LOGINShare
มาลาณี13
Last Updated:
2025-01-02 08:00:225 เร่าร้อน
มาลาณีตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมลงไปรับประทานอาหารตามที่แม่บ้านบอกไว้เมื่อคืน เด็กสาวระบายลมหายใจออกมาบางเบา เมื่อคืนพ่อเลี้ยงเสือปล่อยให้เธอพักผ่อนเต็มที่โดยไม่เข้ามากวน แต่นับจากคืนนี้เป็นต้นไป เขาคงทวงสิทธิ์ของผู้ซื้ออย่างคุ้มค่าแน่ๆ
ร่างสูงใหญ่ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนแล้วทำให้มาลาณีชะงัก เด็กสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนก้าวสองเท้าบางเดินไปนั่งลงตรงกันข้ามกับเขา
พ่อเลี้ยงเสือนั่งกอดอกรอมาลาณีได้สักครู่แล้ว เมื่อเด็กสาวนั่งลงตรงข้าม ชายหนุ่มจึงโบกมือเป็นสัญญาณให้แม่บ้านและคนรับใช้ออกไปจากห้องรับประทานอาหาร
“กินให้หมด” ชายหนุ่มสั่งคนตรงหน้าด้วยเสียงเข้ม
“เผด็จการ” มาลาณีก้มหน้าบ่นเบาๆ กระนั้นก็ลงมือกินตามเขาสั่ง แต่กินไปได้แค่นิดเดียวเธอก็อิ่ม มันตื้อไปหมดพานทำให้กินอะไรไม่ค่อยลง
“อิ่มแล้วเหรอ”
“ค่ะ”
“ถ้าอิ่มแล้ว ฉันจะได้กินเธอ”
มาลาณีเงยหน้าขึ้นมองสบตาคนพูดทันที เด็กสาวขมวดคิ้วเรียวอย่างไม่เข้าใจ
“มานั่งตรงนี้ยายเด็กแรด”
Related chapters
หอมดอกร่านรัก มาลาณี14
พ่อเลี้ยงเสือจับส่วนปลายจี้ลงบนติ่งเนื้อสีแดงสด กดขยี้ให้ปลายลำเนื้อห้ำหั่นกับติ่งเนื้อสาวที่สั่นระริก“อ๊ะ! พ่อเลี้ยงขาเสียวเหลือเกิน อ๊ะๆ” มาลาณีเด้งสะโพกส่ายร่อน มือบางบีบขยำก้อนเนื้อเด้งหยุ่นของตนรุนแรง“หอม...ซี้ด!!!” พ่อเลี้ยงเสือครางซี้ดเมื่อเด็กสาวไม่ยอมแพ้ เธอแอ่นผืนเนื้อชุ่มฉ่ำเข้าหา ติ่งสาวที่ยื่นออกมาถูครูดกับปลายมนทู่ น้ำสวาทเอ่อซึมออกมาไม่ขาดสาย มาลาณีพร้อมยิ่งกว่าพร้อมที่จะโดนเขาสอดเสียบพ่อเลี้ยงเสือลากปลายลำรักลงมาจดจ่อตรงร่องสาว ขยับสะโพกดุนดันส่งส่วนปลายเข้าไปแหวกทางคับแคบก่อน ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับเอวคอดไว้แน่น“หอมจ๋า เธอคนเดียวเท่านั้น รับฉันไว้นะคนเก่ง”“อ๊า!!!” มาลาณีครวญคร่ำดื่มด่ำกับความใหญ่ยาวที่เคลื่อนเข้ามาในร่างกายช้าๆ เจ็บนิดๆแต่ทุกมิลลิเมตรที่ลำเนื้อครูดผ่านสร้างความกระสันเสียวจนเธอต้องแอ่นสะโพกค้างกึก!!!พ่อเลี้ยงเสือกระทุ้งกายสุดแรงในจังหวะสุดท้าย จนโหนกเนื้อปะทะกันแนบสนิท เขาจมจ่อมอยู่ในร่องรักสาวที่ทั้งดูดทั้งตอดไปทั่วลำกาย ชายหนุ่มหยุดนิ่งให้เด็กสาวได้ปรับตัว“อื้อ! พ่อเลี้ยงขา ขย่มหอมแรงๆส
Last Updated : 2025-01-03หอมดอกร่านรัก มาลาณี15
“มาหาหอมหรือคะ”“ใช่ค่ะ”“ใครกันคะ”“เธอบอกว่าเป็นคุณป้าของคุณหอมค่ะ”มาลาณีเผยยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้ยินว่าใครมาหา แต่ทว่าเด็กสาวก็หุบรอยยิ้มลงแทบทันที เมื่อคิดได้ว่าป้าเป็นคนผลักไสเธอมาอยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุดในชีวิตมาลาณีเดินออกจากครัวอ้อมไปทางหลังบ้าน เพราะเด็กรับใช้บอกว่าคุณป้าของเธอรออยู่ที่ศาลาทรงแปดเหลี่ยมในสวนหลังบ้าน“ผมไม่รับเงินคืน