าพิธีแต่งงานกับภาคภูมิเมื่อเช้า และงานเลี้ยงฉลองสมรสตอนค่ำเพิ่งจบลง เธอขึ้นมาอาบน้ำและเปลี่ยนชุดนอนก่อนเจ้าบ่าว เพื่อเตรียมตัวเข้าหอกับเขาในห้องสวีตของโรงแรม ขณะที่ภาคภูมิขอตัวพูดคุยกับเพื่อนๆต่อสักพักก่อนจะขึ้นมาหาเธอ แต่จู่ๆกริชซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของภาคภูมิก็เข้ามาในห้อง เขาฉุดกระชากเธอออกมาทั้งที่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05หอมดอกร่านรัก บุษบง2
“ก็ไม่ได้ทำอะไร พี่แค่อยากได้บัว เดี๋ยวพอเบื่อแล้ว พี่ก็จะคืนบัวให้ไอ้ภูมิเอง”“ฮึกๆ พี่ภูมิไม่น่ามาคบกับคนสารเลวอย่างพี่เลย บัวไม่น่านับถือพี่เลย พี่มันไม่ใช่ลูกผู้ชาย พี่หักหลังเพื่อนตัวเอง”“ก็แล้วแต่จะคิด เพราะพี่ไม่แคร์ตรงจุดนั้นอยู่แล้ว” กริชตอบอย่างไม่แยแสแล้วเลื่อนใบหน้าลงไปตามลำคอสาว ตวัดลิ้นไล้เลียลำคอนุ่มขาวผ่อง ขบเม้มดูดดึงอย่างเอาแต่ใจจนเกิดร่องรอยจ้ำแดงเต็มไปหมด“พี่โกรธที่บัวยอมแต่งงานกับพี่ภูมิใช่ไหม” บุษบงสะอื้นถามอย่างคนหมดหนทางสู้“ใช่! อะไรที่พี่อยากได้ พี่ต้องได้ บัวเป็นของพี่ บัวไม่มีสิทธิ์ไปแต่งงานกับคนอื่น”“พี่มันชั่วช้าที่สุด บัวเกลียดพี่”“เกลียดให้เยอะๆ จะได้สมกับที่จะโดนหนักอีกหลายวัน”กริชก้มลงรวบดูดเต้าอวบเต็มปาก ดูดสุดแรงจนก้อนเนื้อเด้งหยุ่นผลุบหายเข้าไปในปากเกือบหมด ลิ้นสากตวัดระรัวสลับกับดูดดึงรุนแรง เขากลืนน้ำลายลงคออึกแล้วอึกเล่า หวานลิ้น หอมละมุน ชวนให้หลงใหลจนแทบโงหัวไม่ขึ้น เม็ดเนื้อในอุ้งปากแข็งเป็นตุ่มไตน่าเคี้ยวแล้วกลืนลงคอให้หมดสิ้น กริชขบเม้มด้วยริมฝีปาก งับไว้สุดแรงแล้วดึงให้ยืดยาวขึ้น ร่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05หอมดอกร่านรัก บุษบง3
ร่างเปลือยของบุษบงที่มีเพียงเสื้อสูทตัวใหญ่ห่อพันไว้ถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงขนาดคิงไซซ์ ห้องนอนกว้างแต่เรียบหรูตกแต่งด้วยเครื่องเรือนน้อยชิ้น โทนสีหลักคือสีเทาและสีดำ มีเพียงผนังและผ้าห่มที่เป็นสีขาวนวล กระทั่งผ้าปูเตียงยังเป็นสีดำ ผ้าม่านซึ่งปิดกั้นผนังกระจกบานใหญ่ด้านวิวที่ติดกับหน้าผาเป็นสีเทาเข้ม หากแต่ความน่าอภิรมย์ที่สุดของห้องนอนคือเพดานซึ่งเป็นกระจกนิรภัยใสบานใหญ่ สามารถมองเห็นพระจันทร์ดวงกลมโตได้ชัดเจน และมีปุ่มสำหรับเปิดปิดอุปกรณ์กันแสงแดดในเวลากลางวันอยู่ตรงหัวเตียงด้วย ในยามนี้กริชเลือกที่จะเปิดมันไว้ เขาอยากมองร่างงดงามของบุษบงยามสะท้อนแสงจันทร์ เขาอยากสำรวจเธอทุกซอกทุกมุมให้สมกับความคิดถึงและโหยหา