หอมต้องอยู่กับผมจนครบกำหนดสองเดือน” เสียงเข้มติดดุเจือด้วยความไม่พอใจในน้ำเสียง ทำให้มาลาณีชะงักอยู่หลังพุ่มไม้ซึ่งไม่ไกลจากศาลาเท่าไรนัก เด็กสาวได้ยินเสียงสนนทนาของพ่อเลี้ยงเสือกับคุณป้าของเธอชัดเจน“อะไรกันคะพ่อเลี้ยงเสือ ดิฉันเอาเงินมาใช้หนี้คุณแล้ว คุณก็ต้องปล่อยหลานสาวฉันสิ ดิฉันไม่ได้ขายขาดหอมให้คุณนะ” คุณประภากล่าวอย่างไม่ยอมแพ้“แต่หอมยังอยู่ไม่ครบตามสัญญาที่เราตกลงกันไว้” พ่อเลี้ยงเสืออ้างสัญญาที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้“พ่อเลี้ยงอย่าตุกติกสิ ในเมื่อดิฉันเอาเงินมาคืนให้คุณแล้ว นั่นหมายความว่าดิฉันไม่ได้เป็นหนี้คุณอีกต่อไป คุณต้องคืนหลานสาวดิฉันมา ฉันจะพาหอมกลับบ้าน”“ผ
Last Updated : 2025-01-03หอมดอกร่านรัก มาลาณี16
“เอาอย่างนั้นเหรอหอม”“ค่ะ ต่อไปนี้หอมจะดูแลรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในครอบครัวเอง คุณป้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก”“อืม...ก็ได้จ้ะ หอมว่ายังไงป้าก็ว่าอย่างนั้น กลับมาเหนื่อยๆ ดื่มอะไรให้ชื่นใจหน่อยนะจ๊ะ หอมชอบน้ำส้มนี่ เดี๋ยวป้าไปเอามาให้นะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณป้า” มาลาณีถอนหายใจอย่างโล่งใจ เด็กสาวมองตามแผ่นหลังของผู้เป็นป้าแล้วยิ้ม เธอดีใจที่คุณป้าเข้าใจอะไรง่ายๆ บางทีการไม่ยึดติด และรู้จักปล่อยวางในครั้งนี้ อาจจะทำเธอและป้ามีความสุขมากขึ้น ไม่ต้องดิ้นรนเหมือนที่เป็นอยู่ในปัจจุบันมาลาณีรู้สึกมึนนิดหน่อยในตอนที่รู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากที่นอนหลับไปนาน เด็กสาวขมวดคิ้วเรียวอย่างคนใช้ความคิด เธอนอนหลับอยู่บนโซฟาที่บ้านนี่นา แล้วที่นี่มันที่ไหน ทำไมถึงไม่คุ้นตาเอาเสียเลย“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะหนูหอม” เสียงของชายสูงวัยที่เธอไม่เคยคุ้นทำให้มาลาณีขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง และในตอนนี้เองเธอจึงได้รู้ว่า เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงกว้างในห้องหับมิดชิด ร่างกายของเธอถูกพันธนาการไว้แน่นหนา“อะไรกันเนี่ย คุณเป็นใคร จับตัวหอมมาทำไม แก้มัดหอมเดี๋ยวนี้นะ” มาลาณีถ
Last Updated : 2025-01-03หอมดอกร่านรัก มาลาณี17
“ไม่! ได้โปรดปล่อยหอมไปเถอะ ฮึกๆ เสี่ยปล่อยหอมไปเถอะนะคะ หอมขอร้อง” มาลาณีสะอื้นไห้ ขอร้องเสี่ยประวิทย์อย่างน่าสงสาร เด็กสาวรับรู้ว่าเขาลุกจากเตียงไปแล้ว เขาคงเดินไปหยิบกรรไกรตรงไหนสักแห่งในห้อง เธอจึงรีบอ้อนวอนขอความเห็นใจ“หอมจะหาเงินมาใช้คืนเสี่ย ขอเวลาหอมหน่อยนะคะ หอมขอร้อง...เสี่ยอย่าทำอะไรหอมเลย ฮึกๆ ฮือๆ”น้ำหนักที่ทิ้งตัวลงบนเตียงใกล้ๆตัวทำให้เด็กสาวสะดุ้ง แล้วก็ต้องหวีดร้องเสียงหลง เมื่อเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ถูกตัดด้วยกรรไกร แล้วดึงให้ขาดออกจากร่างงามจนไม่เหลืออะไรติดตัวสักชิ้นแม้แต่ชุดชั้นใน“อย่านะ! ฮือออ อย่าทำอะไรหอมเลย หอมกลัวแล้ว กรี๊ด!!!”ร่างบางลวงตาถูกจับพลิกคว่ำ ใบหน้าสวยนองน้ำตาแนบไปกับที่นอน แขนยังถูกมัดไพล่หลังและข้อเท้าทั้งสองยังถูกมัดติดกันอยู่เหมือนเดิม ก้นงอนถูกยกลอยโด่ง ลอนสะโพกสวยขาวหนั่นแน่นทำให้คนมองน้ำลายสออยากกัดให้จมเขี้ยว กลีบเนื้ออวบอูมสีสวยยั่วยวนคนมองให้ก้มหน้าลงประชิดทันที“กรี๊ด!!!” มาลาณีร้องไห้ตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว ขยะแขยงปากที่ประกบดูดติ่งเนื้อสาวของตนจนอยากจะกลั้นใจตาย เด็กสาวร้องไห้จนน้ำตาเปียกปอนผ้าปิด
Last Updated : 2025-01-04หอมดอกร่านรัก มาลาณี18
คนที่คร่อมร่างสาวโยกขย่มอย่างบ้าคลั่ง เขาสอดมือลงไปบีบขยำเต้าอวบจนเนื้ออวบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้วมือ นิ้วชี้และนิ้วโป้งบีบบี้คีบดึงจุกนมสาวอย่างมันมือ จังหวะกระแทกร่องสาวระรัวเร็ว ความคับแน่นแต่นุ่มลื่นทำให้เขาใกล้จะถึงจุดสุดยอดเต็มที ทว่าเด็กสาวไม่มีทีท่าว่าจะมีความสุขจากการถูกลำเนื้อของเขาตอกอัดเลยมาลาณีร้องไห้ราวกับจะขาดใจ เจ็บจุกไปทั่วท้องน้อย เสี่ยประวิทย์ขย่มเธอด้วยความรุนแรงจนน่ากลัว ราวกับว่าเขาไม่เคยเสพสมกับผู้หญิงมานาน แม้เขาจะป้ายเจลหล่อลื่นให้เธอแล้ว กระนั้นเด็กสาวก็ยังรู้สึกเจ็บแสบไปทั่วร่องรักปั้กๆๆๆเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง มันดังประสานกับเสียงร้องไห้โฮของเด็กสาว ร่างกายของเธอเขยื้อนเลื่อนไถลไปตามแรงตอกอัดของคนที่กำลังเสพสมร่างเธออยู่ แต่เขาก็ใช้เข่าเดินตามเพื่อตอกอัดกระทุ้งร่องรักเธออย่างไม่ปราณี มาลาณีร้องไห้ปิ่มว่าใจจะขาด เด็กสาวร้องไห้ราวกับคนเสียสติ ไม่มีความเสียว ไม่มีความสุข มีแต่ความเจ็บ เธอรู้สึกรังเกียจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น และขยะแขยงตัวเองจนแทบอ้วก“หอม! อ๊าก!!!” เสียงครางกระหึ่มดังขึ้นในตอนที่ลำเนื้อแข็งร้อนกระทุ้งสุดแรงแทงลึก
Last Updated : 2025-01-04หอมดอกร่านรัก มาลาณี19
“ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณประภา ถึงแม้ใจอยากจะบีบคอเขย่าให้หายโมโหก็ตามเถอะ” พ่อเลี้ยงเสือไถ่บ้านของมาลาณีคืนมาเสี่ยประวิทย์แล้ว เขาขู่คุณประภาไว้เยอะ ขู่จนป้าของเด็กสาวคงไม่กล้ามาวุ่นวายกับหลานตัวเองอีกแล้ว ส่วนเสี่ยประวิทย์นั้น ได้เงินคืนแถมดอกเบี้ยก้อนโต พ่วงด้วยสาวงามที่เขาเหม็นเขียวสองคนนั่น มันก็รีบตะครุบเอาอย่างไว เขาส่งข้อความหามัน และมาถึงที่นี่ก่อนที่มันจะทำอะไรผู้หญิงของเขา มันรีบตอบตกลงและเปิดประตูให้เขาเข้ามาหามาลาณี ส่วนมันก็ย้ายไปอีกห้องซึ่งมียายสาวเหม็นเขียวทั้งสองนั่นนอนเปลือยรออยู่ก่อนแล้ว“ตัวเองเป็นคนปล่อยเค้ามาเอง ยังมีหน้าจะไปทำร้ายคนอื่น” มาลาณีก้มหน้าต่อว่าคนที่กอดตัวเองอยู่“ฉันก็แค่อยากลองใจเธอ ว่าเธอจะขอร้องให้ฉันช่วยอะไรไหม”“หอมไม่กล้าขอร้องอะไรพ่อเลี้ยงหรอกค่ะ เพราะหอมรู้ดีว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร หอมไม่มีสิทธิ์มีเสียงที่จะขอร้องอะไรกับใครเพื่อตัวเองหรอกค่ะ”“ปากดี” พ่อเลี้ยงเสือว่าไม่จริงจัง ชายหนุ่มก้มลงจุ๊บกระหม่อมสาวเบาๆ ก่อนจะเลื่อนไปกระซิบเสียงพร่าชิดใบหูเล็ก“เมื่อกี้เธอยังไม่เสร็จ”“หะ...หอมไม่รู้นี่คะว่าเป็นพ่อ