และเขาต้องการลงทัณฑ์พิศวาสแก่คนที่บังอาจผิดคำสัญญากับเขา โดยให้ดวงพระจันทร์คืนนี้เป็นร่วมเป็นสักขีพยานกริชดึงเสื้อสูทออกจากร่างงามเย้ายวนอย่างเบามือ เขาระมัดระวังราวกับว่าเธอเปราะบางดั่งแก้วเจียระไนที่ไม่ควรได้รับการกระทบกระเทือนใดๆ ช่างผิดกับการปฏิบัติต่อเธอเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้จากหน้ามือเป็นหลังมือเรือนกายขาวผ่องผุดผาดต้องแสงจันทร์น่ามอง ใบหน้าสวย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06หอมดอกร่านรัก บุษบง4
บุษบงสูดลมหายใจเข้าปอด แล้วเม้มปากแน่น เมื่อไม่สามารถหลุดพ้นได้ เธอจะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ยอมรับสิ่งที่เขาจะยัดเยียดให้ มันคงไม่ถึงตายหรอก เธอก็อยากจะรู้นักว่าคนที่รักกันจะร้ายกาจกับเธอได้สักเพียงใดกริชหงุดหงิดกับท่าทีสงบนิ่งของบุษบง มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เขาอยากได้ยินเสียงกรีดร้อง อยากให้เธอต่อต้าน อยากให้เธอคร่ำครวญขอร้องเขา มันจะได้สะใจและสาสมใจกับสิ่งที่เขากำลังจะทำกับคนทรยศ“อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วพี่จะใจอ่อนนะ แต่ก็ดี! ยอมแบบนี้จะได้ไม่ต้องเหนื่อย นอนลง!” บุษบงสะดุ้งโหยงกับเสียงตวาดดังลั่นของเขา“พี่บอกให้นอนลง” กริชสั่งเสียงเข้ม เขานั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง จับตามองเธอด้วยสายตาดุบุษบงค่อยๆเอนกายลงนอนทั้งที่ยังหลับตาอยู่ หญิงสาวประสานมือวางไว้บนหน้าท้อง เธอนอนหงายเหยียดขาออกไปจนสุดและหนีบไว้แน่น กริชหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจ แสงนวลของพระจันทร์เต็มดวงสาดส่องลงมา เขามองเห็นร่างสาวชัดเต็มสองตาโดยไม่ต้องเปิดไฟ ความงดงามหมดจดของร่างสาวตรงหน้าทำให้กริชแทบหยุดหายใจสวยเหลือเกินบัวตูมของพี่“กางขาออก!” กริชสั่งเสียงดุ เขาอยากจะรู้เหมือนก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06หอมดอกร่านรัก บุษบง5
บุษบงเกลียดตัวเองที่รู้สึกไปกับการกระตุ้นเร้าของกริช เธอพยายามควบคุมทุกอย่างให้นิ่งแล้ว แต่มันไม่ง่ายเลย กริชช่ำชองเกินไป เขารู้ว่าจุดไหนที่สามารถปลุกให้เธอตื่นเตลิดไปกับเขาได้“อา...” เสียงครางหวานๆหลุดออกมาจากปากจนได้ บุษบงรีบกัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือด กล้ามเนื้อต้นขาขาวสั่นระริกจนกริชรับรู้ได้ เขาจึงลากลิ้นขึ้นไปปาดเลียและกัดขย้ำเบาๆที่ต้นขาของเธอ“โดนลิ้นแรกก็เสียวจนสั่นไปทั้งตัวแล้ว” ถ้อยคำหยาบคายถูกพ่นออกมาให้คนที่ถูกลงทัณฑ์สวาทต้องน้ำตาตกใน