Last Updated : 2025-01-04หอมดอกร่านรัก มาลาณี20
“ยายเด็กแรด อยากกินล่ะสิ” พ่อเลี้ยงเสือจงใจทำให้เด็กสาวคลั่ง ด้วยการโยกลำกายเข้าออกช้าๆ เขาอยากโอ้อวดความใหญ่โตที่ทำให้เธอดิ้นพล่านได้ทุกครั้ง อยากให้เธอเห็นชัดๆว่าเวลามันเข้าออกในตัวเธอนั้นน่าดูขนาดไหน“หะ...หอมอยากกิน อยากดูดน้ำของพ่อเลี้ยง”“หึ! ไม่ให้!” พ่อเลี้ยงเสือจ้องหน้าเด็กสาว เขายิ้มอย่างเป็นต่อ“ใจร้าย อย่าให้ถึงทีหอมบ้างก็แล้วกัน”มาลาณีทำปากยื่นงอนๆ“เป็นศิษย์อย่าคิดล้างครู ไก่อ่อนอย่างเธอยังต้องหัดอีกเยอะหอม...”พูดจบพ่อเลี้ยงเสือโยกขย่มเข้าหาสุดแรง ชายหนุ่มตอกตรึงร่องรักสาวด้วยลำเนื้อท่อนยาวใหญ่ เสียงกรีดร้องแว่วหวาน เสียงครวญครางพร่ากระเส่าดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงแรก แต่หลังจากนั้นเสียงคำรามโหยหวนก็ดังขึ้น ตามมาเสียงอ้อนวอนขอความปราณีจากตาเฒ่าตัณหากลับ พ่อเลี้ยงเสืออยากจะกลับคำที่เรียกที่เมียสาวว่าไก่อ่อนนัก มาลาณีไม่ใช่ไก่อ่อนเลย เธอเป็นไก่สาวที่จิกตอดได้อย่างเหนือชั้น ปากเล็กจิ้มลิ้มของเธอทำให้เขาแทบแดดิ้น จากที่ประกาศว่าจะดูดน้ำเมียสาวให้หมดตัว กลายเป็นว่าเขาถูกเธอรีดน้ำออกจากตัวจนแทบไม่เหลือหลอ...ร้ายนักยายเด็กแรด
Last Updated : 2025-01-05หอมดอกร่านรัก บุษบง1
1 ใครเจ็บ“พี่กริชปล่อยบัวนะ พี่จะพาบัวไปไหน” บุษบงพยายามขืนตัวไม่เดินตามแรงฉุดกระชาก แต่เธอสู้แรงของชายหนุ่มไม่ไหว จึงจำต้องสาวเท้าเดินเร็วๆตามแรงของเขาไปเรื่อยๆ“พี่กริช อย่าทำแบบนี้ บัวแต่งงานแล้วนะ บัวไปกับพี่ไม่ได้” บุษบงพยายามบอกเขาดีๆ เธอรู้ว่าเขาโกรธมากที่เธอยอมแต่งงานกับภาคภูมิ“พี่กริช!” บุษบงใช้มืออีกข้างทุบตีมือใหญ่ที่บีบข้อมือของเธอไว้แน่น กริชถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ชายหนุ่มยอมหยุดหันกลับมามองใบหน้านองน้ำตาด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะความโกรธ“จะแหกปากร้องทำซากอะไร อยากให้คนอื่นรู้เหรอว่าหนีตามชู้ไปในคืนเข้าหอ”“บัวไม่ได้หนีตามใคร พี่กริชต่างหากที่กำลังทำผิด มาลักพาตัวบัวออกจากห้องทำไม”บุษบงต่อว่าเขาด้วยเสียงสั่นเครือ เธอเข้าพิธีแต่งงานกับภาคภูมิเมื่อเช้า และงานเลี้ยงฉลองสมรสตอนค่ำเพิ่งจบลง เธอขึ้นมาอาบน้ำและเปลี่ยนชุดนอนก่อนเจ้าบ่าว เพื่อเตรียมตัวเข้าหอกับเขาในห้องสวีตของโรงแรม ขณะที่ภาคภูมิขอตัวพูดคุยกับเพื่อนๆต่อสักพักก่อนจะขึ้นมาหาเธอ แต่จู่ๆกริชซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของภาคภูมิก็เข้ามาในห้อง เขาฉุดกระชากเธอออกมาทั้งที่เ
Last Updated : 2025-01-05
Latest chapter
หอมดอกร่านรัก บุษบัน19
ภาคภูมิจับลำเนื้อแข็งกร้าวยัดเข้าสู่โพรงสาวนุ่มแน่น เมื่อส่วนหัวแหวกกลีบสาวเข้าไปจนหมด ชายหนุ่มจึงโน้มตัวลงแนบชิด กอดรัดร่างภรรยาในท่าที่เธอนอนตะแคงงอเข่าอยู่ เขาขยับเท้ายืนมั่นคงบนพื้นเกร็งสะโพกกระทุ้งสุดแรงจนหน้าขาปะทะลอนสะโพกหนั่นแน่นดังตั้บ! ความคับแน่นที่ถูกเพิ่มแรงบีบรัดเพราะการนอนตะแคงหนีบไว้ ทำให้ชายหนุ่มเสียวจนขนหัวลุก“โอ้ววว หยกจ๋า ไปเร็วเลยนะทูนหัว พี่ไม่ไหวแล้ว”“อ๊าย! พี่ภูมิ!” บุษบันครางเสียงหลง เมื่อสามีสอดเสียบระรัว เข้าลึกสุดแรง ครูดออกสุดเสียว ร่างสาวในอ้อมกอดสั่นไหวไปตามแรงโจนจ้วงทะลวงลึกของเขา สองหนุ่มสาวครวญครางเสียงหลง ในตอนที่ต่างฝ่ายต่างพุ่งทะยานจนสุดกู่ ความเสียดเสียวทิ่มแทงจนหลุดลอยไปเยือนวิมานฉิมพลีพร้อมกัน“พี่ภูมิ!/หยกจ๋า!” หยาดน้ำคาวสวาททะลักทะลาย พุ่งฉีดเป็นสายจนเปียกเปรอะทั้งสองร่าง ความสุขสมแสนหวานห่อหุ้มสองร่างไว้แนบแน่น บุษบันเบี่ยงหน้าขึ้นมารับจูบดูดดื่มจากสามี ริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบดูดดึงราวกับต้องการจะกลืนกินเธอไว้ทั้งตัว กระทั่งพายุแห่งความสุขสมสงบลง ภาคภูมิจึงยอมถอนจูบ ปล่อยให้ภรรยาได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด โดยที่เขาเองยัง
หอมดอกร่านรัก บุษบัน18
“ตาแก่มักมาก” บุษบันทำปากขมุบขมิบว่าสามี แล้วเลื่อนสองมือลงไปปลดเข็มขัดถอดกางเกงให้สามีอย่างรู้งาน ภาคภูมิยิ้มเอ็นดูคนช่างเอาใจ บุษบันอาจมีอิดออดเขินอายบ้างบางครั้ง แต่หญิงสาวไม่เคยขัดใจเขาเลยสักครั้ง มีเมียเด็กช่างเอาใจมันชุ่มชื่นหัวใจ ร่างกายก็กระชุ่มกระชวยแบบนี้นี่เอง ถ้าจะไม่ให้เขารักไม่ให้เขาหลงเมีย แล้วจะให้เขาไปรักไปหลงใครกันเล่า“เมียพี่น่ารักที่สุด” ภาคภูมิหอมขมับสาวหนึ่งที เขาวางมือคร่อมร่างภรรยาที่นั่งเอนกายเล็กน้อย โดยเธอค้ำยันมือไว้ด้านหลังเพื่อทรงตัวรอรับแรงกระแทกจากเขาบุษบันยกเท้าขึ้นเหยียบขอบโต๊ะ หญิงสาวก้มมองความใหญ่โตของสามีแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทางแสนเซ็กซี่“คืนนี้ค่อยกินมันนะจ๊ะทูนหัว ตอนนี้พี่ขอก่อน” บุษบันเงยหน้าขึ้นมองค้อนคนรู้ใจ เขารู้ดีเกินไปแล้ว เธอคิดถึงรสชาติของมันจริงๆแหละ รสชาติที่เขาสอนให้เธอได้ลองลิ้ม แล้วเธอก็ติดใจเสียด้วย“จะกัดให้ขาดสองท่อนเลย” บุษบันกระซิบขู่ยิ้มๆ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ห่อปากครางหวิวเพราะถูกสามีจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว“จะกัดจะขบพี่ก็ยอมหนูหมดแหละทูนหัว อูย...แน่นหนึบแบบนี้จะรัดพี่ให้หักค
หอมดอกร่านรัก บุษบัน17