บุษบงเบี่ยงหน้าซุกที่นอน อยากจะจมหายลงไปเลย ลงไปให้ลึกถึงนรกเลยยิ่งดี เพราะที่ตรงนี้ก็ไม่ได้แตกต่างกัน“ครางออกมาดังๆ พี่อยากได้ยินเสียงบัว มันเซ็กซี่มาก ถ้าไอ้ภูมิได้ยินมันก็ต้องแข็งเหมือนพี่แน่ๆ” บุษบงลืมตาขึ้นมองสบตาคู่คมทันทีเมื่อเขาเอ่ยถึงสามีที่ถูกต้องตามประเพณีของเธอ“บัวเกลียดพี่” บุษบงพูดชัดทุกคำด้วยความเคียดแค้น“พี่ไม่สนใจหรอกนะว่าบัวจะรู้สึกยังไงกับพี่ พี่แค่อยากเอาบัวก็แค่นั้น” บุษบงเม้มปากแน่น สบตาเขาด้วยสายตาปวดร้าว“บัวจะจำไว้ว่าพี่ไม่เคยรักใครไปมากกว่าตัวเอง” กริชขบกรามแน่นทันทีเมื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06หอมดอกร่านรัก บุษบง6
กริชบีบกำฐานเต้าทรวงสาวทั้งสองข้าง จนเม็ดทับทิมสีสวยผลิพุ่ง เขาอ้าปากรวบดูดแล้วปล่อยจนเกิดเสียงดัง กระนั้นก็ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากของบุษบง ชายหนุ่มขัดใจนัก จนต้องเพิ่มความแรงในการดูดและดึงสองเต้าสลับไปมา อีกทั้งยังใช้นิ้วบีบบี้เม็ดทับทิมที่ฉ่ำวาวด้วยน้ำลายของตนอย่างไม่กลัวว่าเจ้าของมันจะเจ็บสักนิด“ฮึกๆ” บุษบงเกินจะทานทนกับสิ่งที่กริชทำกับเธอ หญิงสาวครางสะอื้นในลำคอ เธอหลับตาแน่นและสั่นสะท้านไปทั้งร่าง“อ๊ะ!” ร่างสาวสะดุ้งเฮือก เมื่อเนินเนื้อถูกตะปบแล้วบีบขยำ บุษบงหนีบขาไว้แน่น ด้วยความตื่นตกใจ“ทำไมไม่ยอมเหมือนเมื่อกี้ล่ะ จะหนีบไว้ทำไม กางขาออก!” กริชสั่งเสียงเข้ม บุษบงเม้มปากจนเป็นเส้นตรง เบี่ยงหน้าซุกหน้ากับที่นอน หญิงสาวค่อยๆกางขาสองข้างออกกว้าง พร้อมๆกับน้ำตาเม็ดใสที่ไหลรินออกมากริชจับจ้องผืนเนื้อสีสดที่เบ่งบานตรงหน้า เขากระตุกยิ้มร้ายกายเมื่อเห็นว่ากลีบเนื้อในสีสวยนั้นฉ่ำวาวไปด้วยน้ำคาวสวาท มันบ่งบอกว่าเธอมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา“อย่าฝืนตัวเองเลยบัว ฉ่ำขนาดนี้ อยากโดนเอาจนตัวสั่นล่ะสิ”บุษบงปิดปากเงียบ หญิงสาวเอาแต่หลับตา เธออดส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07หอมดอกร่านรัก บุษบง7
กริชถอนริมฝีปากออกมา ยันแขนทั้งสองขึ้นเพื่อชะโงกตัวคร่อมอยู่เหนือร่างบาง สายตาคู่คมจับจ้องใบหน้าสาว แล้วถ้อยคำตอกย้ำให้บุษบงรู้ว่าเขาคือผู้ที่กุมชีวิตเธอไว้“บัวเป็นของพี่ ทั้งร่างกาย หัวใจ และวิญญาณ”“ฮึก! พี่กริช! กรี๊ด!” บุษบงสะดุ้งเฮือก เมื่อกริชสลักตัวตนฝังลงในกายสาวอย่างดุดันจนสุดทางในคราเดียว พร่าผลาญเยื่อพรหมจรรย์สาวขาดสะบั้น ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ใบหน้าแหงนเงยจนปลายคางเชิดสูง น้ำตาไหลรินออกมาเพราะเจ็บเกินจะเก็บกั้น แผ่นหลังแอ่นโค้งจนลอยขึ้นเหนือที่นอน มือบางจิกกำต้นแขนกำยำที่คร่อมร่างของเธอไว้แน่น และเกร็งค้างอยู่เช่นนั้นอยู่ชั่วครู่กริชรอจนกระทั่งบุษบงลดตัวลงแนบที่นอน ดวงตาคู่คมทอแสงอ่อนโยนลงเมื่อเห็นใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาส่ายไปมาอย่างน่าสงสาร บุษบงทั้งผลักไสทั้งทุบตีหน้าท้องของชายหนุ่ม เพื่อหวังให้เขาถอยห่างออกไปจากตัวเธอ“ฮึกๆ บัวเจ็บ เอามันออกไป ฮือๆ” บุษบงร้องไห้โฮ เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ สาสมใจเขาแล้วสินะที่ได้ทำร้ายทำลายเธอแบบนี้“ชู่ว์! อย่าร้องนะบัวตูมของพี่” กริชจูบเบาๆไปทั่วดวงหน้าสวย เขาลูบเรือนผมสลวยเบาๆอย่างอ่อนโยน สัมผั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
บทล่าสุด
หอมดอกร่านรัก บุษบัน19
ภาคภูมิจับลำเนื้อแข็งกร้าวยัดเข้าสู่โพรงสาวนุ่มแน่น เมื่อส่วนหัวแหวกกลีบสาวเข้าไปจนหมด ชายหนุ่มจึงโน้มตัวลงแนบชิด กอดรัดร่างภรรยาในท่าที่เธอนอนตะแคงงอเข่าอยู่ เขาขยับเท้ายืนมั่นคงบนพื้นเกร็งสะโพกกระทุ้งสุดแรงจนหน้าขาปะทะลอนสะโพกหนั่นแน่นดังตั้บ! ความคับแน่นที่ถูกเพิ่มแรงบีบรัดเพราะการนอนตะแคงหนีบไว้ ทำให้ชายหนุ่มเสียวจนขนหัวลุก“โอ้ววว หยกจ๋า ไปเร็วเลยนะทูนหัว พี่ไม่ไหวแล้ว”“อ๊าย! พี่ภูมิ!” บุษบันครางเสียงหลง เมื่อสามีสอดเสียบระรัว เข้าลึกสุดแรง ครูดออกสุดเสียว ร่างสาวในอ้อมกอดสั่นไหวไปตามแรงโจนจ้วงทะลวงลึกของเขา สองหนุ่มสาวครวญครางเสียงหลง ในตอนที่ต่างฝ่ายต่างพุ่งทะยานจนสุดกู่ ความเสียดเสียวทิ่มแทงจนหลุดลอยไปเยือนวิมานฉิมพลีพร้อมกัน“พี่ภูมิ!/หยกจ๋า!” หยาดน้ำคาวสวาททะลักทะลาย พุ่งฉีดเป็นสายจนเปียกเปรอะทั้งสองร่าง ความสุขสมแสนหวานห่อหุ้มสองร่างไว้แนบแน่น บุษบันเบี่ยงหน้าขึ้นมารับจูบดูดดื่มจากสามี ริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบดูดดึงราวกับต้องการจะกลืนกินเธอไว้ทั้งตัว กระทั่งพายุแห่งความสุขสมสงบลง ภาคภูมิจึงยอมถอนจูบ ปล่อยให้ภรรยาได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด โดยที่เขาเองยัง
หอมดอกร่านรัก บุษบัน18