“รักสิคะ แต่ตรงนี้ไม่ได้ค่ะ”“พี่ล็อกประตูแล้ว” ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นบอกเบาๆด้วยเสียงกระเส่าสั่นพร่า“อื๊อ! พี่ภูมิอย่าดื้อสิคะ” แรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะฉุดรั้งมือซุกซนของสามีได้ บุษบันสะดุ้งเฮือกเมื่อกลีบกุหลาบสาวถูกปลายนิ้วสอดแซะเข้าไปบดบี้ปุ่มเนื้อนุ่ม“พะ...พี่ภูมิ อืม...” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ บุษบันทุบบ่าสามีอย่างอ่อนใจ“หยกจ๋า พี่ขอกินนะ นะๆ” คนถูกทุบอ้อนเสียงหวาน บุษบันสบสายตาเว้าวอนของสามี หญิงสาวระบายลมหายใจเบาบาง ก่อนจะยอมพยักหน้าน้อยๆ ภาคภูมิยิ้มกว้างอย่างน่าหยิก เขารีบตลบชายกระโปรงของภรรยาขึ้น ดันต้นขาสองข้างให้แยกกว้างแล้วยกขึ้นไปวางพาดบนพนักเท้าแขนของเก้าอี้ บุษบันขยับสะโพกเปิดอ้าให้เขาอย่างรู้ใจมือของภาคภูมิสั่นน้อยๆตอนแหวกเป้ากางเกงในลายลูกไม้สีดำไปไว้ด้านข้างกลีบสาวอวบอูม ความฉ่ำวาวและสีสดของเนินนางทำให้ภาคภูมิตาพร่าน้ำลายสอ จะกี่ครั้งที่ได้เชยชม ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจทุกครั้ง“พี่ภูมิเร็วๆสิ” เมื่อสามีเอาแต่จ้องอย่างกับมองภาพสามมิติเพื่อจะค้นหาความจริงว่ามันคือภาพอะไร บุษบันผู้รอคอยจึงเร่งเร้าเสียงดุ“เด
หอมดอกร่านรัก บุษบัน16
“หยกรักพี่ภูมิค่ะ” ภาคภูมิยิ้มละมุน เขาก้มลงมอบจูบแสนหวานนุ่มนวลให้แก่เธอ จูบของเขาถ่ายทอดคำรัก ส่งผ่านทุกความรู้สึกที่เต็มตื้นและเอ่อท่วมท้นในหัวใจมอบให้แก่เธอ ความรักที่รอคอยจนแน่ใจและชัดเจนขึ้นทุกวัน ทำให้เขาตัดสินใจผูกมัดเธอไว้ โดยไม่รอเวลาที่เหมาะสม ก็ช่างปะไร...ใครจะว่าอย่างไรเขาไม่สน รักของคนอื่นจะนิยามว่าอย่างไรก็ช่าง แต่รักของเขาคือการได้ครอบครอง รักของเขาคือการได้เธอมาอยู่เคียงกาย และรักของเขาคือการได้เห็นเธอมีความสุขภายใต้การดูแลของเขา5 นกน้อย หรือพญานกร่างอรชรสมส่วนในชุดเดรสน่ารักสมวัยหิ้วปิ่นโตเดินผ่านประตูกระจกเลื่อนอัตโนมัติของตึกด้วยความมั่นใจ รอยยิ้มสดใสมอบให้พนักงานทุกคนที่เดินผ่านเธอแล้วโค้งคำนับด้วยความนอบน้อม ผู้คนในตึกห้าชั้นสไตล์โมเดิร์นแห่งนี้รู้จักเธอดีในฐานะภรรยาเจ้าของบริษัท“พี่ภูมิยังไม่ออกมาจากห้องประชุมอีกเหรอคะ” เมื่อขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นห้า ซึ่งทั้งชั้นมีเพียงห้องทำงานของสามี ห้องประชุม และห้องรับรองแขกวีไอพี บุษบันเอ่ยถามผู้ช่วยเลขาส่วนตัวของเขาซึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง“ยังเลยครับคุณหยก”
หอมดอกร่านรัก บุษบัน15
“นี่ไม่เชื่อพี่เหรอ”“ไม่เชื่อ”“แล้วทำยังไงถึงจะเชื่อ ต้องให้พี่คุกเข่าสาบานต่อหน้าเตียงไหม”“บ้า! ใครเขาสาบานต่อหน้าเตียง” บุษบันก้มหน้าซุกกับอกอุ่น แล้วอุบอิบว่าเสียงเบา สายตาจริงจังของเขาทำให้เธอประหม่า ไม่กล้าสบตาด้วย“ก็พี่นี่แหละ จะสาบานต่อหน้าเตียง เมื่อกี้ก็เอากันบนเตียง มีเตียงเป็นพยาน ทีนี้ก็จะสาบานว่ารักจริงต่อหน้าเตียง ให้เตียงเป็นพยานความรักของพี่ที่มีต่อหยก”บุษบันถอนหายใจเบาๆ คนบ้าจะทำอะไรให้มันสวีตหวานแหววหน่อยไม่ได้หรือไร