“ตาแก่มักมาก” บุษบันทำปากขมุบขมิบว่าสามี แล้วเลื่อนสองมือลงไปปลดเข็มขัดถอดกางเกงให้สามีอย่างรู้งาน ภาคภูมิยิ้มเอ็นดูคนช่างเอาใจ บุษบันอาจมีอิดออดเขินอายบ้างบางครั้ง แต่หญิงสาวไม่เคยขัดใจเขาเลยสักครั้ง มีเมียเด็กช่างเอาใจมันชุ่มชื่นหัวใจ ร่างกายก็กระชุ่มกระชวยแบบนี้นี่เอง ถ้าจะไม่ให้เขารักไม่ให้เขาหลงเมีย แล้วจะให้เขาไปรักไปหลงใครกันเล่า“เมียพี่น่ารักที่สุด” ภาคภูมิหอมขมับสาวหนึ่งที เขาวางมือคร่อมร่างภรรยาที่นั่งเอนกายเล็กน้อย โดยเธอค้ำยันมือไว้ด้านหลังเพื่อทรงตัวรอรับแรงกระแทกจากเขาบุษบันยกเท้าขึ้นเหยียบขอบโต๊ะ หญิงสาวก้มมองความใหญ่โตของสามีแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทางแสนเซ็กซี่“คืนนี้ค่อยกินมันนะจ๊ะทูนหัว ตอนนี้พี่ขอก่อน” บุษบันเงยหน้าขึ้นมองค้อนคนรู้ใจ เขารู้ดีเกินไปแล้ว เธอคิดถึงรสชาติของมันจริงๆแหละ รสชาติที่เขาสอนให้เธอได้ลองลิ้ม แล้วเธอก็ติดใจเสียด้วย“จะกัดให้ขาดสองท่อนเลย” บุษบันกระซิบขู่ยิ้มๆ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ห่อปากครางหวิวเพราะถูกสามีจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว“จะกัดจะขบพี่ก็ยอมหนูหมดแหละทูนหัว อูย...แน่นหนึบแบบนี้จะรัดพี่ให้หักค
หอมดอกร่านรัก บุษบัน17
“รักสิคะ แต่ตรงนี้ไม่ได้ค่ะ”“พี่ล็อกประตูแล้ว” ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นบอกเบาๆด้วยเสียงกระเส่าสั่นพร่า“อื๊อ! พี่ภูมิอย่าดื้อสิคะ” แรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะฉุดรั้งมือซุกซนของสามีได้ บุษบันสะดุ้งเฮือกเมื่อกลีบกุหลาบสาวถูกปลายนิ้วสอดแซะเข้าไปบดบี้ปุ่มเนื้อนุ่ม“พะ...พี่ภูมิ อืม...” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ บุษบันทุบบ่าสามีอย่างอ่อนใจ“หยกจ๋า พี่ขอกินนะ นะๆ” คนถูกทุบอ้อนเสียงหวาน บุษบันสบสายตาเว้าวอนของสามี หญิงสาวระบายลมหายใจเบาบาง ก่อนจะยอมพยักหน้าน้อยๆ ภาคภูมิยิ้มกว้างอย่างน่าหยิก เขารีบตลบชายกระโปรงของภรรยาขึ้น ดันต้นขาสองข้างให้แยกกว้างแล้วยกขึ้นไปวางพาดบนพนักเท้าแขนของเก้าอี้ บุษบันขยับสะโพกเปิดอ้าให้เขาอย่างรู้ใจมือของภาคภูมิสั่นน้อยๆตอนแหวกเป้ากางเกงในลายลูกไม้สีดำไปไว้ด้านข้างกลีบสาวอวบอูม ความฉ่ำวาวและสีสดของเนินนางทำให้ภาคภูมิตาพร่าน้ำลายสอ จะกี่ครั้งที่ได้เชยชม ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจทุกครั้ง“พี่ภูมิเร็วๆสิ” เมื่อสามีเอาแต่จ้องอย่างกับมองภาพสามมิติเพื่อจะค้นหาความจริงว่ามันคือภาพอะไร บุษบันผู้รอคอยจึงเร่งเร้าเสียงดุ“เด
หอมดอกร่านรัก บุษบัน16
“หยกรักพี่ภูมิค่ะ” ภาคภูมิยิ้มละมุน เขาก้มลงมอบจูบแสนหวานนุ่มนวลให้แก่เธอ จูบของเขาถ่ายทอดคำรัก ส่งผ่านทุกความรู้สึกที่เต็มตื้นและเอ่อท่วมท้นในหัวใจมอบให้แก่เธอ ความรักที่รอคอยจนแน่ใจและชัดเจนขึ้นทุกวัน ทำให้เขาตัดสินใจผูกมัดเธอไว้ โดยไม่รอเวลาที่เหมาะสม ก็ช่างปะไร...ใครจะว่าอย่างไรเขาไม่สน รักของคนอื่นจะนิยามว่าอย่างไรก็ช่าง แต่รักของเขาคือการได้ครอบครอง รักของเขาคือการได้เธอมาอยู่เคียงกาย และรักของเขาคือการได้เห็นเธอมีความสุขภายใต้การดูแลของเขา5 นกน้อย หรือพญานกร่างอรชรสมส่วนในชุดเดรสน่ารักสมวัยหิ้วปิ่นโตเดินผ่านประตูกระจกเลื่อนอัตโนมัติของตึกด้วยความมั่นใจ รอยยิ้มสดใสมอบให้พนักงานทุกคนที่เดินผ่านเธอแล้วโค้งคำนับด้วยความนอบน้อม ผู้คนในตึกห้าชั้นสไตล์โมเดิร์นแห่งนี้รู้จักเธอดีในฐานะภรรยาเจ้าของบริษัท“พี่ภูมิยังไม่ออกมาจากห้องประชุมอีกเหรอคะ” เมื่อขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นห้า ซึ่งทั้งชั้นมีเพียงห้องทำงานของสามี ห้องประชุม และห้องรับรองแขกวีไอพี บุษบันเอ่ยถามผู้ช่วยเลขาส่วนตัวของเขาซึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง“ยังเลยครับคุณหยก”
หอมดอกร่านรัก บุษบัน15
“นี่ไม่เชื่อพี่เหรอ”“ไม่เชื่อ”“แล้วทำยังไงถึงจะเชื่อ ต้องให้พี่คุกเข่าสาบานต่อหน้าเตียงไหม”“บ้า! ใครเขาสาบานต่อหน้าเตียง” บุษบันก้มหน้าซุกกับอกอุ่น แล้วอุบอิบว่าเสียงเบา สายตาจริงจังของเขาทำให้เธอประหม่า ไม่กล้าสบตาด้วย“ก็พี่นี่แหละ จะสาบานต่อหน้าเตียง เมื่อกี้ก็เอากันบนเตียง มีเตียงเป็นพยาน ทีนี้ก็จะสาบานว่ารักจริงต่อหน้าเตียง ให้เตียงเป็นพยานความรักของพี่ที่มีต่อหยก”บุษบันถอนหายใจเบาๆ คนบ้าจะทำอะไรให้มันสวีตหวานแหววหน่อยไม่ได้หรือไร ทำไมเขาถึงชอบวกเข้าแต่เรื่องบนเตียงนักนะ“หยก” ภาคภูมิเชยคางคนที่เอาแต่หลบตาเขาให้เธอเงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีๆ“สามปีที่พี่หายไปจากชีวิตหยก เพราะพี่อยากพิสูจน์ว่าความรู้สึกที่มีต่อหยกนั้นไม่ได้ฉาบฉวย พี่อยากรู้ว่าหากไม่มีหยกอยู่ข้างกายแล้วพี่จะอยู่ได้ไหม”“ก็เห็นอยู่ได้ มีความสุขดีนี่คะ มีผู้หญิงสวยๆล้อมหน้าล้อมหลังอย่างกับแมลงวันตอมอึ๊” บุษบันทำหน้างอนๆเหน็บเบาๆ“ผู้หญิงพวกนั้นเป็นเพียงส่วนประกอบในการลองใจเท่านั้น ไม่มีใครแทนที่หยกของพี่ได้ วันนี้พี่ตัดสินใจแล้วว่าพี่จะเอาหยกมาเป็นเมีย เ
หอมดอกร่านรัก บุษบัน14