ทำไมเขาถึงชอบวกเข้าแต่เรื่องบนเตียงนักนะ“หยก” ภาคภูมิเชยคางคนที่เอาแต่หลบตาเขาให้เธอเงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีๆ“สามปีที่พี่หายไปจากชีวิตหยก เพราะพี่อยากพิสูจน์ว่าความรู้สึกที่มีต่อหยกนั้นไม่ได้ฉาบฉวย พี่อยากรู้ว่าหากไม่มีหยกอยู่ข้างกายแล้วพี่จะอยู่ได้ไหม”“ก็เห็นอยู่ได้ มีความสุขดีนี่คะ มีผู้หญิงสวยๆล้อมหน้าล้อมหลังอย่างกับแมลงวันตอมอึ๊” บุษบันทำหน้างอนๆเหน็บเบาๆ“ผู้หญิงพวกนั้นเป็นเพียงส่วนประกอบในการลองใจเท่านั้น ไม่มีใครแทนที่หยกของพี่ได้ วันนี้พี่ตัดสินใจแล้วว่าพี่จะเอาหยกมาเป็นเมีย เ
หอมดอกร่านรัก บุษบัน14
“ซี้ด! หยกจ๋า เด็ดดวงจริงๆ อู้ววว...” ภาคภูมิจับตาดูกลีบเนื้อสาวแดงก่ำที่หุบเข้าในตอนที่เขาสอดใส่กระทุ้งลึก และรูดรั้งครูดดึงเขาไว้ในตอนถอดถอนลำเนื้อออก เนินเนื้อสาวฉ่ำวาวเต็มไปด้วยน้ำสวาทของเธอและเขาผสมปนเปกันไปหมด สีแดงจางๆที่ปะปนออกมาด้วยทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ...เพราะมันตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว“หยกจ๋า โอย...พี่รักหนูเหลือเกิน อยู่กับพี่ เป็นของพี่ตลอดไปนะทูนหัว” ภาคภูมิพร่ำเพ้อขณะเสือกไสลำกายเข้าสู่โพรงรักอุ่นอ้าวอย่างรุนแรง การที่ต้องอดทนมานานไม่เป็นผลดีกับเขา เขาต้องการเธอ ต้องการมากเหลือเกิน“พี่ภูมิ หยกเจ็บ อ๊าย!” บุษบันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า เธอทั้งเสียว ทั้งเจ็บจุกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากมายกว่ากัน แต่ที่แน่ๆเธอไม่อยากให้เขาหยุด“ไม่ไหวแล้วหยก เสียวไปทั้งลำเลย ซี้ด... ไปพร้อมพี่นะ” ภาคภูมิขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน กระชับเอวบางในมือไว้มั่น ก่อนจะสะบัดสะโพกโยกลำกายเข้าสู่โพรงรักฉ่ำน้ำจังหวะถี่กระชั้น เสียงครางหวีดหวิดของบุษบันเร่งเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน ยิ่งเธอกระดกสะโพกโยกดันกลับมา ภาคภูมิก็ยิ่งฮึกเหิม ชายหนุ่ม
หอมดอกร่านรัก บุษบัน13
“ไม่ว่าจะโดนมากี่คน พี่จะลบรอยไอ้ชาติชั่วทุกคนที่มันบังอาจมาเอาของของพี่” ร่างสูงใหญ่ขยับตัวลงมานั่งตรงกลางระหว่างขาเรียว ภาคภูมิจับสองขาแบะอ้าออก เขารูดกางเกงลงพร้อมเกี่ยวกางเกงในของตนลงไปแค่พอให้แก่นกายได้โผล่พ้นออกมาบุษบันดิ้นสุดแรง หญิงสาวพลิกกายหลุดจากมือที่จับต้นขาของเธอไว้ เธอรีบคลานหนีเขา แต่ไม่ทันมือแข็งแรงที่จับข้อเท้าเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะหนีได้พ้นภาคภูมิลากร่างสาวกลับมา แล้วโถมทับเธอไว้ในท่านอนคว่ำ เขาใช้หัวเข่าดันต้นขาขาวแยกกว้าง มือหนึ่งจับส่วนหัวของลำเนื้อจี้ลงตรงร่องรักสาว วงแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดไว้แน่น“ปล่อยนะ! หยกไม่ยอม อย่าทำ! อ๊ะ!” บุษบันเบี่ยงหน้ากลับไปต่อว่าเสียงสั่น หญิงสาวเจ็บแปลบเมื่อรับรู้ถึงส่วนหัวของลำเนื้อร้อนผ่าวที่สอดเข้ามาในร่องรักของเธอเพียงนิด“หยกไม่ยอมแล้วไง พี่จำเป็นต้องเชื่อฟังเหรอ อื้ม!” ภาคภูมิกอดเอวบางไว้แน่น ก่อนกระดกสะโพกตอกอัดสุดแรงฝ่าเยื่อพรหมจรรย์จนฉีกขาด“กรี๊ด!!!” บุษบันผวาเฮือก ใบหน้าสวยเชิดสูง กรีดร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบ ร่างสาวเกร็ง และสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด สองมือขยุ้มผ้าปูท