“ซี้ด! หยกจ๋า เด็ดดวงจริงๆ อู้ววว...” ภาคภูมิจับตาดูกลีบเนื้อสาวแดงก่ำที่หุบเข้าในตอนที่เขาสอดใส่กระทุ้งลึก และรูดรั้งครูดดึงเขาไว้ในตอนถอดถอนลำเนื้อออก เนินเนื้อสาวฉ่ำวาวเต็มไปด้วยน้ำสวาทของเธอและเขาผสมปนเปกันไปหมด สีแดงจางๆที่ปะปนออกมาด้วยทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ...เพราะมันตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว“หยกจ๋า โอย...พี่รักหนูเหลือเกิน อยู่กับพี่ เป็นของพี่ตลอดไปนะทูนหัว” ภาคภูมิพร่ำเพ้อขณะเสือกไสลำกายเข้าสู่โพรงรักอุ่นอ้าวอย่างรุนแรง การที่ต้องอดทนมานานไม่เป็นผลดีกับเขา เขาต้องการเธอ ต้องการมากเหลือเกิน“พี่ภูมิ หยกเจ็บ อ๊าย!” บุษบันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า เธอทั้งเสียว ทั้งเจ็บจุกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากมายกว่ากัน แต่ที่แน่ๆเธอไม่อยากให้เขาหยุด“ไม่ไหวแล้วหยก เสียวไปทั้งลำเลย ซี้ด... ไปพร้อมพี่นะ” ภาคภูมิขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน กระชับเอวบางในมือไว้มั่น ก่อนจะสะบัดสะโพกโยกลำกายเข้าสู่โพรงรักฉ่ำน้ำจังหวะถี่กระชั้น เสียงครางหวีดหวิดของบุษบันเร่งเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน ยิ่งเธอกระดกสะโพกโยกดันกลับมา ภาคภูมิก็ยิ่งฮึกเหิม ชายหนุ่ม
หอมดอกร่านรัก บุษบัน13
“ไม่ว่าจะโดนมากี่คน พี่จะลบรอยไอ้ชาติชั่วทุกคนที่มันบังอาจมาเอาของของพี่” ร่างสูงใหญ่ขยับตัวลงมานั่งตรงกลางระหว่างขาเรียว ภาคภูมิจับสองขาแบะอ้าออก เขารูดกางเกงลงพร้อมเกี่ยวกางเกงในของตนลงไปแค่พอให้แก่นกายได้โผล่พ้นออกมาบุษบันดิ้นสุดแรง หญิงสาวพลิกกายหลุดจากมือที่จับต้นขาของเธอไว้ เธอรีบคลานหนีเขา แต่ไม่ทันมือแข็งแรงที่จับข้อเท้าเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะหนีได้พ้นภาคภูมิลากร่างสาวกลับมา แล้วโถมทับเธอไว้ในท่านอนคว่ำ เขาใช้หัวเข่าดันต้นขาขาวแยกกว้าง มือหนึ่งจับส่วนหัวของลำเนื้อจี้ลงตรงร่องรักสาว วงแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดไว้แน่น“ปล่อยนะ! หยกไม่ยอม อย่าทำ! อ๊ะ!” บุษบันเบี่ยงหน้ากลับไปต่อว่าเสียงสั่น หญิงสาวเจ็บแปลบเมื่อรับรู้ถึงส่วนหัวของลำเนื้อร้อนผ่าวที่สอดเข้ามาในร่องรักของเธอเพียงนิด“หยกไม่ยอมแล้วไง พี่จำเป็นต้องเชื่อฟังเหรอ อื้ม!” ภาคภูมิกอดเอวบางไว้แน่น ก่อนกระดกสะโพกตอกอัดสุดแรงฝ่าเยื่อพรหมจรรย์จนฉีกขาด“กรี๊ด!!!” บุษบันผวาเฮือก ใบหน้าสวยเชิดสูง กรีดร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบ ร่างสาวเกร็ง และสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด สองมือขยุ้มผ้าปูท
หอมดอกร่านรัก บุษบัน12
“อะไร” คนขี้หวงถามยียวน“นั่นมันโทรศัพท์ของหยกนะ”“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”“พี่ภูมิ!” คนไม่อยากได้ของใหม่ตวาดแหว“อยู่ใกล้กันแค่นี้ เรียกเบาๆก็ได้”“คนบ้า! ทำไมถึงเอาแต่ใจแบบนี้ หยกไม่อยากได้อะไรจากพี่ภูมิทั้งนั้น เกลียดๆๆ เกลียดที่สุด” บุษบันรัวกำปั้นน้อยทุบตีคนเอาแต่ใจอย่างเหลืออด ภาคภูมิถอนหายใจแรง ชายหนุ่มจับข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น ภาคภูมิจ้องใบหน้าเด็กสาวในวันวานด้วยสายตาดุ“เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นแหละ”“กรี๊ด!!!” บุษบันกรีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกคนที่อุ้มเธอลงจากรถโยนเธอลงบนเตียงในห้องนอนที่เธอเคยนอนร่วมเตียงกับเขาเมื่อสามปีก่อน“ถอดเสื้อผ้าออก” คนหึงแรงตะคอกสั่งเสียงดัง“ไม่!” บุษบันกำคอเสื้อของตนไว้แน่น แล้วกระถดกายหนีไปจนเกือบชิดหัวเตียง“ดื้อเหรอ มานี่” ภาคภูมิกระโจนขึ้นเตียง ปล้ำถอดชุดนักศึกษาออกจากร่างสาว“อย่านะ พี่ภูมิ! ไอ้คนบ้า กรี๊ด!” บุษบันถูกคนที่มีแรงเยอะกว่ากระชากสาบเสื้อจนกระดุมหลุดทั้งแถว เปิดเผยนวลเนื้อขาวผ่อง และเนินอกอวบอิ่มเบียดชิดภายใต้บราเซียร์สีหวาน สายตาคู
หอมดอกร่านรัก บุษบัน11
“ชู่ว์! อยู่นิ่งๆสิ ขยับแบบนี้มันเสียวนะ” ภาคภูมิบอกเสียงกระเส่า เขากอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นไว้แน่น สะโพกเต่งตึงนั่งทับอยู่บนตักแกร่ง อะไรๆของเขาที่มันเกิดปฏิกิริยาคึกคักตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้ว ยิ่งตื่นตัวหนักเข้าไปอีกเมื่อเธอดีดดิ้นทับมันอยู่“ก็ปล่อยสิ หยกจะกลับบ้าน”“ก็กำลังจะพากลับบ้านไงล่ะ บ้านของเรา” บุษบันเอี้ยวตัวกลับมามองหน้าเจ้าของตักที่เธอนั่งทับอยู่ หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่พอใจ“หยกไม่ใช่ผีต้นมะขามที่พี่ภูมิอยากได้ตอนไหนก็มาดักฉุดเอาข้างทางแบบนี้นะ” เสียงหวานสูงปรี๊ดทำให้ภาคภูมิยิ้มเอ็นดู ชายหนุ่มยกมือขึ้นหมายจะแตะแก้มเนียน แต่ถูกหญิงสาวปัดออกสุดแรง“ไม่เจอกันหลายปี เดี๋ยวนี้กล้าหวงตัวกับพี่เหรอ”“หยกก็ไม่เคยยอมไม่ใช่เหรอ พี่ภูมิบังคับขู่เข็ญทุกอย่าง ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง บอกคนของพี่ให้จอดรถเดี๋ยวนี้ หยกจะลง”“หมดเวลาแล้วเด็กน้อย สามปีที่ผ่านมามันนานเกินไปแล้ว” ภาคภูมิจับคางที่เชิดสูงส่ายไปมาเบาๆ“พี่ภูมิหมายความว่ายังไง” บุษบันปัดมือเขาออกอีกครั้ง แล้วจิกสายตาดุเอาเรื่องมองเขา“ก็หมายความว่าถึงเวลาที่หยกจะต้องมาเ