หอมดอกร่านรัก บุษบัน12
“อะไร” คนขี้หวงถามยียวน“นั่นมันโทรศัพท์ของหยกนะ”“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”“พี่ภูมิ!” คนไม่อยากได้ของใหม่ตวาดแหว“อยู่ใกล้กันแค่นี้ เรียกเบาๆก็ได้”“คนบ้า! ทำไมถึงเอาแต่ใจแบบนี้ หยกไม่อยากได้อะไรจากพี่ภูมิทั้งนั้น เกลียดๆๆ เกลียดที่สุด” บุษบันรัวกำปั้นน้อยทุบตีคนเอาแต่ใจอย่างเหลืออด ภาคภูมิถอนหายใจแรง ชายหนุ่มจับข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น ภาคภูมิจ้องใบหน้าเด็กสาวในวันวานด้วยสายตาดุ“เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นแหละ”“กรี๊ด!!!” บุษบันกรีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกคนที่อุ้มเธอลงจากรถโยนเธอลงบนเตียงในห้องนอนที่เธอเคยนอนร่วมเตียงกับเขาเมื่อสามปีก่อน“ถอดเสื้อผ้าออก” คนหึงแรงตะคอกสั่งเสียงดัง“ไม่!” บุษบันกำคอเสื้อของตนไว้แน่น แล้วกระถดกายหนีไปจนเกือบชิดหัวเตียง“ดื้อเหรอ มานี่” ภาคภูมิกระโจนขึ้นเตียง ปล้ำถอดชุดนักศึกษาออกจากร่างสาว“อย่านะ พี่ภูมิ! ไอ้คนบ้า กรี๊ด!” บุษบันถูกคนที่มีแรงเยอะกว่ากระชากสาบเสื้อจนกระดุมหลุดทั้งแถว เปิดเผยนวลเนื้อขาวผ่อง และเนินอกอวบอิ่มเบียดชิดภายใต้บราเซียร์สีหวาน สายตาคู
หอมดอกร่านรัก บุษบัน11
“ชู่ว์! อยู่นิ่งๆสิ ขยับแบบนี้มันเสียวนะ” ภาคภูมิบอกเสียงกระเส่า เขากอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นไว้แน่น สะโพกเต่งตึงนั่งทับอยู่บนตักแกร่ง อะไรๆของเขาที่มันเกิดปฏิกิริยาคึกคักตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้ว ยิ่งตื่นตัวหนักเข้าไปอีกเมื่อเธอดีดดิ้นทับมันอยู่“ก็ปล่อยสิ หยกจะกลับบ้าน”“ก็กำลังจะพากลับบ้านไงล่ะ บ้านของเรา” บุษบันเอี้ยวตัวกลับมามองหน้าเจ้าของตักที่เธอนั่งทับอยู่ หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่พอใจ“หยกไม่ใช่ผีต้นมะขามที่พี่ภูมิอยากได้ตอนไหนก็มาดักฉุดเอาข้างทางแบบนี้นะ” เสียงหวานสูงปรี๊ดทำให้ภาคภูมิยิ้มเอ็นดู ชายหนุ่มยกมือขึ้นหมายจะแตะแก้มเนียน แต่ถูกหญิงสาวปัดออกสุดแรง“ไม่เจอกันหลายปี เดี๋ยวนี้กล้าหวงตัวกับพี่เหรอ”“หยกก็ไม่เคยยอมไม่ใช่เหรอ พี่ภูมิบังคับขู่เข็ญทุกอย่าง ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง บอกคนของพี่ให้จอดรถเดี๋ยวนี้ หยกจะลง”“หมดเวลาแล้วเด็กน้อย สามปีที่ผ่านมามันนานเกินไปแล้ว” ภาคภูมิจับคางที่เชิดสูงส่ายไปมาเบาๆ“พี่ภูมิหมายความว่ายังไง” บุษบันปัดมือเขาออกอีกครั้ง แล้วจิกสายตาดุเอาเรื่องมองเขา“ก็หมายความว่าถึงเวลาที่หยกจะต้องมาเ
